UZASADNIENIE

W pozwie z 12 sierpnia 2016r. I. M. wniosła o:

1. zasądzenie od pozwanego (...) S.A. na rzecz powódki kwoty 350 000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 40 676,41 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia i opieki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

3. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 2 360 zł tytułem renty płatnej do 1 dnia każdego miesiąca, począwszy od 1stycznia 2016 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie;

4. ustalenie odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości w skutek zdarzenia z 12 grudnia 2014r.;

5. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwany ponosi odpowiedzialność jako ubezpieczyciel (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej – Szpitala (...) w P.. 12 grudnia 2014r. powódka miała zabieg alloplastyki w tym szpitalu. Po zabiegu powódka zgłaszała, że nie ma czucia w nodze, noga jest lodowata. Lekarz, który asystował przy zabiegu oraz lekarz dyżurny próbowali zbadać puls na operowanej nodze, jednak nie wyczuli tętna. Mimo, że poinformowali o tym telefonicznie ordynatora, nie zostały wydane żadne zalecenia. Drugiego dnia po zabiegu powódka została przewieziona do Wojewódzkiego Szpitala (...) w O.. Stwierdzono tam rozerwanie tętnicy podkolanowej i przeprowadzono w trybie natychmiastowym operację naprawczą tętnicy wstawką (...). Ze względu na rozrost martwicy została podjęta decyzja o amputowaniu powódce prawej nogi. Powódka po opuszczeniu szpitala zawiadomiła Prokuraturę Rejonową w P. o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na jej szkodę. W toku prowadzonego postępowania stwierdzono, że amputacja kończyny dolnej powódki była skutkiem zaniedbań personelu medycznego Szpitala w P.. Powódka zmaga się ze swoją niepełnosprawnością, poddaje się rehabilitacji, uczy się na nowo chodzić, zakupiła protezę. W kwietniu 2015r. powódka została uznana za całkowicie niezdolną do pracy. Powódka zgłosiła roszczenia do pozwanego, jednakże pozwany nie uznał swojej odpowiedzialności. Na wysokość dochodzonej kwoty zadośćuczynienia wpływa przede wszystkim nieodwracalny charakter uszkodzenia ciała, który skutkuje trwałym kalectwem. Powódka bardzo cierpi, nie chciała żyć po amputacji nogi, nie chciała być ciężarem dla swoich bliskich. Powódka wnosi także o odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leczenia, na który składają się koszty zakupu protezy, kul, opatrunków i leków, a także koszty dojazdów do placówek medycznych oraz opieki. Ponieważ sytuacja finansowa powódki stała się dramatyczna, nie może zarobkować, ponosi duże koszty leczenia, jej mąż nie może wyjeżdżać do pracy za granicą ze względu na opiekę nad powódką, powódka wniosła o zasądzenie renty (k-2-105 pozew).

W odpowiedzi na pozew z 11 października 2016r. (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwany zakwestionował pozew co do zasady jak i wysokości, wskazał, że podczas likwidacji szkody nie wykazano, że podczas hospitalizacji powódki w szpitalu w P. doszło do zaniedbań ze strony personelu medycznego. Pozwany wskazał, że podczas operacji w trakcie przycinania fragmentów kostnych nasad kości piszczelowej i udowej doszło do technicznego uszkodzenia i rozerwania tętnicy podkolanowej prawej. Tego rodzaju powikłanie operacyjne zdarza się niezwykle rzadko i związane jest z ryzykiem operacyjnym. Rozpoznanie uszkodzenia tętnicy jest bardzo trudne, ponieważ operacje przeprowadza się w polu niedokrwiennym. Powódka została przeniesiona do ośrodka naczyniowego, w którym została poddana operacji naprawienia uszkodzonego naczynia, ale nie udało się zapobiec martwicy tkanek miękkich, co spowodowało konieczność amputacji kończyny. U powódki możliwe jest zaopatrzenie kończyny dolnej w protezę modularną ze stawem kolanowym imitującą w miarę poprawny proces chodu (k-152-153 odpowiedź na pozew).

Postanowieniem z 17 października 2016r. udzielono powódce zabezpieczenia roszczenia z tytułu renty w ten sposób, że zobowiązano pozwanego (...) S.A. do uiszczania na rzecz powódki kwoty po 1.300 zł miesięcznie, w pozostałej części wniosek o zabezpieczenie został oddalony (k-148).

W piśmie procesowym z 26 września 2017r. pozwany (...) S.A. wniósł o zawiadomienie (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej – Szpitala (...) w P. o toczącym się postępowaniu i o wezwanie Szpitala w P. do udziału w sprawie (k-201). Zaś w piśmie z 5 października 2017r. pozwany wskazał, że suma gwarancyjna ubezpieczenia wynikająca z polisy ubezpieczenia jest ograniczona do kwoty 100.000 euro, co w dacie zawarcia umowy stanowiło równowartość 406.710 zł (k-212-213).

W dniu 18 listopada 2017r. (...) Zakład Opieki Zdrowotnej – Szpital (...) w P. zgłosił interwencję uboczną po stronie pozwanego i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz interwenienta ubocznego kosztów postępowania. Interwenient poparł wszelkie twierdzenia pozwanego i zgłoszone wnioski dowodowe (k-221-225).

W piśmie procesowym z 28 maja 2018r. powódka wniosła o wezwanie do udziału w sprawie w oparciu o art. 194 § 3 k.p.c. w charakterze pozwanego (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej – Szpitala (...) w P.. Powódka wniosła o:

1. o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz pozwanego (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej – Szpitala (...) w P. z siedzibą w P. na rzecz powódki in solidum żądanych w pozwie z dnia 12 sierpnia 2016 r. kwot, to jest:

←.

←: a) 350 000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2016 r. do dnia zapłaty,
←: b) 40 676,41 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia i opieki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2016 r. do dnia zapłaty,

←.

←: c) 2360 zł tytułem renty płatnej do 10-tego dnia każdego miesiąca, począwszy od 1 stycznia 2016 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie (k-329-334).

Postanowieniem z 18 czerwca 2018r. do udziału w sprawie w charakterze pozwanego został wezwany (...) Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital (...) w P., na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. (k-340).

W piśmie procesowym z 4 września 2019r. pozwany (...) przyjął swoją odpowiedzialność wobec powódki i poinformował, że 3 września 2019r. wypłacił na rzecz powódki 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę oraz 13.028,68 zł tytułem odszkodowania (zakup protezy; 408,13 zł - zakup leków, opatrunków, kul łokciowych; 4.370,55zł – koszty dojazdów) (k-605-607).

W piśmie procesowym z 26 sierpnia 2019r. pozwany Szpital w P. poinformował, że 21 sierpnia 2019r. dokonał przelewu na rzecz powódki kwoty 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 5.000 zł tytułem odszkodowania (k-591-592).

W piśmie procesowym z 7 listopada 2019r. powódka:

1. cofnęła powództwo w części, tj. w zakresie 118 028,68 zł (sto osiemnaście tysięcy dwadzieścia osiem złotych 68/100), na co składa się:

a) cofnięcie powództwa w zakresie żądanej kwoty zadośćuczynienia o 100 000 zł,

b) cofnięcie powództwa w zakresie żądanej kwoty odszkodowania o 18 028,68 zł.

Ponadto powódka oświadczyła, że cofnięcie powództwa w części nie obejmuje cofnięcia odsetek od tych kwot. Powódka nadal domaga się odsetek ustawowych za opóźnienie jak w pozwie – tj. od dnia 4 maja 2016 r. do dnia ich zapłaty, który przypada dla Szpitala (...) w P. na dzień 21 sierpnia 2019 r., a dla (...) S.A. na dzień 29 sierpnia 2019 r. (k-615-619).

W piśmie procesowym z 2 stycznia 2020r. powódka sprecyzowała roszczenie i wniosła o zasądzenie:

1) 250.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

2) 22.647,73 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia i opieki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

3) 2 360 zł tytułem renty płatnej do 1 dnia każdego miesiąca, począwszy od 1stycznia 2016 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie;

4) odsetek ustawowych za opóźnienie od 75.000 zł liczonych od dnia 4 maja 2016r. do dnia 29 sierpnia 2019r.,

5) odsetek ustawowych za opóźnienie od 13.028,68 zł liczonych od dnia 4 maja 2016r. do dnia 29 sierpnia 2019r.,

6) odsetek ustawowych za opóźnienie od 25.000 zł liczonych od dnia 4 maja 2016r. do dnia 21 sierpnia 2019r.,

7) odsetek ustawowych za opóźnienie od 5.000 zł liczonych od dnia 4 maja 2016r. do dnia 21 sierpnia 2019r. (k-627-628).

Na rozprawie z 27 października 2020r. strony podtrzymały swoje stanowisko w sprawie (k-638-639).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 10 grudnia 2014 r. powódka I. M. zgłosiła się do (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpitala (...) w P. na zabieg alloplastyki prawego stawu kolanowego. U powódki rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego. Zabieg odbył się 12 grudnia 2014 r., w znieczuleniu podpajęczym i niedokrwieniu wykonano alloplastykę cementową prawego kolana. Następnego dnia stwierdzono, że operowana kończyna jest obrzęknięta i występuje wzmożone napięcie tkanek oraz znaczna bolesność kolana. Tętno na tętnicy grzbietowej stopy jest słabo wyczuwalne. Usunięto dren, gdyż z powodu widocznych skrzepów był niesprawny. Stwierdzono wychłodzenie obu kończyn. Powódka zgłaszała, że nie czuje prawej nogi. 14 grudnia 2014r. stwierdzono, że stopa jest chłodna, brak ruchów, brak tętna na stopie. W południe stwierdzono niedokrwienie operowanej kończyny, wykonane USG wykazało brak przepływów na obwodzie kończyny. Powódka została przewieziona do Wojewódzkiego Szpitala (...) w O. na Oddział Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej i Onkologicznej. W powódki wystąpił ostry objaw zaawansowanego niedokrwienia kończyny dolnej prawej z porażeniem czuciowym i ruchowym stopy. Operacja została opóźniona ze względu na podanie powódce przed wyjazdem ze Szpitala w P. heparyny w dawce 3000j., pomimo prośby ze strony szpitala przejmującego leczenie, aby tego nie robić. Podczas operacji stwierdzono rozerwanie tętnicy z rozległym śródmięśniowym krwiakiem. Wykonano rekonstrukcję tętnicy podkolanowej z założeniem wstawki (...) oraz rozległą fasciotomię podudzia, a także rewizję tętnicy grzbietowej stopy i piszczelowej tylnej. Operacja nie przyniosła zamierzonych efektów. W trzeciej dobie od operacji usunięto fragmenty martwiczych mięśni w ranie po stronie bocznej podudzia. Stopa była porażona czuciowo i ruchowo. W czwartej dobie po operacji stwierdzono progresję zmian martwiczych w przedziale piszczelowym przednim, usunięto operacyjnie mięśnie martwicze. W ósmej dobie stwierdzono w ranie bocznej postępujące objawy niedokrwienne mięśni. W dziewiątej dobie usunięto operacyjnie martwicze mięśnie prawej goleni. Podjęto leczenie opatrunkiem podciśnieniowym (...). 8 stycznia 2015r. w znieczuleniu podpajęczym amputowano powódce kończynę dolną prawą na poziomie uda. Gojenie kikuta było powikłane krwiakiem i wtórnym gojeniem z założeniem wtórnych szwów. Powódka została wypisana ze szpitala 21 stycznia 2015r. z zaleceniem kontroli ambulatoryjnej i rehabilitacji.

Operacja, która została wykonana u powódki jest obarczona ryzykiem uszkodzenia tętnicy podkolanowej. Tak też się stało w przypadku powódki. Samo uszkodzenie tętnicy należy uznać za możliwe, choć rzadkie powikłanie. Jednakże po operacji doszło do błędu diagnostycznego personelu lekarskiego, gdyż stwierdzone zaburzenia ukrwienia nakazywały wykonanie pilnych badań obrazowych w zakresie ukrwienia. Nagłe przerwanie perfuzji tkanek kończyny powoduje zaburzenia ich czynności, prowadzące po jakimś czasie do ich obumierania. Nerwy obumierają po 6 h niedokrwienia. W mięśniach poprzecznie prążkowanych pierwsze ogniska martwicy pojawiają się po 4-6 godzinach niedokrwienia, zazwyczaj udaje się przywrócić żywotność mięśni, jeśli w ciągu 8-12 godzin usunie się przyczynę niedokrwienia. W przypadku dużego prawdopodobieństwa uszkodzenia tętnicy podkolanowej, pilna interwencja chirurga naczyniowego jest jedynym postępowaniem, które może w zakresie trudnym do określenia uratować kończynę przed amputacją. Niezdiagnozowanie stwierdzonych objawów, zgłaszanych przez powódkę w pierwszej dobie, jak również stwierdzonych przez lekarzy obrzęku, wychłodzenia, bolesności i braku tętna, zwiększone krwawienie pooperacyjne, opóźniło pilną operację przywrócenia ukrwienia prawego podudzia. Był to błąd diagnostyczny, który następnie skutkował błędem decyzyjnym (k- 17-35 dokumentacja lekarska, postępowanie karne, k- 270-278, 439-442 opinia łączna biegłego z zakresu chirurgii i chirurgii naczyniowej – dr med. J. P. oraz biegłego ad hoc z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu E. P.).

Główny operator zabiegu u powódki, lekarz P. G., został uznany za winnego nieumyślnego spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu powódki i skazany wyrokiem z 4 czerwca 2018r. Sądu Rejonowego w Piszu (k-458). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu II Wydział Karny z dnia 13 września 2019 r., lekarze J. S. oraz J. D. zostali uznani za winnych czynu z art. 156 § 2 k.k. popełnionego na szkodę I. M. (k-621-622).

W dniu 3 marca 2015 powódka została przyjęta na Oddział Rehabilitacji Ogólnoustrojowej w Szpitalu (...) sp. z o.o., gdzie przebywała do 14 kwietnia 2015. W wyniku podjętej rehabilitacji powódka nauczyła się na nowo chodzić przy pomocy kul i z zastosowaniem protezy tymczasowej. W dniu 27 kwietnia 2015 r. lekarz orzecznik ZUS uznał powódkę za całkowicie niezdolną do pracy od 12 grudnia 2014 r. W dniu 17 września 2015 r. powódka zakupiła protezę (k-36-40).

W dniu 22 grudnia 2015 r. pełnomocnik powódki zgłosił powstanie szkody do SPZOZ w P. i zażądał wypłaty kwoty 350 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, 40 676,41 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia oraz 2 360 zł tytułem świadczeń rentowych z tytułu zwiększonych potrzeb płatnych miesięcznie z góry do 1 dnia każdego miesiąca, począwszy od 1 stycznia 2016 r. Pismem z dnia 30 grudnia 2015 r. (...) w P. przekazał zgłoszenie szkody do swojego ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, tj. do pozwanego (k-67-81).

Obecnie powódka ma trudności w poruszaniu się i odczuwa przewlekłe dolegliwości bólowe stawu kolanowego lewego, obręczy barkowych, stawów ramiennych, stawów łokciowych, nadgarstków oraz dłoni. Powódka uskarża się także na dolegliwości bólowe bioder, kręgosłupa. Powódka porusza się z widoczną trudnością przy pomocy dwóch kul łokciowych, w domu porusza się na wózku. Jeszcze nie przyzwyczaiła się do noszenia protezy, zakłada ją rzadko, jak musi wyjść z domu. Mąż pomaga powódce przy zakładaniu protezy. Nie może dźwigać, nie może zbyt długo przebywać w pozycji leżącej, nie może wykonywać wszystkich obowiązków związanych z utrzymaniem domu. Potrzebuje pomocy przy przygotowywaniu posiłków. Powódka korzysta z protezy modularnej uda, montowanej elastycznym pasem biodrowym. Powódka powinna być poddawana leczeniu i rehabilitacji. U powódki stwierdzono 60% uszczerbek na zdrowiu. Obecnie powódka przez zdecydowaną większość czasu przebywa w domu. Nie wychodzi nawet na krótkie spacery w obawie, że mogłaby stać się obiektem zainteresowania przechodniów. Mieszkanie powódki znajduje się na 4 piętrze bloku bez windy i samo pokonanie schodów jest dla powódki ogromnym wyzwaniem (k- 270-278, 439-442 opinia łączna biegłego z zakresu chirurgii i chirurgii naczyniowej – dr med. J. P. oraz biegłego ad hoc z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu E. P., k-459-461 dokumentacja lekarska, k-475-505, 537-545 opinia biegłego ds. rehabilitacji A. W.).

Powódka poniosła następujące koszty leczenia: proteza - 8 250,00 zł, opatrunki, leki przeciwbólowe i kule łokciowe - 407,86 zł. Na poniesione przez powódkę koszty w związku ze zdarzeniem, składają się koszty dojazdu najbliższych powódki do szpitala, a także koszty dowożenia powódki do placówek medycznych celem kontynuacji leczenia. Łączna długość trasy przebytej w celu odwiedzin powódki w szpitalach w O. i w E., a także w celu zamówienia odpowiedniej protezy wynosi 5021 km. Na koszty dojazdu składają się także koszty eksploatacji samochodu. Przyjmując wyliczenie na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, koszty dojazdów wynoszą 4196,55 zł. (0,8358 zł x 5021km). Do tej kwoty należy dodać jeszcze koszty opłat za przejazd autostradą w kwocie 174 zł. W sumie zatem koszty dojazdów wynoszą 4370,55 zł. Ogółem powódka poniosła koszty związane z leczeniem w kwocie 40.676,41 zł.

Powódka od momentu wypisania ze Szpitala w O. do chwili przyjęcia na oddział rehabilitacyjny w Szpitalu w E. wymagała codziennej całodobowej opieki. Po pierwszym okresie rehabilitacji, kiedy już uzyskała samodzielność w podstawowym stopniu, wymagała opieki do 8 godzin dziennie. Średnia cena za jedną godzinę opieki w miejscu zamieszkania powódki wynosi 9 zł. Po wyjściu ze Szpitala w O. do czasu przyjęcia na rehabilitację w E., powódka wymagała opieki przez 41 dni (41 dni x 24h x 9 zł = (...) zł). Natomiast, co do kosztu opieki od momentu zakończenia rehabilitacji do końca 2015 roku, wyliczenie przedstawia się ten sposób: 261 dni x 8h x 9zł, co daje kwotę 18 792 zł.

Powódka codziennie zażywa leki regulujące przepływ krwi w celu zmniejszenia częstotliwości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych (P.). Średni miesięczny koszt zakupu tego leku wynosi 25 zł. Ponadto powódka cierpi na zaburzenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, codziennie stosuje krople monoprost, których cena średnio miesięcznie wynosi około 6 zł. Powódka kupuje leki przeciwbólowe, maści i opatrunki, a także ponosi koszty związane z dojazdami do placówek medycznych, które miesięcznie kształtują się na poziomie 200 zł. Powódka wymaga codziennej opieki, co najmniej przez 4 godziny. Koszty opieki miesięcznie wynoszą 1080 zł. (4h x 30 dni x 9 zł/h). Powódka korzysta z rehabilitacji w ramach NFZ-tu, czasami prywatnie korzysta z masaży, ćwiczy także w domu. Obecnie powódka znajduje się na emeryturze, otrzymuje świadczenie w wysokości 1.700 zł (zeznania powódki k-142 -143 nagranie 16:54-31:06, k-638-639 nagranie 04:25-18:54).

Przed wypadkiem powódka pracowała jako masarz w zakładach mięsnych w E.. W 2000r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych, zajmowała się sprzątaniem domów i pielęgnacją ogródków, zarabiała 300-400 USD tygodniowo. W 2012r powódka wróciła do Polski, zajmowała się wnukami, żeby odciążyć dzieci z konieczności wynajmowania niani. Uprawiała warzywa na działce. Powódka zdecydowała się na zabieg alloplastyki, gdyż liczyła na to, że będzie bardziej sprawna i wyjedzie razem z mężem za granicę. Mąż powódki miał podjąć pracę we Francji, miał podpisaną umowę na rozpoczęcie pracy od 29 grudnia 2014r.

Gdy powódka poddała się operacji miała 56 lat. Powódka lubiła aktywnie spędzać czas, razem z mężem i rodziną wyjeżdżała na wycieczki po Polsce i za granicę. Zwiedzanie świata było jej wielką pasją, uwielbiała też pokazywać go swoim wnukom. Powódka ma jeszcze niespełnione marzenie podróży do R.. Po amputacji powódka stała się bardziej nerwowa, często płakała, mówiła, że wolałaby umrzeć, niż tak żyć i być ciężarem dla swojej rodziny. W dalszym ciągu utrzymują się u powódki stany depresyjne, bierze leki na uspokojenie (zeznania świadka K. M. k-180-181 nagranie 05:24-29:23, zeznania świadka M. M. (1) k-181-182 nagranie 31:45-38:52, zeznania świadka M. M. (2) k-211 nagranie 07:31-25:11, zeznania świadka P. M. k-210 nagranie 27:33-46:33, przesłuchanie powódki k-143 nagranie 16:54-31:06, k-638-639 nagranie 04:25-18:54).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, opinie biegłych, zeznania świadków i przesłuchanie powódki.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje.

Powództwo w znacznej części jest zasadne.

Na wstępie należy wskazać, że bezsporne było, iż pozwany Szpital w P. odpowiada na postawie art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Odpowiedzialność ta została potwierdzona w toku niniejszego postępowania opinią biegłych lekarzy, a także wyrokami skazującymi lekarzy, pod których opieką znajdowała się powódka. Pozwany (...) odpowiada jako ubezpieczyciel pozwanego Szpitala, odpowiedzialność ta wynika z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 roku (Dz.U. z 2018 r. poz. 473 t.j.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, zaś Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie za krzywdę jest swoistą postacią odszkodowania, którego celem jest rekompensowanie uszczerbku w dobrach osobistych (szkody niemajątkowej), oczywiście w takim zakresie, w jakim taka rekompensata, ze względu na szczególny charakter tych dóbr, jest możliwa za pomocą świadczeń pieniężnych. Przesłanki do wystąpienia z roszczeniem o zadośćuczynienie pieniężne są w zasadzie analogiczne jak przesłanki dochodzenia naprawienia szkody majątkowej. Wynika to z faktu, iż przepisy regulujące kwestie zadośćuczynienia nie wprowadzają odrębnych przesłanek uzasadniających domaganie się tego zadośćuczynienia. Stąd też powszechnie się przyjmuje, że w tym zakresie należy odwołać się do ogólnych podstaw odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych.

Mając na uwadze cele zadośćuczynienia, określone przez ustawodawcę z uwzględnieniem dorobku orzecznictwa i nauki prawa cywilnego, Sąd odniósł je do ustalonych w sprawie okoliczności faktycznych. Powódka doznała ogromnej krzywdy w wyniku zaniedbań ze strony lekarzy. Po amputacji nogi stała się osobą trwale niepełnosprawną, niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej. W okresie leczenia oraz hospitalizacji powódka cierpiała z powodu bólu oraz dyskomfortu psychofizycznego. Nie mogła pogodzić się z faktem, że stanie się ciężarem dla swojej rodziny. Powódka obecnie wciąż odczuwa dolegliwości bólowe wynikające z amputacji kończyny jak również wciąż obecny jest dyskomfort psychiczny z tego powodu. Doznany uraz jest dla powódki źródłem poczucia wstydu, obniżenia nastroju, poczucia żalu. Powódka musi zmagać się z utrudnieniami w codziennych czynnościach. Obecnie powódka w niewielkim stopniu zaadaptowała się do nowej sytuacji, nadal nie radzi sobie z zakładaniem protezy, nie może samodzielnie wyjść z domu, nadal niezbędna jest jej pomoc w codziennym życiu. Dotychczasowe plany powódki związane z wyjazdami za granicę do pracy, opieką nad wnukami, wyjazdami na wycieczki, pracą na działce nie mogą być realizowane. Ustalając rozmiar krzywdy Sąd wziął pod uwagę te wszystkie okoliczności.

Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że adekwatną dla rozmiaru krzywdy doznanej przez powódkę będzie kwota 300 000 zł. Sąd wziął także pod uwagę, że do zdarzenia doszło w szpitalu, gdzie powódka udała się po pomoc w związku z narastającymi dolegliwościami bólowymi. Powódka liczyła na poprawę jej sytuacji zdrowotnej, a stało się wręcz odwrotnie. Należy podkreślić, że zadośćuczynienie za doznaną krzywdę może jedynie złagodzić ból i cierpienia psychiczne. Powinno ono stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, jednak z drugiej strony nie może prowadzić do wzbogacenia się osoby pokrzywdzonej na skutek żądania wygórowanej kwoty zadośćuczynienia w stosunku do doznanych krzywd (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 kwietnia 2006 r., IV CSK 99/05, niepublikowany). Powódka po modyfikacji powództwa wnosiła o zasądzenie dodatkowej kwoty 250.000 zł, gdyż pozwani w toku niniejszego postępowania wypłacili powódce kwotę 100.000 zł. Biorąc pod uwagę rozległe skutki zdarzenia, ogrom cierpienia jakiego powódka doświadczyła po amputacji nogi, dolegliwości i ograniczenia z jakimi musi się zmagać do końca życia, należało przyznać powódce dodatkową kwotę 200.000 zł. Należy przyjąć, że ta kwota w pewnej mierze spowoduje, że powódka będzie mogła poprawić komfort swojego życia i zrealizować swoje plany. W pozostałym zakresie co do kwoty 50.000 zł powództwo zostało oddalone.

Odnośnie odszkodowania, Sąd uznał, że powódka udowodniła zakres i wysokość tego żądania w łącznej kwocie 40 676,41 zł. Sąd uznał, że powódce należy się zwrot wydatków na zakup lekarstw, opatrunków, protezy, kul łokciowych, a także zwrot wydatków związanych z dojazdami powódki i jej bliskich do placówek medycznych. Zasadne były także koszty opieki. Wyliczenie przedstawione w pozwie przez powódkę Sąd uznał za wiarygodne i nie znalazł podstaw do korekty tego wyliczenia. Dlatego też została zasądzona na rzecz powódki pozostała kwota 22.647,73 zł, która nie została uwzględniona przy wypłacie odszkodowania przez pozwanych.

Powódka domagała się także przyznania renty z tytułu zwiększonych potrzeb i utraconej zdolności do pracy w łącznej kwocie 2 360zł. Podstawę zasądzenia renty stanowi art. 444 § 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. W toku niniejszego postępowania Sąd przyznał powódce z tego tytułu kwotę 1300 zł. Sąd nie znalazł podstaw, aby zwiększyć dotychczasową kwotę. Co prawda powódka została uznana za niezdolną do pracy, jednakże od dwóch lat pobiera emeryturę, obecnie w kwocie 1.700 zł. Pozostały więc zwiększone potrzeby. Powódka ponosi koszty leczenia w wysokości ok. 200-300 zł miesięcznie i nadal potrzebuje opieki w wymiarze ok. 4 godzin dziennie (1080zł). Tym samym zasądzona kwota jest adekwatna do zwiększonych potrzeb powódki, w pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

Ponieważ pozwani byli wezwani do zapłaty skonkretyzowanych kwot roszczeń i termin ten upłynął 2 maja 2016r., zgodnie zatem z dyspozycją art. 817 § 1 i 2 k.c., a także art. 455 k.c., pozwani pozostają w zwłoce ze spełnieniem świadczenia od 4 maja 2016r. Stąd też zostały zasądzone odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonych wyrokiem kwot (pkt I ppkt 1-2 wyroku). Zostały także zasądzone odsetki za opóźnienie od kwot, które zostały uznane i zapłacone przez pozwanych w trakcie niniejszego postępowania (pkt I ppkt 4-7 wyroku).

O odpowiedzialności pozwanych na przyszłość za skutki przedmiotowego zdarzenia orzeczono na postawie art. 189 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE