Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1083/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. L.

czyn przypisany oskarżonemu w punkcie I-szym sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

E. S. była właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) w G.. Dnia 1 grudnia 2016 roku E. S. sprzedała wymieniony lokal D. L. oraz N. L.. Strony umowy uzgodniły, że wydanie lokalu nastąpi do 1 stycznia 2018 roku. Dnia 1 kwietnia 2018 roku strony podpisały aneks do wymienionej umowy, przedłużając termin wydania lokalu do dnia 3 lipca 2018 roku. W dniu 7 sierpnia 2018 roku do lokalu przyszedł D. L., który okazał E. S. pismo, zobowiązujące ją do opuszczenia lokalu do dnia 15 sierpnia 2018 roku. Mimo upływu wyznaczonego terminu E. S. nadal go zajmowała, zamieszkując w nim z partnerem A. F. oraz dwójką małoletnich dzieci. Wymieniony lokal składał się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki, przedpokoju oraz przynależnej piwnicy.

zeznania świadka E. S.

4

kopia aktu notarialnego i jego aneks

20-23

wyjaśnienia oskarżonego D. L.

61

W dniu 29 sierpnia 2018 roku do mieszkania zajmowanego przez E. S. przyszedł D. L., informując ją, że ma opróżnić jeden z pokojów celem wynajęcia go innej osobie. E. S. wezwała patrol policji. W obecności funkcjonariuszy policji E. S. wyraziła zgodę na opróżnienie jednego z pokojów lokalu, a nadto wydała D. L. jeden komplet kluczy. W cniu 30 sierpnia 2018 roku jeden z pokojów został opróżniony z rzeczy, które zostały przeniesione do drugiego pokoju. Pod koniec sierpnia 2018 roku E. S. stwierdziła uszkodzenie zamka do drzwi wejściowych.

zeznania świadka E. S.

4, 11v.

zeznania świadka A. F.

28

protokół oględzin miejsca

34-38

zeznania świadka A. J.

39v.-40

zeznania świadka P. D.

48v.-49

W dniu 5 września 2018 roku D. L. zatelefonował do E. S., informując ją, że przyjedzie zamontować drzwi do pokoju, który został opróżniony. Tego samego dnia przy pomocy pracowników, działających na polecenie D. L., do opróżnionego pokoju zostały zamontowane drzwi wewnętrzne, które zostały zamknięte na klucz, do którego E. S. oraz A. F. nie mieli dostępu.

zeznania świadka E. S.

4v.

zeznania świadka A. F.

28

wyjaśnienia oskarżonego D. L.

61

W dniu 19 września 2018 roku do mieszkania zajmowanego przez E. S. wszedł D. L. wraz z P. D. przy użyciu klucza, który otrzymał wcześniej od E. S.. Mężczyźni weszli do pokoju opróżnionego przez E. S.. Po wyjściu tych mężczyzn z lokalu E. S. stwierdziła brak energii elektrycznej w części lokalu, tj. w dwóch gniazdkach pokoju oraz w jednym gniazdku w łazience. Po stwierdzeniu braku energii w niektórych gniazdkach E. S. podłączyła do czynnych gniazdek przedłużacz, aby urządzenia w lokalu miały podłączenie do aktywnych gniazdek.

zeznania świadka E. S.

4v., 239v.

W dniu 19 września 2018 roku D. L. zawarł umowę w zakresie dostarczania energii elektrycznej do lokalu przy ulicy (...) w G.. D. L. oświadczył, że nie ma kontaktu z poprzednim najemcą lokalu, czyli E. S., a także wypowiedział poprzednią umowę o dostarczenie energii elektrycznej i złożył wniosek o demontaż licznika energii. W dniu 27 września 2018 roku do lokalu zajmowanego przez E. S., bez jej wiedzy i zgody, odłączono energię elektryczną i zdemontowano licznik.

zeznania świadka E. S.

11v.

kopia dokumentów prywatnych

52-56

zeznania świadka K. M.

195v.-196

E. S. oraz A. F., a także dwójka małoletnich dzieci, nie mieli dostępu do drugiego pokoju przez okres około dwóch miesięcy czasu.

zeznania świadka A. F.

196v.

E. S. nie zapłaciła czynszu za zajmowany lokal za miesiąc kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik i listopad 2018 roku.

kopia dokumentów prywatnych

83-84, 138, 155-157

D. L. nie był dotychczas karany sądownie.

zapytanie o karalność

259

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. L.

czyn przypisany oskarżonemu w punkcie I-szym sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodniony sąd uznał fakt, że oskarżony D. L. uszkodził zamek do drzwi wejściowych w lokalu zajmowanym przez E. S..

zeznania świadka E. S.

11v.

zeznania świadka A. F.

196

Za nieudowodniony sąd uznał fakt, że pokrzywdzona E. S. uiszczała opłaty czynszu za wynajem lokalu przy ulicy (...).

zeznania świadka E. S.

128

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka E. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie okoliczności, w jakich oskarżony zamontował drzwi wewnętrzne do jednego z pokojów, gdyż w tym zakresie zeznania świadka korespondowały z zeznaniami świadka A. F. oraz wyjaśnieniami oskarżonego. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka co do tego, że została jej odłączona energia elektryczna oraz zdjęto licznik, gdyż w tym zakresie były one zgodne z zeznaniami świadka A. F..

zeznania świadka A. F.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do tego, że oskarżony zamontował drzwi wewnętrzne do jednego z pokojów, jak również co do tego, że w lokalu została odłączona energia elektryczna oraz zdjęto licznik, gdyż w tym zakresie były one zgodne z zeznaniami świadka E. S..

zeznania świadka A. J.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka co do przebiegu i wyników interwencji w mieszkaniu zajmowanym przez pokrzywdzoną, gdyż w tej części były one zbieżne z zeznaniami świadka E. S. oraz zeznaniami świadka A. F..

zeznania świadka P. D.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do przyczyn i przebiegu interwencji w mieszkaniu zajmowanym przez pokrzywdzoną, jak również co do tego, że w tym mieszkaniu oskarżony zlecił montaż drzwi wewnętrznych do jednego z pokojów. W tym zakresie zeznania tego świadka korespondują z zeznaniami świadka E. S., A. F. oraz wyjaśnieniami oskarżonego.

kopia dokumentów prywatnych

Sąd dał wiarę wspomnianym dowodom, gdyż żadna ze stron, jak również sąd z urzędu nie zakwestionował ich autentyczności, jak również prawdziwości.

wyjaśnienia oskarżonego D. L.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że zlecił wstawienie drzwi wewnętrznych do jednego z pokojów lokalu zajmowanego przez E. S. i dysponując kluczem do tych drzwi uniemożliwił dostęp do tego pokoju wymienionej oraz A. F. i dwójce małoletnich dzieci. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego są zgodne z zeznaniami świadka E. S. oraz zeznaniami świadka A. F..

zeznania świadka K. M.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do okoliczności, w których oskarżony wypowiedział poprzednią umowę o dostarczanie energii elektrycznej oraz zawarł nową umowę w tym zakresie, gdyż w tym zakresie były one zgodne z dowodami z dokumentów (k. 52-56).

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania świadka E. S.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w części dotyczącej tego, że oskarżony uszkodził zamek w drzwiach wejściowych do mieszkania, gdyż E. S. nie była w tym zakresie świadkiem bezpośrednim, nie zaobserwowała takiego zachowania oskarżonego, a nie było innych dowodów potwierdzających wiarygodność zeznań świadka w tym zakresie. W szczególności wiarygodność świadka w omawianym zakresie nie znajduje wsparcia w dowodzie z dokumentu prywatnego w postaci nagrań znajdujących się na płycie (k. 26), które zostały odtworzone w toku postępowania przygotowawczego (k. 44-45) oraz w trakcie rozprawy głównej (k. 229), z którego to dowodu nie wynika, aby oskarżony miał potwierdzić uszkodzenie zamka w drzwiach zewnętrznych.

zeznania świadka A. F.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w części dotyczącej tego, że oskarżony uszkodził zamek w drzwiach wejściowych do mieszkania, gdyż A. F. nie był w tym zakresie świadkiem bezpośrednim, nie zaobserwował takiego zachowania oskarżonego, a nie było innych dowodów potwierdzających wiarygodność zeznań świadka w tym zakresie.

zeznania świadka E. S.

Sąd nie dał wiary zeznaniom tego świadka co do tego, że płaciła czynsz za lokal, gdyż sprzeciwia się temu treść dokumentów prywatnych (k. 83-84).

zeznania świadka N. L.

Zdaniem sądu zeznania tego świadka nie miały znaczenia dla ustalenia okoliczności faktycznych w sprawie, gdyż świadek nie była obecna podczas większości spotkań oskarżonego w lokalu zajmowanym przez pokrzywdzoną.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

punkt I-szy

D. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo przewidziane w art. 191 § 1a k.k. podlega ten, kto w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego. Znamieniem wspomnianego czynu zabronionego jest stosowanie "przemocy innego rodzaju". W tym zakresie, jak trafnie wskazuje się w doktrynie, chodzi o każdą inną przemoc niż przemoc wobec osoby, a więc tzw. przemoc pośrednią, nie skierowaną bezpośrednio na osobę, ale na rzecz po to, aby zmusić osobę do poddania się woli sprawcy i oczekiwanego przez niego zachowania (tak Blanka Julita Stefańska, Przestępstwo utrudniania korzystania z zajmowanego lokalu mieszkalnego, e-Palestra 2016, s. 187-188). W doktrynie (tak Jacek Kosonoga, Kodeks karny. Komentarz, pod red. Ryszarda A. Stefańskiego, Warszawa 2017, s. 1129-1130), trafnie przyjmuje się, że przemocą jest takie oddziaływanie środkami fizycznymi, które uniemożliwiając lub przełamując opór zmuszanego, ma albo nie dopuścić do powstania lub wykonania jego decyzji woli (vis absoluta) albo naciskając aktualnie wyrządzoną dolegliwością na jego procesy motywacyjne, nastawić tę decyzję w pożądanym przez sprawcę kierunku (vis compulsiva). Dla bytu przestępstwa określonego w art. 191 § 1a k.k. nie wystarczy zastosowanie tak rozumianej przemocy, ale tylko przemocy o określonej zawartości ilościowej lub jakościowej, a więc przemocy stosowanej uporczywie albo w sposób istotnie utrudniający korzystanie z zajmowanego lokalu (tak Blanka Julita Stefańska, Przestępstwo utrudniania, op. cit., s. 190). Przykładowo może w tym przypadku chodzić o wyjęcie okien z mieszkania, zdjęcie dachu, usunięcie rzeczy lokatora, ukręcenie kłódki i zajęcie pomieszczenia, zamknięcie wspólnie użytkowanych pomieszczeń (tak B. S., Przestępstwo utrudniania, s. 188). Dla wyczerpania znamion dotyczących stosowania przemocy innego rodzaju jest rzeczą obojętną, czy przemocy użyje sprawca sam i bezpośrednio, czy też wykona ją za pośrednictwem osoby drugiej (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 9 września 1937 r., II K 584/37, OSN (K) 1938, Nr 2, poz. 47; cyt. za Blanką Julitą Stefańską, Przestępstwo utrudniania, op. cit., s. 196). W treści art. 191 § 1a k.k. ustawodawca użył wyrażeń "korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego". Na tle tego uregulowania w doktrynie prezentowane zaprezentowano stanowisko, wedle którego nie jest osobą korzystającą z lokalu mieszkalnego osoba zajmująca dany lokal bezprawnie, bez jakiegokolwiek tytułu prawnego (tak Blanka Julita Stefańska, Przestępstwo utrudniania, op. cit., s. 194-195). Zdaniem sądu z poglądem tym nie sposób się zgodzić, gdyż sprzeciwia się mu wykładnia funkcjonalna oraz systemowa. Po pierwsze, należy uwzględnić, że celem kryminalizacji zachowań określonych w art. 191 § 1a k.k. było zapewnienie ochrony prawnokarnej osobom korzystającym z lokalu przed stosowaniem przemocy pośredniej w sposób uporczywy albo istotnie utrudniający korzystanie z lokalu. Chodziło w tym przypadku o wprowadzenie ochrony prawnokarnej przed tzw. samowolą, a więc zmuszaniem do opuszczenia lokalu z pominięciem legalnych instrumentów przewidzianych w prawie cywilnym. Po drugie, za objęciem ochroną przewidzianą w art. 191 § 1a k.k. osób nie mających tytułu prawnego do lokalu przemawia też argument z wykładni systemowej, a mianowicie uwzględnienie treści art. 191 § 2 k.k. dotyczącego podejmowania bezprawnego zachowania w celu zwrotu wierzytelności. W przypadku tego czynu zabronionego chodzi o kryminalizację bezprawnych "egzekucji" przeciwko dłużnikom, co przemawia za tym, aby podobną interpretację przyjąć w przypadku zachowań określonych w art. 191 § 1a k.k. Z tych też względów należy przychylić się do stanowiska, wedle którego dla ochrony przewidzianej w art. 191 § 1a k.k. nie ma znaczenia to, czy pokrzywdzony ma tytuł prawny do zajmowania lokalu, czy też nie (tak też Zygmunt Kukuła, Karnoprawna ochrona stron umowy najmu lokalu, Prokuratura i Prawo 2019, Nr 9, s. 53 Jerzy Lachowski, w: Kodeks karny. Komentarz, pod red. Violetty Konarskiej -Wrzosek, Warszawa 2016, s. 871).

Mając na uwadze powyższe uwagi dotyczące znamion czynu zabronionego określonego w art. 191 § 1a k.k. zdaniem sądu oskarżony je wyczerpał swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 5 września 2018 roku wydał polecenie zamontowania drzwi wewnętrznych do jednego z pokojów oraz zamknął go na klucz. Na podstawie wyjaśnień oskarżonego, jak również zeznań pokrzywdzonej E. S. uprawniony jest wniosek, że motywem zachowania oskarżonego było zmuszenia E. S., A. F. oraz dwójki małoletnich dzieci, do opuszczenia lokalu mieszkalnego zajmowanego przy ulicy (...) w G.. Wspomniane zachowanie oskarżonego polegało na stosowaniu przemocy, a więc oddziaływaniu środkami fizycznymi na rzecz, a więc wydanie polecenia innym osobom zamontowania drzwi wewnętrznych, a następnie zamknięcie ich na klucz. Chodziło w tym przypadku o przemoc innego rodzaju niż przemoc wobec osoby. Opisane zachowanie oskarżonego w sposób istotny utrudniło korzystanie z lokalu E. S., A. F. oraz dwójce małoletnich dzieci, gdyż jak wynika z zeznań świadka A. F. przez okres około dwóch miesięcy czasu wymienione osoby nie mogły korzystać z tego pokoju, będąc zmuszonymi do korzystania wyłącznie z drugiego pokoju.

W sprawie nie stwierdzono okoliczności wyłączających albo ograniczających zdolność oskarżonego do rozumienia jego zachowania i pokierowania jego postępowaniem.

Znamion przestępstwa przewidzianego w art. 191 § 1a k.k. nie wyczerpało natomiast zachowanie oskarżonego polegające na wypowiedzeniu umowy o dostarczenie energii elektrycznej i złożeniu zlecenia zdjęcia licznika energetycznego. Prawdziwość oświadczenia oskarżonego w zakresie braku kontaktu z pokrzywdzoną E. S. może niewątpliwie budzić uzasadnione wątpliwości co do jego zgodności z prawem, co jednak nie ma znaczenia dla wyczerpania znamion analizowanego przestępstwa. Rzecz wszakże w tym, że w zakresie wspomnianego zachowania oskarżony nie stosował żadnej przemocy innego rodzaju, nie oddziaływał środkami fizycznymi w celu zmuszenia pokrzywdzonej oraz jej bliskich do opuszczenia lokalu. Znamion przestępstwa określonego w art. 191 § 1a k.k. nie wyczerpało również zachowanie oskarżonego polegające na wyjęciu kabla z gniazdka energetycznego. Z zeznań pokrzywdzonej E. S. wynika wszakże, że po stwierdzeniu braku energii w niektórych gniazdkach E. S. podłączyła do czynnych gniazdek przedłużacz, aby urządzenia w lokalu miały podłączenie do aktywnych gniazdek. Dlatego też w tym zakresie należy przyjąć, że zachowanie oskarżonego nie utrudniło w sposób znaczny korzystania pokrzywdzonej korzystania z zajmowanego lokalu. Znamion przestępstwa określonego w art. 191 § 1a k.k. nie wyczerpało także zachowanie polegające na uszkodzeniu zamka w drzwiach zewnętrznych. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego brak było dowodów umożliwiających przypisanie tego zachowania oskarżonemu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

I -szy

D. L.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W niniejszej sprawie w pierwszej kolejności została spełniona przesłanka formalna warunkowego umorzenia postępowania w zakresie ustawowego zagrożenia karą czynu mu przypisanego, gdyż przestępstwo określone w art. 191 § 1a k.k. jest zagrożone karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Zdaniem sądu, stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu był wyższy niż znikomy, ale nie był znaczny. W zakresie oceny stopnia społecznego bezprawia sąd na korzyść oskarżonego uwzględnił przypisanie mu jednego zachowania skutkującego wyczerpaniem znamion czynu zabronionego przewidzianego w art. 191 § 1a k.k. polegającego na poleceniu zamontowania drzwi wewnętrznych, a następnie zamknięcia ich na klucz. W tym kontekście na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił bezumowne zajmowanie lokalu mieszkalnego przez pokrzywdzoną, jak również zadłużenie finansowe pokrzywdzonej z tytułu zapłaty czynszu do spółdzielni. Za uznaniem stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego za wyższy niż znikomy przemawiała z kolei okoliczność, że w wyniku zachowania oskarżonego w sposób istotny doszło do utrudnienia korzystania z zajmowanego lokalu mieszkalnego nie tylko pokrzywdzonej E. S., ale także A. F. oraz dwójce małoletnich dzieci. Na rzecz takiej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego, wyższego niż znikomy, przemawiała także okoliczność, w wyniku której okres utrudnienia korzystania z lokalu wynosił około dwóch miesięcy czasu. Zdaniem sądu stopień winy oskarżonego także był nie znaczny w rozumieniu art. 66 § 1 k.k. Oskarżony był do tej pory osobą nie karaną za przestępstwo umyślne. Zdaniem sądu w stosunku do oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza co do tego, że nie popełni w przyszłości nowego czynu zabronionego. Z tych też względów sąd uznał, że w sprawie zostały spełnione przesłanki umożliwiające zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. L.

II-gi

I-szy

W wyniku zachowania oskarżonego E. S. oraz A. F. doznali krzywdy, gdyż wraz z dwójką dzieci przez okres około dwóch miesięcy czasu nie mogli korzystać z jednego z dwóch pokojów w zajmowanym lokalu mieszkalnym. Konkretnej wysokości tej krzywdy zdaniem sądu nie dało się w toku tego postępowania karnego ustalić. Stąd też sąd uznał za celowe orzeczenie na rzecz A. F. oraz E. S. nawiązki w kwocie po trzysta złotych na rzecz każdej wymienionej osoby uprawnionej.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III-ci

Na podstawie art. 628 k.p.k. oraz art. 6 ustawy o opłatach w sprawach karnych sąd obciążył oskarżonego kosztami procesu w łącznej wysokości 628,53 złotych oraz opłatą w wysokości 100 złotych. Koszty procesu obejmowały: ryczałt za doręczenia (2 x 20 zł), opłaty z tytułu uzyskania danych o karalności (k. 77, 177, 205, 259), zwrot kosztów dojazdu świadka (k. 226). Oskarżony ma wprawdzie na utrzymaniu dwójkę małoletnich dzieci, ale jego miesięczne dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (k. 60v.) uzasadniały obciążenie go wymienionymi kosztami procesu. Koszty procesu w tej sprawie nie przekraczały wszakże jednej piątej miesięcznych dochodów oskarżonego.

Podpis