Sygn. akt I C 789/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2021 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Agnieszka Kuryłas

Protokolant: sekretarz sądowy Agata Rosa

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2021 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa: I. K.

przeciwko: Gminie M. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo ,

2.  nie obciąża powódki kosztami postępowania należnymi pozwanej .

Sędzia Sądu Rejonowego Agnieszka Kuryłas

Sygn. akt I C 789/20

UZASADNIENIE

punktu 1 wyroku z dnia 13 maja 2021 roku

Pozwem z dnia 22 lipca 2020 roku I. K. wniosła o zasądzenie od Gminy M. S. kwoty 636,10 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, kwoty 300 złotych tytułem kosztów procesu zasądzonych wyrokiem z dnia 31 lipca 2019 roku w sprawie o sygn. akt (...) w kwocie 300 złotych oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, iż dochodzone roszczenie stanowi należność za ubezpieczenie OC za okres od dnia 7 grudnia 2016 roku do dnia 6 grudnia 2017 roku, tj. za czas, w którym będący jej własnością samochód marki (...) był wyjęty spod posiadania powódki, a znajdował się na parkingu należącym do pozwanej przy ul. (...) w S.. Nadto, powódka dochodzi od pozwanej również zwrotu kosztów postępowania ze sprawy o sygn. akt (...) zasądzonych wyrokiem z dnia 31.07.2019 r. Swoje roszczenie powódka uzasadniła tym, że powyższe koszty musiała ponieść z uwagi na opieszałość pozwanej odnośnie rozpoznania jej odwołań w postępowaniu administracyjnym co do umorzenia opłaty za usunięcie z drogi pojazdu oraz za jego przechowywanie na parkingu strzeżonym.

W odpowiedzi na pozew z dnia 17 września 2020 roku pozwana Gmina M. S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana Gmina M. S. wskazała, że nie poczuwa się do odpowiedzialności za ww. koszty, które poniosła powódka, zaś przyczyną ich wygenerowania było jedynie zachowanie powódki, która zaniechała odebrania pojazdu z parkingu strzeżonego. Nadto obowiązek pokrycia składki ubezpieczenia OC pojazdu spoczywał tylko i wyłącznie na powódce - jako właścicielce pojazdu, a nie na pozwanej. Brak jest również podstaw do obciążenia pozwanej kosztami postępowania, w którym pozwana nie brała udziału, ani o którym nie była zawiadomiona. Pozwana Gmina podkreśliła stanowczo , iż nie ponosi winy za to, że pojazd powódki był tak długo przechowywany na parkingu gminnym , ponieważ bez dokonania przez powódkę opłaty nie było podstaw do wydania jej pojazdu . Podkreśliła również, że za opłacenie składki ubezpieczeniowej z tytułu obowiązkowego OC pojazdu odpowiedzialna była tylko i wyłącznie powódka , a Gmina nie ponosi żadnej odpowiedzialności za to , że powódka jej nie uiściła .

Na terminie rozprawy w dniu 27 kwietnia 2021 r pełnomocnik pozwanej Gminy M. S. podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia oraz podtrzymał zarzut powagi rzeczy ugodzonej . Podkreślił ponownie , iż pozwana nigdy nie przejęła się na siebie odpowiedzialności za szkodę poniesioną przez powódkę . Takie oświadczenie złożyła również w mowie końcowej w sprawie , gdzie zawarto ugodę toczącej się pod sygnaturą (...) . Pełnomocnik pozwanej zaznaczyła , że ugoda została zawarta tylko i wyłącznie z uwagi na zasady współżycia społecznego i z uwagi na sytuację powódki .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka I. K. była właścicielką pojazdu marki (...) o nr rej. (...).

Bezsporne.

W dniu 14 kwietnia 2016 roku ww. pojazd powódki został usunięty z miejsca parkingowego dla osób niepełnosprawnych i odholowany na koszt powódki na parking strzeżony należący do Gminy M. S. przy ul. (...) w S.. Aby odebrać pojazd powódka obowiązana była opłacić koszty holowania – 478 złotych i parkowania pojazdu – 37 złotych za każdy rozpoczęty dzień przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym. Powódka nie uiściła ww. opłat i nie odebrała pojazdu.

Tego samego dnia I. K. złożyła wniosek o wydanie pojazdu ze zwolnieniem od uiszczenia opłaty za holowanie i przechowywanie pojazdu. Wniosek ten został oddalony decyzją Prezydenta Miasta S. z dnia 16 czerwca 2016 roku, po wnikliwym przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego. Na skutek odwołania powódki przedmiotowa decyzja została uchylona decyzją SKO z dnia 3 lutego 2017 roku i sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania. Ostatecznie postępowanie zakończyło się decyzją Prezydenta Miasta S. z dnia 29 maja 2018 roku umarzającą pozwanej opłatę w kwocie 29.723 złotych za usunięcie pojazdu z drogi i przechowywanie go na parkingu strzeżonym. Organ stwierdził, iż powódka nie byłaby w stanie uiścić kwoty za holowanie i przechowywanie pojazdu, która urosła do kwoty prawie 30.000 złotych.

Następnie, w dniu 6 czerwca 2018 roku pojazd został odebrany przez powódkę. Pojazd został zezłomowany i w dniu 11 czerwca 2018 roku wyrejestrowany.

Bezsporne, a nadto dowód:

- dyspozycja usunięcia pojazdu z dnia 14 kwietnia 2016 roku, k. 11;

- powiadomienie z dnia 14 kwietnia 2016 roku, k. 12-12 verte;

- pismo powódki z dnia 14 kwietnia 2016 roku, k. 13-13 verte;

- decyzja Prezydenta Miasta S. z dnia 16 czerwca 2016 roku, k. 14-15;

- decyzja SKO z dnia 3 lutego 2017 roku, k. 16-18;

- decyzja Prezydenta Miasta S. z dnia 6 kwietnia 2017 roku, k. 19-22;

- decyzja SKO z dnia 9 listopada 2017 roku, k. 23-27;

- decyzja Prezydenta Miasta S. z dnia 29 maja 2018 roku, k. 28-28 verte;

- wniosek o wyrejestrowanie pojazdu z dnia 30 grudnia 2016 roku, k. 29;

- decyzja Starosty (...) z dnia 15 lutego 2017 roku, k. 30-32;

- wniosek k. 33;

- zaświadczenie, k. 34;

- decyzja Starosty (...) z dnia 11 czerwca 2018 roku, k. 35;

- protokół wydania pojazdu z dnia 6 czerwca 2018 roku, k. 36;

- ocena techniczna, k. 37-43;

- zeznania świadka T. H., k. 95-97;

- przesłuchanie powódki I. K., k. 97-98;

Przedmiotowy pojazd był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w zakładzie (...) w R. w okresie od dnia 7 grudnia 2015 roku do dnia 6 grudnia 2016 roku.

Na podstawie klauzuli prolongacyjnej doszło do zawarcia umowy ubezpieczenia OC na okres kolejnych 12 miesięcy, tj. od dnia 7 grudnia 2016 roku do dnia 6 grudnia 2017 roku.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wypowiedzenie umowy ubezpieczenia z dnia 8 grudnia 2016 roku, k. 44;

- pismo ubezpieczyciela z dnia 11 stycznia 2017 roku, k. 45;

- pismo ubezpieczyciela z dnia 7 grudnia 2017 roku, k. 46;

- pismo powódki z dnia 28 grudnia 2017 roku, k. 47;

Powódka nie uiściła składki w kwocie 636,10 złotych tytułem ww. ubezpieczenia.

Ubezpieczyciel B. (...) w R. złożył w tym zakresie pozew przeciwko powódce do Sądu Rejonowego (...) w S..

Wyrokiem z dnia 31 lipca 2019 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt (...) ww. Sąd uwzględnił roszczenie ubezpieczyciela i w punkcie I wyroku zasądził od I. K. kwotę 636,10 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 lutego 2018 roku, a w punkcie (...) wyroku zasądził od niej na rzecz B. (...) w R. kwotę 300 złotych tytułem kosztów procesu.

Przedmiotowy wyrok uprawomocnił się na skutek oddalenia apelacji I. K., wyrokiem Sądu Okręgowego w S. (...) Wydziału Cywilnego Odwoławczego z dnia 12 marca 2020 roku.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wezwanie przedsądowe z dnia 27 grudnia 2017 roku, k. 48-48 verte;

- nakaz zapłaty z dnia 22 marca 2018 roku, k. 49-49 verte;

- wyrok SR z dnia 31 lipca 2019 roku wraz z uzasadnieniem, k. 50-52 verte;

- wyrok SO z dnia 12 marca 2020 roku, k. 53;

- protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2018 roku, k. 54-54 verte;

- dokumenty w aktach sprawy o sygn. (...);

Pismem z dnia 15 czerwca 2020 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 636,10 złotych i 300 złotych w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. W odpowiedzi na wezwanie powódka odmówiła zapłaty.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 15 czerwca 2020 roku, k. 55;

- pismo pozwanej z dnia 9 lipca 2020 roku, k. 56;

Pomiędzy stronami, w sprawie o sygn. akt (...) , przed tutejszym Sądem toczyła się jeszcze jedna sprawa o roszczenia z tytułu usunięcia, odholowania, przechowywania oraz wydania powódce pojazdu marki H. (...) o nr rej. (...).

W przedmiotowej sprawie strony zawarły ugodę sądową, na podstawie której w punkcie 1 Gmina M. S. zobowiązała się zapłacić na rzecz powódki I. K. kwotę 1.600 złotych w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w przedmiotowej sprawie wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności tej kwoty, na co powódka I. K. wyraziła zgodę, w punkcie 2 strony zniosły wzajemnie koszty postępowania, w punkcie 3 zgodnie oświadczyły, iż niniejsza ugoda wyczerpuje wszelkie roszczenia powódki I. K. wobec pozwanej Gminy M. S. z tytułu usunięcia, odholowania, przechowywania oraz wydania powódce pojazdu marki (...)

Przedmiotowe postępowanie zakończyło się prawomocnym postanowieniem o umorzeniu postępowania.

Bezsporne, a nadto dowód:

- protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2018 roku, k. 68;

- załącznik do protokołu rozprawy z dnia 17 grudnia 2018 roku, k. 69-71;

- dokumenty w aktach sprawy o sygn. (...).

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Pozwem w niniejszej sprawie powódka I. K. dochodziła od pozwanej Gminy M. S. odszkodowania w łącznej kwocie 936,10 złotych tytułem szkody wyrządzonej jej przez pozwaną z uwagi na niezgodne z prawem działanie, polegające na opieszałości w rozpoznaniu sprawy administracyjnej powódki związanej z odholowaniem jej pojazdu na parking strzeżony pozwanej.

Stosownie do treści art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie zaś z art. 417 § 1 k. c. za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Przesłankami odpowiedzialności po myśli powołanego przepisu są więc: szkoda, fakt jej wyrządzenia przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej oraz łączący te zdarzenia normalny związek przyczynowy.

Na podstawie całokształtu zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, że powódka nie wykazała dochodzonego przez siebie roszczenia (art. 6 k.c.) i nie zachodzą przesłanki rzekomej odpowiedzialności pozwanej Gminy za poniesioną przez nią szkodę .

Przede wszystkim Sąd orzekający w niniejszej sprawie miał na względzie, iż powódka nie zdołała udowodnić, aby w jej majątku powstała szkoda na skutek niezgodnego z prawem działania pozwanej. Wskazać tutaj należy nade wszystko na fakt, iż to powódka była właścicielką/posiadaczką pojazdu marki (...), który podlegał ubezpieczeniu OC, i w związku z tym faktem to na powódce, a nie na pozwanej spoczywał ciężar zawarcia umowy ubezpieczenia OC pojazdu i opłacenia składki ubezpieczeniowej. Z tego obowiązku powódka się nie wywiązała , dlatego też w sprawie o sygn. akt (...) został wydany wyrok z dnia 31 lipca 2019 roku, którym Sąd uwzględnił roszczenie ubezpieczyciela wobec I. K. w zakresie składki ubezpieczeniowej 636,10 złotych oraz kosztów procesu – 300 złotych. Pojazd jest obowiązany posiadać ochronę ubezpieczeniową OC przez cały okres, w którym jest zarejestrowany. A zatem, to zaniechanie powódki, a nie pozwanej, spowodowało powstanie ww. kosztów i dodatkowo powiększenie składki ubezpieczeniowej o kolejne koszty - koszty procesu. Sąd orzekający uznał, iż w niniejszej sprawie nie ma podstaw do obciążenia pozwanej ww. kosztami, tym bardziej, iż pozwana Gmina M. S. nie była stroną, ani nie uczestniczyła w żaden inny sposób w postępowaniu w sprawie o sygn. (...). Powódka zaś nie wykazała, aby to pozwana ponosiła winę w powstaniu tych kosztów i konieczności ich uregulowania. Z ustaleń poczynionych w toku niniejszego postępowania wynika wręcz zgoła odmienny wniosek, a mianowicie, że to tylko i wyłącznie powódka jest winna ich wygenerowaniu. To bowiem na powódce jako właścicielce pojazdu spoczywał obowiązek opłacenia składki ubezpieczeniowej z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdu .

Sąd zważył przy tym, iż możliwość lub też nie korzystania/używania przez powódkę z pojazdu marki (...) w okresie ubezpieczenia w zakresie konieczności poniesienia kosztów tego ubezpieczenia, jest przy tym prawnie irrelewantna. Nawet jednak gdyby uznać, że ma ona znaczenie, to ustalenia niniejszej sprawy nie sprzyjają powódce. Sam bowiem już fakt odholowania pojazdu przez straż miejską i przechowywanie go na parkingu strzeżonym, a w konsekwencji powstałe z tym koszty, były zawinione tylko i wyłącznie przez powódkę. To przecież powódka I. K. , nie będąc osobą uprawnioną, zaparkowała swój pojazd na miejscu dla osób z niepełnosprawnością ruchową. Powódka nie posiadała stosowniej karty parkingowej, a więc jej pojazd – zgodnie z odpowiednimi przepisami - został słusznie odholowany przez straż miejską i przewieziony na parking strzeżony przy ul. (...) w S.. Skutki tego odholowania i powstałe z nim koszty odholowania i przechowywania pojazdu były więc zawinione tylko przez powódkę. Gdyby bowiem powódka zaparkowała na dozwolonym dla siebie miejscu, nie byłoby konieczności odholowania pojazdu i jego przechowywania. Przechodząc dalej zważyć należy , że powódka nie odebrała samochodu z parkingu od razu tj. w dniu jego odholowania , nie zrobiła tego również w dniach następnych , i miała pełną świadomość tego , że każdy kolejny dzień pozostawania pojazdu na parkingu generuje dalsze koszty . To zaniechanie powódki w tym zakresie spowodowało , że koszty przechowywania pojazdu były ostatecznie tak wysokie, że sięgnęły blisko kwoty 30.000 złotych, która to kwota nie była już możliwa do uregulowania przez powódkę , gdyż przekraczała jej możliwości finansowe . Skoro , jak powódka twierdziła , nie miała środków , aby odebrać pojazd z parkingu zaraz po jego odholowaniu , mogła szukać innych rozwiązań , aby środki te zdobyć , na przykład pieniądze na ten cel pożyczyć . Powódka powinna być świadoma, że wydanie decyzji administracyjnej w tego typu sprawie nie jest możliwe „od ręki”, wymaga czasu i przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, które to postępowanie zostało przeprowadzone przez organ w odpowiednim terminie. Ponadto , składając wniosek o umorzenie kosztów holowania i przechowywania , powódka już z góry zakładała , że rozstrzygnięcie musi być dla niej korzystne . Powódka winna była liczyć się jednak z tym , że rozstrzygnięcie może być jednak dla niej niekorzystne , a każdy dzień przechowywania jej pojazdu na parkingu gminnym generuje kolejne koszty . Tego jednak powódka nie brała pod uwagę . Sąd orzekający nie dopatrzył się ani bezczynności organu ani przewlekłości prowadzonego przez organ administracji publicznej postępowania administracyjnego. Organ działał w terminach wyznaczonych przez k.p.a, nie opieszale. Składając zaś kolejne odwołania od decyzji Prezydenta Miasta S. powódka sama doprowadziła do znacznego przedłużania tego postępowania, co ostatecznie skutkowało wygenerowaniem tak dużych, prawie trzydziestotysięcznych kosztów z tytułu przechowywania pojazdu na parkingu gminnym .

Sytuacja majątkowa powódki może nie była najlepsza w tamtym czasie, jednak w ocenie niniejszego Sądu pozwoliłaby jej na pokrycie kosztów odholowania i przechowywania pojazdu za przynajmniej pierwszy dzień na parkingu strzeżonym. Gdyby powódka już wtedy uznała swoją winę i pokryła ww. koszty, które de facto zostały w sprawie wygenerowane tylko na skutek działania powódki, to nie doszłoby do ich urośnięcia do kwoty, której powódka już nie była w stanie pokryć. Nadto, powódka mogłaby swobodnie korzystać ze swojego pojazdu, za którego ubezpieczenie OC i tak musiałaby zapłacić. Wskazać należy, iż Sąd nie polemizuje z trudną sytuacją życiową , zdrowotną i finansową powódki w tamtym czasie . Nie może jednak umknąć uwadze fakt , iż to tylko i wyłącznie zawinione działanie powódki było przyczyną odholowania jej pojazdu z miejsca , gdzie zaparkowała nie mając do tego uprawnień ( co było okolicznością bezsporną ) , a zaniechanie polegające na nieodebraniu pojazdu z parkingu gminnego doprowadziło do powstania horrendalnych kosztów przechowywania . Jak wskazał zeznający w sprawie świadek T. H. , żaden przepis obowiązującego wówczas prawa nie dawał możliwości odebrania pojazdu z parkingu Gminy bez uiszczenia należnej opłaty .

Na marginesie wskazać również należy, iż w niniejszej sprawie w odniesieniu do sprawy o sygn. (...) nastąpiła powaga rzeczy ugodzonej, a nie osądzonej. Ugoda sądowa nie korzysta w powagi rzeczy osądzonej. Przymiot powagi rzeczy osądzonej przysługuje jedynie prawomocnym wyrokom oraz postanowieniom merytorycznie rozstrzygającym spór. W konsekwencji, w razie wytoczenia powództwa o ten sam przedmiot, co do którego strony zawarły ugodę sądową, pozwany może się jedynie bronić zarzutami prawa materialnego, a nie procesowego, w szczególności zarzutem, iż sprawa została prawomocnie rozstrzygnięta (zob. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 1 marca 2000 r. sygn. I CKN 738/99).

Zawarta w sprawie (...) ugoda nie obejmowała roszczeń związanych z dochodzeniem przez powódkę kosztów, jakie poniosła w związku z ubezpieczeniem pojazdu. Powódka nie może zatem twierdzić, że pozwana uznała swoją odpowiedzialność za powyższą, rzekomą szkodę. Tym bardziej, że pozwana Gmina stanowczo temu zaprzeczyła. Z drugiej strony , przedmiotowa ugoda miała w sposób kompleksowy wyczerpać wszystkie roszczenia stron związane z przedmiotową sprawą.

Mając na uwadze powyższe, w tym przede wszystkim fakt, iż powódka nie wykazała przesłanek odpowiedzialności pozwanej z art. 417 k.c., Sąd oddalił powództwo, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Sędzia Agnieszka Kuryłas