UZASADNIENIE

J. S., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).com J. S. we W., wytoczył powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 7 238,79 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu (4 lutego 2021 roku) do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 15 kwietnia 2019 roku doszło do wypadku drogowego, w wyniku którego uszkodzony został samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność M. B.. Wskutek powstałych uszkodzeń konieczne było zholowanie pojazdu z miejsca zdarzenia na parking strzeżony. Poszkodowany zlecił holowanie i umieszczenie pojazdu na parkingu strzeżonym firmie (...). Od pracownika tej firmy dowiedział się o usługach świadczonych przez powódkę. Uszkodzony pojazd został odholowany na parking, na którym stał 23 dni, tj. od 15 kwietnia do 7 maja 2019 roku. W dniu 7 maja 2019 roku poszkodowany otrzymał bowiem na rachunek bankowy od ubezpieczyciela sprawcy odszkodowanie za szkodę całkowitą w pojeździe marki O. (...). Właściciel firmy (...), za wykonanie usługi holowania i parkowania pojazdu na parkingu strzeżonym, wystawił stosowną fakturę na rzecz powódki.

Powódka wskazała, że w dniu 16 kwietnia 2019 roku, poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód był poszkodowanemu niezbędny do wykonywania czynności dnia codziennego. Strony umówiły się na stawkę 200 zł netto za dobę najmu pojazdu. Umowa przewidywała ponadto wynagrodzenie za podstawienie i odbiór auta od poszkodowanego. Samochód zastępczy został zwrócony przez poszkodowanego w dniu 14 maja 2019 roku, a więc po 29 dniach. Poszkodowany po otrzymaniu od ubezpieczyciela odszkodowania (7 maja 2019 roku), zdecydował się naprawić uszkodzony pojazd, a ponieważ nie posiadał innego pojazdu, z którego mógłby korzystać w czasie trwania naprawy, dlatego jeszcze przez 7 dni korzystał z pojazdu zastępczego.

Powódka podniosła, że przedstawiona przez pozwanego oferta najmu pojazdu zastępczego była dla poszkodowanego mniej korzystna, dlatego poszkodowany skorzystał z oferty powódki.

Powódka wskazała, że w dniu 16 kwietnia 2019 roku poszkodowany upoważnił ją do rozliczenia przedmiotowej szkody komunikacyjnej w zakresie najmu samochodu zastępczego, natomiast na podstawie umowy cesji z dnia 14 maja 2019 roku powódka nabyła od poszkodowanego wierzytelność przysługującą mu wobec pozwanego z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 15 kwietnia 2019 roku.

Powódka podniosła, że w dniu 20 sierpnia 2019 roku wystawiła fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego, holowanie i parkowanie uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym, jego dostarczenie do klienta i odbiór od klienta oraz za usługę likwidacji szkody na łączną kwotę 9 724,38 zł i wystosowała do pozwanego prośbę o wypłatę odszkodowania w związku z tą fakturą. Decyzją z dnia 1 października 2019 roku pozwany, uznając za zasadne najem pojazdu zastępczego przez 21 dni za stawkę dobową w wysokości 75 zł netto za dobę oraz uznając usługę holowania i parkingu po stawkach zryczałtowanych, w dniu 2 października 2019 roku przelał na rachunek bankowy powódki kwotę 3 039,30 zł brutto.

Powódka wskazała, że w niniejszym procesie dochodzi:

- dopłaty z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego,

- dopłaty z tytułu kosztów holowania i parkingu,

- zapłaty za podstawienie pojazdu zastępczego do klienta i jego odbiór od klienta,

- zapłaty za usługę likwidacji szkody komunikacyjnej,

to jest łącznie kwoty 6 685,08 zł oraz kwoty 553,71 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 6 685,08 zł od dnia 3 października 2019 roku (tj. od dnia następnego po otrzymaniu przelewu) do dnia 4 lutego 2021 roku (tj. do dnia wniesienia pozwu).

Wydanym w niniejszej sprawie w dniu 16 lutego 2021 roku nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanemu zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w przepisanym terminie wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał, że jako ubezpieczyciel sprawcy, ponosi odpowiedzialność za naprawienie szkody poniesionej przez M. B. w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 15 kwietnia 2019 roku. Wskazał, że w związku z przedmiotową szkodą, w toku postępowania likwidacyjnego wypłacone zostało odszkodowanie w kwocie:

- 2 164,80 zł – tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego,

- 434,50 zł – tytułem kosztów holowania pojazdu,

- 440,00 zł – tytułem kosztów parkowania pojazdu.

Pozwany uznał za zasadny okres najmu wynoszący 21 dni (tj. od dnia rozpoczęcia usługi do dnia decyzji z 6 maja 2019 roku o przyznaniu odszkodowania). Za pierwszy dzień najmu pozwany uznał wysokość stawki dobowej wynikającą z zawartej przez poszkodowanego z powódką umowy, a za pozostałe dni skorygował wysokość stawki dobowej do kwoty 75,00 zł netto zgodnie z klasą wynajętego pojazdu i na postawie informacji o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdów zastępczych obowiązujących w (...). Pozwany podkreślił, że informacja o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdów zastępczych obowiązujących w (...), została przesłana poszkodowanemu na adres e-mail wskazany w zgłoszeniu szkody. Jednocześnie zaoferowano poszkodowanemu podstawienie pojazdu zastępczego do wcześniej umówionego miejsca. Co więcej, poszkodowany został poinformowany, że w przypadku skorzystania z usług innej firmy, weryfikacji może zostać poddana stawka dobowa najmu oraz ilość dni najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowany nie skorzystał z ofert pozwanego, czym doprowadził do zwiększenia szkody, a za skutki takiego działania pozwany zgodnie z art. 361 k.c. odpowiedzialności ponosić nie może.

Pozwany podniósł, że dokonał weryfikacji stawki za holowanie do uśrednionych stawek panujących na rynku lokalnym. Usługa holowania została rozliczona jako usługa ryczałtowa do 25 km w cenie 250,00 zł brutto. Dodatkowo koszty związane z utrudnieniami podczas holowania uznano w całości. Za zasadny okres parkowania pojazdu uznano 22 dni, tj. od dnia rozpoczęcia usługi do dnia przesłania poszkodowanemu rozliczenia szkody całkowitej (29.04.2019r.) oraz dodatkowe 7 dni na zagospodarowanie pozostałości pojazdu. Za zasadną stawkę dobową pozostawania pojazdu na parkingu płatnym uznano 20,00 zł brutto. Weryfikacji dokonano na podstawie stawek stosowanych przez wiodące firmy świadczące usługi pomocy drogowej na terenie województwa dolnośląskiego. Koszty podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego są w ocenie pozwanego nieuzasadnione tak co do zasady, jak i wysokości. Pozwany podkreślił, że wypożyczalnie współpracujące z pozwanym dokonałyby powyższych usług bez konieczności ich opłacenia. Generowanie tego kosztu stanowi zwiększenie szkody i nie może obciążać pozwanego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 kwietnia 2019 roku w P. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność M. B.. Sprawca zdarzenia objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów, stwierdzonym polisą wystawioną przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W.. (bezsporne)

Bezpośrednio po kolizji, uszkodzony samochód marki O. (...) został odholowany na parking strzeżony, na którym stał przez 23 dni - do 7 maja 2019 roku. Tego dnia M. B. otrzymał od ubezpieczyciela sprawcy odszkodowanie za szkodę całkowitą w pojeździe i zdecydował się oddać samochód do naprawy.

Usługa holowania i parkingu została wykonana przez firmę (...) w P.. M. B. zlecił zorganizowanie holowania i postoju pojazdu na parkingu strzeżonym J. S., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...).com J. S. we W., oferującej możliwość rozliczenia bezgotówkowego z OC sprawcy. M. R. w dniu 15 kwietnia 2019 roku wystawiła na rzecz J. S. fakturę VAT za usługę holowania na kwotę 597,78 zł, a w dniu 8 maja 2019 roku fakturę VAT za usługę parkingu na kwotę 848,70 zł.

(dowód: zlecenie holowania k. 44; formularz usług pomocy drogowej k. 45; faktura VAT z 15.04.2019r. k. 46; dowody wpłaty k. 47-48; zlecenie przewiezienia na parking k. 41; formularz usług pomocy drogowej k. 40; faktura VAT z 08.05.2019r. k. 39; dowody wpłaty k. 42-43)

W dniu 16 kwietnia 2019 roku M. B. zawarł z J. S. umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód był mu niezbędny do wykonywania czynności dnia codziennego. Strony umówiły się na dobową stawkę najmu w wysokości 200 zł plus VAT. Umowa przewidywała ponadto wynagrodzenie za podstawienie i odbiór auta od poszkodowanego. Tego samego dnia M. B. upoważnił J. S. do rozliczenia w (...) S.A. szkody komunikacyjnej z dnia 15 kwietnia 2019 roku w zakresie najmu pojazdu zastępczego.

M. B. zwrócił samochód zastępczy w dniu 14 maja 2019 roku, to jest po 29 dniach. Otrzymawszy od ubezpieczyciela odszkodowanie za szkodę całkowitą w pojeździe (7 maja 2019 roku) i podjąwszy decyzję o poddaniu uszkodzonego pojazdu naprawie, jeszcze przez 7 dni korzystał z pojazdu zastępczego, bowiem nie posiadał innego pojazdu, z którego mógłby korzystać w czasie trwania naprawy.

(dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego k. 21; upoważnienie k. 24; zeznania świadka M. B. k. 98-99v)

W dniu 17 kwietnia 2019 roku M. B. zlecił Kancelarii(...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. prowadzenie całego procesu likwidacji szkody z dnia 15 kwietnia 2019 roku, w szczególności: zgłoszenie szkody ubezpieczycielowi, dostarczenie ubezpieczycielowi niezbędnej dokumentacji, wypełnienie wymaganych przez ubezpieczyciela druków, udział w oględzinach pojazdu.

W dniu 17 kwietnia 2019 roku pełnomocnik M. B. telefonicznie zawiadomił (...) S.A. o szkodzie z dnia 15 kwietnia 2019 roku. Na adres e-mail pełnomocnika została wysłana oferta najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, w akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce za dobę wynajmu.

(dowód: zlecenie likwidacji szkody k. 33; pełnomocnictwo k. 36; zapis telefonicznego zgłoszenia szkody znajdujący się na płycie CD k. 84)

W dniu 14 maja 2019 roku pomiędzy M. B., a J. S. została zawarta umowa cesji wierzytelności, na podstawie której M. B. przeniósł na J. S. przysługującą mu wierzytelność z tytułu kosztów związanych z najmem pojazdu zastępczego, z jego obsługą, kosztami podstawienia i odbioru od poszkodowanego.

(dowód: umowa cesji wierzytelności k. 32)

W dniu 19 sierpnia 2019 roku Kancelaria (...) za 0 zł Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. wystawiła na rzecz J. S. fakturę VAT za zgłoszenie szkody, oględziny pojazdu i prowadzenie sprawy na kwotę 799,50 zł.

(dowód: faktura VAT z 19.08.2019r. k. 37)

W dniu 20 sierpnia 2019 roku J. S. wystawiła fakturę VAT na łączną kwotę 9 724,38 zł, w tym:

- za podstawienie auta do klienta 123,00 zł

- za wynajem auta 7 134,00 zł

- za odbiór auta od klienta 123,00 zł

- za odbiór auta od klienta poza godzinami pracy 98,40 zł

- za holowanie pojazdu 597,78 zł

- za parking 848,70 zł

- za likwidację szkody komunikacyjnej 799,50 zł,

i wystosowała do (...) S.A. pisemną prośbę o wypłatę ww. odszkodowania.

Decyzją z dnia 1 października 2019 roku ubezpieczyciel przyznał J. S. odszkodowanie w wysokości 3 039,30 zł brutto, w tym:

- 434,50 zł z tytułu zwrotu kosztów holowania pojazdu,

- 440,00 zł z tytułu zwrotu kosztów parkowania pojazdu,

- 2 164,80 zł z tytułu zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Kwota powyższa została przelana na rachunek bankowy J. S. w dniu 2 października 2019 roku.

(okoliczności bezsporne, dowód: faktura VAT z 20.08.2019r. k. 23; pismo z 20.08.2019r. k. 25; decyzja ubezpieczyciela z 01.10.2019r. k. 26-28)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Stosownie do treści art. 34 ust. 1 i art. 35 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r., Nr 124, poz. 1152) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie zdarzenia, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą. W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności kolizji drogowej zaistniałej w dniu 15 kwietnia 2019 roku, odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę powstałą w wyniku tego zdarzenia, a także zasadność holowania i postoju uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym oraz najmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego do 7 maja 2019 roku, pozostawały poza sporem. Spór koncentrował się na ustaleniu, czy poszkodowany miał obowiązek nająć pojazd zastępczy od firmy współpracującej z pozwanym, oferującej akceptowaną przez ubezpieczyciela stawkę dobową najmu pojazdu oraz na ustaleniu, czy zastosowana przez powódkę stawka została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych. Sporna była również zasadność najmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego przez 7 dni od 8 do 14 maja 2019 roku, wysokość kosztów holowania i parkingu, zasadność dochodzenia przez powódkę zapłaty za podstawienie i odbiór pojazdu zastępczego od klienta oraz zapłaty za usługę likwidacji szkody komunikacyjnej.

Na początek należy wskazać, że oceny czy poniesienie określonych kosztów, związanych z najmem pojazdu zastępczego, mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać zawsze na podstawie konkretnych okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515, a także uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, nr 3, poz. 28).

W kwestii podważanej przez pozwanego stawki za najem ponad kwotę 75,00 zł za dobę należy zaaprobować pogląd, że poszkodowany co do zasady ma możliwość wyboru dowolnej oferty spośród takich, w których stawka czynszu najmu pozwanego nie przekracza rażąco cen rynkowych (oferowanych na rynku lokalnym) i braku obowiązku poszukiwania oferty najtańszej. W orzecznictwie za ugruntowany należy uznać pogląd, zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej pojazdu mechanicznego obejmuje ekonomicznie uzasadnione koszty likwidacji szkody, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku, przy czym kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi” są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51) . Poszkodowany co do zasady nie ma bowiem obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi, ubezpieczyciel powinien zatem pokryć koszty stosowane przez wybrany przez poszkodowanego podmiot, niezależnie od tego, że mogą być one wyższe od cen przeciętnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2002 r.. I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5 poz. 64).

Wprawdzie cytowane wyżej orzeczenia dotyczą kosztów naprawy pojazdu, niemniej, w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, należy je również odnieść do cen stosowanych na lokalnym rynku przez wypożyczalnie samochodów zastępczych. Niewątpliwie, zgodnie z dyspozycją art. 361 § 1 i 2 k.c., poszkodowany ma prawo do pełnej rekompensaty poniesionej szkody, z drugiej zaś strony ciąży na nim obowiązek współpracy z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków (art. 354 § 2 k.c.). Obowiązek ten nie może jednak, w ocenie Sądu Rejonowego, być w związku z tym poczytywany za równoznaczny z obligacją do poszukiwania najtańszej oferty najmu samochodu zastępczego. Przypisanie poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest bowiem możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystał on z usług droższych, np. w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że poszkodowany, znając podmiot wynajmujący pojazdy po cenach niższych, wynajął pojazd zastępczy tam, gdzie wynajmowano je drożej. Zarzut uchybienia obowiązkowi z art. 354 § 2 k.c. mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanego przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco).

W przedmiotowej sprawie zgromadzony materiał dowodowy wykazał, że do zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi przez pełnomocnika poszkodowanego i poinformowania poszkodowanego przez ubezpieczyciela o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, w akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce za dobę wynajmu, doszło w dniu 17 kwietnia 2019 roku, a zatem dzień po zawarciu przez poszkodowanego umowy najmu pojazdu zastępczego z powódką. Przesłuchany w charakterze świadka M. B. zeznał, że pojazd zastępczy był mu niezbędny do wykonywania czynności dnia codziennego, zaś o świadczonych przez powódkę usługach w zakresie rozliczenia bezgotówkowego kosztów holowania, parkingu i najmu pojazdu zastępczego z OC sprawy, dowiedział się w dniu zdarzenia od pracownika firmy zajmującej się holowaniem jego pojazdu na parking strzeżony. Sąd nie miał wątpliwości by uznać powyższe zeznania za wiarygodne, albowiem były jasne i logiczne.

Wobec powyższych okoliczności, nie sposób przypisać poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem i świadomego lub przez niedbalstwo skorzystania z usług droższych.

W konsekwencji, to na pozwanym ubezpieczycielu spoczywał ciężar udowodnienia, że poniesiony przez poszkodowanego wydatek rażąco przewyższał ceny rynkowe (oferowane na rynku lokalnym), skoro z tego faktu wywodził on korzystne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c.). Tymczasem pozwany poprzestał na gołosłownych twierdzeniach.

W świetle więc zupełnie gołosłownego, nie popartego żadnym dowodem stanowiska pozwanego, nie mogło odnieść zamierzonego skutku twierdzenie pozwanego, że roszczenie powoda nie jest udowodnione co do wysokości stawki dobowej. Skoro więc pozwany nie zakwestionował skutecznie powyższych twierdzeń powoda, na tej podstawie należało zatem – w tym konkretnym przypadku – przyjąć domniemanie, że w takim też zakresie poniesienie tych kosztów było celowe i ekonomicznie uzasadnione (art. 231 k.p.c.). Podkreślenia wymaga przy tym, że pozwany nie kwestionował okresu niezbędnego do naprawy uszkodzonego pojazdu, a ten, według twierdzeń poszkodowanego, trwał 7 dni od dnia otrzymania przez poszkodowanego odszkodowania za szkodę w pojeździe, co miało miejsce w dniu 07.05.2019r. Dlatego Sąd uznał, że korzystanie przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego w okresie od 8 do 14 maja 2019 roku także było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Dowody przedstawione w niniejszej sprawie: formularze usług pomocy drogowej, faktury VAT, potwierdzenia wpłat, umowa najmu pojazdu zastępczego, zeznania świadka, wraz z przedstawionymi zleceniami, upoważnieniami i umową cesji – świadczyły o tym, że w sprawie doszło do zaciągnięcia przez poszkodowanego zobowiązania i powstania długu z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego, podstawienia i odbioru tego pojazdu od poszkodowanego, holowania pojazdu uszkodzonego i jego postoju na parkingu, z terminem wymagalności oznaczonym w treści faktury z dnia 20 sierpnia 2019 roku (k. 23).

Należy zwrócić uwagę, że reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Jeżeli bowiem powód udowodnił fakty uzasadniające powództwo – w tym przypadku poniesienie w określonej kwocie kosztów najmu pojazdu zastępczego – to na stronie pozwanej spoczywał ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających, jej zdaniem, oddalenie powództwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, LEX nr 8416). Oznacza to, że to właśnie ubezpieczyciela obciąża obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających redukcję wysokości świadczenia odszkodowawczego. Poszkodowanego nie można natomiast obciążać obowiązkiem poszukiwania za ubezpieczyciela dowodów w zakresie okoliczności wyłączających lub ograniczających jego odpowiedzialność (zob. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1994 r., III CZP 107/94, OSNC 1995, nr 1, poz. 15). Należy w związku z tym zgodzić się z poglądem, że odmowa lub redukcja świadczenia odszkodowawczego – także z tytułu poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego, kosztów holowania i parkingu – nie może być oparta wyłącznie na subiektywnym przekonaniu dłużnika (ubezpieczyciela) o niecelowości i nieekonomiczności tych wydatków.

Ustalenie związanych z tym okoliczności wymagało niewątpliwie wiadomości specjalnych, a w konsekwencji zgłoszenia przez pozwanego wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego. Tymczasem pozwany, reprezentowany w toku procesu przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, nie wykazał w tym zakresie stosownej inicjatywy dowodowej.

Sąd podzielił natomiast stanowisko pozwanego w zakresie niezasadności dochodzenia przez powódkę zapłaty kwoty 799,50 zł tytułem zwrotu kosztów likwidacji szkody. Należy podkreślić, że na podstawie art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa szkody, a w rozumieniu art. 354 k.c. na poszkodowanym ciąży obowiązek minimalizowania skutków zdarzenia drogowego. W ocenie Sądu korzystanie z usług pełnomocnika w celu telefonicznego zgłoszenia szkody i e-mailowej wymiany korespondencji z ubezpieczycielem, stanowiło wydatek zbędny, zwiększający rozmiar szkody, i nie może to obciążać pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6 371,94 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po dniu wniesieniu pozwu, tj. od 5 lutego 2021 roku do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części.

Na zasądzoną kwotę składa się:

- należność z faktury wystawionej przez powódkę 20.08.2019r. pomniejszona o kwotę wypłaconą przez pozwanego i o kwotę 799,50 zł (9 724,38 zł - 3 039,30 zł – 799,50 zł = 5 885,58 zł)

- oraz kwota 486,36 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 5 885,58 zł za okres od dnia 03.10.2019r. do dnia wniesienia pozwu, tj. do 04.02.2021r.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c. i art. 98 § 1¹ k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powódkę w 88 %. Koszty poniesione przez powódkę wyniosły łącznie 2 217,00 złotych, na co składają się: kwota 400 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa i kwota 1 800 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Zatem 88 % ze wskazanej kwoty wynosi 1 950,96 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska