UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 31 grudnia 2019 r. Z. K. (1) wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 4966,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 2327,96 zł od dnia 17 września 2018 r. do dnia zapłaty;

- 2638,94 zł od dnia 15 września 2018 r. do dnia zapłaty

oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jako nabywca wierzytelności przysługującej poszkodowanej zdarzeniami drogowymi posiadającej dobrowolne ubezpieczenie (...) Casco w (...) spółce akcyjnej w W. dochodzi dalszego odszkodowania tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Nakazem zapłaty z dnia 18 marca 2020 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydziale Gospodarczym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwany zakwestionował legitymację czynną powoda oraz zarzut niewykazania roszczenia, a w konsekwencji podniósł zarzut spełnienia roszczenia poprzez wypłatę dotychczasowej kwoty odszkodowania. Pozwany podniósł również zarzut zawyżenia kosztów naprawy, która zgodnie z łącząca strony umową miała być realizowana w wariancie „serwisowym”.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 25 lipca 2015 r. i 7 września 2015 r. doszło do zdarzeń drogowych w wyniku których doszło do uszkodzenia pojazdu marki V. (...) nr rej. (...), należącego do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a użytkowanego przez A. B. jako leasingobiorcę. W okresie powstania szkód, poszkodowana posiadała ważną polisę dobrowolnego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych (...) Casco, zawartą z (...) spółką akcyjną w W..

Zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia, umowa obejmowała wariant „serwisowy” naprawy, ze wskazaniem stałej wartości pojazdu oraz niepomniejszania sumy ubezpieczenia.

Natomiast zgodnie z §19 ust. 5 i 6 OWU, wysokość odszkodowania podlegała ustaleniu z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 2-4 i sposobu naprawy pojazdu w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie wykonującym naprawę oraz w oparciu o zasady zawarte w systemie A. lub E., z zastosowaniem:

1) Norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu;

2) Stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, działające na terenie miejsca naprawy pojazdu;

3) Cen części zamiennych ustalonych stosowanie do ust. 3 i 4;

4) Cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A. i E..

Pozwany ustalał odszkodowanie w sposób przewidziany w niniejszym ustępie pod warunkiem przedstawienia rachunków lub faktur VAT dotyczących robocizny, części zamiennych, materiałów lakierniczych i normaliów.

W razie udokumentowania naprawy pojazdu rachunkami lub fakturami VAT, pozwany weryfikował wysokość odszkodowania ustaloną na podstawie tych rachunków lub faktur VAT według zasad określonych w ust. 5.

Dowód:

- polisa (...) k. 44-45;

- OWU k. 12-43;

- akta szkód płyta CD k. 9;

- potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego k. 97-102;

- dokumentacja fotograficzna k. 106-107, 111-115;

- zeznania świadka A. B. k. 144-144v.;

Poszkodowana dokonała zgłoszenia szkód ubezpieczycielowi, którzy przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowania likwidacyjne. Szkody zostały zarejestrowane pod numerami (...) oraz (...).

W 2015 poszkodowana A. B. zawarła z J. Ł. dwie umowy cesji wierzytelności, na mocy której przelała na jego rzecz wierzytelności z tytułu szkody nr (...) i szkody nr (...). Obie umowy cesji zostały rozwiązane, o czym poinformowano pozwaną. J. Ł. nie dokonywał naprawy pojazdu w żadnym zakresie.

Poszkodowana zwróciła się do Z. K. (1) o przeprowadzenie naprawy uszkodzonego pojazdu.

Dnia 20 czerwca 2017 r. A. B. zawarła ze Z. K. (1) umowy cesji wierzytelności, na mocy których przelała na rzecz powoda wierzytelności przysługujące jej w stosunku do ubezpieczyciela z tytułu szkód z dnia 25 lipca 2015 r. i 7 września 2015 r.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 1 września 2015 r. k. 94;

- rozwiązanie cesji k. 132, 149;

- umowa cesji z dnia 20 czerwca 2017 r. k. 150-151;

- wiadomość e-mail z dnia 10 października 2017 r. k. 131;

- akta szkód płyta CD k. 9;

- zeznania świadka A. B. k. 144-144v.;

- zeznania Z. K. (1) k. 152-152v.;

Dnia 15 listopada 2017 r. na zlecenie Z. K. (1), rzeczoznawca T. K. sporządził kalkulację naprawy pojazdu do szkody nr (...), ustalając jej koszt na kwotę 3590,92 zł brutto.

Dnia 16 listopada 2017 r. na zlecenie Z. K. (1), rzeczoznawca T. K. sporządził kalkulację naprawy pojazdu do szkody nr (...), ustalając jej koszt na kwotę 7322,42 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja z dnia 15 listopada 2017 r. k. 103-105;

- kalkulacja z dnia 16 listopada 2017 r. k. 108-110;

Decyzją z dnia 1 grudnia 2017 r. pozwany weryfikował kalkulację przyznając kwotę 2934,29 zł tytułem kosztów naprawy w związku ze szkodą nr (...).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 1 grudnia 2017 r. k. 52;

Decyzją z dnia 19 stycznia 2018 r. pozwany przyznał i wypłacił na rzecz poszkodowanej kwotę 1486,76 zł tytułem szkody nr (...).

Dowód:
- decyzja (...) z dnia 19 stycznia 2018 r. k. 53;

Dnia 5 marca 2018 r. wystawiono na rzecz powoda wykonującego naprawę 2 faktury VAT- FV/MN/727/18/170 na kwotę 745,29 zł oraz FV/MN/728/18/170 na kwotę 1944,20 zł, tytułem zakupionych części.

Dowód:
faktury VAT k. 76-77;

Wiadomością e-mail z dnia 8 maja 2018 r. powód poinformował ubezpieczyciela poszkodowanej, o likwidacji 2 szkód w ramach jednej naprawy, wnosząc o akceptacje nadesłanej kalkulacji.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 8 maja 2018 r. k. 78;

Dnia 11 czerwca 2018 r. na zlecenie Z. K. (1), rzeczoznawca T. K. sporządził kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu w związku ze szkodą nr (...), ustalając koszt naprawy pojazdu na kwotę 9701,78 zł brutto.

Dowód:
- kalkulacja z dnia 11 czerwca 2018 r. k. 60-64-69;

Dnia 8 sierpnia 2018 r. na zlecenie Z. K. (1), rzeczoznawca T. K. sporządził kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu w związku ze szkodą nr (...), ustalając koszt naprawy pojazdu na kwotę 5983,22 zł brutto.

Tego samego dnia powód wystawił na rzecz poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 5983,22 zł brutto, tytułem kosztów naprawy pojazdu marki V. (...) nr rej. (...).

Dowód:
- kalkulacja z dnia 8 sierpnia 2018 r. k. 55-59;

- faktura VAT k. 70;

- zeznania świadka A. B. k. 144-144v.;

Dnia 7 września 2018 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 9701,78 zł brutto, tytułem kosztów naprawy pojazdu marki V. (...) nr rej. (...).

Dowód:

- faktura VAT k. 71;

- zeznania świadka A. B. k. 144-144v.;

Decyzją z dnia 10 września 2018 r. pozwany przyznał i wypłacił na rzecz poszkodowanej kwotę 1049,69 zł tytułem szkody nr (...).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 10 września 2018 r. k. 54;

- potwierdzenie przelewu z dnia 14 września 2018 r. k. 75

Decyzją z dnia 14 września 2018 r. pozwany przyznał i wypłacił poszkodowanej kwotę 2314,40 zł tytułem szkody nr (...).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 14 września 2018 r. k. 51;

- potwierdzenie przelewu z dnia 14 września 2018 r. k. 72, 74;

- lista wypłat odszkodowań k. 95-96;

Przelewem z dnia 26 października 2018 r. poszkodowana uiściła na rzecz powoda kwotę 2932,96 zł tytułem podatku VAT wynikającego z faktur VAT nr (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu z dnia 26 października 2018 r. k. 73;

Dnia 9 lipca 2019 r. poszkodowana A. B. zawarła z leasingodawcą- (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., porozumienia dotyczące cesji wierzytelności, na podstawie których, leasingodawca przeniósł na rzecz poszkodowanej wierzytelności z tytułu szkód nr (...) oraz (...) w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Dowód:
- porozumienia z dnia 9 lipca 2019 r. k. 47-48, 133-134;

- pełnomocnictwo k. 49-50, 135-136;

- zeznania świadka A. B. k. 144-144v.;

Dnia 4 listopada 2019 r., w celu usunięcia wątpliwości (w chwili zawarcia poprzednich umów cesji z Z. K. poszkodowana nie miała jeszcze praw z cesji od MLeasing) A. B. zawarła ze Z. K. (1) umowę cesji wierzytelności, na mocy której przelała na rzecz powoda wierzytelności przysługujące jej z tytułu szkód nr (...) oraz (...) w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W. w zakresie kosztów naprawy.

Dowód:
- umowa cesji z dnia 4 listopada 2019 r. k. 46, 137;

- zeznania świadka A. B. k. 144-144v.;

- zeznania Z. K. (1) k. 152-152v.;

Wysokość kosztu naprawy celem przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody według warunków OWU (...) wynosiła:

- 3280,33 zł netto (4034,81 zł brutto) dla szkody z dnia 27 lipca 2015 r. – (...);

- 5543,69 zł netto (6818,74 zł brutto) dla szkody z dnia 7 września 2015 r.- (...).

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 161-186, 219-227, 281-281v.;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części.

Zgodnie z dyspozycją art. 805 § l kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający się zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę odszkodowania odpowiadającego wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody wskutek przewidzianego w umowie wypadku (§ 2 pkt 1).

Powód wywodzi roszczenie z umowy autocasco i wskazuje, że w dniu 7 września 2015r i 25 lipca 2015r wystąpiły zdarzenia objęte ubezpieczeniem. Zawarta umowa ma charakter dobrowolny. W takiej sytuacji istotna jest treść umowy ubezpieczenia łączącej strony. Treść ta określona jest w polisie i Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia. Przedmiotem niniejszej sprawy są 2 roszczenia odszkodowawcze, dla których prowadzone były oddzielne postępowania likwidacyjne.

W sprzeciwie pozwana odnosi się m.in. do kwestii legitymacji.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiotowy pojazd był przedmiotem leasingu, jego właścicielem był leasingodawca - (...) sp. z o.o. Leasingobiorcą była A. B.. Faktem jest, że pierwotnie A. B. jeszcze w 2015r zawarła 2 umowy cesji z J. Ł., który miał wykonywać naprawę. Obie te umowy zostały rozwiązane (k.132,149), co potwierdziła w zeznaniach świadek A. B. i powód. Pomijając nawet kwestię rozwiązania tych umów cesji z J. Ł. to i tak cesje te nie mogły być skuteczne, gdyż A. B. nabyła uprawnienie od (...) sp. z o.o. dopiero 9 lipca 2019r (k.47-48). Nie mogła więc wcześniej rozporządzać prawem do odszkodowania. W tej sytuacji zawarcie umowy cesji dotyczącej obu szkód pomiędzy A. B., a powodem w dniu 4 listopada 2019r (k.46) było w pełni skuteczne. W uzupełnieniu dodać można, że J. Ł. nie dokonywał naprawy przedmiotowego pojazdu w żadnej ze szkód. Naprawę wykonał powód. Sama pozwana, na etapie postępowania likwidacyjnego, nie miała wątpliwości, że to powodowi przysługują uprawnienia do odszkodowań, gdyż to jemu przyznano w obu szkodach wskazywane w pismach stron kwoty.

Spór dotyczył wysokości obu szkód. Tak jak wskazano powyżej strony łączyła dobrowolna umowa ubezpieczenia. Sposób ustalenia odszkodowania wynika z treści polisy i OWU. W polisie wskazano na wariant serwisowy likwidacji szkody. Uzasadnioną wysokość obu odszkodowań Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłego, w tym stanowisko zaprezentowane na rozprawie, w którym biegły odstąpił częściowo od opinii pisemnej. Kluczowy dla określenia wysokości szkody był § 19 OWU w tym w szczególności ust. 5 i 6 tego przepisu. Zgodnie z tym przepisem odszkodowanie ustala się w oparciu o zasady zawarte w systemie A. lub E. z zastosowaniem norm czasowych operacji określonych przez producenta pojazdu i stawek za roboczogodzinę ustalonych przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowanych przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę działające na terenie miejsca naprawy pojazdu. Biegły ostatecznie, na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2021r określił uzasadnione koszty naprawy na kwotę 3280,33zł netto i 5543,69zł. uwzględniając normy określone przez producenta pojazdu zgodne z zapisami OWU (było to podnoszone w zarzutach pozwanej). Na kolejnej rozprawie w dniu 22 czerwca 2021r biegły podtrzymał swoje stanowisko. Sąd nie ma stosownej wiedzy by podważać ustalenia biegłego. W tym miejscu zaznaczyć jedynie należy, że w niniejszej sprawie istotny był koszt naprawy określony ściśle według reguł z OWU i to ustalił biegły, a nie według ogólnych zasad mających zastosowanie choćby przy likwidacji szkód z OC jak oczekiwała strona powodowa.

Mając na uwadze powyższe, przy uwzględnieniu już wypłaconych kwot, powództwo było uzasadnione, co kwoty 743,88zł (3280,33zł-2536,45zł) i kwoty 295zł (5543,69zł- 5248,69zł). Rozliczenie w kwocie netto nie było sporne między stronami, pozwana też tak przyznawała odszkodowanie.

Odsetki zasądzono zgodnie z żądaniem na podstawie art. 817 k.c. oraz treści OWU.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały powyżej. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, dowód z zeznań świadka A. B., zeznań powoda i dowód z opinii biegłego. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka i powoda korespondują z dokumentami, Sąd uznał je za wiarygodne.

Stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów dowód z opinii biegłego ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinie biegłego pod względem fachowości , rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.).

W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłowo opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Biegły odnosząc się do zarzutów stron na rozprawie, częściowo zmodyfikował treść opinii pisemnej. Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji i wyjaśnień opartych na wiedzy i doświadczeniu.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powód wygrał proces w 21% i poniósł następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 400zł, połowę kosztów biegłego 583,96zł, opłatę od pełnomocnictwa 17zł oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 900zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800).

Pozwana powinna zwrócić 21% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 400zł.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składają się połowa kosztów opinii biegłego 583,96zł i koszt zastępstwa procesowego w kwocie 900zł, który określono na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

Pozwana wygrała w 79%. Powód powinien jej więc zwrócić kwotę 1172zł.

Po odjęciu od kwoty 1172zł. kwoty 400zł otrzymujemy kwotę 772zł tj. kwotę jaką zobowiązany jest uiścić powód.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie III sentencji.

Pozostała część zaliczek zostanie zwrócona stronom po uprawomocnieniu się wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE