Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 362/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie I. części dyspozytywnej wyroku

2.

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie II. części dyspozytywnej wyroku

3.

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie III. części dyspozytywnej wyroku

4.

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie IV. części dyspozytywnej wyroku

5.

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie V. części dyspozytywnej wyroku

6.

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie VI. części dyspozytywnej wyroku

7.

K. S.

Czyn opisany w punkcie VII. części dyspozytywnej wyroku

8.

K. S.

Czyn opisany w punkcie VIII. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn opisany w punkcie II. części dyspozytywnej wyroku

Oskarżona V. Ł. (1) w okresie od grudnia 2014 roku do 6 kwietnia 2017 roku we W. i innych miejscowościach na terenie Niemiec działała razem z C. K., i innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Celem osób wchodzących w skład grupy było wyłudzanie mienia metodą podszywania się pod znajomych i nakłanianie ich do przekazywania pieniędzy.

Grupę tworzyły osoby, które miały określony podział ról. Członkowie grupy zajmowali się:

- werbowaniem osób tzw. „odbiorców”, na terenie Polski, które miały następnie udać się do Niemiec i odebrać pieniądze od pokrzywdzonego

– zapewnianiem „odbiorcom” transportu do Niemiec

- nawiązywaniem kontaktu z pokrzywdzonym podając się za jego krewnego bądź znajomego z prośbą o przekazanie pieniędzy.

- utrzymywaniem kontaktu telefonicznego z „odbiorcami” i przekazywanie im informacji o terminie i miejscu odbioru pieniędzy.

- odbiorem pieniędzy od pokrzywdzonego.

W ramach udziału w zorganizowanej grupie przestępczej oskarżona V. Ł. (1) podjęła następujące działania w celu wyłudzenia mienia od K. F. (1) i A. H. (1):

- Przetłumaczone na język polski materiały postępowania Prokuratury w N. F. w N. do spraw 33 Js (...) i 355 Js (...) – zawierającego protokoły przesłuchania podejrzanej C. K. oraz pokrzywdzonego K. F. (1)

- (...) w języku niemieckim 33 Js (...) i 355 Js (...) Prokuratury w N. F. dot. C. K. i K. S.

- zeznania świadka C. K.

- zeznania świadka M. K. (1)

- protokół przeszukania osoby V. Ł.

- protokół przeszukania domu jednorodzinnego

k.2414-2515

k. 2516-2602, 2603-2802, 2803-3002, 3003-3202, 3203-3402, 3403-3601, 3602-3801, 3802-3828

k. 2441-2442,2450-2457, 2464-2470, 2474-2476, 2478-2479

k. 129-130,5328v-5329

k. 39-42

k. 55-80

Czyn opisany w punkcie I. części dyspozytywnej wyroku

W dniu 11 grudnia 2014 roku osoba współdziałająca z V. Ł. (1) skontaktowała się telefonicznie z obywatelem Niemiec K. F. (1). Osoba ta podała się za wnuka K. F. (1) i poprosiła go o przekazanie pieniędzy w kwocie 60.000 euro, na wykup mieszkania własnościowego.

Tego samego dnia oskarżona V. Ł. (1) również skontaktowała się z pokrzywdzonym K. F. (1) w celu uwiarygodnienia poprzedniego rozmówcy. Przedstawiła się, jako „mecenas dr. W.” i potwierdziła potrzebę przekazania pieniędzy wnukowi.

K. F. (1) został poinformowany, że po odbiór pieniędzy przyjdzie kobieta przedstawiająca się, jako „pani L.”, którą w rzeczywistości była C. K..

Oskarżona V. Ł. (1) oraz osoba, która telefonowała do K. F. (1) pozostawali w kontakcie telefonicznym z C. K.. Telefonicznie przekazano jej informację gdzie, kiedy i od kogo ma odebrać pieniądze.

Pokrzywdzony K. F. (2) zorientował się, że mężczyzna, który do niego telefonował nie był jego wnuczkiem i próbuje wyłudzić od niego pieniądze, wobec czego powiadomił policję.

Gdy C. K. przyszła do pokrzywdzonego po odbiór umówionej kwoty, została zatrzymana przez funkcjonariuszy niemieckiej Policji.

- Przetłumaczone na język polski materiały postępowania Prokuratury w N. F. w N. do spraw 33 Js (...) i 355 Js (...) – zawierającego protokoły przesłuchania podejrzanej C. K. oraz pokrzywdzonego K. F. (1)

- (...) w języku niemieckim 33 Js (...) i 355 Js (...) Prokuratury w N. F. dot. C. K. i K. S.

- zeznania świadka C. K.

- zeznania świadka H. S.

k.2414-2515

k. 2516-2602, 2603-2802, 2803-3002, 3003-3202, 3203-3402, 3403-3601, 3602-3801, 3802-3828

k. 2441-2442,2450-2457, 2464-2470, 2474-2476, 2478-2479

k. 4641-4643, 5246v

Czyn opisany w punkcie IV. części wstępnej wyroku

W dniu 6 grudnia 2016 roku oskarżona V. Ł. (1) skontaktowała się telefonicznie z obywatelem Niemiec A. H. (1) mieszkającym w D. w N.. Przedstawiła mu się, jako jego krewna o A. i poprosiła go o przekazanie jej pieniędzy w kwocie 85.000 euro na zakup nieruchomości. Pokrzywdzony A. H. (1) zgodził się na przekazanie pieniędzy w kwocie 30.000 euro.

Oskarżona V. Ł. (1) pozostawała w kontakcie telefonicznym z J. J. (2). Telefonicznie informowała ją o tym, gdzie, kiedy i od kogo ma odebrać pieniądze.

Pokrzywdzony A. H. (1) zorientował się, że kobieta, która do niego telefonowała nie jest jego krewną i próbuje wyłudzić od niego pieniądze, wobec czego powiadomił policję.

Gdy J. J. przyszła do pokrzywdzonego po odbiór umówionej kwoty została zatrzymana przez funkcjonariuszy niemieckiej Policji.

- przetłumaczone na język polski materiały postępowania Prokuratury w (...) w N. do sprawy 33 Js 425/17 – zawierającego protokoły przesłuchania J. J. (2), okazani pokrzywdzonego A. H. (2)

- zeznania świadka J. J. (2)

- (...) w języku niemieckim 33 Js 425/17 Prokuratury w U.

Protokół przeszukania osoby V. Ł. (1)

- Protokół przeszukania mieszkania domu jednorodzinnego

k. 1126-1182, 1239-1363

k. 1127-1135, 1139-1146, 1147-1151, 5392v-5393v

k.1401-1600 (...)- (...)-1942

k. 39-42

k. 55-80

Czyn opisany w punkcie III. części wstępnej wyroku

W dniu 6 kwietnia 2017 roku we W. przy ul. (...) oskarżona V. Ł. (1) podczas legitymowania przez funkcjonariuszy Policji posłużyła się, jako autentycznym uprzednio przerobionym dokumentem tożsamości o nr (...) wydanym przez C. na nazwisko D. P..

- wyjaśnienia oskarżonej V. Ł. (1)

- opinia kryminalistyczna z zakresu badań dokumentów

- zeznania świadka M. K. (2)

- zeznania świadka J. S.

- Zeznania świadka M. D.

- protokół przeszukania domu

k. 51-52, 216-218, 263-266, 455-457, 4563-4565, 5055-5056, 5267, 5430v

k. 4478-4485

k. 129-130,5328v-5329

k. 3957-3962, 5275

k. 4520-4524, 5275v-7276

k. 55-80

Czyn opisany w punkcie V. części wstępnej wyroku

Oskarżona V. Ł. (1) w okresie od kwietnia 2016 roku do kwietnia 2017 roku posługując się, jako autentycznym przerobionym dokumentem na nazwisko D. P. w postaci dokumentu tożsamości o nr (...) wydanego przez C. sfałszowała podpis wynajmującego na umowach wynajmu skrytek bankowych o nr (...) z dnia 9 stycznia 2017 roku oraz nr (...) z dnia 4 kwietnia 2016 roku zawartych z bankiem (...) SA podpisując się na nich nazwiskiem D. P.. Oskarżona V. Ł. (1) ponadto podpisała się nazwiskiem D. P. na dokumentach w postaci rejestru udostępnianych skrytek bankowych.

- wyjaśnienia oskarżonej V. Ł. (1)

- informacja (...) z dokumentacją dotyczącą skrytek bankowych

- protokół zatrzymania rzeczy

- płyta CD

- protokół oględzin skrytek bankowych (w tym o numerach 039 i 969)

- dokumentacja fotograficzna

- metryka informacyjna nośnika

- protokół przeszukania skrytki 039 i 069

- protokół oględzin skrytki wraz z załącznikami (umowa skrytki 969)

- opinia biegłego z zakresu badan porównawczych pisma ręcznego

k. 51-52, 216-218, 263-266, 455-457, 4563-4565, 5055-5056, 5267, 5430v

k.388-401

k. 402-404

k. 405

k. 476-478

k. 480

k. 481-482

k. 546-552

k.553-560

k. 4989-5015

Czyn opisany w punkcie VI. części wstępnej wyroku

Oskarżona V. Ł. (1) w okresie od marca 2014 roku do stycznia 2017 roku we W. sfałszowała podpisy wpłacającego oraz pożyczkobiorcy na poniżej wskazanych umowach pożyczki lombardowej i dowodach wpłaty poprzez podpisanie ich nazwiskiem D. P.:

- umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia

25.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU

(...) we W., Pl. (...), a

D. P. na kwotę 11 500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 13034,10 zł z dnia 22.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 11.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 11 500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 12293,50 zł z dnia 25.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 872/14 z dnia 31.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 10000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 11564 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 10000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 10414 zł z dnia 11.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 645/14 z dnia 22.04.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1735,20 zł z dnia 19.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 8000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 8846,40 zł z dnia 25.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 25.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 8000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 8772,80 zł z dnia 14.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 02.08.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 4925,25 zł z dnia 22.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 5127,75 zł z dnia 12.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 753/14 z dnia 12.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 5573,35 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 616/14 z dnia 12.04.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 5127,75 zł z dnia 12.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 751/14 z dnia 12.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4200 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 4341,12 zł z dnia 19.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 553/14 z dnia 07.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4200 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 4835,04 zł z dnia 12.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 25.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 5000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 5609 zł z dnia 22.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 5000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 5483 zł z dnia 25.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 752/14 z dnia 12.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 5000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 6113 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 554/14 z dnia 07.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 5000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 5756 zł z dnia 12.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 794/14 z dnia 19.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 8000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 9692,80 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 615/14 z dnia 16.04.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 10000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 11564 zł z dnia 19.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 16.09.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4000 zł,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 14.08.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 4000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 4625,60 zł z dnia 16.09.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 16.09.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 2000 zł,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 12.08.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 2000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 2403,20 zł z dnia 16.09.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 14.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 2000 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 2336,20 zł z dnia 12.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 16.09.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1700 zł,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 02.08.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1700 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 2137,92 zł z dnia 16.09.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1700 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1995,12 zł z dnia 12.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 869/14 z dnia 30.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1700 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 2033,20 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 02.08.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1200 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1431,84 zł z dnia 16.09.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1200 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1356,24 zł z dnia 12.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 795/14 z dnia 19.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1200 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1431,84 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 16.09.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1500 zł,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 02.08.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1810,50 zł z dnia 16.09.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr (...) z dnia 03.07.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1709,25 zł z dnia 12.08.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 750/14 z dnia 12.05.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1857,75 zł z dnia 03.07.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

-

umowy pożyczki lombardowej nr 527/14 z dnia 31.03.2014 r. zawartej pomiędzy PHU (...) we W., Pl. (...), a D. P. na kwotę 1500 zł,

-

dowodu wpłaty kwoty 1790,25 zł z dnia 12.05.2014 r. dokonanego przez D. P. na rzecz PHU (...) we W.,

- wyjaśnienia oskarżonej V. Ł. (1)

- protokół przeszukania mieszkania

- protokół zatrzymania rzeczy (umowy lombardowe)

- opinia z zakresu badan pisma ręcznego

k. 51-52, 216-218, 263-266, 455-457, 4563-4565, 5055-5056, 5267, 5430v

k. 3976-3980

k. 4448-4450

k. 4989-5015

Czyn opisany w punkcie VII. części wstępnej wyroku

Oskarżony K. S. w dniu 6 kwietnia 2017 roku we W. posiadał środek odurzający w postaci 5,76 gram ziela konopi innych niż włókniste

- wyjaśnienia oskarżonego K. S.

- zeznania świadka M. K. (2)

- Protokół przeszukania osoby K. S.

- Protokół użycia wagi

- Protokół użycia testera

- Opinia z zakresu badań fizykochemicznych

k. 33-34, 1304-1308, 5329, 5351v-5352v

k. 129-130,5328v-5329

k. 23-26

k.103

k.104

k.114-115

Czyn opisany w punkcie VIII. części wstępnej wyroku

Oskarżony K. S. w dniu 6 kwietnia 2017 roku we W. podczas legitymowania przez funkcjonariuszy Policji posłużył się jako autentycznym uprzednio podrobionym dokumentem tożsamości w postaci paszportu o numerze (...) wystawionym na dane M. N..

- wyjaśnienia oskarżonego K. S.

- opinia kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów

- zeznania świadka M. K. (2)

- protokół przeszukania osoby

k. 33-34, 1304-1308, 5329, 5351v-5352v

k. 460-4637

k. 129-130,5328v-5329

k. 23-26

Oskarżona V. Ł. (1) nie jest chora psychicznie w rozumieniu psychozy i nie była chora psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest upośledzona umysłowo. Jej poziom intelektualny jest niski, ale pozwala na rozumienie obowiązujących norm społeczno prawnych. Działania objęte zarzutem nie mają motywacji chorobowej – psychotycznej.

W krytycznym czasie oskarżona nie miała z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu nieznacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia czynów i pokierowania swoim postepowaniem. Nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 kk. Oskarżona może brać udział w postepowaniu karnym, stawać przed Sądem, jest zdolna do samodzielnej i rozsądnej obrony.

Oskarżona V. Ł. (1) nie była uprzednio karana.

***

Zarządzeniem Prokuratury w U. odstąpiono od ścigania K. S. na podstawie § 154 ust 1 niemieckiego kodeksu postepowania karnego i umorzono wobec niego postepowanie a wprawie 33 Js (...)

K. S. został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w S. w sprawie 3 KL 201 Js (...) z dnia 18 września 2017r. za 34 przestępstwa oszustwa zawodowego.

- opinia sądowo psychiatryczna oskarżonej V. Ł. (1)

- pismo z Prokuratury w U. wraz z tłumaczeniem

- wyrok Sądu Okręgowego w S.

- karta karna oskarżonej V. Ł. (1)

- karta karna oskarżonego K. S.

- Dokumentacja postępowania sądowego przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu III Kop 60/17 w sprawie (...) dot K. S.

k. 5223-5226

k. 5191, 5203-5204

k. 5229-5246, 5252-5261

k. 5080

k.5081

k. 817-1000

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

1.1.2.

V. Ł. (1)

V. Ł. (1)

Czyn opisany w punkcie I. części wstępnej wyroku

Czyn opisany w punkcie II. części wstępnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie zostało udowodnione, że w zakresie czynów opisanych w punkcie I. i II. części wstępnej wyroku, oskarżona V. Ł. (1) współdziałała z K. S.. Decyzją prokuratora Prokuratury w U. postępowanie karne w sprawie 33 Js (...) w tym zakresie zostało wobec niego umorzone.

- pismo z Prokuratury w U. wraz z tłumaczeniem

- wyrok Sądu Okręgowego w S.

k. 5191, 5203-5204

k. 5229-5246, 5252-5261

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

- zeznania świadka C. K.

- zeznania świadka H. S.

- Przetłumaczone na język polski materiały postępowania Prokuratury w N. F. w N. do spraw 33 Js (...) i 355 Js (...) – zawierającego protokoły przesłuchania podejrzanej C. K. oraz pokrzywdzonego K. F. (1)

- (...) w języku niemieckim 33 Js (...) i 355 Js (...) Prokuratury w N. F. dot. C. K. i K. S.

Oskarżona V. Ł. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w punkcie I. części wstępnej wyroku. Celem ustalenia, czy oskarżona złożyła wiarygodne wyjaśnienia Sąd odniósł się do całości zebranych w sprawie dowodów, w szczególności do materiałów postępowania o sygnaturze akt 33 Js 5177/15 i 355 Js (...), w tym zeznań świadka C. K. i K. F. (1). Uwzględniając w tej części całokształt materiału dowodowego, wyjaśnienia oskarżonej, w których nie przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu, należało uznać za niewiarygodne.

Podstawą wszczęcia postępowania przez Prokuraturę w N. było zawiadomienie K. F. (1), który zorientował się, że osoba, która kontaktowała się z nim przez telefon usiłuje dokonać na nim przestępstwa oszustwa na tzw. „wnuczka.” Pokrzywdzony powiadomił policję.

W wyniku działań policji zatrzymano C. K.. W toku prowadzonego postępowania przez stronę niemiecką postawiono jej zarzut oszustwa. W jego treści wskazano, że C. K. działała w tym zakresie wspólnie z oskarżoną w niniejszej sprawie V. Ł. (1).

C. K. jest świadkiem w niniejszej sprawie prowadzonej przeciwko oskarżonej V. Ł. (1). W sprawie o prowadzonej przez stronę niemiecką występując, jako oskarżona złożyła obszerne wyjaśnienia.

Zeznania / wyjaśnienia świadka C. K. Sąd uznał za wiarygodne. Są one spójne logiczne i nie ma w nich sprzeczności. Świadek opisała okoliczności czynu związanego z próbą wyłudzenia mienia od pokrzywdzonego K. F. (1). Opisała swoją rolę w popełnionym przestępstwie jak i rolę oskarżonej V. Ł. (1).

Świadek C. K. rozpoznała oskarżoną V. Ł. (1) na tablicach poglądowych przedłożonych jej w toku przesłuchania przez stronę niemiecką w N.. (notatka urzędowa k. 2444.) Wskazała, że oskarżona V. Ł. (1), zaproponowała jej udział w przestępstwie. Zeznała, ponadto, że rolą oskarżonej było podawanie się za adwokata w rozmowie z pokrzywdzonym. Relacjonowała, że była informowana przez mężczyznę współdziałającego z oskarżoną, kiedy ma się udać do pokrzywdzonego po odbiór pieniędzy.

W toku prowadzonego postępowania przez stronę niemiecką przesłuchano w charakterze pokrzywdzonego K. F. (1). Pokrzywdzony opisał okoliczności zdarzenia. Relacjonował, że w sprawie przekazania pieniędzy rzekomemu krewnemu kontaktował się z nim mężczyzna, a następnie kobieta, która podawała się za adwokata. Potwierdził ponadto zatrzymanie przez policję C. K. w chwili przekazania pieniędzy.

Zeznania świadka C. K. i K. F. (1) są zgodne, spójne i uzupełniają się wzajemnie. K. F. (1) opisując okoliczności zdarzenia wskazał, iż kontaktowała się z nim kobieta podająca się za adwokata, z kolei C. K., potwierdziła, że osobą tą była oskarżona V. Ł. (1).

Zeznania świadka C. K. są ponadto spójne z zeznaniami świadka H. S.. C. K. zeznała, że do Niemiec przywiózł ją mężczyzna o imieniu H.. Świadek H. S. – taksówkarz przyznał, że zdarzały mu się kursy do Niemiec, jednakże nie zna nazwisk osób, które korzystały z jego usług.

1.1.2.

- zeznania świadka C. K.

- Przetłumaczone na język polski materiały postępowania Prokuratury w N. F. w N. do spraw 33 Js (...) i 355 Js (...) – zawierające protokoły przesłuchania podejrzanej C. K. oraz pokrzywdzonego K. F. (1)

- (...) w języku niemieckim 33 Js (...) i 355 Js (...) Prokuratury w N. F. dot. C. K. i K. S.

- zeznania świadka M. K. (1)

- protokół przeszukania osoby V. Ł.

- protokół przeszukania domu jednorodzinnego

Oskarżona V. Ł. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w punkcie II. części wstępnej wyroku. Celem ustalenia, czy oskarżona złożyła wiarygodne wyjaśnienia Sąd odniósł się do całości zebranych w sprawie dowodów, w szczególności do materiałów postępowania o sygnaturze akt 33 Js425/17, i o 33 Js (...) i 355 Js (...) w tym zeznań świadka C. K. i J. J. (2). Uwzględniając w tej części całokształt materiału dowodowego, wyjaśnienia oskarżonej, w których nie przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu, należało uznać za niewiarygodne.

C. K. i J. J. przesłuchiwane przed niemieckim organem ścigania opisały strukturę zorganizowanej grupy przestępczej, której celem było dokonywanie przestępstw na „wnuczka.” Z zeznań świadków wynika, że grupę tworzyły osoby, które miały określony podział ról. W skład grupy wchodziły osoby zajmujące się:

- werbowaniem osób tzw. „odbiorców”, na terenie Polski, które miały następnie udać się do Niemiec i odebrać pieniądze od pokrzywdzonego

– zapewnianiem „odbiorcom” transportu do Niemiec

- nawiązywaniem kontaktu z pokrzywdzonym podając się za jego krewnego bądź znajomego z prośbą o przekazanie pieniędzy.

- utrzymywaniem kontaktu telefonicznego z „odbiorcami” i przekazywanie im informacji o terminie i miejscu odbioru pieniędzy.

Zeznania świadka M. K. (2), oraz dowodów w postaci przeszukania oskarżonej V. Ł. (1) oraz domu zajmującego przez oskarżoną potwierdzają, iż oskarżona była w posiadaniu przedmiotów w postaci 44 aparatów telefonicznych, około 230 kart SIM różnych operatorów. W ocenie Sądu przedmioty te były przygotowane do wykorzystania ich w celu popełnienia przestępstw tzw. oszustw na wnuczka.

Powyższe potwierdzają zeznania J. J. (2), która relacjonowała, że otrzymała od oskarżonej kartę SIM do kontaktu z nią. J. J. za pośrednictwem numeru przypisanego do tej karty otrzymywała informację o miejscu i terminie odbioru pieniędzy od pokrzywdzonego.

1.1.3

- wyjaśnienia oskarżonej V. Ł. (1)

- opinia kryminalistyczna z zakresu badań dokumentów

- zeznania świadka M. K. (2)

- zeznania świadka J. S.

- Zeznania świadka M. D.

- protokół przeszukania domu

Oskarżona przyznała się do popełnienia narzucanego jej czynu opisanego w punkcie III. części wstępnej wyroku. Wyjaśnienia oskarżonej potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci protokołu przeszukania domu, opinii kryminalistycznej z zakresu badań dokumentów oraz zeznań świadków J. S., M. D. i M. K. (2).

Świadek M. K. (2) – policjant zeznał, że w dniu zdarzenia oskarżona wylegitymowała się dowodem osobistym na nazwisko D. P.. Dowód ten ujawniono w domu wynajmowanym przez oskarżoną. Ponadto świadek J. S. oraz M. D. przesłuchiwane w niniejszej sprawie potwierdziły, że oskarżona V. Ł. (1) w ich obecności przedstawiała się, jako D. P..

Dowód osobisty na dane (...) został poddany badaniom z zakresu dokumentów. Biegły we wnioskach opinii kryminalistycznej potwierdził, że dowód osobisty na nazwisko (...) jest dokumentem nieautentycznym i został on sfałszowany metodą podrobienia poprzez wytworzenie imitacji dokumentu od podstaw. Rdzeń dokumentu jest papierowy, zalaminowany, wszystkie elementy na papierowym rdzeniu stanowią barwny wydruk atramentowy, a do wytworzenia dokumentu użyto ogólnodostępnych urządzeń biurowych.

Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodną. Opinia została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny precyzyjny i obiektywny przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia została powołana. Opinia jest wyczerpująca, spójna, logiczna i jednoznaczna. Nadto spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom.

1.1.4.

- przetłumaczone na język polski materiały postępowania Prokuratury w (...) w N. do sprawy 33 Js 425/17 – zawierającego protokoły przesłuchania J. J. (2), okazani pokrzywdzonego A. H. (2)

- (...) w języku niemieckim 33 Js 425/17 Prokuratury w U.

- zeznania świadka J. J. (2)

Oskarżona V. Ł. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w punkcie IV. części wstępnej wyroku. Celem ustalenia, czy oskarżona złożyła wiarygodne wyjaśnienia Sąd odniósł się do całości zebranych w sprawie dowodów, w szczególności do materiałów postępowania o sygnaturze 33 Js 5177/15 i 355 Js (...), w tym zeznań świadka J. J. (2) i A. H. (1). Uwzględniając w tej części całokształt materiału dowodowego, wyjaśnienia oskarżonej, w których nie przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu, należało uznać za niewiarygodne.

Podstawą wszczęcia postępowania przez Prokuraturę w U. o sygnaturze akt 33 Js 425/17 było zawiadomienie złożone przez pokrzywdzonego A. H. (3), który zorientował się, że osoba, która się z nim kontaktowała przez telefon usiłuje dokonać na nim przestępstwa oszustwa na tzw. „wnuczka.” Pokrzywdzony powiadomił policję.

W wyniku działań policji zatrzymano J. J. (2). J. J. jest świadkiem w niniejszej sprawie prowadzonej przeciwko oskarżonej V. Ł. (1). W sprawie o prowadzonej przez stronę niemiecką złożyła obszerne wyjaśnienia. Zeznania / wyjaśnienia świadka J. J. (2) Sąd uznał za wiarygodne. Są one spójne logiczne i nie ma w nich sprzeczności. Świadek opisała okoliczności czynu związanego z próbą wyłudzenia mienia od pokrzywdzonego A. H. (1). Opisała swoją rolę w popełnionym przestępstwie jak i rolę oskarżonej V. Ł. (1). Świadek J. J. rozpoznała oskarżoną V. Ł. (1) na tablicach poglądowych przedłożonych jej w toku przesłuchania przez stronę niemiecką w U. (notatka urzędowa k. 1152.)

Świadek J. J. zeznała, że V. Ł. (1), zaproponowała jej udział w przestępstwie. Otrzymała od oskarżonej niemiecką kartę Sim, i poleciła jej pojechać do U.. Po odebraniu pieniędzy od pokrzywdzonego miała je przekazać oskarżonej V. Ł. (1). Ze świadkiem w sprawie odebrania pieniędzy kontaktował się telefonicznie również mężczyzna podający się za A. K.. J. J. została poinformowana, że pokrzywdzonemu ma przekazać informację, że przysłała ją A..

W toku prowadzonego postępowania przez stronę niemiecką przesłuchano w charakterze pokrzywdzonego A. H. (1). Pokrzywdzony opisał okoliczności zdarzenia. Relacjonował, w sprawie przekazania pieniędzy rzekomej krewnej kontaktowała się z nim kobieta, która podawała się za A.. Potwierdził ponadto udział J. J. (2), która została zatrzymana przez policję w chwili przekazania pieniędzy.

Zeznania świadka A. H. (1) i J. J. (2) są zgodne, spójne i uzupełniają się wzajemnie. A. H. (1) opisując okoliczności zdarzenia wskazał, iż kontaktowała się z nim kobieta podająca się za jego krewną A.. Z kolei J. J., potwierdziła, że V. Ł. (1) poleciła jej odebranie pieniędzy od pokrzywdzonego. Pokrzywdzonemu miała przekazać informację, że przysłała ją A..

1.1.5

- wyjaśnienia oskarżonej V. Ł. (1)

- informacja (...) z dokumentacją dotyczącą skrytek bankowych

- protokół zatrzymania rzeczy k. 402-404

- płyta CD k. 405

- protokół oględzin skrytek bankowych ( w tym o numerach 039 i 969) k. 476-478

- dokumentacja fotograficzna k. 480

- metryka informacyjna nośnika k. 481-482

- protokół przeszukania skrytki 039 i 069 k. 546-552

- protokół oględzin skrytki wraz z załącznikami (umowa skrytki 969 k.553-560

- opinia biegłego z zakresu badan porównawczych pisma ręcznego

Oskarżona przyznała się do popełnienia narzucanego jej czynu opisanego w punkcie V. części wstępnej wyroku. Wyjaśnienia oskarżonej potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów od (...), z których wynika, że na umowach wynajmu skrytek pocztowych opisanych w zarzucie został nakreślony podpis „D. P..”

Dowody z dokumentów nie budzą wątpliwości. Dowody te potwierdzają okoliczności w nich zawarte. Sąd zważył, że brak jest jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania.

Dokumenty związane z zawarciem umowy skrytek bankowych o numerach (...) i (...) z popisem na nazwisko D. P. zostały poddane badaniom z zakresu dokumentów. Biegły z zakresu grafologii i badań dokumentów na podstawie przeprowadzonych badań graficzno porównawczych pisma ręcznego stwierdził, że:

- nieczytelny podpis w pozycji „podpis najemcy na st. 5 umowy (...) o wynajęcie skrytki sejfowej, zawartej dnia 9 stycznia 2017r. pomiędzy (...) S.A., a D. P.,

- pięć nieczytelnych podpisów w pozycji „podpis najemcy” w rejestrze udostępniania skrytki sejfowej do umowy (...),

- nieczytelny podpis w pozycji „podpis najemcy” na st. 5 umowy (...) o wynajęcie skrytki sejfowej, zawartej dnia 4 kwietnia 2016r. pomiędzy (...) S.A., a D. P.,

- nieczytelny podpis w pozycji „podpis najemcy” na str. 3 pełnomocnictwa udzielonego T. Ł. do umowy (...) o wynajęcie skrytki sejfowej, zawartej dnia 4 kwietnia 2016r., pomiędzy (...) S.A., a D. P.,

- czterdzieści osiem czytelnych podpisów (...), podpisów częściowo czytelnych oraz nieczytelnych w pozycji „podpis najemcy” w dwóch rejestrach udostępnienia skrytki sejfowej nr (...)

zostały nakreślone przez V. Ł. (2), której wzory pisma i podpisów przedstawiono do badań, jako materiał porównawczy.

Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodną. Opinia została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny precyzyjny i obiektywny przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia została powołana. Opinia jest wyczerpująca, spójna, logiczna i jednoznaczna. Nadto spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom.

1.1.6.

- wyjaśnienia oskarżonej V. Ł. (1)

- protokół przeszukania mieszkania

- protokół zatrzymania rzeczy (umowy lombardowe)

- opinia z zakresu badan pisma ręcznego

Oskarżona przyznała się do popełnienia narzucanego jej czynu opisanego w punkcie VI. części wstępnej wyroku. Wyjaśnienia oskarżonej potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii kryminalistycznej z zakresu badań dokumentów oraz dowodów w postaci protokołu przeszukania mieszkania, protokołu zatrzymania rzeczy.

Dokumenty w postaci umów lombardowych opisane w zarzucie zostały poddane badaniom z zakresu dokumentów. Biegły z zakresu grafologii i badań dokumentów na podstawie przeprowadzonych badań graficzno porównawczych pisma ręcznego stwierdził, że podpisy na nazwisko (...) na tych umowach zostały nakreślone przez V. Ł. (2), której wzory pisma i podpisów przedstawiono do badań jako materiał porównawczy.

Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodną. Opinia została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny precyzyjny i obiektywny przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia została powołana. Opinia jest wyczerpująca, spójna, logiczna i jednoznaczna. Nadto spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom.

Dowody z dokumentów również nie budzą wątpliwości. Dowody te potwierdzają okoliczności w nich zawarte. Sąd zważył, że brak jest jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania.

1.1.7.

- wyjaśnienia oskarżonego K. S. 33-34, (...)- (...), (...), 5351v-5352v

- Protokół przeszukania osoby K. S.

- Protokół użycia wagi

- Protokół użycia testera

- Opinia z zakresu badań

Fizykochemicznych

- zeznania świadka M. K. (2)

Oskarżony K. S. przyznał się do popełnienia narzucanego mu czynu opisanego w punkcie VII. części wstępnej wyroku. Wyjaśnienia oskarżonego są zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci opinii z zakresu badań fizykochemicznych, protokołu użycia wagi, protokołu użycia testera, protokołu przeszukania osoby K. S. i zeznań świadka M. K. (2).

Powyższe dowody potwierdzają, w wyniku przeszukania przy K. S. ujawniono pojemnik z zawartością suszu koloru zielonego. Biegły w opinii z zakresu badań fizykochemicznych na podstawie przeprowadzonych badań stwierdził, że materiał rośliny stanowi ziele konopi innych niż włókniste, które stanowi środek odurzający znajdujący się w grupie I- N oraz IV- N załącznika do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodną. Opinia została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny precyzyjny i obiektywny przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia została powołana. Opinia jest wyczerpująca, spójna, logiczna i jednoznaczna. Nadto spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom.

Dowody z dokumentów również nie budzą wątpliwości. Dowody te potwierdzają okoliczności w nich zawarte. Sąd zważył, że brak jest jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania. Zeznania świadka M. K. (2) potwierdzają okoliczności w nich zawarte.

1.1.8.

- wyjaśnienia oskarżonego K. S. 33-34, (...)- (...), (...), 5351v-5352v

- opinia kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów k. 460-4637

- zeznania świadka M. K. (2)

- protokół przeszukania osoby k. 23-26

Oskarżony K. S. przyznał się do popełnienia narzucanego mu czynu opisanego w punkcie VIII. części wstępnej wyroku. Wyjaśnienia oskarżonego potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów, protokół przeszukania oraz zeznania świadka M. K. (2).

Paszport na nazwisko N. M. został poddany badaniom z zakresu dokumentów. Biegły we wnioskach opinii wskazał, że paszport został sfałszowany metodą podrobienia poprzez naklejenie na awers zintegrowanej karty personalizacyjnej imitacji z nową personalizacją na papierowym rdzeniu, naniesioną w technice druku atramentowego. Fałszerstwo mogło być dokonane przy użyciu ogólnodostępnych urządzeń biurowych. w wyniku badań nie zdołano jednostkowo zidentyfikować urządzeń za pomocą których dokonano fałszerstwa.

Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodną. Opinia została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny precyzyjny i obiektywny przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia została powołana. Opinia jest wyczerpująca, spójna, logiczna i jednoznaczna. Nadto spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom. Dowody z dokumentów również nie budzą wątpliwości. Dowody te potwierdzają okoliczności w nich zawarte. Sąd zważył, że brak jest jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania. Zeznania świadka M. K. (2) potwierdzają okoliczności w nich zawarte.

1.1.1.-1.1.6

1.1.1.-1.1.8.

- opinia sądowo psychologiczna oskarżonej V. Ł. (1)

- karty karne

wyrok Sądu Okręgowego w S.

Biegli uznali, że oskarżona V. Ł. (1) nie jest chora psychicznie w rozumieniu psychozy i nie była chora psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest upośledzona umysłowo. Jej poziom intelektualny jest niski, ale pozwala na rozumienie obowiązujących norm społeczno prawnych. Działania objęte zarzutem nie mają motywacji chorobowej – psychotycznej.

W krytycznym czasie oskarżona nie miała z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu nieznacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia czynów i pokierowania swoim postepowaniem. Nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 kk. Oskarżona może brać udział w postepowaniu karnym, stawać przed Sądem, jest zdolna do samodzielnej i rozsądnej obrony.

Sąd uznał opinię za wiarygodną. Opinia została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny precyzyjny i obiektywny przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia została powołana. Opinia jest wyczerpująca, spójna, logiczna i jednoznaczna. Nadto spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom.

Dokumenty w postaci kart karnych i wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 18 września 2017r. nie budzą wątpliwości. Dokumenty potwierdzają okoliczności w nich zawarte.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.4.

- częściowo zeznania J. J. (2)

Świadek J. J. przesłuchiwana na rozprawie zaprzeczyła, aby osoba, która zwerbowała ją do popełnienia przestępstwa była oskarżoną w niniejszej sprawie. Sąd nie uznał jej zeznań za wiarygodnych. Świadek rozpoznał oskarżoną w dniu 29 marca 2017r. na okazanych jej zdjęciach podczas przesłuchania prowadzonego przez stronę niemiecką. Wskazać należy, że przestępstwo zostało popełnione w grudniu 2016r. Od jego popełnienia do czasu przesłuchiwania świadka na rozprawie minęło pięć lat. Świadek mógł, zatem zapomnieć wyglądu oskarżonej, tym bardziej, że świadek podczas przesłuchania przez stronę niemiecką przyznała, że widziała V. Ł. (1) tylko jeden raz w grudniu 2016r.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

V. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

art. 13 §1 kk w zw. z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk

W realiach niniejszej sprawy sprawstwo i wina oskarżonej V. Ł. (1) nie budzi wątpliwości. Oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Istotą współsprawstwa jest bowiem oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swym zamiarem realizację całości znamion określonego czynu przestępnego. To porozumienie się, nawiązane choćby w sposób dorozumiany, jest tym szczególnym elementem podmiotowym, który zespalając zachowania różnych osób pozwala przypisać każdej z nich również i tę akcję sprawcy, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca w popełnieniu przestępstwa.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż V. Ł. (1) wraz z innymi osobami ustaliła sposób działania, który miał doprowadzić do wyłudzenia mienia od pokrzywdzonego. Z pokrzywdzonym obywatelem Niemiec K. F. (1) kontaktował się mężczyzna, który podawał się za wnuka pokrzywdzonego i prosił go o przekazanie pieniędzy. Oskarżona w ramach wspólnego działania kontaktowała się z pokrzywdzonym podając się za „mecenas dr. W.. Miało to na celu uwiarygodnić potrzebę przekazania pieniędzy osobie, która współdziałając z oskarżoną podawała się za wnuczka pokrzywdzonego. Następnie C. K. kobieta przedstawiająca się, jako „pani L., miała odebrać od pokrzywdzonego ustaloną z nim uprzednio sumę pieniędzy. Oskarżona swoją świadomością obejmowała całość znamion przestępstwa i wyrażała pełną akceptację dla przestępczego procederu.

Do znamion przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k. należy doprowadzenie pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na skutek wprowadzenia go w błąd. Sprawca przestępstwa oszustwa działa w celu doprowadzenia oskarżonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W ocenie Sądu działania oskarżonej V. Ł. (1) przyświecały celowi uzyskania środków finansowych i doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Bez znaczenia jest przy tym to, że osobiste działanie oskarżonej nie wypełniło wszystkich znamion czynu z art. 286 § 1 k.k. Istotą współsprawstwa jest bowiem to, że każdy z współdziałających w przestępstwie nie musi osobiście wykonywać wszystkich czynności składających się na istotę przestępstwa, lecz obejmując świadomością wypełnienie tych znamion przez innych współdziałających współdziała w popełnieniu czynu zabronionego.

W realiach niniejszej sprawy w ramach porozumienia oskarżona z innymi osobami działała w celu wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd, co do tożsamości osoby dzwoniącej – podając się za członka rodziny – i co do okoliczności faktycznych związanych z potrzebą zakupu mieszkania. Następnie prosili pokrzywdzonego o przekazanie pieniędzy. Wprowadzenie w błąd miało, bowiem doprowadzić do fałszywego wyobrażenia o rzeczywistości, w oparciu, o które nastąpić miało niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Do popełnienia czynu na szkodę pokrzywdzonego nie doszło z uwagi na jego postawę. Działanie oskarżonej zakończyło się w fazie usiłowania. Takie działanie wypełnia znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 §1 kk

Decyzją prokuratora Prokuratury w U. postępowanie karne w sprawie 33 Js (...) w powyższym zakresie zostało umorzone wobec K. S.. Polski organ ścigania nie skierował aktu oskarżenia przeciwko K. S. w zakresie czynu obejmującego współudział K. S. w oszustwie na szkodę K. F. (1). Z opisu czynu zarzuconego oskarżonej V. Ł. (1), należało zatem wyeliminować imię i nazwisko K. S..

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

V. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

art. 258§1 kk

Zorganizowaną grupę przestępczą tworzą, co najmniej trzy osoby, których celem jest popełnienie określonych przestępstw. „Pojęcie «brania udziału» w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw, którym posługuje się art. 258 § 1 k.k., swym zakresem obejmuje nie tylko formalną przynależność do tej nielegalnej struktury, a także udział w tego rodzaju przestępstwach, dla popełnienia, których grupa została założona."

Oskarżona V. wraz z innymi osobami tworzyła stałą strukturę, niezbędną do popełnienia przestępstw oszustw ("na wnuczka") Pamiętać należy, że do przypisania przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. nie jest nawet konieczna wiedza o szczegółach organizacji grupy, znajomość wszystkich osób ją tworzących, mechanizmów funkcjonowania. Wystarczy tylko gotowość sprawcy do spełnienia zadań służących tej grupie. Oskarżona miała świadomość i jednocześnie zdawała sobie sprawę, że stałe zajmowanie się tym procederem wymaga skoordynowanego sposobu działania. Wszystkie przestępcze działania oskarżonych były prowadzone zgodnie z ustalonym podziałem zadań i nakierowane na wspólne osiąganie korzyści majątkowych. Grupę tworzyły osoby, które miały określony podział ról. Członkowie grupy zajmowali się:

- werbowaniem osób tzw. „odbiorców”, na terenie Polski, które miały następnie udać się do Niemiec i odebrać pieniądze od pokrzywdzonego

– zapewnianiem „odbiorcom” transportu do Niemiec

- nawiązywaniem kontaktu z pokrzywdzonym podając się za jego krewnego bądź znajomego z prośbą o przekazanie pieniędzy.

- utrzymywaniem kontaktu telefonicznego z „odbiorcami” i przekazywanie im informacji o terminie i miejscu odbioru pieniędzy.

- odbiorem pieniędzy od pokrzywdzonego.

Decyzją prokuratora Prokuratury w U. postępowanie karne w sprawie 33 Js (...) w powyższym zakresie zostało umorzone wobec K. S.. Polski organ ścigania nie skierował aktu oskarżenia przeciwko K. S. w zakresie czynu obejmującego udział K. S. w zorganizowanej grupie przestępczej. Z opisu czynu zarzuconego oskarżonej V. Ł. (1), należało zatem wyeliminować imię i nazwisko K. S..

☒

3.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III.

V. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

tj. o czyn z art. 270 §1 kk

Użycie dokumentu podrobionego lub przerobionego oznacza wszelkie posłużenie się nim zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli w celu wykorzystania wiążącego się z nim prawa lub w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne [tak. T. R. w K. do art. 270 kk LEX oraz J. F. (w:) Kodeks karny..., red. T. B., s. 606].

Jak podkreślił Sąd Najwyższy: "Wprowadzenie (...) dokumentu do obrotu prawnego to posłużenie się tym dokumentem, rozumiane jako jego przedłożenie władzy, osobie fizycznej lub prawnej, dla wykazania wynikających z dokumentu swoich praw, istnienia stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne" /tak wyrok SN z 15 października 2002 r., III KKN 90/00, LEX nr 56839/.

W art. 270 § 1 kk obok podrobienia lub przerobienia dokumentu sankcjonowane jest użycie jako autentycznego podrobionego albo przerobionego dokumentu. Użycie polega na posłużeniu się dokumentem w związku z jego przeznaczeniem, a więc w celu skorzystania z wiążącego się z nim prawa bądź w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Penalizowane w art. 270 § 1 kk użycie fałszywego dokumentu polega zatem na wykorzystaniu jego znaczenia dowodowego wobec odpowiedniego adresata i w odpowiednich okolicznościach. Ma to miejsce wówczas, gdy użycie dokumentu może wywołać skutki prawne. Użycie podrobionego lub przerobionego dokumentu jako autentycznego polega na takim działaniu sprawcy, które umożliwia zapoznanie się adresata użycia z dokumentem. Może to przejawiać się w formie osobistego przedłożenia dokumentu adresatowi, przesłania go pocztą, także elektroniczną, faksem lub przez posłańca albo pozostawienia dokumentu w miejscu, w którym adresat będzie się mógł z nim zapoznać /tak również Joanna Piórkowska-Flieger w Komentarz do art.270 Kodeksu karnego LEX/.

Oskarżona V. Ł. (1) zdawała sobie sprawę, że dokument, w postaci dowodu tożsamości, którym się posługiwała był przerobiony. Widniały na nim dane (...) i potwierdzał on obywatelstwo czeskie. Oskarżona okazała go funkcjonariuszom policji. Oskarżona okazując ten dokument, miała na celu wywołanie wrażenia, że dokument potwierdza jej dane osobowe, podczas gdy w rzeczywistości tak nie było. Dokument ten, bowiem nie potwierdzał prawdziwych danych oskarżonej. Posłużyła się nim, w celu użycia go za autentyczny, mając świadomość sprzeczności swego działania z normami prawa, zdawała sobie sprawę, jakie powinno być jej zachowanie. Zachowanie oskarżonej dalece przekroczyło dopuszczane zasady postępowania z dokumentami i wyczerpało znamiona czynu zabronionego godzącego w wiarygodność dokumentów.

☒

3.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV.

V. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

art. 13 §1 kk w zw. z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk

W realiach niniejszej sprawy sprawstwo i wina oskarżonej V. Ł. (1) nie budzi wątpliwości. Oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Istotą współsprawstwa jest bowiem oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swym zamiarem realizację całości znamion określonego czynu przestępnego. To porozumienie się, nawiązane choćby w sposób dorozumiany, jest tym szczególnym elementem podmiotowym, który zespalając zachowania różnych osób pozwala przypisać każdej z nich również i tę akcję sprawcy, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca w popełnieniu przestępstwa.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż V. Ł. (1) wraz z J. J. (2) ustaliły sposób działania, który miał doprowadzić do wyłudzenia mienia od pokrzywdzonego. Oskarżona kontaktowała się z pokrzywdzonym obywatelem Niemiec A. H. (1) telefonicznie przedstawiając mu się jako jego krewna o imieniu A.. Następnie J. J. miała odebrać od pokrzywdzonego ustaloną z nim uprzednio sumę pieniędzy. Oskarżona swoją świadomością obejmowała całość znamion przestępstwa i wyrażała pełną akceptację dla przestępczego procederu.

Do znamion przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k. należy doprowadzenie pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na skutek wprowadzenia go w błąd. Sprawca przestępstwa oszustwa działa w celu doprowadzenia oskarżonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W ocenie Sądu działania oskarżonej V. Ł. (1) przyświecały celowi uzyskania środków finansowych i doprowadzenia pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Bez znaczenia jest przy tym to, że osobiste działanie oskarżonej nie wypełniło wszystkich znamion czynu z art. 286 § 1 k.k. Istotą współsprawstwa jest bowiem to, że każdy z współdziałających w przestępstwie nie musi osobiście wykonywać wszystkich czynności składających się na istotę przestępstwa, lecz obejmując świadomością wypełnienie tych znamion przez innych współdziałających współdziała w popełnieniu czynu zabronionego.

W realiach niniejszej sprawy w ramach porozumienia oskarżona z inna osobą działała w celu wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd, co do tożsamości osoby dzwoniącej – podając się za członka rodziny – i co do okoliczności faktycznych związanych z potrzebą zakupu mieszkania. Następnie prosiła pokrzywdzonego o przekazanie pieniędzy. Wprowadzenie w błąd miało, bowiem doprowadzić do fałszywego wyobrażenia o rzeczywistości, w oparciu, o które nastąpić miało niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Do popełnienia czynu na szkodę pokrzywdzonego nie doszło z uwagi na jego postawę. Działanie oskarżonej zakończyło się w fazie usiłowania. Takie działanie wypełnia znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 §1 kk.

☒

3.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

V.

V. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

art. 270 §1 kk w zw. z art. 12 §1 kk

Użycie dokumentu podrobionego lub przerobionego oznacza wszelkie posłużenie się nim zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli w celu wykorzystania wiążącego się z nim prawa lub w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne [tak. T. R. w K. do art. 270 kk LEX oraz J. F. (w:) Kodeks karny..., red. T. B., s. 606].

Jak podkreślił Sąd Najwyższy: "Wprowadzenie (...) dokumentu do obrotu prawnego to posłużenie się tym dokumentem, rozumiane jako jego przedłożenie władzy, osobie fizycznej lub prawnej, dla wykazania wynikających z dokumentu swoich praw, istnienia stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne" /tak wyrok SN z 15 października 2002 r., III KKN 90/00, LEX nr 56839/.

W art. 270 § 1 kk obok podrobienia lub przerobienia dokumentu sankcjonowane jest użycie jako autentycznego podrobionego albo przerobionego dokumentu. Użycie polega na posłużeniu się dokumentem w związku z jego przeznaczeniem, a więc w celu skorzystania z wiążącego się z nim prawa bądź w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Penalizowane w art. 270 § 1 kk użycie fałszywego dokumentu polega zatem na wykorzystaniu jego znaczenia dowodowego wobec odpowiedniego adresata i w odpowiednich okolicznościach. Ma to miejsce wówczas, gdy użycie dokumentu może wywołać skutki prawne. Użycie podrobionego lub przerobionego dokumentu jako autentycznego polega na takim działaniu sprawcy, które umożliwia zapoznanie się adresata użycia z dokumentem. Może to przejawiać się w formie osobistego przedłożenia dokumentu adresatowi, przesłania go pocztą, także elektroniczną, faksem lub przez posłańca albo pozostawienia dokumentu w miejscu, w którym adresat będzie się mógł z nim zapoznać /tak również Joanna Piórkowska-Flieger w Komentarz do art.270 Kodeksu karnego LEX/.

Oskarżona V. Ł. (1) zdawała sobie sprawę, że dokument, w postaci dowodu tożsamości, którym się posługiwała był przerobiony. Widniały na nim dane (...) i potwierdzał on obywatelstwo czeskie. Oskarżona na jego podstawie zawarła umowę wynajmu skrytek bankowych. Oskarżona składając podpis (...) na umowie najmu skrytki i dokumentach w postaci rejestru udostępnianych skrytek bankowych nadała tym pismom pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że umowę tę zawarła osoba o danych (...), podczas gdy w rzeczywistości tak nie było. Dokument ten, bowiem nie potwierdzał prawdziwych danych oskarżonej. Oskarżona podpisując się nie swoim imieniem i nazwiskiem miała świadomość sprzeczności swego działania z normami prawa, zdawała sobie sprawę, jakie powinno być jej zachowanie. Zachowanie oskarżonej dalece przekroczyło dopuszczane zasady postępowania z dokumentami i wyczerpało znamiona czynu zabronionego godzącego w wiarygodność dokumentów.

☐

3.6.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

VI.

V. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Użycie dokumentu podrobionego lub przerobionego oznacza wszelkie posłużenie się nim zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli w celu wykorzystania wiążącego się z nim prawa lub w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne [tak. T. R. w K. do art. 270 kk LEX oraz J. F. (w:) Kodeks karny..., red. T. B., s. 606].

Jak podkreślił Sąd Najwyższy: "Wprowadzenie (...) dokumentu do obrotu prawnego to posłużenie się tym dokumentem, rozumiane jako jego przedłożenie władzy, osobie fizycznej lub prawnej, dla wykazania wynikających z dokumentu swoich praw, istnienia stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne" /tak wyrok SN z 15 października 2002 r., III KKN 90/00, LEX nr 56839/.

W art. 270 § 1 kk obok podrobienia lub przerobienia dokumentu sankcjonowane jest użycie jako autentycznego podrobionego albo przerobionego dokumentu. Użycie polega na posłużeniu się dokumentem w związku z jego przeznaczeniem, a więc w celu skorzystania z wiążącego się z nim prawa bądź w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Penalizowane w art. 270 § 1 kk użycie fałszywego dokumentu polega zatem na wykorzystaniu jego znaczenia dowodowego wobec odpowiedniego adresata i w odpowiednich okolicznościach. Ma to miejsce wówczas, gdy użycie dokumentu może wywołać skutki prawne. Użycie podrobionego lub przerobionego dokumentu jako autentycznego polega na takim działaniu sprawcy, które umożliwia zapoznanie się adresata użycia z dokumentem. Może to przejawiać się w formie osobistego przedłożenia dokumentu adresatowi, przesłania go pocztą, także elektroniczną, faksem lub przez posłańca albo pozostawienia dokumentu w miejscu, w którym adresat będzie się mógł z nim zapoznać /tak również Joanna Piórkowska-Flieger w Komentarz do art.270 Kodeksu karnego LEX/.

Oskarżona V. Ł. (1) zdawała sobie sprawę, że popisanie się nazwiskiem (...) na dokumentach w postaci umów pożyczek lombardowych jest podrobieniem dokumentu. Oskarżona składając podpis (...) na tych umowach nadała tym pismom pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że strona umowy jest osoba o nazwisku (...) gdy w rzeczywistości tak nie było. Dokumenty te nie potwierdzały prawdziwych danych oskarżonej. Oskarżona składając podpisy wpłacającego oraz pożyczkobiorcy na pożyczkach lombardowych i dowodach wpłaty na dane (...) miała świadomość sprzeczności swego działania z normami prawa, zdawała sobie sprawę, jakie powinno być jej zachowanie. Zachowanie oskarżonej dalece przekroczyło dopuszczane zasady postępowania z dokumentami i wyczerpało znamiona czynu zabronionego godzącego w wiarygodność dokumentów.

☒

3.7.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

VII.

K. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Znamię czasownikowe „posiadać" należy rozumieć jako faktyczne, choćby krótkotrwałe władztwo nad rzeczą. Jego synonimem jest słowo „mieć".

Ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii klasyfikuje ziele konopi innych niż włókniste jako środek odurzający, którego posiadanie jest nielegalne. W związku z powyższym należało uznać, że oskarżony dysponując środkiem odurzającym w postaci 5,76 grama ziela konopi innych niż włókniste wypełnił znamiona przestępstwa opisanego w art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Substancja ta, bowiem stanowi środek odurzający znajdujący się w grupie I- N oraz IV- N załącznika do tej Ustawy.

☒

3.8.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

VIII.

K. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Użycie dokumentu podrobionego lub przerobionego oznacza wszelkie posłużenie się nim zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli w celu wykorzystania wiążącego się z nim prawa lub w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne [tak. T. R. w K. do art. 270 kk LEX oraz J. F. (w:) Kodeks karny..., red. T. B., s. 606].

Jak podkreślił Sąd Najwyższy: "Wprowadzenie (...) dokumentu do obrotu prawnego to posłużenie się tym dokumentem, rozumiane jako jego przedłożenie władzy, osobie fizycznej lub prawnej, dla wykazania wynikających z dokumentu swoich praw, istnienia stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne" /tak wyrok SN z 15 października 2002 r., III KKN 90/00, LEX nr 56839/.

W art. 270 § 1 kk obok podrobienia lub przerobienia dokumentu sankcjonowane jest użycie jako autentycznego podrobionego albo przerobionego dokumentu. Użycie polega na posłużeniu się dokumentem w związku z jego przeznaczeniem, a więc w celu skorzystania z wiążącego się z nim prawa bądź w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Penalizowane w art. 270 § 1 kk użycie fałszywego dokumentu polega zatem na wykorzystaniu jego znaczenia dowodowego wobec odpowiedniego adresata i w odpowiednich okolicznościach. Ma to miejsce wówczas, gdy użycie dokumentu może wywołać skutki prawne. Użycie podrobionego lub przerobionego dokumentu jako autentycznego polega na takim działaniu sprawcy, które umożliwia zapoznanie się adresata użycia z dokumentem. Może to przejawiać się w formie osobistego przedłożenia dokumentu adresatowi, przesłania go pocztą, także elektroniczną, faksem lub przez posłańca albo pozostawienia dokumentu w miejscu, w którym adresat będzie się mógł z nim zapoznać /tak również Joanna Piórkowska-Flieger w Komentarz do art.270 Kodeksu karnego LEX/.

Oskarżony K. S. zdawał sobie sprawę, że dokument, w postaci paszportu którym się posługiwał był podrobiony. Widniały na nim dane „M. N..” Oskarżony okazał go funkcjonariuszom policji. Oskarżony okazując ten dokument, miał na celu wywołanie wrażenia, że dokument potwierdza jego dane osobowe, podczas gdy w rzeczywistości tak nie było. Dokument ten, bowiem nie potwierdzał prawdziwych danych oskarżonego. Posłużył się nim, w celu użycia go za autentyczny, mając świadomość sprzeczności swego działania z normami prawa, zdawał sobie sprawę, jakie powinno być jego zachowanie. Zachowanie oskarżonego dalece przekroczyło dopuszczane zasady postępowania z dokumentami i wyczerpało znamiona czynu zabronionego godzącego w wiarygodność dokumentów.

☐

3.9.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

3.10.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.11.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.12.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

V. Ł. (1)

I. – VI. części dyspozytywnej wyroku

I. – VI. części dyspozytywnej wyroku

Sąd wymierzając oskarżonej kary jednostkowe pozbawienia wolności oraz kary jednostkowe grzywny miał przede wszystkim na względzie dyrektywy jej wymiaru zawarte w art. 53 § 1 i 2 k.k., baczył zatem by dolegliwość kar nie przekraczała stopnia winy oskarżonej, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu oraz miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Orzeczone wobec oskarżonej kary jednostkowe są zdaniem Sądu wystarczająco dolegliwe i spełniają w stosunku do oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze. Zapobiegawczy sens wymierzonej kary pozbawienia wolności ma na celu odstraszenie od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast jej cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie postawy sprawcy zarówno wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle. Kary jednostkowe w takiej wysokości mają skłonić oskarżoną do zmiany postępowania i przestrzegania porządku prawnego. W ramach prewencji ogólnej wymierzone kary będą w ocenie Sądu utwierdzać w świadomości społecznej przekonanie o obowiązywaniu normy prawnej i dawać gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości. Ponadto orzeczone kary mają działać odstraszająco na potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw. (...) oddziaływanie kary jako jeden z celów kary jest podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa.

Wymierzone oskarżonej jednostkowe kary grzywny są adekwatne do stopnia zawinienia, a co do wysokości stawki dziennej uwzględniają warunki osobiste, rodzinne, sytuacje majątkową oraz możliwości zarobkowe oskarżonej.

V. Ł. (1)

IX. i X. części dyspozytywnej wyroku

I. – VI. części dyspozytywnej wyroku

Orzekając karę łączną pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę asperacji i wymierzył karę w wysokości wyższej od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd uznał wybierając zasadę łączenia kar, że nie zachodzą przesłanki do pełnej kumulacji. Kumulacja kar stanowi dolegliwość, która przekraczałaby potrzeby resocjalizacyjne. Oddziaływanie resocjalizacyjne związane z wykonywaniem kary przebiega, bowiem niezależnie od tego, czy kary wykonywane są po kolei, czy w systemie kary łącznej.

Z drugiej zaś strony nie zachodzą przesłanki do pełnej absorpcji kary. Orzeczenie kary łącznej w wysokości odpowiadającej najwyższej z podlegających łączeniu kar, prowadziłoby do stanu bezkarności za pozostałe czyny. Fakt ten spowodowałby u oskarżonego jak i w odczuciu społecznym przekonanie o nieponoszeniu konsekwencji karnej czynu.

Orzekając karę łączną grzywny Sąd zastosował zasadę pełnej kumulacji. Wysokość stawki dziennej, Sąd ustalił stosownie do brzmienia przepisu z art. 86 § 2 k.k., zgodnie z którym wymierzając karę łączną grzywny, Sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3, zaś wysokość stawki dziennej nie może przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio. Sąd brał zatem pod uwagę warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe skazanej.

K. S.

VII.-VIII. części dyspozytywnej wyroku

VII.-VIII. części dyspozytywnej wyroku

Sąd wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe pozbawienia wolności miał przede wszystkim na względzie dyrektywy jej wymiaru zawarte w art. 53 § 1 i 2 k.k., baczył zatem by dolegliwość kar nie przekraczała stopnia winy oskarżonego uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu oraz miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe są zdaniem Sądu wystarczająco dolegliwe i spełniają w stosunku do oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze. Zapobiegawczy sens wymierzonej kary pozbawienia wolności ma na celu odstraszenie od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast jej cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie postawy sprawcy zarówno wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle. Kary jednostkowe w takiej wysokości mają skłonić oskarżonego do zmiany postępowania i przestrzegania porządku prawnego. W ramach prewencji ogólnej wymierzone kary będą w ocenie Sądu utwierdzać w świadomości społecznej przekonanie o obowiązywaniu normy prawnej i dawać gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości. Ponadto orzeczone kary mają działać odstraszająco na potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw. Społeczne oddziaływanie kary jako jeden z celów kary jest podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa.

K. S.

XI. części dyspozytywnej wyroku

VII.-VIII. części dyspozytywnej wyroku

Orzekając karę łączną wobec oskarżonego Sąd zastosował zasadę pełnej kumulacji i wymierzył karę w wysokości sumy orzeczonych kar jednostkowych. Sąd uznał wybierając zasadę łączenia kar, że zachodzą przesłanki do pełnej kumulacji.

Orzeczenie kary łącznej w niższej wysokości na zasadzie asperacji bądź pełnej absorpcji prowadziłoby do stanu bezkarności za drugi z zarzuconych oskarżonemu czynów. Fakt ten spowodowałby u oskarżonego jak i w odczuciu społecznym przekonanie o nieponoszeniu konsekwencji karnej czynu.

K. S.

XII. części dyspozytywnej wyroku

XIII. części dyspozytywnej wyroku

XIV. części dyspozytywnej wyroku

XI. części dyspozytywnej wyroku

Uwzględniając właściwości i warunki osobiste oskarżonego Sąd uznał, iż zachodzą wobec niego przesłanki dla zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary. W ocenie Sądu nie ma konieczności stosowania wobec oskarżonego środków penitencjarnych w warunkach izolacji więziennej. Za warunkowym zawieszeniem przemawia również to, iż od popełnienia czynu minęło kilka lat. Kara bezwzględnego pozbawienia wolności była by zatem karą zbyt dolegliwą i nie spełniła by celów kary. Sąd przyjął, że samo zagrożenie wykonania kary pozbawienia wolności istniejące przez okres próby 2 lat zapobiegnie powrotowi przez oskarżonego do przestępstwa. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby.

Na podstawie art. 71§ 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego K. S. 20 (dwadzieścia) stawek dziennych grzywny przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) zł;

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. S.

V. Ł. (1)

XV.-XIX. części dyspozytywnej wyroku

Sąd na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił oskarżonemu K. S. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych o numerze (...) poz. 6,7 (...) poz.39; (...) poz. 252, 280-282, 322-326;

Sąd na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił V. Ł. (1) dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych o numerze (...) poz. 12-17;

Sąd na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił Bankowi (...) S.A. Oddział I we W. ul. wita Stwosza 33/35, (...)-(...) W., dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych o numerze I/321/17/P poz. 27-28; (...) poz. 142;

Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych o, numerze (...) poz. 1-5,9; (...) poz. 10,11,18,22,23; (...) poz. 30-38,40-41; (...) poz. 42-45, 47-70, 72-251, 253-256, 264-265, 269-279, 283-320; 327-357; (...) poz. I; II/330/17/P poz. 119-120, 130,133;

Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek przez pozostawienie w aktach sprawy opisanych w wykazach dowodów rzeczowych o numerach: (...) poz. 8 (...) poz. 19-21,24; (...) poz. 25-29; (...) poz.46, 71, 257-263, 266-268, 321; XII/179/18/P poz. 189; VII/346/17/P poz. 170-171; XVII/294/19/P poz. 194-197; XIV/180/18/P poz. 190; (...) poz. 143,144; V/333/17/P poz. 145-163; VI/334/17/P poz. 164-169; III/331/17/P poz. 134-141 II/330/17/P poz. 121-127, 129, 131,132; XI/71/18/P poz. 186-187; XII/72/18/P poz. 188; VIII/58/18/P poz. 172-183; XV/181/18/P poz. 191-192;

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XX.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonych V. Ł. (1) i K. S. od ponoszenia kosztów sądowych.

6.  1Podpis