UZASADNIENIE

Powód M. K. w dniu 18 lipca 2016 r. ( data wpływu do Sądu) wniósł pozew ( k-1) p-ko Towarzystwu (...) z siedzibą w W. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 11 000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 6.10. 2015 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia.

Wskazał, że domaga się zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z wypadkiem drogowym, który miał miejsce (...) r. kiedy to kierowca pojazdu (...) naruszając zasady ruchu drogowego doprowadził do zderzenia z motocyklem, którym kierował powód.

Pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew ( k-34) powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie w całości.

Pozwany zakwestionował wysokość dochodzonego roszczenia i wskazał, że otrzymane ( od pozwanego) przez powoda zadośćuczynienia w wysokości 25 000 zł i nawiązki w wysokości 600 zł zasądzonej wyrokiem karnym od sprawcy wypadku w pełni kompensują krzywdę powoda wywołaną obrażeniami ciała związanymi ze zdarzeniem komunikacyjnym.

Pozwane Towarzystwo przyznało, że nie kwestionuje zasady odpowiedzialności za skutki zdarzenia komunikacyjnego. Sprawca zdarzenia kierujący samochodem (...) o nr rej (...) E podlegał ochronie ubezpieczeniowej pozwanego Towarzystwa. Jednakże w ocenie pozwanego wypłacona przez pozwanego kwota 25 000 zł spełniła swoją kompensacyjną funkcję i powództwo winno ulec oddaleniu, nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny:

W dniu (...) roku w godzinach rannych doszło do kolizji drogowej z udziałem powoda .Kierowca samochodu marki (...) nr rej (...) jadący w kierunku Placu na R. trasą Ł. w W. na wysokości zjazdu na ul. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa nie zachowując należytej ostrożności przy zmianie pasa ruchu zajechał drogę motocyklowi czym doprowadził do zderzenia z motocyklem M. G. prowadzonym przez powoda. Motocykl uderzył w tył samochodu i został wybity w powietrze razem z motocyklistą powodem , który następnie upadł na jezdnię.

Po interwencji lekarza powód został zabrany przez pogotowie do szpitala na S.. Tam po przeprowadzonych badaniach stwierdzono u powoda : a) zwichnięcie , skręcenie i naderwanie stawów i wiązadeł obręczy barkowej b) skręcenie i naderwanie stawu mostkowo-obojczykowego prawego c) złamanie I kości śródręcza lewego z podwichnięciem w stawie śródręczno - nadgarstkowym. W szpitalu poddano powoda operacji, zoperowano prawy bark , zespolono kość obojczykową popręgiem Webera. W dniu 11 września 2013 roku wypisano powoda ze szpitala z zaleceniami poszpitalnymi. Zalecono stosowanie leków , utrzymanie ortezy stawu barkowo-obojczykowego, oszczędny tryb życia , kontrole ortopedyczną w poradni ortopedycznej.

Na skutek zażywania silnych leków przeciwbólowych w tym ketonalu u powoda nastąpił krwotok, powód zemdlał w swoim mieszkaniu. W dniu 20 września 2013 r. przyjęto powoda do szpitala na Szaserów do kliniki (...) gdzie przebywał do 24 września 2013 r.

Powód przystąpił do rehabilitacji po wyjściu ze szpitala po wypadku , którą przeprowadzono w dniach od 5 maja do 24 maja 2014 r w Centrum (...) w K.. Powód poddany był krioterapii i jonoforezie i ćwiczeniom. Mimo, że rehabilitacja poprawiła sprawność powoda to jednak nie doszedł on do pełnej sprawności. Powód cały czas odczuwa ból barku, w barku ma „luz” i nie może pracować w pełni w swoim zawodzie ( powód pracował dotąd jako masażysta). Praca masażysty poza niezbędną wiedzą wykorzystywaną do masażu jest pracą fizyczną . Powód nie może masować w pełni ogranicza się tylko do terapii manualnej. W barku pękło zespolenie i w barku słyszalne są trzaski. Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim 180 dni. Obecnie na skutek doznanych urazów nie jest w stanie przejechać motocyklem długiej trasy. Urazy fizyczne spowodowały również u powoda uraz psychiczny, powód jest bardziej wycofany.

W stosunku do sprawcy kolizji toczyło się postępowanie sądowe przed Sądem Rejonowym dla Warszawy Śródmieścia uwieńczone wyrokiem wydanym w dniu 1 grudnia 2014 r. w sprawie II (...) (k-14,15) . Uznano sprawcę zdarzenia T. B. za winnego i wymierzono mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej pracy na cele społeczne oraz orzeczono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. K. nawiązkę w wysokości 600 zł (k-14)

W dniu 2 września 2015 r. powód wystosował do pozwanego pismo (k-16) w którym domagał się między innymi od pozwanego kwoty 50 000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdy fizyczne i psychiczne doznane w wyniku opisanego zdarzenia . W odpowiedzi z dnia 5 października 2015 r( k-20) pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie na podstawie art. 445 § 1 k.c. w wysokości 25 000 zł oraz odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów leczenia i dojazdów do placówek medycznych w kwocie 150 zł ( sto pięćdziesiąt złotych) . Jednocześnie pozwany pouczył powoda, że jeżeli nie zgadza się ze stanowiskiem (...) może dochodzić roszczeń na drodze sądowej. Powód nie zgodził się z wysokością przyznanej kwoty z tytułu zadośćuczynienia i wniósł niniejszy pozew. (k-1).

W celu zbadania zakresu obrażeń i ustalenia uszczerbku na zdrowiu powoda Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy ortopedy, rehabilitanta, traumatologii oraz psychiatry (k-68). Opinii Instytutu (...) (k-111). oraz z dokumentacji (...) Centrum (...) w K. (k-57), szpitala na S. (k-72) Izby przyjęć (k-75).

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych opinii biegłych, dokumentacji medycznej, zeznań powoda (k-252) którym to dowodom Sąd dał wiarę uznając opinie za fachowe i rzetelne.

Sąd zważył:

Żądanie powoda opiera się o art. 445 § 1 k.c. w zw. Z art. 444 § 1 k.c. i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z powołanymi przepisami art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zaś zgodnie z art. 445 § 1 k. c. w wypadkach przewidzianych w artykułach poprzedzających Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia przyznanego za doznaną krzywdę.

Bezsporne było między stronami, że miał miejsce wypadek komunikacyjny spowodowany przez kierowcę samochodu (...), w którym szkodę poniósł poszkodowany powód kierujący motocyklem. Sprawca kolizji został ukarany. Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia wydał wyrok skazujący. (k-14). Sąd cywilny związany jest wyrokiem skazującym Sądu karnego w zakresie popełnienia przestępstwa . Bezsporne było również że pozwany uznał prawo powoda do otrzymania zadośćuczynienia , bowiem wypłacił powodowi z tego tytułu 25 000 zł przed wdaniem się w spór przed Sądem. Wypłacił także kwotę 150 zł tytułem poniesionych kosztów leczenia. ( pismo z dnia 5 października 2015 r ( k-20) Kwota z tytułu zadośćuczynienia została powodowi wypłacona po skierowaniu przez powoda do pozwanego zgłoszenia roszczenia (k-16) o wypłacenie kwoty 50 000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę psychiczną i fizyczną doznaną przez poszkodowanego w wyniku zdarzenia w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia (k-16).

Pozwane Towarzystwo uznając kwotę 25 000 zł z tytułu zadośćuczynienia tym samym nie uznało kwoty 25 000 zł o czym powód został poinformowany pismem z dnia 5 października 2015 r (k-20). Przed Sądem pozwany przyznał, że w toku likwidacji szkody pozwane Towarzystwo uznało swoją odpowiedzialność za skutki wypadku i wypłaciło powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 25 000 zł. Jednocześnie pozwane Towarzystwo uznało, że dochodzona pozwem kwota jest rażąco wygórowana i nieodpowiednia. Albowiem proces leczenia powoda został zakończony a rokowania co do jego stanu zdrowia są pozytywne. Sporna zatem między stronami była wysokość kwoty jaką powód winien otrzymać z tytułu zadośćuczynienia. Powód domagając się zasądzenia kwoty 11 000 zł tym samym twierdził że adekwatną kwotą z tytułu zadośćuczynienia byłaby kwota 36 000 zł ( 25 000 zł + 11 000 zł), zaś w ocenie pozwanego taką kwotą byłaby kwota 25 000 zł wypłacona przez pozwanego.

Badając stopień uszczerbku Sąd dopuścił dowody z opinii biegłych lekarzy.

Biegli, biegły ortopeda w pierwszej kolejności potwierdzili doznane urazy przez powoda na skutek wypadku. Nastąpiło zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego prawego z ograniczeniem ruchowości upośledzeniem zdolności dźwigania, zniekształcenie tj. 6 % stałego uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek ten ma charakter stały. Obecnie jak stwierdził biegły utrzymuje się deformacja stawu i ograniczenie w zakresie ruchomości barku z okresowymi dolegliwościami po przeciążeniu wpływającymi na tolerancję wysiłku Przebyte złamanie i zwichnięcie kciuka lewego biegły uznał jako 5 % uszczerbku na zdrowiu o charakterze stałym . Cechy niestabilności stawu pomimo rehabilitacji utrzymują się. Niewykluczone powysiłkowe dolegliwości bólowe. Łączny uszczerbek na zdrowiu z tytułu następstw urazów narządu ruchu biegły ocenił na 11 % . Biegły stwierdził, (k-114) , że na obecnym etapie ponad 5 lat po przebytym urazie barku i ręki powód wymaga okresowej rehabilitacji zabiegów prowadzonych ambulatoryjnie 1 do 2 razy do roku.

Biegły psychiatra (k- 122) stwierdził, że aktualny stan psychiczny powoda jest wyrównany i stabilny. Po wypadku powód miał zaburzenia adaptacyjne obniżenie nastroju , apetytu, nastąpiła utrata masy ciała. Biegły ocenił łączny uszczerbek na zdrowiu u powoda na 5 %

Biegły traumatolog (k-135) stwierdził, u powoda złamanie podstawy kości śródręcza ze zwichnięciem w stawie śródręczno-nadgarstkowym ręki lewej i ocenił uszczerbek na zdrowiu powoda na 10 % a z powodu zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego uszczerbek na zdrowiu ocenił na 15 % (k-182) Łączny uszczerbek na zdrowiu wyniósł w ocenie biegłego traumatologa 25 % W ocenie biegłego nie należy się spodziewać pomyślnych rokowań na przyszłość co do stanu zdrowia powoda albowiem doznane urazy w przyszłości spowodują powstanie stanów zwyrodnieniowych w barku prawym i lewej ręce. Dodatkowo (k-182) biegły stwierdził, że uraz obu kończyn górnych u masażysty znacząco wpływa na efektywność pracy i możliwości wykonywania większości aktywności fizycznej. Zwichnięcie stawu nadgarstkowego niestabilność tego stawu , zniekształcenie powodują zaburzenia które istotnie wpływają na zdolność przeciwstawiania i siły prawidłowego chwytu , uszkodzenie powoduje przewlekłe dolegliwości bólowe. Biegli w opiniach uzupełniających potwierdzili swoje pierwotne opinie (k-195, 216.)

Jak wykazały opinie biegłych powód poniósł trwały uszczerbek na zdrowiu , bowiem na skutek doznanych obrażeń z wiekiem jego dolegliwości będą się pogłębiać , będzie występowało zwyrodnienie, które utrudni powodowi normalne funkcjonowanie. Sąd dał wiarę wszystkim opiniom biegłych które to opinie były parokrotnie uzupełniane na wniosek pozwanego , jednak w konsekwencji biegli podtrzymali swoje opinie pierwotne.

Zgodnie z przywołanym art. 445 k.c. ustalenie odpowiedniej sumy pieniężnej (zadośćuczynienie) za doznaną krzywdę możliwe jest w razie uszkodzenia ciała lub wywołane rozstrojem zdrowia. U powoda nastąpiło uszkodzenie ciała opisane powyżej a także rozstrój zdrowia spowodowany koniecznością zażywania leków przeciwbólowych ( krwotok po zażyciu silnych leków przeciwbólowych).Sąd zatem uznał na podstawie całokształtu materiału dowodowego omówionego powyżej ,że powodowi należy się zadośćuczynienie ponad kwotę jaką już otrzymał od pozwanego. Stopniując wysokość zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę zarówno stopień doznanych obrażeń jak i intensywność leczenia ( dwie operacje), rehabilitację niezbędną do funkcjonowania aż do końca życia, czas leczenia a także wiek powoda i zawód przez niego wykonywany. Nie bez znaczenia przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia jest zawód jaki powód wykonywał , który stanowi jego podstawowe źródło utrzymania. Przed wypadkiem powód mógł w pełni wykonywać zawód masażysty a obecnie po wypadku może go wykonywać tylko szczątkowo. (masaż manualny). W przypadku powoda jego narzędziem pracy są jego ręce , a więc w pracę masażysty zaangażowany jest i bark i kciuk które uległy uszkodzeniu . Powód ma obecnie 48 lat i jego dolegliwości które nastąpiły na skutek doznanych urazów będą się nasilały, na co wskazali biegli ale również czego uczy doświadczenie życiowe. Powód odczuwa skutki wypadku do dzisiaj, czeka go kolejna operacja barku gdyż bark jest niestabilny. Ponadto u powoda występują stany lękowe w czasie jazdy motorem kiedy zbliża się do niego inny pojazd. Powód zaczął jeździć mniejszym motorem co daje mu większe poczucie bezpieczeństwa. Ponadto powód musi ciągle znosić uciążliwości związane z leczeniem i rehabilitacją, ponosić koszty leków przeciwbólowych.

Zadośćuczynienie ma zrekompensować powodowi krzywdę jakiej doznał zarówno w sferze psychicznej jak i fizycznej . Ta w sferze psychicznej jest niewątpliwie mniej widoczna , mniej namacalna ale to nie znaczy że jej nie ma. Biegły psychiatra określił uszczerbek na zdrowiu powoda w tej sferze na 5 %. . Zadośćuczynienie ma na celu dostarczenie powodowi realnej wartości ekonomicznej , odczuwalnej wartości. Zdaniem Sądu taką odczuwalną kwotą zasądzoną przez Sąd jest kwota 11 000 zł , która dodana do kwoty wypłaconej ( 25 000 zł) już przez pozwanego da kwotę pełnego zadośćuczynienia za tak poważny wypadek i tak poważną krzywdę doznaną przez powoda skutkującą do końca życia.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 16 listopada 2017 r zadośćuczynienie z art. 445 § 1 k.c. co do zasady przyznawane jest poszkodowanemu jednorazowo. Musi więc uwzględniać zarówno tę krzywdę która powód doznał , tę którą odczuwa obecnie jak i tę którą będzie znosił do końca życia. Sąd orzekający w pełni podziela to stanowisko, bowiem uszkodzenia układu kostnego są uszkodzeniami mającymi swoje reperkusje w dalszej perspektywie życiowej. Powód będzie odczuwał ból co spowoduje konieczność zażywania środków przeciwbólowych , które nie leczą a jedynie uśmierzają ból a dodatkowo źle wpływają na inne organy organizmu, czego doświadczył powód zażywając lek o nazwie ketonal.

Z tych wszystkich względów Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, że żądana kwota jest wygórowana i praktycznie powód zakończył leczenie a perspektywy są dobre. Sąd zasądził dochodzoną kwotę z odsetkami stosując art. 481 k. c. albowiem roszczenie powoda było zasadne już w dacie wypłaty odszkodowania części kwoty dochodzonej przez powoda. Dlatego też Sąd zasądził odsetki od dnia 6 października 2015 r.tj od dnia następnego po odmowie pozwanego wypłacenia żądanej kwoty w całości. O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości stronę przegrywającą . Na koszty złożyły się wpis sądowy 550 zł wynagrodzenie pełnomocnika 3 600 zł , opłata od pełnomocnictwa 17 zł wydatki poniesione przez powoda na biegłego 2000 zł łącznie 6 167 zł. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4 376,25 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa i wypłaconych biegłemu.

Sędzia Lucyna Wądołowska

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE