UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w L. (poprzednio (...) Spółka Akcyjna w L.) pozwem z dnia 27 kwietnia 2018r. wniósł o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. kwoty 4.076,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 marca 2018r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podano, że w wyniku kolizji komunikacyjnej z dnia 26 stycznia 2018r. został uszkodzony pojazd marki F. o numerze rej. (...), stanowiący własność K. N. (1). Pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej pojazdu sprawcy tej kolizji uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił bezsporną cześć odszkodowania. W związku z uszkodzeniem pojazdu poszkodowana została zmuszona do wynajęcia pojazdu zastępczego. Do korzystania z niego upoważniła również O. I. oraz P. K.. Poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego wynajętego od powoda w okresie od dnia 27 stycznia 2018r. do dnia 23 lutego 2018r. Poszkodowanej za wynajęcie pojazdu zastępczego została wystawiona faktura VAT nr (...) z dnia 31 stycznia 2018r. na kwotę 1.082,40 zł brutto, faktura VAT nr (...) z dnia 9 lutego 2018r. na kwotę 2.435,40 zł brutto oraz faktura VAT nr (...) z dnia 23 lutego 2018r. na kwotę 3.788,40 zł brutto. Kwoty wskazane w tych fakturach zostały wyliczone jako iloczyn dni korzystania przez poszkodowaną z pojazdu zastępczego oraz stawki najmu za dzień (27 dni x 220 zł netto = 5.940 zł netto, co po doliczeniu podatku VAT w wysokości 23% daje kwotę 7.306,20 zł). W dniu 23 lutego 2018r. powód nabył wierzytelność obejmującą odszkodowanie za szkodę wynikającą z konieczności najmu pojazdu zastępczego. Pozwany wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 3.230 zł. Z decyzji pozwanego wynika, że odszkodowanie wypłacono za 17 dni korzystania z pojazdu zastępczego oraz że pozwany przyjął stawkę w wysokości 190 zł brutto za jeden dzień najmu pojazdu. Pozwany wprawdzie zaproponował poszkodowanej wynajęcie pojazdu zastępczego, jednakże poszkodowana odmówiła skorzystania z w/w propozycji ze względu na propozycję najmu pojazdu niższej klasy niż samochód uszkodzony oraz brak szczegółowych informacji o czasie trwania wynajmu. Odszkodowanie wypłacone przez pozwanego z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego nie naprawiło w całości wynikającej stąd szkody. Pozwany bezpodstawnie nie uwzględnił całego okresu korzystania przez poszkodowaną z pojazdu zastępczego do czasu niezbędnego do naprawy pojazdu po wypłaceniu przez pozwanego odszkodowania za uszkodzenie pojazdu. Dochodzona pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy kosztami najmu pojazdu zastępczego określonymi na fakturach VAT wystawionych poszkodowanemu, a odszkodowaniem wypłaconym z tego tytułu przez pozwanego tj. 7.306,20 zł – 3.230 zł = 4.076,20 zł. Między stronami sporny jest okres 10 dni korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego, za który nie wypłacono odszkodowania oraz wysokość stawki za dobę wynajmu pojazdu zastępczego.

Do pozwu załączono decyzję pozwanego o wypłacie odszkodowania, umowę wynajmu pojazdu zastępczego z aneksami, umowę cesji wierzytelności zawiadomienie o przelewie wierzytelności, faktury za najem, upoważnienia do korzystania z samochodu.

W dniu 30 maja 2018r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 2351/18.

Pozwany, zachowując ustawowy termin, wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, ze po zgłoszeniu szkody przeprowadził postepowanie likwidacyjne i ostatecznie przyznał odszkodowanie w kwocie 3,230 zł brutto tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, w tym zastosowaną przez powoda stawkę 270,60 zł brutto/doba do 190 zł brutto/doba oraz czas najmu z 27 do 17 dni. Zdaniem pozwanego czas najmu powyżej 17 dni jest znacznie zawyżony, co można jedynie tłumaczyć opieszałością po stronie poszkodowanego, która w żadnym wypadku nie może generować nieuzasadnionych kosztów obciążających pozwanego. Pozwany zakwestionował zastosowane przez powoda stawki, które są rażąco zawyżone w odniesieniu do stawek proponowanych przez współpracujące z pozwanym profesjonalne wypożyczalnie. W niniejszej sprawie istotne jest, że pozwany wyrażał chęć bezgotówkowego, niezwłocznego zorganizowania pojazdu zastępczego za stawkę 190 zł brutto/dobę jeszcze przed rozpoczęciem przez poszkodowanego najmu, co potwierdza wiadomość e-mail wysłana do poszkodowanego w dniu powstania szkody. Pozwany współpracuje z renomowanymi wypożyczalniami takimi jak (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., 99 (...) Sp. z o.o. Wskazane firmy był w ówczesnym czasie gotowe zaoferować wynajęcie pojazdu zastępczego we wszystkich klasach po uzgodnieniu stawek dobowych. Z uwagi na realną możliwość poszkodowanej najmu pojazdu zastępczego za dużo niższą kwotę, bez ograniczeń czy uciążliwości, oraz braku skorzystania z tej możliwości, nie ma podstaw do uznania za celowe i ekonomicznie uzasadnione dochodzonych przez powódką kosztów najmu, które stanowią dodatkową szkodę majątkowa powstałą z winy poszkodowanej i powódki.

Do sprzeciwu załączono e-mail zawierający propozycję najmu, akta szkody, oświadczenia (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., 99 (...) Sp. z o.o. o współpracy z pozwanym.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał żądania pozwu. Na okoliczność ustalenia, czy stawka najmu pojazdu zastępczego wynikająca z załączonej do pozwu faktury VAT jest uzasadniona przy uwzględnieniu warunków najmu pojazdu zastępczego wynikających z zawartej pomiędzy powodem a poszkodowanym umowy najmu pojazdu zastępczego, czy pojazd wynajęty przez poszkodowanego od powoda należy do tej samej klasy pojazdów co uszkodzony pojazd poszkodowanego, czy stawka najmu zastosowana przez powoda mieści się w maksymalnych stawkach rynkowych najmu pojazdów zastępczych właściwych dla rynku lokalnego oraz klasy uszkodzonego pojazdu oraz czy uszkodzenia pojazdu marki F. o nr rej. (...) uzasadniały konieczność naprawy tego pojazdu i jego wyłączenie z eksploatacji oraz na okoliczność uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego z uwzględnieniem rzeczywistego okresu naprawy uszkodzonego pojazdu oraz przebiegu likwidacji szkody wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 stycznia 2018r. w wyniku kolizji, która miała miejsce we W. uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) należący do K. N. (1). Pojazd był kierowany przez Oleksandra I.. Uszkodzeniu uległy prawe tylne drzwi, prawy tylny błotnik, lampa tylna, tylny zderzak i podłoga bagażnika. Uszkodzony pojazd nie jest składnikiem środków trwałych poszkodowanej i nie służy do potrzeb działalności gospodarczej.

Dowód: zgłoszenie szkody komunikacyjnej (k. 227 – 228 akt), oświadczenie

K. N. (1) z 31.01.2018r. (k. 180 akt)

W dniu 26 stycznia 2018r. pozwany przesłał na skrzynkę mailową (...) informacje o możliwości organizacji wynajmu pojazdu zastępczego. Przedstawił przykładową ofertę partnerskich wypożyczalni pojazdów o ogólnopolskim zasięgu. W przypadku zainteresowania usługą zaproszono do kontaktu przez infolinie lub na wskazany adres internetowy. Przedstawiciel wypożyczalni pojazdów zastępczych miał niebawem skontaktować się z w celu ustalenia szczegółów i realizacji usługi. Pozwany zastrzegł sobie również prawo weryfikacji stawek czynszu najmu i okresu korzystania z pojazdu zastępczego. W załączonym cenniku cenę najmu auta dostawczego wskazano na 190 zł brutto za dzień. Wymienione w mailu wypożyczalnie (...) Sp. z o.o. Sp. K. w K., (...) Sp. z o.o. w W. i 99rent Sp. z o.o. w W. potwierdziły w oświadczeniach ich przedstawicieli współpracę z pozwanym, świadczenie usług na terenie całej Polski i uzgodnienie z pozwanym stawek dobowych najmu.

Dowód: mail pozwanego z dnia 26.01.2018r. (k. 51 – 52 akt), oświadczenia

wskazanych wypożyczalni samochodów (k. 53-59 akt)

W dniu 26 stycznia 2018r. K. N. (1) oświadczyła, że w związku ze zdarzeniem z dnia 26 stycznia 2018r. otrzymała od Towarzystwa (...) propozycję wynajmu pojazdu zastępczego. Jednocześnie wskazała, ze w dniu 26 stycznia 2018r. odmówiła skorzystania z tej propozycji z powodu tego, ze proponowany przez TU samochód był w niższej klasie niż jej uszkodzony, w dodatku nie otrzymał konkretnej informacji o czasie trwania wynajmu samochodu zastępczego.

Dowód: oświadczenie po0szkodowanej K. N. (1) z dnia

26.01.2018r. (k. 32 akt)

K. N. (1) upoważniła w dniu 26 stycznia 2018r. do korzystania z samochodu o numerze rejestracyjnym (...) P. K. zamieszkałego w S. przy ul (...) w celu dojazdów do lekarza i codziennego użytkowania oraz Oleksandra I. zamieszkałego w S. przy ul. (...) w celu dojazdów do pracy.

Dowód: upoważnienia do korzystania z samochodu z 26.01.2018r. (k. 30 – 31

akt)

K. N. (1) w dniu 27 stycznia 2018r. zawarła w S. z powodem umowę wynajmu samochodu nr (...) . Otrzymała w najem samochód T. (...) klasy K o nr rej. (...). Strony umowy uzgodniły czynsz najmu za każdą rozpoczętą dobę na kwotę 220 zł netto. Umowę zawarto od 27 stycznia 2018r. do 3 lutego 2018r. Następnie strony zawarły umowy od 3 lutego 2018r. do 9 lutego 2018r., od 9 lutego 2018r. do 16 lutego 2018r. i od 16 lutego 2018r. do 23 lutego 2018r..

Dowód: umowa wynajmu samochodu Nr (...) z

protokołem zdawczo – odbiorczym samochodu i aneksami (k. 26 – 29

akt)

W dniu 31 stycznia 2018r. powód wystawił wobec K. N. (1) Fakturę VAT nr (...) z tytułu najmu samochodu T. (...) od dnia 27 stycznia 2018r. do dnia 31 stycznia 2018r. (4 dni) na kwotę 1.082,40 zł, płatną do dnia 10 lutego 2018r.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 23 akt)

W dniu 9 lutego 2018r. powód wystawił wobec K. N. (1) Fakturę VAT nr (...) z tytułu najmu samochodu T. (...) od dnia 31 stycznia 2018r. do dnia 3 lutego 2018r. (3 dni) i od 3 lutego 2018r. do 9 lutego 2018r. ( 6 dni) na kwotę 2.435,40 zł, płatną do dnia 23 lutego 2018r.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 22 akt)

W dniu 5 lutego pozwany przyznał poszkodowanej K. N. (1) odszkodowanie w kwocie 4.584,17 zł ustalone w oparciu o kosztorys naprawy.

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 5.02.2018r. (k. 161 akt)

W dniu 5 lutego K. N. (2) zleciła naprawę samochodu F., nr rej. (...) R. M. w M.. Z przebiegu naprawy pojazdu wynika, że oględziny pojazdu odbyły się w dniu 31 stycznia 2018r. i w tym samym dniu pozwany zatwierdził kosztorys. Drugie oględziny odbyły się w dniu 2 lutego 2018r. , zamówiono dodatkowe części w dniu 5 lutego 2018r., które zostały dostarczone w dniu 9 lutego 2018r. Odbiór auta z warsztatu po naprawie odbył się w dniu 22 lutego 2018r.

Dowód: zlecenie naprawy (k. 33 akt)

W dniu 23 lutego 2018r. powód wystawił wobec K. N. (1) Fakturę VAT nr (...) z tytułu najmu samochodu T. (...) od dnia 9 lutego 2018r. do dnia 16 lutego 2018r. (7 dni) i od 16 lutego 2018r. do 23 lutego 2018r. ( 7 dni) na kwotę 3.788,40 zł, płatną do dnia 9 marca 2018r.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 21 akt)

W dniu 23 lutego 2018r. powód podpisał z poszkodowaną K. N. (1) umowę cesji wierzytelności nr (...), na mocy której na powoda przeniesione zostało prawo do odszkodowania wobec TU z tytułu niemożności korzystania przez cedenta z jego pojazdu oraz wynikających stąd kosztów wynajęcia przez cedenta pojazdu zastępczego.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 24 – 25 akt)

Pismem z dnia 5 marca 2018r., skierowanym do (...) Sp. z o.o. w L., pozwany poinformował o przyznaniu dopłaty do odszkodowania w wysokości 3.230 zł brutto, ustalonego w oparciu o zweryfikowaną fakturę VAT nr (...). W piśmie wyjaśniono, że dokonano weryfikacji stawki dobowej, wynikającej z przedłożonej faktury VAT za wynajęcie pojazdu zastępczego z 270,60 zł brutto do 190 zł brutto, biorąc pod uwagę cenniki wynegocjowane z renomowanymi wypożyczalniami oferującymi pełną gamę modeli oraz gwarantującymi nienaganny stan wynajmowanych pojazdów, takimi jak firmą (...), E. (...) a (...), 99 (...) a (...). Ponadto wskazano, ze zasadna ilość dni na wynajem auta wynosi 17 dni (od dnia wynajmu do oględzin 4 dni, od dnia zgłoszenia dodatkowych oględzin do wykonania 2 dni, dwa dni na części, dwa dni organizacyjne, 5 (...) i dwa dni wolne od pracy). W piśmie pozwany podkreślił, że wyrażał chęć zorganizowania pojazdu zastępczego dla poszkodowanego. Odszkodowanie w kwocie 3.230 zł brutto zostało przekazane na wskazany rachunek bankowy.

Dowód: decyzja pozwanego z 5.03.2018r. (k. 18 - 19 akt)

Stawka za dobę najmu zastosowana przez powoda była wyższa od najwyższej stawki na rynku lokalnym. Pojazdy uszkodzony i zastępczy należały do różnych klas i były w różnym stanie zużycia eksploatacyjnego. Samochód uszkodzony był samochodem ciężarowym z dwoma miejscami siedzącymi. Samochód zastępczy był samochodem osobowym minivan z 5/7 miejscami siedzącymi. Stawka najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda jest wyższa od górnej stawki występującej na rynku lokalnym. Samochód F. (...) po kolizji nie nadawał się do eksploatacji. Uzasadniony okres wypożyczenia samochodu zastępczego wyniósł 20 dni.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. J. P. (k. 309 – 322

akt), opinia uzupełniająca (k. 349 – 352 i 371 – 375 akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. J. P..

Sąd postanowieniem z dnia 16 października 2019r. na podstawie art. 242 k.p.c. oznaczył ostateczny termin do przeprowadzenia dowodu i postanowieniem z dnia 22 stycznia 2020r. pominął dowód z zeznań świadków K. N. (1), Oleksandra I. i P. K., którzy nie stawiali się na rozprawy w dniach 15 lutego 2019r., 28 czerwca 2019r., 16 października 2019r. i 22 stycznia 2020r.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 26 stycznia 2018r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją (...) z dnia 1.12.2009r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela.

Sytuacja, gdy doszło do poniesienia przez poszkodowanego wydatków na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu stanowi wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które by nie powstały bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Przeważa w piśmiennictwie stanowisko, że muszą to być wydatki zmierzające do wyłączenia lub ograniczenia szkody i niewątpliwie są nimi koszty wynajmu pojazdu zastępczego w celu kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, ponieważ zapobiegają utracie określonych dochodów (art. 361 § 2 k.c.) Szkodę stanowią również konieczne wydatki związane ze zdarzeniem szkodzącym. Przy takim ujęciu, stratą w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. są objęte także wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia ) pojazdu. Zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem…. (OSNC 2012/3/28, LEX nr 1011468, Biul.SN 2011/11/5).

Wierzytelność, której powód dochodzi w niniejszym postępowaniu została nabyta w drodze umowy cesji. Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Postępowanie dowodowe wykazało, że poszkodowanej zaproponowano najem pojazdu zastępczego, z czego jednak poszkodowana nie skorzystała.

Z załączonego do pozwu oświadczenia poszkodowanej K. N. (1) z dnia 26 stycznia 2018r. wynika, że nie skorzystała z propozycji najmu pojazdu zastępczego proponowanego przez pozwanego albowiem był on w niższej klasie niż samochód uszkodzony, a w dodatku nie otrzymała konkretnej informacji o czasie trwania wynajmu samochodu zastępczego. Okoliczność ta nie została jednak potwierdzona jakimkolwiek dowodem przez powoda. Powód nie udowodnił, że poszkodowanej zaproponowano pojazd w niższej klasie niż uszkodzony. W aktach szkody nie znajduje się żaden dokument, który potwierdziłby, że poszkodowana wykazała wobec pozwanego jakiekolwiek zainteresowanie samochodem zastępczym, mimo czytelnej oferty złożonej w przesłanym poszkodowanej mailu z dnia 26 stycznia 2018r., tj. z dnia szkody i z dnia zgłoszenia szkody. Z opinii biegłego sądowego wynika natomiast, że to pojazd wynajęty przez poszkodowaną od pozwanego należał do odmiennej klasy, co pojazd uszkodzony.

Pozwany miał więc prawo, zgodnie z treścią zastrzeżenia ujętego w mailu informującym o postępowaniu w przypadku organizacji pojazdu zastępczego przez inną firmę do skorygowania stawki czynszu najmu. Decyzją z dnia 5 marca 2018r. w sposób prawidłowy skorygowano stawkę najmu do kwoty 190 zł brutto za dobę najmu. Za niezasadne należy jednak uznać skorygowanie okresu najmu do 17 dni. Biegły sądowy w sporządzonej opinii i opiniach dodatkowych dokonał szczegółowej analizy uzasadnionego okresu najmu. Sąd przyjął w oparciu o tę opinię, że zasadny okres najmu wyniósł 20 dni. Iloczyn zasadnego okresu najmu (20 dni) i zasadnej stawki najmu (190 zł brutto) wynosi kwotę 3.800 zł Skoro pozwany wypłacił dotychczas powodowi kwotę 3.230 zł, to różnica tych kwot podlegała zasądzeniu.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Sąd uwzględnił powództwo w 13,98%. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 204 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 1120 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwotach po 900 zł w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800 ze zm.) i w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 3.158 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść 86,02 % kosztów, czyli kwotę 2.716,51 zł, a poniósł koszty w kwocie 1.921 zł (opłata sądowa od pozwu, zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 800 zł i wynagrodzenie pełnomocnika). Różnicę tych kwot powód winien zwrócić pozwanemu. Ponadto Sąd zarządził zwrot pozwanemu niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE