Sygn. akt: C 88/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Alina Kowalewska

Protokolant:

sekretarka Paulina Warchoł

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2021 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko J. G.

o ustalenie

1.  Oddala powództwo.

2.  Zasądza od powoda (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz pozwanego J. G. kwotę 2.817.00 zł ( dwa tysiące osiemset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

3.  Nakazuje pobrać od powoda (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 25.91 zł z tytułu wydatków.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. I C 88/21

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A w W. domagał się ustalenia, że z dniem wniesienia pozwu wygasło świadczenie płacenia renty na rzecz pozwanego J. G., ustalonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 24 stycznia 2014 r. w sprawie I C 308/13 a ponadto wniósł także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że wypłaca na rzecz pozwanego J. G. comiesięczną rentę w kwocie po 542,20 zł w związku z ograniczeniem możliwości zarobkowych pozwanego powstałych na skutego obrażeń odniesionych w wypadku komunikacyjnym w dniu 11.11.1990 r. Powód wyjaśnił, że podczas rutynowych działań sprawdzających powziął wątpliwości co do faktycznych ograniczeń możliwości zarobkowych pozwanego bowiem na koncie społecznościowym F. pozwany zamieszczał wpisy, z których zdaniem powoda, niedwuznacznie wynikało, że pozwany jest aktywny zawodowo i pracuje jako kierowca w transporcie międzynarodowym. W trakcie procesu powód podniósł, że pozwany jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, wobec czego musiał przejść pozytywne badania u lekarza medycyny pracy i okoliczności te świadczą o tym, że ustały przyczyny uzasadniające wypłatę na rzecz pozwanego renty wyrównawczej.

Pozwany J. G. wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że nie uległy zmianie okoliczności stanowiące podstawę świadczenia renty wyrównawczej. Wyjaśnił, że jego możliwości zarobkowe są nadal ograniczone przez brak pełnej zdolności do pracy spowodowanej wypadkiem komunikacyjnym. Wyjaśnił także, że jest osobą tylko częściowo niezdolną do pracy wobec czego może pracować a nawet powinien wykorzystywać swoje zdolności zarobkowe minimalizując powstałą szkodę. Podejmowanie pracy w rozmiarze wytyczonym przez ograniczone możliwości nie stanowi zatem przesłanki do wygaśnięcia obowiązku świadczenia renty wyrównawczej. Obowiązek ten bowiem istnieje tak długo, dopóki poszkodowany nie osiągnie zdolności zarobkowych umożliwiających mu pełną kompensatę utraconych zarobków. Zdaniem pozwanego, do ustalania wysokości renty właściwym wyznacznikiem powinno być przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej które wynosi 5.529,44 zł. Pozwany tymczasem otrzymuje świadczenie z KRUS- 935 zł, wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia -1.673,78 zł oraz rentę wyrównawczą -542,20 zł i dochody te nie przekraczają przeciętnego wynagrodzenia jakie pozwany mógłby uzyskać gdyby nie uległ wypadkowi.

Sąd ustalił co następuje:

Pozwany J. G. w 1990 r. uległ wypadkowi samochodowemu i w wyniku tego zdarzenia doznał stłuczenia mózgu i pnia mózgu, otawartego złamania kości udowej prawej i kości promieniowej prawej, porażenia splotu barkowego lewego, krwiaka podtwardówkowego lewostronnego oraz złamania oczodołu prawego. Pozwany (...) S.A. w W., z uwagi na skutki wypadku, przyznał pozwanemu na czas nieokreślony rentę wyrównawczą w wysokości 272 zł a od 1.01.1999 r. zwaloryzował to świadczenie do kwoty 325 zł miesięcznie. Sąd Rejonowy w Kętrzynie, na skutego pozwu wniesionego przez J. G., wyrokiem z dnia 24 stycznia 2014 r. w sprawie I C 308/13 podwyższył rentę wyrównawczą wypłacaną przez (...) S.A. w W. do kwoty 542,20 zł (dowód: wyrok i uzasadnienie Sądu Rejonowego w Kętrzynie k. 104, 105-107 akt I C 308/13 Sądu Rejonowego w Kętrzynie). Pozwany J. G. pobiera rentę rolniczą w kwocie 935zł netto i od 8.01.2019 r. zatrudniony jest w Spółce (...) w K. na stanowisku stróż kierowca w pełnym wymiarze. Jego wynagrodzenie w maju 2020 r. wynosiło 2.026,40 zł netto ( dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 44). Pozwany w ramach swoich obowiązków sprząta samochody, parkuje je na placu parkingowym, tankuje, a na prośbę pracodawcy zamieszczał ogłoszenia w internecie ofert pracy w spółce, w której pracuje. Doraźnie kilkakrotnie towarzyszył nowozatrudnionym kierowcom w wyjazdach zagranicznych (dowód: przesłuchanie pozwanego w charakterze strony k. 162).

W wyniku wypadku w 1990 r. pozwany doznał stłuczenia mózgu i pnia mózgu, otwartego złamania kości udowej prawej i kości promieniowej prawej, porażenia splotu barkowego prawego i złamania oczodołu prawego oraz krwiaka podtwardówkowego lewostronnego, złamania podstawy czaszki i kości klinowej oraz uszkodzenia tętnicy szyjnej wewnętrznej. Przeszedł trepanacje czaszki, zespolenie kości udowej i wielokrotne zabiegi operacyjne w latach 1992-1994. Aktualnie ma ograniczony zakres ruchomości stawu łokciowego prawego, deformację ramienia prawego, zaniki mięśni podudzia prawego z deficytem zgięcia, 10 cm skrócenie kończyny dolnej prawej (pozwany nosi obuwie wyrównawcze), ograniczony zakres ruchomości stawu biodrowego prawego, upośledzony chód z utykaniem na prawą kończynę dolną. Dolegliwości te mają charakter utrwalony. Pozwalają wprawdzie na pracę fizyczną ale w ograniczonym zakresie, bez wykonywania monotonnej, długotrwałej, ciężkiej pracy fizycznej, obciążającej nadmiernie narząd ruchu, zwłaszcza stawy biodrowe i kolanowe. Jednocześnie dolegliwości te nie upośledzają w czynnościach życia codziennego. Z uwagi na skutki neurologiczne, które również mają charakter utrwalony, pozwany wymaga ciągłej rehabilitacji w celu zmniejszenia dolegliwości i poprawy sprawności ruchowo- motorycznej (dowód: opinie biegłych z zakresu chirurgii i ortopedii A. M. k. 70-73 i 117, z zakresu neurologii G. P. k. 134-136) .

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 189 k.p.c. , powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Na ogół interes prawny istnieje, gdy zachodzi potrzeba ochrony prawnej, a nie ma innej możliwości jej udzielenia, zaś powód nie miałby możliwości innego zrealizowania swoich uprawnień, określonych przez prawo pozytywne.

Powód posiada interes prawny w ustaleniu, że obowiązek płacenia renty ustalonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 24 stycznia 2014 roku o sygn. akt I C 308/13 ustał, bowiem na jego podstawie jest on zobowiązany do wypłacania pozwanemu renty wyrównawczej w kwocie 542,20zł miesięcznie.

Zgodnie z art. 907 § 2 k.c. jeżeli obowiązek płacenia renty wynika z ustawy, każda ze stron może w razie zmiany stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu trwania renty, chociażby wysokość renty i czas jej trwania były ustalone w orzeczeniu sądowym lub w umowie. Obowiązek płacenia renty wynikający z ustawy może dotyczyć rent odszkodowawczych przyznawanych na podstawie art. 444 k.c. i 446 k.c.

Z istoty unormowania zawartego w art. 907 § 2 k.c. wynika ograniczenie materialnej prawomocności wyroku w takim znaczeniu, że wyrok orzekający o obowiązku świadczenia renty wiąże materialnie tylko w okolicznościach przyjętych za podstawę orzeczenia, z tym, że zmiana może nastąpić jedynie w razie zmiany stosunków w stosunku do stanu, w jakim orzekano o rencie. W wypadku renty zasądzonej na podstawie art. 444 § 2 k.c. nowe okoliczności stanowiące podstawę stwierdzenia zmiany stosunków mogą dotyczyć zarówno sfery osobistej uprawnionego do renty lub zobowiązanego z tego tytułu, jak i zjawisk o charakterze obiektywnym, przy czym w każdym z tych wypadków decydujące znaczenie mają ich gospodarcze następstwa ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt IV CSK 444/13). Zmiana stosunków, o której stanowi art. 907 § 2 k.c. , nie musi być istotna, ale powinna uwzględniać sytuację majątkową stron, a także zmiany w zakresie stosunków, które stały się podstawą przyznania renty.

Dla uwzględnienia powództwa o zmianę wysokości i czasu trwania renty konieczne jest wykazanie zmiany stosunków, a ciężar udowodnienia koniecznych przesłanek zgłoszonego w pozwie żądania spoczywa na powodzie ( art. 6 k.c. ) – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 1976 r. o sygn. akt III PRN 4/76.

W ocenie sądu, w przedmiotowej sprawie nie nastąpiła zmiana stosunków, która uzasadniałaby ustalenie, że obowiązek płacenia renty przez powoda wygasł. Z opinii biegłych chirurga i ortopedy A. M. oraz neurologa G. P. w sposób oczywisty wynika, że pozwany ma ograniczony zakres ruchomości stawu łokciowego prawego, deformację ramienia prawego, zaniki mięśni podudzia prawego z deficytem zgięcia, 10 cm skrócenie kończyny dolnej prawej, co wymaga noszenia obuwia korekcyjnego, ograniczony zakres ruchomości stawu biodrowego prawego, upośledzony chód z utykaniem na prawą kończynę dolną i dolegliwości te mają charakter utrwalony. Pozwalają na pracę fizyczną w ograniczonym zakresie bez wykonywania monotonnej, długotrwałej, ciężkiej pracy fizycznej obciążającej nadmiernie narząd ruchu zwłaszcza stawy biodrowe i kolanowe. Jednocześnie dolegliwości te nie upośledzają w czynnościach życia codziennego. Z uwagi na skutki neurologiczne, które również mają charakter utrwalony pozwany wymaga ciągłej rehabilitacji w celu zmniejszenia dolegliwości i poprawy sprawności ruchowo- motorycznej. Opinie biegłych nie były kwestionowane przez strony. Ich treść wskazuje jednoznacznie na ograniczenia pozwanego w możliwości wykonywania pracy zarobkowej, w szczególności fizycznej. Kwalifikacje do pracy na konkretnym stanowisku wymagały oceny lekarza medycyny pracy, o co powód nie wnosił w toku procesu. Bezsporne jest, że powód pozostaje w zatrudnieniu. Zważywszy na ocenę stanu zdrowia powoda dokonaną przez biegłych sądowych należy przyjąć, że pozwany pracuje stosownie do swoich ograniczonych możliwości. Praca ta jednak nie kompensuje mu utraconych potencjalnych zarobków, których nie uzyskuje z powodu skutków wypadku. Zgodzić się trzeba z twierdzeniami pozwanego, że jego możliwości zarobkowe, gdyby nie ograniczenia będące skutkiem wypadku, oscylowałyby w granicach przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, które aktualnie wynosi 5.504,52zł brutto (3969zł netto). Tymczasem pozwany zarabia 2.026,40 zł netto. Pobiera rentę z KRUS 935zł netto. Suma jego dochodów jest zatem niższa niż potencjalne możliwości zarobkowe osoby w pełni sprawnej do pracy. Uwzględniając zatem sytuację powoda, brak jest podstaw do przyjęcia, że nastąpiła istotna zmiana stosunków, o której stanowi art. 907 § 2 k.c. Strona pozwana nie udowodniła, że doszło do zmiany stosunków, które legły u podstaw przyznania renty pozwanemu i zmiana ta powinna skutkować wygaśnięcie obowiązku płacenia renty.

Mając powyższe na uwadze roszczenie powoda o ustalenie wygaśnięcia obowiązku świadczenia na rzecz pozwanego renty wyrównawczej podlega oddaleniu.

O kosztach procesu sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98§1 kpc zasądzając je na rzecz pozwanego zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Koszty te stanowi wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego - 1800zł, wydatki związane z opinią biegłych- 1000zł oraz opłata skarbowa 17zł.

O kosztach na rzecz Skarbu Państwa sąd orzekł stosownie do art.83 ust.2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

SSR Alina Kowalewska