Sygn. akt: I C 194/20 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2021roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ludmiła Dulka – Twarogowska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2021 roku w Wąbrzeźnie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko E. S.

- o zapłatę

1) zasądza od pozwanej E. S. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. 11.574,97 zł (jedenaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery złote dziewięćdziesiąt siedem groszy) wraz:

- z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie naliczanymi od kwoty 10.904,95 zł (dziesięć tysięcy dziewięćset cztery złote dziewięćdziesiąt pięć groszy) za okres od 14 grudnia 2019 roku do 30 marca 2021 roku,

- z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od kwoty 670,02 zł (sześćset siedemdziesiąt złotych dwa grosze) za okres od 30 grudnia 2019 roku do 30 marca 2021 roku;

2) zasądza od pozwanej E. S. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. 793,84 zł (siedemset dziewięćdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3) należność główną w kwocie 11.574,97 zł (jedenaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery złote dziewięćdziesiąt siedem groszy), odsetki umowne i ustawowe za opóźnienie zasądzone w pkt 1 sentencji wyroku w wysokości 1.723,06 zł (tysiące siedemset dwadzieścia trzy złote sześć groszy) oraz koszty procesu w kwocie 793,84 zł (siedemset dziewięćdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt cztery grosze) zasądzone w pkt 2 sentencji wyroku, czyli należności w łącznej kwocie 14.091,87 zł (czternaście tysięcy dziewięćdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt siedem groszy) rozkłada na 57 (pięćdziesiąt siedem) rat miesięcznych, w tym 56 (pięćdziesiąt sześć) rat po 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych zero groszy) i ostatnia rata w kwocie 91,87 zł (dziewięćdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt siedem groszy), płatne do 10 dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następnego po tym, w którym wyrok się uprawomocni, z tym zastrzeżeniem, że nie zapłacenie którejkolwiek raty w terminie i pełnej wysokości powoduje natychmiastową wymagalność pozostałej do zapłaty kwoty wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od całości niespłaconego kapitału zasądzonego w pkt 1 wyroku oraz wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od pozostałej niespłaconej należności, poczynając od dnia opóźnienia do dnia zapłaty;

4) zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie na rzecz r.pr. K. S., prowadzącej Kancelarię Radcy Prawnego przy ul. (...) w G., 3.348,19 zł (trzy tysiące trzysta czterdzieści osiem złotych dziewiętnaście groszy), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej E. S. z urzędu.

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

Sygn. akt: I C 194/20 upr

POUCZENIE

1.  (...)

2.  (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...) C;

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

W., dnia 30 marca 2021 r.

Sygn. akt I C 194/20 upr

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2019 r. (...) Bank S.A. w W. wystąpił z powództwem przeciwko E. S., domagając się zasądzenia 11.574,97 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych naliczanymi od kwoty 10.904,95 zł poczynając od 14 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 670,02 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a ponadto także kosztów procesu (k.3-5).

Nakazałem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 09 czerwca 2020 r. Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie zasądził zgodnie z żądaniem pozwu (k.34).

W sprzeciwie od wydanego orzeczenia pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu (k.37-39).

W toku procesu przez strony podtrzymały swoje stanowiska (k.13-13v, k.58-59v, k.71-73, k.91-93, k.97 - protokół rozprawy z 13.11.2020 r., czas zapisu: od 00:04:00, k.112-115).

Sprawa podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 listopada 2017 r. E. S. zawarła z (...) Bank S.A. w W. umowę kredytu ratalnego nr (...), na podstawie której został jej udzielony kredyt na okres 48 miesięcy. Całkowita kwota kredytu wynosiła 12.500,00 zł, natomiast całkowita kwota do zapłaty 19.485,74 zł - w tym 1.600,76 zł prowizji, 1.922,83 zł składki ubezpieczeniowej i 3.462,15 zł odsetek od kapitału. Kredyt był oprocentowany według stałej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 9,99% w stosunku rocznym. Raty kredytu były równe i wynosiły po 406,32 zł, za wyjątkiem pierwszej wyrównawczej w kwocie nie wyższej niż 388,70 zł, a ich spłata miała następować do 24. dnia każdego miesiąca, poczynając od 24 grudnia 2017 r. W przypadku opóźnienia w spłacie kredytu bank był uprawniony do naliczania odsetek za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych. Bank miał prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 1-miesięcznego okresu, m.in. gdy kredytobiorca opóźniał się z zapłatą pełnej raty za co najmniej jeden okres płatności, pod warunkiem uprzedniego wezwania do zapłaty w terminie 14 dni.

Dowody:

- umowa kredytu ratalnego (k.19-22);

- wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia (k.62);

- karta informacyjna kredytobiorcy (k.63-63v);

- oświadczenie o dochodach (64);

- formularz informacyjny dot. kredytu (k.65-66v).

W związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu, pismem datowanym na 02 sierpnia 2019 r. powód wezwał pozwaną do uregulowania w terminie 14 dni zaległości wynoszącej 979,51 zł, pod rygorem wypowiedzenia umowy. W dniu 02 września 2019 r. (...) Bank S.A. złożył oświadczenie o wypowiedzeniu pozwanej umowy kredytu nr (...) z zachowaniem miesięcznego terminu rozwiązania. Następnie w piśmie z 31 października 2019 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty należności obejmującej kwoty: 10.904,95 zł tytułem kapitału, 430,89 zł odsetek umownych i 61,02 zł odsetek za opóźnienie.

Dowody:

- wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania (k.23-26v);

- wypowiedzenie umowy (k.27-29v);

- ostateczne wezwanie do zapłaty (k.30-31v).

Na dzień 13 grudnia 2019 r. zobowiązanie pozwanej wynikające z umowy kredytu nr (...) z 28 listopada 2017 r. wynosiło 11.574,97 zł i składały się na nie:

- niespłacony kapitał: 10.904,95 zł,

- odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 9,99% w okresie od 24 maja 2019 r. do 28 października 2019 r.: 430,89 zł,

- odsetki za opóźnienie od niespłaconego kapitału w wysokości 14% od 24 maja 2019 r. do 13 grudnia 2019 r.: 239,13 zł;

Dowody:

- wyciąg z ksiąg bankowych powoda (k.16);

- zestawienie należności i spłat kredytu (k.17-18v).

W dniu 21 grudnia 2020 r. (...) Bank S.A. dokonał zbycia wierzytelności wynikającej z umowy kredytu nr (...) z 28 listopada 2017 r. na rzecz(...) (...).

Dowody:

- zawiadomienie (k.116);

- informacja o zakupie wierzytelności (k.117).

Sąd zważył, co następuje:

W oparciu o zaprezentowane przez stronę powodową dowody, które Sąd uznał za wiarygodne, powództwo okazało się w całości uzasadnione.

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy kredytu ratalnego nr (...), którą zawarł z pozwaną, jako konsumentem. Podstawę prawną jego roszczenia stanowił art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2015.128 j.t. z późn.zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu oraz przepisy obowiązującej w dniu zawarcia umowy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.2014.1497 j.t.), w szczególności art. 3 ust. 1 stanowiący, iż przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi.

Za pomocą przedłożonych dokumentów prywatnych, w szczególności pisemnej umowy kredytu, powód wykazał istnienie łączącego strony stosunku prawnego, natomiast wysokość istniejącego zadłużenia pozwanej wynikającego z tej umowy potwierdza przede wszystkim zestawienie należności i spłat kredytu wskazujące na ilość i wielkość dokonanych spłat pożyczki. Pozwana w toku przesłuchania w charakterze strony nie negowała, aby zawarła z powodem umowę. Twierdziła natomiast, iż działała wówczas pod wpływem błędu, przymusu oraz groźby, ponieważ została nakłoniona do zaciągnięcia kredytu przez swoją przełożoną, która miała wyłączny dostęp do konta i zobowiązała się spłacać kredyt. Poinformowała ponadto, że w związku z tymi okolicznościami złożyła zawiadomienie o popełnieniu przez wskazaną osobę przestępstwa.

W ocenie Sądu podane przez pozwaną okoliczności pozostają bez znaczenia dla jej odpowiedzialności za zaciągnięte zobowiązanie, ponieważ nic nie wskazuje na to, aby zostały one wywołane przez stronę powodową, jako kredytodawcę, czy też, aby miał on o nich wiedzę lub mógł ją z łatwością powziąć. Żadnego znaczenia nie ma także okoliczność, na co pozwana przeznaczyła środki pochodzące z kredytu, w szczególności, czy przekazała je swojej przełożonej, czy też spożytkowała na własne potrzeby, gdyż to ona było wyłącznym dysponentem otrzymanych od powoda środków. Tym samym nieprzydatne dla ustaleń faktycznych w sprawie były dokumenty w postaci zawiadomienia o przestępstwie, czy oświadczenia podpisanego przez B. i J. G., jak i zeznania pozwanej na wymienione okoliczności. Strona pozwana nie wykazała także w żaden sposób, aby spłaciła przedmiotową pożyczkę w większym zakresie, niż to wynika z zaprezentowanych przez powoda dokumentów, jak również, aby powiadomiła kredytodawcę o zmianie adresu swojego zamieszkania, dlatego nieuzasadnione są jej twierdzenia o braku skuteczności wypowiedzenia umowy kredytu, które zostało skierowane pod adres pozwanej zawarty w umowie. Sąd nie dopatrzył się także w umowie pożyczki występowania klauzul abuzywnych, w szczególności w odniesieniu do prowizji oraz odsetek. W myśl art. 110 Prawa bankowego, bank posiada uprawnienie do pobierania prowizji z tytułu czynności bankowych. Ponadto w niektórych przepisach ustawodawca wyraźnie wskazuje na prowizję, jako element treści zawieranej z klientem umowy, przykładem jest umowa kredytu. Bank jest uprawniony zastrzec prowizję m.in. za samo przyznanie kredytu. Prowizja stanowi pewnego rodzaju cenę za przeprowadzenie określonych operacji bankowych, dlatego zawiera w sobie ekwiwalent poniesionych kosztów danej operacji, jak i element zysku. Obok oprocentowania, to właśnie przychody z prowizji stanowią dochód banku. Na gruncie niniejszej sprawy prowizja nie cechowała się nadmierną/rażącą wysokością, przy uwzględnieniu czasookresu trwania umowy. Tym samym zastrzeżenie umowne ją przewidujące w ocenie Sądu nie stanowiło klauzuli abuzywnej. Podobnie należało ocenić oprocentowanie pożyczki, które było stałe i w dniu zawarcia umowy wynosiło 9,99%, a więc nie przekraczało limitu określonego w art. 359 § 2 1 k.c. wynoszącego 10%. Zbycie przez powoda wierzytelności w toku procesu zgodnie z art. 192 pkt 3 k.p.c. nie pozbawiło (...) Bank S.A. legitymacji procesowej w sprawie.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe i art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 11.574,97 zł wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie naliczanymi od 10.904,95 zł za okres od 14 grudnia 2019 r. do 30 marca 2021 r. oraz wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od 670,02 zł za okres od 30 grudnia2019 r. do 30 marca 2021 r.

O kosztach procesu w pkt 2 wyroku postanowiono w oparciu o art. 98 § 1 i 2 k.p.c., który statuuje, zasadę odpowiedzialności za jego wynik. Pozwana jako strona przegrywająca sprawę winna zwrócić powodowi koszty procesu. Zasądzona z tego tytułu kwota 793,84 zł obejmuje: 750 zł opłaty sądowej od pozwu, 34,00 zł opłaty skarbowej od czynności złożenia dokumentów stwierdzających udzielenie pełnomocnictwa, a także 9,84 zł taksy notarialnej za uwierzytelnienie odpisu dokumentów.

Art. 320 k.p.c. przewiduje jedną z zasad orzekania zwaną "moratorium sędziego" i określa, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten stwarza możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, niż wynika to z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie Sądu do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc gdy z uwagi na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub bardzo utrudnione i narażałoby go na niepowetowane szkody.

W ocenie Sądu taki przypadek ma miejsce w niniejszej sprawie. Pozwana osiąga niewysokie dochody, które przeznacza na utrzymanie swoje oraz dziecka w wieku szkolnym, ponadto posiada szereg innych zobowiązań finansowych na rzecz różnych podmiotów. Sytuacja rodzinna i majątkowa pozwanej jest tego rodzaju, iż spełnienie przez nią zasądzonego świadczenia niezwłocznie lub jednorazowo byłoby niemożliwe i narażało ją na niepowetowaną szkodę. W tej sytuacji w pkt 3 wyroku należność główną w kwocie 11.574,97 zł, odsetki umowne i ustawowe za opóźnienie zasądzone w pkt 1 sentencji wyroku w wysokości 1.723,06 zł oraz koszty procesu w kwocie 793,84 zł zasądzone w pkt 2 sentencji wyroku, czyli należności w łącznej kwocie 14.091,87 zł Sąd rozłożył na 57 rat miesięcznych, w tym 56 rat po 250,00 zł i ostatnia rata w kwocie 91,87 zł - płatne do 10 dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego po tym, w którym wyrok się uprawomocni, z tym zastrzeżeniem, że nie zapłacenie którejkolwiek raty w terminie i pełnej wysokości powoduje natychmiastową wymagalność pozostałej do zapłaty kwoty wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od całości niespłaconego kapitału zasądzonego w pkt 1 wyroku oraz wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od pozostałej niespłaconej należności, poczynając od dnia opóźnienia do dnia zapłaty. Zastosowanie art. 320 k.p.c. nie sprzeciwia się dobru powoda, ponieważ roszczenie zostanie zaspokojone w formie systematycznych wpłat, a jednocześnie trudno jest założyć, iż w toku egzekucji komorniczej prowadzonej w oparciu o uzyskany w niniejszej sprawie tytuł wykonawczy wierzyciel uzyskałby większą korzyść, niż przy tak skonstruowanym orzeczeniu, biorąc pod uwagę sytuację finansową pozwanej.

O kosztach pełnomocnika wyznaczonego z urzędu dla pozwanej Sąd orzekł w pkt 4 sentencji w myśl § 8 pkt 5 w zw. z § 4 ust. 3 i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2019.68 j.t.) – zgodnie z przedstawionym przez pełnomocnika spisem kosztów z dnia 18 marca 2021 r. (k.123-129), ustalając ich łączną wysokość na kwotę 3.348,19 zł.

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

3.  (...)

W., 21.05.2021 r.

Sędzia Ludmiła Dulka-Twarogowska