UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 16 czerwca 2020 r. (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. żądał zasądzenia od pozwanego K. S. kwoty 33729,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 16.059,74 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że dochodzi należności na podstawie art. 299 ksh. Powołała się na bezskuteczność egzekucji wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wynikającej ze sprawy XI GC 239/16. Na dochodzoną kwotę składała się należność główna i odsetki oraz koszty procesu z wyroku w sprawie XI GC 239/16, odsetki za opóźnienie oraz koszty postępowania egzekucyjnego (...)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty uzupełnionym i zmodyfikowanym pismem z dnia 5 lipca 2021 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Zakwestionował legitymację powoda. Zakwestionował przesłankę bezskuteczności egzekucji. Wniósł o zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie pod sygn. akt XI GC 239/16. Zarzut z pkt III litera c, oraz wniosek dowodowy z pkt V sprzeciwu został cofnięty w piśmie z dnia 5 lipca 2021 r.

W piśmie z dnia 30 czerwca 2021 r. powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W toku sprawy strony podtrzymały stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Bank (...) spółka akcyjna w W. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowę kredytu nr (...) w dniu 19 marca 2008 r.

Umowa została wypowiedziana pismem z dnia 10 lutego 2012 r. doręczonym w dniu 5 marca 2021 r.

Dowód:

- umowa kredytu, k. 15, 16, aneks, k. 17,

- wypowiedzenie z dowodem doręczenia, k. 18-20.

K. S. jest członkiem zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wpisanej do KRS pod numerem (...). Został wpisany jako członek zarządu w dniu 16 kwietnia 2013 r. Został powołany uchwałą z dnia 10 grudnia 2012 r.

Bezsporne a nadto:

- protokół NZW z dnia 10 grudnia 2012 r., k. 151-152.

(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. za rok 2012 wykazywał w aktywach i pasywach kwotę 2.434.023,81 zł, w tym majątek trwały 630.258,48 zł oraz należności krótkoterminowe 534.869,61 zł.

Dowód

-bilans, k. 215-217.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał wyrok zaoczny z dnia 23 czerwca 2016 r. (XI GC 239/16), mocą którego w pkt I zasądził od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz powoda (...) Bank (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 28.257 (dwadzieścia osiem tysięcy dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych i 45 (czterdzieści pięć) groszy z odsetkami umownymi od kwoty 16.059 (szesnaście tysięcy pięćdziesiąt dziewięć) złotych i 74 (siedemdziesiąt cztery) grosze od dnia 14 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego, zaś od dnia 1 stycznia 2016 roku w opisanej wysokości lecz nie wyższej aniżeli odsetki maksymalne z art. 359 k.c. W pkt 2 zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 354 (trzysta pięćdziesiąt cztery) złote, tytułem kosztów procesu.

Dnia 18 kwietnia 2017 r. została nadana klauzula wykonalności.

Dowód:

- wyrok zaoczny z dnia 23 czerwca 2016 r., k. 30, k. 313,

- zarządzanie z dnia 18 kwietnia 2017 r., k. 314,

- pozew, k. 24-25,

- wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie, k. 18-20, wezwanie do zapłaty, k. 21-23, wyciąg, k. 14, umowa z aneksem, k. 15-17, wezwania, k. 18-23.

W oparciu o ww. tytuł wykonawczy (...) S.A. dnia 15 maja 2017 r. wszczął postępowanie egzekucyjne, które było prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie pod sygn. (...)

Postanowieniem z dnia 7 maja 2018 r. (...) postępowanie egzekucyjne zostało umorzone z uwagi na stwierdzenie jego bezskuteczności, co znalazło odzwierciedlenie w treści postanowienia.

Dowód:

- wniosek z dnia 15 maja 2017 r., k. 31,

- zajęcie, k. 32,

- zawiadomienie o zajęciu, k. 33,

- postanowienie z dnia 7 maja 2018 r., k. 34.

(...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W. nabył od (...) S.A. roszczenie stwierdzone wyrokiem zaocznym z dnia z dnia 23 czerwca 2016 r. (XI GC 239/16). Nabycie wierzytelności było odpłatne.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności, k. 35-48,

- odpisy KRS i pełnomocnictwa, k. 49-90,

- aneks nr (...) z dnia 26 czerwca 2018 r. z załącznikami, k. 230-286.

Pismem z dnia 31 grudnia 2019 r. . (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. wezwał K. S. do zapłaty kwoty 35.074,94 zł w tym kwoty 28.257,45 zł tytułem niespłaconej należności głównej, 6.463,49 zł tytułem naliczonych odsetek od tej należności liczonych począwszy od dnia 14 grudnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. oraz dalszymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, liczonymi od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty, 354 zł tytułem kosztów, w oparciu o art. 299 ksh i wezwał ww. do zapłaty należności w terminie 7 dni, od dnia doręczenia wezwania.

Dowód:

- pismo z dnia 31 grudnia 2019 r., k. 91.

Postanowieniem z dnia 9 lipca 2021 r. (XI GC 239/16) Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie przywrócił pozwanej termin do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego i uchylił postanowienie z dnia 18 kwietnia 2021 r. o nadaniu wyrokowi zaocznemu klauzuli wykonalności. Na dzień 7 października 2021 r. został wyznaczony termin rozprawy.

Dowód:

- postanowienie, k. 315,

- zarządzenie, k. 318,

- sprzeciw z załącznikami, k. 208-214,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Materialnoprawną podstawę żądania stanowił art. 299 § 1 k.s.h., zgodnie z którym jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. W § 2 powyższego przepisu przewidziano, iż członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1 jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo, niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody.

Odpowiedzialność członków zarządu wynika z przyjętej w Kodeksie spółek handlowych konstrukcji prawnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i źródło swe upatruje w wyłączeniu prawa wspólników do prowadzenia spraw spółki i powierzenia tego prawa właśnie członkom zarządu spółki.

Od tej odpowiedzialności członek zarządu może zwolnić się, w trzech sytuacjach, określonych treścią § 2 art. 299 ksh. Ciężar dowodu w tych wypadkach spoczywa na osobie pozwanej – członku zarządu. Z kompozycji okoliczności zwalniających od odpowiedzialności wynika, iż ratio legis art. 299 § 1 ksh jest ponoszenie odpowiedzialności za zobowiązania spółki przez tych członków zarządu, za urzędowania których zaistniały przyczyny uzasadniające zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego, a którzy nie zgłosili odpowiedniego wniosku. Wobec oparcia odpowiedzialności kreowanej przepisami omawianej regulacji na zasadzie winy, osoby, przeciwko którym podniesione zostaną roszczenia, mogą próbować ekskulpować się od odpowiedzialności, wykazując, iż nie ponoszą winy w niezłożeniu lub opóźnionym złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości.

Niezależnie zatem od stopnia zaniedbania swego obowiązku członkowie zarządu odpowiadają za całość zobowiązań spółki, których nie można zaspokoić z majątku spółki. Przepis normy 299 ksh nie różnicując zobowiązań spółki według ich charakteru, stwarza samoistną, odrębną podstawę odpowiedzialności prywatnoprawnej członków zarządu zarówno za zobowiązania publiczne jak i prywatne spółki (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 września 1993 roku II UZP 15/93, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia1993 roku III CZP 162/92).

Według dominującego w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który podziela również na gruncie niniejszej sprawy Sąd Rejonowy, odpowiedzialność członków zarządu ma charakter odpowiedzialności odszkodowawczej (por. uchwałę z dnia 19 stycznia 1993 r. III CZP 162/92, OSNCP 1993, z. 6, poz. 103; uchwałę składu siedmiu sędziów z dnia 15 września 1993 r. III UZP 15/93, OSNCP 1994, z. 3, poz. 48).

W procesie, w którym powód dochodzi roszczenia na podstawie art. 299 §1 k.s.h. powinien przedstawić prawomocny wyrok, bądź nakaz zapłaty, będący źródłem zobowiązania spółki, a sąd nie ma możliwości badania, czy określone nim zobowiązanie istnieje, a jeśli tak to w jakim rozmiarze (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2007r sygn. akt III CSK 227/2006r opubl. w programie Lex nr 303325).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że na moment zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 kpc) powódka nie wykazała, że istnieje tytułu egzekucyjny uprawniający do prowadzenia egzekucji przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Powyższe wynika z faktu, że w sprawie postanowieniem z dnia 9 lipca 2021 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie przywrócił pozwanej termin do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego i uchylił postanowienie z dnia 18 kwietnia 2021 r. o nadaniu wyrokowi zaocznemu klauzuli wykonalności (XI GC 239/16). Na dzień 7 października 2021 r. został wyznaczony termin rozprawy.

Powódka nie wykazała więc istnienia zobowiązania przeciwko spółce na dzień zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie. Nie istnieje bowiem tytuł wykonawczy uprawniający do prowadzenia egzekucji przeciwko spółce.

Sporna między stronami była również przesłanka odpowiedzialności, o której mowa w art. 299 § 1 k.s.h., a mianowicie bezskuteczności egzekucji dochodzonej wierzytelności od spółki, uzasadniającej subsydiarną odpowiedzialność pozwanego za to zobowiązanie. W ocenie Sądu zarzut braku wykazania bezskuteczności egzekucji był uzasadniony, niemniej uzasadnienie tego zarzutu przedstawione przez pozwanego nie znajduje poparcia Sądu.

W ocenie Sądu skoro klauzula wykonalności w sprawie XI GC 239/16 została uchylona, a nadto nadano bieg sprzeciwowi od wyroku zaocznego, uznać należy, że odpadła przesłanka prowadzenia egzekucji w sprawie (...) Postanowieniem z dnia 7 maja 2018 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie umorzył postępowania egzekucyjne na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc (Km (...). Niemniej w niniejszym postępowaniu wobec tego, że odpadła przesłanka prowadzenia ww. egzekucji nie można tego postanowienia przedstawić na dowód jej bezskuteczności.

Postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 244 § 1 k.p.c., który przewiduje, że dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. W judykaturze przyjmuje się, że moc dowodowa dokumentu urzędowego wynikająca z art. 244 § 1 k.p.c., przy uwzględnieniu art. 252 k.p.c., polega na domniemaniu zgodności z prawdą oświadczenia uprawnionego organu, zawartego w pochodzącym od niego dokumencie. Strona, która zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenia organu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z prawdą, powinna okoliczności te udowodnić (art. 252 k.p.c.).

Zatem prawomocne postanowienie komornika w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego z powodu bezskuteczności egzekucji jest dokumentem urzędowym, z którym wiąże się domniemanie prawdziwości tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone.

W realiach niniejszej sprawy, w oparciu o to postanowienie należałoby zatem przyjmować a priori prawdziwość ustaleń organu egzekucyjnego, co do bezskuteczności egzekucji (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialności, tj. świadczące o braku majątku podlegającego egzekucji i jej bezskuteczności. Pozwana co do zasady - powinna wobec istnienia dokumentu urzędowego przedstawić dowodu na istnienie konkretnych składników majątkowych, z których można było przeprowadzić egzekucję lub jest ona nadal możliwa do przeprowadzenia. Tego nie uczyniła. Sam fakt pewnych opóźnień w dochodzeniu należności od momentu wypowiedzenia umowy (10 luty 2012, k. 18) do uzyskania wyroku zaocznego (23.06.2017) w ocenie Sądu nie ma znaczenia w sprawie. Wszczęcie egzekucji (15 maja 2017, k. 31) niemal po roku od wydania wyroku zaocznego obciążałoby powoda, czy też przełamywało domniemanie bezskuteczności egzekucji tylko wówczas gdyby pozwany wykazał, że nie istnieją lub istniały konkretne składniki majątkowe wobec których można było prowadzić egzekucję od dnia 23.06.2017 r. To samo dotyczy zarzutu, że nie skierowano egzekucji do wszystkich składników majątki. Również w tym zakresie pozwany powinien wykazać do jakiego majątku wierzyciel prowadzący egzekucję jej nie skierował. Tego nie uczynił innymi dowodami niż dowód z przesłuchania pozwanego (art. 6 kc). Niniejsze uwagi mają na celu ustosunkowanie się do zarzutu bezskuteczności egzekucji. Sąd dostrzega, że nie został przeprowadzony dowód z przesłuchania pozwanego. Dowód z bilansu w tym zakresie Sąd uznał za niewystarczający.

Niemniej wobec odpadnięcia podstawy prowadzenia egzekucji w sprawie Km 1063/17 takiego domniemania z postanowienia z dnia 7 maja 2018 r. (k. 34) nie można wyprowadzić, co się z tym wiąże wskazane postanowienie nie może być podstawą do przyjęcia wykazania przesłanki bezskuteczności egzekucji z majątku spółki, co obciąża również powoda w niniejszej sprawie. Sąd ocenia ten stan na dzień zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 kpc).

Dalej wskazać należy, że roszczenie względem członka zarządu z art. 299 ksh jest wymagalne od wezwania do zapłaty (art. 455 kc).

W związku z tym, że postanowieniem z dnia 9 lipca 2021 r. (XI GC 239/16) Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie przywrócił pozwanej termin do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego i uchylił postanowienie z dnia 18 kwietnia 2021 r. o nadaniu wyrokowi zaocznemu klauzuli wykonalności, roszczenie względem członka zarządu stanie się wymagalne dopiero z chwilą uprawomocnienia się wyroku chociażby w części utrzymującego wyrok zaoczony (art. 347 kpc) w sprawie XI GC 239/16, nadaniu klauzuli wykonalności, przeprowadzeniu na podstawie tego tytułu wykonawczego egzekucji, stwierdzenia bezskuteczności tej egzekucji i dopiero wówczas wezwaniu członka zarządu do zapłaty należności. Wówczas nastąpi wymagalność zobowiązania przeciwko członkowi zarządu. Sąd ocenia stan wymagalności zobowiązania na dzień zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 kpc). Zobowiązanie względem członka zarządu na dzień zamknięcia rozprawy wymagalne nie było. Z przyczyn wyżej wskazanych funkcji wezwania do zapłaty prowadzącego do wymagalności zobowiązania nie może spełniać wezwanie z dnia 31 grudnia 2019 r. (k. 91).

Powyższe będzie miało wpływ na wysokość roszczenia dochodzonego pozwem z art. 299 ksh. Na wysokość należności odszkodowawczej dochodzonej wobec członka zarządu mają wpływ bowiem takie czynniki jak koszty postępowania sądowego, klauzulowego, egzekucyjnego, skapitalizowane odsetki od należności głównej wobec spółki na dzień wezwania członka zarządu do zapłaty (art. 455 kc), odsetki należne od członka zarządu po tym wezwaniu.

Powódka nabyła wierzytelności wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Sąd nie dopatrzył się wadliwości przedawnionej dokumentacji wykazującej cesję wierzytelności (art. 510 § 1 kc). Powód przedłożył umowę przelewu wierzytelności z dnia 26 czerwca 2018 r. Powód do pozwu dołączył umowę z dnia 19 marca 2008 r. nr (...) (k. 15), podczas gdy w załączniku nr 1 mowa jest o umowie z dnia 17 marca 2008 r. nr umowy (...), powyższa niezgodność podniesiona w sprzeciwie od wyroku zaocznego obciążała powoda (art. 6 kc). W odpowiedzi na wskazany zarzut powód przedłożył aneks nr (...) z dnia 26 czerwca 2018 r. (k. 230-286) z załącznikiem w którym wskazano, że przedmiotem przelewu było roszczenie z umowy, które było przedmiotem postępowania XI GC 239/16, wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Powód wyjaśnił ponadto, że nr (...) nie jest numerem umowy o kredyt a numerem rachunku bankowego ( (...)) w poczet którego kredyt został udzielony i uruchomiony.

Powyższy dokument w ocenie Sądu uzasadnia przyjęcia, że powódka wykazała zawartą umowę cesji. Powódka jest więc legitymowana czynnie w niniejszym postępowaniu.

Jak wskazano wyżej nie wykazała jednak – na dzień zamknięcia rozprawy – istnienia, wysokości i wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem.

W konsekwencji, wobec braku aktualizacji przesłanki odpowiedzialności pozwanego wynikającej z art. 299 k.s.h., powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

Wobec tego, że powód nie wykazał przesłanek odpowiedzialności członka zarządu z art. 299 ksh, zbędnym była ocena przesłanek wyłączających odpowiedzialność członka zarządu z art. 299 § 2 i 4 ksh. Z tych też względów nie został przeprowadzony dowód z przesłuchania strony pozwanej zawnioskowany w piśmie z dnia 5 lipca 2021 r.

Niemniej w tym miejscu wskazać należy, że przedłożenie jedynie bilansu na okoliczność posiadanego przez spółkę majątku (wniosek z pisma z dnia 5 lipca 2021 r., w pkt 4 lit. b) nie jest wystarczającym dowodem. Z zapisów w bilansie nie prowadzi się egzekucji. Aby wykazać, ze spółka posiadała w trakcie egzekucji majątek czy też nadal go posiada należy przedstawić dowód istnienie konkretnego składnika majątkowego. Powyższe obciąża pozwanego (art. 6 kc).

Wniosek o zawieszenie postępowanie został oddalony. W ocenie Sądu zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy XI GC 239/16 było o tyle niecelowe, że orzeczenie w ww. sprawie nie stanowiło prejudykatu dla niniejszej sprawy. Ponadto istnienie tytułu egzekucyjnego bez klauzuli wykonalności nie byłoby podstawą do wszczęcia postępowania wobec członka zarządu z art. 299 ksh. Dalej wskazać należy, że w ocenie Sądu celowym byłoby również przeprowadzenie egzekucji z majątku spółki, na podstawie ewentualnego tytułu wykonawczego w sprawie XI GC 239/17, który dopiero może zostać wydany. Innymi słowy na dzień zamknięcia rozprawy prowadzenie sprawy XI GC 239/16 było przedwczesne i podlegało ocenie merytorycznej.

Jeszcze raz podkreślić należy, że w procesie, w którym powód dochodzi roszczenia na podstawie art. 299 §1 k.s.h. powinien przedstawić prawomocny wyrok, bądź nakaz zapłaty, będący źródłem zobowiązania spółki, a sąd nie ma możliwości badania, czy określone nim zobowiązanie istnieje, a jeśli tak to w jakim rozmiarze (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2007r sygn. akt III CSK 227/2006r opubl. w programie Lex nr 303325). Zarzuty dotyczące istnienia i wysokości zobowiązania wobec spółki, w tym przedawnienia powinny więc być podnoszone w postępowaniu w którym stroną pozwaną jest spółka, a nie członek zarządu przeciwko któremu wystosowano powództwo na podstawie art. 299 ksh. Stąd dokumentacja dotycząca istnienia zobowiązania przeciwko spółce, nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Przypadkiem dopuszczonym w orzecznictwie, w którym w ramach powództwa z art. 299 ksh Sąd może badać istnienie zobowiązania wobec spółki na podstawie dokumentacji źródłowej, jest sytuacja gdyby powództwo przeciwko spółce nie było możliwe, albowiem zostałaby wykreślona z KRS (utraciła zdolność sądową). Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zachodziła.

Sąd dał wiarę przeprowadzonym dowodom. Brak było podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Czym innym jest kwestia oceny jakie okoliczności faktyczne poszczególnymi dowodami zostały wykazane.

Wobec powyższego orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc w pkt II wyroku. Pozwana wygrała sprawę w całości. Propozycja ugodowa złożona na ostatniej sprawie przez przewodniczącego nie została przyjęta przez stronę pozwaną. Mieć należy na uwadze, że powód w zakresie działalności gospodarczej skupuje wierzytelności wobec czego ponosi również ryzyko związane z tym, że część z tych wierzytelności będzie sporna. Powód jest podmiotem którego majątek jest znaczny. Ponadto mieć należy na uwadze, że okoliczności związane z uchyleniem klauzuli wykonalności postanowieniem z dnia 9 lipca 2021 r. oraz przywróceniu pozwanej terminu na złożenie sprzeciwu były powodowi znane już z pisma z dnia 16 sierpnia 2021 r. (k. 305), natomiast już w piśmie z dnia 5 lipca 2021 r. pozwana podnosiła, że złożyła sprzeciw od wyroku zaocznego w sprawie XI GC 239/16 (k. 204). Powódka podtrzymywała jednak powództwo. Co się z tym wiąże brak było podstaw do zastosowania art. 102 kpc. Na koszty procesu strony pozwanej składało się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa.

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 531/21, dnia 27 września 2021 r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE