Sygn. akt VII Pa 169/12
W IMIENIU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 grudnia 2012r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący- Sędzia: SO Monika Kiwiorska - Pająk
Sędziowie: SO Iwona Iwanek, SO Krystian Nowocień (spr.)
Protokolant: st. sekretarz sądowy Marta Kołodziejczyk
przy udziale ----
po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2012r. w Świdnicy
sprawy z powództwa D. B.
przeciwko Powiatowej i Miejskiej (...) pod A.” w W.
o nagrodę jubileuszową
na skutek apelacji wniesionych przez strony
od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu
z dnia 28 września 2012r. sygn. akt V P 453/11
I. oddala obie apelacje;
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą kwotę 250 zł.
Sygn. akt VII Pa 169/12
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zasądził od pozwanej Powiatowej i Miejskiej (...) pod A.”
w W. na rzecz powódki D. B. kwotę 1654,28 zł z odsetkami od dnia 9 marca 2009r. tytułem nagrody jubileuszowej za 20 lat pracy.
Rozstrzygnięcie swoje Sąd oparł o następująco ustalony stan faktyczny:
powódka była zatrudniona u strony pozwanej od 1 września 1988r. do 31 marca 2009r. w łącznym okresie 17 lat 4 miesięcy 17 dni,
ponadto w okresie jak wyżej pracodawca za okres łącznie trzech miesięcy wypłacił jej wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, po przywróceniu jej do pracy, w wyniku orzeczeń Sądów, po bezzasadnym wypowiedzeniu ,
w okresie jak wyżej powódka przez 2 lata i 8 miesięcy pobierała zasiłek dla bezrobotnych, w tym w szczególności w okresie od 15 sierpnia 2000r. do
22 kwietnia 2001r.,
strona pozwana wystawiając powódce świadectwo pracy, po rozwiązaniu stosunku pracy z dniem 31 lipca 2001r. wskazała w nim okres zatrudnienia
od 1 września 1988r., okoliczność ta była podstawą do wydania w dniu
7 września 2001r. (po uprzednim wznowieniu postępowania) decyzji o odmowie uznania powódki w okresie od 7 sierpnia 2000r. za osobę bezrobotną, z tym iż wypłacony zasiłek nie został uznany za świadczenie nienależnie i nie podlegał zwrotowi.
W ocenie Sądu powódka spełniła warunki do przyznania jej na podstawie Rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23 kwietnia 1999r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w instytucjach kultury prowadzących w szczególności działalność w zakresie upowszechniania kultury, nagrody jubileuszowej przewidzianej w § 11. Do przewidzianego powyższym aktem prawnym stażu pracy należało zaliczyć okresy zatrudnienia oraz pozostałe okresy, które na podstawie odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. W związku z powyższym należało powódce zaliczyć również, na podstawie art. 79 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, okresy pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Tym samym wymagany staż uprawniający do nagrody jubileuszowej powódka nabyła w dniu 9 marca 2009r. a więc w okresie zatrudnienia u strony pozwanej. Sąd nie uwzględnił okoliczności, iż w wyniku wznowienia postępowania za okres ponad 8 miesięcy powódka utraciła status osoby bezrobotnej albowiem wskazane przepisy wymagały jedynie stwierdzenia faktycznego pobierania zasiłku dla bezrobotnych a ponadto ponowna decyzja była wydana w oparciu o blednie wystawione przez pozwanego pracodawcę świadectwo pracy. Ponadto, odnosząc się do wniosków powódki, Sąd stwierdził iż brak było podstaw prawnych aby uwzględnić jej do stażu pracy, od którego wymagane było prawo do nagrody jubileuszowej, wszystkich przerw w zatrudnieniu związanych z trzykrotnym wadliwym rozwiązaniem z nią stosunku pracy i dlatego wymagany okres zatrudnienia (a w konsekwencji odsetki) nie mógł być spełniony już z dniem
1 września 2008r.
Z orzeczeniem tym nie zgodziły się obie strony. Powódka kwestionowała ustalenie, że warunki do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej nabyła dopiero w marcu 2009r., gdy tymczasem według niej, prawidłowo przyjęte ustalenie powinno wskazywać na datę 1 września 2008r.
Strona pozwana w swojej apelacji zarzucała Sądowi wadliwe przyjęcie do okresu, od którego uzależnione było prawo do nagrody jubileuszowej okresu pobierania przez powódkę zasiłku dla bezrobotnych od dnia 15 sierpnia 2000r. do 22 kwietnia 2001r. podczas gdy prawomocną decyzją Prezydenta Miasta W. z 7 września 2001r. została pozbawiona statusu osoby bezrobotnej a tym samym pobrane przez nią świadczenie straciło charakter świadczenia z tytułu zasiłku dla bezrobotnych.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Obie apelacje nie były uzasadnione i jako takie na podstawie art. 385 kpc podlegały oddaleniu.
Prawidłowo Sąd Rejonowy uznał, że zgodnie z art. 51 kp pracownikowi w wyniku przywrócenia do pracy wlicza się do okresu zatrudnienia tylko okres pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie. W przypadku powódki był to okres tylko trzech miesięcy i taki został przez Sąd Rejonowy uwzględniony. Z przepisu powyższego wynika również, że okresu pozostawania bez pracy, za który nie przyznano wynagrodzenia nie uważa się za przerwę w zatrudnieniu ale tylko w zakresie pociągającym za sobą utratę uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego zatrudnienia. Obowiązujące powódkę przepisy dotyczące nagrody jubileuszowej takiego wymogu nie przewidywały a tym samym niewątpliwie doszło do przerwy w zatrudnieniu. Konsekwencją powyższego, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, było wadliwe w swej treści świadectwo pracy powódki z 31 lipca 2001r. Błędem było bowiem wskazywanie w nim nieprzerwanego zatrudnienia powódki od 1988r. nie uwzględniające, że w wyniku wypowiedzenia z dniem 31 lipca 2000r. doszło do rozwiązania stosunku pracy, i że w wyniku prawomocnego wyroku Sądowego doszło do ponownego zatrudnienia powódki od 23 kwietnia 2001. Orzeczenie o przywróceniu do pracy nie ma bowiem charakteru ani deklaratywnego ani konstytutywnego ale mieszany. Nie reaktywuje ono bowiem wcześniejszego stosunku pracy ale stwarza pracownikowi prawo do a po stronie zakładu pracy obowiązek ponownego zatrudnienia. Kwestia prawomocności decyzji pozbawiającej powódkę statusu osoby bezrobotnej nie jest dla Sądu wiążąca, jeżeli w sposób oczywisty jest ona błędna. Skoro zatem powódka w okresie od 15 sierpnia 2000r. do 22 kwietnia 2001r. niewątpliwie nie pozostawała w zatrudnieniu, to spełniała warunki do zaliczenia jej do osoby bezrobotnej ( zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, bezrobotną jest osoba nie pozostająca w zatrudnieniu przez co należy rozumieć pracę zarobkową – wykonywanie zatrudnienia) a przy niekwestionowanym fakcie spełniania pozostałych przesłanek do osoby uprawnionej do zasiłku dla bezrobotnych. W konsekwencji zasadnym było przyjęcie przez Sąd, że powyższy okres na podstawie art. 79 § 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy powinien powódce zostać wliczony do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych.
Mając na uwadze wysokość kwestionowanego apelacją rozstrzygnięcia Sąd uznał, ostatecznie powódkę za stronę wygrywającą proces, co na podstawie przepisu art. 102 kpc uzasadniało obciążenie pozwanej biblioteki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.
Zarządzenie
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron