Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 123/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie z dnia 7 października 2020 r. w sprawie o sygn. akt III K 486/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. S.

1. sytuacja materialna oskarżonej.

2. karalność oskarżonej

1.3. wykroczenia drogowe popełniane przez oskarżoną

4. uzyskanie danych dotyczących wzrostu i wagi, jak również ilości, rodzaju i czasu spożytego alkoholu od oskarżonej

5. stwierdzenie stanu nietrzeźwości oskarżonej

6. przybliżona godzina zdarzenia - kolizji dwóch pojazdów wynikająca z relacji uczestników

Informacja z e - (...)

Karta karna

Informacja

Zeznania świadków A. K. i G. C.

Zeznania świadka A. K., G. C.

Zeznania świadka A. K., G. C. i T. P.

k.148

k.160, 187

k.161-163

k.175-176, 194

k.175-176, 194

k.175-176, 194, 192-193

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3

4-6

Informacja z e - (...), Karta karna, Informacja

Zeznania świadków A. K., G. C. i T. P.

Dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości.

Świadkowie są funkcjonariuszami Policji interweniującymi na miejscu zdarzenia. Przy czym świadkowie A. K. i G. C. skupiali się na badaniu stanu trzeźwości oskarżonej, podczas gdy świadek T. P. na zaistniałej kolizji. Z tych względów świadkowie A. K. i G. C. mogli wypowiedzieć się na temat treści protokołu z przebiegu badania, w tym źródła wskazanych w nim danych, jak również stanu oskarżonej. Zarówno oni, jak i świadek T. P. mogli też odnieść się do godziny zdarzenia i źródła informacji w tym zakresie. Przy czym biorąc pod uwagę znaczny upływ czasu, dużą ilość podobnych interwencji i naturalny proces zapominania, jak również fakt, że świadkowie A. K. i G. C. nie są już funkcjonariuszami Policji, mieli prawo nie pamiętać wielu rzeczy. Niemniej, potwierdzili okazane im dokumenty, w tym notatki urzędowe i protokół z przebiegu badania. Ich relacje nie budzą żadnych wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, to jest art. 7 kpk poprzez:

a) dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w sposób nielogiczny i niezgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, w tym opinii biegłych sporządzonych przez gr I. O. oraz przez mgr inż. J. D. (opinii prywatnej), poprzez dopuszczenie dowodów z dwóch sprzecznych ze sobą opinii i dokonanie na ich podstawie ustalenia wspólnego stanowiska, a które to ma kluczowe znaczenie dla szacowania stanu trzeźwości, przez pryzmat wskazanej daty i godziny spożycia alkoholu, tj. ustalenia, że na podstawie wykluczających się opinii można wywnioskować, iż oskarżona w chwili zdarzenia znajdowała się w stanie nietrzeźwości;

b) dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w sposób nielogiczny, poprzez oparcie się na opinii biegłej z zakresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych mgr I. O. i uznaniu jej za w pełni wiarygodnej i spójnej, w przypadku istnienia wątpliwości co do czasu zdarzenia, przy czym w przypadku ustalenia innej godziny zdarzenia, wyniki badania trzeźwości u oskarżonej wnioski opinii biegłego różniłyby się od wniosków przyjętych na podstawie błędnych założeń;

c) brak wszechstronności oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, naruszającą zasady logiki oraz doświadczenia życiowego, tj. pominięcie dowodów w zakresie wątków pozwalających na ustalenie godziny zdarzenia oraz analizy poprawności danych umieszczonych w protokole sporządzonym przez policję, po wskazaniu niezgodności z danymi przekazanymi do ubezpieczyciela (różnica pomiędzy datą w protokole, a datą w notatce policji) i w tym kontekście powinny być przez sąd ocenione ze szczególną ostrożnością,

a w konsekwencji:

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na:

a) dowolnym ustaleniu, ze oskarżona spożywała alkohol oraz jakiego rodzaju i jakiej ilości, a następnie kierował samochodem osobowym marki H. o nr rej. (...), który brał udział w zdarzeniu drogowym, co mogło mieć wpływ na treść wyroku w zakresie przypisania oskarżonej popełnienia zarzucanego przestępstwa;

b) nieprawidłowym ustaleniu czasu wykonania pomiaru zawartości alkoholu u oskarżonej oraz godziny zdarzenia, które to ma kluczowe znaczenie dla szacowania stanu nietrzeźwości;

3. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku,
to jest art. 201 kpk w zw. z art. 167 kpk poprzez zaniechanie przeprowadzenia uzupełniającej opinii biegłego w sytuacji, gdy pomiędzy opiniami mgr I. O. oraz mgr inż. J. D., zachodziła sprzeczność, objawiająca się w dojściu do odmiennych wniosków i przedstawieniu odmiennej metodologii analizy i przyjęciu różnych wartości obliczeniowych;

1.4. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, to jest art. 74 kpk poprzez zastąpienie treści wyjaśnień oskarżonej i zeznań świadków notatkami, na podstawie których sąd błędnie uznał kierowanie samochodem przez oskarżoną w miejscu i dacie wskazanej w akcie oskarżenia za udowodnione;

2.5. naruszenie § 10 Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 grudnia 2018 r. (Dz.U. 2018 poz. 2472) w zw. z art. 401 kpk które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez oparcie się na wynikach badania krwi w orzeczeniu pomimo nieprzeprowadzenia dowodu z protokołu z czynności pobrania krwi i przeprowadzenia badania na obecność alkoholu, a w konsekwencji uznanie, że oskarżona prowadziła pojazd w stanie nietrzeźwości;

3.6. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, to jest art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez pominięcie w uzasadnieniu dowodu z badań krwi wykonanych oskarżonej i pominięcie tego dowodu, biorąc pod rozę jedynie badania wykonane z użyciem urządzenia (...) a w konsekwencji naruszenie art. 7 kpk poprzez nie rozważenie całości materiału dowodowego i pominięcie wątpliwości dotyczących metodologii badań w nieznanym laboratorium;

4.7. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, to jest art. 201 kpk w zw. z art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób nielogiczny i niezgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, a w konsekwencji zaniechanie dopuszczenia uzupełniającej opinii biegłego w przypadku, w którym opinia wykonana w postępowaniu była wadliwa;

8. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, to jest art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób nielogiczny i niezgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, a w konsekwencji ustalenie, że wyjaśnienia oskarżonej (w postępowaniu przygotowawczym odmówiła składania wyjaśnień, a przed sądem rejonowym wskazała tylko na godzinę zdarzenia i spożyty posiłek) potwierdzają prowadzenie pojazdu mechanicznego;

9. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, to jest art. 5 § 2 kpk poprzez nieuwzględnienie na korzyść oskarżonej wątpliwości wyrażonych w obu opiniach a nadto poprzez uznanie, pomimo braku jednoznacznych dowodów, iż oskarżona w momencie prowadzenia pojazdu znajdowała się w stanie nietrzeźwości. Tymczasem przy braku podstawowego materiału dowodowego w sprawie. Nie dające się usunąć wątpliwości - w zakresie wartości stężenia alkoholu, Sąd powinien był rozstrzygnąć na korzyść oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie podnieść należy, że rodzaj, ilość i wzajemne powiązanie zarzutów przemawiały za ich zbiorczym omówieniem.

Po pierwsze, niezrozumiała była argumentacja obrońcy oskarżonej zmierzająca do wykazania, że kluczowa dla popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk jest ilość alkoholu znajdująca się organizmie kierowcy jedynie w określonym momencie, w tym przypadku w chwili zdarzenia - kolizji dwóch pojazdów. Tymczasem art. 115 § 16 kk stanowi wprost, że stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, już pierwsze z badań wykonanych oskarżonej na miejscu zdarzenia i niedługo po nim wykazało stan nietrzeźwości. Wynik 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zarejestrowany o godz. 18.59, daje bowiem około 0,59 promila we krwi (godz. 18.59). Ponadto dwa kolejne wyniki, to jest 0,23 mg/l (godz. 19.17) i 0,23 mg/l (godz. 19.19) alkoholu w wydychanym powietrzu, jedynie potwierdzały jego wiarygodność, a zarazem pozwalały wypowiedzieć się co do stężenia, które miało tendencję spadkową, w chwili pierwszego badania nie będąc wartością maksymalną. Powyższe pozwoliła ustalić opinia biegłego, z której wynikało, że o wskazanej godz. 18.40 ilość alkoholu w organizmie oskarżonej wynosiła w najkorzystniejszym dla niej wariancie 0,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czyli 0,61 promila alkoholu we krwi. Powyższe koreluje z wynikiem uzyskanym 19 minut wcześniej. Przy czym w/w godzina, odnosząca się jedynie do chwili kolizji, miała charakter przybliżony. To samo tyczyło się godz. 18.30, wskazanej w notatce urzędowej załogi wypadkowej. Powyższe wprost wynikało z zeznań świadków A. K., G. C. i T. P., którzy wskazali, że takie dane zazwyczaj uzyskuje się od uczestników zdarzenia. Zarazem podnieść należy, że zupełnie niezrozumiały jest zarzut obrońcy oskarżonej co do nieprawidłowości ustalenia czasu wykonania pomiaru zawartości alkoholu w organizmie oskarżonej. Nie znajduje to bowiem potwierdzenia w jakichkolwiek dowodach.

Po drugie, obrońca oskarżonej zapomniał, że zanim doszło do zdarzenia - kolizji dwóch pojazdów, to oskarżona przez dłuższy czas była uczestnikiem ruchu drogowego, prowadząc pojazd, do którego wsiadła po napiciu się alkoholu. Nie można się więc skupiać jedynie na określonym momencie, przykładowo kolizji, przyjeździe policji czy badaniu, bo zanim do niego doszło oskarżona również popełniła przestępstwo. Alkohol cały czas znajdował się bowiem w jej organizmie, a jego zawartość ulegała stopniowej zmianie, najpierw rosnąc, potem osiągając wartość maksymalną, a na koniec malejąc. Oskarżona nigdy nie wskazała, że spożywała alkohol po kolizji, która zakończyła kierowanie przez nią pojazdem w tym dniu. Idąc tokiem rozumowania obrońcy oskarżonej, osoba która spożyje bardzo dużą ilość alkoholu i niedługo po rozpoczęciu kierowania pojazdem spowoduje kolizję czy wypadek, mając wówczas poniżej 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a następnie ten sam alkohol „ujawni się” w kolejnych wynikach, dając 0,5 czy 1 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, nie popełni przestępstwa. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 3 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. akt II KK 18/10, drugi człon definicji stanu nietrzeźwości (z art. 115 KK), tj. zawartość alkoholu prowadząca do stężenia przekraczającego wartość 0,5 %o odnosi się do sytuacji, gdy wprawdzie w czasie popełnienia czynu zawartość alkoholu we krwi lub wydychanym powietrzu nie przekracza określonych wskaźników, ale prowadzi w konsekwencji do ich przekroczenia.

Po trzecie, obrońca oskarżonej wyszedł z oczywiście błędnego założenia, że protokół, który nie został podpisany przez osobę uczestniczącą w czynności, w tym przypadku protokół z przebiegu badania, nie jest dowodem i nie może być wykorzystany w postępowaniu karnym. Nic bardziej mylnego. Otóż niejednokrotnie zdarza się, że osoby uczestniczący w różnego rodzaju czynnościach, w tym przesłuchaniach, odmawiają złożenia podpisu. Często czynią to bez żadnego powodu. Wówczas odnotowuje się ten fakt i przyczynę, jeśli taka została podana. W tym przypadku oskarżona jedynie odmówiła złożenia podpisu, nie uzasadniając tego w żaden sposób. Jednocześnie nie kwestionowała prawidłowości i wyników przeprowadzonych badań. Wprawdzie obrońca sugerował, że wskazane w tym dokumencie dane dotyczące wzrostu i wagi oskarżonej, jak również ilość, rodzaj i czas spożytego alkoholu nie mogły być przez biegłego, a co za tym idzie Sąd Rejonowy wykorzystane, jednak nie można się z nim zgodzić z opisanych wyżej względów. Ponadto świadkowie A. K. i G. C. kategorycznie wykluczyli, żeby te dane pochodziły z innych źródeł niż oświadczenia samej oskarżonej. W szczególności, żeby zmyślili te dane czy podali je „na oko”, patrząc na oskarżoną i szacując jej wzrost lub wagę. Co istotne, osoby te nie odnotowały, żeby pomiędzy deklaracjami oskarżonej a jej wyglądem istniała jakaś istotna rozbieżność. Gdyby tak było, to na pewno zwróciliby na to uwagę.

Po czwarte, zarzuty skierowane przeciwko dowodowi z opinii biegłego I. O. są całkowicie chybione. Biegła wydała opinię zgodnie z postanowieniem prokuratora, a więc według stanu na wskazaną godzinę, przedstawiając odpowiednie wyliczenia i argumentację w sposób nie budzący żadnych wątpliwości. Zastosowana przez nią metoda badawcza jest najczęstszą ze stosowanych. To, że jej wnioski nie były zgodne z interesem procesowym oskarżonej oczywiście nie oznacza, że była w jakikolwiek sposób wadliwa i nie może być wykorzystana w niniejszym postępowaniu. Ponadto wskazać należy, że ilość alkoholu we krwi jest traktowana w taki sam sposób jak ilość alkoholu w wydychanym powietrzu. Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. akt V KK 137/13, przepis art. 115 § 16 KK definiując pojęcie stanu nietrzeźwości, przyjmuje tylko dwa alternatywne kryteria tego stanu, tj. zawartość alkoholu we krwi oraz zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Nie oznacza to jednak, że pierwsze z nich jest aktualne wyłącznie przy przeprowadzaniu badania krwi. Jak bowiem zasadnie podnosi się w piśmiennictwie, badanie wydychanego powietrza jest jednocześnie pośrednią analizą krwi przepływającej przez pęcherzyki płucne, czyli zawartości alkoholu także we krwi. Tym samym nie było potrzeby, żeby Sąd Rejonowy odnosił się do wyników badań krwi, dysponując protokołem z przebiegu badania i opinią biegłego, które nie pozostawiały żadnych wątpliwości.

Po piąte, w związku z powyższym Sąd Rejonowy słusznie oddalił wniosek dowodowy obrońcy oskarżonej o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego I. O., albowiem nie zawarto w nim żadnych zarzutów, które czyniłyby taką konieczność. Powyższe w sposób należyty uzasadniono i nie ma potrzeby powtarzania argumentacji, którą Sąd Okręgowy uznaje za własną. Złożona przez obrońcę oskarżonej opinia biegłego J. D. jest opinią prywatną, sporządzoną na zlecenie oskarżonej i z założenia mającą przemawiać na jej korzyść. Zresztą pomija ona jeden zasadniczy fakt, a mianowicie to, że dla popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk kluczowa jest ilość alkoholu znajdująca się już w organizmie, choćby „ujawniła się” wcześniej bądź później, a nie ta w określonym momencie. Niemniej, jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, opinia ta częściowo, w zakresie szczegółowo wskazanym, koresponduje z wynikami badań na miejscu zdarzenia, w tym pierwszego, w którym stwierdzono stan nietrzeźwości. Wprawdzie Sąd Rejonowy powołał się w uzasadnieniu także na ten dokument, jednak nie ulega wątpliwości, że uczynił to pomocniczo, choć niezbyt precyzyjnie. To samo tyczyło się uzasadnienia wyroku w części dotyczącej tego dowodu. Zaistniałe uchybienia nie miały jednak wpływu na treść zaskarżonego wyroku. To samo tyczyło się powołania notatek urzędowych, co było całkowicie zbędne wobec pozostałego materiału dowodowego, w tym w szczególności protokołu z przebiegu badania. Zarazem całkowicie chybiony jest zarzut obrońcy oskarżonej o zastępowaniu tymi i innymi dokumentami wyjaśnień oskarżonej. Tym bardziej, że nie wskazała przecież w swoich wyjaśnieniach, że nie kierowała pojazdem w określonym miejscu i czasie. Tak jak tego, że nie przeprowadzono badań ilości alkoholu w wydychanym przez nią powietrzu, a jedno z nich stwierdziło stan nietrzeźwości.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, czyniąc to zgodnie z dyrektywami wynikającymi z art. 7 kpk. W szczególności skupił się na okolicznościach mających znaczenie dla ustalenia, czy doszło do popełnienia przestępstwa, pomijając te, które były całkowicie ambiwalentne. W związku z tym nie sposób mu zarzucić braku inicjatywy dowodowej. Tak jak naruszenia zasady wyrażonej w art. 5 § 2 kpk, która ma zastosowanie tylko wtedy, gdy zaistniały wątpliwości i nie można ich w żaden sposób usunąć. Tych w niniejszej sprawie nie było, a zatem nie zaistniały ku temu żadne podstawy. W związku z powyższym Sąd Rejonowy nie dopuścił się też błędu w ustaleniach faktycznych, w tym w szczególności co do prowadzenia przez oskarżoną pojazdu w stanie nietrzeźwości.

Wniosek

Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z opisanych wyżej względów, wobec bezzasadności wszystkich zawartych w apelacji zarzutów, wydanie wnioskowanego orzeczenia było bezzasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina, kara, środki karne i koszty sądowe.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z opisanych wyżej względów zaskarżony wyrok był prawidłowy i nie budził żadnych wątpliwości.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Zwięźle o powodach zmiany

Zaskarżony wyrok wydano w dniu 7 października 2020 r. Tymczasem z dniem art. 43 § 3 kk został uchylony.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Apelacja obrońcy oskarżonej okazała się bezzasadna. W związku z tym powinna ponieść związane z tym koszty sądowe. Oskarżona jest osobą młodą, zdrową i mogącą pracować, a co za tym idzie uzyskiwać dochody pozwalającą na uiszczenie tych należności.

7.  PODPIS

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana