Formularz UWŁ

Sygnatura akt

XIIK 219/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 2 lipca 1999r.

VII K 1084/93

2.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie sygn. akt III K 826/92

z dnia 30 lipca 1999 r.

III K 826/92

3.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie sygn. akt III K 1719/99,

z dnia 9 lutego 2000 r.

III K 1719/99

4.

Sąd Okręgowy w Warszawie

z dnia 6 lutego 2003 r.

VIII K 31/02

5.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 13 listopada 2003 r.

XIV K 50/03

6.

Sąd Okręgowy w Warszawie

z dnia 6 sierpnia 2007 r.

VIII K 130/07

7.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 25 stycznia 2011 r.

VIII K 767/10

8.

Sąd Okręgowy w Warszawie

zmieniony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie

z dnia 25 sierpnia 2010 r.

z dnia 16 marca 2011 r.

VIII K 144/10

II Aka 424/10

9.

Sąd Rejonowy w Zambrowie

z dnia 6 czerwca 2016 r.

II K 478/15

10.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie

z dnia 24 czerwca 2016r.

IV K 389/16

11.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 30 listopada 2016 r.

XIV K 784/16

12.

Sąd Okręgowy w Warszawie

z dnia 28 grudnia 2016r.

XVIII K 212/16

13.

Sąd Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 15 listopada

2018 r.,

XIV K 799/18

14.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie

z dnia 27 listopada 2020r.

II K 822/20

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1. 

Związek podmiotowo – przedmiotowy

Prognoza kryminalistyczna

karta karna

k. 37-39, 81-84

informacje o pobytach i orzeczeniach

k. 19-25, 67

odpisy wyroków jednostkowych oraz postanowień wydanych w tych sprawach

k. 15

k.17

k,49-51,

k.71-73

k.78-79

k.86-89

k.98

opinie o skazanym

k. 18, 65-66

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

………

………………………………………………………………..

…………......

………………

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1

Informacja o pobytach i orzeczeniach

Karta karna

Wyroki i postanowienia ich dotyczące, obliczenia kary

W celu rozstrzygnięcia Sąd badał związek podmiotowo – przedmiotowy między poszczególnymi przestępstwami, w szczególności tożsamość rodzajową naruszonego dobra, związek między czasem i miejscem popełnienia przestępstw, podobieństwa w sposobie ich popełnienia.

Sąd ustalił, że pomiędzy przestępstwami objętymi wyrokami podlegającymi łączeniu w zakresie kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej grzywny co do zasady zachodzi ścisły związek podmiotowo – przedmiotowy. Zwrócić uwagę należy, iż choć czyny, które popełnił skazany godziły w różne dobra chronione prawem, to przede wszystkim związane były z naruszaniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, były skierowane przeciwko, przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przeciwko życiu i zdrowiu oraz z niestosowaniem się do zakazu sądowego. Pomiędzy wszystkimi podlegającymi łączeniu przestępstwami nie zachodził ścisły związek czasowy – odnotowania w tym miejscu wymaga, iż czyny te popełniane były przez skazanego na przestrzeni kilku lat

W zakresie czynienia ustaleń faktycznych i karnoprawnej oceny przypisanych P. D. przestępstw Sąd związany był treścią prawomocnych wyroków skazujących, natomiast odnośnie danych o karalności nie znalazł żadnych podstaw, aby kwestionować ich autentyczność, zgodność z rzeczywistością i rzetelność.

Dowodom z dokumentów dano wiarę, albowiem zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione i nie były kwestionowane przez strony.

1.2.1

Opinie o skazanym

Sąd przeanalizował także opinię o skazanym wydaną przez Dyrektora Zakładu Karnego w D., z której wynika, że skazany P. D. kare pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania. Nie odnotowano u skazanego zachowań agresywnych czy samoagresji jest zobowiązany alimentacyjne lecz z powierzonego obowiązku nie wywiązuje się z uwagi na brak pracy odpłatnej. Odmawia pracy na stanowisku pracownik gospodarczy zabiegając o prace wyłącznie na wybranych przez siebie stanowiskach.

Jak wynika z opinii, w warunkach izolacji penitencjarnej zachowuje się przeciętnie. Został nagrodzony za pracę na stanowisku opiekuna siłowni. Deklaruje przynależność do podkultury przestępczej ale na tym tle nie odnotowano negatywnych zachowań. Wobec przełożonych na ogół prezentuje regulaminową postawę. Ze współosadzonymi układa prawidłowe relacje. Nie odnotowano aktów autoagresji. Stwierdzono u niego uzależnienie od kanabinoli i amfetaminy. Karę pozbawienia wolności skazany odbywa w systemie programowego oddziaływania. Zadanie wynikające z (...) realizuje umiarkowanie. Kontakt zewnętrzny w formie korespondencji i rozmów telefonicznych posiada z żoną dzieckiem i matką. Ponadto z opinii wynika, że skazany jest krytyczny do popełnionych przestępstw. Dba o ład i porządek w celi mieszkalnej. Czas wolny spędza głównie na zajęciach własnych.

Sąd analizując opinię Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego w D. z dnia 19 maja 2021 roku nie stwierdził, aby aktualne zachowanie skazanego uległo pogorszeniu, bądź też poprawie w stosunku do uprzednio wydanej w dniu 26 sierpnia 2020 roku, przez Zastępcę Dyrektora Aresztu Śledczego w K.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

………..

……………….

………………………………………………………………………

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

Co do kary łącznej pozbawienia wolności:

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 30 listopada 2016 r. XIV K 784/16

kara 2 lat ograniczenia wolności

Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. akt XIV K 799/18,

kara 3 lat pozbawienia wolności

Co do kary łącznej grzywny:

Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 24 czerwca 2016r., sygn. akt IV K 389/16

kara grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 10 zł każda przy czym na poczet kary grzywny zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 6 grudnia 2015r. jako dwóm stawkom dziennym grzywny uznając tym samym dwie stawki dzienne grzywny za uiszczone .

Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie z dnia 27 listopada 2020r., sygn. akt II K 822/20

kara łączna grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 10 zł każda przy czym na poczet kary grzywny zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 12 lipca 2015r. od godz. 15.55 do godz. 21.15 jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny uznając tym samym dwie stawki dzienne grzywny za uiszczone

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Rozważając dopuszczalność wydania wyroku łącznego wobec skazanego P. D. w tym zainicjowanym z wniosku skazanego postępowaniu, uwzględniając dotychczasową karalność skazanego i wydane dotychczas orzeczenia, Sąd musiał ustalić na podstawie jakich przepisów zostanie wydany wyrok łączny.

Wyroki skazujące wobec P. D. zapadły zarówno przed 1 lipca 2015r. po wejściu w życie przepisów obowiązujących w okresie od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 23 czerwca 2020 roku, przy czym jedynie ostatni wyrok został wydany pod rządami aktualnie obowiązującej od dnia 24 czerwca 2020 roku ustawy – w sprawie o sygn. akt II K 822/20. Tym samym stwierdzić należy na wstępie, że w stosunku do skazanego w niniejszym postępowaniu można teoretycznie stosować zarówno przepisy art. 85 i następne k.k. w poprzednim brzmieniu, tj. obowiązującym do 1 lipca 2015r., od 1 lipca 2015 roku, jak i w nowym brzmieniu, tj. obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020 roku. Rzeczą Sądu wyrokującego w niniejszej sprawie było zatem rozstrzygniecie, który z wymienionych przepisów statuuje normę właściwą dla rozstrzygnięcia kwestii intertemporalnej w sprawie P. D..

Aktualnie brzmiący przepis art. 85§1 k.k. i ten, który obowiązywał do dnia 1 lipca 2015 r. wskazuje, że przesłanką wymierzenia kary łącznej jest zaistnienie realnego (rzeczywistego) zbiegu przestępstw. Zbieg taki występuje zaś wówczas, gdy ten sam sprawca popełnia co najmniej dwa przestępstwa przed wydaniem pierwszego nieprawomocnego wyroku za którekolwiek z nich. Od dnia 24 czerwca 2020 roku obowiązują przepisy kodeksu karnego dotyczące zasad orzekania kary łącznej w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...) oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...) (Dz. U. 2020.1086). W aktualnie przepis art. 85 § 1 k.k. brzmi następująco „ jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”.

Warunki do orzeczenia kary łącznej według przepisów obowiązujących od dnia 1 lipca 2015 roku zostały określone w art. 85 k.k. i następnych Kodeksu karnego. Zgodnie z przepisem art. 85 § 1 k.k. karę łączną orzeka się wówczas, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym zgodnie z § 2 omawianego przepisu podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1 k.k.

W wyniku dokonanej analizy, Sąd ustalił, że dla skazanego będą względniejsze przepisy aktualnie obowiązujące. W niniejszej sprawie taka sytuacja zachodzi w odniesieniu do wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 24 czerwca 2016r. sygn. akt IV K 389/16 i wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie z dnia 27 listopada 2020r. sygn. akt II K 822/20

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z art. 85a k.k., Sąd, orzekając karę łączną, bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jednocześnie ustawodawca dopuszcza stosowanie pomocniczo innych kryteriów przy orzekaniu kary łącznej. Określając wysokość kary łącznej pozbawienia wolności Sąd miał do wyboru zastosowanie zasady absorbcji (wymierzenie kary łącznej w wysokości najsurowszej z kar jednostkowych orzeczonych za zbiegające się przestępstwa), zasady kumulacji (zsumowanie wszystkich kar jednostkowych) lub zasady asperacji (wymiar kary w granicach od jednostkowej kary najsurowszej do sumy kar jednostkowych).

Przechodząc do wymiaru kary wskazać należy, że zgodnie z art. 86 § 1 k.k. stosowanym w niniejszej sprawie, sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Przechodząc do samego wymiaru kary łącznej grzywny orzeczonej w niniejszej sprawie zacząć należy od tego, że Sąd mógł ją orzec w granicach od 200 stawek dziennych (najwyższa z orzeczonych jednostkowych kar) do 400 stawek dziennych (suma kar jednostkowych). Przy czym zgodnie z art. 86 § 2 k.k. wysokość stawki dziennej nie może przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio, czyli 10 zł .

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 czerwca 2019 roku wydanym w sprawie o sygn. akt P 20/17 (Dz. U. 2019.1135) z dniem 18 czerwca 2019 roku art. 87 § 1 k.k. stracił moc w zakresie, w jakim nakładał na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności. Sąd oczywiście nadal mógł i może połączyć kary pozbawienia i ograniczenia wolności, aczkolwiek nie jest już do tego zmuszony. Wyznacznikiem decyzji jest ocena czy skazany wykona karę ograniczenia wolności, zwykle po odbyciu kary pozbawienia wolności. Taką pozytywnej oceny Sąd nie prognozuje, wobec skazanego, bowiem kara orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie została mu zamieniona na karę pozbawienia wolności. Stąd decyzja Sądu o orzeczeniu w zakresie orzeczenia kary łącznej obejmującej wspomnianą karę ograniczenia wolności (pkt 11 sentencji niniejszego wyroku łącznego).

Wśród okoliczności, które przy wymiarze kary łącznej grzywny Sąd wziął pod uwagę jest nie dużą rozbieżność czasową pomiędzy popełnieniem czynów –ponad 5 miesięcy: w dniu 12 lipca 2015 roku (Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie, sygn. akt II K 822/20) oraz w dniu 6 grudnia 2015r. (Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi w Warszawie, sygn. akt IV K 389/16 ), jak również to, że były to czyny popełnione przeciwko wymiarowi sprawiedliwości (art. 244 k.k.), jak również popełnione przeciwko wiarygodności dokumentów (art. 270 § 1 k.k.).

W świetle powyższego, miarkując wymiar kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny wobec skazanego P. D., zważyć należy, iż skazany przebywa w warunkach izolacji więziennej od dnia 16 lipca 2019 roku i w świetle opinii o skazanym wydanej przez Dyrektora jednostki penitencjarnej, w której odbywa karę, a którą przytoczono na wstępie uznać należy, że na obecną chwilę zachowanie P. D. jest przeciętne. Proces jego resocjalizacji, jeżeli już się rozpoczął, to jednak z uwagi na jego zupełnie wstępny etap nie można jeszcze, zdaniem Sądu, przesądzać, czy odniesie pozytywne rezultaty i kiedy. Powyższe okoliczności wskazują, że z dużą ostrożnością należy oceniać zachowanie skazanego, jeżeli chodzi o postępy w procesie resocjalizacji. Przytoczyć tu należy podchodzenie do podjęcia pracy. Zatem skazany dość wybiórczo podchodzi do zasad panujących w jednostce penitencjarnej. Z kolei prezentowanie regulaminowej postawy wobec przełożonych i utrzymywanie prawidłowych relacji ze współosadzonymi winno być normą, a nie stanowić wyjątkową przesłankę wpływającą na wymiar kary łącznej, przy czym zaznaczyć należy, iż niewątpliwie także takie zachowanie musi być każdorazowo brane pod uwagę przez sąd orzekający w przedmiocie wyroku łącznego. Brak jest zatem przesłanek do zastosowania zasady absorpcji w przypadku skazanego.

Tym samym, przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania zasady absorpcji, uznając, iż pomiędzy tymi czynami nie zachodzi ścisły związek rodzajowy, by przyjąć, że przestępstwa te stanowiły jeden zespół zachowania się sprawcy.

Biorąc zatem pod uwagę całokształt okoliczności w przedmiotowej sprawie, Sąd uznał za słuszne i sprawiedliwe, zastosowanie zasady asperacji – bliżej zasady kumulacji – i w konsekwencji na tej zasadzie wymierzył skazanemu P. D. karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 250 stawek dziennych po 10 zł każda. Takie ukształtowane kary łącznej, w ocenie Sądu, czyni zadość wymogom prewencji indywidualnej w stosunku do skazanego, jak i wymogom oddziaływania społecznego, raz jeszcze podkreślając nieopłacalność popełnienia przestępstw. Orzekając taką karę łączną Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na jej wymiar, czyniąc zadość wymaganiom ustawowym i wymaganiom ugruntowanego orzecznictwa. W ocenie Sądu, orzeczona w tym wyroku kara łączna i związana z nią dolegliwość osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze, spowoduje motywację skazanego do zmiany postępowania w przyszłości, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpływając na przekonanie, że przestępstwo nie uchodzi bezkarnie, lecz spotyka się ze sprawiedliwą karą. Tym samym jedynie kara łączna w orzeczonym wymiarze spełni, zdaniem Sądu, swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej. W ocenie Sądu, także orzeczona kara łączna grzywny, mając na względzie wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł, będzie możliwa do wykonania przez skazanego po odbyciu orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności niniejszym wyrokiem. Sąd zauważa, że skazany ma możliwości zarobkowe. Może starać się o podjęcie pracy w zakładzie karnym, a nawet powinien gdyż jest obciążony świadczeniem alimentacyjnym. Jest mężczyzną w sile wieku, nie ma dolegliwości zdrowotnych. Sam fakt pobytu w zakładzie karnym nie może być jedyną okolicznością braną pod uwagę przy ocenie możliwości zarobkowych P. D..

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

…………………………………………………………………………………………………………………

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny Sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w połączonych sprawach.

V

Sąd ustalił, że w pozostałym zakresie połączone wyroki na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. podlegają odrębnemu wykonaniu.

VI

wobec braku podstaw do wydania wyroku łącznego obejmującego kary w pozostałych sprawach w tym zakresie Sąd umorzył na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie o wydanie wyroku łącznego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Orzeczenie o wynagrodzeniu za obronę z urzędu skazanego zostało wydane w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy, po podwyższeniu zasądzonej na rzecz obrońcy z urzędu skazanego kwoty wynagrodzenia o należną stawkę podatku VAT (art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze, § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu).

VIII

Zwalniając skazanego w całości od obowiązku zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, Sąd uwzględnił jego stan osobisty, rodzinny i majątkowy, a nadto miał na uwadze, że skazanemu została wymierzona oprócz kary łącznej pozbawienia wolności, także kara łączna grzywny, zaś łączne pokrycie zarówno kosztów sądowych, jak i kary łącznej grzywny wiązałoby się dla P. D. ze zbyt dużą dolegliwością. Zwłaszcza, że obecnie, w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności, nie pozostaje odpłatnie zatrudniony.

7.  PODPIS