Sygn. akt V U 1471/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Nowakowska

Protokolant: st.sekr.sądowy Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2021 r. w Kaliszu

odwołania K. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 12 października 2020 r. Nr (...)(( (...)- (...))

w sprawie K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o ustalenie ubezpieczenia chorobowego

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 12 października 2020 r. znak (...) ( (...)- (...)) w ten sposób, że ustala, iż w okresie od 1 lutego 2020r. do 29 lutego 2020r. K. G. podlegał dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Sygn. akt VU 1471/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12.10.2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. stwierdził, że K. G. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 13.10.2004r. do 28.02.2006r., od 01.08.2013r.do 26.11.2015r. od 11.12.2015r. do 31.05.2017r. od 01.07.2017r. do 31.08.2019r., od 1.10.2019r. do 31,01.2020r. i od 01.03.2020r. do nadal, a nie podlegał temu ubezpieczeniu w okresach od 01.10.2004r. do 12.10.2004r. od 01.06.2013r. do 31.07.2013r., od 01.06.2017r. do 30.06.2017r., od 01.09.2019r. do 30.09.2019r. i od 01.02.2020r. do 29.02.2020r., ponieważ popełniał uchybienia w płatności składek, kilkakrotnie korzystał z przywrócenia terminu, ale kolejny wniosek z 16.09.2020r. o wyrażenie zgody na opłacenie składki po terminie nie został już uwzględniony., gdyż nie zaistniały szczególne okoliczności uzasadniające wpłatę po terminie, jako, że popełniony błąd rachunkowy nie stanowi okoliczności szczególnej ani losowej.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu K. G. domagając się jej zmiany i ustalenia, że podlega ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 1 do 29.lutego 2020r., podnosząc, , że niedopłata wynikła z omyłkowego wyliczenia wynagrodzenia dla pracownicy korzystającej ze zwolnienia lekarskiego., co zostało ujawnione dopiero przy wydaniu jej świadectwa, gdy została zwolniona z pracy z dniem 30.04.2020r., a niedopłata została niezwłocznie uzupełniona.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje.

Okoliczności faktyczne sprawy nie są sporne.

K. G. prowadzi działalność gospodarczą i zatrudnia 14 pracowników.

Do 31.01.2020r. odwołujący się podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresach wymienionych w decyzji i kilkakrotnie już korzystał z możliwości przywrócenia terminu do opłacenia składek, bo jego wniosku=i ZUS uznawał za zasadne. Spór dotyczy natomiast miesiąca lutego 2020r.

Za ten miesiąc kwota składek, które przestawił jako płatnik dotyczyła 15 osób i zgodnie z jego deklaracją złożoną w dniu 12.03.2020r. wynosiła 10.178,44zł. Taką też kwotę wpłacił w dniu 13.03.2020r.

W dniu 05.05.2020r. odwołujący się złożył deklarację wykazując za luty 2020r. kwotę 10.445,46zl. Wiązało się to ze zmianą podstawy wymiaru składki za jednego z pracowników. Brakująca kwotę 267,02 zł uregulował w dniu 14.05.202r.

Mimo tych okoliczności faktycznych organ rentowy odmówił odwołującemu się przywrócenia terminu uznając, że nie zaistniała żadna wyjątkowa sytuacja.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.. 14 ust. 1a) pkt. 2 ustawy z 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019r.poz. 300 ze zm.) dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie.

W rozpoznawanej sprawie na wstępie zwrócić należy uwagę na fakt, że ukształtowane orzecznictwo Sądu Najwyższego rozróżnia uchybienie co do wysokości składki od uchybienia co do terminu jej płatności.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 08.12.2015r. (sygn. akt. IIUK 443/14) Sąd Najwyższy stwierdził nawet, że jako wyraz dorozumianego wystąpienia z ubezpieczenia dobrowolnego rozumie się tylko całkowity brak składki za dany miesiąc, natomiast wpłacenie składki w niepełnej wysokości nie wyczerpuje przesłanki ustania ubezpieczenia jako „nieopłacenie „ składki, natomiast może być ewentualnie podstawą do stosowania przez organ rentowy sankcji określonych w art. 24 ustawy np. wymierzenia dodatkowej opłaty lub pociągać koniczność zapłacenia odsetek. Taki pogląd wypowiedział też Sąd Najwyższy w wyroku z 8.08.2001r. IIUK 518/00. Przyjmuje się bowiem, że tylko zaniechanie zapłaty składki w terminie wyraża wolę zaprzestania podlegania ubezpieczeniu dobrowolnemu, a opłacenia składki zawsze wiąże się z wolą jego kontynuowania. Za przyjęciem tego poglądu przemawia w ocenie Sądu chociażby fakt, że do pomyłek przy opłaceniu składek dochodzi często przez nieuwagę, nieumiejętności płatnika, czy przez niedopatrzenie zmieniających się stawek, a ustanie ubezpieczenia dobrowolnego jest skutkiem nieadekwatny do stopnia uchybienia. Taki liberalny sposób traktowania niepełnych wpłat wyłączony jednak winien być w odniesieniu do sytuacji gdy ubezpieczony wypłaca tylko nieznaczną część należnej składki w przekonaniu, że chroni go to z wyłączenia z ubezpieczenia.

Podzielając ten pogląd Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że odwołujący się w okresie od 1 do 29.02.2020r. pozostawał w ubezpieczeniu chorobowym. Miał bowiem jasno wyrażoną wolę kontynuowania tego ubezpieczenia skoro opłacił należną składkę, która dopiero po kilku miesiącach okazała się za niska.

Nawet jednak gdyby nie podzielać wspomnianego stanowiska Sądu Najwyższego i trwać w poglądzie, że składka winna być wpłacona i w terminie i w pełnej kwocie, to w ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie istnieją przesłanki do przywrócenia odwołującemu się terminu do opłacenia składki należnej za luty 2020r.

Zgodnie z art.14 ust pkt 2 ustawy systemowej w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie.

Przepis posługuje się określeniem „ W UZASADNIONYCH PRZYPADKACH „, a nie jak to rozumie ZUS -w „ wyjątkowych”.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 28.06.2013r. w sprawie IIIAUa 1537/12 Sąd Apelacyjny w Łodzi wyjaśniając pojęcie „ uzasadnionego przypadku” wskazał, że nie chodzi o to by był to przypadek szczególnie uzasadniony, ale by był uzasadniony, czyli taki, który obiektywnie usprawiedliwia i tłumaczy dlaczego składka nie została zapłacona w terminie. Podobnie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 21.04.2015r. w sprawie IIIAUa 943/14.

Nie można zatem stosować automatyzmu i każdy wniosek należy rozpoznawać z rozważeniem przyczyny uchybienia. Konieczność indywidualizowania oceny dla każdego przypadku uchybienia w opłacaniu składek tak z powodu przekroczenia terminu czy zaniżenia wysokości podkreślił Sąd Najwyższy m. in w wyroku z dnia 19.01.2016r. w sprawie IUK 35/15 i to nawet w odniesieniu do sytuacji gdy błąd popełniło biuro rachunkowe.

Oceniając wniosek odwołującego się odnieść się zatem należało do przyczyny uchybienia w konkretnej sytuacji, a nie bez znaczenia jest tak zakres popełnionego błędu jak i czas jego usunięcia oraz ogólnie sylwetka płatnika. Odwołujący się opłacił pierwotnie składkę w przekopaniu prawidłowości wyliczenia, a po ujawnieniu wadliwości w wyliczeniu niezwłocznie uzupełnił wpłatę.

W ocenie sądu w omówionych okolicznościach nie ma uzasadnienia dla wyłączenia K. G. z ubezpieczenia chorobowego od 01. Do 29.020.2020r., zatem decyzja ustalająca przebieg tego ubezpieczenia z pominie ciem lutego 2020r. jest wadliwa .

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art. 477 14§ 2 kpc orzeczono jak w wyroku.