Sygn. akt I ACa 888/21
Dnia 19 października 2021 r.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny
w składzie:
|
Przewodniczący |
: |
SSA Beata Wojtasiak |
po rozpoznaniu w dniu 19 października 2021 r. w Białymstoku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w(...)
o odszkodowanie
na skutek apelacji powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku
z dnia 13 sierpnia 2021 r. sygn. akt I C 1238/21
oddala apelację (art. 391 1 § 1 k.p.c.)
(...)
Sygn. akt I ACa 888/21
S. P. w pozwie skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa- Sądowi Okręgowemu w(...) wniosła o zapłatę kwoty 10.000.000 zł tytułem odszkodowania. W uzasadnieniu wskazała, że z uwagi na istniejący układ adwokacko-prokuratorsko-sędziowski niewłaściwie zostało poprowadzone postępowanie przygotowawcze w sprawie o sygn. akt 1 Ds. 2004/08, które zakończyło się umorzeniem oraz postępowanie karne o sygn. akt II K 15/09.
Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2021 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku oddalił powództwo jako oczywiście bezzasadne (art. 191 1 k.p.c.). Zdaniem Sądu powódka posługując się szeregiem epitetów pod adresem pracowników strony pozwanej, nie przedstawiła jednak żadnych dowodów ma poparcie swoich twierdzeń. Powództwo samo w sobie skoncentrowało się wokół próby wzruszenia orzeczenia zapadłego w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Łomży (rozbieżnego z oczekiwaniami powódki) jako wydanego z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa. Powódka zarzucała szereg uchybień proceduralnych, także dowodowych, nacisków i zależności „z zewnątrz”, których konsekwentnie i kategorycznie doszukiwała się w przedsiębranych przez pozwanego czynnościach. Zdaniem Sądu kwestionowanie decyzji orzeczniczych i formułowanie określonych zarzutów powinno odbywać się w ramach procedur odwoławczych. Na datę wyrokowania w niniejszej sprawie nie udało się ustalić, czy powódka z takowych skorzystała. Niewyjaśniony także pozostał charakter, w jakim miała ona występować w postępowaniu pod sygn. II K 15/09 (jako strona, pokrzywdzona, oskarżyciel, świadek). Sąd zaznaczył, że nieprzedstawienie dostatecznych danych umożliwiających dokonanie wyczerpującej oceny opisywanych okoliczności i uchybienia na tym tle obciążały wyłącznie powódkę i musiały skutkować takiej treści orzeczeniem. W ocenie Sądu nie sposób przypisać pozwanemu zachowań umożliwiających uwzględnienie sformułowanych żądań. Osoba niezadowolona z określonego rozstrzygnięcia nie może bowiem za pomocą innych środków próbować „obejść” przepisy dotyczące sposobu zaskarżania orzeczeń oraz ukonstytuowaną zasadę instancyjności. Domaganie się odszkodowania za szkodę związaną z działaniem organów wymiaru sprawiedliwości, a konkretnie – orzekaniem w sposób rozbieżny z oczekiwaniami zainteresowanej, bez oparcia ich na jakiejkolwiek podstawie faktycznej bądź prawnej – w ocenie Sądu - wypełnia dyspozycję art. 191 1 k.p.c.. Podjęcie dalszych czynności w niniejszym postępowaniu – zdaniem Sądu - byłoby oczywiście bezcelowe i przyczyniłoby się do prowadzenia czynności w sprawie oczywiście bezzasadnej.
Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka. Wynikało z niej, że nie zgadza się z orzeczeniem.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja podlega oddaleniu.
Sąd Apelacyjny aprobuje ocenę Sądu Okręgowego, że przytoczone w pozwie okoliczności prowadzą do oceny, iż powództwo jest oczywiście bezzasadne.
Zgodnie z art. 191 1 k.p.c. sąd może oddalić powództwo na posiedzeniu niejawnym, bez podejmowania wcześniejszych czynności i prowadzenia postępowania, jeżeli z treści pozwu i załączników oraz okoliczności dotyczących sprawy wynika oczywista bezzasadność powództwa.
W doktrynie wskazuje się, że „oczywista bezzasadność powództwa” jest to stan, w którym dla każdego prawnika, bez potrzeby dokładnej analizy sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest jasne, że nie ma podstawy do udzielenia żądającemu merytorycznej ochrony prawnej. Sformułowano również stanowisko, że roszczenie jest oczywiście bezzasadne, gdy z samej treści pozwu jasno wynika, że powodowi nie przysługuje żądanie od pozwanego określonego świadczenia na podstawie przytoczonych okoliczności faktycznych (decydują tutaj przepisy prawa materialnego). Roszczenie może być oczywiście bezzasadne zarówno z przyczyn faktycznych (gdy wnioski wysnute przez stronę z powołanych przez nią okoliczności faktycznych są rażące sprzeczne z zasadami logiki), jak i z przyczyn prawnych, gdy każdy prawnik bez głębszej analizy, z góry może ocenić, że roszczenie nie może być uwzględnione. W analogiczny sposób przesłanka ta jest ujmowana w orzecznictwie. Wskazuje się, że oczywista bezzasadność roszczenia to bezzasadność niebudząca jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że roszczenie, z którym występuje powód, nie zasługuje na udzielenie mu ochrony prawnej, a wniosek taki nasuwa się niezwłocznie po zaznajomieniu się z roszczeniem oraz jego podstawą faktyczną i prawną.
Rację przyznać należy Sądowi Okręgowemu, że z treści pozwu oraz okoliczności dotyczących sprawy, wynika iż powódka w sposób nieuprawniony dąży do podważenia wyników postępowań karnych, które okazały się sprzeczne z jej oczekiwaniami. Na poparcie swych twierdzeń nie przedstawia przy tym żadnych namacalnych dowodów, a poprzestaje jedynie na gołosłownych twierdzeniach, których słuszności nie sposób w żaden sposób zweryfikować. Powódka nie określa w zasadzie z jakiego tytułu domaga się od Skarbu Państwa odszkodowania i na czym polega jej szkoda (wyceniona aż na 10.000.000 zł). Wspomnieć również należy, że także pisma załączone do apelacji w żaden sposób nie wpływają na ocenę słuszności stanowiska Sądu Okręgowego, iż powództwo jest oczywiście bezzasadne albowiem bez potrzeby dokładnej analizy sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest jasne, że powódce nie przysługuje roszczenie przeciwko pozwanemu na podstawie przytoczonych przez nią twierdzeń.
Końcowo wskazać należy, że na mocy art. 391 1 § 1 k.p.c. w przypadku wniesienia apelacji od wyroku wydanego na podstawie art. 191 1 k.p.c. można pominąć czynności, które ustawa nakazuje podjąć na skutek wniesienia apelacji, w szczególności nie wzywać powoda do usunięcia jej braków ani uiszczenia opłaty. Sąd drugiej instancji może rozpoznać apelację na posiedzeniu niejawnym, nie doręczając apelacji osobie wskazanej jako pozwany ani nie rozpoznając wniosków złożonych wraz z tą apelacją.
Wobec powyższego, uznając apelację za nieuzasadnioną, Sąd Apelacyjny na mocy art. 391 1 § 1 k.p.c. nie uzupełniając braków formalnych apelacji i nie doręczając apelacji pozwanemu, oddalił ją na posiedzeniu niejawnym.
(...)