Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 300/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. VIII K 52/19 z dnia 24.06.2020 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

x oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

x na niekorzyść

x w całości

x w części

x

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/

Obrońcy pkt I.1 i 2 naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk poprzez: 1/ dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, polegającej na oparciu rozstrzygnięcia na sprzecznych zeznaniach świadków K. K. (1), O. L. i D. N. oraz niekonfrontowaniu ich ze zgromadzonymi dokumentami, m.in. charakterem umowy z 21.10.2015 r. i dowodem w postaci wyjaśnień oskarżonego G. K. (1);

2/ jednoczesne uznanie za wiarygodne zeznań świadków J. N. (1), A. W. (1) i P. R. (1) dotyczących określenia kondycji finansowej spółki, jej sukcesów, roli oskarżonego G. K. w działalności spółki, jak i problemów, lecz niedokonanie ich właściwej analizy i oparcie ustaleń wbrew tym zeznaniom, przy jednoczesnym uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego w części dotyczącej podejmowanych przez niego działań zgodnie z treścią zawartej umowy i w najlepiej pojętym interesie spółki.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022/.

b/ W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego G. K. (1) oraz dokonał ich na podstawie właściwej oceny dowodów, mając na uwadze treść art. 7 kpk, a ocenę tę należy jedynie poszerzyć. Oparł się przy tym na całości przedstawionego mu materiału dowodowego stosownie do treści art. 410 kpk, co dotyczy tylko istotnych kwestii.

c/ Sąd Okręgowy poddał ocenie ujawnione dowody, przekonująco ją uzasadnił i brak jest podstaw do podważenia tej oceny. Nie doszło do obrazy art. 7 kpk ani innych przepisów, która uniemożliwiałaby instancyjną kontrolę prawidłowości wyroku bądź nakazywała jego zmianę co do sprawstwa i winy oskarżonego. Zatem wnioski obrońcy o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania - są w oczywisty sposób bezzasadne.

d/ Chybiony jest zarzut z pkt I.1 błędnej oceny materiału dowodowego w postaci zeznań świadków K. K. (1), O. L. i D. N.. Sąd Okręgowy prawidłowo uzasadnił, dlaczego dał im wiarę. Zauważyć trzeba, że zeznania te korelują ze sobą w istotnym dla sprawy zakresie i w żadnej mierze nie przeczy im zebrana dokumentacja. Wedle K. K. (1), oskarżony naruszył umowę z 21.10.2015 r. poprzez wypłatę kwestionowanych pieniędzy na swoją rzecz, gdyż po rozwiązaniu umowy tj. od lipca 2017 r. otrzymywał tylko 500 zł wynagrodzenia i miał prawo do procentu od umów. D. N. i O. L. zbieżnie podali, że od tego czasu oskarżony miał prawo jedynie do prowizji od zawieranych umów, która miała zostać ustalona później. G. K. przelał też samowolnie pieniądze z rachunku spółki dokładnie w chwili, kiedy K. K. i D. N. podjęli czynności w banku w celu zablokowania mu dostępu do konta /k.288, 291/. Nie otrzymywał premii z uwagi na brak zysków /k.62, 291v/ a wypłaty z dni 4.07.2017 r., 3 i 31.08.2017 r. były nienależne /k.63, 69, 75, 291v/. Powyższe znajduje istotne potwierdzenie w treści umowy menedżerskiej z 21.10.2015 r., zgodnie z którą G. K. miał uzyskiwać premię w zależności od osiągnięcia postawionych celów /art. 5 pkt 5.1 lit. b - k. 21v/.

Natomiast wskazywane przez obrońcę sprzeczności są jedynie pozorne, gdyż dotyczą różnych okoliczności a na rozprawie świadkowie nie pamiętali już wielu szczegółów. Ponadto pewne różnice są naturalne z uwagi na różne role w wydarzeniach czy odmienne zapamiętanie szczegółów. Zeznania K. K., że w marcu 2017 r. podjęli decyzję o zakończeniu współpracy z oskarżonym, korespondują z wypowiedzeniem umowy menedżerskiej i nie pozostają w ogóle w sprzeczności z relacją D. N., który przecież tego nie neguje. Nie chodzi przy tym o polecenia D. N., ale o jego negatywną opinię odnośnie pracy G. K. i podjęte w tej sytuacji działania właścicieli (...) sp. z o.o. Nadto zeznania O. L. są ogólniejsze od relacji K. K. i D. N., odwołuje się ona także do wiedzy ze słyszenia i nie zna pewnych szczegółów. Z zeznań tych świadków niewątpliwie wypływa, że rozwiązanie umowy menedżerskiej z oskarżonym było skuteczne i co więcej, względem spółki i przełożonych nie kwestionował tego oskarżony. Jego dalsza praca na rzecz spółki miała odbywać się na innych zasadach i być wynagradzana w inny sposób. Rozwiązanie tej umowy nie oznaczało, że G. K. nie miał wykonywać dalej czynności na rzecz spółki, skoro strony tak się umówiły. Zatem dowolne jest stanowisko obrońcy, że „strony nie traktowały rozwiązania umowy jako skutecznego”.

e/ Sąd Okręgowy prawidłowo uznał zeznania świadków J. N. (1), A. W. (1) i P. R. (1) za wiarygodne, gdyż nie są one kwestionowane, ale nie dotyczą istoty sprawy. Nieskuteczny jest zarzut „oparcia ustaleń wbrew tym zeznaniom, przy jednoczesnym uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego w części dotyczącej podejmowanych przez niego działań zgodnie z treścią zawartej umowy i w najlepiej pojętym interesie spółki”. Relacje tych świadków nie usprawiedliwiają przypisanych działań oskarżonego, ponieważ nie posiadają oni wiedzy o jego rozliczeniach z pokrzywdzoną spółką i zasadach wynagradzania. Z zeznań tych nie wynikają konkretne rezultaty dla spółki ani wykonanie usług, które miałyby być podstawą wynagrodzenia czy premii określonych w fakturach. Nie chodzi tu przecież o samo wykonywanie przez G. K. różnych czynności na rzecz spółki czy innych podmiotów, ale fakt, że czynności te zostały ocenione przez przedstawicieli właścicieli (...) sp. z o.o. jako mało skuteczne i nieprzynoszące planowanych dochodów/zysków, co skutkowało rozwiązaniem umowy menedżerskiej. Relacje J. N., A. W. i P. R. dotyczą innych kwestii niż zeznania K. K., O. L. i D. N.. Świadkowie J. N., A. W. i P. R. nie są powołani do oceny, czy oskarżony wykonywał obowiązki na rzecz spółki „sumiennie i z należytą starannością” a przede wszystkim efektywnie, gdyż nie byli jego przełożonymi ani nie pracowali na rzecz (...) sp. z o.o., ale na rzecz innych firm i banków.

f/ Skarżący nie podważył oceny wyjaśnień oskarżonego G. K., które Sąd I instancji uznał za niewiarygodne w zakresie negującym umyślne popełnienie przestępstwa. Oskarżony nie podważał okoliczności faktycznych co do współpracy ze spółką (...) sp. z o.o., pełnienia funkcji członka jej zarządu, wykonania przelewów pieniędzy i wystawienia faktur. Wersja wydarzeń o działaniu zgodnie z umową została przedstawiona dopiero na rozprawie, nie przekonuje i stanowi próbę wytłumaczenia przelania pieniędzy z rachunku spółki. Oskarżony nie wykazał jednak, aby miał prawo do samodzielnego przyznania i przelania na swoją rzecz wskazanych kwot, które zostały zakwestionowane. Przyznał, że w marcu 2017 r. otrzymał wypowiedzenie umowy współpracy ze spółką z 3-miesiecznym okresem wypowiedzenia. Zatem umowa ta przestała obowiązywać od końca czerwca 2017 r. i od 01.07.2017 r. oskarżony nie mógł jej realizować. Twierdzenia o wadach formalnych i merytorycznych wypowiedzenia stanowią jedynie linię obrony – okres wypowiedzenia zamiast natychmiastowego zwolnienia był korzystny dla oskarżonego, jak też oskarżony w razie kwestionowania wypowiedzenia mógł odwołać się czy skierować sprawę do sądu, czego przecież nie zrobił. G. K. jednoznacznie wskazał, że postanowił „rozliczyć się z firmą” na własnych zasadach, czyli nie miał zgody przedstawicieli spółki na takie postąpienie. Jego twierdzenia o przypadkowej zbieżności 3 przelewów z przyjazdem K. K. są sprzeczne z bezstronnymi i wiarygodnymi zeznaniami świadka D. Z. /pracownika banku/, która poinformowała oskarżonego o działaniach w celu zablokowania mu dostępu do rachunku spółki. Natomiast K. K. wskazał na art. 7 pkt 7.5 jako podstawę wypowiedzenia umowy - tj. kiedy działalność menedżera szkodzi spółce /k.24v/ - i wypowiedzenia tego w realiach sprawy nie można uznać za nieskuteczne, skoro nie zostało w ogóle zakwestionowane przez G. K. /nie odwołał się on od niego i nie podjął w tym celu żadnych czynności/.

Działania oskarżonego były niewątpliwie bezprawne. Wystawił fakturę VAT nr (...) r. na kwotę 53.013 zł tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia prowizyjnego za III kwartał 2017 r. i przelał tę kwotę 31.08.2017 r. – gdy art. 5 pkt 5.1 lit. b umowy z 21.10.2015 r. jednoznacznie wskazuje, że prowizja powinna zostać wypłacona z dołu po danym okresie. Wystawił fakturę VAT nr (...) r. na kwotę 54.612 zł tytułem wynagrodzenia prowizyjnego za I i II kwartał 2017 r. oraz przelał tę kwotę 31.08.2017 r. – gdy nie osiągnął uprawniającego do tego poziomu sprzedaży z art. 5 pkt 5.1 lit. b umowy z 21.10.2015 r., co wynika z zeznań K. K., O. L. i D. N.. Wystawił fakturę VAT nr (...) r. na kwotę 79.950 zł tytułem zaległego wynagrodzenia zasadniczego za 08 i 09.2015 r. i wynagrodzenia prowizyjnego za IV kwartał 2015 r. oraz przelał tę kwotę 31.08.2017 r. – gdy umowę uprawniającą do tego zawarł dopiero 21.10.2015 r., nie osiągnął uprawniającego do tego poziomu sprzedaży, co wynika z zeznań K. K., O. L. i D. N., a wcześniej nie dochodził tych kwot. Nie ma znaczenia, że wykonywał organizacyjne prace dla spółki przed jej zarejestrowaniem, skoro wynagrodzenie za to nie było objęte umową ani innym uzgodnieniem. Nie ma znaczenia, jaką sumą dysponowała spółka przed 31.08.2017 r., ponieważ nie uniemożliwiało to samoistnie wystawienia faktur ani dochodzenia należności, gdyby przysługiwały oskarżonemu. Podobnie należy ocenić wykonanie przelewów z dni 4.07.2017 r. i 3.08.2017 r. tytułem wynagrodzenia i zwrotu kosztów zgodnie z umową - która przestała przecież obowiązywać. Niezadowolenie oskarżonego z rozwiązania umowy nie uprawniało go do samowolnego wypłacenia w/w pieniędzy na swoją rzecz. Oceny sytuacji nie zmienia także korespondencja mailowa oskarżonego z k. 78-83 i 374, która wyraża jego stanowisko, które nie zostało przecież zaaprobowane.

Lp.

Zarzut

2/

Obrońcy pkt II.1 i 2 błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegających na :

1/ przyjęciu, że oskarżony G. K. nadużył udzielonych mu uprawnień i wyrządził spółce (...) sp. z o.o. z/s w W. znaczną szkodę majątkową i przywłaszczył sobie pieniądze w łącznej kwocie 239.557,61 zł oraz, że G. K. posiadając od pracownika (...) informacje o działaniach podejmowanych przez przedstawicieli spółki poświadczył nieprawdę dokumentując czynności, które nie odzwierciedlały rzeczywiście wykonanych na rzecz (...) sp. z o.o. usług i wystawił kolejne faktury, podczas gdy prawidłowa interpretacja działań faktycznych G. K. oceniana przez pryzmat treści umowy z 21.10.2015 r. doprowadzić musi do konkluzji, iż G. K. był uprawniony na podstawie wiążącej go umowy do dokonania w/w wypłat;

b/ przyjęciu, że (...) sp. z o.o. w okresie działalności nie przyniosła spodziewanych dochodów oraz, że rozwiązanie umowy z 21.10.2015 r. było prawnie skuteczne, podczas gdy przedmiotowe zagadnienia wymagały oceny nie tylko przez pryzmat prawa karnego, ale również przez odwołanie się do przepisów prawa cywilnego w zakresie stosunku obligacyjnego między spółką a G. K., czego Sąd zaniechał, a co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych leżących u podstaw rozstrzygnięcia co do winy oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Powtórzyć należy, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej oceny ujawnionych dowodów w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, przekonująco ją uzasadnił i słusznie uznał G. K. (1) za winnego popełnienia przypisanego mu czynu. Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych są wtórne do zarzutów naruszenia art. 7 kpk, a więc należy je tak samo negatywnie ocenić. Za dowolne uznać trzeba twierdzenie skarżącego, że oskarżony był uprawniony na podstawie wiążącej go umowy z 21.10.2015 r. do dokonania zakwestionowanych wypłat z rachunku spółki. Bez wątpienia nadużył udzielonych mu uprawnień i wyrządził pokrzywdzonej spółce znaczną szkodę majątkową oraz przywłaszczył powierzone sobie pieniądze, co wykazał Sąd I instancji. Umowa menedżerska została rozwiązana z dniem 30.06.2017 r., a zatem dalsze powoływanie się na nią przez oskarżonego nie znajduje uzasadnienia. Podzielić należy stanowisko, że faktury z 31.08.2017 r. nie miały podstawy faktycznej i prawnej. Obrońca nie wskazuje przy tym, które przepisy prawa cywilnego miałyby zostać wzięte pod uwagę przez Sąd – czyli nie wykazał naruszenia takich przepisów. Nadto oskarżony nie podważając wcześniej w jakikolwiek sposób ustania umowy z 21.10.2015 r. i nie domagając się na jej podstawie wynagrodzenia jednoznacznie okazał, że wykonanie przelewów kwot w dniach 4.07.2017 r., 3 i 31.08.2017 r. było samowolną i nieuprawnioną decyzją z jego strony. Brak zadowalających dochodów osiągniętych przez spółkę wynika jasno z zeznań świadków K. K., O. L. i D. N.. Nieuzasadnione jest zaś powoływanie się na zawarcie transakcji z firmą (...), skoro udział oskarżonego nie był decydujący a wedle O. L. wręcz niewielki. Sąd I instancji wykazał także, że oskarżony obejmował swoją świadomością podjęte działanie przestępcze na szkodę pokrzywdzonej spółki. Zatem nie doszło do błędów w ustaleniach faktycznych, które miałyby wpływ na treść zaskarżonego wyroku.

b/ Dodać można, że Sąd I instancji właściwie uzasadnił przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 296 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Ustalone zachowanie oskarżonego stanowi przywłaszczenie powierzonych środków pieniężnych /art. 284 § 2 kk/ o znacznej wartości tj. powyżej 200.000 zł /art. 294 § 1 kk/, a jednocześnie nadużycie udzielonych uprawnień przez członka zarządu spółki zobowiązanego do zajmowania się jej sprawami majątkowymi i działalnością, co skutkowało wyrządzeniem znacznej szkody majątkowej /art. 296 § 1 i § 2 k.k./. Oskarżony działał przy tym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w krótkich odstępach czasu /art. 12 § 1 k.k./.

Wniosek

ObrońcaGrzegorzaKasperka wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

a/ uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu;

b/ ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

a/ Wnioski obrońcy nie zasługiwały na uwzględnienie wobec przeprowadzonych wyżej w pkt 1-2 rozważań co do zarzutów.

b/ Dodać można, że analiza zebranych dowodów, a w tym także wyjaśnień G. K. (1) świadczy, iż dokonał zakwestionowanych przelewów z dni 4.07.2017 r., 3 i 31.08.2017 r., które były nienależne. Wyjaśnienia oskarżonego, że był uprawniony do przelania określonych sum, pozostają w sprzeczności nie tylko z zeznaniami świadków K. K., O. L. i D. N., ale także treścią umowy z 21.10.2015 r. i jej wypowiedzeniem oraz relacją D. Z..

b/ W realiach sprawy brak jest jakichkolwiek przesłanek do obniżenia wymierzonej kary 1 roku pozbawienia wolności, która jest karą minimalną za przypisany czyn, zagrożony od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Słusznie warunkowo zawieszono wykonanie tej kary na okres 2 lat próby i nałożono wskazane obowiązki. Celowe było także orzeczenia kary 300 stawek grzywny po 20 zł. Kary te uwzględniają bowiem znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu i spowodowany skutek w postaci szkody w wysokości ponad 200.000 zł, jak też dotychczasowy prawidłowy tryb życia oskarżonego. Takie kary odpowiadają nadto sposobowi działania i znacznemu stopniowi winy G. K.. Natomiast oskarżony jest osobą niekaraną, co wpływa na obniżenie wymiaru kary.

c/ Obrońca nie wskazał okoliczności, które należałoby dodatkowo uwzględnić przy wymiarze kar, które nie są nadmiernie surowe i ich ukształtowanie czyni zadość potrzebom prewencji indywidualnej i generalnej oraz odpowiada dyrektywom zamieszczonym w art. 53 § 1 i 2 kk. Całokształt okoliczności sprawy przekonuje, że kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania jest właściwa i celowa, a w konsekwencji sprawiedliwa. Natomiast orzeczona grzywna jest możliwa do wykonania.

Lp.

Zarzut

3/

Prokuratora /bez numeracji/ obrazy przepisów prawa materialnego, polegającej na pominięciu w wyroku z 24.06.2020 r. w kwalifikacji prawnej czynu wskazania art. 271 § 1 kk.

x zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ten jest oczywiście zasadny, gdyż Sąd Okręgowy w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego w zaskarżonym wyroku pominął art. 271 § 1 kk. Opis czynu i ustalenia Sądu jednoznacznie wskazują, że oskarżony G. K., będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, wystawił faktury VAT nr (...) w dniu 31.08.2017 r., które nie odzwierciedlały rzeczywiście wykonanych usług na rzecz spółki (...) sp. z o.o. W ten sposób oskarżony poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne tj. wykonania usług, co nie miało miejsca. Tak więc opis ten i ustalenia zawierają wszystkie znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 271 § 1 kk.

Lp.

Zarzut

4/

Prokuratora /bez numeracji/ obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 413 § 2 pkt 1 kpk polegającej na pominięciu w wyroku z 24.06.2020 r. w opisie czynu przypisanego G. K. (1) znamienia strony podmiotowej wskazującego, że oskarżony przywłaszczył powierzone sobie pieniądze, co spowodowało, że przedmiotowy wyrok nie zawiera wszystkich niezbędnych znamion dla przypisania oskarżonemu znamion zarzucanego przestępstwa.

x zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ten jest oczywiście zasadny, ponieważ Sąd Okręgowy w opisie czynu przypisanego w zaskarżonym wyroku wskazał, że oskarżony przywłaszczył sobie pieniądze, ale pominął sformułowanie, że zostały one „powierzone”. Kwalifikacja prawna tak czynu zarzucanego, jak i czynu przypisanego z art. 284 § 2 kk oraz ustalenia Sądu świadczą bezspornie, że chodzi tu o przywłaszczenie powierzonej rzeczy ruchomej w postaci pieniędzy w kwocie 239.557,61 zł.

Wniosek

Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

a/ uzupełnienie podstawy prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu o czyn stypizowany w dyspozycji art. 271 § 1 kk;

b/ ustalenie, że oskarżony przywłaszczył powierzone sobie pieniądze w łącznej kwocie 239.557,61 zł.

x zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski prokuratora zasługiwały na uwzględnienie wobec przeprowadzonych wyżej w pkt 3-4 rozważań co do zarzutów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Naruszenie prawa materialnego poprzez pominięcie w zaskarżonym wyroku w kwalifikacji prawnej czynu art. 271 § 3 kk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

a/ Opis czynu i ustalenia Sądu Okręgowego jednoznacznie wskazują, że oskarżony G. K., będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, wystawił faktury VAT nr (...) w dniu 31.08.2017 r., które nie odzwierciedlały rzeczywiście wykonanych na rzecz spółki (...) sp. z o.o. usług. W ten sposób oskarżony poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne tj. wykonania usług, co nie miało miejsca. Nadto w opisie czynu i ustaleniach wskazano, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zatem opis ten i ustalenia zawierają wszystkie znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 271 § 1 i 3 kk.

b/ Powyższe uwzględniono na podstawie art. 455 kpk, który stanowi, że nie zmieniając ustaleń faktycznych Sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów; a poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść. W tym wypadku apelację na niekorzyść oskarżonego wniósł prokurator i wobec tego należało dokonać wskazanej poprawy kwalifikacji prawnej niezależnie od jego zarzutów /tak też np. D. Świecki, Kodeks postępowania karnego – Komentarz, Warszawa 2017, tezy 1-9 do art. 455 kpk/.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

W punkcie II utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części tj. co do rozstrzygnięć z pkt I-V.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody wskazano w części 3 tj. nieuwzględnienie apelacji obrońcy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

W punkcie I zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego G. K. (1) w ten sposób, że w punkcie I w opisie przypisanego czynu przyjęto, że oskarżony przywłaszczył powierzone sobie pieniądze a kwalifikację prawną czynu uzupełniono o art. 271 § 1 i 3 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

a/ Przyjęcie w opisie przypisanego czynu, że oskarżony przywłaszczył powierzone sobie pieniądze, wynika z uwzględnienia w tym zakresie apelacji prokuratora – rozważania w pkt 4 części 3.

b/ Uzupełnienie kwalifikacji prawnej czynu o art. 271 § 1 i 3 k.k. wynika z uwzględnienia w tym zakresie apelacji prokuratora – rozważania w pkt 3 części 3 oraz uwzględnienia na mocy art. 455 kpk, że opis czynu i ustalenia zawierają wszystkie znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 271 § 1 i 3 kk – rozważania w części 4.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zasądzono od oskarżonego G. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1380 zł tytułem opłat oraz wydatki za postępowanie odwoławcze - w oparciu o treść art. 635 kpk, art. 634 kpk i art. 627 kpk z uwagi na pozostawanie na wolności, uzyskiwanie dochodów i brak powodów do zwolnienia od nich oskarżonego.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Anna Zdziarska Katarzyna Wróblewska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. G. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I-V wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkt I wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

x na niekorzyść

☐ w całości

x w części

x

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana