UZASADNIENIE

wyroku

W pozwie wniesionym drogą elektroniczną do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 15 stycznia 2020 r. (...) w W. wniosło o zasądzenie od K. J. kwoty 257,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W pozwie wskazano, że na dochodzoną sumę składają się: kwota składki ubezpieczeniowej z umowy ubezpieczenia zawartej przez strony oraz skapitalizowane odsetki za opóźnienie naliczone od raty składki za okres od dnia 13 lutego 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu (k. 3-7 akt).

Nakazem zapłaty z dnia 25 marca 2020 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanej, aby zapłaciła powódce żądaną kwotę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu (k. 8 akt).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu. Zgłosiła zarzut nieistnienia roszczenia, albowiem kwota żądanej składki ubezpieczeniowej została zapłacona jeszcze przed wszczęciem procedury windykacyjnej, oraz pośrednio zarzut przedawnienia roszczenia (k. 10 akt).

Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2020 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do tutejszego Sądu (k. 17 akt).

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym (k. 1 akt).

W pozwie na urzędowym formularzy złożonym w dniu 9 września 2020 r. i piśmie z 28 sierpnia 2020 r. powódka podtrzymała, że pozwana nie uiściła wszystkich rat składki ubezpieczeniowej z umowy ubezpieczenia auta pozwanej, przez co powstało zadłużenie (k. 25 i 44 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwana podtrzymała zarzuty zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Na dowód zapłaty raty składki ubezpieczeniowej żądanej w pozwie pozwana przedłożyła dowód wpłaty kwoty 241,76 zł z dnia 10 kwietnia 2019 r. Zaznaczyła, że w powodowym towarzystwie ubezpieczeń miała ciągłość ubezpieczenia OC pojazdu marki R. (...) o nr rejestracyjnym (...) w latach 2016-2019, za każdym razem polisy były wyliczane w oparciu o ciągłość współpracy podmiotów ze sobą oraz opłacane w procedurze ratalnej. Zatem gdyby kiedykolwiek pozwana miała niespłacone zadłużenie względem powódki, to nie zaproponowano by jej ciągłości polis oraz rabatów z tytułu wzajemnej współpracy. Do odpowiedzi na pozew pozwana załączyła propozycję powódki ubezpieczenia auta pozwanej na dalszy okres, po zakończeniu okresu ubezpieczenia, za który dochodzona jest składka w pozwie (k. 49-58 akt).

W piśmie z dnia 9 marca 2021 r. powódka ponownie zaznaczyła, że pozwana nie opłaciła wszystkich rat składki ubezpieczeniowej, przez co powstało zadłużenie dochodzone pozwem. Zarzuciła, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu opłacenia wszystkich rat składki ubezpieczeniowej spoczywa na pozwanej, która z tego faktu wywodzi skutki prawne (k. 64-64v akt).

Na rozprawie pełnomocnik pozwanej podniósł, że wszystkie raty składki ubezpieczeniowej zostały opłacone, a strona powodowa nie przedstawiła bilansu opłaty składek z polisy ubezpieczeniowej. Fakt opłacenia wszystkich składek z polisy zawartej między stronami pozwana wywodziła m.in. z tego, że ,,inaczej nie otrzymałaby propozycji zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia” (k. 66 akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 11 maja 2018 r. została zawarta między stronami umowa ubezpieczenia OC, program pomocy z samochodem zastępczym i assistance opony, (...) oraz kluczyki plus pojazdu marki R. (...) o nr rejestracyjnym (...) na okres od 12 maja 2018 r. do 11 maja 2019 r. Na potwierdzenie zawarcia umowy powódka wystawiła polisę nr (...). Składka ubezpieczeniowa w wysokości 967 zł została rozłożona na 4 raty, przy czym pierwsza w kwocie 241,72 zł płatna do dnia 19 maja 2018 r., a trzy następne po 241,76 zł płatne do: 12 sierpnia 2018 r., 12 listopada 2018 r. i 12 lutego 2019 r. Była to kolejna polisa ubezpieczenia tego samego auta w powodowym towarzystwie ubezpieczeń.

Pozwana nie zapłaciła ostatniej raty składki ubezpieczeniowej w kwocie 241,76 zł. Pismem z dnia 20 września 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty zaległej raty składki wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w kwocie łącznej 251,91 zł.

Po zakończeniu okresu ubezpieczenia objętego polisą (...), powódka złożyła pozwanej ofertę ubezpieczenia pojazdu marki R. (...) o nr rejestracyjnym (...) na kolejny rok ze składką w wysokości 794,99 zł.

dowody: polisy ubezpieczeniowe - k. 38-38v, 52-53v akt

wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 39-40 akt

propozycja ubezpieczenia – k. 54-55 akt

potwierdzenie uiszczenia kwoty 241,76 zł – k. 58 akt

Przedstawiony stan faktyczny ustalony został w oparciu o dokumenty złożone przez strony, które w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i prawdziwości, wobec czego mogły stanowić wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Pozwana kwestionowała istnienia roszczenia, nie podważała jednak dokumentów złożonych przez powódkę, w tym zawarcia umowy ubezpieczenia jej pojazdu na okres od 12 maja 2018 r. do 11 maja 2019 r. oraz rozłożenia na raty składki ubezpieczeniowej, wysokości i wymagalności poszczególnych rat. Na dowód zapłaty czwartej raty składki ubezpieczeniowej, wymagalnej 12 lutego 2019 r., pozwana przedłożyła potwierdzenie przelewu kwoty 241,76 zł w dniu 10 kwietnia 2019 r., w którym nie wskazano jednak, której raty składki ubezpieczeniowej wpłata ta dotyczy. W ocenie Sądu, dokument ten nie był wystarczający do wykazania, że pozwana zapłaciła czwartą ratę składki ubezpieczeniowej z polisy nr (...), skoro powódka zaprzeczyła temu, aby dokument ten dotyczył czwartej raty składki. Słusznie więc w tych okolicznościach powódka wskazała, że ciężar udowodnienia, iż była to czwarta rata składki ubezpieczeniowej, a nie wcześniej wymagalna w tej samej kwocie, spoczywał na pozwanej. Zgodnie z art. 451 § 1 k.c. dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. Skoro więc przy wpłacie z dnia 10 kwietnia 2019 r. pozwana nie wskazała, na poczet której raty uiszcza wpłacaną kwotę, to wierzyciel miał prawo zaliczyć to na poczet raty wcześniejszej, należnej 12 listopada 2018 r. Pozwana nie wykazała, że uiściła wszystkie raty wcześniejsze z polisy nr (...) i tym samym nie wykazała, że wpłata z dnia 10 kwietnia 2019 r. dotyczyła czwartej raty składki ubezpieczeniowej, a na niej spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu zgodnie z art. 6 k.c. Żądanie pozwanej przedstawienia przez powódkę bilansu opłaty składek z ww. polisy ubezpieczeniowej było bezzasadną próbą przerzucenia na powódkę ciężaru udowodnienia opłacenia przez pozwaną wszystkich rat składki ubezpieczeniowej.

Dowodem na opłacenie czwartej raty składki ubezpieczeniowej nie jest również to, że po terminie wymagalności tej raty powódka złożyła pozwanej ofertę zawarcia umowy ubezpieczenia OC tego samego pojazdu na kolejny okres, gdyż z niczego nie wynika, aby warunkiem złożenia tej oferty było nie posiadanie zadłużenia w opłacie rat składki z wcześniejszej polisy.

W przedstawionych okolicznościach powództwo o zapłatę czwartej raty składki ubezpieczeniowej z polisy nr (...) podlegało uwzględnieniu na podstawie art. 805 § 1 k.c. Powódce należały się również odsetki ustawowe za opóźnienie od raty składki wymagalnej w dniu 12 lutego 2019 r., od dnia następnego po terminie wymagalności do dnia zapłaty, jak i odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu od skapitalizowanej kwoty odsetek naliczonych do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu do dnia zapłaty (art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.).

Nie był uzasadniony zarzut przedawnienia roszczenia powódki. Zgodnie z art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem trzech lat. Rata składki dochodzona pozwem stała się wymagalna w dniu 12 lutego 2019 r. Pozew złożono 15 stycznia 2020 r. W chwili złożenia pozwu roszczenie nie było więc przedawnione. Złożenie pozwu przerwało bieg przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.), które zacznie biec na nowo po zakończeniu postępowania sądowego (art. 124 § 1 i 2 k.c.).

Powódka wygrała sprawę w całości, dlatego pozwana jest zobowiązana ponieść koszty wyłożone przez powódkę (art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.), na które składały się: opłata od pozwu – 30 zł, wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 90 zł, zasądzone według § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. 2018 r., poz. 265 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł (k. 27 akt) i koszty przesyłek pocztowych poleconych: wezwania do zapłaty – 4,86 zł i pozwu – 4.20 zł (k. 24v akt).

Przewodniczący:	Sędzia Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE