Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 560/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 9 lutego 2021 r. wydany w sprawie o sygn. akt II K 926/16

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. K.

uprzednia, wielokrotna karalność oskarżonego

aktualna karta karna

k. 709-712

2.1.1.2.

A. K.

informacja o aktualnej sytuacji majątkowej oskarżonego

wydruk z systemu ePUAP

k. 708

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Omawiany dowód ma charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Omawiany dowód ma charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony postępowania.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

W zakresie czynu zarzucanego w punkcie I wyroku:

Naruszenie prawa procesowego w postacie art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów oraz:

a) odmowę nadania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał, że nie sprzedawał narkotyków J. G., nie zna go, nie kontaktował się w nim wcześniej, nie przyjął od niego żadnych pieniędzy, podczas gdy zeznania te są konsekwentne i znajdują potwierdzenie w złożonych na rozprawie zeznaniach świadka J. G., który wskazał, że nie kupował narkotyków od oskarżonego, nie znał go wcześniej;

b) odmowę nadania wiary zeznaniom świadka J. G. złożonym na rozprawie w dniu 29 czerwca 2018 roku w zakresie w jakim wskazywał, że nie kupował narkotyków od oskarżonego, nie zna oskarżonego, zeznania złożone przez niego w postępowaniu przygotowawczym zostały wymuszone przez funkcjonariuszy Policji, świadek bał się funkcjonariuszy Policji; podczas gdy zeznania świadka w tym zakresie są logiczne, świadek wyjaśnił co było powodem złożenia innych zeznań w postępowaniu przygotowawczym, nadto wskazał, że nie był karany za posiadanie narkotyków;

c) uznanie za wiarygodne zeznań świadka J. G. złożonych w postępowaniu przygotowawczym, pomimo faktu, iż świadek wskazał, że zeznania te złożył pod presją funkcjonariuszy Policji, bał się ich, zeznawał o okolicznościach, które nie miały miejsca ze strachu i w tym zakresie tłumaczenie świadka było spójne oraz logiczne;

d) uznanie za wiarygodne zeznań świadka M. G. - funkcjonariusza Policji, w zakresie w jakim wskazywał, że oskarżony sprzedawał narkotyki J. G., w samochodzie świadka była amfetamina, podczas gdy z twierdzeń J. G. wynika, że nigdy nie był karany za posiadanie narkotyków, zaś gdyby w jego samochodzie funkcjonariusze Policji ujawniliby narkotyki takie postępowanie karne winno byłoby być prowadzone;

e) uznanie za wiarygodne zeznań świadka K. F. złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których wskazywała, że oskarżony uczynił sobie źródło dochodów ze sprzedaży narkotyków, podczas gdy przesłuchiwana na rozprawie nie była w stanie wskazać czy słyszała, że oskarżony zajmuje się handlem narkotykami, nie pamiętała gdzie mieszkał, nie wskazywała skąd miałaby wiedzę na temat posiadania przez oskarżonego narkotyków, co sprawia, że do zeznań tego świadka należy podejść z dużą dozą ostrożności.

Naruszenie prawa procesowego w postaci art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez uznanie zeznań świadka K. W. za niemających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, podczas gdy świadek K. W. wskazywał, że nigdy nie słyszał o tym, aby oskarżony handlował narkotykami, co potwierdza twierdzenia oskarżonego, że nie uczynił sobie z handlu narkotykami źródła utrzymania.

w konsekwencji powyższego, błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony sprzedawał J. G. narkotyki i uczynił sobie z tego procederu źródło zarobkowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny. W ocenie Sądu Okręgowego ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy w zakresie sprawstwa A. K. są w pełni prawidłowe i znajdują swoje odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Wyjaśnienia oskarżonego (parokrotnie zmieniane na różnych etapach postępowania) należy wyłącznie traktować jako przejaw przyjętej przez niego linii obrony, albowiem nie znajdują one żadnego potwierdzenia w innych zabezpieczonych w sprawie dowodach.

Złożone natomiast w toku postępowania sądowego zeznania świadka J. G. całkowicie różnią się od depozycji złożonych przez niego na etapie postępowania przygotowawczego, co już na wstępie umniejsza ich wiarygodność. Przedstawione przez świadka powody zmiany dotychczasowych zeznań zasadnie nie zostały także uznane przez Sąd Rejonowy za wiarygodne, albowiem zachowanie J. G. należy ocenić wyłącznie jako nieudolną próbę pomocy oskarżonemu, czego konsekwencją będzie prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne o czyn z art. 233 § 1 k.k.. Ponadto, zebrane w sprawie dowody ewidentnie wskazują, że w samochodzie świadka została rozsypana amfetamina, a funkcjonariusze Policji widzieli moment przekazania jej J. G. przez A. K.. Bez znaczenia dla niniejszego postępowania jest podnoszona przez skarżącego uprzednia niekaralność świadka za przestępstwa narkotykowe oraz kwestia ewentualnego przedstawienia mu zarzutów z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wątpliwości Sądu Okręgowego nie budzi również wiarygodność zeznań K. F., której depozycje są spójne, rzeczowe i konsekwentne, a nadto nie miała ona powodów, by niezasadnie obciążać A. K.. Dodatkowo, z uwagi na upływ czasu od inkryminowanego zdarzenia oraz fakt rozstania świadka z oskarżonym, K. F. mogła pewnych okoliczności nie pamiętać, bądź też nie chcieć ich ujawniać, aby nie pogarszać sytuacji procesowej podsądnego.

Sąd Rejonowy zasadnie także uznał zeznania K. W. za nieprzydatne dla sprawy, albowiem fakt, że świadek "nie słyszał" o tym, że A. K. sprzedaje narkotyki w żaden sposób nie dowodzi, że oskarżony tego nie czynił.

Z tych względów przestawiony wyżej zarzut nie mógł zostać uznany za zasadny.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu, skorelowany z nim wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

3.2.

W zakresie czynu zarzucanego w punkcie II wyroku:

Naruszenie prawa procesowego w postaci art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów oraz:

a) odmowę nadania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał, że nie sprzedawał narkotyków G. B. (1), a jedynie kilka razy użyczył mu narkotyków, które posiadał na własny użytek, podczas gdy zeznania oskarżonego w tym zakresie są spójne i konsekwentne, oskarżony w sposób logiczny wskazywał, że posiadał narkotyki na własne potrzeby i czasami zdarzało się, że z uwagi na chorobę G. B. (1) użyczał mu swoich narkotyków, nie czyniąc z tego procederu źródła zarobkowania;

b) odmowę nadania wiary zeznaniom świadka G. B. (1) złożonym na rozprawie w dniu 29 czerwca 2018 roku w zakresie w jakim wskazywał, że oskarżony jedynie „częstował" świadka amfetaminą, kilkakrotnie zdarzało się, że świadek dawał za to pieniądze oskarżonemu, jednakże były to sumy takie jakie oskarżony sam zapłacił za narkotyki, co miało miejsce sporadycznie, podczas gdy zeznania te są spójne, świadek wyjaśnił, nadto że nie potwierdza zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, które odbierane były u niego w domu i z których jak wskazał, nie mógł „nic wyczytać";

c) uznanie za wiarygodne zeznań świadka G. B. (1) złożonych w postępowaniu przygotowawczym, podczas gdy świadek na rozprawie wskazał, że depozycji tej treści nie składał, nie dysponował adresami, nie zeznawał w sposób wskazany w protokole przesłuchania, a nadto wskazywał, że zeznania odbierane były u niego w domu i w momencie podpisu nie mógł z nich „nic wyczytać";

d) uznanie za wiarygodne zeznań świadka M. P. (1) - funkcjonariusza Policji, podczas gdy świadek zeznał, że nie pamięta przesłuchania G. B. (1), zaś po okazaniu protokołu wskazał, że G. B. sam podawał wartość narkotyków, podczas gdy świadek B. wskazał, że takich informacji nie miał i ich nie podawał w toku przesłuchania;

e) uznanie za wiarygodne zeznań świadka K. F. złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których wskazywała, że oskarżony uczynił sobie źródło dochodów ze sprzedaży narkotyków, podczas gdy przesłuchiwana na rozprawie nie była w stanie wskazać czy słyszała, że oskarżony zajmuje się handlem narkotykami, nie pamiętała gdzie mieszkał, nie wskazywała skąd miałaby wiedzę na temat posiadania przez oskarżonego narkotyków, co sprawia, że do zeznań tego świadka należy podejść z dużą dozą ostrożności.

w konsekwencji powyższego, błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony sprzedawał G. B. (1) narkotyki i uczynił sobie z tego procederu źródło zarobkowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy w zakresie sprawstwa A. K. są w pełni prawidłowe i znajdują swoje odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Wyjaśnienia oskarżonego (parokrotnie zmieniane na różnych etapach postępowania) należy wyłącznie traktować jako przejaw przyjętej przez niego linii obrony, albowiem nie znajdują one żadnego potwierdzenia w innych zabezpieczonych w sprawie dowodach.

Złożone natomiast w toku postępowania sądowego zeznania świadka G. B. (1) istotnie różnią się od depozycji złożonych przez niego na etapie postępowania przygotowawczego, co już na wstępie umniejsza ich wiarygodność. Przedstawione przez świadka powody zmiany dotychczasowych zeznań zasadnie nie zostały także uznane przez Sąd Rejonowy za wiarygodne, albowiem zachowanie G. B. (1) należy ocenić wyłącznie jako nieudolną próbę pomocy oskarżonemu, czego konsekwencją będzie prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne o czyn z art. 233 § 1 k.k. Podkreślenia dodatkowo wymaga, że G. B. (1) własnoręcznie podpisał przedstawiony mu protokół zeznań, oświadczając równocześnie, że znajdująca się w nim treść jest zgodna z tym, co powiedział.

Co zaś tyczy się zeznań świadka M. P. (2) potrzeba stwierdzić, że (wbrew twierdzeniu zawartemu w zarzucie) świadek zeznając na rozprawie głównej wskazał, że nie pamięta jedynie szczegółów przesłuchania oraz czynności przeprowadzanych z udziałem G. B. (1). Ponadto, świadek ten (będący funkcjonariuszem Policji) wskazał, że w żaden sposób nie wywierał wpływu na depozycje G. B. (1) i nie zmuszał go do złożenia zeznań określonej treści. Materiał dowodowy niniejszej sprawy nie daje przy tym jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości tego twierdzenia.

Wątpliwości Sądu Okręgowego (co zostało już omówione powyżej) nie budzi również wiarygodność zeznań K. F., której depozycje są spójne, rzeczowe i konsekwentne, a nadto nie miała ona powodów, by niezasadnie obciążać A. K..

Z tych względów przestawiony wyżej zarzut nie mógł zostać uznany za zasadny.

Wniosek

Zmiana kwalifikacji prawnej zarzucanego oskarżonemu czynu na czyn z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz wymierzenie oskarżonemu kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu, skorelowany z nim wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego nie ma również podstaw, aby zachowanie podsądnego zakwalifikować jako występek z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

3.3.

W zakresie czynu zarzucanego w punkcie III wyroku:

Naruszenie prawa procesowego w postacie art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów oraz:

a) odmowę nadania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał, że nie sprzedawał narkotyków Ł. P., nie zna świadka, posiadał narkotyki na własne potrzeby i czasami zdarzało się, że oskarżony użyczał swoich narkotyków, nie czyniąc z tego procederu źródła zarobkowania, sporadycznie jedynie przyjmując pieniądze stanowiące równowartość ceny zakupu;

b) uznanie za wiarygodne zeznań świadka Ł. P., podczas gdy świadek przesłuchiwany na rozprawie w dniu 12 lutego 2019 roku, wskazywał, że nie jest pewny co do dat i ilości, nie może potwierdzić składanych w postępowaniu przygotowawczym zeznań, bo nie jest pewien, nie pamięta ilu miał dostawców, w tamtym okresie zażywał dużo narkotyków, co sprawie, że jego zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym nie zasługują na wiarę, a nadto jak wskazał świadek nie zna oskarżonego, w trakcie przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym nie przeprowadzono czynności okazania;

c) uznanie za wiarygodne zeznań świadka K. F. złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których wskazywała, że oskarżony uczynił sobie źródło dochodów ze sprzedaży narkotyków, podczas gdy przesłuchiwana na rozprawie nie była w stanie wskazać czy słyszała, że oskarżony zajmuje się handlem narkotykami, nie pamiętała gdzie mieszkał, nie wskazywała skąd miałaby wiedzę na temat posiadania przez oskarżonego narkotyków, co sprawia, że do zeznań tego świadka należy podejść z dużą dozą ostrożności,

w konsekwencji powyższego, błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony sprzedawał Ł. P. narkotyki i uczynił sobie z tego procederu źródło zarobkowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny. Sąd Rejonowy na podstawie zeznań Ł. P. prawidłowo ustalił, że oskarżony sprzedawał temu świadkowi narkotyki, czyniąc sobie z tej działalności stałe źródło dochodu. W sprawie niejako poza sporem pozostaje fakt, że oskarżony dostarczał Ł. P. środki odurzające - sam A. K. tego nie neguje. Fakt późniejszej niepamięci Ł. P. w zakresie dat i ilości zakupionych od oskarżonego narkotyków nie dyskwalifikuje w żaden sposób zeznań tego świadka złożonych w toku postępowania przygotowawczego, które ostatecznie zostały przez niego w całości potwierdzone. Nie ulega wątpliwości, że Ł. P. wiedział, w czyjej sprawie jest wezwany i sam oświadczył na rozprawie, że kupował od podsądnego narkotyki. Twierdzenia świadka, że nigdy nie widział na oczy A. K. można ocenić wyłącznie jako nieudolną próbę pomocy oskarżonemu, nie mającą znaczenia procesowego. Treść zarzutu stanowi natomiast wyłącznie próbę niczym nie popartej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu meriti oraz przejaw przyjętej przez skarżącego linii obrony.

W zakresie wiarygodności zeznań świadka K. F. Sąd Okręgowy wielokrotnie wypowiadał się powyżej i nie ma w związku z tym konieczności powtarzania argumentacji w tym zakresie.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu, skorelowany z nim wniosek nie mógł zostać uwzględniony.

3.4.

W zakresie czynu opisanego w punkcie IV wyroku:

Naruszenie prawa procesowego w postacie art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów oraz:

a) odmowę nadania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał, że nie wszystkie znalezione narkotyki należą do oskarżonego, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie były spójne i logiczne, oskarżony wskazał gdzie trzymał narkotyki, w jakich ilościach oraz skąd mogła wziąć się większa ilość narkotyków, które nie należały do oskarżonego, zaś przesłuchani w sprawie funkcjonariusze Policji w osobie P. S. (2) oraz M. P. (3), nie byli w stanie wskazać na jakiej podstawie ustalili, że narkotyki należą do oskarżonego;

b) uznanie za wiarygodne zeznań świadka M. G. - funkcjonariusza Policji, w zakresie w jakim wskazywał, że wszystkie znalezione narkotyki należą do oskarżonego, podczas gdy brak jest na to wiarygodnych dowodów, narkotyki znajdowały się w niezabezpieczonym, opuszczonym mieszkaniu, do którego dostęp mógł mieć każdy;

c) uznanie za wiarygodne zeznań świadka K. F., w których wskazywała, że A. K. posiada narkotyki i nimi handluje, podczas gdy sama wskazywała, że lokal przy ul. (...) należał do gminy, A. K. w nim nie zamieszkiwał, nie wiedziała czy był on w jakikolwiek sposób zabezpieczony zamkiem, zaś przesłuchiwana na rozprawie nie była w stanie wskazać czy słyszała, że oskarżony zajmuje się handlem narkotykami, nie pamiętała gdzie mieszkał, nie wskazywała skąd miałaby wiedze na temat posiadania przez oskarżonego narkotyków, co sprawia, że do zeznań tego świadka należy podejść z dużą dozą ostrożności.

- naruszenie prawa procesowego tj. art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka E. S. i uznanie, że dowód ten zmierza jedynie do przedłużenia toczącego się postępowania, podczas gdy, jak wynika z twierdzeń oskarżonego świadek obecna była przy przeszukaniu, słyszała rozmowy policjantów ze świadkiem K. F., co ma istotne znaczenie dla oceny wiarygodności zeznań tego świadka.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Wiedzę dotyczącą pustostanu w którym oskarżony składował narkotyki funkcjonariusze Policji uzyskali od świadka K. F., podczas dokonywania przeszukania w jej miejscu zamieszkania. Wskazany przez świadka pustostan sąsiadował z zajmowanym przez nią mieszkaniem i przeszukując go funkcjonariusze znaleźli w nim dowód osobisty oskarżonego. Przy braku śladów pozwalających na przyjęcie, że pustostan jest odwiedzany przez większą ilość osób, prowadzący śledztwo w pełni zasadnie przyjęli, że wszystkie zabezpieczone tam środki odurzające należą do oskarżonego. Ponadto, z uwagi na bezpośrednie sąsiedztwo obydwu lokali, tylko K. F. i zamieszkujący z nią wówczas oskarżony mogli mieć wiedzę o tym, że należący do gminy pustostan nie jest przez nikogo wykorzystywany, a drzwi wejściowe są na tyle zniszczone, że pozwalają na swobodne wejście do lokalu. Spekulatywne twierdzenia, jakoby zabezpieczone środki odurzające zostały oskarżonemu podrzucone są przejawem przyjętej przez podsądnego linii obrony i nie znajdują poparcia w jakichkolwiek innych dowodach. Nie mogą zatem zostać obiektywnie zweryfikowane, co z kolei nie daje podstaw do uznania ich za wiarygodne w jakimkolwiek zakresie.

Sąd Rejonowy zasadnie także oddalił dowód z zeznań świadka E. S., jako zmierzający do przedłużenia postępowania, albowiem okoliczności na jakie świadek ten miał być przesłuchany nie są bezpośrednio związane z inkryminowanym zdarzeniem. E. S. miała słyszeć rzekomą treść rozmów K. F. z prowadzącymi czynności funkcjonariuszami Policji i zgodnie z twierdzeniem skarżącego, depozycje świadka E. S. miałyby ułatwić ocenę wiarygodności zeznań K. F.. W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do kwestionowania wiarygodności depozycji złożonych przez K. F., w związku z czym dodatkowa, dość wątpliwa ich weryfikacja byłaby w realiach niniejszej sprawy całkowicie zbędna.

Wniosek

Zmiana kwalifikacji prawnej zarzucanego oskarżonemu czynu na czyn z art. 62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz wymierzenie oskarżonemu kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku ze stwierdzeniem niezasadności zarzutu, skorelowany z nim wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, a przyjęta przez Sąd Rejonowy kwalifikacja prawna zarzucanego A. K. czynu jest w pełni prawidłowa.

3.5.

Zawarty w osobistej apelacji oskarżonego zarzut nieprzeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadka E. S. oraz błędna ocena zeznań świadków G. B. (1) i J. G.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezasadność powyższego zarzutu, będącego analogicznym z zarzutami podniesionymi w apelacji obrońcy oskarżonego zostały szczegółowo omówiona przez Sąd Okręgowy w pkt. 3.1. - 3.4. uzasadnienia i nie ma konieczności powtarzania zawartej tam argumentacji.

Wniosek

Jak najmniejszy wymiar kary lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu osobistej apelacji oskarżonego, skorelowany z nim wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

w realiach niniejszej sprawy nie stwierdzono istnienia takich okoliczności

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

całość zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarówno apelacja obrońcy A. K., jak też osobista apelacja oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie.

Mając na uwadze całość powyższych rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obydwu skarżących. Przedstawiona w obydwu apelacjach argumentacja nie wzbudziła wątpliwości co do słusznych ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie przypisania mu sprawstwa zarzuconych czynów. Potrzeba wskazać, że Sąd Okręgowy w całości podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, stanowiący, że odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wymienionej w art. 7 k.p.k. (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., wydany w sprawie II AKa 98/20). Ponadto, z szeregu orzeczeń Sądu Najwyższego jednoznacznie wynika, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Ocena wiarygodności przeprowadzonych dowodów jest zarówno oceną każdego z dowodów z osobna, jak i oceną każdego dowodu w powiązaniu z innymi dowodami, a nadto oceną całokształtu materiału dowodowego, z którego wynikają określone ustalenia faktyczne, a obrazy art. 7 k.p.k. nie stanowi fakt, że w ocenie strony poczynione ustalenia faktyczne i ocena dowodów jest dla skazanego niekorzystna i nie spełnia jego oczekiwań (por. wyrok SN z dnia 12 marca 2020 r. wydany w sprawie V KK 48/19, postanowienie SN z dnia 17 marca 2020 r., wydane w sprawie V KK 263/19).

Odnosząc się z kolei do kwestii związanych z orzeczoną w stosunku do A. K. karą, to w ocenie Sądu Okręgowego wymierzone A. K. kary jednostkowe oraz orzeczona na ich podstawie kara łączna nie noszą cech rażącej niewspółmierności i są zgodne z dyrektywami zawartymi w treści art. 53 k.k. Dostatecznie uwzględniono także fakt uczynienia sobie przez podsądnego źródła dochodu z popełnianych przestępstw, w rozumieniu art. 65 § 1 k.k.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy na podstawie art. 635 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa oraz na podstawie § 17 ust. 2 pkt. 4 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu przyznał obrońcy odpowiednie wynagrodzenie.

7.  PODPIS

SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Adam Bednarczyk SSO Anna Zawadka

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia zawarte w pkt. 3, 4, 5, 6 i 7 wyroku Sądu Rejonowego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana