Sygn. akt VIII Uz 8/21
Dnia 5 listopada 2021 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodnicząca Sędzia SO Grażyna Łazowska
po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2021r. w Gliwicach
na posiedzeniu niejawnym
sprawy M. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
o zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne
na skutek zażalenia organu rentowego
na postanowienie zawarte w punkcie drugim wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach
z dnia 1 września 2021r. sygn. akt VI U 189/21
postanawia
1) zmienić zaskarżony wyrok w punkcie drugim w ten sposób, że zasądzić od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,
2) odstąpić od obciążania ubezpieczonego kosztami postępowania zażaleniowego.
(-) Sędzia SO Grażyna Łazowska
Sygn. akt VIII Uz 8/21
Wyrokiem z 1 września 2021r. w sprawie o sygn. VI U 189/21 Sąd Rejonowy
w G.:
- w pkt 1 zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z 26 marca 2021r. w ten sposób, że zwolnił odwołującą M. P. ze zwrotu pobranego zasiłku chorobowego za okres od 16 października 2020r. do 17 listopada 2020r. oraz świadczenia rehabilitacyjnego z funduszu chorobowego za okres od 18 listopada 2020r. do 31 stycznia 2021r. w łącznej kwocie 7 467,79 zł wraz z odsetkami;
- w pkt 2 zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz M. P. kwotę 1 800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art.98 §3 k.p.c. i art.99 k.p.c. w związku z §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Sąd Rejonowy powołał
się w tym zakresie na orzeczenia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18 kwietnia 2013r.
( sygn. III AUa 184/13 ) oraz Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 28 grudnia 2017r. ( sygn. III AUz 246/17 ), w których Sądy te przyjęły, że sprawy o zwrot nienależnie pobranych świadczeń nie są sprawami o świadczenia pieniężne ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego w rozumieniu obecnie obowiązującego §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ponieważ strona ma już ustalone prawo do świadczenia, które miała, w ocenie organu rentowego, niezasadnie pobrać.
Zażalenie na postanowienie zawarte w pkt 2 powyższego wyroku wniósł organ rentowy zarzucając mu:
- naruszenie art.98 ust.1 i ust.3 k.p.c. oraz art.99 k.p.c. w związku z §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych przez jego zastosowanie i przyjęcie, że odwołująca jest uprawniona do zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości ustalonej od wartości przedmiotu sporu,
- naruszenie §9 ust. 2 ww. rozporządzenia przez jego niezastosowanie, podczas
gdy okoliczności sprawy wskazują, że winien on mieć zastosowanie.
Wskazując na powyższe zarzuty organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kwoty 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Organ rentowy wniósł o zasądzenie na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że w sprawach, gdzie istotą sporu jest jedynie ustalenie prawa ( obowiązku ) zwrotu świadczenia, koszty zastępstwa procesowego winny być ustalone w oparciu o §9 ust.2 rozporządzenia, gdy przedmiotem zaskarżonej decyzji było ustalenie jedynie obowiązku zwrotu świadczenia, nie był natomiast sporny okres zasiłkowy czy ustalona kwota.
W odpowiedzi na zażalenie odwołująca wniosła o jego oddalenie oraz zasądzenie
od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kosztów postępowania zażaleniowego,
w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.
Rozpoznając zażalenie Sąd Okręgowy w Gliwicach zważył co następuje:
Zażalenie organu rentowego zasługuje na uwzględnienie.
Rację ma organ rentowy, że w niniejszej sprawie koszty zastępstwa procesowego
na rzecz odwołującej powinny być zasądzone według zasad określonych w §9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie ( Dz.U. poz.1800 ). Sąd podziela w tym zakresie stanowisko zaprezentowane w postanowieniu Sądu Najwyższego z 13 listopada 2012r. sygn. I UZ 102/12. Sąd Najwyższy stwierdził w tym orzeczeniu, które zostało wydane na tle wcześniej obowiązującego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U. Nr 163, poz.1349 ), że w sprawie o zwrot przez ubezpieczonego nienależnego świadczenia stosuje się stawkę minimalną, taką jak w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego
i zaopatrzenia emerytalnego - §11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002r. ( obecnie analogiczne uregulowanie do §11 ust.2 ww. rozporządzenia zawiera §9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ). Takie stanowisko przyjął także Sąd Najwyższy
w postanowieniu z 1 czerwca 2010r. II UZ 11/10 stwierdzając, że sprawa o zwrot świadczeń
z ubezpieczenia społecznego jest bliższa rodzajowo sprawie o przyznanie takich świadczeń niż w sprawie o zapłatę, wobec czego podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokackie powinny stanowić w niej minimalne stawki przewidziane w rozporządzeniu dla spraw z zakresu ubezpieczenia społecznego ( por. również wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z 25 kwietnia 2019r. III AUa 2390/18 ).
W konsekwencji powyższego Sąd Okręgowy w pkt 1 postanowienia z mocy
art.386§1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie drugim w ten sposób, że zasądził
od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Okręgowy na zasadzie art.102 k.p.c. odstąpił od obciążania ubezpieczonej kosztami postępowania zażaleniowego, ponieważ swoim działaniem nie przyczyniła się ona
do zaistnienia potrzeby wniesienia zażalenia na koszty.
(-) Sędzia Grażyna Łazowska