UZASADNIENIE

T. P. w dniu 20 marca 2019 r. złożył do Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odwołanie od decyzji z dnia 21 lutego 2019 r., znak: (...), odmawiającej przyznania na jego rzecz prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony zaakcentował, że spełnia wszystkie przesłanki uprawniające go do nabycia prawa do emerytury pomostowej wymienione w przepisach ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1621). Stwierdził, że sam organ rentowy na etapie postępowania wyjaśniającego przyznał, że posiada staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 17 lat i 2 miesięcy. Niezasadnie jednak organ rentowy wskazał, że nie spełnia przesłanek z art. 49 powołanej ustawy, ponieważ przedłożył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych i stosowne zaświadczenie w tym przedmiocie, które potwierdza, że w okresie od 2 sierpnia 1983 r. do 30 kwietnia 1999 r. wykonywał pracę maszynisty zespołu maszyn do produkcji asfaltu, która to praca została wymieniona w Wykazie A, Dziale IX pod pozycją 4 punkt 1, stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 r. w sprawie stanowisk pracy w zakładach resortu administracji gospodarki terenowej i ochrony środowiska, na których są wykonywane prace w warunkach szczególnych, uprawniające do niższego wieku emerytalnego i do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej. Organ rentowy niezasadnie jednak nie uwzględnił tego dokumentu wobec, czego ubezpieczony zwrócił się o zobowiązanie jego byłego zakładu pracy do nadesłania akt osobowych, w tym list płac, z których wynika, że w spornym okresie zatrudnienia otrzymywał dodatek z tytułu pracy w warunkach szczególnych i posiłki regeneracyjne. Powołując się na powyższą argumentację, ubezpieczony zwrócił się o zmianę skarżonej decyzji z dnia 21 lutego 2019 r. poprzez przyznanie na jego rzecz prawa do wnioskowanego świadczenia (odwołanie z dnia 20 marca 2019 r. k. 3 a.s.).

W dniu 26 marca 2021 r. ubezpieczony T. P. złożył odwołanie od kolejnej decyzji organu rentowego z dnia 23 lutego 2021 r., znak: (...), mocą której Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponownie odmówił mu prawa do świadczenia wskazując, że nie został on zgłoszony przez pracodawcę do ZUS jako pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczony powołał się na treść art. 38 ustawy o emeryturach pomostowych i wskazał, że przepis ten nakłada na płatnika składek obowiązek dokonywania, przy użyciu stosownych druków, zgłoszeń pracowników wykonujących pracę w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Natomiast jak wskazał zakład pracy w wydanej w dniu 22 stycznia 2021 r. stosownej korekcie zaświadczenia o pracy w warunkach szczególnych, tego rodzaju pracę wykonywał on do 30 kwietnia 1999 r. Ponadto organ rentowy błędnie wskazał, że podstawą nabycia przez niego prawa do świadczenia jest art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, podczas gdy wobec niego ma zastosowanie art. 49 w związku z art. 4 ustawy, gdyż po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał on pracy w warunkach szczególnych. W związku z powyższym, ubezpieczony zwrócił się o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie na jego rzecz prawa do dochodzonego świadczenia. Powyższa sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt VII U 629/21 (odwołanie z dnia 26 marca 2021 r. k. 2-4 – akta sprawy o sygn. VII U 629/21).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie z dnia 26 kwietnia 2019 r. organ rentowy wskazał, że decyzją wydaną w dniu 21 lutego 2019 r., znak: (...), odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ nie udowodnił on wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub pracy w szczególnym charakterze wymienionej w nowych wykazach prac, a także na dzień 1 stycznia 2009 r. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 powołanej ustawy. W ocenie organu rentowego brak jest zatem podstaw prawnych do przyznania prawa do emerytury pomostowej zarówno w oparciu o art. 4, jak i art. 49 powołanej ustawy. Ponadto organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresu jego zatrudnienia od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 listopada 2000 r., ponieważ pracodawca nie potwierdził, że we wskazanym okresie, ubezpieczony wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. Nadmienił również, że zgodnie z art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek zobowiązany jest do wystawienia zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 r. (odpowiedź na odwołanie z dnia 26 kwietnia 2019 r. k. 4-5 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 23 kwietnia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł także o oddalenie odwołania od decyzji z dnia 23 lutego 2021r. na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c., powołując się na tą samą argumentację jak w odpowiedzi na odwołanie z dnia 26 kwietnia 2019 r. Dodał również, że okres od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 kwietnia 1999 r. nie został uwzględniony do stażu pracy w warunkach szczególnych z uwagi na niespełnienie przez T. P. przesłanek z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (odpowiedź na odwołanie z dnia 23 kwietnia 2021 r. k. 7 – akta sprawy o sygn. VII U 629/21).

Zarządzeniem z dnia 10 sierpnia 2021 r. Sąd na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawę o sygn. akt VII U 629/21 ze sprawą niniejszą celem ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt VII U 1091/19 (zarządzenie z dnia 10 sierpnia 2021 r. k. 13 – akta sprawy o sygn. VII U 629/21).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

T. P., ur. (...), w okresie od dnia 11 października 1976 r. do dnia 14 maja 1979 r. był zatrudniony w (...) w C. na stanowiskach pomocy ślusarza i elektryka za wynagrodzeniem według IV kategorii zaszeregowania ze stawką godzinową 14,00 zł za godzinę pracy i premia kwartalna uznaniowa do 15%. W okresie od dnia 15 maja 1979 r. do dnia 30 kwietnia 1983 r. ubezpieczony pracował w (...) na stanowisku elektryka, na którym miał ustalone wynagrodzenie według VII kategorii zaszeregowania ze stawką godzinową 26,40 zł plus premia i dodatek za specyfikę pracy w kwocie 450 zł. W okresie od dnia 2 marca 1979 r. do dnia 15 maja 1981 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową, a w okresie od dnia 1 maja 1983 r. do dnia 1 sierpnia 1983 r. pozostawał bez pracy (kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych, książeczka wojskowa, świadectwo pracy z dnia 29 kwietnia 1992 r., świadectwo pracy z dnia 12 maja 1983 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.).

W dniu 11 lipca 1983 r. ubezpieczony złożył do Dyrekcji Oddziału (...) i (...) w N. podanie o zatrudnienie go w powyższym zakładzie pracy na stanowisku elektryka. W związku z pozytywnym rozpatrzeniem podania, w dniu 2 sierpnia 1983 r. ubezpieczony zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony z dwutygodniowym okresem próbnym z (...) Zarządem Dróg Wojewódzkich w W. Rejonem Drogowym W. – N. na podstawie, której został zatrudniony na stanowisku elektryka sieciowego. W trakcie całego okresu zatrudnienia ubezpieczony w wymiarze pełnego etatu wykonywał prace przy konserwacji i utrzymaniu dróg, oznakowaniu pionowym, a także poziomym, remontach nawierzchni mieszankami bitumicznymi oraz palił w piecach C.O. Z kolei prace konserwatora-elektryka wykonywał sporadycznie i tylko w sytuacjach, które tego wymagały. Na podstawie Regulaminu wynagrodzenia pracowników (...), od dnia 1 maja 1999 r. zakład pracy przyznał odwołującemu na stanowisku dróżnika-elektryka wynagrodzenie zasadnicze według VII kategorii zaszeregowania w wysokości 1.030,00 zł. W dniu 30 sierpnia 2000 r. ww. pracodawca rozwiązał z ubezpieczonym umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia z powodu reorganizacji zakładu pracy. W dniu 30 listopada 2000 r. pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym potwierdził, że w okresie od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 listopada 2000 r. T. P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace maszynisty zespołu maszyn do produkcji mas asfaltowych, wymienioną w Wykazie A, Dziale IX poz. 4 pkt. 1 zawartym w załączniku nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 r. w sprawie stanowisk pracy w zakładach resortu administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, na których są wykonywane prace w warunkach szczególnych, uprawniające do niższego wieku emerytalnego i do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej. W dniu 22 stycznia 2021 r. następca prawny ww. zakładu pracy, Rejon Drogowy W.-N. Zarząd Dróg Wojewódzkich w W. dokonał korekty świadectwa pracy z dnia 30 listopada 2000 r. i w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 22 stycznia 2021 r. zaświadczył, że T. P. w okresie od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 kwietnia 1999 r. wykonywał pracę asfalciarza oraz przy gotowaniu asfaltu na stanowisku maszynisty zespołu maszyn do produkcji mas asfaltowych, wymienioną w Wykazie A, Dziale IX poz. 4 pkt. 1, stanowiącym załącznik do powyższego zarządzenia (dokumentacja załączona do akt osobowych odwołującego, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 22 stycznia 2021 r. k. 69 a.s.).

W okresie od dnia 1 grudnia 2000 r. do dnia 9 lutego 2001 r. T. P. nie był nigdzie zatrudniony. Następnie w okresie od dnia 10 lutego 2001 r. do dnia 8 sierpnia 2001 r. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w N. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku w wysokości 120%. W okresie od dnia 2 lutego 2001 r. do dnia 8 sierpnia 2001 r. ubezpieczony pobierał świadczenie przedemerytalne. Następnie w okresie od dnia 13 sierpnia 2001 r. do dnia 28 lutego 2015 r. ubezpieczony był zatrudniony w Akademii (...) w W., po czym w okresie od dnia 3 marca 2015 r. do dnia 20 września 2015 r. ponownie był zarejestrowany w charakterze osoby bezrobotnej. Z kolei w okresie od dnia 21 września 2015 r. do dnia 22 listopada 2018 r. T. P. był zatrudniony w Zakładzie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. (zaświadczenie z dnia 17 sierpnia 2001 r. – nienumerowana karta tomu I a.r., informacja o okresach składkowych i nieskładkowych, karta przebiegu zatrudnienia – nienumerowane karty tomu II a.r.).

W dniu 30 stycznia 2018 r. ubezpieczony złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o emeryturę z warunków szczególnych. Decyzją z dnia 13 marca 2018 r., znak: (...) organ odmówił mu prawa do świadczenia wskazując, że na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 24 lata, 6 miesięcy i 26 dni, w tym 15 lat, 3 miesiące oraz 28 dni wynosi jego staż pracy w warunkach szczególnych (wniosek z dnia 30 stycznia 2018 r., decyzja ZUS z dnia 13 marca 2018 r., znak: (...) – nienumerowane karty tomu II a.r.).

W dniu 23 marca 2018 r. ubezpieczony złożył w organie rentowym wniosek o emeryturę pomostową. W rozpoznaniu powyższego wniosku, organ rentowy wydał w dniu 21 lutego 2019r. decyzję znak: (...), którą odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia wskazując, że ubezpieczony nie spełnił wszystkich warunków wynikających z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, gdyż po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy, jak również nie spełnił warunków z art. 4 w związku z art. 49 ustawy, gdyż na dzień 1 stycznia 2009 r. nie udowodnił on okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w wymiarze, co najmniej 15 lat w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zakład wskazał, że do stażu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresu zatrudnienia od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 listopada 2000 r., gdyż płatnik składek nie potwierdził, że w tym okresie wykonywał on pracę wymienioną w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 41 lat, 1 miesiąc i 10 dni, w tym 17 lat i 2 miesiące wynosi jego staż pracy w warunkach szczególnych (wniosek z dnia 23 marca 2018 r. k. 1-2, decyzja ZUS z dnia 21 lutego 2019 r. znak: (...) k. 52 tom III a.r.).

Kolejną decyzją z dnia 23 lutego 2021 r., znak: (...), organ rentowy ponownie odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej powołując się na taką samą argumentację jak w decyzji z dnia 21 lutego 2019 r. oraz dodał, że zgodnie z art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek zobowiązany jest do wystawienia zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 r. (decyzja ZUS z dnia 21 lutego 2019 r., znak: (...) k. 93 tom III a.r.).

Od obu wskazanych wyżej decyzji, T. P. złożył odwołania, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 20 marca 2019 r. k. 3 a.s., odwołanie z dnia 26 marca 2021 r. k. 2-4 – akta sprawy o sygn. VII U 629/21).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach niniejszej sprawy, aktach sprawy o sygn. VII U 629/21, aktach rentowych i osobowych odwołującego. Zdaniem Sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie T. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 21 lutego 2019 r., znak: (...) i od decyzji z dnia 23 lutego 2021 r., znak: (...), zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1621) prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;

6. po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Prawo do emerytury pomostowej zgodnie z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowej przysługuje również osobie, która:

1. po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2. spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3. w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę pomostową w świetle wykładni językowej art. 4 i art. 49 ustawy z 2008 r. o emeryturach pomostowych, jest legitymowanie się określonym stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub dotychczasowych przepisów) oraz kontynuowanie pracy w tych warunkach po wejściu w życie ustawy, a więc po dniu 1 stycznia 2009 r. W przypadku kiedy osoba ubiegająca się o to świadczenie nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy „szczególnej” według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do „nowego” świadczenia jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 1 ustawy) lub o szczególnym charakterze (art. 3 ust. 3 ustawy). Innymi słowy brak jest podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, dziś nie może być tak kwalifikowany (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt II UK 164/11, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2 kwietnia 2014 r., III AUa 2302/13).

Przytoczony przepis art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych zmienia wymagania konieczne do uzyskania emerytury pomostowej dla osób niespełniających warunku z art. 4 pkt 6 ustawy, zwalniając je z konieczności wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jednakże wprowadza w to miejsce wymaganie, aby ubiegający się o świadczenie spełniał w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 2009 r.) warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Warunek ten został jasno wyrażony, wynika wprost z literalnego brzmienia art. 49 pkt 3 ustawy i jest zgodny z jej celem.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 13 marca 2012 r., II UK 164/11 Sąd Najwyższy wskazał, że w świetle tego przepisu nie ma podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, nie może być kwalifikowany jako prace w warunkach szczególnych (art. 3 ust. 1 ustawy) lub o szczególnym charakterze (art. 3 ust. 3 ustawy) w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów. Sąd Najwyższy podkreślił bowiem, powołując się na wcześniejsze orzecznictwo, że przepisy regulujące system zabezpieczenia społecznego ze względu na swoją istotę i konstrukcję podlegają wykładni ścisłej. Nie powinno się stosować do nich wykładni celowościowej, funkcjonalnej lub aksjologicznej w opozycji do wykładni językowej, jeżeli ta ostatnia prowadzi do jednoznacznych rezultatów interpretacyjnych. W rezultacie należy uznać, że określenie „okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3” zawarte w treści art. 49 pkt 3 ustawy o emeryturach pomostowych, oznacza okres pracy wskazany w art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy bez wliczania do niego okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych pod pozycją 31 zostały wymienione prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno- bitumicznych, które to prace niewątpliwie wykonywał ubezpieczony na stanowisku asfalciarza oraz przy gotowaniu asfaltu w okresie od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 kwietnia 1999 r., a więc przez okres ponad 15 lat. Faktem jest, że ubezpieczony nie przedłożył zaświadczenia wydanego w trybie art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, zgodnie z którym płatnik składek jest zobowiązany do wystawiania zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 r. W tym miejscu wskazać jednak należy, że zaświadczenie o jakim mowa w art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, służy do ustalenia tzw. faktów ubezpieczeniowych – okresów pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze przypadających przed dniem 1 stycznia 2009 r. Takie zaświadczenie stanowi podstawę do przyjęcia, że okresy pracy w nim podane są okresami pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, przy czym dla samego uzyskania uprawnienia do emerytury pomostowej istotne znaczenie ma fakt wykazania pracy w warunkach szczególnych, a nie to, czy zaświadczenie o pracy w takich warunkach wystawił płatnik składek, będący pracodawcą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o emeryturach pomostowych, czy też nie.

Ubezpieczony przedłożył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 30 listopada 2000 r., a następnie korektę tego świadectwa z dnia 22 stycznia 2021 r., w którym pracodawca potwierdził, że T. P. w okresie od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 30 kwietnia 1999 r. wykonywał pracę asfalciarza i przy gotowaniu asfaltu na stanowisku maszynisty zespołu maszyn do produkcji mas asfaltowych, która to praca została wymieniona w załączniku nr 1 pod poz. 31 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych. Na tej podstawie Zakład wskazał, że ubezpieczony legitymuje się łącznym stażem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 17 lat i 2 miesięcy, jednak odmówił wypłaty świadczenia powołując się na treść art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych. W świetle jednak tego, że ubezpieczony spełnia przesłanki z art. 49 powołanej ustawy stanowisko organu rentowego było błędne. W okresie od dnia 2 sierpnia 1983 r. do 30 kwietnia 1999 r. ubezpieczony wykonywał bowiem pracę wymienioną w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych, spełnia też warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12, a po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

W świetle powyższych okoliczności, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznał T. P. prawo do emerytury pomostowej od 12 grudnia 2018 r., tj. od dnia przekazania wniosku o przyznanie emerytury pomostowej do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., o czym orzekł w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE