UZASADNIENIE

Powód (...)Fundusz(...)w G. domagał się zasądzenia od pozwanego M. G. kwoty 1 803,72 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu z tytułu zaległości w spłacie kredytu gotówkowego oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 listopada 2012r. Sąd rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 298,45 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 kwietnia 2012r. (w punkcie 1 wyroku); oddalił powództwo w pozostałej części (w punkcie 2) i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 465,84 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (w punkcie 3 wyroku).

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 24.04.2009r. pozwany M. G. zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę o kredyt na zakup towarów z oprocentowaniem w wysokości 5% w stosunku rocznym. Niespłacenie kredytu i odsetek w ustalonym terminie – zgodnie z ustaleniem stron umowy – prowadziło do powstania zadłużenia przeterminowanego, od którego kredytodawca miał prawo naliczenia odsetek od zaległego kapitału w wysokości czterokrotności obowiązującej stopy lombardowej NBP. Pozwany nie spłacił kredytu w całości, bo do zapłaty pozostał kapitał w kwocie 1 119,95 zł wraz z odsetkami i kosztami. Umową z dnia 26.04.2011r. zadłużenie pozwanego zakupił powód.

Przechodząc do oceny prawnej tych ustaleń Sąd Rejonowy uznał, że poprzednik prawny powoda zawarł z pozwanym umowę pożyczki (w ujęciu art.720 kc). Stwierdził, że w toku postępowania pozwany M. G. przyznał, iż zobowiązany jest zapłacić powodowi kwotę 1 119, 95 zł z ustawowymi odsetkami od tej należności głównej, ale zakwestionował zasadność żądania od niego zapłaty kosztów i dodatkowych odsetek. Uznał, że powód nie udowodnił istnienia wierzytelności z tytułu opłaty administracyjnej w kwocie 101,36 zł, kosztów korespondencji w kwocie 80 zł, kosztów windykacji w kwocie 105 zł oraz kosztów komorniczych w kwocie 33,90 zł. Nie było też możliwe – zdaniem Sądu – skontrolowanie prawidłowości wyliczenia przez powoda odsetek ustawowych w wysokości 27,28 zł, bowiem powód nie wskazał od jakich kwot i za jaki okres te odsetki naliczył. Z tej samej przyczyny nie było możliwe skontrolowanie prawidłowości wyliczenia odsetek karnych dochodzonych przez powoda w wysokości 48,72 zł, bowiem nie wskazał on kiedy stały się wymagalne raty kredytu, od których naliczono te odsetki i ile tych rat było. Sąd uwzględnił natomiast kwotę 38 zł z tytułu odsetek ustawowych obliczonych od kwoty niespłaconego kapitału za okres od wypowiedzenia pozwanemu umowy kredytowej w dniu 21.01.2011r. do chwili cesji wierzytelności przez bank w dniu 26.04.2011r., a w pozostałym zakresie obejmującym kwotę 147,01 zł powództwo oddalił, bowiem powód nie wykazał, jak została ona wyliczona. Za usprawiedliwione uznał żądanie powoda w zakresie odsetek od przeterminowanej części należności, obliczonych zgodnie z &20 umowy kredytowej w wysokości 63,42 zł. Sąd uwzględnił też nabytą przez powoda od uprzedniego wierzyciela kwotę 77,08 zł stanowiącą koszty postępowania zasądzone na jego rzecz prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 07.04.2011r. w sprawie XII Co 4869/11. Zatem zasądził ostatecznie od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 298,45 zł z tytułu roszczenia głównego, a w pozostałym zakresie roszczenia głównego powództwo oddalił. Uznał też, że pozwany nie wykazał, aby po jego stronie zachodziły szczególne okoliczności przemawiające za rozłożeniem spłaty zasądzonej należności na raty (co dopuszcza art.320 kpc). O kosztach postępowania w sprawie orzekł – jak wskazał – stosunkowo je rozdzielając (zaskarżony wyrok wraz z uzasadnieniem – k.63 oraz 75 – 77).

W apelacji od wyroku powód (...)Fundusz (...)w G. domagał się jego zmiany w części tj. w punkcie 2 (drugim) poprzez zasądzenie od pozwanego M. G. dalszej kwoty 471,37zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 kwietnia 2012r. oraz kosztami postępowania apelacyjnego według norm przepisanych, a ewentualnie domagał się uchylenia wyroku w zaskarżonej części i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Powód podniósł kilka zarzutów, a mianowicie:

a/ w ramach naruszenia prawa materialnego:

- art.481 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że powodowi nie należą się odsetki ustawowe od kwoty kapitału od dnia nabycia wierzytelności do dnia wniesienia pozwu;

- art.509 kc poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że powód nabył wierzytelność w ograniczonym zakresie tj. z pominięciem kwoty kosztów w postaci opłaty administracyjnej w kwocie 101,36 zł, kosztów korespondencji w kwocie 80 zł i kosztów windykacji w kwocie 105 zł;

b/ w ramach naruszenia przepisów postępowania:

- art.233ò1 kpc poprzez dowolną ocenę dowodów, a w konsekwencji przyjęcie, że powód nie udowodnił istnienia i wysokości wierzytelności w zakresie nabytych kosztów obsługi wierzytelności, a nadto w zakresie części naliczonych odsetek przez poprzedniego wierzyciela, podczas gdy wyciąg z załącznika do umowy cesji wierzytelności oraz umowa kredytowa w pełni odzwierciedlają wysokość nabytej wierzytelności oraz uprawnienie do naliczenia odsetek oraz kosztów.

W dalszej części apelacji skarżący przedstawił szersze uzasadnienie wyżej przywołanych zarzutów (k.88 - 94).

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniósł także pozwany M. G., w której domagał się jego zmiany w części obciążającej obowiązkiem zapłaty należności na rzecz powoda, jedynie poprzez rozłożenie jej spłat na raty w kwotach po 100 zł miesięcznie.

Wskazał, że jest zatrudniony w ramach umowy o pracę na czas nieokreślony, zarabia 1 500 zł miesięcznie (brutto) i nie jest w stanie dokonać spłaty zasądzonej kwoty jednorazowo (k. 80).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje nie podlegały uwzględnieniu. W stanie faktycznym ustalonym w sprawie orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe.

Jedynie w ramach uporządkowania postawy prawnej wyroku wskazać należy, że pozwany M. G. zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bankiem S.A. w W., od którego powód nabył wierzytelność w ramach umowy cesji, nie pożyczkę (w ujęciu art.720 kc), jak przyjął Sąd Rejonowy, ale umowę kredytu bankowego na zakup towarów (w ujęciu art.69 ust.1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Prawo bankowe – uprzedni j.t. w Dz.U. 72 z 2002r. poz. 665 ze zm.). Ta uwaga pozostaje jednak bez istotnego wpływu na prawidłowość zaskarżonego orzeczenia, które odpowiada prawu.

Wbrew zarzutom podniesionym w apelacji powoda Sąd Rejonowy – przy ocenie stanu faktycznego w sprawie - nie naruszył przepisów prawa materialnego, a dokładniej ani art.509 kc, ani art.481 kc. Zastosował je w sprawie w takim zakresie, w jakim uzasadniał to ustalony stan faktyczny.

Trafnie też uznał, że choć sytuacja majątkowa i rodzinna pozwanego nie jest łatwa, to jednak nie stanowi szczególnie uzasadnionego wypadku (w ujęciu art.320 kpc), przemawiającego za rozłożeniem należności zasądzonej wyrokiem, uznanej w istocie przez pozwanego, na raty.

W tym stanie rzeczy Sąd odwoławczy oddalił obie apelacje, jako nieuzasadnione (na podstawie art.385 kpc w związku z art.13&3 kpc).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE