Sygnatura akt III K 134/20

7.

8.WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2021 r.

10.Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:Sędzia Paweł Wyrzykowski

Sędzia:Maria Migoń - Karwowska

Ławnicy:Stanisława Panek, Grażyna Zdunek, Barbara Woźnicka

Protokolant:Barbara Zajdel

11.po rozpoznaniu w dniach 12 maja 2021r., 30 września 2021r. oraz 9 listopada 2021r.

12.sprawy

13.A. M. syna A. i M. z domu O.

14.ur. (...) w L.

16. oskarżonego o to, że:

17.w dniu 26 sierpnia 2020r. w mieszkaniu przy Placu (...) w G., co najmniej dwukrotnie uderzył W. K. w okolice nadbrzusza i klatki piersiowej po stronie lewej, umyślnie spowodował u niego obrażenia ciała w postaci:

18.- wybroczyn krwawych na lewej bocznej powierzchni na wysokości 7 i 8 żebra na linii pachwinowej przedniej,

19.- podbiegnięcia krwawego przepony na wysokości przedniej powierzchni lewego płata wątroby,

20.- podbiegnięcia krwawego mięśni międzyżebrowych siódmej przestrzeni po stronie lewej w linii pachwinowej przedniej,

21.a przede wszystkim pęknięcia dolnego bieguna śledziony z masywnym krewnieniem do jamy brzusznej, skutkujące ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnej zagrażającej życiu, a konsekwencji zgonem pokrzywdzonego;

22.tj. o czyn z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  uznaje oskarżonego A. M. winnym tego, że w dniu 26 sierpnia 2020r. w mieszkaniu przy Placu (...) w G., dwukrotnie uderzył pięścią W. K. w okolice nadbrzusza i klatki piersiowej po stronie lewej, powodując u niego obrażenia ciała w postaci podbiegnięć krwawych: bocznej powierzchni klatki piersiowej po stronie lewej na wysokości 7 i 8 żebra w linii pachowej przedniej, mięśni międzyżebrowych w 7 przestrzeni międzyżebrowej, bocznej powierzchni powłok miękkich jamy brzusznej oraz pęknięcia torebki i miąższu śledziony w okolicy bieguna dolnego przy więzadle przeponowo – okrężniczym, czym nieumyślnie spowodował śmierć pokrzywdzonego W. K., przy czym zadając w/w uderzenia oskarżony mógł przewidzieć możliwość spowodowania swoim działaniem skutku śmiertelnego tj. przestępstwa z art. 155 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby, oddając go jednocześnie pod dozór kuratora sądowego;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego A. M. do wykonywania pracy zarobkowej w okresie próby;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego A. M. do powstrzymania się od spożywania alkoholu w okresie próby;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 27 sierpnia 2020r. godz. 14:15 do dnia 7 grudnia 2020r. godz. 15:40;

VI.  na podstawie art. 627 § 1 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym na podstawie w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 180 zł.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 134/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. M.

w dniu 26 sierpnia 2020r. w mieszkaniu przy Placu (...) w G., dwukrotnie uderzył pięścią W. K. w okolice nadbrzusza i klatki piersiowej po stronie lewej, powodując u niego obrażenia ciała w postaci podbiegnięć krwawych: bocznej powierzchni klatki piersiowej po stronie lewej na wysokości 7 i 8 żebra w linii pachowej przedniej, mięśni międzyżebrowych w 7 przestrzeni międzyżebrowej, bocznej powierzchni powłok miękkich jamy brzusznej oraz pęknięcia torebki i miąższu śledziony w okolicy bieguna dolnego przy więzadle przeponowo – okrężniczym, czym nieumyślnie spowodował śmierć pokrzywdzonego W. K., przy czym zadając w/w uderzenia oskarżony mógł przewidzieć możliwość spowodowania swoim działaniem skutku śmiertelnego

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. zamieszkiwanie w mieszkaniu W. C. przy ul. (...) w G. W. K. w czasie w którym doszło do popełnienia przestępstwa

- zeznania świadków W. C., M. Z., I. P.

k. 4-6,85-86, 143, 154-155, 238-239,

k. 68-69, 165, 251-252

k. 135-136, 141-142, 152, 256-257

2. spożywanie alkoholu przez W. K., W. C. i M. Z. w dniu zdarzenia i w okresie kilku dni poprzedzających zdarzenie

- wyjaśnienia oskarżonego,

-zeznania świadków W. C., M. Z., I. P.

- badanie zawartości alkoholu we krwi pokrzywdzonego

k.32-34, 36-37, 38, 147-148, 237-238

k. 4-6,85-86, 143, 154-155, 238-239,

k. 68-69, 165, 251-252

k. 135-136, 141-142, 152, 256-257

k. 218

3. wejście w dniu 26 sierpnia 2020r. przez A. M. do sąsiadującego z nim mieszkania przy ulicy (...) w G. w celu wykonania zdjęć mieszkania i potwierdzenia przebywania w nim osób tam nie zameldowanych, jak i ogólnego stanu mieszkania i zastanie w nim W. K.

- wyjaśnienia oskarżonego, - zeznania świadków W. C., I. P.,

- zdjęcia mieszkania W. C.,

-protokół oględzin telefonu X. R.

k.32-34, 36-37, 38, 147-148, 237-238

k. 4-6,85-86, 143, 154-155, 238-239

k. 135-136, 141-142, 152, 256-257

k. 245-249

k. 259v

4. wykonanie zdjęć przez A. M. mieszkania przy ulicy (...) w G. oraz wynikła z tego powodu sprzeczka z W. K. w związku z którą A. M. zadał W. K. dwa uderzenia pięścią w okolice lewego nadbrzusza i klatki piersiowej, a następnie wyszedł z mieszkania

-wyjaśnienia oskarżonego (częściowo),

- zdjęcia mieszkania W. C.,

-protokół oględzin telefonu X. R.

- protokół oględzin sekcji zwłok

- opinie pisemne i ustna biegłego P. P.

k.32-34, 36-37, 38, 147-148, 237-238

k. 245-249

k. 259v

k. 53-58

k. 160-162

5. doznanie przez W. K. w wyniku zadanych mu ciosów obrażeń w postaci podbiegnięć krwawych: bocznej powierzchni klatki piersiowej po stronie lewej na wysokości 7 i 8 żebra w linii pachowej przedniej, mięśni międzyżebrowych w 7 przestrzeni międzyżebrowej, bocznej powierzchni powłok miękkich jamy brzusznej oraz pęknięcia torebki i miąższu śledziony w okolicy bieguna dolnego przy więzadle przeponowo – okrężniczym co doprowadziło do niewydolności krążenia spowodowanej krwawieniem do jamy brzusznej z uszkodzonej śledziony, a w dalszej konsekwencji do śmierci pokrzywdzonego

- protokół oględzin sekcji zwłok

- opinie pisemne i ustna biegłego P. P.

- protokół ujawnienia zwłok pokrzywdzonego

- karta porady ambulatoryjnej

k. 53-58

k. 160-162

k. 2-4

k. 8

6. Brak zniesienia czy ograniczenia poczytalności oskarżonego tempore criminis i tempore procedendi

- Opinia biegłych psychiatrów

k. 90-91

7. niekaralność oskarżonego

- dane o karalności

k.244

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3

Wyjaśnienia oskarżonego

W zakresie okoliczności z pkt. 1-3 sekcji 1.1 wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na wiarę, były to okoliczności niesporne i potwierdzone m.in. zeznaniami małżonki oskarżonego I. P., ale i też zeznaniami świadków W. C. i M. Z..

1-3, 4

zeznania świadka W. C.

Zeznania świadka oceniano ostrożnie i z rozwagą, ponieważ świadek w swoich relacjach był co do części okoliczności zmienny i nie potrafił świadek wskazać skąd wynikają w/w różnice. Miał sąd również baczenie, oceniając zeznania świadka, opinie osób znających świadka w przedmiocie predyspozycji świadka co do postrzegania i komunikowania swoich postrzeżeń. W tej mierze sąd odsyła przede wszystkim do relacji M. Z. złożonej podczas rozprawy sądowej, ale i zeznań świadka R. B. (k. 127-128). Stąd też m.in. nie przyjęto jako miarodajne tego co świadek zeznał podczas pierwszego swojego przesłuchania w zakresie kontaktu oskarżonego z pokrzywdzonym. Świadek w całości wycofał się ze swoich pierwotnych zeznań, a był przesłuchiwany po relacji z 26.08.2020r. czterokrotnie, zatem mając na uwadze sumę w/w okoliczności przyjęto, że W. C. nie widziała żadnej sytuacji kontaktu fizycznego pomiędzy oskarżonym, a zmarłym pokrzywdzonym.

W ocenie sądu byłoby obciążone wysokim ryzykiem czynienie jakichkolwiek ustaleń faktycznych w oparciu jedynie o relacje świadka C., w szczególności ustaleń wykraczających ponad bardzo ogólny poziom percepcji. Stąd też sąd czynił to bardzo ostrożnie i wtedy, gdy takie ustalenia wsparte były innymi dowodami. Jako przykład takiej okoliczności można wskazać to w jakim dniu M. Z. opuściła mieszkanie W. C. przed zdarzeniem. Ostatni ze świadków zeznawał, że było to ok. godziny przed zdarzeniem, a sama M. Z., że kilka dni przed zdarzeniem. W tej mierze relacja świadka C. znajdowała potwierdzenie w zeznaniach świadka H. B., do której przeniosła się na kilka dni M. Z., po tym, jak W. C. nakazała jej opuszczenie swojego mieszkania. Równocześnie nadmienić należy, że okoliczność, czy M. Z. opuściła mieszkanie W. C. w dniu zdarzenia, czy też wcześniej miała dla sprawy znaczenie drugorzędne, bowiem spójnie z materiału dowodowego wynikało, że z pewnością nie było jej w mieszkaniu przy ulicy (...) w chwili zdarzenia.

1-2

zeznania M. Z.

Relacja M. Z. spójnie koreluje z relacjami świadka W. C. co do tego, że zarówno M. Z., jak i W. K. (ten drugi nawet w dłuższym przedziale czasowym) w okresie poprzedzającym dzień zdarzenia przebywali w mieszkaniu W. C., gdzie regularnie spożywali alkohol. Jak wspomniano wyżej, ustalono, że M. Z. przebywała w w/w mieszkaniu aż do dnia zdarzenia, bowiem spójnie wynika to z relacji zarówno samej W. C., jak i H. B.. Ta ostatnia zeznała, że M. Z. pojawiła się u niej w dniu 26 sierpnia 2020r. około godziny 14:00 i że była „wypita”, co w pełni koresponduje z relacją W. C., która zeznała, że od kilku dni M. Z. i W. K. pili w jej mieszkaniu wódkę. W ocenie sądu jest bardzo prawdopodobne, że świadek Z. z uwagi na permanentne spożywanie dużych ilości alkoholu po prostu nie pamięta dokładnie chronologii wydarzeń i tego co się z nią dokładnie działo. Nie przykładał również sąd szczególnego znaczenia co do tego, co świadek Z. zeznawała na temat relacji, jaką miała jej przedstawiać W. C. na temat zdarzenia. Uczynił tak sąd z dwóch różnych powodów; po pierwsze świadek C. nie potwierdziła tego samoistnie przed organami wymiaru sprawiedliwości, a ponadto dostrzeżono ograniczone możliwości komunikowania postrzeżeń przez tego świadka (vide sekcja poprzednia). Po wtóre również świadek Z. w swojej relacji przynajmniej jeden raz minęła się z faktami, co uzasadniano wyżej. W konsekwencji powyższego niedopuszczalnym byłoby w ocenie sądu czynienie ustalenia na podstawie relacji świadka, którego zeznania nie były w pełni przekonujące, o tym, co przekazał temu świadkowi, inny świadek, którego zeznania w równie dużym stopniu, a może i nawet wyższym uznane zostały za mało stabilne. Pamiętać również należy, że świadek C. pięciokrotnie przesłuchiwana w sprawie na żadnym etapie nie potwierdziła tego, co zeznawała świadek Z., a co miała jej w prywatnej rozmowie na temat zdarzenia powiedzieć właśnie C..

1-3

zeznania świadka I. P.

W przeważającej części zeznania świadka uznano za wiarygodne tj. przede wszystkim w zakresie tła towarzyszącego zdarzeniu (uciążliwość sąsiedztwa, cel w jakim oskarżony udał się do mieszkania W. C., przebywanie w nim i ciągłe spożywanie alkoholu przez W. K.), jednocześnie sąd nie dał wiary zeznaniom świadka złożonym przed sądem w zakresie w jakim świadek relacjonował, że dzień przed zdarzeniem W. K. miał spaść ze schodów. Jest oczywiste, że świadek jako konkubina oskarżonego z którym posiada małe dziecko, była zainteresowana w określonym wyniku niniejszej sprawy. Jednocześnie świadek ten był przed rozprawą sądową przesłuchiwany trzykrotnie i o okoliczności powyższej w żaden sposób nie wspomniał. W kontekście materiału dowodowego sprawy oczywistym było, że twierdzenie o upadku ze schodów pokrzywdzonego było korzystne dla oskarżonego, bowiem umożliwiało dowodzenie tezy, że obrażenia jakie odniósł pokrzywdzony powstały w inny sposób niż poprzez zadanie ciosów przez oskarżonego. Teza ta jednocześnie została zakwestionowana przez biegłego (k. 254).

1-2

zeznania świadka B. K.

Zeznania matki pokrzywdzonego, choć nie miały w sprawie znaczenia pierwszorzędnego, to jednak spójnie uzupełniały materiał dowodowy w zakresie nadużywania przez pokrzywdzonego alkoholu, prowadzenia przez niego trybu życia opisywanego przez oskarżonego i jego żonę.

1-2

zeznania świadka H. B.,

Zeznania świadka uznano za wiarygodne, choć – o czym nadmieniano już wyżej – świadek w zasadzie relacjonował okoliczności drugorzędne dla sprawy, aczkolwiek mające pewne w niej znaczenie. W mowie końcowej obrona podnosiła – uzasadniając konieczność bezpośredniego przesłuchania tego świadka – że istotne jest ustalenie, co dokładnie mówiła świadkowi M. Z., w szczególności w kontekście przekazania informacji o śmierci pokrzywdzonego w dniu zdarzenia ok. godziny 14:00. Podkreślić należy, że z relacji świadka B. nie wynika w żaden sposób, by faktycznie M. Z. przekazała jej informację o śmierci W. K. 26 sierpnia 2020r. o godz. 14:00, czyli wtedy, gdy miała się u niej pojawić po opuszczeniu mieszkania W. C.. Przeciwnie – świadek jednoznacznie opisała moment przekazania jej tej informacji, jako kilka dni po zdarzeniu, wtedy gdy przyjechała zabrać swoje rzeczy.

1,4

zeznania świadka R. B.

Zeznania R. B. również w sprawie miały znaczenie drugorzędne tj. wskazał on na kłopoty świadka C. z szeroko pojętą percepcją, podał również, że W. C. dzwoniła do niego w dniu zdarzenia i przekazała mu, że mieszkający z nią W. K. nie żyje. Gdy porównać relacje tego świadka z zeznaniami W. C. i zapiskiem w protokole jej przesłuchania dotyczącym kontaktowania się z numerem 604 230 316 (który to numer należał do R. B.), możliwym jest ustalenie, że zgon pokrzywdzonego nastąpił mniej więcej w okolicach czasowych w/w połączenia telefonicznego.

4-5

Opinie pisemna i ustna biegłego P. P.

Sąd ocenił, że opinia zarówno pisemna, jak i ustna uzupełniająca złożona podczas rozprawy sądowej zasługują na to, by stać się podstawą poczynionych ustaleń faktycznych. Podczas rozprawy biegły wyczerpująco odpowiedział na wszystkie zadane mu pytania i nie doszukał się sąd w tej opinii niejasności, niepełności, czy wewnętrznych sprzeczności.

1-6

Dowody z dokumentów wskazanych w sekcji 1.1 niniejszego uzasadnienia oraz pozostałe dowody ujawnione w niniejszej sprawie.

Wszystkie dokumenty o których mowa w niniejszej części uzasadnienia nie były kwestionowane przez żadną ze stron – zostały sporządzone w odpowiedniej formie, ich treść nie była kwestionowana i uzupełniały one spójnie pozostały materiał dowodowy.

7

Opinia biegłych psychiatrów

Opinia biegłych była jasna, pełna i pozbawiona wewnętrznych sprzeczności. W toku postępowania żadna ze stron nie kwestionowała tego dowodu, ani nie podnosiła okoliczności, których ten dowód dotyczy. Nie dostrzegł również sąd powodów dla których należałoby to uczynić z urzędu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w tej części w której podawał on, że nie zadał pokrzywdzonemu ciosów, w jedynie go odepchnął oburącz tak, że opadł z powrotem na fotel, a potem wstając ponownie upadł na podłogę. Wersję wyżej wymienioną w sposób jednoznaczny wykluczył biegły, a jak wspomniano nie było podstaw, ku temu, by opinie tę uznać za niemiarodajną w sprawie.

Zeznania świadka E. P.

W ocenie sądu dowód obojętny z punktu widzenia realiów sprawy.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

--------------------

-------------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

A. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Pierwotna kwalifikacja prawna czynu (z a/o) to art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. W ocenie sądu ustalenia faktyczne sprawy nie dawały podstaw do subsumpcji w zaproponowany przez oskarżyciela publicznego sposób.

Powszechnie przyjętym jest, że czyn z art. 156 § 1 k.k. może być popełniony jedynie umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, bądź wynikowym (tak m.in. Kodeks karny. Komentarz. A. Zoll, W. Wróbel (red.), Wolters Kluwer 2017). Jak wynika z opinii biegłego P. P. pokrzywdzonemu zadano dwa ciosy pięścią, ewentualnie kolanem. Tę drugą możliwość sąd wykluczył, ponieważ jak wyjaśniał oskarżony i zeznawała jego żona ma on problemy z kończynami (k. 238), ponadto zadanie dwóch ciosów kolanem dla przeciętnego człowieka jest trudniejsze i z zasady wymaga pewnego stopnia wytrenowania. Podkreślić jednocześnie należy, że ustalenie, iż ciosy zadane zostały kolanem w żaden sposób nie zmienia przedstawionego poniżej toku rozumowania i miało zadanie jedynie porządkujące. Reasumując wszystkie w/w okoliczności, by w przedmiotowej sprawie przypisać oskarżonemu przestępstwo z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. należałoby ustalić, że oskarżony zadając pokrzywdzonemu dwa uderzenia pięścią w okolice lewego nadbrzusza i klatki piersiowej przynajmniej godził się z tym, że swoimi uderzeniami spowoduje u niego skutki opisane w tym przepisie, w szczególności chorobę realnie zagrażającą życiu. Takie założenie mogłoby się ziścić, gdyby oskarżony był osobą uprawiającą sporty walki, dysponującą odpowiednią siłą i techniką zadawania tego rodzaju ciosów. W realiach sprawy nic takiego nie miało miejsca. Z wyjaśnień samego oskarżonego wynika co prawda, że posiadał on domową siłownię, na której ćwiczył, jednak fakt ten pozostawał bez znaczenia. Podkreślić należy, że czym innym są ćwiczenia tylko siłowe (podnoszenie hantli, ciężarów), a czym innym ćwiczenia związane z siłą, dynamiką i techniką ciosu, typowe dla sportów walki. Założenie, że ktoś zadając drugiej osobie dwa ciosy pięścią w okolice nadbrzusza godzi się z tym, że spowoduje u niej chorobę realnie zagrażającą życiu, byłoby zasadne właśnie u kogoś, kto posiada wyćwiczoną siłę i technikę ciosu, a nie u kogoś, kto – jak oskarżony –ćwiczy sztangą, czy hantlami na amatorskiej, domowej siłowni. Jest to założenie tym bardziej zasadne w realiach sprawy, ponieważ sąd miał bezpośredni kontakt z oskarżonym i bez trudu dostrzec można było, że oskarżony jest średniego wzrostu i przeciętnej postury. Z kolei ze zdjęć pokrzywdzonego w aktach sprawy wywnioskować można, że pokrzywdzony był osobą raczej rosłą, a z pewnością wyższą niż oskarżony.

Stąd też sąd przyjął, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 155 k.k. – oskarżony powinien był przewidywać, że zadanie pokrzywdzonemu opisanych wyżej ciosów przy zaistnieniu określonych. niesprzyjających okoliczności może doprowadzić nawet do skutku śmiertelnego. Oskarżony jednak takiego przewidywania zaniedbał, choć leżało to w graniach jego powinności i możliwości (patrz wyrok SA w Krakowie z 29.05.2007r., II AKa 81/07). Powyższe potwierdził również w swojej opinii ustnej biegły P. P., który stwierdził, że często tego rodzaju uderzenia nie kończą się skutkami w postaci pęknięcia śledziony.

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

---------------

------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.6.  Umorzenie postępowania

------------------

---------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.7.  Uniewinnienie

------------------

-----------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M.

I-IV

I.

Wobec zmiany kwalifikacji prawnej i przyjęcia art. 155 k.k. wniosek oskarżyciela publicznego o wymierzenie oskarżonemu kary 6 lat pozbawienia wolności pozostawał nieaktualny. Ocenił jednocześnie sąd, że kara jednego roku pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do wszystkich okoliczności sprawy.

Należało wymierzając w/w karę wziąć pod uwagę przede wszystkim specyficzne okoliczności w których doszło do zaistnienia przestępstwa. W chwili zdarzenia oskarżony zamieszkiwał wraz z żoną i 3 miesięcznym dzieckiem w sąsiedztwie mieszkania W. C.. W mieszkaniu tym zamieszkiwał pokrzywdzony W. K., znajdujący się w zaawansowanym stopniu alkoholizmu; jak zeznała matka zmarłego z powodu alkoholizmu stracił on rodzinę, pracę, z tego też głównie powodu matka pokrzywdzonego nie chciała wziąć go do swojego domu. Jak ustalono w mieszkaniu W. C. pokrzywdzony mógł mieszkać w zamian za udzielaną jej pomoc w pracach domowych (vide zeznania M. Z. k. 252v). Jak wiarygodnie wyjaśniał oskarżony i jego żona w mieszkaniu W. C. bardzo często odbywały się libacje alkoholowe z udziałem pokrzywdzonego, dochodziło również do częstego zanieczyszczania wspólnej ubikacji (analogiczne wnioski płyną również z treści wywiadu środowiskowego k. 63-64). Zwracane sąsiadom uwagi nie dawały rezultatów, co nie może dziwić zważywszy na fakt, że W. K. był alkoholikiem, który całkowicie stracił kontrolę nas swoim życiem. Dodatkowo oskarżony aktualnie jest niepijącym od ponad 6 lat alkoholikiem, zatem odbywające się u sąsiadów libacje denerwowały go także z tego powodu. Krytycznego dnia oskarżony po dostrzeżeniu po raz kolejny, że wspólna ubikacja jest zanieczyszczona nie wytrzymał nerwowo i wszedł do mieszkania przy ulicy (...) z telefonem, by wykonać zdjęcia mieszkania i pokrzywdzonego na dowód, że w mieszkaniu tym znajduje się osoba tam niezameldowana. Wykonując zdjęcia pokrzywdzonego ten zdenerwował się i wówczas musiało dojść do sprzeczki pomiędzy mężczyznami i zadania pokrzywdzonemu dwóch uderzeń pięścią, opisanych wyżej (co istotne badania krwi denata wykazały stężenia alkoholu na poziomie 3,5 promila). Powyższe wskazuje na to, że oskarżony nie udawał się do mieszkania W. C. z zamiarem wyrządzenia komukolwiek krzywdy, a jedynie po to, by wykonać zdjęcia mieszkania (które co bezsporne wykonał), które to zdjęcia następnie miały mu i jego rodzinie pomóc w nabrzmiałej od dłuższego czasu sytuacji. Sama postawa oskarżonego i cel jego wizyty – nawet uwzględniając, że oskarżony wszedł do mieszkania sąsiadki samowolnie – wydają się poniekąd zrozumiałe i społecznie uzasadnione. Oskarżony dał się ponieść złym emocjom, lecz w dużej mierze spowodowane to było aspołecznym trybem życia pokrzywdzonego, przy czym nie był to jednorazowy incydent, a wynik trwającego od dłuższego czasu i nieleczonego alkoholizmu.

Ciosy, które zadał oskarżony, choć zadane zostały z dużą siłą jaką zdolny jest wygenerować przeciętny, dorosły człowiek, nie zostały jednak zadane w szczególnie newralgiczne części ciała (jak szyja, głowa, splot słoneczny) i skutek, który został spowodowany – jak stwierdził biegły – często nie wywołuje tego rodzaju skutków jak pęknięcie śledziony.

Nie mógł sąd nie wziąć pod uwagę pozytywnego wyniku wywiadu środowiskowego, jak i niekaralności oskarżonego. Z pierwszego z dokumentów wynika, że oskarżony w miejscu zamieszkania uważany jest za osobę kulturalną, życzliwą, nie sprawiającą żadnych problemów i wiodącą ustabilizowanym rodzinny tryb życia. Jednocześnie z tego samego wywiady wynika, że W. C. sprowadzała do swojego mieszkania osoby z marginesu społecznego nadużywające alkohol.

Okolicznością znacznie zwiększającą stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa były konsekwencje jego czynu, konsekwencje nieodwracalne w postaci śmierci człowieka.

Suma wszystkich w/w okoliczności sprawiła, że wymierzono oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności, a jednocześnie stwierdzono pozytywną prognozę kryminologiczną, co umożliwiało – przy spełnieniu pozostałych warunków – zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Z uwagi na konsekwencje przestępstwa – jak nadmieniono konsekwencje bardzo poważne – okres próby wyznaczono na okres maksymalny w sytuacji oskarżonego tj. okres 3 letni. Jednocześnie oddano oskarżonego na zasadzie art. 73 § 1 k.k. pod dozór kuratora sądowego i zobowiązano go w okresie próby do wykonywania pracy zarobkowej oraz powstrzymania się od spożywania alkoholu (drugi z obowiązków probacyjnych ma za zadanie wzmocnić dotychczasową postawę abstynencką oskarżonego).

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M.

V.

I.

Zaliczenie na poczet orzeczonej kary okresu tymczasowego aresztowania.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W tym miejscu sąd odniesie się do kwestii podnoszonej przez obronę, a dotyczącej konieczności ustalenia dokładnego czasu zgonu pokrzywdzonego. Słusznie podnosiła obrona, że jest wysoce prawdopodobne, że data zgonu figurująca w karcie porady ambulatoryjnej (k. 8 akt) i ustalona jako „26.08.2020r., godz. 19:49” nie jest datą precyzyjną, a faktyczny czas zgonu pokrzywdzonego był inny. Jak wskazał biegły P. P. (k. 253v.) istnieje praktyka wśród lekarzy karetek pogotowia wpisywania w dokumentacji jako daty zgonu daty udzielania pomocy lekarskiej.

Ustalając w/w okoliczność należy dojść do wniosku, że zgon pokrzywdzonego nastąpił pomiędzy godziną 13, a 17 krytycznego dnia. Z pewnością – na co wskazuje jednorodnie materiał dowodowy – oskarżony pojawił się w mieszkaniu W. C. kilka minut po godzinie 13 (zdjęcia mieszkania wykonywane były o godzinie 13:05). Jak zeznawała W. C. pokrzywdzony po sytuacji z oskarżonym (z tego fragmentu zdarzenia świadek się później wycofała, lecz resztę swoich zeznań podtrzymał) usiadł pijany na wersalce i siedział, a następnie po pewnym czasie usłyszała, jak krzyczał „o Boże na oczy nie widzę”, poszła do innego pomieszczenia zapalić i kiedy wróciła zastała K. sinego, który miał oczy zamknięte, z głową wiszącą na dół, następnie świadek miał dzwonić na pogotowie. W protokole przesłuchania świadka odnotowano, że o godzinie 16:57 wybrano z telefonu W. C. połączenie z numerem 604 230 216, należącym do R. B. i świadek ten zeznał, że podczas tej rozmowy W. C. przekazała mu wiadomość o śmierci pokrzywdzonego. Następnie o godzinie 17:40 wyżej wymieniona dzwoniła pod numer „ośrodek zdrowia – 75 781 34 88” i pogotowie – 999 o godzinie 17:54; jak zeznał świadek na pogotowie dzwonił z 5 razy, ale nikt nie odbierał. Biegły P. P. wskazał, że nie było niczym szczególnym to, że pokrzywdzony zaczął wykazywać objawy odniesionych obrażeń dopiero po jakimś czasie; wskazał ten biegły (k. 255), że poprzez przyjęcie pozycji siedzącej przez pokrzywdzonego doszło do samouciśnięcia krwawienia, co wydłużyło cały proces. Jednocześnie pokrzywdzony nie mając świadomości uszkodzenia śledziony nie utrzymywał tej pozycji cały czas – pamiętać przy tym należy, że jak wykazały badania krwi denata stwierdzono w jego organizmie 3,5 promila alkoholu (zatem odczuwanie choćby bólu, czy innych dolegliwości było u pokrzywdzonego stępione przez spożyty alkohol).

Obrona podnosiła, że w oparciu o bardziej precyzyjne depozycje świadka C., a dotyczące okoliczności zdarzenia (np. to jak długo pokrzywdzony wykazywał oznaki życia, jak długo świadka nie było w pokoju itp.) możliwym było wydania opinii uzupełniającej przez biegłego P. P. (o takiej możliwości biegły sam ustnie opiniował na pytanie obrońcy) w której wskazana będzie precyzyjniejsza data zgonu. Ponownie należy odesłać do tej części uzasadnienia, która dotyczy relacji świadka C. – w ocenie sądu byłoby wielce ryzykownym czynienie jakichkolwiek ustaleń, albo uzależnianie wydania innego dowodu, a tym bardziej takiego dowodu, jak opinia biegłego, od tego, co zezna świadek C..

Niezależnie od powyższego w ocenie sądu ustalenie bardziej precyzyjnej daty zgonu w realiach niniejszej sprawy nie wniosłoby nic istotnego. Biegły wytłumaczył dlaczego istniał odstęp czasowy pomiędzy zajściem z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego, a zgonem tego ostatniego. Ponadto od momentu wyjścia oskarżonego z mieszkania W. C. – co było bezsporne w sprawie – pokrzywdzony aż do momentu zgonu przebywał w w/w mieszkaniu jedynie w obecności właśnie W. C.. Nie miał sąd żadnych wątpliwości, że należy wykluczyć, aby ewentualne obrażenia zadała pokrzywdzonemu ta ostatnia. Po pierwsze biegły P. P. w swojej ustnej opinii wskazał co prawda, że ciosy jakie zadano pokrzywdzonemu pochodziły od przeciętnego, dorosłego człowieka, zarówno mężczyznę, jak i kobietę, ale w ocenie sądu wysoce wątpliwe jest, by W. C. – osoba już starsza, emerytka, o nienajlepszej kondycji zdrowotnej była w stanie zadać takie ciosy o nawet takiej sile „przeciętnego, dorosłego człowieka”. Po drugie W. C. nie miała żadnego motywu, by zachować się w taki sposób. Po trzecie zarówno bezpośredni kontakt ze świadkiem, który sprawia wrażenie osoby wycofanej i nieskorej do żadnej agresji, jak i to jak opisywały ją osoby, które ją znają, czyli jako osobę niezaradną, sprzeciwia się temu, by nagle bez powodu miała zaatakować pokrzywdzonego. Po czwarte w końcu, gdyby W. C. miała związek z zarzucanym oskarżonemu przestępstwem wydaje się wysoce prawdopodobne, że w swoich zeznaniach próbowałaby go obciążyć odpowiedzialnością za zdarzenie, tymczasem w przedmiotowej sprawie było przeciwnie tj. po swoich pierwszych zeznaniach w których świadek wskazał, że doszło do kontaktu fizycznego między oskarżonym, a pokrzywdzonym (ale wciąż świadek nie wskazywał, by doszło do zadania ciosów), z tego elementu swoich zeznań świadek się wycofał twierdząc, że niczego takiego nie widział.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

Na podstawie art. 627 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym na podstawie art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę w wysokości 180 złotych.

7.1Podpis

Paweł Wyrzykowski Maria Migoń - Karwowska