UZASADNIENIE
Formularz UWŁ			Sygnatura akt	III K 790/20
Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza
1. USTALENIE FAKTÓW
1.1. *Wyroki wydane wobec skazanego*
Lp.	Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny	Data wyroku albo wyroku łącznego			Sygnatura akt sprawy
1.1.1.	Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie	06 marca 1996 r.			III K 1717/15
1.1.2.	Sąd Rejonowy w Słubicach	15 października 1999 r.			II K 1569/99
1.1.3.	Sąd Rejonowy w Kutnie	14 grudnia 2004 r.			II K 272/04
1.1.4.	Sąd Rejonowy w Stalowej Woli	04 kwietnia 2005 r.			II K 16/05
1.1.5.	Sąd Rejonowy w Otwocku	20 kwietnia 2005 r.			V K 135/04
1.1.6.	Sąd Rejonowy w Łukowie	18 czerwca 2007 r.			II K 4/07
1.1.7.	wyrok łączny Sądu Rejonowego w Łukowie	27 stycznia 2009 r.			II K 115/08
1.1.8.	Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie	5 listopada 2008 r.			V K 591/08
1.1.9.	Sąd Rejonowy w Siedlcach	02 kwietnia 2015 r.			II K 480/14
1.1.10.	Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie	04 września 2017 r.			IV 187/15
1.1.11.	Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie	18 września 2017 r.			IV K 538/17
1.1.12.	Sąd Rejonowy w Otwocku	19 grudnia 2018 r.			II K 49/17
1.1.13.	Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie	22 stycznia 2019 r.			XIV K 1000/18

1.2. *Inne fakty*
1.1.1. Fakty uznane za udowodnione
Lp.	Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi	Dowód	Numer karty
1.2.1.1.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dnia 06 marca 1996 r., sygn. akt III K 1717/15, za czyn z art. 203 § 1 d.k.k. popełniony 03 maja 1995 r. na karę 500 zł grzywny.	akta sprawy III K 1717/15
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
1.2.1.2.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Słubicach z dnia 15 października 1999 r., sygn. akt II K 1569/99, za czyn z art. 264 § 1 k.k. popełniony w dniu 16 kwietnia 1999 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Słubicach z dnia 30 kwietnia 2003 r. oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. grzywny w wysokości 100 stawek po 10 złotych każda.	akta sprawy II K 1569/99
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpisy orzeczeń	47-50
1.2.1.3.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. akt II K 272/04, za czyny z art. 279 § 1 k.k. i art. 229 § 3 k.k. popełnione w nocy z 7/8 maja 2004 r. oraz 8 maja 2004 r. na kare łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Kutnie 3 czerwca 2008 r.	akta sprawy II K 272/04
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpis wyroku	56-57
1.2.1.4.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Stalowej Woli z dnia 04 kwietnia 2005 r., sygn. akt II K 16/05, za czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony w nocy z 1/2 kwietnia 2003 r. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Stalowej Woli 12 marca 2008 r.	akta sprawy II K 16/05
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpisy orzeczeń	64-67
1.2.1.5.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 20 kwietnia 2005 r., sygn. akt V K 135/04, za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w nocy z 10/11 lutego 2003 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Otwocku 04 sierpnia 2008 r.	akta sprawy V K 135/04
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
1.2.1.6.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 18 czerwca 2017 r., sygn. akt II K 4/07, za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w nocy z 10/11 lutego 2003 r. na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności	akta sprawy II K 4/07
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpisy orzeczeń	83-87
1.2.1.7.	D. M. (1) został skazany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt II K 115/08, którym połączono wyroki wymienione w punktach od 1.2.1.3 do 1.2.1.5. wymierzono karę łączną 4 lat pozbawienia wolności; postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2011 r. warunkowo zwolniono skazanego z okresem próby do 07 maja 2014 r.	akta sprawy II K 115/08
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpisy orzeczeń	93-95, 98, 105
1.2.1.8.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 05 listopada 2008 r., sygn. akt V K 591/08 za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności; postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2011 r. warunkowo zwolniono skazanego z okresem próby do 07 maja 2014 r	akta sprawy V K 591/08
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpis orzeczeń	59-62
1.2.1.9.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 02 kwietnia 2015 r., sygn. akt II K 480/14, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności; w dniu 21 lutego 2017 r. wykonano karę pozbawienia wolności	akta sprawy II K 480/14
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpisy orzeczeń	75-80
1.2.1.10.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 04 września 2017 r., sygn. akt IV K 187/15, za czyn: - z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w bliżej nieustalonym dniu wiosną 2013 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności; - z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06 sierpnia 2012 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 30 złotych każda, oraz karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono na okres 5 lat próby; wyrok uprawomocnił się 12 września 2017 r.; postanowieniem z dnia 27 maja 2019 r. zamieniono skazanemu nieuiszczoną w części grzywnę orzeczoną w wymiarze 50 stawek dziennych po 30 złotych każda stawka na karę zastępczą 16 dni pozbawienia wolności; zastępcza kara pozbawienia wolności dotychczas nie została wykonana.	akta sprawy IV K 187/15
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
1.2.1.11.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 18 września 2017 r., sygn. akt IV K 538/17, za czyn z art. 180a k.k. popełniony w dniu 24 kwietnia 2017 r., za który wymierzono karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym; postanowieniem z dnia 16 stycznia 2020 r. orzeczono wobec skazanego karę zastępczą 37 dni pozbawienia wolności w zamian za pozostałą do wykonania karę 2 miesięcy i 14 dni ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie; zastępcza kara pozbawienia wolności dotychczas nie została wykonana	akta sprawy IV K 538/17
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpisy orzeczeń	53-54
1.2.1.12.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 49/17, za popełniony w dniu 13 lutego 2013 r. czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 17 lutego 2013 r., godz. 10:15 do dnia 18 lutego 2013 r., godz. 22:13; kara pozbawienia wolności jest obecnie wykonywana, tj. od 20 lipca 2020 r. do 15 marca 2 022 r.	akta sprawy II K 49/17
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
		odpis wyroku	112
1.2.1.13.	D. M. (1) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt XIV K 1000/18, za czyn z art. 276 k.k. popełniony w bliżej nieokreślonym czasie, jednak nie wcześniej niż w dniu 06 września 2017 r. i nie później niż w dniu 09 czerwca 2018 r., za który wymierzono karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym; postanowieniem z dnia 03 września 2019 r. orzeczono wobec skazanego karę zastępczą 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 09 czerwca 2018 r., godz. 22:00 do dnia 11 czerwca 2018 r., godz. 14:40; zastępcza kara pozbawienia wolności dotychczas nie została wykonana.	akta sprawy XIV K 1000/18
		informacja z KRK	169-172
		informacja o pobytach i orzeczeniach	148-151
1.2.1.14.	Skazany D. M. (1) przed osadzeniem w zakładzie karnym mieszkał wraz z konkubiną i jej synem w Anglii. Przed wyjazdem mieszkał w Polsce wraz z byłą konkubina i trójką ich wspólnych dzieci. Na dzieci ma nałożony obowiązek alimentacyjny w wysokości po 500 złotych na każde z dzieci. Mieszkając w Anglii pracował jako mechanik samochodowy. Przed osadzeniem w zakładzie karnym sytuacja majątkowa skazanego była bardzo dobra. Pomagał finansowo swojej rodzinie. D. M. (1) odbywa karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym. Przyznaje, że w trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej nie wywiązuje się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Osadzony w stopniu dostatecznym przestrzega porządku i dyscypliny. Dba o czystość i porządek w celi mieszkalnej. Osadzony w relacjach ze współosadzonymi jest zgodny, a wobec przełożonych stara się przyjmować postawę regulaminową. D. M. (1) nie przejawia zachowań agresywnych. Był dwukrotnie karany dyscyplinarnie, ostatni raz w sierpniu 2020 r. za odmowę przyjęcia posiłku. Nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Nie był nagradzany regulaminowo. Obecnie jest zatrudniony nieodpłatnie w zakładzie karny. Skazany nie uczestniczy w programach resocjalizacyjnych. Utrzymuje kontakt z konkubiną, rodzicami i dziećmi. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Deklaruje natomiast krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw.	opinia o skazanym	15-16, 142-143
1.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione
Lp.	Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi	Dowód	Numer karty
1.2.2.1.

2. Ocena Dowodów
2.1. *Dowody będące podstawą ustalenia faktów*
Lp. faktu z pkt 1.2.1		Dowód		Zwięźle o powodach uznania dowodu
1.2.1.1 - 1.2.1.13		akta sprawy		Sąd uznała za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w postaci akt jednostkowych. Ich treść nie budzi wątpliwości.
1.2.1.14		informacja z KRK		Sąd uznał za wiarygodną informację z KRK stanowiącą podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Jej treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności i prawdziwości informacji z KRK strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.
		informacja o pobytach i orzeczeniach		Sąd uznał za wiarygodną informację o pobytach i orzeczeniach stanowiących podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Jej treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności oraz prawdziwości informacji o pobytach i orzeczeniach strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.
		opinia o skazanym		Sąd uznał za wiarygodną opinię o skazanym sporządzoną przez administrację Aresztu Śledczego stanowiącą podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Jej treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności, prawdziwości i fachowości opinii o skazanym strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.
2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)
Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2		Dowód		Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ
Lp.	Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy			Kary lub środki karne podlegające łączeniu
3.1.1.	wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 04 września 2017 r., sygn. akt IV K 187/15			karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności
3.1.2.	wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 18 września 2017 r., sygn. akt IV K 538/17			kara 6 miesięcy ograniczenia wolności
3.1.3.	wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 49/17			karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności
3.1.4.	wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt XIV K 1000/18			karę 6 miesięcy ograniczenia wolności
Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej
Z uwagi na daty wydania wyroków w sprawach skazanego D. M. (1) na wstępie należało ustalić jaki stan prawny winien być uwzględniany przy ocenie warunków do wydania wobec skazanego wyroku łącznego. Warunki łączenia kar i środków karnych określono w rozdziale IX Kodeksu karnego. Przepisy te na mocy ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20 marca 2015 roku, poz. 396) uległy z dniem 01 lipca 2015 roku zmianie. Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. nowelizującej ustawy przepisów Rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. regulujących zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r., nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 01 lipca 2015 r., chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu 1 lipca 2015 r. Ostatnia zmiana przepisów dotyczących kary łącznej weszła w życie z dniem 24 czerwca 2020 r. na mocy ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19, która wprowadziła podobne jak przed dniem 1 lipca 2015 roku zasady orzekania kary łącznej. Zgodnie z art. 81 ust. 1 tej ustawy zmiany dotyczące przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Oznacza to, że najnowsza nowelizacja tej materii nakazuje do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem 24 czerwcem 2020 roku stosowanie dotychczasowych przepisów. Z uwagi na daty wydania wyroków skazujących w stosunku do skazanego D. M. (1) należało zastosować przepisy regulujące łączenie kar w brzmieniu obowiązującym w okresie od 01 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r. Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny o ile zachodzą przesłanki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej różnymi wyrokami. Przesłanki te określone są w art. 85 k.k. Zgodnie z art. 85 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami C.-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem C.-19 (Dz.U. z 2020 r., poz. 1086) jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, której podstawą są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Z kolei według § 3 tego przepisu jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Zgodnie zaś z § 3a tego przepisu jeżeli kara wykonywana lub orzeczona, o której mowa w § 3, stanie się następnie podstawą orzeczenia kary lub kar łącznych, zakaz łączenia kar odnosi się również do tej kary lub kar łącznych. W przepisie § 4 wskazano, iż karą łączną nie obejmuje się kar orzeczonych wyrokami, o których mowa w art. 114a k.k. Według art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zgodnie natomiast z art. 87 § 1 k.k. w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Przepis ten utracił moc z dniem 18 czerwca 2019 r. w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 czerwca 2019 r. sygn. akt P 20/17 (Dz.U. poz. 1135), co oznacza, że obecnie decyzja o połączeniu kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności ma charakter fakultatywny. W stosunku do skazanego D. M. (1) wydano łącznie 13 wyroków, w tym jeden wyrok łączny. Przeprowadzona analiza pozwoliła ustalić, że w sprawie, zostały spełnione warunki do orzeczenia kary łącznej, określonej na podstawie wyżej powołanych przepisów, w zakresie: a) kary łącznej 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 04 września 2017 r., sygn. akt IV K 187/15 (punkt 10. części wstępnej wyroku), b) kary 6 miesięcy ograniczenia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 18 września 2017 r., sygn. akt IV K 538/17 (punkt 11. części wstępnej wyroku), c) kary łącznej 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 49/17 (punkt 12. części wstępnej wyroku), d) kary 6 miesięcy ograniczenia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt XIV K 1000/18 (punkt 13. części wstępnej wyroku). W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 87 § 1 k.k. w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. W ocenie Sądu, z uwagi na wielokrotną karalność skazanego brak było podstaw, aby odstępować od łączenia ww. kar ograniczenia wolności z orzeczonymi uprzednio karami pozbawienia wolności i wymierzenia w to miejsce nowej, jednej kary łącznej pozbawienia wolności. Wskazać należy, że w przeszłości w stosunku do skazanego orzeczono zastępczą karę pozbawienia wolności w miejsce kary ograniczenia wolności, gdyż skazany uchylał się od wykonywania tej ostatniej kary. W dacie wydania wyroku łącznego skazany nie odbył żadnej z ww. kar w całości, a tym samym nie było przeszkód, aby połączyć ww. kary w punkcie I wyroku.
4. WYMIAR KARY
Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Jak wynika przy tym z § 4 tego przepisu zasady wymiaru kary łącznej określone w § 1-3 stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna. Stosownie natomiast do treści art. 87 § 1 k.k. w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Ustalając wymiar nowej kary łącznej Sąd miał na uwadze wytyczne doktryny i orzecznictwa. Jak wskazują bowiem komentatorzy istotne w tej mierze są dyrektywy prewencji indywidualnej i generalnej. Chodzi w szczególności o to, aby właściwie ukształtowana kara łączna oddziaływała wychowawczo na sprawcę przestępstwa oraz odpowiednio chroniła obywateli przed niebezpieczeństwem ponownego dopuszczenia się przez niego zbrodni czy występku. Kara ta powinna również kształtować w społeczeństwie świadomość prawną. Należy przy tym pamiętać, że Sąd nie jest uprawniony na płaszczyźnie indywidualnoprewencyjnej i generalnoprewencyjnej uwzględniać po raz wtóry tych samych okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kar jednostkowych. Powinien natomiast w procesie kształtowania kary łącznej wyciągnąć odpowiednie wnioski z faktu wielości dokonanych przez sprawcę przestępstw, po uprzednim ustaleniu, czy zachodzi między nimi związek czasowy oraz podmiotowy i przedmiotowy. Jak bowiem trafnie wskazuje się w literaturze wielość przestępstw prowadzi do zmiany wartości prognostycznych co do sprawcy oraz rzutuje na karę z punktu widzenia jej społecznego oddziaływania. Z punktu widzenia dyrektywy prewencji indywidualnej konieczne byłoby również uwzględnienie postawy sprawcy i sposobu jego życia od momentu wydania pierwszego z łączonych orzeczeń do momentu rozprawy, na której miałby zapaść wyrok łączny (D. Kala, Postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Zagadnienia karnomaterialne i procesowe, Toruń 2003, s. 105-106) . Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1990 roku, sygn. akt IV KR 80/90, opublikowany w LEX nr 22064, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 roku, sygn. akt IV KR 213/83, OSNKW nr 5-6 z 1984 roku, i inne) zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione a im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem. Wskazać należy przy tym, że akcentowane okoliczności dotyczące właściwego zachowania skazanego w izolacji penitencjarnej nie mogą przesądzić automatycznie o konieczności ukształtowania kary łącznej według zasady pełnej absorpcji. Nie budzi bowiem wątpliwości zarówno w judykaturze, jak i doktrynie, że zasadę absorpcji stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej (wyrok SA w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2015 r., II AKa 206/15). Absorpcja czy wymierzenie kary łącznej zbliżonej w swojej wysokości do najsurowszej kary jednostkowej są uzasadnione w sposób szczególny między innymi, w sytuacji, gdy przyjęcie wielu przestępstw zamiast jednego jest merytorycznie wątpliwe ze względu na nieostrość kryteriów jedności czynu czy przestępstwa, tzn. gdy między przestępstwami istnieje ścisły związek rzeczowy, np. objęcie jednym planem działania, choć art. 12 k.k. nie znalazł zastosowania (wyrok SA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2015 r., II AKa 379/15). Normatywne podstawy orzekania kary łącznej, a w szczególności ramy zakreślone przepisami nie przewidują dalszych reguł, które pozwalałyby na modyfikację jej granic chociażby poprzez respektowanie uprzednio orzeczonych kar łącznych (postanowienie SN z dnia 27 października 2014 r., V KK 263/14). Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności niniejszej sprawy wskazać należy, że: - wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 04 września 2017 r., sygn. akt IV K 187/15, D. M. (1) został skazany za czyn: a) z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w bliżej nieustalonym dniu wiosną 2013 r.; b) z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06 sierpnia 2012 r. - wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 18 września 2017 r., sygn. akt IV K 538/17, D. M. (1) został skazany za czyn z art. 180a k.k. popełniony w dniu 24 kwietnia 2017 r., - wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 49/17, D. M. (1) został skazany za popełniony w dniu 13 lutego 2013 r. czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.; - wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt XIV K 1000/18, D. M. (1) został skazany za czyn z art. 276 k.k. popełniony w bliżej nieokreślonym czasie, jednak nie wcześniej niż w dniu 06 września 2017 r. i nie później niż w dniu 09 czerwca 2018 r., Jak zatem wynika z powyższego zestawienia D. M. (1) został w przeszłości skazany za czyny z art. 279 § 1 k.k., z art. 276 k.k. oraz 180a k.k. Podkreślić jednak należy, że nawet bliski podmiotowy i przedmiotowy związek między przestępstwami czy też nawet podobieństwo tych przestępstw, nie są tak istotnymi przesłankami wymiaru kary łącznej, aby ograniczały czy też eliminowały którekolwiek z dyrektyw wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 kwietnia 2014 r., II AKa37/14, LEX nr 1455630). Redukcja kar poprzez zastosowanie zasady pełnej absorpcji przy wymiarze kar łącznych stanowiłaby w rzeczywistości nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczeniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów jakich się dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2006 r., II AKa 208/06, KZS 2007/1/40). Zasadę absorpcji stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej (wyrok SA w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2015 r., II AKa 206/15, LEX nr 1962890). Przy wymiarze kary łącznej Sąd jest zobligowany uwzględnić nadto postawę sprawcy i sposób jego życia od momentu wydania pierwszego z łączonych orzeczeń do momentu rozprawy, na której miałby zapaść wyrok łączny. Sąd, przy wymierzaniu kary łącznej, powinien zatem uwzględnić zachowanie się skazanego w trakcie odbywania kary w zakładzie karnym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II KR 245/85), a które ewentualnie w pozytywny sposób prognozowałyby, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy i odniesie zamierzone cele kary w zakresie resocjalizacji skazanego. Skazany D. M. (2) w stopniu dostatecznym przestrzega porządku i dyscypliny. Dba o czystość i porządek w celi mieszkalnej. Osadzony w relacjach ze współosadzonymi jest zgodny, a wobec przełożonych stara się przyjmować postawę regulaminową. D. M. (1) nie przejawia zachowań agresywnych. Był dwukrotnie karany dyscyplinarnie, ostatni raz w sierpniu 2020 r. za odmowę przyjęcia posiłku. Nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Nie był nagradzany regulaminowo. Obecnie jest zatrudniony nieodpłatnie w zakładzie karny. Skazany nie uczestniczy w programach resocjalizacyjnych. Utrzymuje kontakt z konkubiną, rodzicami i dziećmi. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Deklaruje natomiast krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Mając na uwadze zachowanie się skazanego w warunkach izolacji, jak również stosunkowo nieduży związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy jednostkowymi czynami, za które ww. został skazany, Sąd wymierzył skazanemu D. M. (1) karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara łączna została ukształtowana przy zastosowaniu zasady asperacji, albowiem nie zachodzą okoliczności, które optowałyby za przyjęciem czystej zasady absorpcji. Bliski podmiotowy i przedmiotowy związek między przestępstwami czy też nawet podobieństwo tych przestępstw, nie są tak istotnymi przesłankami wymiaru kary łącznej, aby ograniczały czy też eliminowały którekolwiek z dyrektyw wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. W ocenie Sądu wysokość kary łącznej pozbawienia wolności ustalonej w punkcie I wyroku jest zatem miarodajna i sprawiedliwa. W pozostałym zakresie wyroki, które uległy połączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania, o czym orzeczono w punkcie III wyroku.
5. Wymiar Środka karnego
Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym
Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku			Przytoczyć okoliczności
II			Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie wyroku kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu D. M. (1) okresy rzeczywistego pozbawienia wolności: - w sprawie o sygn. akt II K 49/17: od dnia 17 lutego 2013 r., godz. 10:15 do dnia 18 lutego 2013 r., godz. 22:13, a także okres dotychczas wykonanej kary orzeczonej w ww. sprawie, tj. od dnia 20 lipca 2020 r. do dnia 21 czerwca 2021 r., - w sprawie o sygn. akt XIV K 1000/18: od dnia 09 czerwca 2018 r., godz. 22:00 do dnia 11 czerwca 2018 r., godz. 14:40; - okres wykonywania przez skazanego D. M. (1) kary ograniczenia wolności orzeczonej w sprawie o sygn. akt IV K 538/17.
IV			Na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. Sąd umarzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokami ujętymi w punktach 1-6 części wstępnej wyroku, albowiem w tym zakresie zapadł wyrok łączny Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt II K 115/08.
V			Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umarzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokami ujętymi w punktach 7-9 części wstępnej wyroku, albowiem kary te nie zostały już wykonane. W zakresie kary grzywny orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 04 września 2017 r., sygn. akt IV K 187/15 (punkt 10 części wstępnej wyroku) Sąd umorzył postępowanie, albowiem kara grzywny wprawdzie dotychczas nie została wykonana, jednakże nie podlega ona połączeniu z inną karą podlegającą wykonaniu.

7. KOszty procesu
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku	Przytoczyć okoliczności
VI	Uwzględniając sytuację majątkową oraz osobistą oskarżonego, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego D. M. (1) z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania.

8. PODPIS

UZASADNIENIE