Sygn. akt III K 25/21

7.WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2021 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny w składzie:

Sędzia Tomasz Kaszyca

Protokolant: Oliwia Marczewska

przy udziale prokuratora Tomasza Grajcara

po rozpoznaniu w dniach: 8 marca, 12 kwietnia, 17 maja, 14 czerwca, 8 listopada i 6 grudnia 2021r.

sprawy:

T. S., syna J. i E. z domu S., urodzonego w dniu (...) we W., PESEL: (...),

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 22 stycznia 2018r. w O. działając z góry powziętym zamiarem przywłaszczył powierzone mu na podstawie umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017r. mienie w postaci samochodu dostawczego marki R. (...) rok produkcji 2016 numer podwozia (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 182.719,50zł czym działał na szkodę (...) S.A. z siedzibą we W. oraz powierzone mu na podstawie umowy leasingu o numerze (...) z dnia 24 sierpnia 2017r. mienie w postaci samochodu dostawczego marki F. (...) rok produkcji 2017 numer podwozia (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 158.451,93zł czym działał na szkodę (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 284§2 kk w zw. z art. 12 kk

II.  w dniu 10 sierpnia 2017r. w O. działając z góry podjętym zamiarem podrobił podpis M. C. na umowie leasingu operacyjnego o numerze (...), oświadczeniu do umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017r., protokole zdawczo odbiorczym o numerze (...),

tj. o czyn z art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk

III.  w dniu 24 sierpnia 2017r. w O. działając z góry podjętym zamiarem podrobił podpis M. C. na umowie leasingu operacyjnego o numerze (...), oświadczeniu do umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017r., protokole zdawczo odbiorczym o numerze (...),

tj. o czyn z art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk

*******

I.  uznaje oskarżonego T. S. (S.) za winnego tego, że w okresie od 10 sierpnia do 11 września 2017r., działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając z góry powziętym zamiarem doprowadził za pomocą wprowadzenia w błąd (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 341.171,43zł, w ten sposób, że nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań zawarł podając się za M. C. dwie umowy leasingu operacyjnego: o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017r. dot. samochodu dostawczego marki R. (...) rok produkcji 2016 numer podwozia (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 182.719,50zł oraz o numerze (...) z dnia 24 sierpnia 2017r. dot. samochodu dostawczego marki F. (...) rok produkcji 2017 numer podwozia (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 158.451,93zł, podrabiając podpisy M. C. na obu umowach oraz oświadczeniu do umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017r., protokole zdawczo odbiorczym o numerze (...), oświadczeniu do umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017r., protokole zdawczo odbiorczym o numerze (...), czym działał na szkodę (...) S.A. z siedzibą we W., tj., czynu z art. 286§1 kk i art. 294§1 kk w zw. z art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk i art. 294§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 4§1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. we W. w wysokości 333.224,28zł;

III.  na podstawie art. 230§2 kpk zwraca (...) S.A. we W. dowody znajdujące się na kartach 140 i 141 akt;

IV.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, w tym i opłaty w sprawie.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 25/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. S.

czyn przypisany w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w okresie od 10 sierpnia do 11 września 2017 r., działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając z góry powziętym zamiarem doprowadził za pomocą wprowadzenia w błąd (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 341.171,43 zł, w ten sposób, że nie mając zamiaru wywiązania się ze zobowiązań zawarł podając się za M. C. dwie umowy leasingu operacyjnego: u numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017 r. dot. samochodu dostawczego marki R. (...) rok produkcji 2016 numer podwozia (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 182.719,50 zł oraz o numerze (...) z dnia 24 sierpnia 2017 r. dot. samochodu dostawczego marki F. (...) rok produkcji 2017 numer podwozia (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 158.451,93 zł, podrabiając podpisy M. C. na obu umowach oraz oświadczeniu do umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017 r., protokole zdawczo odbiorczym (...), oświadczeniu do umowy leasingu o numerze (...) z dnia 10 sierpnia 2017 r., protokole zdawczo odbiorczym o numerze (...), czym działał na szkodę (...) S.A. z siedzibą we W.

zeznania świadka P. K.

k. 29-30, 416

zeznania świadka M. B.

k. 48-50, 191-194 (protokół okazania), 420v-421

częściowo zeznania świadka M. C.

k. 78-79, 191-194 416-417

zeznania świadek A. K.

198-199, 369, 416

pisemne opinie z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego wraz z ustnymi opiniami uzupełniającymi

k. 165-184, 252-288, 426-428, 495-538, 573v-574

pisemne zawiadomienie o przestępstwie

k. 1-2

wypowiedzenie umowy leasingu i żądanie zwrotu rzeczy

k. 6, 16

ostateczne wezwanie do wydania pojazdów

k. 23-24

informacja z (...)

k. 25

pismo skierowane do M. C.

k. 41-42

dane telekomunikacyjne

k. 117-138, 160

umowy leasingu operacyjnego nr (...) z załącznikami

k. 140

umowy leasingu operacyjnego nr (...) z załącznikami

k. 141

brak przeciwskazań zdrowotnych dla udziału oskarżonego w postępowaniu sądowym - w tym uczestniczenia w rozprawach

opinia sądowo-lekarska

k. 480-482

uprzednia karalność oskarżonego

dane o karalności

k. 230-231

odpis wyroku

k. 240-241

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka P. K.

Sąd nie znalazł podstaw do odmowy uznania za wiarygodne zeznań świadka - pełnomocnika pokrzywdzonej spółki (...) S.A - albowiem ich treść znajdowała potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w tym dowodach z dokumentów. Świadek w szczegółowy sposób opisał okoliczności związane z podpisaniem przez osobę legitymującą się danymi M. C. 2 umów leasingu operacyjnego samochodów, wartości ofertowej wydanych pojazdów jak i finalnie brakiem ich zwrotu.

Zeznania świadka były także przydatne do ustalenia wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem. Świadek bowiem oprócz wskazania wartości dwóch leasingowanych i opisanych w pkt. I. części dyspozytywnej pojazdów marki R. (182.719,50 zł) oraz F. (...) (158.451,93 zł) zeznawał, iż pierwsze raty leasingu w wysokości odpowiednio 4.142,86 zł i 3.804,29 zł zostały przez leasingobiorcę uregulowane.

zeznania świadka M. B.

zeznania świadka, w których stanowczo wskazywał on, iż umowy leasingowe zawarte na dane M. C. faktycznie zostały podpisane przez oskarżonego T. S. zasługiwały na uwzględnienie, znajdowały one bowiem m.in. potwierdzenie w zeznaniach świadka M. C. (który zaprzeczył, iż to podpisy nakreślone przez niego widnieją na dokumentacji leasingowej) oraz opinii biegłego z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego. Wskazać należy, iż jakkolwiek świadek M. B. początkowo wskazywał, iż umowy zostały zawarte osobiście przez M. C., tak po okazaniu jemu tablic poglądowych zdecydowanie i bez żadnych wątpliwości wskazywał, iż to właśnie z oskarżonym T. S. zawierał przedmiotowe umowy w siedzibie firmy (...). To właśnie oskarżony miał okazać świadkowi dowód na dane M. C.

Przed sądem świadek dodawał, iż w biurze w G. 154, w którym podpisywano umowy leasingowe przebywało kilka osób i nie pamiętał czy konfrontował zdjęcie w okazanym mu dowodzie z rzeczywistym wyglądem mężczyzny podpisującego umowę.

W ocenie Sądu mniejszą wartość dowodową należało przydawać okolicznościom podawanym na rozprawie przez świadka, a dot. wzrostu i wagi osoby podpisującej obie umowy leasingowe, abstrahując już nawet od opinii biegłego z zakresu badań pisma ręcznego.

Po pierwsze, należało mieć na względzie znaczącą różnicę czasu pomiędzy podpisaniem tych umów (sierpień 2017 r.) a kategorycznym i definitywnym wskazaniem przez świadka do protokołu okazania, iż osobą zawierającą z nim umowy leasingowe był oskarżony S. (styczeń 2019 r.) w porównaniu do terminu rozprawy, w toku której świadek był przesłuchiwany (marzec 2021 r.) i uznać, że w toku pierwszego przesłuchania w śledztwie pamięć świadka w tym zakresie z naturalnych przyczyn musiała być lepsza.

Po drugie, pomimo, iż świadek początkowo po ponownym okazaniu jemu k. 191-194 oświadczył, iż osoby ze zdjęć nr 1 (M. C.) i nr 2 (oskarżony T. S.) byli podobni do mężczyzny z którym podpisywał umowę, zaraz potem podtrzymał odczytane mu karty 191-194 z postępowania przygotowawczego, w których to wytypował jednoznacznie oskarżonego T. S..

Po trzecie, podawane przez świadka dane w zakresie wzrostu ("... chyba był trochę niższy ode mnie, ja mam 1.78 m wzrostu) i wagę ("myślę, że ważył około 100 kg. To nie był człowiek otyły ale nie był też szczupły") nie były definitywne, a nadto wartości odpowiadały w zasadniczym stopniu obu mężczyznom tj. M. C. (który przesłuchiwany na terminie rozprawy poprzedzającej przesłuchanie świadka M. B. wskazywał, iż ma 176 cm wzrostu, a na zdjęciu nr 1 mógł ważyć około 100 kg i jego sylwetka w 2017 r. mogła odpowiadać wizerunkowi ze zdjęcia) i oskarżonemu T. S. (który przesłuchiwany w dniu 7 maja 2019 r. (k. 212) do protokołu podał, iż mierzy ok. 178 cm i waży ok. 120 kg.)

częściowo zeznania świadka M. C.

Sąd ostrożnie podszedł do oceny zeznań świadka z uwagi na to - iż jak się okazało w toku postępowania sądowego – mógł mieć większe niż mogło to wynikać ze zgromadzonego materiału dowodowego związki z czynem przypisanym oskarżonemu.

Przede wszystkim za wiarygodne uznana została ta część zeznań, w której świadek przesłuchiwany zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i później przed Sądem konsekwentnie wskazywał, iż to nie on podpisał się na obu umowach leasingowych i pozostałej dokumentacji związanej z przedmiotowymi umowami (protokoły zdawczo-odbiorcze, oświadczenia) w miejscach gdzie widniały podpisy leasingobiorcy. Ta część zeznań znajdowała swoje potwierdzenie w dowodach w postaci zeznań M. B. i przede wszystkim konkluzjach opinii biegłego z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego.

Asumptem to zmiany opisu czynu ostatecznie przypisanego oskarżonemu T. S. i uznania, iż działał on wspólnie i w porozumieniu z inną osobą była natomiast przede wszystkim wspomniane na wstępie zeznania świadka złożone przed Sądem. Jakkolwiek w toku postępowania przygotowawczego odmówił on - oprócz wskazania, iż podpisy na dokumentacji leasingowej nie były jego autorstwa - składania zeznań w szerszym zakresie, tak przed Sądem przyznał wprost, iż użytkował przedmiotowe auta będące przedmiotem leasingu, był w stanie podać ich marki, kolor oraz przybliżoną wartość pojazdu marki R. (...). Świadek wskazywał także, iż zapłacił "pierwsze dwie, trzy raty, a później samochody został w N., a ja zostałem aresztowany" - co też częściowo znajdowało potwierdzenie m.in. w zeznaniach P. K. co do płatności za pierwsze raty za oba leasingowane pojazdy.

Wskazać również należy, iż świadek po okazaniu tu tablicy poglądowej rozpoznał na jednym ze zdjęć oskarżonego T. S., wskazując, iż "być może gdzieś go widziałem, ale nie wiem".

Na podkreślenie zasługuje także fakt, iż oskarżony miał dysponować dokumentami oskarżonego i podpisywać umowy w jego biurze, nie mógł więc działać sam.

zeznania świadek A. K.

Sąd nie znalazł podstaw do odmowy uznania za wiarygodne zeznań świadka na okoliczności związane z wynajmem M. C. (którego rozpoznała na tablicy poglądowej) i firmie (...) powierzchni biurowych pod adresem G. 154. Świadek zeznawała, iż umowa z uwagi na brak płatności po listopadzie 2017 r. została samoistnie rozwiązana i w tym też miesiącu jej kontakt z najemcą urwał się.

pisemne opinie z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego wraz z opiniami uzupełniającymi

brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez profesjonalny podmiot, a w swych treściach szczegółowych, zrozumiałych i pełnych opinii.

Wskazać w pierwszej kolejności należy, iż największą wartość dowodową miała opinia sporządzona w toku postępowania jurysdykcyjnego, albowiem sporządzając ją biegły dysponował największym materiałem porównawczym.

W opinii z dnia 10 października 2021 r. (k. 495-537) biegły dokonał analizy podpisów nakreślonych na obu umowach leasingu operacyjnego zawartych z (...) S.A. z siedzibą we W. z M. C., w tym także oświadczenia do umowy leasingu nr (...), w którym wygenerowane komputerowo dane adresowe do korespondencji zostały przekreślone i zastąpione odręcznie wykonanym zapisem "(...)-(...) O., G. (...)" i opatrzone podpisem oraz protokołów zdawczo-odbiorczych. Przedmiotem opinii było udzielenie odpowiedzi na pytania, czy kwestionowane podpisy o treści (...) i zapis "(...)-(...) O., G. 154" zostały sporządzone przez oskarżonego T. S..

Materiał porównawczy zawierał wzory kreślone przez oskarżonego T. S. i pobrane na łącznie ośmiu kartkach formatu A-4 nieliniowanie i kratkowanego papieru, wzory podpisów oskarżonego zgromadzone na dokumentach procesowych i procesowych (m.in. protokoły przesłuchania, postanowienia i przedstawieniu zarzutów, pouczenia) zgromadzonych w sprawie niniejszej i aktach spraw o sygn. VII K 797/14, II K 691/14 i II K 164/15 i teczki osobopoznawczej z Aresztu Śledczego we W. oraz bezwpływowych wzorów grafizmu w obrębie wniosków o wydanie dowodu osobistego z 2016, 2018 i 2021 r., formularza dowodu osobistego z dnia 5 maja 2021 r. oraz wniosku o wydanie paszportu z dnia 3 marca 2016 r.

Biegły w sposób szczegółowy przedstawił metodykę przeprowadzonych badań

Odnośnie podpisów o treści (...) biegły podtrzymał swoje opinie na k. 165-184, 252-288, które zawierały wnioski, iż przedmiotowe podpisy prawdopodobnie nie zostały nakreślone przez M. C. (k.165-184) jak i nie można wykluczyć, iż prawdopodobnie zostały nakreślone przez oskarżonego T. S. (k. 252-288). Biegły opiniował, iż materiał porównawczy uzupełniony o bezwpływowe wzory grafizmu nie pozwala na zmianę kategoryczności wypracowanych wniosków o oparciu o wcześniejszą ekspertyzę.

Inaczej przedstawiała się kwestia dotyczącego zapisu odręcznego "(...)-(...) O., G. 154" w rubryce "adres do korespondencji" na stronie 1 z 2 "oświadczenia do umowy leasingu NR (...). Biegły dokonując zestawień tego zapisu z materiałem porównawczym oskarżonego stwierdził zgodność w poszczególnych grupach cech badawczych w tym cechach syntetycznych, topograficznych mierzalnych i przede wszystkim konstrukcyjnych. Biegły w opinii przedstawił za pomocą zestawień graficznych cechy konstrukcyjne liter i cyfr świadczące o tej zgodności i konkludował, iż przedmiotowy, odręczny zapis został nakreślony przez oskarżonego T. S..

Biegły na rozprawie opiniował, iż sporządzając przedmiotową opinię dysponował bardzo szerokim materiałem bezwpływowym i materiałem kreślonym na polecenie Prokuratury w toku postępowania przygotowawczego, z czego najbardziej miarodajnym materiałem był materiał bezwpływowy. Biegły odnosząc się do badań przeprowadzonych w obrębie kwestionowanych podpisów wskazywał, iż wykazują one cechy grafizmu jednego wykonawcy, przy czym wnioski te są cały czas prawdopodobne, z uwagi na charakter tych podpisów, gdyż są to formy częściowo czytelne, bądź też nieczytelne.

pisemne zawiadomienie o przestępstwie i dokumentacja uzyskana z (...) S.A. we W. (w tym umowy, wypowiedzenia umów, wezwania do zwrotu pojazdów)

dowody nie budziły wątpliwości co do ich prawdziwości i wiarygodności

informacja z (...)

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu

pisma skierowane do M. C.

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu

dane telekomunikacyjne

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu

opinia sądowo-lekarska

brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez profesjonalny podmiot a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii.

dane o karalności wraz z odpisem wyroku

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego T. S. (k. 212-213, 339, 415v)

Sąd nie uwzględnił twierdzeń oskarżonego nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanych mu czynów, uznając - w ślad za pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym - iż ich treść stanowi wyłącznie linię obrony oskarżonego, obliczoną na uniknięcie odpowiedzialności karnej.

częściowo zeznania świadka M. C.

Sąd nie uwzględnił tej części zeznań świadka złożonych na rozprawie, w których początkowo wskazywał, iż to on podpisał przedmiotowe umowy leasingowe (czemu zresztą sam następnie zaprzeczył, gdy okazano mu przedmiotowe umowy) i osobiście odbierał będące przedmiotem leasingu pojazdy, albowiem treść tych zeznań była wprost sprzeczna z uznanymi za wiarygodne konkluzjami biegłego przedstawionymi w opiniach z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego oraz treścią zeznań świadka M. B.. Jako naiwne, pozbawione logiki i stanowiące nieudolną próbę umniejszenia odpowiedzialności swojej jak i tym samym oskarżonego w ramach zarzucanego jemu przestępstwa oszustwa Sąd ocenił tę część zeznań, w których świadek nieudolnie próbował wytłumaczyć, dlaczego nie wywiązywał się z zaciągniętego na jego dane zobowiązania. Abstrahując już nawet od tego, iż umowa leasingu nie przewidywała możliwości oddania objętych nią pojazdów w podnajem, jak wynikało z zeznań P. K. i zgromadzonej dokumentacji, świadek nie podjął żadnej próby kontaktu z pokrzywdzoną spółką i wyjaśnienia powodów zaprzestania płatności ustalonych w ramach umowy leasingu rat. Tłumaczenia świadka, iż przedmiotowych aut nie zwrócił tylko i wyłącznie dlatego, iż został tymczasowo aresztowany i nie miał już możliwości kontaktu z osobami którym podnajął przedmiotowe pojazdy należało odrzucić jako niewiarygodne.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

T. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wina i sprawstwo oskarżonego T. S. w zakresie zarzucanych jemu czynów nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd uznał przy tym, iż zachowanie zarzucane oskarżonemu aktem oskarżenia stanowią de facto objęty tym samym zamiarem jeden czyn zabroniony z art. 286 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 § 1 k.k.

Już w tym miejscu wskazać również należy, iż Sąd dokonał modyfikacji w zakresie szkody wyrządzonej przestępstwem, uwzględniając w tym zakresie treść zeznań świadka P. K. i uznając, iż wynosiła ona łącznie 333.224,28 zł.

Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 k.k. polega na motywowanym celem osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd, wyzyskanie błędu lub niezdolności do nienależytego pojmowania przedsiębranej czynności. Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości danej osoby. Może zostać ono osiągnięte przez przemilczenie, zaniechanie poinformowania o faktycznym stanie rzeczy. Wprowadzenie w błąd może następować także za pomocą tzw. faktów konkludentnych, a mianowicie takiego zachowania sprawcy, z którego pokrzywdzony sam ma – według zamiaru sprawcy – wysunąć błędne wnioski.

Przestępstwo oszustwa określone w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Sprawca, podejmując zachowanie, musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Tym samym elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Nie można uznać za wypełnienie znamion strony podmiotowej oszustwa sytuacji, w której chociażby jeden z wymienionych wyżej elementów nie jest objęty świadomością sprawcy. Brak jest również realizacji znamion strony podmiotowej w przypadku, gdy sprawca chociażby jednego z wymienionych elementów nie obejmuje chęcią, lecz tylko nań się godzi.

W realiach niniejszej sprawy, w ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy nie pozostawiał wątpliwości co do tego, iż oskarżony - działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą wprowadzał w błąd (...) S.A. co do zamiaru wywiązania się z zawartych umów leasingowych tym samym doprowadzając ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Celem tego działania było uzyskanie korzyści majątkowej. Treść zeznań świadka M. C. stała się powodem zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonemu i uznania, iż działał on wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, nie objętą zarzutem aktu oskarżenia.

Istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion określonego czynu zabronionego. Nie znaczy to jednak, iż każdy ze sprawców musi wypełnić swym zachowaniem wszystkie znamiona czynu zabronionego Wystarczy, że czyni to jeden ze współdziałających, pozostali obejmują swym zamiarem cały zespół przedmiotowych znamion przestępnego. Konieczne jest przy tym udowodnienie, że ten współdziałający miał świadomość, że współdziała z osobą, która takie znamiona ma wypełnić.

W realiach niniejszej sprawy nie sposób nie dostrzec takiego porozumienia - będącego istotą współsprawstwa - pomiędzy oskarżonym T. S. a M. C.. To w siedzibie firmy tego ostatniego podpisywane były umowy leasingowe. To danymi osobowymi świadka, w tym dowodem osobistym, posługiwał się oskarżony podpisując przedmiotowe umowy leasingowe i związaną z tymi umowami pozostałą dokumentację zawartą w opisie przypisanego czynu, w tym protokoły zdawczo odbiorcze. Świadek M. C. nie podnosił, iż utracił przedmiotowe dokumenty i umowy leasingowe zostały zawarte wbrew jego woli. Wręcz przeciwnie, przesłuchiwany na rozprawie wskazywał, iż dysponował pojazdami będącymi przedmiotem umów leasingowych, zapłacił każdorazowo pierwsze raty leasingowe, a następnie zaprzestał tego, tłumacząc się podnajęciem pojazdów i utratą kontaktu z ich najemcami. W ocenie Sądu analiza zgromadzonego materiału dowodowego i ocena zachowania oskarżonego pod kątem zasad logiki i doświadczenia życiowego wskazuje jednoznacznie, iż oskarżony obejmował swoją świadomością cały zespół znamion dokonanych przestępstw, a przystępując do podpisania przedmiotowych umów leasingu i podając się za M. C. miał świadomość, iż zobowiązanie z tytułu rat leasingowych nie będzie regulowane.

W świetle konkluzji opinii biegłego z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego ponad wszelką wątpliwość uznać należało, iż podpisy nakreślone właśnie przez oskarżonego T. S. widnieją zarówno na obu umowach leasingowych, oświadczeniach do tych umów oraz protokołów zdawczo odbiorczych opisanych szczegółowo w opisie czynu przypisanego oskarżonemu. W ocenie Sądu takiego zapatrywania nie może zmienić okoliczność, iż biegły jedynie w stosunku do odręcznego zapisu "(...)-(...) O. G. (...)" w rubryce "adres do korespondencji" dokumentu w postaci oświadczenia do umowy leasingu nr (...) stwierdził kategorycznie, iż został on nakreślony przez oskarżonego T. S..

Uzasadnieniem dla takiego wnioskowania Sądu jest kilka okoliczności.

Pierwsza, iż z konkluzji biegłego wynikało jednoznacznie, iż nie można wykluczyć, że kwestionowane podpisy prawdopodobnie zostały przez oskarżonego nakreślone jak i tego, iż prawdopodobnie nie zostały nakreślone przez M. C..

Druga, iż to właśnie świadek M. C. kategorycznie zaprzeczył, że przedmiotowe umowy podpisywał, a brak było dla niego podstaw dla formułowania nieprawdziwych twierdzeń w tym zakresie w sytuacji, gdy de facto przyznał, iż to on korzystał, dysponował pojazdami będącymi przedmiotami obu umów leasingu i zaprzestał regulowania rat z tych umów wynikających. Nadto nie wykluczył on przesłuchiwany w toku rozprawy, iż "być może gdzieś go widział" (k. 417), odnosząc się do okazanego wizerunku oskarżonego.

Trzecia, iż to świadek M. B. (do kwestii której to Sąd odniósł się szczegółowo przy ocenie zeznań tego świadka) rozpoznał oskarżonego T. S. jako osobę która podpisywała z nim umowy leasingowe.

Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wskazać należy, iż stosownie do treści art. 115 § 4 k.k., korzyścią majątkową jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego. W realiach niniejszej sprawy, jakkolwiek ustalony zgromadzony materiał dowodowy nie dał podstaw do ustalenia, czy oskarżony T. S. uzyskał z tytułu popełnienia przypisanego czynu korzyść majątkową, tak niewątpliwie korzyść taką uzyskał świadek M. C., który jako dysponent leasingowanych pojazdów miał okazać się głównym beneficjentem przestępstwa.

Z uwagi na wartość szkody - stanowiącej zgodnie z treścią art. 115 § 5 k.k. mienie znacznej wartości uzasadniona była łączna kwalifikacja z art. 294 § 1 k.k.

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił również znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., albowiem ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało ponad wszelką wątpliwość, iż podrobił on podpisy M. C. na opisanej w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku dokumentacji.

Zgodnie z treścią art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Dla przyjęcia, iż zachodzi zbieg kumulatywny przepisów ustawy, miarodajnym jest stwierdzenie w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, iż zachowanie sprawcy jest zewnętrznym przejawem jednego impulsu woli i to niezależnie od liczby skutków tego zachowania oraz liczby naruszonych przez nie norm. Sprawca, który w warunkach z art. 11 § 2 k.k. wyczerpuje swoim zachowaniem znamiona określone w dwóch lub więcej przepisach ustawy, nie realizuje znamion wielu przestępstw, lecz popełnia jeden czyn odpowiadający przestępstwu stypizowanemu przez zbiegające się przepisy, które wchodząc w skład kumulatywnej kwalifikacji tracą swoją samodzielność. Utworzony w ten sposób "nowy" typ przestępstwa zagrożony jest karą, której granice wyznacza ustawowe zagrożenie przepisu przewidującego najsurowszą karę ( vide: wyrok SA w Katowicach z dnia 24 maja 2013 r., sygn. akt II AKa 563, KZS 2013/10/63).

Za przyjęciem kwalifikacji z art. 12 § 1 k.k. przemawiały krótkie odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi zachowaniami oskarżonego oraz fakt, że działania determinowane były realizacją z góry powziętego zamiaru. Zgodnie z brzmieniem art. 12 § 1 k.k., przestępstwo ciągłe zachodzi, gdy spełnione są określone przesłanki podmiotowe i przedmiotowe. Przesłanką podmiotową jest istniejący z góry zamiar, obejmujący realizację zamierzonego przestępstwa w dwu lub więcej zachowaniach, natomiast przesłanki przedmiotowe to "krótkie odstępy czasu" między tymi zachowaniami.

Jednocześnie Sąd kwalifikując czyn oskarżonego jako czy ciągły, działając na podstawie art. 4 § 1 k.k. przyjął stan prawny przed zmianą wprowadzoną z dnia 24 czerwca 2020 r. (Dz.U. 2020.1086., art. 38), jako względniejszy dla oskarżonego, albowiem orzekając zgodnie przepisami obowiązującymi obecnie Sąd zobligowany byłby - stosownie do treści art. 57b k.k. - do wymierzenie kary przewidzianej za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia.

Oskarżony działał umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Brak było przesłanek wyłączających winę bądź bezprawność popełnionego przez niego czynu.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S.

I.

I.

Oskarżony działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim motywowanym osiągnięciem bezprawnej korzyści majątkowej. W chwili popełnienia czynu nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu zniesionej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań.

Ustalając wymiar kary Sąd jako okoliczności obciążające miał na względzie wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu, związany z godzeniem przez oskarżonego w dobra chronione prawem takie jak cudze mienie i wiarygodność dokumentów oraz uprzednią karalność oskarżonego.

Sąd nie dopatrzył się po stronie oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu wymierzona kara 2 lat pozbawienia wolności czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa, wypełniając przy tym dyrektywy wymienione w art. 53 k.k. Wymierzona kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa.

T. S.

II.

I.

rozstrzygnięcie o obowiązku naprawienia szkody znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 46 § 1 k.k. Wysokość szkody została ustalona na podstawie dokumentacji dotyczącej obu umów leasingu operacyjnego i zeznań świadka P. K.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S.

II.

I.

rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 230 § 2 k.p.k.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

rozstrzygniecie o kosztach procesu znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 624 § 1 k.p.k. i było motywowane także wysokością orzeczonego wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody

7.  Podpis