Sygnatura akt

Sygn. akt III K 56/21

(PR 3 Ds.177.2020 Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia - Śródmieście)

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. C.

w dniu 11 listopada 2020 roku przy ulicy (...), we W., w zamiarze spowodowania u D. C. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, ugodził ją kilkukrotnie nożem kuchennym w tył głowy, a następnie kopał po głowie, czym spowodował uraz okolicy czołowej lewej, ranę ciętą okolicy skroniowo-ciemieniowej lewej, obrzęk i odmę podskórną w okolicy potylicznej lewej, podbiegnięcia krwawe okolicy II kości śródręcza lewego oraz powierzchniową ranę ciętą powierzchni dłoniowej ręki lewej, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na obronną postawę pokrzywdzonej, przy czym obrażenia te naruszyły czynności jej narządów ciała na czas dłuższy niż 7 dni i naraziły ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, co stanowi przestępstwo z art.13§1 k.k. w zw. z art.156§1 pkt 2 k.k. i art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.

R. C. i D. C. są od 20 lat w związku małżeńskim.

Ostatnie kilka miesięcy pozostawali w faktycznej separacji. R. C. około 6 lat pracował za granicą jako zbrojarz skąd wrócił na początku października 2020r.

W tym czasie przyjeżdżał do Polski raz w miesiącu. Pomiędzy małżonkami dochodziło do kłótni, gdy D. C. mówiła o rozstaniu R. C. mówił że jeżeli nie będzie z nim to nie będzie z nikim, a będąc pod wpływem alkoholu groził D. C. że ją zabije. Gróźb tych D. C. nie traktowała poważnie, jednak nie chciała aby R. C. po powrocie z pracy za granicą wracał do ich wspólnego miejsca zamieszkania. R. C. zamieszkał u swojej matki K. C. w mieszkaniu przy ul. (...).

zeznania świadka D. C.

k.370-374, k.25-26

Zeznania świadka M. K.

k.404-408v., k. 43-44

Zeznania świadka K. C.

k.394v.-400, k. 34v.-35

Zeznania świadka A. C.

k.374v.-377v., k.38-39

Zeznania świadka P. C.

k. 400v.-404, k. 242-243

Zeznania świadka P. P.

k.253v.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. C.

k.68-69.k.73-74

2.

W dniu 11 listopada 2020r. R. C. przebywał w mieszkaniu matki.

Około godz. 22:00 R. C. wyszedł z mieszkania matki, po czym udał się w okolicę miejsca pracy swojej żony D. C..

Po godzinie 23:00 D. C. po zakończonej pracy udawała się do zaparkowanego przy ul. (...) samochodu. Nie była tego wieczoru umówiona z mężem, a jego pojawienie się w tym miejscu było dla niej zaskoczeniem. R. C. pojawił się przy pojeździe w momencie gdy do niego wsiadła.

Obawiając się zagrożenia ze strony męża przytrzymywała drzwi do strony kierowcy, jednak nie zdołała ich zablokować.

R. C. zdołał otworzyć drzwi i wyciągnął D. C. na zewnątrz pojazdu, zadając jej kilka ciosów nożem kuchennym w okolicę tylnej lewej części głowy.

D. C. broniąc się zdołała uchwycić ostrze noża i wyrwać go doznając przy tym obrażeń w postaci rany ciętej lewej dłoni , a następnie odrzuciła nóż

Następnie została pchnięta przez męża w kierunku samochodu a gdy zajęła miejsce kierowcy w pojeździe oskarżony zadał jej kilka kopnięć w okolicę głowy.

Gdy do miejsca zdarzenia zbliżał się przypadkowy przechodzień R. C. uciekł z miejsca zdarzenia w kierunku ul. (...).

zeznania świadka D. C.

k.370-374, k.25-26

Protokół oględzin miejsca zdarzenia

k.7-8

Protokół oględzin pojazdu H. (...)

k.55-58, k.134-135

Ślady z oględzin pojazdu

k.260

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. C.

k.68-69.k.73-74

3.

Wówczas D. C. uruchomiła pojazd i dojechała nim do swojego miejsca zamieszkania przy ul. (...).

Gdy była przed domem powiadomiła telefonicznie syna A. o zaistniałej sytuacji i syn pomógł jej dojść do mieszkania .

Następnie matka D. C., M. K. telefonicznie wezwała pogotowie ratunkowe i do czasu jego przyjazdu pomagała córce tamować krwawienie przy pomocy ręczników.

D. C. udała się na (...) 4 (...) Szpitala (...) z (...) we W. przy ul. (...), skąd po opatrzeniu tego samego dnia około 5 rano wróciła do domu. Następnie D. C. była konsultowana neurologicznie oraz chirurgicznie centrum Medycznym (...). D. C. przebywała na zwolnieniu lekarskim do dnia 12.12.2020r.

zeznania świadka D. C.

k.370-374, k.25-26

Zeznania świadka A. C.

k.374v.-377v., k.38-39

Zeznania świadka M. K.

k.404-408v., k. 43-44

zeznania świadka P. C.

k. 400v.-404, k. 242-243

Karta informacyjna

k.27 -28

Dokumentacja medyczna D. C.

k. 542

Zaświadczenie lekarskie

k.168-170

4.

Po ucieczce z miejsca zdarzenia R. C. udał się w stronę mostu na O. z którego skoczył do wody a następnie po dopłynięciu do brzegu udał się do miejsca zamieszkania swojej matki K. C..

Po godzinie 23:00 K. C. została telefonicznie poinformowana przez wnuczkę W. C. (2), że „tata pobił mamę i pociął jej szyję”.

R. C. do mieszkania matki powrócił około 23:30 w przemoczonym ubraniu znajdował się w złym stanie emocjonalnym. Gdy wszedł do mieszkania K. C. zapytała co się stało. Syn nie odpowiedział, jednak upadł na kolana i zaczął „wyć”.

Wówczas K. C. zawiadomiła policję i R. C. został przewieziony do (...) a po przebadaniu przez ratowników medycznych o godzinie 00:10 zatrzymany, a następnie tymczasowo aresztowany postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 13 listopada 2020r. w sprawie II2 Kp 373/20.

Zeznania świadka K. C.

k.394v.-400, k. 34v.-35

Zeznania świadka M. D.

k.130v.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. C.

k.68-69.k.73-74

Karta medycznych czynności ratunkowych

k. 20

Protokół zatrzymania rzeczy

k.7-11

Protokół oględzin odzieży

k.149-150

Protokół zatrzymania osoby

k.5-6

Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

5.

Badanie R. C. na zawartość alkoholu o godz.00:15 wykazało 0,82 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu.

Protokół badania trzeźwości

k.12

6.

W czasie dokonanych w dniu 12.11.2020r. o godz. 01:20 oględzin miejsca zdarzenia ujawniono nóż kuchenny o długości ostrza 21 cm, z rękojeścią z tworzywa sztucznego o długości 13 cm,. Z ostrza noża zabezpieczono substancję brunatno – czerwoną (ślad nr 1) a z rękojeści noża zabezpieczono wymaz substancji potowo – tłuszczowej (ślad nr 2).

Powyższy nóż zabezpieczono jako dowód rzeczowy (wykaz Drz nr I/4722/20/P)

W próbce 85-1 (ślad nr 1) pobranej z wymazówki stwierdzono obecność krwi ludzkiej. W analizowanej próbce wykazano DNA o genotypie żeńskim, który to materiał nie może pochodzić od R. C.. Porównanie DNA zabezpieczonego na nożu z pobranym materiałem wykazało zgodność profili genetycznych w materiale dowodowym i porównawczym pobranym od D. C..

W próbce 85-2 (ślad nr2) pobranej z rękojeści noża kuchennego (wymaz substancji potowo – tłuszczowej) wykazano DNA o genotypie męskim. Oznaczony profil jest niepełny i wskazuje w zakresie niektórych markerów na „mieszany” charakter, tj. pochodzenie od co najmniej 2 osób (w tym co najmniej 1 mężczyzny) materiału genetycznego w próbce. Profil ma znikomą przydatność do analiz porównawczych.

Protokół oględzin miejsca

k.7-8

Opinia z badań DNA

k.228-237

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/4722/20/P

k.240-241

7.

Zabezpieczone na nożu ślady linii papilarnych nadające się do identyfikacji były zgodne z odbitkami linii papilarnych z karty daktyloskopijnej D. C. i pochodziły: ślady a (na rękojeści noża) od środkowego palca dłoni prawej oraz b – od palca środkowego i c -od palca serdecznego dłoni prawej (na ostrzu noża). Pozostałe ujawnione na nożu ślady linii papilarnych ze względu na brak dostatecznej liczby cech szczególnych nie nadają się do identyfikacji.

Opinia daktyloskopijna biegłego B. J.

k.178-186

Ustna opinia uzupełniająca biegłego B. J.

k. 467-468v.

8.

W wyniku zdarzenia z dnia 11 listopada 2020r. D. C. doznała obrażeń ciała w postaci urazu okolicy czołowej lewej, rany ciętej okolicy skroniowo-ciemieniowej lewej, obrzęku i odmy podskórnej w okolicy potylicznej lewej, podbiegnięć krwawych okolicy II kości śródręcza lewego oraz powierzchniowej rany ciętej powierzchni dłoniowej ręki lewej, przy czym obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na czas dłuższy niż 7 dni i naraziły ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

Karta informacyjna

k.27

Dokumentacja medyczna D. C.

k.542

Opinia sądowo – lekarska biegłego J. M.

k.505-515

Ustna opinia uzupełniająca biegłego J. M.

k.544v.-547

9.

R. C. nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy i nie był chory w krytycznym czasie. Nie jest również upośledzony umysłowo. Nie stwierdzono innych zakłóceń czynności psychicznych mogących mieć znaczenie orzecznicze w omawianej sprawie. U R. C. stwierdzono zespól uzależnienia alkoholowego. W krytycznym czasie był w stanie upicia alkoholowego i po zażyciu środka uspokajającego. R. C. zna swój sposób reagowania na alkohol i potrafi przewidzieć skutki działań alkoholu w połączeniu z lekiem uspakajającym. Działania R. C. nie miały motywacji psychotycznej jak również nie były wynikiem upicia patologicznego lub atypowego. Podawana częściowa niepamięć zdarzenia może wynikać zarówno z głębokiego stanu upicia, stanu napięcia emocjonalnego towarzyszącego zdarzeniu jak i mechanizmów obronnych.

U R. C. w ostatnim czasie przed dniem zdarzenia występowały zaburzenia adaptacyjne o obrazie depresyjnym, znajdował się w obniżonym nastroju, przeżywał rozstanie z żoną, słabo sypiał, czuł się niepotrzebny, pokrzywdzony i bezradny, pił alkohol ciągami. Zaburzenia te były spowodowane trudną sytuacją rodzinną, faktem że żona chciała się z nim rozstać, nie chciała z nim rozmawiać, a dzieci odsunęły się od niego.

Zaburzenia te nie osiągnęły stanu psychozy powodującej zniesienie zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Zaburzenia te wpływały na zdolność pokierowania postępowaniem ale zachowanie R. C. w krytycznym czasie wywołane było głównie stanem głębokiego upicia alkoholowego. W krytycznym czasie miał ograniczoną ale nie w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Nie zachodzą okoliczności z art.31§1 i 2 k.k.

Nie było przeciwwskazań do uczestniczenia R. C. w toczącym się postępowaniu jak również w aktualnym stanie psychicznym jest zdolny do samodzielnej i rozsądnej obrony.

Opinia sądowo-psychiatryczna biegłych J. B. i A. J.

k. 228-237

Ustna opinia uzupełniająca biegłych J. B. i A. J.

k. 570v.-571v.

10.

Sprawność intelektualna R. C. kształtuje się na poziomie szeroko rozumianej normy. W sferze emocjonalnej zaznacza się znacznie obniżony krytycyzm, przewaga siły pobudzenia nad hamowaniem, skłonność do zachowań impulsywnych i agresywnych. R. C. spożywa alkohol z cechami uzależnienia, co doprowadziło do istotnych zmian w mechanizmie regulacji jego zachowań, obniżyło wgląd i krytycyzm.

Podczas zdarzenia z dnia 11 listopada 2020 r. R. C. był w stanie upojenia alkoholowego, działał pod wpływem bardzo silnych emocji.

Opinia biegłego psychologa M. P.

k. 421=-432

Ustna opinia uzupełniająca biegłej M. P.

k. 466v.-467

11.

R. C. urodził się (...), jest żonaty (obecnie w trakcie rozwodu), ma dwoje dzieci w wielu 14 i 23 lat, posiada wykształcenie zawodowe, przed osadzeniem w Areszcie Śledczym bezrobotny, nie osiągał dochodów, nie posiadał majątku.

Dane o osobie oskarżonego

k. 365, k.67

Wywiad środowiskowy

k.153-155, k.156-158

12.

R. C. nie był uprzednio karany.

Dane o karalności

k.223

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ocena Dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

zeznania świadka D. C.

Ustalenia w zakresie relacji pomiędzy oskarżonym i jego żoną Sąd rekonstruował w oparciu o konsekwentne zeznania pokrzywdzonej, a pośrednio relacje przesłuchanych świadków, tj. zarówno A. C. (syna pokrzywdzonej) jak i jej matki M. K., a także matki oskarżonego K. C., P. P., P. C., których zeznaniom przydał walor wiarygodności.

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd w ograniczonym zakresie uznał za przekonujące, zwłaszcza że były one zmienne i poza pierwszymi składanymi bezpośrednio po zdarzeniu stały w znacznej sprzeczności z pozostałymi dowodami.

Z relacji powyższych osób wynikało, że relacje pomiędzy pokrzywdzoną a oskarżonym nie układały się dobrze, przy czym podłoże takiej sytuacji rodzina oskarżonego upatrywała w zbyt wysokich oczekiwaniach materialnych D. C. wobec męża, natomiast ona sama, jej matka M. K. oraz jej syn A. wskazywali na agresję ze strony oskarżonego wobec D. C. oraz nadużywanie przez niego alkoholu.

Jak wskazywali świadkowie oskarżony pracował za granicą skąd przyjeżdżał do domu raz w miesiącu. Wówczas dochodziło do kłótni pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną D. C., która ostatecznie nie chciała aby R. C. po powrocie do Polski nadal zamieszkiwał z nią.

Zeznania świadka M. K.

Zeznania świadka K. C.

Zeznania świadka A. C.

zeznania świadka P. C.

Zeznania świadka P. P.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. C.

2

zeznania świadka D. C.

W odniesieniu do przebiegu zdarzenia Sąd ustalenia oparł na relacji przedstawionej przez pokrzywdzoną D. C.. Zeznania złożone przez pokrzywdzoną na rozprawie i w postępowaniu przygotowawczym konsekwentnie wskazywały na to, że tego wieczoru nie była umówiona z oskarżonym, a jego pojawienie się w okolicy miejsca jej pracy w okolicach późno wieczornych było dla niej zaskoczeniem. D. C. relacjonowała, że zauważyła, że jej mąż pojawił się na miejscu zdarzenia gdy była już w samochodzie . Według jej relacji oskarżony szarpał za klamkę od drzwi samochodu, a ona nie zdołała skutecznie przytrzymać drzwi i została wyciągnięta przez oskarżonego z pojazdu, a następnie R. C. zaczął jej zadawać ciosy nożem w okolice tyłu głowy. Jak podała ciosów było kilka – 3 lub 4 a gdy chciał zadać kolejny udało jej się złapać za ostrze noża w wyniku czego doznała obrażeń dłoni. Pokrzywdzona opisała, że narzędziem, którym R. C. zadawał jej ciosy był nóź kuchenny o ostrzu noża około 20 cm. Ostatecznie udało jej się wyrwać nóź i odrzucić go na chodnik. Agresja oskarżonego nie zakończyła się jednak, bowiem wówczas oskarżony popchnął ją i usiadła na fotelu kierowcy, a wówczas zadał jej kilka kopnięć. Pokrzywdzona zasłaniała się przed atakiem, a oskarżony coś do niej krzyczał jednak nie potrafiła sprecyzować słów. Następnie jak podała ktoś przechodził i oskarżony uciekł z miejsca zdarzenia w kierunku ul. (...).

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego należało zauważyć, że co do opisu samego zdarzenia były one zmienne. W pierwszych wyjaśnieniach oskarżony podał, że nie chciał zabić żony, chciał z nią jedynie porozmawiać i nastraszyć żeby wróciła do niego. Przyznał, że miał przy sobie nóż, który nosił od dłuższego czasu żeby na ul. (...) móc się bronić, jednak nie wie po co był mu potrzebny nóż do rozmowy z żoną. Przyznał, że był pod wpływem alkoholu, opisał, że żona nie chciała aby wrócił do domu po powrocie z Niemiec, jednak nie wie dlaczego ją uderzał nożem. Wskazał również, że zadał jeden maksymalnie dwa ciosy nożem i odszedł zaprzeczył również aby kopał żonę. Opisał również że następnie podszedł na most koło hotelu (...) i skoczył z niego na głowę do wody, bo przez to że zrobił krzywdę żonie, sam chciał zrobić krzywdę sobie. Opisał że dopłynął do brzegu a następnie poszedł do mieszkania matki. Również w toku posiedzenia aresztowego opisał, że chciał porozmawiać z żoną, uderzył ją raz nożem w szyję. Opisując nóż wskazał, że wydaje mu się, że miał składane ostrze do rękojeści. Wyjaśnił, że użył noża ponieważ chciał nastraszyć żonę. Podobnie jak poprzednio zaprzeczył aby miał ją kopać.

Argumentacja oskarżonego który odnosząc się do składanych uprzednio wyjaśnień wskazywał na to, że wszystkie depozycje były mu sugerowane przez prokuratora nie były przekonujące. Trzeba również zauważyć, że w toku posiedzenia aresztowego oskarżony był reprezentowany przez obrońcę z urzędu a jak wskazuje treść protokołu miał możliwość złożenia wyjaśnień z której skorzystał, niejako powielając uprzednio składane wyjaśnienia.

Natomiast w toku rozprawy oskarżony podał, że poszedł do żony z zamiarem dania jej pieniędzy na spłatę raty kredytowej,, na co umawiali się wcześniej. Według tej relacji gdy się spotkali żona siedziała w samochodzie, uchyliła okno, otworzyła drzwi. Następnie według oskarżonego miało paść z jej strony wulgarne słowo a żona miała go uderzyć w twarz. Wówczas oskarżony uderzył ją w bark, pokrzywdzona zaczęła krzyczeć po czym zamknęła auto a gdy R. C. odszedł na bok odpaliła auto i odjechała a on wówczas odszedł.

Ta ostatnia wersja wydarzeń była nie tylko sprzeczna z relacją pokrzywdzonej ale również nielogiczna mając na uwadze późniejsze zachowanie oskarżonego który skoczył z mostu do O. po czym powrócił do mieszkania matki. Wyjaśnienia te jawiły się jako nieprzekonujące również w kontekście zachowania oskarżonego w mieszkaniu K. C. która opisała, że wszedł cały mokry, kapała z niego woda, a na jej pytanie co się stało nic nie odpowiedział, upadł na kolana tylko zaczął płakać, wyć. K. C. zeznała również, że gdy R. C. pojawił się w mieszkaniu wiedziała już od wnuczki W. że R. C. „pobił mamę i pociął jej szyję”. Gdyby w istocie zdarzenie przebiegało tak jak opisał je oskarżony to nawet mając na uwadze relacje pomiędzy R. C. i jego zoną oraz stan jego upicia nie byłoby racjonalnego powodu do tak desperackiego zachowania oskarżonego.

Relacja przytoczona przez pokrzywdzoną odnośnie przebiegu zdarzenia znalazła natomiast odzwierciedlenie w dokumentach w postaci protokołu oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdu, jak i w sporządzonych następnie opiniach z badań śladów zabezpieczonych na nożu zarówno biologicznych jak i genetycznych. Wizerunek noża zabezpieczonego na miejscu zdarzenia pokrzywdzona utożsamiała z narzędziem użytym przez oskarżonego. Mechanizm powstania obrażeń ciała pokrzywdzonej potwierdziła sporządzona na dalszym etapie postępowania opinia sądowo – lekarska.

Protokół oględzin miejsca zdarzenia

Protokół oględzin pojazdu H. (...)

Ślady z oględzin pojazdu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. C.

3

zeznania świadka D. C.

Przebieg wydarzeń mających miejsce bezpośrednio po zdarzeniu z ul. (...) ustalił na podstawie wiarygodnych relacji zarówno D. C., jak i jej syna oraz matki, którzy widzieli w jakim stanie pokrzywdzona dotarła do domu. W ocenie Sądu mając na uwadze treść opisanej w dalszej części uzasadnienia opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej obrażenia doznane przez pokrzywdzona nie uniemożliwiły jej dojechanie do miejsca zamieszkania własnym pojazdem jako kierowca. Fakt ten potwierdził świadek A. C., który pomagał mamie w dotarciu z samochodu do mieszkania. Natomiast w odniesieniu do podjętych czynności ratunkowych Sąd ustalenia oparł zarówno na relacjach osób obecnych w mieszkaniu z pokrzywdzoną jak i dokumentacji medycznej, w tym karty informacyjnej z (...) Szpitala (...), z których wynikało że pokrzywdzona nie wymagała hospitalizacji i po opatrzeniu powróciła do domu, a następnie już w warunkach ambulatoryjnych była konsultowana chirurgicznie i neurologicznie, jak i przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Zeznania świadka A. C.

Zeznania świadka M. K.

zeznania świadka P. C.

Karta informacyjna

Dokumentacja medyczna D. C.

Zaświadczenie lekarskie

4

Zeznania świadka K. C.

W oparciu o relację K. C., której przydał walor wiarygodności jak również częściowo wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie zgodne z jej zeznaniami Sąd ustalił że oskarżony po dopłynięciu na brzeg rzeki powrócił do miejsca zamieszkania matki. Z zeznań K. C. wynikało, że wówczas wiedziała że doszło do zdarzenia pomiędzy jej synem a synową, bowiem dzwoniła do niej wnuczka. Widząc stan w jakim znajdował się syn K. C. zadzwoniła po policję. Również relacja świadka M. D. (funkcjonariusza policji) która wskazała, że oskarżony w czasie interwencji był tylko w bieliźnie, w powiązaniu z zeznaniami K. C. oraz wiarygodnymi dokumentami w postaci karty czynności medycznych, protokołu zatrzymania rzeczy (przemoczonej odzieży i butów oskarżonego) i ich oględzin pozwoliły na przyjęcie takiego przebiegu wydarzeń.

Ustalenia w zakresie daty i godziny zatrzymania oskarżonego a następnie jego tymczasowego aresztowania Sąd poczynił na podstawie przytoczonych dokumentów, których rzetelności nie kwestionował.

Zeznania świadka M. D.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. C.

Karta medycznych czynności ratunkowych

Protokół zatrzymania rzeczy

Protokół oględzin odzieży

Protokół zatrzymania osoby

Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

5

Protokół badania trzeźwości

Dokument sporządzony przez uprawniony organ, nie kwestionowany przez strony pozwalający na ustalenie, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

6

Protokół oględzin miejsca

W oparciu o przytoczone dowody, których rzetelności strony nie kwestionowały ustalono, że na zabezpieczonym w wyniku przeszukania miejsca zdarzenia nożu kuchennym o długości ostrza 21 cm, z rękojeścią z tworzywa sztucznego o długości 13 cm zabezpieczono ślady biologiczne. Z ostrza noża zabezpieczono substancję brunatno – czerwoną (ślad nr 1) a z rękojeści noża zabezpieczono wymaz substancji potowo – tłuszczowej (ślad nr 2).

Powyższy nóż zabezpieczono następnie jako dowód rzeczowy (wykaz Drz nr I/4722/20/P)

W próbce 85-1 (ślad nr 1) pobranej z wymazówki stwierdzono obecność krwi ludzkiej. W analizowanej próbce wykazano DNA o genotypie żeńskim, który to materiał nie może pochodzić od R. C.. Porównanie DNA zabezpieczonego na nożu z pobranym materiałem wykazało zgodność profili genetycznych w materiale dowodowym i porównawczym pobranym od D. C.. Tym samym nie ulegało wątpliwości Sadu, że ujawnione narzędzie zostało użyte w czasie zdarzenia. Sama pokrzywdzona D. C. po okazaniu jej na rozprawie wizerunku noża z opinii daktyloskopijnej nie miała wątpliwości, że tym narzędziem zaatakował ją oskarżony.

W próbce 85-2 (ślad nr2) pobranej z rękojeści noża kuchennego (wymaz substancji potowo – tłuszczowej) wykazano DNA o genotypie męskim. Oznaczony profil jest niepełny i wskazuje w zakresie niektórych markerów na „mieszany” charakter, tj. pochodzenie od co najmniej 2 osób (w tym co najmniej 1 mężczyzny) materiału genetycznego w próbce. Profil ma znikomą przydatność do analiz porównawczych.

Opinia z badań DNA

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/4722/20/P

7

Opinia daktyloskopijna biegłego B. J.

Sąd nie kwestionował waloru dowodowego sporządzonej opinii pisemnej następnie podtrzymanej przez biegłego na rozprawie. W opracowanej opinii biegły B. J. wskazał, że zabezpieczone na nożu ślady linii papilarnych nadające się do identyfikacji były zgodne z odbitkami linii papilarnych z karty daktyloskopijnej D. C. i pochodziły: ślady a (na rękojeści noża) od środkowego palca dłoni prawej oraz b – od palca środkowego i c -od palca serdecznego dłoni prawej (na ostrzu noża). Pozostałe ujawnione na nożu ślady linii papilarnych ze względu na brak dostatecznej liczby cech szczególnych nie nadają się do identyfikacji.

Posiłkując się rzetelną opinią biegłego B. J. można ustalić, że ślady na nożu mają charakter statyczny i są śladami powstałymi przez jego trzymanie, co w połączeniu z ujawnionymi obrażeniami ciała pokrzywdzonej przemawia za przyjęciem wersji podawanej przez nią.

Brak śladów linii papilarnych oskarżonego na zabezpieczonym narzędziu w ocenie Sądu nie może stanowić wyłącznego argumentu wykluczającego jego sprawstwo, bowiem o nim świadczą inne opisane wyżej dowody. Mając natomiast na uwadze porę roku w jakiej doszło do inkryminowanego zdarzenia nie można wykluczyć, że oskarżony mógł działać np. w rękawiczkach.

Ustna opinia uzupełniająca biegłego B. J.

8

Karta informacyjna

Oceniając jako rzetelną opinię biegłego J. M. oraz przedstawioną przez niego na rozprawie opinie uzupełniającą Sąd miał na uwadze to, że biegły zapoznał się zarówno z danymi z akt sprawy ale również z dokumentacją medyczną pokrzywdzonej uzyskaną przez Sąd na ostatnim etapie postępowania. Biegły dysponujący wiedzą medyczna oraz mający wieloletnie doświadczenie w opiniowaniu w podobnych sprawach przyjął, że pokrzywdzona D. C. w wyniku zdarzenia objętego zarzutem doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia, rany ciętej , obrzęku i odmy podskórnej na głowie oraz stłuczenie, ranę ciętą, podbiegnięcie krwawe i obrzęk ręki lewej. Obrażenia te powstały od działania narzędzia lub narzędzi ostrych, ostrokrawędzistych, kończystych, tępych, tępokrawędzistych lub od uderzeń o takie narzędzia. Przy czym na rozprawie biegły sprecyzował, które obrażenia są wynikiem użycia narzędzia ostrego, ostrokrawędzistego, kończystego, a które narzędzia tępego, tępokrawędzistego .

Biegły na rozprawie doprecyzował, że rana opisywana na głowie jest raną ciętą powstałą w wyniku bezpośredniego zadania uderzenia narzędziem ostrym, ostrokrawędzistym, kończystym, tj. od zabezpieczonego w sprawie noża który został opisany jako przedmiot nr. 3 rana ta ze względu na swój charakter, lokalizację i wymiary skutkowała naruszeniem czynności narządów ciała na czas powyżej dni 7.

Biegły wskazał, że rana na głowie jest bardzo rozległa, bo ma aż 10 cm długości i 1 cm szerokości to świadczy, że całkowicie doszło do rozejścia się na bardzo dużą odległość brzegów rany. Taka rozległa rana (co stwierdzono w późniejszym badaniu TK) jest odmą podskórną i nie budziło żadnych wątpliwości biegłego, że skutkuje to naruszeniem czynności ciała na czas powyżej dni 7. Biegły nadto podał, że uderzenie nożem w zakresie głowy a konkretnie do powstania rany doszło w wyniku bezpośredniego uderzenia tym narzędziem, natomiast obrażenia w zakresie ręki lewej tj. rana powstała w wyniku chwycenia tego noża, jak zeznała pokrzywdzona i podczas jego wyrywania, bądź też w wyniku zasłaniania się przed zadaniem uderzenia tym narzędziem trzymanym w dłoni przez sprawcę i również skutkowała naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonej na czas powyżej 7 dni. Odnosząc się do narzędzia jakim mogły zostać zadane obrażenia ciała biegły wskazał, że mogły powstać każdym narzędziem, które jest przedmiotem ostrym, ostrokrawędzistym, kończystym, natomiast uwzględniając całość materiału dowodowego z akt sprawy fakt ujawnienia takiego narzędzia, ujawnienie na nim śladów krwi pochodzących od pokrzywdzonej świadczy jednoznacznie, że jest to przedmiot, którym zadawano uderzenia pokrzywdzonej. Nie ujawniono żadnego innego narzędzia, które wskazywało iż mogłoby ono zostać użyte w przedmiotowym zdarzeniu. Natomiast guz podskórny w okolicy czołowej po stronie lewej (obrzęk) mógł powstać od zadawania uderzeń narzędziem tępym, tępokrawędzistym np. w wyniku kopnięcia na co wskazywała pokrzywdzona.

Biegły zaopiniował również, że użyte narzędzie jego rozmiar, sposób zadawania nim uderzeń narażało pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Odnosząc się w tym miejscu do opinii sporządzonej na etapie postepowania przygotowawczego przez biegłego z zakresu chirurgii W. F. należało zauważyć, że została ona opracowana w początkowej fazie tego postępowania a zatem biegły nie dysponował pełną dokumentacją z leczenia pokrzywdzonej a tym samym skutki zdarzenia w postaci obrażeń ciała pokrzywdzonej opisane przez tego biegłego i ich prawnokarny charakter zostały opisane odmiennie. Tym samym jako opinia niepełna nie mogła stanowić wyłącznej podstawy ustaleń w tym zakresie.

Dokumentacja medyczna D. C.

Opinia sądowo – lekarska biegłego J. M.

Ustna opinia uzupełniająca biegłego J. M.

9

Opinia sądowo-psychiatryczna biegłych J. B. i A. J.

Opinia pisemna i ustna biegłych nie budziły wątpliwości Sądu. Biegłe sporządzające opinie dysponują zarówno rozległą wiedza specjalistyczną z zakresu psychiatrii jak i wieloletnim doświadczeniem w opiniowaniu w sprawach o podobnym charakterze do rozpoznawanej. W oparciu o twierdzenia biegłych, Sąd ustalił przede wszystkim że analiza zachowania oskarżonego oraz dane z akt pozwoliły wykluczyć aby działanie R. C. objęte zarzutem miały motywację psychotyczną, czy tez było wynikiem upicia o charakterze patologicznym czy atypowym. W ostatnim czasie przed dniem zdarzenia występowały zaburzenia adaptacyjne o obrazie depresyjnym, znajdował się w obniżonym nastroju, przeżywał rozstanie z żoną, słabo sypiał, czuł się niepotrzebny, pokrzywdzony i bezradny, pił alkohol ciągami. Zaburzenia te były spowodowane trudną sytuacją rodzinną, faktem że żona chciała się z nim rozstać, nie chciała z nim rozmawiać, a dzieci odsunęły się od niego. Zaburzenia te nie osiągnęły jednak stanu psychozy powodującej zniesienie zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Zaburzenia te wpływały na zdolność pokierowania postępowaniem ale zachowanie R. C. w krytycznym czasie wywołane było głównie stanem głębokiego upicia alkoholowego. W krytycznym czasie miał ograniczoną ale nie w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegłe wypowiedziały się również na temat działania oskarżonego pod wpływem silnego wzburzenia wykluczając stan silnego wzburzenia, bowiem oskarżony kontrolował swoje zachowanie na tyle na ile pozwalał mu na to stan upicia a gdy przechodził przypadkowy przechodzień oskarżony zreflektował się i uciekł a zatem ocenił sytuację która się działa. Biegłe wskazały że do silnego wzburzenia dochodził w sytuacji nagłej, niespodziewanej, w której emocje zaczynają przeważać nad intelektem i poza kontrola intelektualną dochodzi do wyładowań emocji agresywnych. Natomiast oskarżony na spotkanie z żona poszedł z własnej woli i musiał być przygotowany na różne sytuacje. Zachowanie oskarżonego było wynikiem zaistniałej sytuacji i upojenia alkoholem.

Ustna opinia uzupełniająca biegłych J. B. i A. J.

10

Opinia biegłego psychologa M. P.

Opinia biegłej zarówno pisemna jak i przedstawiona na rozprawie opinia uzupełniająca nie były kwestionowane przez strony i Sąd w zakresie rzetelności. W oparciu o wnioski zawarte w jej treści Sąd ustalił że oskarżony w czasie zdarzenia objętego zarzutem działał pod wpływem silnych emocji. Jak jednak wyżej wskazano nie były to silne emocje uzasadnione okolicznościami w rozumieniu art.148§4 k.k.

Ustna opinia uzupełniająca biegłej M. P.

11

Dane o osobie oskarżonego

Dane w zakresie sytuacji rodzinnej, zawodowej i majątkowego podawane przez oskarżonego potwierdzone relacją zawarta w wywiadzie kuratora sądowego nie budziły wątpliwości Sadu i nie były kwestionowane przez strony.

Wywiad środowiskowy

12

Dane o karalności

Dane pochodzące od uprawnionego organu nie kwestionowane przez strony pozwalające na ustalenie, że oskarżony R. C. nie był wcześniej karany.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

x☐

1.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt I części dyspozytywnej

R. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu popełnienie czynu polegającego na tym, że w dniu 11 listopada 2020 roku przy ulicy (...), we W., w zamiarze pozbawienia życia D. C. ugodził ją kilkukrotnie nożem kuchennym w tył głowy, a następnie kopał po głowie, czym spowodował uraz okolicy czołowej lewej, ranę ciętą okolicy skroniowo-ciemieniowej lewej, obrzęk, podbiegnięcia krwawe okolicy II kości śródręcza lewego oraz powierzchniową ranę ciętą powierzchni dłoniowej ręki lewej, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na obronną postawę pokrzywdzonej, przy czym obrażenia te naruszyły czynności jej narządów ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni i naraziły ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, co stanowi przestępstwo z art.13§1 k.k. w zw. z art.148 §1 k.k. w zw. z art. 157§2 k.k. w zw. z art.160§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Dyspozycję art. 148 § 1 k.k. wypełnia ten, kto zabija człowieka. Z kolei zgodnie z treścią art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

Przedmiotem ochrony art. 148 k.k. jest życie człowieka od momentu narodzin do śmierci. Strona podmiotowa zabójstwa charakteryzuje się umyślnością. Może mieć ona postać zarówno zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego. Jak trafnie podkreśla się w orzecznictwie, w sprawach o zabójstwo niezwykle rzadko zdarza się, że sprawca artykułuje swój zamiar. Zazwyczaj ustala się go na podstawie okoliczności, jakie towarzyszą zabójstwu (wyrok SA w Katowicach z 4.11.2010 r., II AKa 338/10, KZS 2011/5, poz. 73; wyrok SA w Lublinie z 19.01.2010 r., II AKa 269/09, KZS 2010/7-8, poz. 58; wyrok SA we Wrocławiu z 27.06.2018 r., II AKa 187/18, LEX nr 2525480). Nie wystarczy przy tym ustalenie, że sprawca miał zamiar popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu lub, przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godził. Konieczne jest stwierdzenie, że obejmował on swoim zamiarem także skutek w postaci śmierci człowieka (wyrok SN z 30.06.1975 r. II KR 59/75, OSNPG 1975/11-12, poz. 110). Takie czynniki, jak przyczyny i tło zajścia, rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie i intensywność zadanych ciosów czy spowodowanie określonych obrażeń ciała, osobowość sprawcy, jego zachowanie przed popełnieniem czynu i po jego popełnieniu, stosunek do pokrzywdzonego, stanowią pewne wskazówki co do tego, czy sprawca miał zamiar popełnienia zabójstwa.

Istnieją dwie linie orzecznictwa w kwestii możliwości wnioskowania o zamiarze zabójstwa z samego tylko faktu użycia przez sprawcę niebezpiecznego narzędzia lub zadania ciosów w newralgiczne dla życia i zdrowia ludzkiego części ciała. Według pierwszej z nich ani samo użycie niebezpiecznego narzędzia, ani nawet zadanie ciosów czy uderzeń w ważne dla życia i zdrowia części ciała, nie przesądza jeszcze o zamiarze ewentualnym sprawcy zabójstwa (tak np. wyrok SA w Lublinie z 29.06.2017 r., II AKa 128/17, LEX nr 2331731, wyrok SA w Lublinie z 9.11.2010 r., II AKa 270/10, LEX nr 785261; wyrok SA w Krakowie z 16.11.2010 r., II AKa 188/10, KZS 2011/1, poz. 64; wyrok SA w Rzeszowie z 21.10.2010 r., II AKa 91/10 KZS 2011/7-8, poz. 63; wyrok SA w Poznaniu z 30.05.1995 r., II AKa 153/95, OSA 1998/9 poz. 48; wyrok SA w Krakowie z 3.10.1996 r., II AKa 233/96, Prok. I Pr-wkł. 1997/5 poz. 16; wyroki SN: z 21.01.1985 r., I KR 320/84, OSNPG 1986/2, poz. 17; z 30.01.1975 r., II KR 270/74, OSNKW 1975/6, poz. 76).

Natomiast według drugiej wystarcza to do przypisania sprawcy takiego zamiaru (np. wyrok SA w Warszawie z 14.03.2018 r., II AKa 9/18, LEX nr 2481800; wyrok SA w Katowicach z 6.07.2017 r., II AKa 186/17, LEX nr 2343416; wyrok SA w Katowicach z 28.04.2011 r., II AKa 70/11, KZS 2011/9, poz. 78; wyroki SA w Krakowie: z 23.03.2010 r., II AKa 19/10, KZS 2010/5, poz. 28; z 27.02.1992 r., II Akr 181/91, KZS 1992/3-9, poz. 55; z 17.06.1992 r., II Akr 96/92, KZS 1992/3-9, poz. 56; wyroki SN: z 3.12.1981 r., I KR 268/81, OSNPG 1982/5, poz. 64; z 11.04.1979 r., RNw 3/79, OSNPG 1979/10, poz. 127) (por. Mozgawa Marek, red. Kodeks karny. Komentarz aktualizowany – LEX)

Sądowi rozstrzygającemu niniejszą sprawę bliższe jest pierwsze z prezentowanych stanowisk. W ocenie Sądu nie można było uznać, iż oskarżony R. C. usiłował pozbawić życia pokrzywdzoną D. C.. O zamiarze pozbawienie życia pokrzywdzoną przez oskarżonego, nie można było wnioskować tylko z faktu, iż oskarżony użył wobec swojej żony niebezpiecznego narzędzia, jakim był nóż i że zadał jej ciosy w głowę, a więc w newralgiczną część ciała.

Dokonując takiej oceny Sąd miał na uwadze treść opinii sporządzonej przez biegłego J. M., który wskazał, że rana opisywana na głowie jest raną ciętą powstałą w wyniku bezpośredniego zadania uderzenia narzędziem ostrym, ostrokrawędzistym , kończystym, tj. od zabezpieczonego w sprawie noża który został opisany jako przedmiot nr. 3 rana ta ze względu na swój charakter, lokalizację i wymiary skutkowała naruszeniem czynności narządów ciała na czas powyżej dni 7. Biegły nadto podał, że uderzenie nożem w zakresie głowy a konkretnie do powstania rany doszło w wyniku bezpośredniego uderzenia tym narzędziem, natomiast obrażenia w zakresie ręki lewej tj. rana powstała w wyniku chwycenia tego noża, jak zeznała pokrzywdzona i podczas jego wyrywania, bądź też w wyniku zasłaniania się przed zadaniem uderzenia tym narzędziem trzymanym w dłoni przez sprawcę i również skutkowała naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonej na czas powyżej 7 dni. Odnosząc się do narzędzia jakim mogły zostać zadane obrażenia ciała biegły wskazał, że mogły powstać każdym narzędziem, które jest przedmiotem ostrym, ostrokrawędzistym, kończystym, natomiast uwzględniając całość materiału dowodowego z akt sprawy fakt ujawnienia takiego narzędzia, ujawnienie na nim śladów krwi pochodzących od pokrzywdzonej świadczy jednoznacznie, że jest to przedmiot, którym zadawano uderzenia pokrzywdzonej. Nie ujawniono żadnego innego narzędzia, które wskazywało iż mogłoby ono zostać użyte w przedmiotowym zdarzeniu. Natomiast guz podskórny w okolicy czołowej po stronie lewej (obrzęk) mógł powstać od zadawania uderzeń narzędziem tępym, tępokrawędzistym np. w wyniku kopnięcia na co wskazywała pokrzywdzona.

Biegły zaopiniował również, że użyte narzędzie jego rozmiar, sposób zadawania nim uderzeń narażało pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Ustalone wyżej okoliczności skłoniły Sąd do przyjęcia, że zarówno rodzaj użytego przez oskarżonego niebezpiecznego przedmiotu w postaci noża, jak i sposób działania oskarżonego znajdującego się w stanie nietrzeźwości oraz umiejscowienie urazów doznanych przez pokrzywdzoną świadczyły o tym, że zamiarem działania oskarżonego nie było pozbawienie jej życia ale spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Gdyby oskarżony miał rzeczywisty zamiar dokonania zabójstwa pokrzywdzonej to niewątpliwie zadałby jej ciosy nożem w inne miejsca – np. w klatkę piersiową, działałby również z większą determinacją. Mając bowiem ku temu sposobność, w krytycznym momencie oskarżony zadawał ciosy nożem koncentrując je wyłącznie na tylnej części głowy pokrzywdzonej, nie wyprowadzając ich w taki sposób aby by osiągnąć skutek w postaci śmierci D. C., a nadto niezależnie od zmienności przedstawianej relacji wyjaśniał, że nie chciał pozbawić życia żony. Również dalsze zachowanie oskarżonego tj. skok z mostu, przepłynięcie O., jak i relacja matki oskarżonego odnośnie jego zachowania po powrocie do mieszkania nie przemawia za przyjęciem aby oskarżony działał z zamiarem pozbawienia życia D. C..

Jeżeli nawet jak wskazywała pokrzywdzona przed czynem oskarżony groził jej pozbawieniem życia, jak i tym że jeżeli nie będzie z nim to nie będzie z nikim, okoliczność ta nie może mieć fundamentalnego znaczenia dla przyjęcia zamiaru bezpośredniego, tym bardziej że wcześniej gróźb nie realizował.

W oparciu o opinię biegłych psychiatrów oraz psychologa brak było również podstaw do przypisania oskarżonemu działania w warunkach afektu fizjologicznego, o którym mowa w art. 148 § 4 k.k. Biegli w sposób stanowczy wykluczyli u oskarżonego silne wzburzenie, które jest tak gwałtowną reakcją emocjonalną, że wyklucza kontrolne funkcje rozumu. Załączone do akt opinie tak psychologiczna, jak i psychiatryczna nie wskazują w żadnej mierze na występowanie w zachowaniu oskarżonego tempore criminis emocji w takim nasileniu, które odpowiadałyby cechom silnego, a nie jakiegokolwiek wzburzenia.

Dlatego też Sąd ograniczył odpowiedzialność oskarżonego jedynie do realizacji znamion przestępstwa skutkowego, wynikającego z przepisu art. 13§1 k.k. w zw. z art.156 § 1 pkt 2 k.k. ze skutkami z art.157§1 k.k. opisanymi szczegółowo w opinii biegłego J. M., który -w odróżnieniu od biegłego W. F. - dysponował pełną dokumentacją medyczną pokrzywdzonej.

Sąd uznał natomiast, że oskarżony w dniu 11 listopada 2020 r. zamierzał spowodować u pokrzywdzonej ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu (art. 156 § 1 pkt 2 k.k.) Przestępstwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu spenalizowane w art. 156 § 1 k.k. to przestępstwo umyślne – zamierzone, które może być popełnione w zamiarze zarówno bezpośrednim, jak i ewentualnym. Z uwagi na to, że kwalifikacja prawna czynu jest podzielona na punkt 1 i 2 w zależności od spowodowanych skutków, przy czym ich określenie jest ujęte bardzo kazuistycznie, powstaje niekiedy praktyczny problem z udowodnieniem, jaki był konkretny zamiar sprawcy lub na jakie skutki swojego nagannego zachowania się godził.

W orzecznictwie sądowym najczęściej wypowiadany jest pogląd, że dla przypisania sprawcy przestępstwa z art. 156 § 1 k.k. wystarczy wykazanie, że sprawca miał tzw. zamiar ogólny spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu u innego człowieka i uczynił to, powodując któryś ze skutków wymieniony w tym przepisie, w związku z czym za spowodowanie tego właśnie ujemnego skutku będzie odpowiadał. Konkretna postać ciężkiego uszkodzenia ciała nie musi być wyraźnie sprecyzowana w świadomości sprawcy (por. postanowienie SN z 9.10.2018 r., III KK 552/18, OSNKW 2019/2, poz. 9). Wskazuje się bowiem, że sprawca na ogół nie ma świadomości dokładnego obrazu wszystkich następstw swojego działania, ale działa ze świadomością możliwości powstania daleko sięgającej krzywdy, biorąc pod uwagę rodzaj użytego narzędzia, liczbę i siłę uderzeń, odporność ofiary itp. (wyrok SA w Warszawie z 5.06.2013 r., II AKa 134/13, LEX nr 1331116; wyrok SO w Olsztynie z 29.10.2013 r., II K 103/13, LEX nr 1715728; wyrok SO w Białymstoku z 28.11.2013 r., VIII Ka 653/13, LEX nr 1715641; wyrok SA w Katowicach z 23.05.2014 r., II AKa 116/14, LEX nr 1537356) (por. Konarska – Wrzosek Violetta, red. Kodeks karny. Komentarz, wyd. III – LEX).

W ocenie Sądu ugadzając pokrzywdzoną kilkukrotnie nożem kuchennym w tył głowy, a następnie kopiac po głowie, musiał liczyć się z tym, że może spowodować u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu, chorobę realnie zagrażającą życiu. Nie ulega wątpliwości Sądu, że uderzanie tego rodzaju narzędziem jakim jest nóż – nawet z niewielką siłą - a także kopanie, jest niebezpieczne dla życia i zdrowia tej osoby. Dlatego też Sąd przyjął, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, jego zachowanie wskazuje bowiem, że uderzając pokrzywdzoną nożem w głowę chciał ją z pewnością zranić. Jego działanie jak wyżej wskazano narażało pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Działanie oskarżonego zakończyło się w fazie usiłowania, zdefiniowanego w art. 13 § 1 k.k. Oskarżony nie spowodował u pokrzywdzonej ciężkiego uszczerbku na zdrowiu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k., bowiem został spłoszony przez przypadkowego przechodnia, zaś pokrzywdzona wsiadał do samochodu i odjechała z miejsca zdarzenia. Swoją ucieczką pokrzywdzona uniemożliwiła oskarżonemu dokonywanie kolejnych zamachów na jej życie i zdrowie.

W ocenie Sądu powyższego czynu oskarżony dopuścił się w sposób zawiniony, a mając na uwadze treść opinii sądowo – psychiatrycznej nie znalazł również podstaw do przyjęcia, że oskarżony miał ograniczoną w stopniu znacznym lub też zniesioną zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

☐

1.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, Przepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Punkt I części dyspozytywnej

Wymierzając karę Sąd kierował się dyrektywą prewencji indywidualnej, dążąc do tego, aby wymierzona kara zapobiegła powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa oraz dyrektywą prewencji generalnej (w celu kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa; w celu kształtowaniu przekonania, iż popełnianie przestępstw nie uchodzi bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą). Co więcej, Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, badając zarówno okoliczności przedmiotowe (waga, rodzaj i charakter naruszonego dobra, okoliczności popełnienia czynu, rodzaj naruszonych reguł ostrożności), jak i okoliczności podmiotowe (zamiar, motywację sprawcy, sposób popełnienia czynu).

Nie bez znaczenia pozostawały okoliczności mające wpływ na wymiar kary (art. 53 § 2 k.k.) – okoliczności przedmiotowe takie, jak rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnienia przestępstwa oraz podmiotowe – motywacja sprawcy, rodzaj i stopień naruszonego dobra, zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, jego warunki osobiste

W ocenie Sądu kara w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności spełni swą funkcję tak wychowawczą, jak i zapobiegawczą.

Wymierzając karę wziął pod uwagę dotychczasowy sposób życia oskarżonego w tym fakt, iż oskarżony nie był w przeszłości karany, zaś na niekorzyść fakt, że zaatakował osobę najbliższą oraz jego zachowanie po dokonaniu przestępstwa tj. ucieczkę z miejsca zdarzenia.

Sąd uznał, iż przy realizacji pierwszej ze wspomnianych dyrektyw nacisk należy położyć na oddziaływanie wychowawcze w stosunku do oskarżonego i wdrożenie go do porządku prawnego przede wszystkim środkiem o charakterze izolacyjnym. Z kolei potrzeba zapewnienia realizacji dyrektywy prewencji generalnej w przypadku oskarżonego nakazuje ugruntowane przekonanie społeczne, iż organy wymiaru sprawiedliwości z należytą surowością reagują na popełnienie tego typu przestępstw i że czyny te spotykają się ze sprawiedliwą odpłatą.

W ocenie Sądu tak ukształtowany wymiar kary uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu oraz w należytym stopniu realizuje wspomniane wyżej dyrektywy, a dolegliwość kary w żadnej mierze nie przekracza stopnia winy oskarżonego, zatem wymierzona mu kara 6 lat pozbawienia wolności z pewnością nie jest rażąco niewspółmiernie surowa.

Punkt III części dyspozytywnej

Wobec złożenia wniosku o orzeczenie nawiązki (choć to Sąd decyduje o orzeczeniu takiego środka kompensacyjnego jako surogatu obowiązku naprawienia szkody niezależnie od wniosku pokrzywdzonego czy prokuratora) Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej D. C. nawiązkę.

Zgodnie z treścią art.46§2 k.k. jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w art.46§1 k.k. (obowiązku naprawienia szkody) jest znacznie utrudnione, Sad może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę w wysokości do 200000 zł na rzecz pokrzywdzonego.

W omawianej sprawie precyzyjne ustalenie wysokości tego obowiązku byłoby znacznie utrudnione.

Orzeczenie względem oskarżonego nawiązki w trybie art. 46 § 2 k.k. służy kompensacie szkód i krzywd mających swe źródło w przestępstwie. Jej wysokość winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiar krzywdy winien być oceniany przez pryzmat subiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 31 stycznia 2018 r.II AKa 208/17)

Sąd orzekł nawiązkę w kwocie 50000 zł (pięćdziesięciu tysięcy złotych) uznając, że środek kompensacyjny w takiej wysokości będzie adekwatny do rozmiaru poniesionej przez pokrzywdzoną szkody i krzywdy.

Żądana kwota 100000 złotych w ocenie Sądu była zdecydowanie wygórowana.

Orzeczenia takie nie zamyka pokrzywdzonej drogi dochodzenia roszczeń w postępowaniu cywilnym.

Punkt IV części dyspozytywnej

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek i zarządził zniszczenie dowodu rzeczowego z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr I/4722/20/P , poz. 7, k.240 akt, tj. noża służącego popełnieniu przestępstwa.

INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Punkt II części dyspozytywnej

Na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 12.11.2020r. godz. 00:10 do 26.11.2021r. zatem do dnia wydania wyroku.

Punkt V części dyspozytywnej

Na podstawie art.230§2 k.p.k. uznając zbędność dla dalszego postępowania Sąd orzekł zwrócenie oskarżonemu R. C. jako osobie uprawnionej dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr I/4722/20/P , poz.1-6 oraz nr 8, k.240-241 akt tj. jego odzieży i rzeczy osobistych

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt VI części dyspozytywnej

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. W. kwotę 2988,90 zł z tytułu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżycielce posiłkowej D. C., w tym 558,90 zł podatku od towarów i usług. Koszty nieopłaconej pomocy prawnej Sąd zasądził w wysokości 150% stawki podstawowej uwzględniając ilość terminów rozpraw w których uczestniczył pełnomocnik, uznając że wymaga tego charakter sprawy i nakład pracy poniesionej przez pełnomocnika.

Punkt VII części dyspozytywnej

Kierując się zasadami słuszności, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych od opłaty, uznając, iż sytuacja majątkowa oskarżonego, który od 12.11.2020 roku jest pozbawiony wolności oraz mając na uwadze wymiar orzeczonej kary nie pozwala oskarżonemu na poniesienie tych kosztów.

PODPIS

Sędzia Agnieszka Marchwicka Sędzia Tomasz Kaszyca