UZASADNIENIE

Zamawiający Gmina M. w M. prowadzi postępowanie
w trybie przetargu nieograniczonego, którego przedmiotem jest: „Odbiór
i zagospodarowanie odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych położonych na terenie gminy M.”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem (...) z dnia 6 kwietnia 2021 roku.

W dniu 31 maja 2021 r. odwołanie wobec czynności zamawiającego
w postępowaniu złożył wykonawca (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w N., (dalej: odwołujący). Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:

1. art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp, który - w sytuacji braku określenia przez zamawiającego stawki podatku VAT w SWZ - nakłada na Zamawiającego obowiązek odrzucenia oferty złożonej przez Wykonawcę, który w sposób sprzeczny z ustawą o VAT zastosował 23%-ową stawkę podatku VAT dla części zamówienia dotyczącego worków do selektywnej zbiórki odpadów (pkt IV. 1. poz. 15 oferty), pomimo iż świadczona usługa ma charakter usługi kompleksowej zaś dostawa worków jest świadczeniem pomocniczym niezbędnym dla realizacji świadczenia głównego polegającego na odbiorze
i zagospodarowaniu odpadów, które w całości objęte jest stawką podatku VAT w wysokości 8%;

2. art. 226 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 i 9 ust. 1, 2 i 3 ustawy
o samorządzie gminy (SamGmU) oraz art. 2 i 10 ustawy o gospodarce komunalnej (GospKomU) oraz art. 58 § 1 k.c., które stanowią, iż (...) jako jednostką organizacyjną gminy P., która w swej działalności nie może wykraczać poza zakres zadań własnych gminy do realizacji, których została powołana, a tym samym posiada ograniczone tymi przepisami prawo do prowadzenia działalności gospodarczej, i składając ofertę na wykonanie działalności na rzecz zamawiającego, której nie może wykonywać, złożyło ofertę sprzeczną z przepisami a przez to nieważną na podstawie art. 58 § 1 k.c.

Wobec wyżej wskazanych zarzutów odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania; nakazanie zamawiającemu unieważnienia decyzji o wyborze oferty najkorzystniejszej; nakazanie zamawiającemu powtórne zbadanie i odrzucenie oferty złożonej w postępowaniu przez wykonawcę Miejski Zakład (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.; zasądzenie od zamawiającego na rzecz odwołującego kosztów postępowania, w tym kosztów reprezentacji zgodnie z właściwymi przepisami.

Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron i uczestnika postępowania odwoławczego, na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz oświadczeń i stanowisk stron oraz uczestnika postępowania, KIO ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem odwołania, gdyż nie zawierało ono braków formalnych i mogło zostać rozpoznane merytorycznie. Izba uznała ponadto, że odwołujący wykazał interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez zamawiającego przepisów ustawy Pzp, czym wypełnił materialnoprawne przesłanki dopuszczalności odwołania, zgodnie z art. 505 ust. 1 Pzp.

Do postępowania odwoławczego zgłoszenie przystąpienia po stronie zamawiającego złożył wykonawca - Miejski Zakład (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. (dalej jako (...) lub „Przystępujący”). Izba potwierdziła spełnienie przesłanek formalnych przystąpienia i potwierdziła jego skuteczność.

Zamawiający złożył pisemną odpowiedź na odwołanie, w której wnosił o jego oddalenie w całości.

W wyroku z dnia 21 kwietnia 2021 r. Krajowa Izba Odwoławcza w pkt. 1. uwzględniła odwołanie w zakresie naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp i nakazała zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, powtórzenie czynności badania i oceny ofert, w tym odrzucenie oferty wykonawcy, Miejskiego Zakładu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P., jako zawierającej błąd w obliczeniu ceny; w pkt. 2. oddaliła odwołanie w pozostałym zakresie; w pkt 3. kosztami postępowania obciążyła odwołującego oraz zamawiającego : w ppkt. 3.1. zaliczyła w poczet kosztów postępowania kwotę 15 000 zł uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania; w ppkt. 2. zasądziła od zamawiającego na rzecz odwołującego kwotę 8 685 zł stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione tytułem ½ wpisu oraz wynagrodzenia pełnomocnika.

W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Izba wskazała, że sporna kwestia dotyczyła jedynie oceny prawnopodatkowej stanu faktycznego, wynikającego z przyjęcia przez przystępującego w ofercie dwóch różnych stawek podatku VAT dla świadczeń objętych treścią oferty.

Zamawiający i Przystępujący wywodzili w niniejszym postępowaniu, że świadczenia polegające na dostawie worków do selektywnej zbiórki odpadów o różnych pojemnościach, opodatkowane winny być podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, ponieważ mają, w okolicznościach danej sprawy, odrębny od świadczenia głównego charakter. Opis przedmiotu zamówienia w tej części koncentruje się na dostawie worków a nie na ich odbiorze. Odwołujący natomiast wywodził jednolity, kompleksowy charakter świadczenia, bowiem dla prawidłowego wykonania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów konieczne jest dostarczenie worków do selektywnej zbiórki.

Opierając się na wyroku TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 (...) Ltd p-ko (...) oraz wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 (...) OV Bank (...) p-ko (...) , Izba wskazała, że jeżeli świadczenia można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być raczej traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Jeżeli jednak świadczenia stanowią dla nabywcy całość ekonomiczną, nie należy ich sztucznie rozdzielać.

Izba analizując opis przedmiotu zamówienia ustaliła, że przedmiot zamówienia był świadczeniem jednolitym. Składał się on ze świadczenia głównego i świadczeń pomocniczych, bez których realizacja świadczenia głównego nie była możliwa. Tym samym skład orzekający Izby podzielił w tym zakresie twierdzenia i wnioski Odwołującego.

Nie podzielono zatem stanowiska Zamawiającego i Przystępującego jakoby przedmiot zamówienia obejmował dwa świadczenie odrębne, których prawnopodatkowa kwalifikacja dopuszczałaby objęcie ich różnymi stawkami podatkowymi.

Izba podkreśliła, że obowiązkiem zamawiającego w przedmiotowym postępowaniu było ustalenie i zbadanie, czy w złożonych ofertach nie było do czynienia z błędem w obliczeniu ceny, rozumianym jako przyjęcie nieprawidłowej stawki podatku od towarów i usług, co niezbicie wynikało z uchwał Sądu Najwyższego z 20 października 2011 roku, sygn. akt CZP 52/11 i CZP 53/11.

Zamawiający nie wykazał zasadności podjętych w postępowaniu o udzielenie zamówienia decyzji o wyborze oferty najkorzystniejszej, co skutkowało uwzględnieniem w tej części zarzutów odwołania. Izba nakazała Zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, powtórzenie czynności badania i oceny oferty, w tym odrzucenie oferty Przystępującego (...) jako zawierającej błąd w obliczeniu ceny.

W ocenie Izby nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 226 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 i 9 ust. 1, 2 i 3 SamGmU oraz art. 2 i 10 GospKomU oraz art. 58 § 1 k.c.

Wskazując na treść zarzucanych naruszeniem przepisów Izba wskazała, że określają one dopuszczalność tworzenia przez gminę spółek prawa handlowego
i przystępowania do nich poza sferą użyteczności publicznej. Ponadto Izba zaznaczyła, że jest organem rozstrzygającym spory w zakresie czynności lub zaniechań zamawiającego w konkretnych postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego. Poza sferą orzekania Izby znajdują się kwestie dotyczące legalności tworzenia spółek komunalnych – tych zagadnień zaś dotyczą wskazane przepisy ustawy o gospodarce komunalnej i do tych kwestii zdają się odnosić zarzuty odwołania. Tymczasem kwestie te podlegały nadzorowi innych właściwych organów administracji publicznej i sądów administracyjnych.

Izba wskazała, że jeżeli działalność spółek komunalnych stanowi szerszy problem o charakterze systemowym, na co wskazywały Strony postępowania odwoławczego, to mogło to być podstawą do ewentualnego formułowania wniosków de lege ferenda czy też postulatów wobec innych właściwych organów. Izba natomiast, oceniając, czy Zamawiający prawidłowo postąpił z konkretną ofertą złożoną w postępowaniu, nie znalazła podstaw do zakwestionowania takiej oferty z punktu widzenia przepisów ustawy Pzp.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 574 oraz art. 575 ustawy Pzp2019, a także w oparciu o przepisy § 5 pkt 1 i 2 lit. b oraz § 8 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 roku w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020r., poz. 2437 ze zmianami).

Izba dokonała także stosunkowego rozdzielenia kosztów, na podstawie § 7 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego.

Skargę na powyższe rozstrzygniecie wywiódł zamawiający, który zaskarżył wyżej wymienione orzeczenie w części, tj. w punkcie 1 orzeczenia wraz z następnie ustalonymi kosztami postępowania. Rozstrzygnięciu zarzucono naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego, tj. art. 226 ust. 1 pkt 10) PZP w z w. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług oraz w związku z poz. 27 załącznika nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług, poprzez błędne przyjęcie, że skarżący w swojej ofercie w poz. 15 formularza ofertowego - koszt worka do selektywnej zbiórki odpadów - dopuścił się błędu w rozumieniu art. 226 ust. 1 pkt 10) PZP i zastosował niewłaściwą (podstawową 23% stawkę VAT), poprzez błędną wykładnię tego przepisu, polegającą na przyjęciu, iż element kosztowy w ofercie (...) w P. w przypadku braku jednoznacznej podstawy prawnej zawartej w ustawie o VAT może być kwestionowany jako błąd w cenie, skoro cena w rozumieniu pkt 10) ust. 1 art. 226 PZP została poprawnie powiększona o stawkę podatku VAT 8% jako usługa kompleksowa odbioru odpadu i zgodnie z interpretacjami podatkowymi zastosowano taką cenę z 8% VAT-em dla ceny zamówienia w rozumieniu tego artykułu, co doprowadziło do niewłaściwego zastosowania przez KIO wskazowego pkt 10) PZP i przyjęcia, iż wypełniły się przesłanki ustawowe do odrzucenia oferty najkorzystniej dla Zamawiającego,

2. przepisów postępowania, tj. art. 531 w zw. z art. 538 PZP poprzez pominięcie dowodu:

1) w postaci opinii podatkowej Zamawiającego, sporządzonej przez doradcę podatkowego (...), a wydaną na kanwie stanu faktycznego sprawy rozstrzyganej, a wzięcie pod uwagę dowodów odwołującego się z interpretacji podatkowych organów skarbowych zapadłych w innych stanach faktycznych, niż ten będący przedmiotem rozstrzygnięcia, nie wiążących w sprawie przedmiotowej, co miało istotny wpływ na przyjęte przez KIO zapatrywanie o błędzie w cenie oferty,

2) faktury przystępującego wskazującej jaki jest koszt worka na śmieci oraz jaką stawkę VAT należy przyjąć dla worka na śmieci (23 % VAT), który to worek na śmieci został wskazany w formularzu ceny w poz. 15 pod kluczowym w sprawie pojęciem koszt, a nie cena, a zatem nie zawierający błędu w rozumieniu art. 226 ust. 1 pkt 10) PZP.

1 W oparciu o powyższe zarzuty skarżący ostatecznie wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku KIO w pkt. 1. poprzez oddalenie odwołania w całości i orzeczenie co do istoty sprawy wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania przed KIO według norm przepisanych i kosztach w instancji skargowej a także o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego według norm przepisanych oraz zasądzenie od przeciwnika skargi (odwołującego się) na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania skargowego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Skargę na powyższe orzeczenie wniósł także w imieniu skarżącego (przystępujący po stronie Zamawiającego) zaskarżając wskazane orzeczenie w części tj. w pkt. 1 wraz z następnie ustalonymi kosztami postępowania. Rozstrzygnięciu zarzucono tożsame zarzuty wniesione przez skarżącego (zamawiającego).

Skarżący (przystępujący po stronie zamawiającego) ostatecznie wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku KIO w pkt 1. poprzez oddalenie odwołania w całości i orzeczenie co do istoty sprawy wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania przed KIO według norm przepisanych, a także o zasądzenie od przeciwnika skargi (odwołującego się) na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania skargowego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na złożone skargi (...) sp. z o.o. w N. ostatecznie wniósł o oddalenie obu skarg jako całkowicie niezasadnych oraz o zasądzenie kosztów.

Postanowieniem z dnia 1 lipca 2021 r. sygn. akt KIO/W66/21 uchyliła zakaz zawarcia umowy przed wydaniem przez Krajową Izbę Odwoławczą orzeczenia kończącego postępowanie odwoławcze.

Postanowieniem z dnia 1 października 2021r. Sąd Okręgowy postanowił połączyć sprawę XXIII Zs 97/21 ze skargi przystępującego po stronie zamawiającego ze sprawą prowadzoną przed tutejszym Sądem pod sygnaturą XXIII Zs 96/21 ze skargi zamawiającego do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia i obie sprawy prowadzić pod sygnaturą XXIII Zs 96/21.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skargi okazały się zasadne, co skutkowało zmianą zaskarżonego orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej poprzez zmianę pkt 1. zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania wraz ze zmianą zasady ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.

Należy wskazać, że kwestią sporną w niniejszej sprawie była wysokość stawki podatku VAT, gdyż zastosowanie nieprawidłowej stawki VAT prowadziłoby do błędu w cenie oraz wyliczeniu kosztów wniesionej oferty – oferta podlegałaby odrzuceniu, a wykonawca - wykluczeniu.

Jest oczywiste, że zarówno KIO jak i Sąd Okręgowy nie są podmiotami właściwymi do ustalenia wysokości należnego podatku. Organami uprawnionymi do tego są Ministerstwo Finansów w tym Urzędy Skarbowe oraz sądy administracyjne. W tym zakresie Sąd Okręgowy podziela wyrażany wielokrotnie w orzecznictwie pogląd.

Nie ulega wątpliwości, że określenie stawki VAT jest obowiązkiem wykonawcy składającego ofertę i jest to czynność związana z określeniem ceny. Wykonawca jest zatem obciążony odpowiedzialnością za zastosowanie błędnej stawki. Zastosowanie przez wykonawcę innej stawki VAT niż przewidziana przepisami prawa podatkowego jest błędem w obliczeniu ceny, a błąd taki nie podlega poprawieniu.

Zamawiający dokonując oceny poprawności złożonych w postępowaniu ofert, ma możliwość kwestionowania stawki podatku VAT, jednak jest ona bardzo ograniczona. Obowiązkiem zamawiającego jest odrzucenie oferty, która zawiera błędy w obliczeniu ceny. Opierając się zatem na treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 17 stycznia 2019 r. (Dz. U. 2019 r. poz.178), który to wskazywany jest w definicji legalnej „ceny” w PZP, należy zaznaczyć, że w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową. Konsekwencją powyższego jest obowiązek przeprowadzenia weryfikacji przez zamawiającego także tego zakresu. Należy przy tym pamiętać, że działania zamawiającego nie mogą pozostawać w sprzeczności z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021, poz. 685 ze zm. dalej: ustawa o VAT) a także ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2021 r. poz. 1540).

Na marginesie można wspomnieć, że jednym z filarów całego systemu podatku VAT jest zasada odliczenia podatku naliczonego. Faktura VAT, jako podstawowy dokument księgowy, jest dokumentem, którego wystawienie jest jednym z podstawowych momentów rodzących obowiązek podatkowy, ale także, który jako jedyny w standardowej sytuacji związanej z obrotem wewnątrzkrajowym umożliwia podatnikowi-nabywcy towaru lub usługi odliczenie podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 12 wskazanej ustawy, faktura wystawiona przez podatnika powinna zawierać stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9 tej ustawy. Skoro zatem podatnik (wykonawca) wskazuje na zastosowaną przez siebie stawkę podatku VAT to zamawiający nie ma prawa do korygowania czynności wykonawcy w tym zakresie.

Jedyną możliwością zakwestionowania prawidłowości podanej w wyliczeniu ceny, która miała być podana jako cena brutto i porównywana w zakresie dostawy worków w związku z usługą wywozu od mieszkańców gminy nieczystości byłoby oparcie się o wskazania interpretacji indywidualnej w rozumieniu art. 14b Ordynacji podanej, wydanej w tej konkretnej sprawie – byłby to jedyny możliwy dowód na okoliczność błędu w wyliczeniu ceny albo kosztów. Przepis §1 tego artykułu uprawnia zamawiającego, jako zainteresowanego, do złożenia wniosku do Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej o wydanie, w jego indywidualnej sprawie, interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie do §2 wskazanego artykuły wniosek ten może dotyczyć nie tylko zaistniałego stanu faktycznego ale także zdarzeń przyszłych. Podkreślenia zatem wymaga, że tylko indywidualna interpretacja organu podatkowego wydana w tej sprawie mogłaby być dowodem, który umożliwiałby Sądowi Okręgowemu ustalenie, że cena zawierająca sporną wysokość stawki podatku VAT jest błędna.

Co więcej Sąd Okręgowy rozpoznający sprawę w niniejszym składzie, zaznacza, że sam odwołujący (przeciwnik skargi) do końca zeszłego roku stosował wskazywaną przez skarżącego przystępującego po stronie zamawiającego stawkę podatku VAT. Na rozprawie wyjasnił, że zmienił sporną stawkę na skutek interpretacji podatkowych i opinii prawnych. Zatem potwierdza to stanowisko Sądu Okręgowego, że wysokość stosowanej stawki w niniejszej sprawie nie jest jednoznaczna, co więcej możliwe są różne jej interpretacje, co tym bardziej skłoniło Sąd Orzekający do stwierdzenia, że nie zostało wykazane, że jest stawka zastosowana przez skarżącego przystępującego po stroni zamawiającego była nieprawidłowa i prowadziła do błędu w cenie albo błędu w wyliczeniu kosztów. W ocenie Sądu Okręgowego, nie można powoływać się na błąd jeśli samemu dokonywało się czynności stosując sporną stawkę i nie wykazało, że jest to błędne.

Nie ulega także wątpliwości, że usługi mające być świadczone przez wybrane do tego podmioty, są usługą kompleksową w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, zatem należałoby stosować przyjętą stawkę podatku VAT właściwą do głównego przedmiotu świadczonej usługi. Opierając się jednak na wskazywanym w zaskarżonym wyroku orzecznictwie TSUE ( tj. sprawa C-572/07, C-349/96, C-111/05) należy zaznaczyć, że jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Nie trudno jednak wyobrazić sobie sytuacji, w której świadczenie usługi wskazanej w zamówieniu tj. odbioru nieczystości od mieszkańców gminy nie będzie związane z dostarczaniem tym mieszkańcom odpowiednich worków na nieczystości. Świadczenia te nie są ze sobą na tyle związane, aby tworzyły obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia. O ile usługi transportowej nie można by było sobie wyobrazić, to dostarczanie worków wcale nie jest jednoznaczne z tym, że jest to usługa kompleksowa.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie zamawiający nie był uprawniony do dokonania odrzucenia oferty przystępującego wskazanej przez odwołującego się, na podstawie jedynie przekonania o konieczności zastosowania w przedmiotowym zamówieniu określonej stawki VAT. Podkreślenia wymaga, że zamawiający nie dysponował interpretacją indywidualną zatem nie miał podstaw do kwestionowania stawki podatku VAT. Na marginesie należy dodać, że w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia KIO nie pochyliło się nad wyjaśnieniem podstawy wskazującej przyczyny uznania ceny w ofercie przystępującego za błędną. Izba nie wskazała nawet przepisów podatkowych wskazujących na błąd w przedmiotowej cenie, a tego należałoby się spodziewać po wszechstronnej analizie niniejszej sprawy. Dlatego działając w granicach skarg i zakresu zaskarżenia, orzeczono jak w pkt I wyroku i na podstawie art. 588 ust. 2 Pzp i zmieniono wyrok Izby w pkt 1. oddalając odwołanie oraz w pkt 3. kosztami postępowania odwoławczego zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z art. 589 Pzp obciążono w całości odwołującego, na koszty te złożyły się wynagrodzenie pełnomocnika zamawiającego 1.230 zł, ponadto zaliczono w poczet kosztów postepowania kwotę 15.000 zł uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania.

O kosztach postępowania skargowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 589 Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Przeciwnik skargi przegrał postępowanie skargowe w całości, dlatego też został obciążony kosztami postępowania skargowego poniesionymi przez obu skarżących w całości. Odnośnie wysokości zasądzonych kosztów (ustalonych od wskazanej w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia), Sąd Okręgowy uwzględnił treść § 2 pkt 9 w zw. z §10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015 r., poz. 1804 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia skargi, z uwzględnieniem 50% stawki minimalnej. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż niniejsze postępowania należy do spraw cywilnych, do których zastosowanie mając ogólne przepisy dotyczące stawek zastępstwa procesowego. Stroną postępowania, która powinna być obciążona kosztami obu postępowań skargowych był przeciwnik skargi. Na koszty złożyły się opłaty sądowe po 45.000zł oraz koszty zastępstwa procesowego skarżących po 12.500 zł.

Monika Skalska Anna Krawczyk Anna Żuława

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE