Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 622/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. J.

Został uznany za winnego tego, ze w dniu 9 kwietnia 2018r. w G. przy ul. (...), w Agencji (...) wspólnie i w porozumieniu z M. T. P: (...) oraz n/n osobą, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.000 zł (...) S.A. z siedzibą w B., w taki sposób, iż namówił M. T. oraz wyzyskał jego niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania, który zawarł umowę pożyczki nr (...) z (...) S.A., wprowadzając w błąd pośrednika finansowego M. Ł. co do źródła i wysokości osiąganego dochodu, poprzez posłużenie się podrobionym dokumentem, jakim było zaświadczenie o dochodach i zatrudnieniu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., a następnie przyjął w gotówce kwotę 9.000 zł od M. T., który wypłacił ją w placówce pocztowej z rachunku bankowego o nr (...) należącego do M. T. i z tej kwoty przekazał mu 150 zł, to jest przestępstwo z art. 286 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. J. zna od wielu lat M. T., mieszkają po sąsiedzku w miejscowościach położonych w gminie Ś..

Na początku kwietnia 2018 r. A. J. zaproponował M. T., aby ten w zamian za drobną kwotę pieniędzy wziął pożyczkę w agencji finansowej, posługując się sfałszowanym zaświadczeniem o zatrudnieniu. Mężczyźni wraz z jeszcze jednym mężczyzną, którego tożsamości nie ustalono w niniejszym postępowaniu, udali się do G.. Trzeci mężczyzna - prawdopodobnie J. S. (1) - przekazał M. T. sfałszowane, niezgodne z prawdą zaświadczenie o zatrudnieniu go w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., następnie oskarżony wraz z M. T. udali się do Agencji (...). M. T. zawnioskował o pożyczkę posługując się sfałszowanym zaświadczeniem o zatrudnieniu, zawierającym nieprawdziwe informacje. Obsługę ze strony agencji finansowej (...) prowadziła M. Ł. i to ona przyjmowała dokumenty przedłożone przez M. T..

Ostatecznie doszło do zawarcia w dniu 9 kwietnia 2018 r. umowy pożyczki nr (...) na kwotę 9000 zł, która została jeszcze tego samego dnia przelana przez pokrzywdzonego na rachunek bankowy wskazany przez klienta i wypłacona w gotówce w placówce pocztowej. Oskarżony A. J. przekazał M. T. kwotę 150 zł, resztę pieniędzy zatrzymując dla siebie. Pożyczka nie została spłacona przez żadnego z mężczyzn w żadnej części. M. T. był przekonany, że A. J. będzie spłacał raty pożyczki, gdyż to właśnie oskarżony zabrał całą dokumentację z agencji finansowej.

zeznania świadka M. T.

42-43, 108-109, 270-270v, 334-335

zeznania świadka M. W. (1)

70-71, 174-174v, 270v-271v

zeznania świadka P. M.

27-28

zeznania świadka M. Ł.

67-68, 173v-174, 271v-272

zeznania świadka T. W.

81-83

pisemne zawiadomienie (...) oraz pismo z dnia 3.12.2018 r.

1-2, 31

umowa pożyczki - dowód rzeczowy

61

pismo z Urzędu Gminy w Ś.

25

pismo pokrzywdzonego

162

Z uwagi na brak spłaty pożyczki, w dniu 21 sierpnia
2018 r. do miejsca zamieszkania M. T. zgłosił się windykator. W ten sposób bliscy M. T. dowiedzieli się, że mężczyzna zaciągnął jakieś zobowiązanie. Kiedy M. T. opowiedział co się wydarzyło, M. W. (1) wraz z mężem M. W. (2) i M. T. pojechali do domu A. J.. Byli wzburzeni, zapytali go dlaczego wykorzystał naiwność M. T.. Początkowo oskarżony A. J. nie przyznał się do wzięcia udziału w tym oszustwie, jednak po chwili przyznał że, "wszystkiego nie wziął" a resztę miał wziąć "ten trzeci". Rozmowa została nagrana telefonem komórkowym.

Remont w domu M. T. został wykonany przez jego rodzinę - M. i M. W. (2) z ich własnych środków. M. T. miał również w późniejszym okresie operację przepukliny przeprowadzoną w ramach funduszu NFZ.

zeznania M. W. (1)

70-71, 174-174v, 270v-271v

nagranie audio na płycie CD

303/309, 314 - nastąpiła zmiana numeracji kart

zeznania świadka M. W. (2)

313v-314

M. T. jest osobą ubezwłasnowolnioną częściowo, upośledzoną umysłowo w stopniu lekkim z organicznymi zaburzeniami osobowości. Potrzebuje pomocy w codziennych sprawunkach, nie do końca radzi sobie z pieniędzmi i sprawami urzędowymi.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 17 listopada 2020 r. w sprawie III RNs 227/20 ustanowiono dla niego kuratelę i obowiązki kuratora powierzono M. W. (1).

zeznania M. W. (1)

70-71, 174-174v, 270v-271v

dokumentacja z Sądu Okręgowego w T. do sprawy I Ns 394/19

178-189, 207,212

pismo z (...) Szpitala (...) w G. wraz z dokumentacją medyczną

62-66

opinie psychologiczna i psychiatryczno-psychologiczna dot. M. T. w sprawie o ubezwłasnowolnienie Sądu Okręgowego w T. sygn. akt I Ns 394/19

168-171v

opinia sądowo-psychiatryczna dot. M. T.

223-229

opinia sądowo-psychologiczna dot. M. T. z dnia
11.11.2021 r.

366-370

Oskarżony A. J. nie był dotychczas karany sądownie

dane o karalności

105, 160

J. S. (1), który w niniejszym postępowaniu występował w charakterze świadka, co do którego oskarżony A. J. podnosił, że to on był ową trzecią osobą, którą miała wystawić zaświadczenie o zatrudnieniu M. T. i pobrać większość pieniędzy, jest osobą karaną sądownie. Obecnie odbywa karę pozbawienia wolności za czyn polegający na pomocnictwie do oszustwa, to jest sporządzeniu fałszywego zaświadczenia o zatrudnieniu, którym inna osoba posłużyła się w trakcie ubiegania się o pożyczkę.

odpis wyroku SR w (...) w sprawie II K 382/17

372

akta sprawy II K 382/17

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. J.

jak w punkcie 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodniony sąd uznał jakoby oskarżony A. J. nie brał udziału w oszustwie i nie pobrał od M. T. wypłaconych mu pieniędzy w kwocie 8850 zł.

W końcowej fazie postępowania sądowego oskarżony twierdził zaś inaczej, mianowicie że to J. S. (1) wziął wszystkie pieniądze.

wyjaśnienia oskarżonego

114-115, 269v-270, 359

Za nieudowodnioną sąd uznał okoliczność, zgodnie z którą A. J. miał otrzymać tylko 100 zł za fatygę w postaci podwózki do G. a M. T. miał wziąć wszystkie uzyskane z pożyczki pieniądze i spożytkować je na remont swojego domu i operację przepukliny.

jak wyżej

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka M. T.

zeznania świadka były w pełni wiarygodne, albowiem były bardzo spontaniczne, szczere, spójne, konsekwentne i szczegółowe. Świadek kilkukrotnie zeznawał w tej sprawie zarówno w trakcie postępowania przygotowawczego jak i sądowego. Każdorazowo jego zeznania były takie same. M. T. brał udział w przedmiotowym oszustwie, przyznał się do tego i szczerze o wszystkim opowiedział organom ścigania i sądowi. W związku z jego upośledzeniem, biegli stwierdzili, że czyn popełniony został przez niego w stanie wyłączającym możliwość rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W konsekwencji wobec niego postępowanie zostało prawomocnie umorzone. W sprawie oskarżonego A. J. występował z kolei w charakterze świadka. W ocenie sądu to właśnie w oparciu o jego zeznania należało w niniejszej sprawie czynić ustalenia stanu faktycznego. Świadek nie miał podstaw aby fałszywie pomawiać A. J., wszak sam przyznał się przecież do wzięcia udziału w przestępstwie licząc się z odpowiedzialnością karną. Zeznania tego świadka korespondują ponadto z zeznaniami świadków M. i M. W. (2) a także nagraniami audio, na których oskarżony przyznaje się pośrednio do wzięcia pieniędzy, choć nie wszystkich.

zeznania świadka M. W. (1)

również były w pełni wiarygodne, albowiem były spójne, jasne, konsekwentne a także znajdowały potwierdzenie w zeznaniach świadka M. T. i M. W. (2) i nagraniach audio. Świadek w rzeczowy i precyzyjny sposób opisała okoliczności, w których dowiedziała się o tym, że wujek męża zaciągnął jakieś zobowiązanie finansowe. Jej relacja dotycząca przebiegu rozmowy z oskarżonym znalazła pełne odzwierciedlenie w nagraniach audio. Również depozycje dotyczące faktu przeprowadzenia remontu na własny koszt w domu M. T. oraz operacji przepukliny na koszt NFZ nie budziły najmniejszych wątpliwości sądu, gdyż znajdowały oparcie w zeznaniach świadka M. W. (2) i M. T., którzy zeznawali w warunkach uniemożliwiających wzajemne uzgodnienie tej wersji. Także relacje dotyczące stanu zdrowia M. T. i jego funkcjonowania na co dzień znajdowały pełne potwierdzenie chociażby w opiniach biegłych psychiatrów i psychologów.

zeznania świadka P. M.

świadek wiarygodny, albowiem jako pracownik pokrzywdzonej spółki przedstawił jedynie "suche" fakty dotyczące zawarcia umowy pożyczki, jej numeru, kwoty, pracownika agencji finansowej przyjmującego wniosek, a także faktu czy pożyczka została spłacona. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować zeznania tego świadka, z resztą ich wiarygodność nie była przez nikogo w toku postępowania kwestionowana.

zeznania świadka M. Ł.

zeznania świadka co do zasady również były wiarygodne, albowiem były jasne, spójne i konsekwentne, choć z uwagi na upływ czasu i mnogość klientów, których świadek obsługiwała, kobieta nie potrafiła sobie przypomnieć wielu szczegółów czy okoliczności, w których doszło do zawarcia pożyczki. To jednak w ocenie sądu nie dyskwalifikowało jej zeznań.

zeznania świadka T. W.

zeznania świadka dotyczące faktu prowadzenia przez niego przed laty firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. były wiarygodne, albowiem były jasne, spójne i rzeczowe. Świadek nie zna żadnej z osób zainteresowanych niniejszą sprawą, nie miał też wiedzy na temat okoliczności wystawienia przez osobę trzecią zaświadczenia o zatrudnieniu M. T. w jego firmie.

pisemne zawiadomienie (...) oraz pismo z dnia 3.12.2018 r.

dokument stanowiący zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa, będącego przedmiotem niniejszego postępowania, wiarygodne w całości, nie było kwestionowane prze strony

umowa pożyczki - dowód rzeczowy

w pełni wiarygodna, jej treść i prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana w toku postępowania, nie budziła też żadnych wątpliwości sądu. Dlatego też dokument umowy pożyczki nr (...) z dnia 9 kwietnia 2018 r. stanowił wiarygodny dowód, na podstawie którego sąd ustalił okoliczności faktyczne w tej sprawie.

pismo z Urzędu Gminy w Ś.

sporządzony przez upoważnionego pracownika dokument, z którego wynikało, że nie zgłaszano zagubienia bądź kradzieży dowodu osobistego należącego do M. T., nikt nie kwestionował jego prawdziwości czy rzetelności,

pismo pokrzywdzone-go

dokument prywatny zawierający jasną i rzetelną informację dotyczącą faktu przekazania dokumentacji pożyczkowej

1.1.1

zeznania M. W. (1)

jak wyżej

zeznania świadka M. W. (2)

również były w pełni wiarygodne, albowiem były spójne, jasne, konsekwentne a także znajdowały potwierdzenie w zeznaniach świadka M. T. i M. W. (1) i nagraniach audio. Świadek w rzeczowy i precyzyjny sposób opisał okoliczności, w których dowiedział się o tym, że jego wujek zaciągnął jakieś zobowiązanie. Jej go relacja dotycząca przebiegu rozmowy z oskarżonym znalazła pełne odzwierciedlenie w nagraniach audio. Również depozycje dotyczące faktu przeprowadzenia remontu na własny koszt w domu M. T. oraz operacji przepukliny na koszt NFZ nie budziły najmniejszych wątpliwości sądu, gdyż znajdowały oparcie w zeznaniach świadka M. W. (1) i M. T., którzy zeznawali w warunkach uniemożliwiających wzajemne uzgodnienie tej wersji.

nagranie audio na płycie CD

w ocenie sądu dostarczone do sądu przez M. W. (1) nagranie audio, stanowiło wiarygodny zapis rozmowy oskarżonego A. J. z M. T. i jego bliskimi. Żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości tego nagrania, nie zarzucała mu manipulacji. Sąd też nie znalazł podstaw aby odmówić mu wiarygodności. W konsekwencji sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w tej sprawie między innymi w oparciu o to nagranie, na którym słychać wyraźnie, że początkowo oskarżony zaprzecza, aby namówił M. T. do wzięcia udziału w tym przestępstwie, po chwili zaś przyznał, że "wszystkiego nie wziął", że resztę pieniędzy wziął trzeci mężczyzna, którym prawdopodobnie był J. S. (1).

1.1.1

zeznania M. W. (1)

jak wyżej

dokumentacja z Sądu Okręgowego w T. do sprawy I Ns 394/19

kopia urzędowych akt sprawy cywilnej Sądu Okręgowego w T. sporządzonych i prowadzonych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, wraz z wydanymi w toku tej sprawy decyzjami merytorycznymi w postaci postanowień czy wyroków, których żadna ze stron nie kwestionowała

pismo z (...) Szpitala (...) w G. wraz z dokumentacją medyczną

sporządzone przez upoważnionego pracownika jednostki ochrony zdrowia, niekwestionowane przez żadną ze stron

opinie psychologiczna i psychiatryczno-psychologiczna dot. M. T. w sprawie o ubezwłasnowolnienie Sądu Okręgowego w T. sygn. akt I Ns 394/19

opinia psychologiczna sporządzona przez M. C., psychologa, specjalistę terapii uzależnień na potrzeby postępowania w sprawie o ubezwłasnowolnienie M. T., która toczyła się w Sądzie Okręgowym w T. pod sygnaturą akt I Ns 394/19 zaś opinia psychiatryczno-psychologiczna z dnia 22 stycznia 2020 r. sporządzona została przez lekarza psychiatrę B. R. i psychologa A. K., obydwie opinie były sporządzone przez specjalistów dysponujących wiedzą i doświadczeniem w zakresie będącym przedmiotem opinii a nadto nie były przez nikogo kwestionowane.

opinia sądowo-psychiatryczna dot. M. T.

opinia biegłych psychiatrów R. K. (2), B. Ł. i psychologa J. S. (2) sporządzona w niniejszej sprawie jest jasna, pełna, konsekwentna, stanowcza i została sporządzona na podstawie wnikliwej analizy akt sprawy, dokumentacji medycznej oraz badania oskarżonego/świadka M. T.. Ponadto została sporządzona przez specjalistów z dziedziny psychiatrii i psychologii, dysponujących szeroką wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Mając powyższe na uwadze Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować poprawność i zasadność wniosków końcowych zawartych w tej opinii.

opinia sądowo-psychologiczna dot. M. T. z dnia 11 .11.2021 r.

opinia biegłej psycholog E. D. dotycząca sprawności intelektualnej świadka M. T., jego zdolności do spostrzegania i odtwarzania spostrzeżeń była jasna pełna i wyczerpująca odpowiadała na pytania sądu, została sporządzona w oparciu o , obserwację zeznań poprzez uczestnictwo w jego przesłuchaniu przed sądem a także jednorazowe badanie świadka. Opinia nie była przez nikogo kwestionowana i nie budziła również żadnych wątpliwości sądu, dlatego też sąd w ślad za wnioskami tej opinii uznał, że świadek M. T. nie wykazuje tendencji do konfabulacji znajdują śladu mogą stanowić pełnowartościowy materiał dowodowy w niniejszej sprawie.

1.1.1

dane o karalności

dokument urzędowy, stanowiący informację z krajowego rejestru karnego, niekwestionowany przez nikogo

1.1.1

odpis wyroku SR w (...) w sprawie II K 382/17

dokument urzędowy, którego wiarygodność nie była przez strony podważana

akta sprawy II K 382/17

urzędowe akta sprawy karnej Sądu Rejonowego w (...) sporządzone i prowadzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, wraz z wydanymi w toku tej sprawy decyzjami merytorycznymi w postaci postanowień czy wyroków, których żadna ze stron nie kwestionowała

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd co do zasady nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których kategorycznie kwestionował swój udział w przestępstwie wskazując, że jedynie podwiózł grzecznościowo M. T. do agencji finansowej i to M. T. miał być pomysłodawcą, wykonawcą i beneficjentem tego czynu.

Oskarżony początkowo próbował forsować wersję, iż to M. T. z innym mężczyzną - J. S. (1), wspólnie dopuścili się jego popełnienia, a on otrzymał jedynie drobną kwotę za fatygę to jest na paliwo do samochodu. Za zupełnie niewiarygodne sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, zgodnie z którymi to M. T. miał zatrzymać dla siebie całą kwotę pożyczki to jest niemal 9000 zł i spożytkować ją na remont domu i operację. Wyjaśnienia te stoją bowiem w ewidentnej sprzeczności z uznanymi za w pełni wiarygodne zeznaniami świadków M. T., M. W. (1) i M. W. (2) a także nagraniami audio, na których słychać jak oskarżony przyznaje się częściowo do tego czynu informując rozmówców, że "wszystkiego nie wziął" a to ten trzeci mężczyzna miał resztę zachować dla siebie.

Z uwagi na prezentowaną w toku postępowania przez oskarżonego postawę i kategoryczne zaprzeczanie a także wyjątkową zmienność jego wyjaśnień sąd odrzucił je jako niewiarygodne. Początkowo bowiem oskarżony utrzymywał, że to M. T. wziął wszystkie pieniądze dla siebie i wydał je na remont domu i operację czy też spłatę poprzednich kredytów, by na końcu twierdzić już, że to J. S. (1) wziął wszystko. Dlatego też nie można było ustalić jaką kwotą rzeczywiście oskarżony zatrzymał dla siebie a jaką miał oddać trzeciemu mężczyźnie, który wystawił sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu M. T.. W konsekwencji sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego poczytując je tylko za nieskuteczną linię obrony.

zeznania świadka M. S.

zeznania na k. 313v, świadek wprawdzie znał oskarżonego, jednak nie miał żadnej wiedzy na temat wzięcia przez niego kredytu, nic nie wiedział również na temat udziału swojego brata J. S. (1) w takim procederze. Świadek nie kojarzył M. T., w konsekwencji sąd uznał jego zeznania za nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy

zeznania świadka J. S. (1)

zeznania na k. 358v-359, w większości sąd uznał je za niewiarygodne, świadek kwestionował bliższą znajomość z oskarżonym twierdząc, że to jedynie znajomy brata, kwestionował fakt wystawienia M. T. nieprawdziwego zaświadczenia o zatrudnieniu, podczas gdy świadek odbywa aktualnie karę pozbawienia wolności orzeczoną właśnie za przestępstwo polegające na wystawieniu zawierającego nieprawdziwe informacje zaświadczenia o zatrudnieniu, co umożliwiło innej osobie dokonanie oszustwa. W konsekwencji sąd odrzucił je jako niewiarygodne i nie brał zeznań tego świadka pod uwagę ustalając stan faktyczny.

1.1.1

opinia z dnia 25.06.2019 r.

karta 119-121, sąd nie wziął niniejszej opinii pod uwagę, albowiem w chwili jej wydawania biegli nie dysponowali pełną dokumentacją medyczną M. T.. Późniejsza opinia, na której sąd oparł swoje ustalenia, uwzględnia już wcześniej nieznane okoliczności i dlatego w ocenie sądu to na podstawie uzupełniającej opinii należało stwierdzać stan świadomości M. T. w chwili popełniania przez niego czynu zabronionego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo oszustwa stypizowane w art. 286 § 1 kk popełnia ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Nie każde doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi oszustwo. To ostatnie zachodzi tylko wtedy, kiedy sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania (por. Kardas, O wzajemnych relacjach, s. 20). Takie ujęcie wskazuje, że omawiany czyn można popełnić wyłącznie przez działanie. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Ta postać oszustwa nazywana bywa „oszustwem czynnym” (por. Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 1133).Stronę podmiotową oszustwa z § 1 stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe („w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”).

Podstawowym kryterium rozgraniczającym oszustwo od niewywiązania się ze zobowiązania o charakterze cywilno-prawnym jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o szczególnym zabarwieniu. Nie każda przecież, nawet nierzetelna realizacja stosunku zobowiązaniowego oznacza automatycznie zrealizowanie znamion oszustwa.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona oszustwa z art. 286 § 1 kk, albowiem w dniu 9 kwietnia 2018r. w G. przy ul. (...), w Agencji (...) wspólnie i w porozumieniu z M. T. oraz n/n osobą, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.000 zł (...) S.A. z siedzibą w B., w taki sposób, iż namówił M. T. oraz wyzyskał jego niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania, który zawarł następnie umowę pożyczki nr (...) z (...) S.A., wprowadzając w błąd pośrednika finansowego M. Ł. co do źródła i wysokości osiąganego dochodu, poprzez posłużenie się podrobionym dokumentem, jakim było zaświadczenie o dochodach i zatrudnieniu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., a następnie przyjął w gotówce kwotę 9.000 zł od M. T., który wypłacił ją w placówce pocztowej z rachunku bankowego o nr (...) należącego do M. T. i z tej kwoty przekazał mu 150 zł. Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony A. J. działając wspólnie i w porozumieniu z M. T. i inną osobą, popełnił przestępstwo oszustwa stypizowane w art. 286 § 1 kk.

Zdaniem Sądu, oskarżonemu przypisać można też winę w popełnieniu omawianego przestępstwa. Jest on ze względu na wiek zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie dostarczają podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu był niepoczytalny lub znajdował się w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Miał dodatkowo obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, czego jednak nie uczynił i z tego tytułu można i należało postawić mu zarzuty

W konsekwencji orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J.

1

1

W ramach czynu przypisanego oskarżonemu, Sąd mógł wymierzyć oskarżonemu karę przewidzianą w art. 286 § 1 kk tj. karę pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu A. J. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż orzeczona kara pozostaje w odpowiedniej proporcji do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, a także nie przekracza stopnia jego winy. Powinna ona odnieść właściwy skutek w zakresie realizacji dyrektywy prewencji indywidualnej, zarówno w jej wychowawczym jak i zapobiegawczym aspekcie. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał głównie uprzednią niekaralność oskarżonego.

Do okoliczności obciążająco wpływających na wymiar kary wobec oskarżonego należało uznać fakt, że w gruncie rzeczy wykorzystał on nieporadność życiową M. T., jego upośledzenie umysłowe i łatwowierność. O. działała też wysokość wyrządzonej szkody oraz to, że nie została w żadnej części naprawiona.

Z uwagi na powyższe okoliczności wymierzona została kara pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy. Jednocześnie sąd nie zdecydował się na zastosowanie art. 37 a kk, to znaczy na wymierzenie oskarżonemu kary grzywny bądź ograniczenia wolności albowiem w ocenie Sądu byłyby to kary zbyt łagodne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu.

A. J.

2

1

Zdaniem sądu wzgląd na prewencję indywidualną, a więc dążenie do zapobieżenia popełnieniu przez oskarżonego przestępstw w przyszłości, nie wymagał orzekania wobec niego kary bezwzględnej. Postawa oskarżonego, przede wszystkim dotychczasowa niekaralność oskarżonego wskazywała na to, że w pełni uzasadnione jest oczekiwanie, iż oskarżony nie wejdzie więcej w konflikt z prawem karnym. Dlatego też Sąd uznał, iż cel w postaci oddziaływania korygującego na zachowanie oskarżonego może zostać osiągnięty w warunkach wolnościowych, poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Sąd dostrzegł szansę, iż oskarżony (...) swoje postępowanie i w dalszym życiu będzie przestrzegać porządku prawnego. Zdaniem sądu perspektywa możliwości wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy stanowi wystarczającą gwarancję, iż oskarżony nie powróci na drogę przestępstwa.

W konsekwencji sąd na podstawie art. 69 § 1 oraz art. 70 § 1 kk orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary na dwuletni okres próby. Zdaniem sądu okres ten uznać należało za wystarczający, by zweryfikować w sposób pełny postawioną wyżej pozytywną prognozę kryminologiczną.

A. J.

3

1

Zawieszając warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd na podstawie art. 72 § 1 kk zobligowany był nałożyć na oskarżonego jeden z obowiązków wskazanych w tym przepisie, albowiem nie orzekał w tej sprawie żadnych środków karnych. Sąd nałożył na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk na oskarżonego obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy uznając, że obowiązek ten będzie odpowiednim uzupełnieniem okresu próby i pozwoli należycie kontrolować i zapewnić jej poprawny przebieg

A. J.

4

1

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istota tego środka opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym, a sposobem rozwiązania lub złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego) (Buchała [w:] Buchała, Zoll, s. 358–359).

Mając powyższe na uwadze, Sąd
w punkcie 4 wyroku zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 4 425 zł tytułem naprawienia części szkody wyrządzonej przestępstwem. Sąd zasądził od oskarżonego połowę kwoty z uwagi na działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, odejmując jednocześnie od pełnej kwoty wyrządzonej szkody wartość kwoty 150 zł, która przypadła M. T., a co do którego postępowanie zostało prawomocnie umorzone.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd przyznał kwotę 672 zł plus należny podatek VAT od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. K. (1) tytułem kosztów obrony świadczonej oskarżonemu z urzędu albowiem nie została ona uiszczona w całości ani w żadnej części. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze unormowania zawarte w § 17 ust. 1 pkt 2 oraz § 17 ust. 2 pkt 1 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. 2019.18).

6

Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k., art. 1 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony aktualnie nie pracuje, nie posiada żadnego majątku a nadto korzystał z pomocy obrońcy z urzędu a zatem uiszczenie tych kosztów byłoby dla oskarżonego praktycznie niemożliwe.

Podpis