UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 listopada 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że P. R. jako członek zarządu (...) Sp. z o.o. w S. odpowiada solidarnie ze spółką całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dzień 21 listopada 2018 roku za okres 01/2013 r. do 06/2013 r.

Ogółem należność wynosi 41 250, 42 zł, na którą składa się:

1. na ubezpieczenie społeczne w kwocie 30 733,97 zł, w tym:

⚫: 19 420,87 zł – z tytułu składek za okres od 01/2013 r. do 06/2013 r;
⚫: 9 220,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych naliczonych na dzień 21 listopada 2018 roku;
⚫: 2 093,10 zł - z tytułu kosztów egzekucyjnych.

2. na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 8 064,71 zł, w tym:

⚫: 5 100,81 zł – z tytułu składek za okres od 01/2013 r. do 06/2013 r;
⚫: 2 413,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych naliczonych na dzień 21 listopada 2018 roku;

⚫: 550,90 zł - z tytułu kosztów egzekucyjnych.

3. na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwocie 2 451,74 zł, w tym:

⚫: 1 552,44 zł - z tytułu składek za okres od 01/2013 r. do 06/2013 r;
⚫: 736,00 zł - z tytułu odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych naliczonych na dzień 21 listopada 2018 roku;

⚫: 163,30 zł - z tytułu kosztów egzekucyjnych.

W uzasadnieniu powyższej decyzji podniesiono, iż P. R. nie uwolnił się od odpowiedzialności w oparciu o przesłanki egzoneracyjne wymienione w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i b Ordynacji podatkowej bowiem egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna, brak jest majątku, z którego można by zaspokoić nieopłacone należności w znacznej części, wniosek o ogłoszenie upadłości nie został złożony. Postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec spółki przez Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych okazało się bezskuteczne.

(decyzja – k. 88-90 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji wniósł P. R., zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej uchylenie. W uzasadnieniu ubezpieczony wskazał, że stan jego zdrowia, a konkretnie zdiagnozowana u niego dopiero w maju 2013 roku choroba psychiatryczna spowodowała, iż nie mógł podejmować stosownych działań, w tym m.in. zgłosić wniosku o upadłość. O powyższym fakcie niezwłocznie został powiadomiony pełniący w spółce funkcję prokurenta P. K.. W konsekwencji niemal od początku funkcjonowania spółki, pomimo pełnienia funkcji prezesa zarządu, ubezpieczony nie podejmował decyzji, a wszelkimi kwestiami dotyczącymi reprezentacji spółki zajmował się w spornym okresie P. K., który nie prowadził spraw spółki w sposób rzetelny. Ponadto skarżący podniósł, że gdy rozpoczął leczenie, a jego kuracja przebiegała pozytywnie podjął natychmiast decyzję o odwołaniu zarządu (zgromadzenie wspólników w dniu 17 lipca 2013 roku). Wnioskodawca podniósł także, że nastąpiło przedawnienie roszczeń Zakładu, a tym samym brak jest podstaw do wydania decyzji w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności P. R. jako członka zarządu ze spółką, bowiem od momentu wymagalności roszczenia do wydania decyzji upłynęło 5 lat.

(odwołanie – k. 3-7)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie na rzecz ZUS zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5-5 verte)

Na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie.

(rozprawa z dnia 23 marca 2022 roku e-protokół (...):27:20 – 00:29:08 – płyta CD – k. 356)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 16 listopada 2012 roku.

(okoliczność bezsporna, a ponadto odpis z KRS – k. 8-14)

Głównym przedmiotem działalności w/w spółki miało być prowadzenie lokali gastronomicznych. Pierwszych pracowników spółka zatrudniła na przełomie listopada i grudnia 2012 roku w związku z otworzeniem lokalu w galerii handlowej (...) w B..

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 17 sierpnia 2012 roku zawarto umowę (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. oraz powołano jednoosobowy zarząd spółki w osobie P. R. pełniącego funkcję prezesa zarządu.

(akt notarialny – k. 55-61 załączonych do sprawy akt organu rentowego, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku e-protokół (...):14:06 – 00:27:20 – płyta CD – k. 356 w związku z rozprawą z dnia 29 maja 2019 roku e-protokół (...):06:12 – 00:34:42 – płyta CD – k. 99)

W okresie od dnia 16 listopada 2012 roku do dnia 17 lipca 2013 roku P. R. był wspólnikiem (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. posiadającym 10 udziałów o łącznej wysokości 500,00 złotych.

(odpis z KRS – k. 8-14)

Uchwałą nr 1/2011 z dnia 04 października 2012 roku Zarząd (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. powołał zgodnie z treścią art. 208 § 6 k.s.h. prokurenta spółki (...).

(uchwała – k. 52 załączonych do sprawy akt organu rentowego , zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku e-protokół (...):14:06 – 00:27:20 – płyta CD – k. 356 w związku z rozprawą z dnia 29 maja 2019 roku e-protokół (...):06:12 – 00:34:42 – płyta CD – k. 99 )

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego na mocy postanowienia z dnia 16 listopada 2012 roku dokonał wpisu (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...) oraz zarządu spółki - P. R. pełniącego funkcję prezesa zarządu.

(postanowienie – k. 44-50 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Skarżący jako pełniący funkcję prezesa zarządu przedmiotowej spółki miał zajmować się jedynie kwestiami technicznymi związanymi z funkcjonowaniem lokalu, z kolei prokurent spółki (...) wszystkimi innymi sprawami, w tym kwestiami finansowymi.

(zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku e-protokół (...):14:06 – 00:27:20 – płyta CD – k. 356 w związku z rozprawą z dnia 29 maja 2019 roku e-protokół (...):06:12 – 00:34:42 – płyta CD – k. 99 oraz zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku e-protokół (...):14:06 – 00:27:20 – płyta CD – k. 356, dokumenty w segregatorze załączonym do sprawy )

W maju 2013 roku wnioskodawca podjął leczenie w (...) w Ł. z powodu występujących zaburzeń depresyjno- lekowych, z której usług korzystał przez okres półtora roku.

(dokumentacja medyczna – k. 104-106, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu
23 marca 2022 roku e-protokół (...):14:06 – 00:27:20 – płyta CD – k. 356 w związku z rozprawą z dnia 29 maja 2019 roku e-protokół (...):06:12 – 00:34:42 – płyta CD – k. 99 )

W okresie od dnia 8 maja 2013 roku do dnia 5 listopada 2013 roku wnioskodawca przebywał na zwolnieniu lekarskim.

( (...) k. 15-21)

Na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. nr 1 z dnia 17 lipca 2013 roku odwołano zarząd spółki w osobie P. R..

(protokół – k. 35-36 załączonych do sprawy akt organu rentowego, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku e-protokół (...):14:06 – 00:27:20 – płyta CD – k. 356 w związku z rozprawą z dnia 29 maja 2019 roku e-protokół (...):06:12 – 00:34:42 – płyta CD – k. 99 )

Orzeczeniami Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12 listopada 2013 roku, 16 kwietnia 2014 roku, 15 lipca 2014 roku stwierdzono, że skarżący jest niezdolny do pracy.

(zaświadczenia – k. 22-24, k. 31-32, k. 35-36, orzeczenia – k. 27-28, k. 33-34, k. 37-38, dokumentacja medyczno – orzecznicza – k. 117-134 verte)

Decyzjami z dnia:

⚫: 25 listopada 2013 roku ubezpieczonemu przyznano prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 6 listopada 2913 roku do dnia 3 lutego 2014 roku w wysokości 90 % podstawy wymiaru;
⚫: 21 lipca 2014 roku ubezpieczonemu przyznano prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 4 czerwca 2014 roku do dnia
31 października 2014 roku w wysokości 75 % podstawy wymiaru.

(oświadczenie – k. 25-26, decyzje – k. 29-30, k. 39-40)

P. R. w latach 2013 – 2014 nie pobierał żadnych świadczeń emerytalno – rentowych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł..

(pismo – k. 79)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wypłacił skarżącemu zasiłek chorobowy za okres od dnia 10 czerwca 2013 roku do dnia 5 listopada 2013 roku oraz świadczenie rehabilitacyjne za okres od dnia 6 listopada 2013 roku do dnia 31 października 2014 roku.

(zaświadczenie – k. 82-82 verte)

Pismem z dnia 27 stycznia 2014 roku P. R. poinformował Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego o złożeniu rezygnacji z dniem 03 stycznia 2014 roku z funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w S..

(pismo – k. 43 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Zarządzeniem z dnia 14 marca 2014 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, wezwał P. R. jako członka zarządu do złożenia dokumentów dowodzących o zwołaniu zgromadzenia wspólników (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. pod rygorem przyjęcia, że rezygnacja z funkcji w zarządzie spółki nie została skutecznie złożona.

(zarządzenie – k. 40 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Postanowieniem z dnia 09 lipca 2014 roku referendarz sądowy odmówił wszczęcia postępowania w sprawie złożonej rezygnacji P. R. z członkostwa w zarządzie (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. wskazując, że ów rezygnacja nie została skutecznie złożona.

(okoliczność bezsporna)

Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniesionej skargi na orzeczenie referendarza sądowego z dnia 9 lipca 2014 roku.

(postanowienie – k. 38-39 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, wszczął z urzędu postępowanie przymuszające, wzywając P. R. między innymi do złożenia protokołu z dnia 17 lipca 2013 roku zawierającego odwołanie z funkcji członka zarządu.

(postanowienie – k. 37 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego umorzył postepowanie przymuszające.

(postanowienie – k. 29-30 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Zarządzeniem z dnia 16 maja 2017 roku sprawę skierowano celem wprowadzenia z urzędu zmian wykreślenia danych prokurenta przedmiotowej spółki (...).

(zarządzenie – k. 31-32 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Postanowieniem z dnia 5 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego ujawnił wykreślenie z rejestru osoby prokurenta P. K..

(postanowienie – k. 27-28 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W dniu 17 lipca 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego ogłosił wszczęcie postepowania o rozwiązaniu (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

(ogłoszenie – k. 24, zarządzenie – k. 25-26 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Postanowieniem z dnia 25 września 2018 roku starszy referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego rozwiązał (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...) bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

(postanowienie – k. 88-89 verte)

Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2018 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. została wykreślona z Krajowego Rejestru Sądowego.

(postanowienie – k. 90-92)

(...) BANK S.A. pisemnie w dniu 16 listopada 2017 roku oraz w dniu 28 listopada 2017 roku poinformował Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w S., iż nastąpił zbieg egzekucji z organami sądowymi, Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w S. M. K., Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym Szczecin - P. i Zachód A. K. oraz Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Kaliszu K. S..

(zawiadomienia – k. 14-15 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W dniu 13 grudnia 2017 roku (...) BANK S.A pisemnie poinformował, że umowa rachunku bankowego (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. została wypowiedziana z dniem 29 listopada 2017 roku, a zajęcie wierzytelności rachunku bankowego pozostaje bezskuteczne.

(pismo – k. 17 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w S. jako organ egzekucyjny w dniu 8 lutego 2018r. przekazał zawiadomienia o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej tytułem nadpłaty i zwrotu podatku do Pierwszego Urzędu Skarbowego w S..

(zawiadomienia – k. 18-23 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Z psychiatrycznego punktu widzenia u wnioskodawcy rozpoznano zaburzenia depresyjno – lekowe, obecnie z remisją objawów. Jak wynika z dokumentacji medycznej P. R. w maju 2013r podjął leczenie psychiatrycznie. U wnioskodawcy rozpoznano zaburzenie depresyjno- lekowe. U osób ze zdiagnozowanymi zaburzeniami mieszanymi można zaobserwować objawy takie, jak: smutek, niepokój, niezadowolenie, poczucie osamotnienia i bezradności, negatywny obraz siebie i świata. Osoba cierpiąca na tego rodzaju zaburzenia ma trudności w odczuwaniu satysfakcji i radości. Myślenie jest przesiąknięte pesymizmem, a dotychczasowe działania i aktywności stają się mało znaczące i nudne. Pojawiają się także trudności w skupieniu się, koncentracji uwagi, zapamiętywaniu oraz w wykonywaniu swoich obowiązków. Występują dobowe wahania nastroju, które dodatkowo wpływają na pogarszanie się samopoczucia. Gdyby istniały przesłanki do uznania ubezpieczonego za chorego wcześniej to lekarz psychiatra, który badał wówczas wnioskodawcę wystawiłby mu zwolnienie lekarskie z data wsteczną w zależności od prezentowanego stanu psychicznego.

Objawy jak trudności ze skupieniem uwagi oraz w podejmowaniu decyzji były opisywane u ubezpieczonego przez lekarzy orzeczników ZUS i miedzy innymi to było powodem przyznawania świadczenia rehabilitacyjnego. Takie objawy jak trudności z koncentracją uwagi i trudności z podjęciem decyzji, bezradność uniemożliwiają wykonywanie funkcji kierowniczych (w tym funkcji prezesa).

Reasumując uznać należało, że P. R. w okresie od maja 2013 roku nie mógł z powodu stanu zdrowia podejmować czynności w ramach pełnionej funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. Wcześniej należało uznać ubezpieczonego za zdolnego do pełnienia w/w funkcji.

(pisemna podstawowa opinia biegłego z zakresu psychiatrii – k. 143-146, pisemna uzupełniająca opinia biegłego z zakresu psychiatrii – k. 180, ustna uzupełniająca opinia biegłego z zakresu psychiatrii złożona na rozprawie w dniu 24 marca 2021 roku e-protokół (...):01:38 – 00:15:10 – płyta CD – k. 199)

Z punktu widzenia ekonomiki przedsiębiorstw zatrudnienia i płac zadłużenie (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. rosło permanentnie od 15-02-2013r. roku. Składki za cały wymieniony okres nie były opłacane.

Wobec płatnika wystawiono tytuły wykonawcze oraz wszczęto egzekucję kierując tytuły do Naczelnika I Urzędu Skarbowego w (...)-2018r.

Z analizy akt wynika, że najprawdopodobniej zobowiązania wobec ZUS wynikają z faktu nie wyrejestrowania spółki, jako płatnika składek.

Z informacji Urzędu Skarbowego wynika, że spółka na dzień 23-10-2014r. również figurowała, jako czynny podatnik podatku VAT.

Z informacji nadesłanej z (...) Bank S. A. wynika, że spółka miała nieuregulowane zobowiązania wobec innych podmiotów, które były dochodzone na drodze egzekucji komorniczej.

W dniu 25.02.2019r. dokonano wpisu do rejestru KRS o następującej treści: •WYKREŚLENIE WSZYSTKICH WPISÓW Z KRAJOWEGO REJESTRU SĄDOWEGO. Wpis na ten dzień nie był prawomocny.

Na podstawie dat zaległych nieuregulowanych zobowiązań można stwierdzić, że przesłanki do ogłoszenia upadłości z powodu niewykonywania wymagalnych zobowiązań wystąpiły od 1 marca 2013 roku.

Zobowiązania miały charakter trwały. W rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia
28 lutego, 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze przesłanki do ogłoszenia upadłości wystąpiły już w roku 2013r., gdy według wykazu nieuregulowanych zobowiązań wobec ZUS wskazano zaległości za zobowiązania i odsetki nieterminowej spłaty zobowiązań zaległych ponad 3 miesiące od 1 marca 2013 roku..

W zakresie pozostałym opisanym w ustawie brak jest możliwości przeprowadzenia analizy z uwagi na brak źródłowych dokumentów. Brak jest dokumentacji w postaci danych bilansowych. Wobec powyższego nie sposób było określić przesłanki do ogłoszenia upadłości z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego, 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.

Załączone dokumenty w postaci wyciągów bankowych oraz dokumenty z Biura (...) (segregator załączony do sprawy- deklaracje ZUS PIT, teczki osobowe) nie dają podstawy do wprowadzenia jakiejkolwiek korekty do sporządzonych opinii.

( pisemna podstawowa opinia biegłego z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac – k. 207-213, pisemna pierwsza uzupełniająca opinia biegłego z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac – k. 232-234, odpis z KRS – k. 235-238 verte, pisemna druga uzupełniająca opinia biegłego z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac – k. 323-324, ustna uzupełniająca opinia biegłego z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac złożona na rozprawie w dniu
23 marca 2022 roku e-protokół (...):04:37 – 00:13:47 – płyta CD – k. 356 )

Dokumentacja księgowa (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., na którą składały się: rejestry zakupu VAT, rejestry sprzedaży VAT, faktury, wyciągi bankowe, raporty kasowe, ewidencja środków trwałych i inne dowody księgowe za okres od dnia
1 grudnia 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2012 roku została zniszczona w dniu 1 stycznia 2021 roku po upływie ustawowego terminu przechowywania dokumentacji księgowej w myśl art. 86 §1 ustawa Ordynacja Podatkowa i art. 74 ustawy o rachunkowości.

(pismo – k. 314-317)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie i w aktach ZUS, w tym załączonych do sprawy (segregator), a także częściowo w oparciu o zeznania wnioskodawcy w zakresie w jakim posłużyły do poczynienia ustaleń w sprawie oraz w oparciu o opinię biegłego z zakresu psychiatrii i z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac.

Zaakcentować należało, że to na wnioskodawcy spoczywał ciężar wykazania tego, że wniosek o ogłoszenie upadłości spółki złożył we właściwym terminie, lub ewentualnie, że brak było podstaw do jego złożenia. Kwestia badania "właściwego czasu" na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości jest przesłanką obiektywną, ustalaną na podstawie okoliczności faktycznych każdej sprawy.

W ocenie Sądu podstawowa oraz uzupełniające pisemne, a także ustne uzupełniające opinie złożone przez w/w biegłych stanowiły w pełni wartościowe źródło dowodowe, zostały sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Pomimo faktu, iż początkowo zarówno biegły z zakresu psychiatrii, jak i z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac w swych opiniach sformułowali konkluzję nieco odmienną do tej zaprezentowanej w kolejnych opiniach uzupełniających, to Sąd nie widzi przeszkód, aby podzielić zapatrywania biegłych, które to w nich przedstawili. Wyjaśnienia biegłych złożone w powyższym kontekście należało ocenić, jako w pełni jasne i racjonalne. Zarówno biegły z zakresu psychiatrii, jak i biegły z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac w toku opinii uzupełniających złożonych w postępowaniu wyjaśnili, iż popełnione w opiniach podstawowych omyłki miały charakter jedynie czysto techniczny. Złożona przez biegłych w tym temacie argumentacja nie budzi wątpliwości Sądu, bowiem każdy z biegłych w swych opinii uzupełniających wyczerpująco uzasadnił przesłanki oraz tok rozumowania, którymi się kierował formułując ostatecznie wnioski końcowe. Stąd też zasadnym było przyjęcie zgodnie z opiniami uzupełniającymi biegłego z zakresu psychiatrii, iż P. R., co prawda w okresie od maja 2013 roku nie mógł z powodu stanu zdrowia podejmować czynności w ramach pełnionej funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., jednakże we wcześniejszym okresie należało uznać go za zdolnego do pełnienia w/w funkcji, a także zgodnie z opiniami uzupełniającymi biegłego z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac, iż w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego, 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze przesłanki do ogłoszenia upadłości przedmiotowej spółki wystąpiły już w roku 2013, gdzie według wykazu nieuregulowanych zobowiązań wobec ZUS wskazano zaległości za zobowiązania i odsetki nieterminowej spłaty zobowiązań zaległych ponad 3 miesiące - od
1 marca 2013 roku. Ów biegły również w sposób jednoznaczny, stanowczy, z poszanowaniem zasad logiki wyjaśnił, iż niemożliwym było określenie przesłanek do ogłoszenia upadłości spółki zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego, 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze z uwagi na brak źródłowych dokumentów tj. rachunek zysków i bilans spółki, a załączone do sprawy dokumenty w postaci wyciągów bankowych, czy teczek osobowych nie mogły wpłynąć w żaden sposób na sformułowaną w tym temacie ostateczną konkluzję. Również podjęta w powyższym zakresie w toku postępowania próba pozyskania dokumentacji księgowej (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., w postaci m.in. ewidencji środków trwałych, czy faktur nie przyniosła bowiem oczekiwanych rezultatów. Jak wynika z pisma Biura (...) świadczącego w spornym okresie usługi księgowo- kadrowe dla firmy (...) sp. z o.o., wszelka tego rodzaju w/w dokumentacja spółki za okres od dnia 1 grudnia 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2012 roku została zniszczona w dniu 1 stycznia 2021 roku po upływie ustawowego terminu przechowywania dokumentacji księgowej, w myśl art. 86 §1 ustawy Ordynacja Podatkowa i art. 74 ustawy o rachunkowości.

Po złożeniu przez biegłego z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac na rozprawie w dniu 23 marca 2022 roku ustnej opinii uzupełniającej wnioskodawca reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie zgłosił ostatecznie zastrzeżeń odnośnie kwestii, które były przedmiotem opinii biegłego.

W konsekwencji kompleksowa analiza zastrzeżeń pełnomocnika odwołującego i zestawienie ich z treścią ustnej oraz pisemnych uzupełniających opinii biegłych z zakresu psychiatrii i z zakresu przedsiębiorstw zatrudnienia i płac prowadzi do wniosku, że skarżący nie sformułował żadnych merytorycznych zarzutów, które mogłyby podważyć wartość dowodową powołanych w sprawie opinii biegłych, a jedynie powielał dotychczasowe argumenty, do których biegły już się odnieśli w swoich uzupełniających opiniach.

W ocenie Sądu ustalony w sprawie stan faktyczny jest wystarczający do wydania rozstrzygnięcia, a ewentualna kolejna opinia innego biegłego psychiatry gdyby została dopuszczona na wniosek zgłoszony przez pełnomocnika skarżącego, nie mogłaby podważyć zgromadzonego materiału dowodowego, co do zaistnienia przesłanek odpowiedzialności wnioskodawcy za zobowiązania spółki, natomiast zmierzałaby jedynie do przewlekłości postępowania. Dlatego też Sąd na podstawie art. 235² § 1 pkt 5 k.p.c. pominął wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego psychiatry, jako zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania.

Podkreślić należy także, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą, więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, niepubl.).

Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, by opinia biegłego przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Sąd Okręgowy zważył wstępnie, że wnioskodawca zarzucił w odwołaniu, iż z uwagi na że nastąpiło przedawnienie roszczeń Zakładu (sporny okres 01/2013 r. do 06/2013 r.) brak było podstaw do wydania decyzji w przedmiocie jego solidarnej odpowiedzialności jako członka zarządu ze spółką, bowiem od momentu wymagalności roszczenia do wydania decyzji upłynęło 5 lat.

Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 24 ustawy systemowej należności z tytułu składek, czyli składki, odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, dodatkowe opłaty i opłaty prolongacyjne, których płatnik składek nie uregulował w terminie podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub egzekucji sądowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych może na drodze egzekucji administracyjnej lub sądowej dochodzić należności z tytułu składek tylko wówczas, gdy nie uległy one przedawnieniu. W odróżnieniu od przedawnienia cywilnoprawnych roszczeń majątkowych, w przypadku których upływ terminu przedawnienia nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania, przedawnienie należności z tytułu składek powoduje wygaśnięcie zobowiązania składkowego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż kwestię przedawnienia należności na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy zawarto w art. 24 ust. 4-6 o systemie. Przepis ten znajduje zastosowanie wprost do składek na ubezpieczenia społeczne, zaś odpowiednio do składek na ubezpieczenie zdrowotne (art. 93 ust. 2 u.s.o.z.;) i Fundusz Pracy (art. 32 u.s.u.s.).

Zgodnie z art. 24 ust. 4 w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2012 r. należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5-6.

Termin przedawnienia należności w przypadkach określonych w art. 24 ust. 5a-6 u.s.u.s. ulega przerwaniu lub zawieszeniu. Przerwanie biegu przedawnienia ma ten skutek, że po ustaniu okoliczności powodującej przerwanie biegu przedawnienia, termin przedawnienia biegnie od nowa. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia sprawia zaś, że w terminie przedawnienia nie uwzględnia się co prawda okresu, w którym bieg przedawnienia był zawieszony, ale uwzględnia się okres przedawnienia, który poprzedzał okres zawieszenia
(wyrok SA Rzeszów z dnia 17-07-2014 w sprawie III AUa 175/14).

Odnosząc powyższe rozważania do odpowiedzialności wnioskodawcy za zobowiązania spółki z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dzień 21 listopada 2018 roku za okres 01/2013 r. do 06/2013 r. należy zauważyć, że stosownie do treści art. 47 ust. 1 pkt 1 u.s.u.s. termin ich wymagalności to odpowiednio 11 dzień każdego następnego miesiąca. Od tych dat rozpoczął bieg 5-letni termin przedawnienia, który na gruncie art. 24 ust. 4 u.s.u.s. upływałby odpowiednio w okresach od 11 lutego 2018 r. do 11 lipca 2018 r. Stąd ów składki za sporny okres przedawniłyby się odpowiednio w tych terminach – o ile bieg terminu przedawnienia nie zostałby przerwany lub zawieszony.

Stosownie do obowiązującego art. 24 ust. 5b u.s.u.s. bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia podjęcia pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony, do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego. Z poczynionych przez sąd ustaleń faktycznych wynika, że wobec płatnika wystawiono tytuły wykonawcze oraz wszczęto egzekucję kierując tytuły do Naczelnika I Urzędu Skarbowego w (...)-2018r. Z kolei (...) BANK S.A. pisemnie w dniu 16 listopada 2017 roku oraz w dniu 28 listopada 2017 roku poinformował Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w S., iż nastąpił zbieg egzekucji z organami sądowymi, Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w S. M. K., Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym Szczecin - P. i Zachód A. K. oraz Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Kaliszu K. S.. Nie ulega zatem wątpliwości, iż w oparciu o treść art. 24 ust. 5b tytuły te powodowały zawieszenie biegu terminu przedawnienia aż do dnia umorzenia postępowania egzekucyjnego toczącego się w wyniku wystawienia tytułów wykonawczych.

W niniejszej sprawie należało, zatem przyznać rację organowi rentowemu, który wskazywał, że nieopłacone należności, jako objęte postępowaniem egzekucyjnym nie ulegają przedawnieniu.

Podniesiony, zatem w w/w zakresie zarzut skarżącego nie mógł zostać uwzględniony przez tutejszy sąd.

Zgodnie z art. 31 i 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2021.0.423 t.j.) do należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio wyszczególnione w przepisie art. 31 przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Zastosowanie do należności z tytułu składek, z mocy art. 31, ma m.in. przepis art. 116 Ordynacji podatkowej.

Zastosowanie do należności z tytułu składek, z mocy art. 31, ma m.in. przepis art. 116 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.2021.0.1540 t.j.), za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

1) nie wykazał, że:

a) we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym czasie zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2020 r. poz. 814 i 1298 oraz z 2021 r. poz. 1080 i 1177) albo zatwierdzono układ w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, albo

b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy;

2) nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

W myśl art. 116 § 2 wskazanej ustawy, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepisy § 1-3, w myśl § 4, stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji.

Odpowiedzialność członków zarządu określona w § 1, obejmuje zaległości składkowe z tytułu zobowiązań, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członków zarządu.

Natomiast zgodnie z art. 107 § 1 i 2 pkt 2 i 4 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości z tytułu składek wynikające z prowadzenia działalności i odsetki za zwłokę oraz koszty egzekucyjne.

Z analizy treści przepisu art. 116 wynika, iż przesłankami odpowiedzialności członka zarządu za zaległości składkowe spółki z o.o. jest ustalenie, że (1) zaległości składkowe powstały w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu przez daną osobę, że (2) egzekucja do majątku spółki okazała się bezskuteczna w całości lub w części oraz że (3) nie zaistniały żadne okoliczności zwalniające tej osoby od odpowiedzialności.

Do orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu Spółki za zobowiązania składkowe organ rentowy jest obowiązany wykazać jedynie okoliczność pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania składkowego, które przerodziło się w zaległość składkową spółki oraz bezskuteczność egzekucji przeciwko Spółce, bowiem ciężar wykazania którejkolwiek okoliczności uwalniającej odpowiedzialność, spoczywa na członku zarządu (wyrok NSA w B. z 6.03.2003 r. SA (...)/03 POP (...) wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2018 r.I SA/Bd (...) Legalis Numer 1741267). Oznacza to, że odpowiedzialność członka zarządu określona w § 1, obejmuje zaległości składkowe z tytułu zobowiązań, które powstały w czasie pełnienia przez niego obowiązków członka zarządu.

Tym samym ciężar wykazania dwóch pierwszych przesłanek /pozytywnych/ ciąży na Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, natomiast ciężar dowodu przesłanki trzeciej - w zakresie istnienia okoliczności uwalniających od tej odpowiedzialności - spoczywa na odwołującym się.

Niespornym było, iż odwołujący w spornym okresie pełnił funkcję członka zarządu. Z treści aktu notarialnego z dnia 17 sierpnia 2012 roku wynika między innymi, że w przedmiotowej spółce powołano jednoosobowy zarząd spółki w osobie P. R. pełniącego funkcję prezesa zarządu. Dopiero na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. nr 1 z dnia 17 lipca 2013 roku odwołano zarząd spółki w osobie P. R..

W odwołaniu od zaskarżonej decyzji ZUS wnioskodawca stał na stanowisku, że zdiagnozowana u niego w maju 2013 roku choroba psychiczna spowodowała, iż nie mógł podejmować stosownych działań, w tym m.in. zgłosić wniosku o upadłość. Skarżący podnosił, że nie może ponosić odpowiedzialności za zobowiązania spółki, gdyż niemal od początku funkcjonowania spółki, pomimo pełnienia funkcji prezesa zarządu, nie podejmował decyzji, a wszelkimi kwestiami dotyczącymi reprezentacji spółki zajmował się w spornym okresie prokurent (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. - P. K.

Dla rozstrzygnięcia sprawy kluczowe jest ustalenie znaczenia pojęcia „w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu”. Innymi słowy chodzi o to, jakie czynniki decydują o tym, że dana osoba pełni w danym momencie obowiązki członka zarządu spółki kapitałowej, do których na podstawie art. 201 § 1 k.s.h. należy w szczególności prowadzenie spraw spółki oraz jej reprezentacja.

Według Kodeksu spółek handlowych kadencja to okres pełnienia funkcji członka zarządu w spółce, a mandat to umocowanie członka zarządu do pełnienia jego funkcji. Pojęcia te rzadko się pokrywają. Mandat może być dłuższy niż kadencja (art. 202§ 1 i § 2 KSH) albo krótszy niż kadencja (202§ 4 KSH). Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 21 lipca 2010r., sygn. akt III CZP 23/10 uznał, że wykonywanie mandatu członka zarządu jest równoznaczne z pełnieniem funkcji, a wygaśnięcie mandatu z utratą tej kompetencji. Mandat oznacza kompetencję do sprawowania funkcji członka organu spółki, a kadencja oznacza okres sprawowania tej funkcji. Nie chodzi tu o faktyczny czas sprawowania funkcji, lecz o okres, na jaki członek organu został powołany (LEX nr 585107).

W wyroku z dnia 2 czerwca 2010 r. (I UK 47/10, LEX nr 653661) Sąd Najwyższy zawarł tezę, że członek zarządu spółki z o.o. odpowiada na zasadzie art. 116 Ordynacji podatkowej, w związku z art. 31 ustawy systemowej za zaległości składkowe z tytułu zobowiązań, które powstały przed wygaśnięciem jego mandatu, bowiem tylko osoba, której przysługuje mandat może być uznana za członka zarządu oraz, że członek zarządu, nieodwołany z tego organu spółki, po skwitowaniu i wygaśnięciu mandatu nie pełni żadnej funkcji, gdyż utracił upoważnienie do podejmowania czynności, do których w czasie sprawowania mandatu uprawniała go ustawa i statut lub umowa spółki. Stąd wniosek, zdaniem Sądu Najwyższego, że tylko osoba, której przysługuje mandat, może być uważana za członka zarządu, także w świetle przepisów podatkowych. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzeczeniach Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2006 r. (II UK 47/06. OSNP 2007 nr 19-20, poz. 296) i z dnia 6 stycznia 2009 r. (I UK 123/08, OSNP 2010/13-14/171), w których stwierdzono, że o odpowiedzialności na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej nie rozstrzyga faktyczne pełnienie funkcji; posłużenie się w § 2 tego przepisu zwrotem "pełnienie obowiązków" oznacza, że chodzi o rzeczywiste (czynne, faktyczne) ich wykonywanie. Nie jest istotne członkostwo w zarządzie, lecz członkostwo powiązane z mandatem, czyli z upoważnieniem do pełnienia obowiązków i wykonywania praw członka zarządu, a więc z kompetencją do realizowania funkcji członka zarządu, z umocowaniem i uprawnieniem do pełnienia funkcji w zarządzie, "urzędowaniem" i pełnieniem wszelkich funkcji piastuna organu osoby prawnej. Pogląd, że członek zarządu spółki z o.o. odpowiada na zasadzie art. 116 Ordynacji podatkowej, w związku z art. 31 ustawy systemowej za zaległości składkowe z tytułu zobowiązań, które powstały przed wygaśnięciem jego mandatu, bowiem tylko osoba, której przysługuje mandat może być uznana za członka zarządu został potwierdzony przez Sąd Najwyższy także w późniejszym wyroku z dnia 23 marca 2012 r., (II UK 152/11, LEX 1170997). Także orzecznictwo administracyjne prezentuje pogląd, zgodnie z którym, zawarte w art. 116 § 2 o.p. pojęcie "pełnienie obowiązków członka zarządu" nie zawiera w swoim zakresie faktycznego wykonywania obowiązków takiego członka bez posiadania ku temu formalnych uprawnień.

Przy tym nie należy tracić z pola widzenia, iż użyte w art. 116 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa sformułowanie - "pełnienie" obowiązków członka zarządu, a nie ich "wykonywanie" oznacza, że odpowiedzialność członka zarządu uzależniona jest od pełnienia tej funkcji, a nie jedynie faktycznego wykonywanie obowiązków członka zarządu. Przesłanka ta, z racji wykładni systemowej, winna być ustalana w oparciu o obiektywnie istniejące kryteria - spełnienie formalnych warunków "pełnienia funkcji członka zarządu". Pełnienie funkcji członka zarządu jest, bowiem funkcją dobrowolną, wymagającą zgody osoby powołanej na to stanowisko. Niemożliwe jest powołanie członka zarządu bez jego wiedzy i zgody. Co ważne członek zarządu może w każdym czasie zrezygnować ze swojej funkcji /por. I (...) 58/17 - wyrok NSA (N) z dnia 11-12-2018/. Interpretując zakres pojęcia pełnienia obowiązków w rozumieniu art. 116 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800) należy mieć na uwadze, formalne sprawowanie funkcji członka zarządu, ponieważ dla odpowiedzialności podatkowej nie ma znaczenia, jak przebiegało rzeczywiste wykonywanie związanych z tą funkcją czynności. Członek zarządu ponosi odpowiedzialność za sam fakt pełnienia, nie zaś wykonywania funkcji członka zarządu. Oznacza, to że będąc członkiem odpowiada nawet wówczas, gdy nie uczestniczył w podejmowaniu decyzji, w tym w prowadzeniu spraw finansowych, jeśli mógł i powinien uczestniczyć w tym zakresie
/I SA/Sz 67/18 - wyrok WSA Szczecin z dnia 23-05-2018/. Przepis art. 116 § 2 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) w żaden sposób nie różnicuje odpowiedzialności członków zarządu na tych, którzy rzeczywiście zajmują się sprawami spółki i tych, którzy zajmują bierną postawę. Występujące w tym przepisie sformułowanie "pełnienie obowiązków członka zarządu" należy rozumieć, jako zajmowanie stanowiska członka zarządu, posiadanie legitymacji do tego, aby realizować wszystkie czynności związane z pełnioną funkcją. Członek zarządu pozbawiony realnych możliwości wpływu na działania spółki powinien zrezygnować ze stanowiska. Dla zaistnienia przesłanki egzoneracyjnej z art. 116 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Przy ocenie braku winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy /I SA/Go 5/18 - wyrok WSA Gorzów Wielkopolski z dnia 28-02-2018/.

Kryterium, w oparciu o które oceniać można, czy dana osoba była członkiem zarządu nie jest też okoliczność wydania tej osobie dokumentacji spółki. W żadnym przepisie prawa ustawodawca nie wyartykułował, bowiem tego zdarzenia, jako znamienia bycia członkiem zarządu spółki. W konsekwencji, niewydanie stosownych dokumentów spółki nie może być brane pod uwagę w kontekście odpowiedzialności podatkowej takiej osoby. Przezorna osoba podejmująca trud zasiadania w zarządzie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i kierowania sprawami tej osoby prawnej powinna zaś mieć świadomość ryzyka i odpowiedzialności, jaka wiąże się z taką decyzją / (...) SA/Gl 588/17 - wyrok WSA Gliwice z dnia 01-03-2018/.

Interpretując zakres pojęcia pełnienia obowiązków w rozumieniu art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej należy mieć na uwadze, formalne sprawowanie funkcji członka zarządu, ponieważ dla odpowiedzialności podatkowej nie ma znaczenia jak przebiegało rzeczywiste wykonywanie związanych z tą funkcją czynności. Członek zarządu ponosi odpowiedzialność za sam fakt pełnienia, nie zaś wykonywania funkcji członka zarządu, co oznacza, że będąc członkiem odpowiada nawet wówczas, gdy nie uczestniczył w podejmowaniu decyzji, w tym w prowadzeniu spraw finansowych, jeśli mógł i powinien uczestniczyć w tym zakresie / I SA/Sz 711/17 - wyrok WSA Szczecin z dnia 22-12-2017/.

W kontekście powyższego fakt niewykonywania czynności związanych z kontrolą finansów w okresie sprawowania funkcji prezesa zarządu spółki przez P. R. w żadnym razie nie zwalnia go z odpowiedzialności za zaległości składkowe powstałe w tym czasie. Wnioskodawca dobrowolnie pełnił funkcję prezesa spółki. Wprawdzie, jak wynika z jego zeznań miał zajmować się jedynie kwestiami technicznymi związanymi z funkcjonowaniem placówki, a to na prokurencie przedmiotowej spółki (...) spoczywał obowiązek zajmowania się kwestiami finansowymi. Fakt ten – jak już jednak wyjaśniono, nie zwalnia go z odpowiedzialności wynikającej z samego faktu sprawowania wskazanego mandatu.

W rozpoznawanej sprawie kwestia bezskuteczności egzekucji, wysokości określonego w zaskarżonej decyzji zadłużenia, braku wskazania majątku na pokrycie zadłużenia ostatecznie zaś nie była przez skarżącego kwestionowana.

W tej sytuacji odwołujący się od odpowiedzialności za zaległe składki mógłby uwolnić się tylko wtedy, gdyby wykazał, że we właściwym czasie zgłoszony został wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe albo też niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło bez jego winy.

W uznaniu Sąd Okręgowego przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało także, że nie została spełniona przesłanka wyłączająca odpowiedzialność skarżącego w postaci braku winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości lub wniosku wszczynającego postępowanie zapobiegającego ogłoszeniu upadłości.

Art. 116 Ordynacji podatkowej, ani art. 299 kodeksu spółek handlowych, który podobnie reguluje kwestie odpowiedzialności członka zarządu spółki z o.o. za zobowiązania Spółki, nie definiuje pojęcia „czasu właściwego" do zgłoszenia upadłości, a ustalenie tego czasu ma pierwszorzędne znaczenie dla wyłączenia odpowiedzialności członka zarządu spółki.

Ustalenie, czy wniosek o ogłoszenie upadłości spółki lub o wszczęcie postępowania układowego został zgłoszony w odpowiednim czasie wymaga uwzględnienia przepisów regulujących podstawy oraz terminy do zgłoszenia takowych wniosków. Kwestie te od dnia
1 października 2003 r. normuje ustawa Prawo upadłościowe i naprawcze z dnia 28 lutego 2003 r. (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1361, ze zm.) – obowiązywała w tym brzmieniu do
31 grudnia 2015 r. a od 1 stycznia 2016 r. ustawa Prawo upadłościowe (zmiana nazwy ustawy).

Przepis art. 11 ust. 1 określający, kiedy istnieje niewypłacalność stanowiąca podstawę ogłoszenia upadłości stanowi, iż następuje to wtedy, gdy dłużnik nie wykonuje swoich zobowiązań, które są wymagalne (od 1 stycznia 2016 r. - dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych). Dotyczy to tak zobowiązań cywilnoprawnych, jak i publicznoprawnych.

Przepis art. 11 ust. 2 reguluje drugą postać niewypłacalności. Dotyczy on osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, ale którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną. Te podmioty są niewypłacalne także wtedy, gdy ich zobowiązania przekroczą wartość ich majątku i to nawet wtedy, gdy na bieżąco wykonują swoje zobowiązania (od 1 stycznia 2016 r. - także wtedy, gdy ich zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące). Ewentualne ogłoszenie upadłości każdorazowo jest poprzedzone oceną czy majątek dłużnika jest wystarczający, co najmniej na pokrycie kosztów takiego postępowania. W przypadku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania (od 1 stycznia 2016 r. także wtedy, gdy wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów), Sąd – zgodnie z art. 13 ust. 1 – zobowiązany jest wniosek o ogłoszenie upadłości oddalić. Postępowanie upadłościowe w swych założeniach ma, bowiem zmierzać do zaspokojenia wierzycieli choćby w minimalnym stopniu. Celem tego postępowania nie jest likwidacja majątku dłużnika dla samej likwidacji. Dlatego też w razie braku majątku służącego na zaspokojenie wierzycieli postępowania upadłościowego się nie wszczyna. Termin zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości określa art. 21 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego, zgodnie z którym dłużnik jest obowiązany zgłosić taki wniosek nie później niż w terminie dwóch tygodni (od 1 stycznia 2016 r. – nie później niż w terminie 30 dni) od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości. Rygor, o którym mowa w art. 21 ust. 1 p.u.n., jest emanacją naczelnej zasady prawa upadłościowego (tj. ochrony praw wierzycieli) i jako taki powinien być interpretowany w świetle art. 116 o.p. ściśle (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z 23 października 2017 r., I SA/Bd 643/17). Ustawa prawo upadłościowe i naprawcze jeszcze w art. 12 określała tzw. przesłanki negatywne upadłości. Sąd mógł oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, kiedy opóźnienie w regulowaniu należności miało charakter krótkotrwały. Miało to miejsce w przypadku, gdy opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekraczało trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekraczała 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika. Z kolei od 1 stycznia 2016 r. ów przepis został uchylony.

Dokonując oceny, czy zgłoszenie wniosku o upadłość nastąpiło we "właściwym czasie" - art. 116 § 1 o.p. należy uznać, że powinno to nastąpić w takim momencie, aby zapewnić ochronę zagrożonych interesów wszystkich wierzycieli, aby po ogłoszeniu upadłości wszyscy wierzyciele mieli możliwość uzyskania równomiernego, chociaż tylko częściowego, zaspokojenia z majątku spółki. Przesłanka ta jest spełniona w szczególności wtedy, gdy członek zarządu po ustaleniu, że stan finansowy spółki uzasadnia złożenie wniosku o upadłość, niezwłocznie złoży taki wniosek. Brak winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość nie może natomiast polegać na nadziei na wpływy i zyski. Subiektywna ocena sytuacji majątkowej spółki nie świadczy o braku winy; brak winy może być odnoszony jedynie do wyjątkowych sytuacji, w których członek zarządu (prezes) nie ma wiedzy, co do rzeczywistej sytuacji w zakresie płacenia zobowiązań przez spółkę z uzasadnionych (obiektywnie) przyczyn i przy dołożeniu należytej staranności nie może tej wiedzy uzyskać albo podjąć stosownych działań /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. II UK 265/10, LEX nr 844740/.

W wyroku Sadu Apelacyjnego w Warszawie z 23 lutego 2005r. VI ACa 790/2004 odnośnie jeszcze art. 298 § 2 kodeksu spółek handlowych, który ma także podobną treść normatywną, co art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej stwierdzono, iż „ czas właściwy" to czas, w jakim spółka nie będąc w stanie realizować zobowiązań względem wierzycieli, winna złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, aby w ten sposób chronić zagrożone interesy wszystkich bez wyjątku wierzycieli, którzy po ogłoszeniu upadłości mogą liczyć na równomierne zaspokojenie. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego, czy sądów powszechnych ugruntowany jest pogląd, iż dawny art. 298 § 2 kodeksu handlowego, który ma normatywna treść zbieżną z treścią art. 116 § 1 pkt. l lit b Ordynacji podatkowej, ma na celu ochronę wierzycieli /wyrok Sądu Najwyższego z 6 czerwca 1997r. II CKN 65/97 OSNC 1997/11 poz.181; wyrok Sądu Najwyższego z 16 października 1998r -III CKN 650/97 OSNC 1999/3 poz.64/. Jeśli się zaś weźmie pod uwagę fakt, że z kolei jednym z celów postępowania upadłościowego jest zapobieżenie dowolnemu i wybiórczemu zaspokajaniu dłużników jednych wierzycieli kosztem innych /por. postanowienie Sądu Najwyższego z 26 sierpnia 1999r. IIICKN 24/99 OSNC 2000/3 poz.54/ to wynika z powyższego, że właściwy czas do zgłoszenia upadłości, o jakim mowa w art. 116 Ordynacji podatkowej, to czas w jakim zarząd spółki nie jest w stanie realizować zobowiązań względem wszystkich wierzycieli, którzy po ogłoszeniu upadłości mogą liczyć na równomierne zaspokojenie.

Przy ustalaniu zatem, czy zgłoszenie wniosku o upadłość nastąpiło we właściwym czasie, należy ocenić czy wniosek o upadłość został złożony w takim czasie, aby wszyscy wierzyciele mieli możliwość uzyskania równomiernego, chociaż tylko częściowego, zaspokojenia z majątku spółki. Odpowiedzialność za zrealizowanie tego celu spoczywa na członkach zarządu spółki, oni są bowiem uprawnieni i zobowiązani do kontrolowania stanu finansów i majątku spółki oraz do zgłoszenia wniosku o upadłość lub otwarcie postępowania układowego, gdy zachodzą do tego podstawy. Każdy zatem z członków zarządu spółki powinien zadbać z należytą starannością o ochronę interesów wszystkich wierzycieli zagrożonych stanem niewypłacalności spółki i nie dopuścić, aby niektórzy z wierzycieli zostali zaspokojeni ze szkodą dla innych. Wniosek o ogłoszenie upadłości może być zatem uznany za zgłoszony we właściwym czasie, gdy wykazane zostanie, że zgłaszając go zarząd (członek zarządu) uczynił ze swej strony wszystko, by nie dopuścić do zniweczenia celu postępowania upadłościowego poprzez stworzenie sytuacji, w której tylko niektórzy wierzyciele są zaspokajani kosztem innych.

O przesłance "braku winy" w sytuacji niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, można mówić jedynie wtedy, gdy członek zarządu spółki, przy zachowaniu wszelkiej należytej staranności podczas prowadzenia jej spraw, wniosku takiego nie złożył z przyczyn od niego niezależnych. Dla wykazania tej przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość (Wyrok NSA z 22.02.2022 r., (...), LEX nr 3320009).

Przesłanka braku winy, o której mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b o.p. dotyczy zarówno winy umyślnej, jak i nieumyślnej, a tej ostatniej zarówno w postaci lekkomyślności, jak i niedbalstwa. O "braku winy", o którym mowa w art. 116 § 1 o.p., w sytuacji niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości można mówić jedynie wtedy, gdy członek zarządu spółki, przy zachowaniu wszelkiej należytej staranności podczas prowadzenia jej spraw, wniosku takiego nie złożył z przyczyn od niego niezależnych. Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej, o której mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b o.p. nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na niego powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn od niego całkowicie niezależnych (np. obłożna choroba) /tak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 22 marca 2018 r,I SA/O. 23/18/.

Niewypłacalność oznacza niewykonywanie przez dłużnika jego wymagalnych zobowiązań, przy czym nieistotne jest, czy nie wykonuje wszystkich zobowiązań, czy też tylko niektórych z nich. Nieistotny jest także rozmiar niewykonywanych przez dłużnika zobowiązań. Nawet niewykonywanie zobowiązań o niewielkiej wartości oznacza jego niewypłacalność.

Niewypłacalność istnieje nie tylko wtedy, gdy dłużnik nie ma środków, lecz także wtedy, gdy dłużnik nie wykonuje zobowiązań z innych przyczyn. Niewypłacalność dłużnika istnieje zawsze, gdy nie wykonuje on swoich wymagalnych zobowiązań. Wprawdzie literalna wykładnia art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.) może doprowadzić do wniosku, że niezapłacenie choćby jednego wymagalnego zobowiązania pieniężnego powoduje niewypłacalność dłużnika w rozumieniu tego przepisu, to jednak wykładnia celowościowa wskazuje na to, że niewykonywanie zobowiązań, prowadzące do uznania dłużnika za niewypłacalnego winno mieć charakter trwały i dotyczyć przeważającej części zobowiązań / (...) 64/18 - wyrok NSA (N) z dnia 03-07-2018/.

Przy tym nie można odmówić członkowi zarządu prawa do podjęcia ryzyka i niezgłoszenia wniosku o upadłość mimo wystąpienia stosownych ku temu przesłanek ustawowych w sytuacji, gdy według jego oceny uda się opanować sytuację finansową i w konsekwencji spłacić całość zobowiązań. Jednak, jeśli zarządzający spółką takie ryzyko podejmuje, to musi to czynić ze świadomością odpowiedzialności z tym związanej i liczyć się z tym, że w przypadku dokonania błędnej oceny sytuacji rodzącej w konsekwencji choćby częściową niemożność zaspokojenia długów przez spółkę, to sam będzie musiał ponieść subsydiarną odpowiedzialność finansową /wyrok WSA w Białymstoku 2019.02.13 I SA/Bk (...) LEX nr 2628128/.

W uznaniu Sądu wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie pozwalają na uznanie, że określone w art. 116 § 1 pkt. 1 ordynacji podatkowej przesłanki, które pozwalałby na zwolnienie od odpowiedzialności za zobowiązania spółki z o.o., w przypadku wnioskodawcy zostały spełnione.

Przede wszystkim z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że z płatnością składek wobec ZUS spółka zaczęła zalegać od stycznia 2013 roku (z datą wymagalności na dzień
15 lutego 2013 roku). Co więcej, spółka posiadała także zaległości wobec innych wierzycieli, albowiem (...) BANK S.A. pisemnie w dniu 16 listopada 2017 roku oraz w dniu
28 listopada 2017 roku poinformował Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w S., iż nastąpił zbieg egzekucji z organami sądowymi, Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w S. M. K., Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym Szczecin - P. i Zachód A. K. oraz Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Kaliszu K. S..

W oparciu o opinie biegłego z zakresu ekonomiki przedsiębiorstw zatrudnienia i płac Sąd ustalił, że zadłużenie (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. rosło permanentnie od 15-02-2013 roku. Składki za cały wskazany okres nie były opłacane. Natomiast w dniu 25.02.2019 r. dokonano wpisu do rejestru KRS o następującej treści: WYKREŚLENIE WSZYSTKICH WPISÓW Z KRAJOWEGO REJESTRU SĄDOWEGO. Wpis na ten dzień nie był prawomocny. Z opinii w/w biegłego wynika także, że z uwagi na brak dokumentacji finansowej przedmiotowej spółki nie sposób można było ustalić okoliczności wymienione w art. 11 ust.2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.

W ocenie sądu, sam fakt posiadania środków majątku nie oznacza możliwości spłaty zobowiązań wobec jednego dłużnika z pominięciem innym. Nawet gdyby przyjąć, że firma posiadała środki, które można było przeznaczyć na spłatę należności względem ZUS nie wpływa na treść formułowanych wniosków, co do istnienia upadłości w ujęciu płynnościowym wobec trwałego zaprzestania spłaty zobowiązań. Okoliczność płacenia składek bądź nie w terminie wynika z obiektywnej oceny na podstawie dostępnej dokumentacji. Z tego punktu widzenia nie ma znaczenia motywacja zaprzestania dokonywania na bieżąco zapłaty za należne zobowiązania. Ewentualny brak przesłanek do ogłoszenia upadłości w kontekście zadłużeniowym w rozumieniu art. 11 ust.2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, nie zmienia więc faktu, iż nie zmieniają się okoliczności spełnienia przesłanki do ogłoszenia upadłości w rozumieniu płynnościowym. Okoliczność ta stanowi natomiast samodzielną i wystarczającą przesłankę do złożenia wniosku o upadłość. Na podstawie zatem zaległych nieuregulowanych zobowiązań w oparciu o opinie biegłego z zakresu ekonomiki przedsiębiorstw zatrudnienia i płac przyjąć należało, że przesłanki do ogłoszenia w niniejszej sprawie upadłości z powodu niewykonywania wymagalnych zobowiązań w oparciu o treść art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego, 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze wystąpiły już w roku 2013 - od 1 marca 2013 roku.

W ocenie Sądu w okolicznościach sprawy nie można również dojść do przekonania, iż problemy zdrowotne, z jakimi niewątpliwie borykał się wnioskodawca, nie pozwalały mu na pełnienie w spornym okresie funkcji prezesa zarządu w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. W istocie z poczynionych przez sąd ustaleń wynika, że w maju 2013 roku wnioskodawca podjął leczenie w (...) w Ł. z powodu występujących zaburzeń depresyjno- lekowych i kontynuował leczenie przez okres półtora roku.

Należy przypomnieć, że nie każda choroba stanowić będzie o braku winy, ale tylko taka, w wyniku której członek zarządu pozbawiony był możliwości podejmowania decyzji, w tym decyzji o zgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości /tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2018 r. , I (...)/. Także okoliczności takie jak zamieszkiwanie poza granicami Polski, stan zdrowia, podeszły wiek nie uzasadniają zwolnienia od odpowiedzialności określonej przepisem art.116 Ordynacji podatkowej. /tak wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 8.04.2008 r, I SA/Go 984/07/.

Skarżący oprócz załączenia dokumentacji medycznej nie przedłożył żadnych dowodów wskazujących, iż schorzenia, na które cierpi upośledzały czynności organizmu w stopniu uniemożliwiającym działanie/ podejmowanie decyzji w spornym okresie. Załączone dokumenty medyczne zaś tej okoliczności nie potwierdzają. Na akceptację tutejszego sądu zasługiwały także wnioski, które biegły z zakresu psychiatrii poczynił na gruncie swych opinii uzupełniających. Przyjąć należało, że dopiero w okresie od maja 2013 roku i dalej P. R. nie mógł z powodu stanu zdrowia podejmować czynności w ramach pełnionej funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. Wcześniej należało uznać ubezpieczonego za zdolnego do pełnienia w/w funkcji.

W kontekście powyższego, zdaniem sądu podnoszone przez odwołującego okoliczności, że stan jego zdrowia, wpływał na możliwość podejmowania przez niego w spornym okresie decyzji i sprawowania przez niego nadzoru nad działalnością spółki, pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W tym miejscu podnieść również należy, iż wykładnia art. 116 ustawy - Ordynacja podatkowa powinna uwzględniać przede wszystkim funkcję ochrony praw Skarbu Państwa - podmiotu uprawnionego do uzyskania należności podatkowych. Przesłanka ewentualnego braku winy członka zarządu spółki prawa handlowego w zakresie złożenia wniosku o upadłość we właściwym czasie powinna być oceniania według kryteriów prawa handlowego, czyli według miary podwyższonej staranności oczekiwanej od osoby pełniącej funkcję organu osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą, miary tej staranności uwzględniającej pewne (podwyższone) ryzyko gospodarcze związane z prowadzeniem tej działalności /por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w K. z dnia 14 września 2016 r., I SA/Kr 757/16, opubl. L./.

W ocenie Sądu wbrew zapatrywaniom wnioskodawcy nie zachodziły jakiekolwiek względy usprawiedliwiające brak złożenia wniosku o upadłość w przepisanym terminie. Skarżący pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. winien mieć pełną świadomość, że jedynym z obowiązków prezesa zarządu jest monitorowanie zadłużenia spółki. Na gruncie rozpoznawanej sprawy wnioskodawca w okresie sprawowania funkcji członka zarządu ,,powierzając” prowadzenie spraw finansowych spółki prokurentowi przedmiotowej spółki (...) dopuścił do dalszego funkcjonowania spółki na rynku bez należytej kontroli jej finansów, mimo rosnącego zadłużenia, nie dbając o interesy wierzycieli w tym ZUS, czego nie sposób wytłumaczyć obiektywnymi powodami, lecz tylko i wyłącznie zawinionym postępowaniem samego odwołującego. W konsekwencji w ocenie Sądu, brak jest jakichkolwiek okoliczności, które zwalniałyby od odpowiedzialności wnioskodawcę za zobowiązania z tytułu składek powstałe w spornym okresie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w pkt 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U.2018.0.265 t.j.) biorąc pod uwagę wartość zgłoszonego roszczenia.

z/odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawcy przez PI