Sygn. akt II Ka 316/21
Dnia 24 listopada 2021r.
Sąd Okręgowy w Krośnie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SO Arkadiusz Trojanowski
Protokolant: st. sekr. sądowy Renata Walczak-Wójcik
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jaśle – Andrzeja Dubiela
po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 27 października i 24 listopada 2021 r.
sprawy A. K. (1), s. S. i B. zd. K., ur. (...) w J.
oskarżonego o przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. i inne
na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę z urzędu
od wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 7 czerwca 2021 roku,
sygn. akt II K 585/20
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że eliminuje z opisu przypisanych oskarżonemu A. K. (1) w pkt VII czynów sformułowanie: „stosował wobec niego groźby bezprawne” a z kwalifikacji art. 224 § 2 k.k. i art. 11 § 2 k.k. oraz za podstawę prawną skazania przyjmuje art. 226 § 1 k.k.,
II. w pozostałej części utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy,
III. zwalnia oskarżonego A. K. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sadowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za drugą instancję,
I. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. M. (1) – Kancelaria Adwokacka w R. kwotę 1033,20 zł /jeden tysiąc trzydzieści trzy złote i dwadzieścia groszy/, obejmującą podatek VAT, tytułem nieopłaconych kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 316/21 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
2 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 7 czerwca 2021 r., sygn. akt: II K 585/20 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☒ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
1.5. Ustalenie faktów |
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.1.1. |
||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.2.1. |
1.6. Ocena dowodów |
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
|||
Lp. |
Zarzut |
||
3.1. |
Obraza przepisów prawa materialnego, tj. art. 226 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k., polegającą na przyjęciu, że oskarżony swoich zachowaniem zrealizował znamiona ww. czynów, poprzez znieważenie słowami powszechni uznanymi za obelżywe w nocy z dnia 24/25 lipca 2020 r. na terenie Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w J. lekarza A. S. i stosowanie wobec niego gróźb bezprawnych podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych polegających na badaniu oskarżonego, celem ustalenia, czy może on być osadzony w zakładzie karnym, celem odbycia kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu przyznana lekarzowi w art. 44 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty nie obejmuje sytuacji innych, niż udzielanie pomocy doraźnej (a więc udzielanie pierwszej pomocy i podejmowanie medycznych czynności ratunkowych) łub pomocy lekarskiej wtedy, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz w innych wypadkach niecierpiących zwłoki, a w tak w przedmiotowej sprawie nie jest, |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy oskarżonego należy uznać za nieuzasadniony. W realiach niniejszej sprawy lekarzowi A. S. (1) z pewnością przysługiwała ochrona prawna należna funkcjonariuszom publicznym, a to z uwagi na art. 44 pkt 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. A. S. (1) w nocy z dnia 24/25 lipca 2020 r. pełnił dyżur na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym na terenie Szpitala (...) w J., będącym tzw. (...), których działalność reguluje ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Szpital jako Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej wykonuje zadania publiczne w zakresie ochrony zdrowia. Według art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej. podmiot ten może uzyskiwać środki finansowe z odpłatnej działalności leczniczej. Umowy o udzielanie tych świadczeń zawiera z kolei ze świadczeniodawcami również Narodowy Fundusz Zdrowia, dysponujący środkami publicznymi określonymi w art. 116 ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Z powyższego wynika więc, że lekarz wykonujący zawód w (...), a więc w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w związku z udzielaniem w nim świadczeń zdrowotnych jest objęty ochroną prawną należną funkcjonariuszom publicznym zgodnie z art. 44 pkt 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Sąd pierwszej instancji uzasadnił wprawdzie objęcie lekarza A. S. ochroną prawną należną funkcjonariuszom publicznym, błędnie na podstawie art. 44 pkt. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, nie zmienia to jednak fakt, że ochrona ta faktycznie ww. przysługiwała jednak na innej podstawie prawnej. |
|||
3.2. |
Obraza przepisów prawa materialnego, tj. art. 226 § 1 kk, polegającą na przyjęciu, że oskarżony swoich zachowaniem zrealizował znamiona ww. czynu, poprzez znieważenie słowami powszechni uznanymi za obelżywe w nocy z dnia 24/25 lipca 2020 r. na terenie Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w J. lekarza T. K. (1) i stosowanie wobec niego gróźb bezprawnych podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych polegających na badaniu oskarżonego, celem ustalenia, czy może on być osadzony w zakładzie karnym, celem odbycia kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu przyznana lekarzowi w art. 44 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty nie obejmuje sytuacji innych, niż udzielanie pomocy doraźnej (a więc udzielanie pierwszej pomocy i podejmowanie medycznych czynności ratunkowych) lub pomocy lekarskiej wtedy, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz w innych wypadkach niecierpiących zwłoki, a w tak w przedmiotowej sprawie nie jest, |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy jest całkowicie niezasadny. Argumentacja przedstawiona w zakresie pkt. 3.1 jest adekwatna również w odniesieniu do powyższego zarzutu. Lekarzowi T. K. przysługiwała ochrona prawna należna funkcjonariuszom publicznym, z uwagi na art. 44 pkt 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, nie zaś na podstawie pkt 1 ww. art. |
|||
3.3. |
Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia tj. art. 413 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez przyjęcie, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona przestępstwa z art. 224 § 2 k.k., opisanego w punkcie VII zaskarżonego wyroku, odnoszącego się do lekarza A. S., mimo braku w opisie czynu zarzucanego i przypisanego oskarżonemu ustawowego zwrotu określającego znamię czynności wykonawczej, tj. działania w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy należy uznać za zasadny. Na wstępie należy zaznaczyć, że z opisu powyższego zarzutu wynika, iż obrońca zarzuca obrazę art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., nie zaś § 1 pkt. 1 k.p.k.. Niemniej jednak zarzut obrońcy jest zasadny, opis czynu zawarty w pkt. VII wyroku Sądu pierwszej instancji nie koresponduje ze znamionami przestępstwa z art. 224 § 2 k.k., tj. opis ten nie wskazuje znamienia „celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej”. Powyższego celu w opisie przypisanego czynu nie było, więc przesłanki z art. 224 § 2 k.k. nie zostały zrealizowane. |
|||
3.4. |
Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu, że oskarżony kierował dnia 24 lipca 2020 r. w J. na ul. (...) w ruchu lądowym samochodem osobowym marki V. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, podczas gdy okoliczność ta nie ma potwierdzenia w materiale dowodowym, ponieważ oskarżony A. K. (1) w złożonych wyjaśnieniach podał, że w dniu zdarzenia siedział na fotelu kierowcy, jednak silnik samochodu był wyłączony, co potwierdził świadek M. M. (2), a co w konsekwencji przekłada się na przyjęcie, że oskarżony nie prowadził samochodu w strefie ruchu nie stosując się do decyzji o cofnięciu uprawnień, |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy należy uznać za całkowicie bezzasadny w światle zgromadzonego materiału dowodowego. Wyjaśnienia oskarżonego A. K. w części w której twierdził, iż nie prowadził w dniu 24 lipca 2020 r. samochodu osobowego marki V. w stanie nietrzeźwości, gdyż silnik samochodu był wyłączony, zostały prawidłowo uznane za Sąd pierwszej instancji za całkowicie niewiarygodne. Z zeznań, przeprowadzających wówczas interwencję funkcjonariuszy policji D. U. (k. 186-187) i K. K. (187-188), które zostały zasadnie przez Sąd pierwszej instancji, uznane za wiarygodne, spójne i nie budzące najmniejszym wątpliwości wynika, że oskarżony został zatrzymany przez policjantów w trakcie manewru wycofywania, a więc niewątpliwie prowadził samochód. Natomiast zeznania świadka D. M. (k. 201-202), którego łączą z oskarżonym relacje rodzinne i koleżeńskie, są sprzeczne z kluczowymi w niniejszej sprawie dowodami, i są, także zdaniem Sądu odwoławczego, częścią przyjętej linii obrony oskarżonego. |
|||
3.5. |
Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu, że oskarżony w nocy z 24/25 lipca 2020 r. w celu zmuszenia funkcjonariusza policji K. K. do zaniechania prawnej czynności służbowej polegającej na zatrzymaniu oskarżonego i doprowadzeniu go do zakładu karnego celem odbycia kary pozbawienia wolności, stosował wobec niego groźby bezprawne i naruszył jego nietykalność cielesną, w sytuacji gdy z wyjaśnień oskarżonego jednoznacznie wynika, że nie działał on z zamiarem zmuszenia funkcjonariusza policji do zaniechania prawnej czynności służbowej, gdyż w pełni zdawał sobie sprawę, że jego doprowadzenie do jednostki penitencjarnej przez funkcjonariuszy policji jest nieuniknione. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy należy uznać za całkowicie bezzasadny. Z zeznań funkcjonariuszy D. U. i K. K. wynika jednoznacznie, iż zachowanie oskarżonego po okazaniu mu przez funkcjonariusza K. K. nakazu doprowadzenia do Zakładu Karnego wykracza daleko poza „wyładowywanie złości” jak twierdzi obrońca. Oskarżony uderzał głową w stół, czym zmusił policjantów do interwencji zapobiegającej jego samookaleczeniu się, nadto formułował szereg gróźb pod adresem funkcjonariusza K. K., w tym iż go „załatwi, posądzi o pobicie i spowodowanie u niego obrażeń”. Świadczy to o tym, że oskarżony swoim zachowaniem próbował wywrzeć presję na funkcjonariuszu, tak aby z uwagi na kierowane pod jego adresem zarzuty zaprzestał on wykonywać wobec oskarżonego dalszych czynności. |
|||
3.6. |
Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu, że oskarżony w nocy z 24/25 lipca 2020 r. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji sierż. sztab. D. U., poprzez oplucie jego munduru podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w sytuacji gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, że oskarżony opluł tylko jednego z policjantów tj. K. K., |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy jest całkowicie bezzasadny. Z zeznań funkcjonariuszy wynika, że zarówno K. K. jak i D. U. zostali opluci przez oskarżonego, przez co została naruszona ich nietykalność cielesna. Fakt, że oskarżony chciał opluć jedynie K. K. nie ma żadnego znaczenia w perspektywie przypisania mu popełnienia przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. również wobec D. U.. Oskarżony co wynika z zeznań świadków, „splunął w ich kierunku”, co oznacza, że nawet jeżeli nie chciał opluć D. U., to jednak z pewnością się godził z tym, że może to przypadkowo zrobić. |
|||
3.7. |
Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu, że oskarżony w nocy z 24/25 lipca 2020 r. w J. w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym pomówił pełniącego dyżur lekarza A. S. o nadużywanie alkoholu i pełnienie obowiązków służbowych w stanie nietrzeźwości tj. o postępowanie mogące poniżyć go w opinii publicznej oraz narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu lekarza, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego tj. z nagrania interwencji dołączonego do akt sprawy przez K. K. wynika, że oskarżony nie wypowiadał tego rodzaju słów, |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||
Zarzut obrońcy oskarżonego należy uznać za całkowicie bezzasadny. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że sam oskarżony w wyjaśnieniach ( k. 186) przyznał, że wypowiadał słowa mające charakter pomówienia o nadużywanie alkoholu i pełnienie obowiązków służbowych w stanie nietrzeźwości, o czym świadczy cyt.: „ja faktycznie powiedziałem lekarzowi S., że nadużywa alkoholu i pełni obowiązki w takim stanie, ponieważ wcześniej od innych osób słyszałem, że takie sytuacje mają miejsce”. Ponadto, będący świadkami bezpośrednimi tego zdarzenia funkcjonariusze, również zeznali, że oskarżony pomawiał lekarza S. o to, że jest „pijakiem i, że przyjmuje na oddziale pijany”(k. 188) oraz, że „jest alkoholikiem, przyjmuje w stanie nietrzeźwości” (k. 188).W związku z powyższym, ustalenia Sądu pierwszej instancji w tym zakresie zdaniem Sądu odwoławczego są zasadne i korelują z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego. |
|||
Wniosek |
|||
Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od przestępstw z: -180a kk, -przestępstwa zakwalifikowanego jako art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, dotyczącego lekarza A. S., -przestępstwa z art. 226 § 1 kk, odnoszącego się do lekarza T. K., -przestępstwa z art. 212 § 1 kk, -przestępstwa z art. 222 § 1 kk, odnoszącego się do D. U., Ponadto, w zakresie czynu odnoszącego się K. K. opisanego w punkcie VI zaskarżonego wyroku, obrońca wniósł o wyeliminowanie z opisu czynu kwestii odnoszących się do działania przez oskarżonego w celu zmuszenia funkcjonariusza Policji sierż. sztab. K. K. do zaniechania prawnej czynności służbowej, polegającej na zatrzymaniu oskarżonego i doprowadzeniu go do zakładu karnego celem odbycia kary pozbawienia wolności i w konsekwencji wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej art. 224 § 2 kk. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||
Wniosek obrońcy należy uznać za częściowo zasadny w zakresie odnoszącym się do pkt VII zaskarżonego wyroku. Sąd Odwoławczy postanowił wyeliminować z kwalifikacji prawnej w pkt VII wyroku art. 224 § 2 k.k., a z opisu czynu stosowanie gróźb karalnych. Opis czynu sprawcy dokonany przez Sąd nie uzasadnia realizacji jednego ze znamion wskazanych w art. 224 § 2 k.k., tj. „celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej”. W pozostałym zakresie, z uwagi na fakt, iż sprawstwo wskazanych przestępstw zostało przez Sąd pierwszej instancji należycie wykazane wniosek obrońcy należy uznać za bezzasadny. |
|||
Wniosek |
|||
Oskarżony wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||
Wniosek oskarżonego jest całkowicie bezzasadny i niczym nieuzasadniony. Z uwagi na jego treść Sąd odwoławczy zinterpretował go wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Z uwagi na fakt, iż nie zachodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, a materiał dowodowy zebrany w sprawie jest kompletny Sąd odwoławczy uznał wniosek oskarżonego za bezzasadny. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
4.1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy, z wyjątkiem orzeczenia w przedmiocie przypisania sprawstwa oskarżonemu za przestępstwo z art. 224 § 2 k.k. popełnionego na szkodę A. S. (pkt. VII wyroku), podstawy prawnej skazania (pkt. VII wyroku) oraz wykreślenia z podstawy prawnej art.11 § 2 k.k. (pkt VII wyroku) |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wyrok ten, zarówno w zakresie sprawstwa zarzucanych oskarżonemu czynów, które zostały w sposób wystarczający wykazane, jak i w zakresie orzeczonej kary i środków karnych, jest w pełni prawidłowy. W tym też zakresie wyrok ten należało uznać za słuszny i trafny. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć dotyczących rodzaju i wysokości kary oraz nawiązki. W tym miejscu należy zaznaczyć, że apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji złożył zarówno obrońca oskarżonego jak i sam oskarżony. O ile obrońca wskazał szereg zarzutów, które były przedmiotem rozpoznania Sądu odwoławczego, tak apelacja oskarżonego opierała się na lakonicznym stwierdzeniu, iż oskarżony nie zgadza się z wyrokiem Sądu I instancji i żąda ponownego rozpatrzenia sprawy. |
|
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok ten sposób, że wyeliminował z opisu przypisanych oskarżonemu A. K. (1) w pkt VII czynów sformułowanie: „stosował wobec niego groźby bezprawne” a z kwalifikacji art. 224 § 2 k.k. i art. 11 § 2 k.k. oraz za podstawę prawną skazania przyjął art. 226 § 1 k.k.. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Powodem powyższej zmiany była zasadność zarzutu obrońcy opisanego w pkt. 3.3. Sąd pierwszej instancji w opisie czynu zarzuconego i przypisanego sprawcy, tj. z art. art. 224 § 2 k.k (w zakresie pkt. VII wyroku)., nie wskazuje na realizację znamienia „celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej”, w związku z czym nie można oskarżonemu przypisać powyższego przestępstwa z uwagi na brak realizacji ustawowych znamion i kierunek apelacji. Konsekwencją wyeliminowania z kwalifikacji prawnej wskazanej w pkt. VII wyroku, przestępstwa z 224 § 2 k.k, jest również wykreślenie kumulatywnego zbiegu przepisów, tj. art. 11 § 2 k.k., gdyż wykreślony przepis pozostawał w zbiegu jedynie ze skutecznie przypisanym oskarżonemu przestępstwem z art. 226 § 1 k.k., który w związku z powyższym stanowił podstawę wymiaru kary, nie zaś art. 224 § 2 k.k w zw. z art. 11 § 3 k.k |
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
5.3.1.1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
5.3.1.4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
III IV |
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego A. K. (1) w całości od ponoszenia kosztów procesu za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za drugą instancję. Sytuacja materialna, majątkowa i rodzinna oraz wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w ocenie Sądu Odwoławczego przemawia za tego rodzaju orzeczeniem. Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w zw. z § 11 ust .2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz kierując się orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. akt: SK 66/19, Sąd zasądził od Skarbu Państwa stosowaną kwotę tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym. |
7. PODPIS |
0.1.1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Rozstrzygnięcie co do winy. |
|||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.1.1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
0.1.1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
2 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
oskarżony |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Rozstrzygnięcie co do winy oraz kary. |
|||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☒ |
brak zarzutów |
|||||
0.1.1.4. Wnioski |
||||||
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |