Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 387/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 lipca 2021 r., sygn. akt XII K 141/20

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy oskarżonego R. P.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

X

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

X

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

X

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

X

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

1.) błędy w ustaleniach faktycznych, które miały wpływ na treść wyroku, polegające na tym, że:

a.) Sąd Okręgowy wskazał, że oskarżony „był uprawniony do dokonywania transakcji z rachunku bankowego, z tym zastrzeżeniem, że musiały być one każdorazowo potwierdzane przez spółkę i mieć związek z działalnością spółki”, podczas gdy ustalenie takie nie jest prawdziwe i nie wynika z żadnego dowodu w sprawie, a przede wszystkim jest sprzeczne z treścią art. 201 i następne k.s.h.;

b.) oskarżony R. P. miał prawo do otrzymywania wynagrodzenia „przez cały 2017 rok w wysokości 8 000 złotych miesięcznie”, podczas gdy żaden dowód nie wskazywał, aby oskarżony mógł pobierać wynagrodzenie tylko do grudnia 2017 roku, lecz dopóki pełnił funkcję w Zarządzie, czyli do czerwca 2018 roku; nadto nie został sporządzony żaden dokument, z którego wynikałoby, iż oskarżony może otrzymywać wynagrodzenie wyłącznie w kwocie 8.000 zł, zaś to w interesie wspólników spółki, którzy powierzyli oskarżonemu funkcję w Zarządzie spółki leżało sporządzenie takiego pisemnego dokumentu (np. Uchwały Zgromadzenia Wspólników), zaś wobec braku jego sporządzenia nie można twierdzić, iż kwoty wypłacane ponad 8.000 zł miesięcznie zostały przez oskarżonego przywłaszczone;

c.) oskarżony wykonał samodzielnie wszystkie przelewy z rachunku bankowego Spółki w 2017 roku, podczas gdy twierdzenie takie nie wynika z dowodów zgromadzonych w aktach sprawy, w szczególności nie znalazł się w aktach sprawy dokument wystawiony przez Bank (...) S.A. z którego wynikałoby z jakiego loginu i IP dokonywano poszczególnych przelewów, i to pomimo że obrona na etapie sądowym wnioskowała o taki dowód;

d.) fakt dokonywania przez oskarżonego przedmiotowych wypłat objętych aktem oskarżenia spółka ujawniła dopiero w styczniu 2018 roku, podczas gdy z zeznań świadków: G. K., K. D., K. C. oraz wyjaśnień oskarżonego wynikało, iż K. C. zajmował się także sprawami finansowymi spółki, a przede wszystkim miał dostęp do rachunku bankowego, z którego oskarżony wykonywał przedmiotowe przelewy, wobec czego oczywistym jest, iż K. C. oraz pozostali wspólnicy musieli w ciągu 2017 roku wiedzieć o tym, jakie przelewy z konta spółki i w jakich kwotach wykonywał oskarżony;

e.) oskarżony przywłaszczył urządzenia elektroniczne (telefony i routery internetowe) zakupione przez spółkę na mocy 9 umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. i (...), podczas gdy w chwili odejścia oskarżonego z funkcji w zarządzie spółki nie powstał żaden protokół zdawczo - odbiorczy, wobec czego nie można stwierdzić, jakie ruchomości i dokumenty oskarżony zwrócił spółce a jakie nie, zaś sama spółka nigdy nie wzywała oskarżonego do zwrotu jakichkolwiek ruchomości, a jedynie złożyła w tym zakresie zawiadomienie o przestępstwie, wobec czego nie sposób twierdzić, iż oskarżony przywłaszczył urządzenia, co do których nigdy nie był wzywany do wydania;

f.) oskarżony fałszował podpis K. C. na umowach o dzieło z A. K. (1), gdyż podpis K. C. jako wspólnika był wymagany dla ważności umowy, podczas gdy podpis wspólnika nie był absolutnie w tym wypadku wymagany, zaś nakreślenie podpisów (...) wynikało wyłącznie z mylnego przekonania oskarżonego, iż jest to wymagane prawem;

- i w konsekwencji błąd w ustaniach faktycznych polegający na uznaniu, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynu stanowiących przestępstwo przywłaszczenia;

2.) naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodą ocenę dowodu z zeznań świadka K. C. i uznanie ich za wiarygodne także w zakresie, w jakim świadek ten wskazał, iż: „logowałem na konto C., ale nie przeglądałem historii operacji, ponieważ mamy dziennie od kilkunastu do kilkudziesięciu przelewów, a nie byłem wówczas odpowiedzialny za prowadzenie finansów spółki. Bardziej mnie interesował stan rachunku”, podczas gdy zeznania te w zakresie wskazania, iż świadek rzekomo logował się na konto, ale nie przeglądał historii operacji są niewiarygodne w kontekście zasad doświadczenia życiowego, zaś po drugie zeznania tego świadka, iż nie prowadził On spraw spółki są sprzeczne z innymi dowodami, jak wyjaśnienia oskarżonego, zeznania G. K., która wskazała, iż „w sprawach księgowych (...) z naszą firma kontaktował się jeszcze K. C. (...) Pan K. C. był chyba dyrektorem finansowym” oraz zeznaniami K. D.: „kwestią finansową spółki zajmował się R. P.. Wydaje mi się, że w tej części wspierał go K. C.

3.) naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., poprzez niedokładne określenie w pkt I c wyroku - czynu, za który oskarżony został skazany, poprzez wskazanie jedynie, iż czyn ten polegał na „dokonaniu przelewów (...) w łącznej kwocie 99.100 zł”, podczas gdy akt oskarżenia obejmował w tym zakresie 64 przelewy o łącznej wartość 195.100 zł, wobec czego wyrok nie określa, wykonanie których z tych przelewów było w rzeczywistości przestępstwem, a których nie;

4.) naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 46 k.p.k. poprzez orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie 148.406,49 zł zamiast 108.406,49 zł, gdyż oskarżony pełnił funkcję Prezesa zarządu do czerwca 2018 roku, więc nawet przy przyjęciu ustaleń Sądu Okręgowego także za okres od stycznia do czerwca 2018 roku należne Mu był wynagrodzenie 8.000 zł miesięcznie, co łącznie daje kwotę 48.000 zł, czego jednak Sąd nie uwzględnił; nadto Sąd nakazał wydać także dwa urządzenia bez zbadania, czy oskarżony na dziś je posiada, co czyni wyrok w tej części niewykonalnym;

5.) naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 41 k.k., poprzez orzeczenia środka karnego w postaci „zakazu zajmowania stanowisk związanych z działalnością finansową", podczas gdy tak określony zakres środka karnego jest nieprecyzyjny, gdyż brak mu obiektywnych kryteriów, w oparciu o które będzie można stwierdzić, jakie dokładnie stanowisko związane jest z działalnością finansową, a jakie nie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

X niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne lub niezasadne.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje: apelacja obrońcy oskarżonego okazała się jedynie częściowo zasadna, zarzuty w niej postawione nie mogły skutecznie spowodować zamiany orzeczenia sądu I instancji w kierunku pożądanym przez apelującego, choć wywarły skutek w postaci wydania wyroku reformatoryjnego.

Na wstępie stwierdzić należy, że Sąd odwoławczy zgodził się z treścią zarzutu z pkt 5 apelacji obrońcy oskarżonego, albowiem uznać trzeba, że orzeczony na podstawie art. 41 k.k. środek karny w postaci „zakazu zajmowania stanowisk związanych z działalnością finansową” istotnie jest określony za szeroko i zdaniem Sądu Apelacyjnego nie precyzyjnie. Ograniczenie orzeczonego zakazu do „zakazu zajmowania stanowiska prezesa zarządu i dyrektora finansowego w spółkach prawa handlowego i cywilnego” czyni zadość art. 413 k.p.k. Zakaz zajmowania stanowisk winien obejmować tę sferę aktywności zawodowej, w której funkcjonował oskarżony, dokonując przestępstwa. Szerszy zakres zakazu jest zaś uzasadniony jedynie wtedy, gdy zachowanie sprawcy świadczy o zagrożeniu dla porządku prawnego także w sytuacji zajmowania w przyszłości innych, podobnych stanowisk, takiego zagrożenia, zwłaszcza wobec orzeczenia o charakterze probacyjnym Sąd Apelacyjny nie dostrzega. Pozostałe zarzuty stawiane orzeczeniu nie są zasadne.

Sąd Okręgowy rozpoznając tę sprawę nie popełnił błędów ani w zakresie gromadzenia dowodów ani ich oceny, która, wbrew twierdzeniom apelującego dokonana została w sposób swobodny, w zgodzie z obowiązkiem wynikającym z art. 7 k.p.k. Podkreślić na wstępie należy, iż oskarżony nigdy nie kwestionował pobrania przez siebie pieniędzy objętych zarzutami aktu oskarżenia i pobieranych na swoją rzecz, także z rachunku zarejestrowanego na A. K. (2). Nie stanowi błędnego ustalenia kwestia wynagrodzenia otrzymywanego przez oskarżonego od pokrzywdzonej spółki, kwota 8000 zł, jest nie tylko ustaleniem prawidłowym (na podstawie dowodu z zeznań i wyjaśnień) , ale i korzystnym dla oskarżonego, zwłaszcza w kontekście udokumentowanej kwoty jego wynagrodzenia ( jak chce skarżący) , w kwocie 300 zł miesięcznie. Nie zasadne są także i te zarzuty które mają na celu wykazanie, iż przelewy nie zostały dokonane przez oskarżonego, przeczy temu przede wszystkim przelanie tych pieniędzy na rachunki właśnie należące do oskarżonego, czemu on sam nie zaprzeczał ( vide relacja o spotkaniu ze wspólnikami, oraz świadkiem A. P. w styczniu 2018r, po odkryciu nieprawidłowości na rachunkach). Chybione są także i te zarzuty dotyczące negowania faktu, iż to oskarżony zajmował się sprawami finansowymi spółki. O tym, że oskarżony, a nie wskazany przez apelującego świadek K. C. zajmował się kwestiami finansowymi, świadczy także przedłożona do akt korespondencja mailowa pomiędzy oskarżonym a świadkiem C., jak i depozycje samego oskarżonego. W tym kontekście nie może być postrzegany jako skuteczny kontrargument apelującego, że świadek C. miał także wgląd w rachunki bankowe, skoro, jak wynika z jego depozycji , nie interesował się poszczególnymi operacjami na koncie.

Na uwagę zasługuje, w kontekście stawianych zarzutów, iż nastąpiła zmiana opisu i kwalifikacji prawnej czynów przypisanych względem stawianych początkowo zarzutów, w zakresie przede wszystkim wysokości kwoty przywłaszczonej (eliminacja art. 294 § 1 kk), jak i art. 296 § 2 kk.

Nie budzi wątpliwości sprzeniewierzenie, którego dopuścił się na szkodę pokrzywdzonej spółki oskarżony, prawidłowa jest także wyliczona przez Sąd I instancji kwota owego przywłaszczenia. Prawidłowe są także ustalenia dotyczące przypisania oskarżonemu czynu z art. 270§ 1 kk, co do tego przestępstwa wystarczy oprzeć się na samych wyjaśnieniach oskarżonego.

Niezasadny jest także zarzut dotyczący obrazy art. 413 § 2 kpk poprzez nietrafne określenie, czy też niedookreślenie przypisanego czynu, zapomina bowiem obrońca, iż mamy tu do czynienia z konstrukcją wynikającą z art. 12 § 1 kk – a ta konstrukcja czynu ciągłego pozwala na zbiorcze potraktowanie podejmowanych przez oskarżonego tożsamych przestępczych zachowań w określonym czasie. Nie ma tutaj mowy o przekroczeniu ram aktu oskarżenia . Kara orzeczona w wyroku nie jest karą niewspółmierną, dotyczy to kar jednostkowych jak i kary łącznej, Sąd I instancji uwzględnił dyrektywy określone w art. 53 k.k., zróżnicował stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, ocenę tę Sąd Apelacyjny w pełni podziela.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.

Wnioski

- o zmianę wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

X niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Jak w wyroku

Zwięźle o powodach zmiany.

Jak wyżej

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

7.  PODPIS

Anna Zdziarska Małgorzata Janicz Anna Nowakowska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 lipca 2021 r., sygn. akt XII K 141/20

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana