Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 394/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2020 r., sygnatura akt VIII K 189/18

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

-------------------

------------------------------------------------------------

-------------------------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

---------------------

--------------------------------------------------------------

-------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

-----------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut obrońcy oskarżonego E. H.

Naruszenie prawa procesowego, tj. art. 167 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k. oraz art. 9 § 1 k.p.k. polegające na nieprzeprowadzeniu dowodu z dokumentów – protokołów wyjaśnień oskarżonego w innych sprawach

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Odnosząc się do apelacji obrońcy osk. H. stwierdzić należy, iż całkowicie niezasadnym jest zarzut naruszenia prawa procesowego tj. art. 167 k.p.k. 2 § 2 k.p.k., 4 k.p.k. i 9 § 1 k.p.k. wobec niezałączenia przez Sąd I instancji protokołów zeznań oskarżonego w charakterze świadka w innych sprawach, celem skorzystania przez sąd z art. 60 § 4 kk i nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Po pierwsze warunkiem koniecznym dla zastosowania tego przepisu, który w przedmiotowej sprawie się nie ziścił jest wystąpienie z wnioskiem o nadzwyczajne złagodzenie kary przez prokuratora. Prokurator takiego wniosku nie złożył na żadnym etapie postępowania, w tym wprost zapytany także na rozprawie odwoławczej. Nie został zatem spełniony jeden z koniecznych warunków formalnych określonych w art. 60 § 4 kk.

Po drugie sąd apelacyjny zwraca uwagę, że instytucja określona w art. 60 § 4 posiada charakter fakultatywny i nawet jeśli ziszczą się wszystkie wskazane w tym przepisie warunki sąd nie ma obowiązku nadzwyczajnie wymierzonej kary łagodzić. Po trzecie w końcu, oskarżony nie dopełnił podstawowego warunku zastosowania 60§ 4 kk, gdyż fakt popełnienia przestępstwa zagrożonego karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności i jego istotne okoliczności ujawnił wyłącznie w zeznaniach złożonych przed organem ścigania w innej sprawie, a nie uczynił tego w wyjaśnieniach składanych w sprawie własnej.

Wniosek

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za przestępstwa z punktu I i III kar poniżej roku pozbawienia wolności, z punktu II i IV kary grzywny oraz kary łącznej w wymiarze poniżej 1 roku pozbawienia wolności, ewentualnie

2.  o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ oba wnioski niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Nie zaistniały podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia wymierzonych kar i co za tym idzie zmiany wyroku w sposób postulowany przez skarżącego. Brak jest również podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Podstaw takich skarżący nie wskazał.

Lp.

Zarzut obrońcy oskarżonego D. R.

1.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 w zw. z art. 5 § 2 oraz art. 7 k.p.k., polegającą na nierozstrzygnięciu przez sąd I instancji na korzyść oskarżonego występujących w sprawie istotnych wątpliwości, co do tego czy oskarżony popełnił zarzucane mu czyny oraz, że działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami

2.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k., poprzez naruszenie przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów i popadnięcie w dowolność ocen, w zakresie wyjaśnień oskarżonego E. H.

3.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, przez ustalenie, iż oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwa, podczas gdy przeprowadzona w sposób prawidłowy ocena materiału dowodowego winna prowadzić do odmiennych wniosków i uniewinnienia oskarżonego;

4.  rażąca niewspółmierność orzeczonych kar oraz obowiązku naprawienia szkody, w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa oraz w relacji do celów, jakie kara powinna spełnić w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ zarzuty niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., który pojawił się w apelacji obrońcy D. R. jest dalece nietrafny skoro lektura uzasadnienia orzeczenia sądu I instancji nie wskazuje aby orzekający w sprawie sąd powziął jakiekolwiek wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych czy wykładni prawa. Tym samym stwierdzić należy, że wywody zawarte w apelacji sprowadzają się w zasadzie do odmiennej oceny dowodów, niż ta, która została dokonana przez Sąd meriti.

Jednocześnie podnosząc zarzuty naruszenia art. 7 kpk i 5 § 2 kpk zapomina obrońca, że przepisy te maja charakter rozłączny a zatem zastosowanie art. 5 § 2 jest możliwe wówczas gdy mimo przeprowadzenia wszystkich możliwych dowodów oraz dokonania ich oceny, spełniającej wymogi określone w art. 7 kpk pojawią się wątpliwości, których nie da się wyeliminować.

Odnośnie zarzutu błędnej oceny wyjaśnień E. H. podniesionego w apelacji obrońcy D. R. wskazać należy, że Sąd Okręgowy wyczerpująco oraz logicznie wyjaśnił dlaczego w zakresie depozycji dotyczących oskarżonego R. w znacznej części odmówił wiary tym wyjaśnieniom. Wykazał, że cała działalność oskarżonego H. była fikcyjna i stanowiła część dużo większego przestępczego procederu związanego z wyłudzaniem podatku VAT. Wskazał na dowody przeciwne, w pełni wiarygodne, które potwierdziły fakt wystawiania przez oskarżonego nierzetelnych faktur, podawania nieprawdy w oświadczeniach i deklaracjach a także w wystawianych fakturach VAT, mających pozorować sprzedaż granulatu złota do firmy (...) sp. z o.o. a także fakt udaremnienia lub znacznego utrudniania stwierdzenia przestępnego pochodzenia środków pieniężnych. Te dowody to w szczególności zeznania świadków D. M., T. H., przelewy bankowe oraz decyzje właściwych organów skarbowych. Akta kontroli skarbowej, zawierające między innymi decyzje końcowe potwierdzają, że firma (...) nie prowadziła deklarowanej przez niego działalności gospodarczej z udziałem firmy (...). Sąd dokonał prawidłowej oceny tych dowodów, zarówno osobowych jak i z dokumentów. Zwrócił przy tym uwagę, że firma (...) figurowała na liście L., jak i inne uczestniczące w fikcyjnym obrocie podmioty, a D. R. nie rozliczył wskazywanych transakcji we właściwych urzędach.

Obrońca oskarżonego nie wykazał również zasadności podniesionego zarzutu alternatywnego rażącej niewspółmierności orzeczonych kar oraz obowiązku naprawienia szkody. Zgłoszony przez obrońcę zarzut wymierzenia oskarżonemu rażąco niewspółmiernej kary łącznej, kar jednostkowych oraz obowiązku naprawienia szkody pozbawienia wolności jest zatem chybiony i nie zasługuje na uwzględnienie. Dodatkowo, właściwie nie zawiera żadnego uzasadnienia. Niewspółmierność o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzić może tylko wówczas gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo. Chodzi bowiem nie o zwykłą nieproporcjonalność orzeczonej kary, ale o dysproporcję rażącą. O taką karę, której nie da się akceptować z powodu różnicy pomiędzy nią a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej. W ocenie Sądu Apelacyjnego rozstrzygając w zakresie wymiaru orzeczonej w zaskarżonym wyroku łącznej kary pozbawienia wolności oraz kar jednostkowych, Sąd Okręgowy miał na względzie okoliczności mające znaczenie dla orzekania w tym przedmiocie, prawidłowo je ocenił a z oceny tej wywiódł słuszny wniosek, że kara ta wobec skazanego powinna zostać ukształtowana według zasady asperacji. Sąd pierwszej instancji uwzględnił całokształt okoliczności sprawy i na ich podstawie zastosował właściwe kryteria kształtowania kary. Wymierzając karę łączną w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności Sąd I instancji omówił, z jakich względów nie znalazł warunków do korzystniejszego ukształtowania kary łącznej wobec skazanego. Argumentacja sądu w tym przedmiocie jest przekonywująca a skarżący nie wskazał takich okoliczności, które mogłyby ją skutecznie podważyć. Normy prawa karnego materialnego określają w sposób ogólny zasady orzekania kary łącznej. Nie zawierają one nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji. Skoro z przepisów nie wynika obowiązek kształtowania wymiaru kary łącznej przy zastosowaniu tylko jednej dyrektywy, najbardziej korzystnej dla skazanego, to posłużenie się zasadą częściowego pochłaniania nie może stanowić jakiegokolwiek naruszenia prawa materialnego (por. wyrok SN z dnia 17.05.2000 r., IV KKN 39/99, Lex nr 51104).

Wniosek

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów, ewentualnie

2.  o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ oba wnioski niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec niepotwierdzenia zarzutów apelacji nie zaistniały podstawy do zmiany wyroku w sposób postulowany przez skarżącego. Brak jest również podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Podstaw takich skarżący nie wskazał.

Lp.

Zarzuty obrońcy oskarżonej H. T.

Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia:

I.  art. 193 § 1 k.p.k. i art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., poprzez nieuwzględnienie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw pisma w zakresie ustalenia autentyczności podpisów oskarżonej na fakturach VAT objętych postawionymi jej zarzutami;

II.  art. 410 k.p.k.;

III.  art. 8 § 1 k.p.k.

IV.  art. 7 k.p.k. poprzez własną, dowolną a nie swobodną ocenę dowodów dokonaną przez Sąd Okręgowy w Warszawie, wbrew zasadom logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, a także z pominięciem korelacji z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie w zakresie wyjaśnień oskarżonej H. T., wyjaśnień oskarżonego E. H., wyjaśnień oskarżonej B. J., zeznań świadka B. W., wskazanych decyzji (...) w O., potwierdzeń przelewów bankowych;

V.  art. 5 § 2 k.p.k.

a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na uznaniu, że H. T. działała w grupie przestępczej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami brała udział w popełnianiu zarzucanych jej przestępstw, w sytuacji, gdy prawidłowo przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym ocena materiału dowodowego prowadzić powinny do wniosku, iż H. T., poprzez swoje rażące niedbalstwo, polegające na powierzeniu prowadzenia swojej działalności gospodarczej i rozliczeń podatkowych B. J., stała się mimowolnym narzędziem do popełniania przestępstw przez osoby trzecie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ wszystkie zarzuty niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Nie mogły odnieść postulowanego skutku, jako niezasadne zarzuty sformułowane przez obrońcę H. T. naruszenia przez sąd przepisów postępowania, w tym w szczególności w zakresie oceny dowodów. Również zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., jest dalece nietrafny skoro lektura uzasadnienia orzeczenia sądu I instancji nie wskazuje aby orzekający w sprawie sąd powziął jakiekolwiek wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych czy wykładni prawa. Tym samym stwierdzić należy, że wywody zawarte w apelacji sprowadzają się w zasadzie do odmiennej oceny dowodów, niż ta, która została dokonana przez Sąd meriti.

Jednocześnie, podnosząc zarzuty naruszenia art. 7 kpk i 5 kpk zapomina obrońca, że mają one charakter rozłączny a zatem zastosowanie art. 5 § 2 kpk jest możliwe wówczas gdy mimo przeprowadzenia wszystkich możliwych dowodów oraz dokonania ich oceny, spełniającej wymogi określone w art. 7 kpk pojawią się wątpliwości, których nie da się wyeliminować.

Sąd okręgowy wbrew podniesionym zarzutom dokonał rzetelnej oceny dowodów osobowych i dowodów z dokumentów. Wskazał na uzupełniające się wzajemnie wyjaśnienia E. H. i B. J. ale również wyjaśnienia samej H. T., która choć dążyła do umniejszenia własnej winy to opisała zakres przestępnego procederu, w którym brała udział , w tym kwestię wystawiania faktur. Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w wynikach kontroli skarbowych i w konsekwencji we właściwych decyzjach organów skarbowych. Ich uzupełnieniem są zeznania B. W., który wykazał powiązania pomiędzy H. T., B. J. i E. H.. Dowody te, wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonej T. wskazują, że brała ona udział w przestępczym procederze nie zaś jedynie rażąco niedbale powierzyła osobom trzecim prowadzenie działalności. Jako osoba reprezentująca GLOB HAL poświadczała nieprawdę wystawiając faktury gdyż miała pełną świadomość, podobnie jak B. J. że do zdarzeń gospodarczych tam opisanych nie dochodziło.

Bez znaczenia pozostaje przy tym, i należy się tu zgodzić z Sądem I instancji, kto fizycznie podpisywał rzeczone faktury, skoro przypisano sprawcom działanie wspólnie i w porozumieniu oraz w ramach grupy przestępczej. Ustalone przy tym zostało, że osk. T. wykonywała polecenia B. J.. Ich wyjaśnienia wskazują również na fakt, że B. J. miała możliwość składania podpisów na fakturach używając imienia i nazwiska H. T.. A zatem zgodzić należy się z obrońcą, że część faktur mogła mieć sfałszowane podpisy, gdzie pomimo literalnego brzmienia (...) nie pochodziły one od oskarżonej. Okoliczność ta była jedna objęta porozumieniem pomiędzy H. T. i B. J. i jak najbardziej potwierdza świadomy udział oskarżonej T. w przestępczym procederze.

Sposób funkcjonowania osób wchodzących w skład grupy przestępczej oraz charakter popełnianych przestępstw był przy tym tego rodzaju, iż poszczególni członkowie nie musieli, a nawet nie mieli możliwości zidentyfikowania wszystkich osób wchodzących w skład tej grupy. Dla sposobu jej funkcjonowania wymagana była pewna konspiracja i część osób, w tym H. T. mając świadomość przestępczych działań swojej firmy związanych z popełnianiem przestępstw gospodarczych, poświadczania nieprawdy w fakturach VAT nie miała pełnej wiedzy o personaliach osób zawiadujących i koordynujących przestępczy proceder. Jednocześnie z jej wyjaśnień wprost wynika, że w wykonywanie przestępczej działalności, z której będzie uzyskiwała dochód zaangażowanych oprócz niej było więcej osób, wskazała w jaki sposób i w jakich okolicznościach przystąpiła do popełniania przypisanych jej czynów zabronionych.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od wszystkich zarzucanych jej czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec niepotwierdzenia zarzutów apelacji nie zaistniały podstawy do zmiany wyroku w sposób postulowany przez skarżącego.

Lp.

Zarzuty obrońcy oskarżonej B. J.

1.  rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 258 § 1 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie;

2.  rażące naruszenie prawa procesowego w postaci obrazy art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.p.k. i art. 6 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego w postaci dowodu z opinii biegłego z zakresu pisma na okoliczność autorów podpisów złożonych na fakturach VAT;

3.  rażące naruszenie prawa procesowego tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., polegające na całkowicie dowolnej ocenie materiału dowodowego w postaci wjaśnień oskarżonej oraz H. T., jak również B. W. oraz E. G.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ wszystkie zarzuty niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Sąd okręgowy wbrew podniesionym zarzutom dokonał rzetelnej oceny materiału dowodowego, w tym wyjaśnień oskarżonej J., H. T. i E. H. a także świadka B. W.. Wskazał na uzupełniające się wzajemnie wyjaśnienia E. H. i B. J. oraz wyjaśnienia H. T., która choć dążyła do umniejszenia własnej winy to opisała zakres przestępnego procederu, w którym brała udział , w tym kwestię wystawiania faktur i swoje powiązania z B. J.. Wyjaśnienia H. T. znajdują potwierdzenie w wynikach kontroli skarbowych i w konsekwencji we właściwych decyzjach organów skarbowych. Ich uzupełnieniem są zeznania B. W., który wykazał powiązania pomiędzy H. T., B. J. i E. H.. Również sama B. J. wyjaśniła i opisała proceder wystawiania faktur i prowadzenia działalności wspólnie z H. T.. Twierdzenie, że nie miała świadomości, że podejmowane przez nią działania są nielegalne są naiwne i w świetle całokształtu materiału dowodowego mogą być uznane wyłącznie za przyjętą linię obrony.

Skarżący nie wykazał aby przeprowadzona przez Sąd I instancji ocena zeznań i wyjaśnień wskazanych osób była błędna i sprzeczna z art. 7 k.p.k.

Bez znaczenia pozostaje przy tym, i należy się tu zgodzić z Sądem I instancji, kto fizycznie podpisywał faktury VAT, skoro przypisano sprawcom działanie wspólnie i w porozumieniu oraz w ramach grupy przestępczej. Ustalone przy tym zostało, że osk. T. wykonywała polecenia B. J.. Ich wyjaśnienia wskazują również na fakt, że B. J. miała możliwość składania podpisów na fakturach używając imienia i nazwiska H. T..

Prawidłowo – wbrew podniesionym zarzutom uznał Sąd meriti, że oskarżona B. J., wraz z innymi osobami działała w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Sposób funkcjonowania osób wchodzących w skład grupy przestępczej oraz charakter popełnianych przestępstw był przy tym tego rodzaju, iż poszczególni członkowie nie musieli, a nawet nie mieli możliwości zidentyfikowania wszystkich osób wchodzących w skład tej grupy. Dla sposobu jej funkcjonowania wymagana była pewna konspiracja i część osób, w tym B. J. mając świadomość przestępczych działań firmy (...) związanych z popełnianiem przestępstw gospodarczych, poświadczania nieprawdy w fakturach VAT nie miała pełnej wiedzy o personaliach osób zawiadujących i koordynujących przestępczy proceder. Była przy tym oskarżona J. osobą współtworzącą przestępczy proceder związany z firmą (...). Tym samym przypisując oskarżonej udział w zorganizowanej grupie przestępczej nie naruszył sąd prawa materialnego art. 258 § 1 k.k. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że obraza przepisów prawa materialnego dotyczy naruszenia przepisów tego prawa przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym. Jeżeli wadliwość zaskarżonego orzeczenia w istocie dotyczy przyjęcia za jego podstawę błędnych ustaleń faktycznych to kontroli odwoławczej podlega trafność ustaleń faktycznych , a nie obraza przepisów prawa materialnego. Zarzut zatem naruszenia przepisu materialnego nie może opierać się, jak w przedmiotowej apelacji na zakwestionowaniu ustalonego przez sąd stanu faktycznego. O obrazie prawa materialnego można bowiem mówić dopiero wtedy, gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sąd wadliwie zastosował normę prawną.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ wszystkie wnioski niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec niepotwierdzenia zarzutów apelacji nie zaistniały podstawy do zmiany wyroku w sposób postulowany przez skarżącego. Brak jest również podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Podstaw takich skarżący nie wskazał.

Lp.

Zarzuty apelacji prokuratora

Odnośnie wszystkich oskarżonych:

1.  obraza przepisów prawa materialnego art. 4 § 1 k.k., 41 § 2 k.k., 43 § 1 k.k., błędna podstawa wymiaru kary za czyny z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s., w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s.

2.  obraza art. 627 k.p.k. poprzez niezasądzenie od oskarżonych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa;

3.  rażącą niewspółmierność zarówno kar cząstkowych jak i kar łącznych pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonym

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacja prokuratora tylko w części doprowadziła do zmiany wyroku sądu I instancji nie odniosła natomiast skutku co do zarzutu wymierzenia oskarżonym kar rażąco, niewspółmiernie łagodnych.

Wniosek

O zmianę wyroku w sposób wskazany w apelacji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek prokuratora o zmianę wyroku okazał się zasadny w części i doprowadził do korekty rozstrzygnięcia wyroku Sądu I instancji w sposób postulowany przez prokuratora. Nie odniósł skutku w części dotyczącej zaostrzenia wymierzonych oskarżonym kar jednostkowych oraz łącznych pozbawienia wolności. Było to konsekwencją niepodzielenia przez Sąd odwoławczy zarzutu rażącej niewspółmierności tych kar.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Kwalifikację prawną czynów przypisanych oskarżonym w punktach 1 i 3, 10 i 11, 17 i 19 oraz 27 i 29 wyroku uzupełniono o art. 4 § 1 k.k., przyjmując stan prawny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

Uprzednio obowiązujące przepisy były względniejsze dla sprawców z uwagi na zmianę na niekorzyść art. 12 k.k.;

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

W pozostałej, niezmienionej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Wobec bezpodstawności zarzutów apelacji obrońców oskarżonych brak było podstaw do zmiany wyroku Sądu I instancji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

XI.  zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do E. H. w ten sposób, że:

5.  kwalifikację prawną czynów przypisanych w punktach 1 i 3 wyroku uzupełniono o art. 4 § 1 k.k., przyjmując stan prawny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. ;

6.  jako podstawę wymierzenia kary łącznej w punkcie 8 wyroku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wskazano art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. ;

7.  jako podstawę orzeczonego w punkcie 4 wyroku zakazu prowadzenia określonej tam działalności gospodarczej wskazano art. 39 pkt 2 k.k. w zw. z art. 41 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k.;

8.  jako podstawę wymiaru kary za czyn przypisany w punkcie 6 wyroku wskazano art. 56 § 1 k.k.s.;

XII.  zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do D. R. w ten sposób, że:

5.  kwalifikację prawną czynów przypisanych w punktach 10 i 11 wyroku uzupełniono o art. 4 § 1 k.k. przyjmując stan prawny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. ;

6.  jako podstawę wymierzenia kary łącznej w punkcie 16 wyroku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wskazano art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. ;

7.  jako podstawę orzeczonego w punkcie 12 wyroku zakazu prowadzenia określonej tam działalności gospodarczej wskazano art. 39 pkt 2 k.k. w zw. z art. 41 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k.;

8.  jako podstawę wymiaru kary za czyn przypisany w punkcie 14 wyroku wskazano art. 56 § 1 k.k.s.;

XIII.  zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do H. T. w ten sposób, że:

5.  kwalifikację prawną czynów przypisanych w punktach 17 i 19 wyroku uzupełniono o art. 4 § 1 k.k., przyjmując stan prawny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r.;

6.  jako podstawę wymierzenia kary łącznej w punkcie 25 wyroku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wskazano art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. ;

7.  jako podstawę orzeczonego w punkcie 20 wyroku zakazu prowadzenia określonej tam działalności gospodarczej wskazano art. 39 pkt 2 k.k. w zw. z art. 41 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k.;

8.  jako podstawę wymiaru kary za czyn przypisany w punkcie 23 wyroku wskazano art. 56 § 1 k.k.s.;

XIV.  zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do B. J. w ten sposób, że:

5.  kwalifikację prawną czynów przypisanych w punktach 27 i 29 wyroku uzupełniono o art. 4 § 1 k.k., przyjmując stan prawny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r.;

6.  jako podstawę wymierzenia kary łącznej w punkcie 34 wyroku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wskazano art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. ;

7.  jako podstawę orzeczonego w punkcie 30 wyroku zakazu prowadzenia określonej tam działalności gospodarczej wskazano art. 39 pkt 2 k.k. w zw. z art. 41 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k.;

8.  jako podstawę wymiaru kary za czyn przypisany w punkcie 32 wyroku wskazano art. 56 § 1 k.k.s.;

Zwięźle o powodach zmiany.

- kwalifikację prawną czynów przypisanych oskarżonym w punktach 1 i 3, 10 i 11, 17 i 19 oraz 27 i 29 wyroku uzupełniono o art. 4 § 1 k.k., przyjmując stan prawny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. , jako względniejszy, z uwagi na zmianę na niekorzyść art. 12 k.k.;

- jako podstawę wymierzenia oskarżonym kar łącznych przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wskazano art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., jako względniejszych dla oskarżonych;

- jako podstawę orzeczonych wobec oskarżonych zakazów prowadzenia określonej działalności gospodarczej wskazano art. 39 pkt 2 k.k. w zw. z art. 41 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. bowiem Sąd I instancji niewłaściwie w podstawie tej wskazał wyłącznie art. 39 pkt. 2 k.k.;

- jako podstawę wymiaru kary za czyny przypisane oskarżonym w punktach 6, 14, 23 i 32 wyroku wskazano art. 56 § 1 k.k.s. albowiem jego znamiona najpełniej charakteryzują czyn sprawcy.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

---------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

IX, X

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. L., Kancelaria Adwokacka w W., kwotę 600 zł (sześćset złotych), powiększoną o 23% VAT, za pomoc prawną udzieloną oskarżonej H. T. z urzędu w instancji odwoławczej oraz na rzecz adw. M. D., Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 600 zł (sześćset złotych), powiększoną o 23% VAT, za pomoc prawną udzieloną oskarżonej B. J. z urzędu w instancji odwoławczej;

zwolniono oskarżonych E. H., D. R., H. T. i B. J. w całości od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa, z uwagi na ich sytuację majątkową oraz konieczność odbycia długoletnich kar pozbawienia wolności

7.  PODPIS

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego E. H.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty 1 - 9

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego D. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do punktów 10 – 16 wyroku

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej H. T.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia dotyczącego H. T.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej B. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 5

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

- w zakresie kar jednostkowych i łącznych wymierzonych oskarżonym;

- w zakresie innych uchybień wskazanych w środku odwoławczym.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana