Sygn. akt V U 256/18

UZASADNIENIE

Ubezpieczony M. H. odwołał się od decyzji (...) Oddziału w S. z dnia 31.08.2018r., odmawiającej przyznania mu jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej stwierdzonej decyzją Nr (...) z dnia 9.11.2017 r.

W uzasadnieniu wskazał, że ww. decyzja ZUS jest niezgodna ze stanem faktycznym. Zaznaczył, iż boryka się z dolegliwościami spowodowanymi chorobą zawodową - boreliozą, tzn. bólami mięśni i stawów, ogólnym osłabieniem, brakiem pamięci, które to objawy ulegają nasileniu w okresie jesienno-zimowym i wczesnej wiosny, a przy tym ograniczają ruchomość stawów.

Wskazał również, iż organ rentowy zwraca uwagę na brak udokumentowanego leczenia np. szpitalnego, co spowodowane było wykryciem u niego tzw. „dawnego” zakażenia (pozytywny wynik przeciwciał (...) przy pierwszym badaniu w 2003 r.), a nie uwzględnił leczenia objawowego potwierdzonego przez lekarza rodzinnego, pobytu w sanatorium czy zleconych zabiegów rehabilitacyjnych.

Organ rentowy –Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS), w odpowiedzi na odwołanie, wniósł o jego oddalenie.

Uzasadniając wskazał, że Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 07.08.2018r. orzekł, iż M. H. doznał 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami choroby zawodowej, natomiast Komisja Lekarska, orzeczeniem z dnia 24.08.2018r. zmieniła stanowisko lekarza orzecznika i ustaliła u M. H. 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami choroby zawodowej stwierdzonej decyzją nr (...) z dnia 09.11.2017r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. H. ma 68 lat. Z zawodu jest leśnikiem. Od 1973 r. wykonywał pracę w Nadleśnictwie D. na stanowisku stażysty, podleśniczego i leśniczego. Praca zajmowała po 8-10 godz. Dziennie w terenie zalesionym. W czasie pracy wielokrotnie był kłuty przez kleszcze.

dowód: akta organu rentowego – zaświadczenie o stanie zdrowia na druku OL-9 – k.1 dokumentacji lekarskiej, decyzja Nr (...) z dnia 09.11.2017r. Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. o stwierdzeniu choroby zawodowej – k. 10-10v

Od 2000 r. M. H. uskarżał się na dolegliwości ze strony układu ruchu – początkowo wędrujące bóle mięśni i stawów kończyn górnych i dolnych (kolana, stawy skokowe, stopy), bóle barków, odcinka szyjnego kręgosłupa, zwłaszcza nocą. Z biegiem czasu bóle nasilały się. W 2003 r. badania laboratoryjne wykazały dodatnie miana przeciwciał B. burgdorferi. Leczono go objawowo, był konsultowany przez lekarzy z różnych poradni chorób zakaźnych. Kolejne badania serologiczne potwierdzały przebycie boreliozy (ujemne w klasie IgM, dodatnie w klasie IgG). Leczono go ambulatoryjnie oraz sanatoryjnie z rozpoznaniem zamian zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa.

dowód: opinia lekarska z 7.08.2018 r. – k. 22 dokumentacji lekarskiej w aktach organu rentowego, wyniki badań laboratoryjnych – k. 4 – 21 dokumentacji lekarskiej w aktach organu rentowego, pisemna opinia biegłego z zakresu reumatologii wraz z protokołem oględzin sądowo-lekarskich– k. 16-18 akt sprawy, pisemna opinia z dnia 15.11.2019r. biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych E. Ł. – k.53-55 akt sprawy,

Na mocy decyzji Nr (...) wydanej przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. w dniu 09.11.2017r., o stwierdzeniu choroby zawodowej, rozpoznano i stwierdzono u M. H. chorobę zawodową – boreliozę.

dowód : akta organu rentowego - decyzja Nr (...) z dnia 09.11.2017r. Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. o stwierdzeniu choroby zawodowej – k. 10-10v.

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 07.08.2018r. wobec rozpoznania u ubezpieczonego boreliozy układu kostno – stawowego ustalił 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami choroby zawodowej stwierdzonej decyzją nr (...) z dnia 09.11.2017r. (nr pozycji w tabeli 199). Wskazał, iż u ubezpieczonego występują: ograniczenie ruchu odcinka szyjnego kręgosłupa (odległość broda-mostek 3 cm), napięcie wzmożone mięśni, bolesność ruchowa wielostawowa, pogrubiałe obrysy stawów rąk i nóg, przykurcze palców rąk, sztywność ruchowa, drętwienie braków.

dowód: akta organu rentowego – orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 07.08.2018r. – k. 17, opinia lekarska z 7.08.2018 r. k. 22 dokumentacji lekarskiej

Główny lekarz orzecznik ZUS w dniu 08.08.2018 r, zgłosił zarzut wadliwości powyższego orzeczenia i przekazał sprawę do rozpatrzenia komisji lekarskiej. Orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS nr (...) z dnia 24.08.2018r. ustalono wobec M. H. 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami choroby zawodowej stwierdzonej decyzją nr (...) z dnia 09.11.2017 r., rozpoznając u ubezpieczonego boreliozę układu kostno-stawowego bez następstw.

Wskazano, że Komisja Lekarska zmienia stanowisko lekarza orzecznika i ustala 0% uszczerbku w związku z chorobą zawodową z powodu braku następstwa.

dowód: akta organu rentowego – orzeczenie komisji lekarskiej ZUS nr (...) z dnia 24.08.2018 r. - k. 18, opinia lekarska z 24.08.2018 r. k. 27 dokumentacji lekarskiej

Na mocy decyzji (...) Oddziału w S. z dnia 31.08.2018 r. odmówiono M. H. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej stwierdzonej decyzją nr (...) z dnia 09.11.2017r.

Uzasadniając powyższe wskazano, że Komisja Lekarska ZUS nr (...) w dniu 24.08.2018r. orzekła, iż w związku z chorobą zawodową M. H. nie doznał żadnego uszczerbku na zdrowiu.

dowód: akta organu rentowego – decyzja (...) Oddziału w S. z dnia 31.08.2018r., nr (...) -

U M. H. rozpoznano boreliozę stawową.

dowód: pisemna opinia sporządzona przez biegłego z zakresu reumatologii wraz z protokołem oględzin sądowo-lekarskich– k. 16-18 akt sprawy.

Najprawdopodobniej został zakażony około roku 2000. Wystąpiła borelioza wczesna objawiająca się m.in. wędrującymi bólami stawów i mięśni. Następnie z uwagi na brak odpowiedniego leczenia nastąpiło u niego zapalenie stawów (borelioza późna), która leczona objawowo spowodowała wczesne wystąpienie zmian zwyrodnieniowych w stawach W związku z chorobą zawodową M. H. doznał uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Stwierdzone u niego zmiany zwyrodnieniowe w stawach indukowane procesem zapalnym spowodowanym chorobą zawodową – boreliozą – są zmianami trwałymi.

dowód: pisemna opinia z dnia 15.11.2019r. oraz pisemna opinia uzupełniająca z dnia 02.09.2020r. biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych E. Ł. – k.53-55, k. 71 akt sprawy

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. H. od decyzji ZUS jest słuszne i zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. 2019.1205) – zwanej dalej ustawą wypadkową – ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy (ust. 2), zaś za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie (ust. 3).

Jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (art. 12 ust. 1 ww. ustawy), przy czym do ustalenia wysokości jednorazowego odszkodowania przyjmuje się przeciętne wynagrodzenie obowiązujące w dniu wydania decyzji (ust. 5).

W niniejszej sprawie sporna między stronami była kwestia wystąpienia u ubezpieczonego uszczerbku na zdrowiu (i jego wysokości), jako następstwa choroby zawodowej – boreliozy, która została u niego bezspornie stwierdzona na mocy decyzji Nr (...) wydanej przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. w dniu 09.11.2017 r. Zaznaczyć należy, że organ rentowy kwestionował uprawnienie ubezpieczonego do jednorazowego odszkodowania powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, która stwierdziła u niego brak następstw w związku z chorobą zawodową – boreliozą (zmieniając tym samym orzeczenie lekarza orzecznika, który uprzednio przyjął 10% długotrwały uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego). Ze stanowiskiem tym nie zgodził się ubezpieczony wskazując na liczne dolegliwości, których źródła upatrywał właśnie w zdiagnozowanej u niego chorobie zawodowej.

W celu ustalenia spornej okoliczności Sąd przeprowadził w sprawie dowód z opinii biegłego sądowego z zakres reumatologii oraz z zakresu chorób zakaźnych na okoliczność ustalenia, czy ubezpieczony doznał uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową stwierdzoną decyzją z dnia 09.11.2017r., a jeśli tak, to na czym polega, czy jest on stały czy długotrwały i ile procent wynosi.

I tak z opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu reumatologii wynika, że u M. H. rozpoznano boreliozę stawową. W treści opinii wskazano, że biegły z zakresu reumatologii nie ustala procentowego uszczerbku na zdrowiu, zaś w przypadku ubezpieczonego procent uszczerbku winien orzec biegły sądowy z zakresu chorób zakaźnych (vide: pisemna opinia sporządzona przez biegłego z zakresu reumatologii wraz z protokołem oględzin sądowo-lekarskich– k. 16-18).

I tak, w treści swojej opinii biegła z zakresu chorób zakaźnych E. Ł. wskazała na podział kliniczny boreliozy na boreliozę wczesną i późną. Podała, że wczesna choroba obejmuje m.in. wędrujące bóle stawów i mięśni, podkreślając iż zastosowane w tym czasie odpowiednie leczenie prowadzi do całkowitego wyleczenia. W późnym okresie pojawia się zapalenie stawów, zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, obwodowa neuropatia i przewlekła encefalopatia. Zaznaczyła, iż nieleczona postać stawowa boreliozy późnej może prowadzić do trwałych uszkodzeń stawów i wczesnego inwalidztwa układu ruchu.

Odpowiadając na pytania Sądu biegła stwierdziła jednoznacznie, że w związku z chorobą zawodową M. H. doznał uszczerbku na zdrowiu. Uzasadniając swoje stanowisko podkreśliła, że prawdopodobnie został on zakażony boreliozą około roku 2000, w 2003r. wykryto u niego przeciwciała przeciw B. burgdorferi – była to borelioza w postaci stawowej (wędrujące bóle mięśni i stawów). Następnie doszło do zapalenia stawów – borelioza późna, która była leczona objawowo i spowodowała wczesne wystąpienie zmian zwyrodnieniowych w stawach (rozpoznanie i opinia reumatologiczna).

Biegła zaopiniowała, iż zmiany zwyrodnieniowe w stawach indukowane procesem zapalnym spowodowanym chorobą zawodową – boreliozą – są zmianami trwałymi , a uszczerbek na zdrowiu ustaliła na 10% (vide : pisemna opinia z dnia 15.11.2019r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych – E. Ł. – k.53-55).

Do treści ww. opinii zarzuty wniósł organ rentowy, podnosząc, iż biegła nie przeprowadziła badania ubezpieczonego, a nadto podkreślając, że zmiany zwyrodnieniowe u osób zdrowych zaczynają pojawiać się już po 40 roku życia i są związane z fizjologicznym starzeniem się organizmu. Organ rentowy zarzucił także, że biegła w żaden sposób nie udowodniła, aby przebyta u ubezpieczonego borelioza spowodowała skutki w układach lub narządach, które wymagały orzeczenia uszczerbku na zdrowiu.

W odpowiedzi na zarzuty biegła w całości podtrzymała treść pierwotnej opinii, wyjaśniając, że borelioza późna (w tym przypadku stawowa) jest leczona objawowo i indukuje zmiany zwyrodnieniowe. Biegła opiniowała również, że oczywiście zmiany zwyrodnieniowe powstają u różnych osób bez wcześniejszego zakażenia boreliozą, ale zaznaczyła, że konsultujący lekarz reumatolog stwierdził jednak u M. H. boreliozę stawową. W ocenie biegłej, wobec rozpoznania choroby zawodowej u ubezpieczonego – boreliozy – uszczerbek na zdrowiu wynosi 10%. Jednocześnie wskazała, iż wydała opinię bez badania ubezpieczonego, uznając, że wystarczające było badanie przeprowadzone przez biegłego reumatologa, obecnie ubezpieczony nie jest leczony przyczynowo, zaś wywiad uzyskała telefonicznie, nie widząc konieczności wyzwania ubezpieczonego do B. jedynie w tym celu. (vide: pisemna uzupełniająca opinia sporządzona w dniu 02.09.2020r. przez biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych – E. Ł. – k. 71 akt sprawy).

Również do treści ww. opinii uzupełniającej biegłej E. Ł. zarzuty wniósł organ rentowy ( w treści pisma z dnia 30.11.2020 r. – k. 75-77), jednakże treść zarzutów stanowiła swoistą formę polemiki z treścią opinii biegłej, która sformułowała jednoznaczne wnioski, uzasadniła je i odpowiedziała na analogiczne zarzuty sformułowane już w poprzednim piśmie organu ( k. 62-64). Nadto, organ rentowy nie wskazał jakichkolwiek okoliczności, które uprzednio nie byłyby znane biegłej i których nie uwzględniłaby biegła w swej opinii pierwotnej oraz uzupełniającej. Wszelkie istotne dla sprawy okoliczności zostały w ocenie Sądu w sposób wyczerpujący ustalone. Zwrócić należy uwagę, iż organ rentowy brak funkcjonalnych następstw w zakresie narządu ruchu po przebytym zakażeniu boreliozą upatrywał w stwierdzeniu biegłej, iż ubezpieczony obecnie nie leczy się, czyniąc w ten sposób niczym nie uzasadnione założenie, że stwierdzenie uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego uzależnione jest od tego, czy proces leczniczy nadal u niego trwa. Tymczasem z art. 11 ust. 4 ustawy wypadkowej wynika wprost, iż oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji, co czyni podniesiony przez organ rentowy zarzut zupełnie bezzasadnym. Nie polega na prawdzie również zarzut, jakoby biegła „nie udowodniła, aby przebyta u orzekanego borelioza spowodowała skutki w układach lub narządach, które wymagałyby orzeczenia procentowego uszczerbku na zdrowiu” oraz „iż do istnienia zmian zwyrodnieniowych w niewielkim stopniu zaawansowania, a więc na wczesnym etapie (…) przyczyniła się borelioza, a nie fizjologiczne starzenie się organizmu”. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż biegła jednoznacznie wskazała, iż uszczerbek na zdrowiu w przypadku ubezpieczonego stanowią występujące u niego zmiany zwyrodnieniowe (których występowania organ rentowy zdaje się nie kwestionować), podkreślając, iż są one skutkiem procesu zapalnego spowodowanego stwierdzoną u ubezpieczonego boreliozą. Wniosek swój biegła sformułowała odnosząc się do uzyskanych od ubezpieczonego w wywiadzie oraz ustalonych na podstawie znajdujących się w aktach dokumentów (w tym dokumentacji medycznej dotyczącej jego leczenia) informacji, z których wynika, iż już w 2000 r. uskarżał się on na dolegliwości ze strony układu ruchu – początkowo na charakterystyczne dla boreliozy wczesnej wędrujące bóle mięśni i stawów. Występowanie tych dolegliwości stwierdził zresztą także w swojej opinii lekarz orzecznik ZUS ( k. 22 dokumentacji lekarskiej w aktach rentowych – dolegliwości stawowe, barków, szyjnego odcinka kręgosłupa, bóle wędrujące) jak i komisja ( k. 27 tamże). Zważywszy na stwierdzane u niego następnie (od 2003 r.) wielokrotnie w badaniach laboratoryjnych przeciwciała borrelia burgdorferi, biegła orzekła wystąpienie boreliozy w postaci stawowej, która nieprawidłowo leczona doprowadziła w rezultacie do zapalenia stawów (borelioza późna), a w końcowym efekcie do wystąpienia u niego zmian zwyrodnieniowych w stawach. W tych okolicznościach przeprowadzenie – zgodnie z wnioskiem ZUS – dowodu z opinii kolejnego biegłego tej samej specjalizacji, w ocenie Sądu, zmierzałoby jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia trwania niniejszego postępowania oraz rażąco godziłoby w zasadę ekonomiki postępowania. Stąd na mocy postanowienia z dnia 23.02.2021r. Sąd pominął wniosek dowodowy organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych ( na podstawie przepisu art. 235 2 § 1 pkt 5 k.p.c.).

Opinie (pierwotna oraz uzupełniająca) wydane przez ww. biegłą z zakresu chorób zakaźnych, są w ocenie Sądu zupełne i wyczerpujące – biegła rzetelnie odpowiedziała na wszystkie pytania Sądu. Opinie te są przy tym jasne, w czytelny sposób przedstawiają tok rozumowania biegłej, sposób wnioskowania, sporządzone zostały w oparciu o wywiad od ubezpieczonego oraz dostępną dokumentację leczniczą (i odnoszące się do informacji w ten sposób uzyskanych), co umożliwia Sądowi dokonanie kontroli prawidłowości opinii z punktu widzenia wymagań logiki i zasad doświadczenia życiowego. Sąd nie spostrzegł w opiniach żadnych istotnych nieścisłości lub sprzeczności. Opinie te spełniają wymogi fachowości, rzetelności i są logiczne. Wnioski zawarte w opiniach zostały uzasadnione w sposób jasny i przekonywujący. Ponadto opinie zostały sporządzone przez lekarza specjalistę. Zawarte w nich twierdzenia są poparte specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Opinie są jednoznaczne i stanowcze. W tym stanie rzeczy przedmiotowe opinie przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych co do stanu zdrowia ubezpieczonego.

Reasumując, Sąd ocenił pozytywnie prawidłowość i walory merytoryczne opinii sporządzonych przez biegłą z zakresu reumatologii oraz biegłą z zakresu chorób zakaźnych E. Ł., dlatego oparł na nich ustalenia faktyczne.

Zważyć należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c., opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodnie jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 19.12.1990r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Zaznaczyć przy tym potrzeba, że Sąd przeprowadził w sprawie również dowód z opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych – Z. S., który zaopiniował 0% uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową. Uzasadniając powyższe biegły podał w szczególności, że ze względu na przebyte zakażenie krętkami boreliozy nie ma wskazań do stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową. Opiniując zaznaczył, iż przyczyny dolegliwości to zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie lędźwiowym oraz zmiany miażdżycowe aorty i tętnic kończyn dolnych. Wskazał, że stwierdzenie choroby zawodowej nie powoduje niezdolności do pracy, ani procentowego uszczerbku na zdrowiu (vide: pisemna opinia z dnia 09.07.2019r. – k. 34-34v. akt sprawy).

Do treści ww. opinii zarzuty wniósł ubezpieczony, wskazując na brak uwzględnienia przez biegłego rzeczywistego stanu faktycznego, odczuwanych przez niego dolegliwości, a także podnosząc, iż biegły nie wskazał na żadną mierzalną cechę zmian zwyrodnieniowych (czas powstania, rodzaj, rozmiar, wygląd), które wskazywałaby na nie boreliozowe źródło powstania zmian zwyrodnieniowych i dalszego się ich pogłębiania. Wskazać należy, iż wątpliwości tych nie rozwiały sporządzone przez biegłego dwie opinie uzupełaniające, gdzie biegły podtrzymał swoje pierwotne wnioski, podkreślając, że po wykonaniu badania w kierunku boreliozy w 2003 roku ubezpieczony nie był leczony, zaś zgłaszane przez ubezpieczonego dolegliwości są wynikiem zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego (którego to objawu borelioza nie daje) oraz zmian miażdżycowych ( aneks do opinii – k. 44). Biegły nie uzasadnił jednak swoich wniosków w tym zakresie, nie odniósł się w ogóle do zgłaszanych przez ubezpieczonego od 2000 r. dolegliwości bólowych narządów ruchu – wędrujących bólów stawowych, sztywności stawowej (stwierdzonych choćby w opinii lekarskiej orzecznika ZUS z 7.08.2018 r.), skupiając się jedynie na występujących u niego zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz zmianach miażdżycowych. Podobnie w kolejnej opinii uzupełaniającej ( aneks – k. 91), odnosząc się do opinii biegłej E. Ł., ograniczył się do podkreślenia, iż biegła nie wzięła pod uwagę zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, spłycenia lordozy, dyskopatii, zmian zwyrodnieniowych stawów międzykręgowych, zmian miażdżycowych, zwężenia aorty i tętnic kończyn dolnych, wskazując iż dolegliwości te nie są spowodowane przebytą boreliozą. Po raz kolejny biegły zignorował dolegliwości bólowe w zakresie stawów w narządach ruchu ubezpieczonego, które w ocenie biegłej E. Ł. były skutkiem zarażenia boreliozą i w dalszym procesie chorobowym doprowadziły do stanu zapalnego stawów oraz zmian zwyrodnieniowych odczuwanych przez ubezpieczonego do dzisiaj. Wskazać przy tym należy, iż biegła E. Ł. w swojej opinii nie kwestionowała istnienia stwierdzonych przez biegłego Z. S. zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa czy zmian miażdżycowych, ale też nie twierdziła, że są one skutkiem borezliozy, przypisując tą cechę zmianom zwyrodnieniowym występującym u ubezpieczonego w stawach (co potwierdziła również opinia biegłego reumatologa, który rozpoznał u ubezpieczonego boreliozę stawową). Z uwagi na powyższe Sąd nie uznał wydanej przez biegłego z zakresu chorób zakaźnych Z. S. opinii za wiarygodne źródło dowodowe i został przeprowadzony dowód z opinii innego biegłego tej samej specjalizacji medycyny – E. Ł.. Ta opinia natomiast w sposób logiczny odnosiła się do załączonej dokumentacji medycznej, znajdującej się w aktach sprawy, w istotny sposób korelowała z opinią sporządzoną w sprawie przez biegłego z zakresu reumatologii (niekwestionowaną przez strony). Z tych względów Sąd nie oparł dokonanych w sprawie ustaleń na dowodzie z opinii biegłego Z. S. uznając, iż była ona nieprzekonująca, albowiem biegły wybiórczo odniósł się do informacji dotyczących leczenia i zgłaszanych dolegliwości ubezpieczonego, wynikających tak z uzyskanego od niego wywiadu, jak i ze zgormadzonej w aktach dokumentacji medycznej, skupiając się na jednych informacjach, a zupełnie ignorując inne, nie był w stanie logicznie uzasadnić przyjętych wniosków czy też rozwiać wątpliwości co do jego opinii, zgłoszonych przez ubezpieczonego.

Nadto, ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o dowody z dokumentów załączonych do akt sprawy oraz znajdujących się w aktach organu rentowego. Zostały one sporządzone w stosownej formie, przez osoby do tego umocowane, nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności.

Z uwagi na powyższe ustalenia, zważywszy na całokształt przytoczonych przez strony twierdzeń i zgłoszonych wniosków, Sąd uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne (mając na względzie, że żadna ze stron w pierwszym piśmie procesowym nie złożyła wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie). W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie zachodziły przewidziane w przepisie art. 148 1 k.p.c. podstawy do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym.

Mając zatem na uwadze uczynione i powyżej przedstawione rozważania oraz ustalenia, Sąd na podstawie przepisu art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił w całości zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie 8.540,00 zł, z tytułu choroby zawodowej stwierdzonej decyzją Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. Nr 15/17 z dnia 09.11.2017r., za 10% stałego uszczerbku na zdrowiu. Wysokość odszkodowania Sąd ustalił mając na względzie, iż w dacie wydania decyzji przez ZUS (31.08.2018 r.), na mocy obwieszczenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 lutego 2018 r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, za każdy procent długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu przysługiwało 854 zł (M.P.2018.268).