UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 kwietnia 2022 roku

Powód J. M. wniósł pozew przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 2330,85 złotych tytułem odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty.

Powód w uzasadnieniu podał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych. W wyniku kolizji drogowej, doszło do uszkodzenia samochodu marki K. o nr rej. (...) należącego do J. P.. W dniu 10 lipca 2018 roku poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu samochodu zastępczego marki F. (...), który był używany przez poszkodowanego do 25 lipca 2018 roku. Stawka dobowa najmu pojazdu zastępczego została ustalona na 75 zł netto plus opłaty za zniesienie limitu kilometrów 30 zł netto, zniesienie udziału własnego 30 zł netto i opłata za dodatkowego kierowcę 10 zł netto – łącznie 145 zł netto. Ponadto opłata za podstawienie i odbiór samochodu wyniosła po 50 zł netto (łącznie 100 zł netto). Pojazd był użytkowany przez 16 dni. Za okres najmu pojazdu zastępczego powód wystawił fakturę na kwotę 2976,60 zł brutto, a następnie na podstawie udzielonego mu przez poszkodowanego upoważnienia zwrócił się do strony pozwanej o wypłatę odszkodowania. Pozwany przyjął do likwidacji stawkę 92,25 zł brutto za dobę najmu zamiast 145 zł netto przyjętej przez powoda oraz zweryfikował czas najmu pojazdu do 7 dni. Pozwany tytułem likwidacji szkody z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego wypłacił kwotę 645,75 złotych brutto decyzją z dnia 13 sierpnia 2018 roku. W niniejszym postępowaniu powód dochodził zapłaty reszty kwoty odszkodowania za wynajem pojazdu w kwocie 2330,85 złotych

Nakazem zapłaty z dnia 3 września 2021 roku referendarz uwzględnił żądanie pozwu w całości (k. 26).

Pozwany od nakazu zapłaty złożył sprzeciw, w którym wniósł o oddalenie powództwa, oświadczając, iż nie kwestionuje okresu najmu pojazdu oraz stawki na kwotę 92,25 zł brutto, a kwestionuje wszystkie dodatkowe opłaty, które łącznie przewyższają tę kwotę. Ponadto pozwany zakwestionował wskazywany przez powoda 16-dniowy okres najmu, podnosząc, że zasadny okres najmu powinien wynieść 7 dni. Pozwany zarzucił, że skorzystanie przez poszkodowanego z propozycji zorganizowania najmu zastępczego przez (...) S.A. nie powodowałoby po stronie poszkodowanego żadnych kosztów, a skutkowałoby niższą kwotą odszkodowania z tego tytułu, a także wyeliminowałoby dodatkowe koszty ujęte w fakturze.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Samochód poszkodowanego J. P. o nr rej. (...) marki K. uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia drogowego. Szkoda w pojeździe poszkodowanego miała charakter szkody częściowej.

Poszkodowany J. P. zawarł w dniu 10 lipca 2017 roku z powodem J. M. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Doradztwo Usługi Handel (...) w N. umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...) (segment C), który był używany przez poszkodowanego do 25 lipca 2018 roku. Koszt wynajmu pojazdu zastępczego za dobę miał wynieść zgodnie z umową 145 złotych netto (w tym stawka za wynajem 75 złotych, 30 zł za zniesienie limitu kilometrów oraz 30 złotych za zniesienie wkładu własnego, 10 zł za dodatkowego kierowcę). Ponadto stawka za podstawienie i odbiór samochodu wyniosły po 50 zł netto, to jest łącznie 100 zł netto. Okres wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 16 dni, za co powód wystawił fakturę na kwotę 2976,60 złotych brutto po stawce 145 złotych netto oraz 100 złotych netto za podstawienie i odbiór samochodu.

Dowód: umowa najmu k. 16, oświadczenie poszkodowanego k. 18, faktura VAT k. 19.

Poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności, na podstawie której J. P. przelał na powoda swoją wierzytelność o odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, przysługującą mu z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy, w związku ze szkodą komunikacyjną w pojeździe marki K.. Powód zgłosił roszczenie pozwanej z tytułu najmu pojazdu zastępczego i w dniu 13 sierpnia 2018 roku pozwana wypłaciła powodowi kwotę 645,75 złotych za okres 7 dni po stawce 92,25 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: umowa cesji i pełnomocnictwo k. 17, decyzja o wypłacie – k. 20

Okres uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego wyniósł co najmniej 15 dni. Składa się na niego: 4 dni na zgłoszenie powstałej szkody, sporządzenie kalkulacji naprawy i przekazanie jej do zatwierdzenia, 2 dni wolne o pracy, 1 dzień na akceptację kalkulacji warsztatowej przez ubezpieczyciela, 2 dni jako czas dostawy części zamiennych, 2 dni technologicznego czasu naprawy, 2 dni wolne od pracy, 1 dzień technologicznego czasu naprawy, 1 dzień na przygotowanie pojazdu do wydania po naprawie. Powyższe ustalenie zostało poczynione przy założeniu, że zakład naprawczy dysponował wolnym stanowiskiem naprawczym blacharskim w następnym dniu roboczym po dacie otrzymania części zamiennych oraz wolnym stanowiskiem lakierniczym po zakończeniu etapu blacharskiego naprawy samochodu marki K.. W przypadku cenników rynkowych kosztów najmu pojazdów zastępczych koszt wynajmu pojazdu zastępczego w klasie pojazdu uszkodzonego w tamtym czasie mieścił się w granicach 104-179 złotych brutto za dobę. Natomiast gdy koszt tego wynajmu jest pokrywany z ubezpieczenia OC sprawcy zdarzenia, koszt tego rodzaju wynajmu mieścił się w zakresie 145-190 zł brutto za dobę najmu. Opłaty za zniesienie limitu kilometrów oraz zniesienie udziału własnego są elementem stawki za wynajem pojazdu zastępczego.

Dowód: opinia biegłego sądowego k.74-96

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów powołanych w opisie stanu faktycznego, które nie były kwestionowane przez strony, w szczególności na aktach likwidacji szkody i dokumentach powołanych w opisie stanu faktycznego, jak również na opinii biegłego sądowego. Sporządzona opinia biegłego T. M. była rzetelna, fachowa i spójna. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, co do prawidłowości opinii. Ponadto żadna ze stron nie kwestionowała wniosków w niej zawartych.

Pozwany powoływał się na okoliczność przedstawienia poszkodowanemu własnej propozycji wynajmu pojazdu zastępczego, z której pozwany miałby nie skorzystać. Na powyższą okoliczność przedstawił wydruk ze strony internetowej, jednakże nie wynika z niego, czy poszkodowany miał możliwość zapoznania się z treścią tego dokumentu. W związku z tym brak jest dowodu na to, że poszkodowany miał możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego w tej klasie po stawce dobowej niższej niż ustalona przez powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia urnowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Powód uzasadnił swoją legitymację czynną wobec pozwanego ubezpieczyciela tym, że nabył wierzytelność o wypłatę odszkodowania, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego od poszkodowanej, na podstawie cesji (art. 509 k.c.). Przedmiotem przelewu może być co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Skuteczne jest zbycie wierzytelności, nieoznaczonej dokładnie w umowie przelewu, jeżeli można ją określić na podstawie treści stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika (tak: wyrok SN z dnia 5 listopada 1999 r., III CKN 423/98, OSNC 2000, Nr 5, poz. 92).

Poszkodowanemu przysługiwało wobec pozwanego ubezpieczyciela roszczenie o naprawienie szkody z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej między ubezpieczycielem i sprawcą kolizji drogowej z dnia 10 lipca 2018 r. Zgodnie z umową cesji, dołączoną do pozwu, przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Należność dochodzona w pozwie stanowiła różnicę między kosztami wynajmu samochodu zastępczego naliczonymi przez powoda a wysokością odszkodowania, wypłaconego przez pozwanego ubezpieczyciela. Podkreślenia wymaga, iż w toku postępowania sporny był okres wynajmu pojazdu zastępczego oraz stawka najmu pojazdu zastępczego.

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku nie była sporna. Zakres obowiązku odszkodowawczego pozwanego obejmuje poniesione koszty najmu pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony za czas niezbędny do naprawy, lub jak w przypadku poszkodowanego w niniejszej sprawie do zakupu innego pojazdu w celu zaspokojenia potrzeb w sposób porównywalny do stanu sprzed wystąpienia szkody. Poza sporem było, że w postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił powodowi łącznie kwotę 645,75 złotych za okres 7 dni po stawce 92,25 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 278 § 1 k.p.c. z uwagi na zaistnienie wypadku wymagającego wiadomości specjalnych Sąd powołał biegłego sądowego celem opracowania opinii na okoliczności wskazane w postanowieniu sądu z dnia 30 września 2021 roku (k. 62). O przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego wnioskował również pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym 29 września 2021 roku (k.30). Z przedłożonej opinii wynikało, że podana przez powoda stawka mieściła się w zakresie średnich stawek najmu na rynku lokalnym, a ponadto zasadny okres najmu pojazdu zastępczego przy uwzględnieniu przebiegu postępowania likwidacyjnego i technologicznego czasu naprawy wynosił co najmniej 15 dni. Sąd uznał, że uzasadniony czas naprawy był równoważny wskazywanemu przez powoda okresowi 16 dni, albowiem biorąc pod uwagę praktykę działania zakładów naprawczych i zasadę ich efektywnego działania, z uwagi na prowadzenie innych wcześniej rozpoczętych napraw w oczekiwaniu na wolne stanowisko czas naprawy mógł wydłużyć się o jeden dzień.

Bezspornie zatem powodowi przysługuje od strony pozwanej, jako ubezpieczyciela sprawcy szkody, zwrot kosztów najmu samochodu zastępczego za okres 16 dni (art. 361 § 2 k.c.) po stawce 145 złotych netto (178,35 brutto) oraz kwota 100 złotych za podstawienie i odbiór samochodu. Stawka zastosowana przez powoda mieści się w zakresie wyliczonych przez biegłego stawek rynkowych ofert najmu pojazdów tej samej klasy w okresie objętym pozwem. Są to wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę, które pozostają w związku przyczynowym z zaistniałą szkodą i prowadzą do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty. Poszkodowanemu przysługiwał wybór odpowiedniego podmiotu, oferującego wypożyczenie auta zastępczego i z tej możliwości poszkodowany skorzystał.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 415 k.c. i art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c., za zasadne należało uznać zatem żądanie pozwu w całości przyjmując, iż powodowi należało się odszkodowanie w wysokości 2976,60 złotych brutto. Skoro w postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił kwotę 645,75 złotych, zatem do zasądzenia pozostawała kwota 2330,85 złotych i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda.

W odniesieniu do określenia daty wymagalności świadczenia, a tym samym ustalenia daty, od której powód może się domagać odsetek, sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 819 § 4 k.c. Odsetki ustawowe przysługują uprawnionemu za samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia, niezależnie od tego czy wierzyciel poniósł szkodę i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. W niniejszej sprawie powód domagał się zasadzenia odsetek od 12 sierpnia 2018 r., jednak zasadnym było zasądzenie odsetek od 13 sierpnia 2018 r., jako od dnia wydania przez ubezpieczyciela decyzji przyznającej wypłatę odszkodowania na rzecz powoda. W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie I i II wyroku, oddalając powództwo jedynie w zakresie odsetek za dzień 12 sierpnia 2018 roku.

O kosztach orzeczono w pkt III wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. z zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty należne powodowi złożyły się koszt wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 900 złotych, opłata od pozwu w kwocie 200 złotych oraz 17 złotych opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W punkcie IV wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, sąd nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 823,30 zł, tytułem wydatków uiszczonych tymczasowo przez Skarb Państwa, na które złożył się koszt wynagrodzenia biegłego za opinię w wysokości 823,30 złotych. Uwzględniając zasadę odpowiedzialności za wynik procesu Sąd obciążył w całości pozwanego kosztami wynagrodzenia biegłego za sporządzoną opinię.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE