Sygnatura akt VI Ka 245/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2022 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Małgorzata Peteja-Żak

Protokolant Monika Dąbek

przy udziale Grzegorza Popławskiego Prokuratora Prokuratury Rejonowej w T.

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2022 r.

sprawy P. K. ur. (...) w Z.

córki M. i I.

oskarżonej z art. 209§1a kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 20 stycznia 2022 r. sygnatura akt II K 931/21

na mocy art. 437 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. Ł. G. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3.  zwalnia oskarżoną od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 245/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z 20 stycznia 2022r., sygn. akt II K 931/21

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.Wnioski

uchylenie

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. K.

dotychczasowa karalność za przestępstwo

dane o karalności

252-254

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

dane o karalności

dokument urzędowy - niekwestionowany przez strony, brak wątpliwości co do jego autentyczności i wiarygodności

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- obraza przepisów prawa materialnego, a to art. 209 § 1a kk w zw. z art. 64 § 1 kk polegająca na przyjęciu, iż oskarżona dopuściła się czynu zabronionego stypizowanego w art. 209 § 1a kk w zw. z art. 64 § 1 kk, a to, że w okresie od 8 lutego 2017r. do 18 stycznia 2019r. w Z. uchylała się od obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich córek W. i V. D., stwierdzonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z 30 stycznia 2017r., sygn. III RC 358/16,

- obraza przepisów prawa materialnego, a to art. 30 kk polegająca na przyjęciu, że oskarżona dopuściła się przestępstwa podczas gdy oskarżona dopuściła się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca w lakonicznym uzasadnieniu wskazał, że nie kwestionuje ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy, Sąd ten jednak błędnie przyjął, ze zachowanie oskarżonej wyczerpało znamiona zarzucanego jej występku z art. 209 § 1a kk. Analiza akt sprawy nie potwierdziła zasadności tego zarzutu. W judykaturze Sądu Najwyższego dominuje ugruntowane stanowisko, że z obrazą prawa materialnego mamy do czynienia wówczas, gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sąd zastosował niewłaściwą kwalifikację prawną bądź dokonał wadliwej wykładni przepisów prawa materialnego. Wbrew wywodom apelacji, z uzasadnienia Sądu I instancji wynikało jasno, że przeanalizował i ocenił wszystkie zgromadzone dowody i uczynił to nader wyczerpująco. Badanie procedowania tego Sądu wykluczyło możliwość uwzględnienia wniesionego środka zaskarżenia, ponieważ nie ujawniono żadnych błędów, które mogłyby prowadzić do korekty zapadłego orzeczenia. Sąd Rejonowy w sposób wyczerpujący i dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, zgromadził kompletny materiał dowodowy, zaś jego ocena dokonana została pod względem wewnętrznej spójności dowodów, wzajemnych ich relacji z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego, tj. art. 209 § 1a kk, wskazać należy, że Sąd Rejonowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego dokonał prawidłowej subsumpcji prawnej tego czynu, aprobując kwalifikację prawną wskazaną w skardze przez oskarżyciela. Przypomnieć więc trzeba, iż w realiach tej sprawy, mając do czynienia z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi, bo nie kwestionowanymi przez skarżącego, nie można było zasadnie wywodzić, że Sąd orzekający naruszył wskazane przepisy prawa karnego. Ze stanu faktycznego ustalonego przez Sąd Rejonowy, w pełni zaaprobowanego przez Sąd Okręgowy, wprost wypływa wniosek, że czyn przypisany P. K. wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 209 § 1a kk. Wskazywało na to kilka okoliczności, m.in. opuszczenie rodziny przez oskarżoną i brak jej zainteresowania córkami, wychowywanie i utrzymywanie dzieci przez ojca T. D., zasądzenie od oskarżonej alimentów na rzecz małoletnich córek, płatnych do rąk ich ojca, brak realizacji przez oskarżoną obowiązku alimentacji dzieci w okresie jej przypisanym, otrzymywanie przez ojca dzieci świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego, w końcu - narażenie dzieci swoim zachowaniem na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Trzeba bowiem w tym miejscu podkreślić, że ojciec dziewczynek jedynie kosztem dużego swojego wysiłku oraz dzięki pomocy matki, a babci dzieci, był w stanie zaspokoić ich podstawowe potrzeby, co - zważywszy na wiek dzieci, niepełnosprawność młodszej z córek oraz wysokość osiąganego w zarzucanym okresie dochodu przez T. D. - nie było proste.

Dodatkowo zupełnie niezrozumiałym jest wywodzenie przez skarżącego jakoby oskarżona działała w usprawiedliwionej nieświadomości co do bezprawności swojego działania; wszak o toczącym się postępowaniu przed Sądem o alimenty wiedziała, składając w nim zeznania, podnoszone zaś w apelacji "zapewnienia" ojca, jak można się tylko domyślać - co do dobrej sytuacji bytowej dzieci, nie znajdują żadnego potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Z wypowiedzi T. D. wynika bezsprzecznie, że oskarżona nigdy nie interesowała się losem dzieci i ich sytuacją materialną, deklarując jedynie chęć powrotu do byłego konkubenta, a nie do córek.

Z treści sporządzonej natomiast opinii sądowo - psychiatrycznej wynika, iż poza rozpoznanym u oskarżonej uzależnieniem od alkoholu nie stwierdzono u niej czynnych zaburzeń psychotycznych, w czasie czynu miała zachowaną poczytalność, w pełni rozumiejąc znaczenie zarzucanego jej czynu, a w trakcie badania była prawidłowo zorientowana.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej lub ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak było podstaw do uwzględnienia wniosku; przeprowadzone postępowanie wykazało sprawstwo i winę oskarżonej, zaś podniesione zarzuty obrazy przepisów prawa materialnego były niezasadne i chybione.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

z punktu 1 - przypisanie oskarżonej przestępstwa z art. 209 § 1a kk w zw. z art. 64 § 1 kk (w zakresie opisu czynu i kwalifikacji prawnej, a także wymierzonej kary pozbawienia wolności

z punktu 2 - zaliczenie na poczet kary okresu zatrzymania

z punktu 3 - zasądzenie na rzecz obrońcy wynagrodzenia

z punktu 4 - rozstrzygnięcie o zwolnieniu oskarżonej od kosztów sądowych

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Oskarżona popełniła przypisane jej przestępstwo, jego kwalifikacja prawna jest prawidłowa, przyjęcie działania w warunkach recydywy także, a wymierzona kara nie jest rażąco niewspółmiernie surową, zważywszy na okoliczności popełnienia czynu, okres niealimentacji oraz uprzednią karalność oskarżonej za podobne przestępstwo.

Nadto zasadne było zwolnienie oskarżonej od ponoszenia kosztów sądowych w oparciu o art. 624 § 1 kpk.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2, 3

Zastosowano względem oskarżonej instytucję przewidzianą w art. 624 § 1 kpk, zwalniając ją od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego w związku z jej aktualną sytuacją osobistą i majątkową.

Nadto zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy stosowne wynagrodzenie tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony z urzędu oskarżonej w postępowaniu odwoławczym.

1.PODPIS

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przypisanie sprawstwa i winy oskarżonej

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana