Sygn. akt II Ca 58/22
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 listopada 2021r. Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz strony powodowej - (...) S.A. we W. (obecnie po zmianie nazwy spółki (...).pl SA we W.) kwotę 2 622,80 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, oddalił dalej idące powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.
W apelacji od powyższego wyroku, zaskarżając go w pkt I co do kwoty 492 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz w pkt II i III w zakresie rozstrzygającym o kosztach procesu, strona pozwana zarzuciła:
1. naruszenie przepisów prawa materialnego:
- art. 361 § 2 kc przez błędną wykładnię,
- art. 361 § 1 w zw. z art. 363 kc, poprzez jego niezastosowanie,
2. naruszenie przepisów prawa procesowego:
- art. 233 § 1 kpc, poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz o zasądzanie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu za obie instancje.
Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego, a ponadto ustalił: strona powodowa zleciła sporządzenie i wydanie opinii zawierającej kalkulację naprawy samochodu poszkodowanego, w związku ze zdarzeniem objęty odpowiedzialnością pozwanej, Biuru (...) Spółce z o.o. we W., w którym (...) z (...) udziałów posiada (...) SA, nr KRS (...). Natomiast jedynym akcjonariuszem strony powodowej B. (...) we W., wcześniej (...) S.A. we W., jest również (...) SA, nr KRS (...).
(dowód: faktura(...) z (...) wyciągi z (...), prowadzone dla Biura (...) Spółki z o.o. we W., oraz dla B. (...) we W.).
Rozpoznając całość tak poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd Okręgowy zważył co następuje. Apelacja strony pozwanej jest uzasadniona, gdyż trafne są jej zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 361 § 2 kc oraz art. 361 § 1 w zw. z art. 363 kc, w zakresie w jakim kwestionowały potrzebę wykonania prywatnej kalkulacji kosztów naprawy samochodu poszkodowanego, przez inny podmiot, posiadający wiedzę fachową, jak motywowała powódka w uzasadnieniu pozwu ((...)).
W rozpoznawanej sprawie strona powodowa jest nabywcą wierzytelności z tytułu roszczeń poszkodowanego o zapłatę kosztów naprawy uszkodzonego samochodu z oc sprawcy, ubezpieczonego u strony pozwanej. Przy czym w pierwszej kolejności poszkodowany R. G. w dniu 30 kwietnia 2020r. zbył wierzytelność z tego tytułu (...) spółce z o.o. spółce komandytowej w P. ((...)), a następnie ta spółka umową przelewu wierzytelności z 6 maja 2020r. zbyła wierzytelność stronie powodowej ((...). Zbycie obu wierzytelności, jak wynikało z treści umów, obejmowało m. in wszelkie koszty z tytułu naprawy pojazdu.
W zarzutach apelacji naruszenia prawa materialnego, jak i ich uzasadnieniu, skarżąca zarzuciła m, in., że poniesienie przez powódkę wydatku na poczet zlecenia sporządzenia wyceny kosztów naprawy innemu podmiotowi było niecelowe, gdyż strona powodowa prowadząc działalność związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat powinna była sama w ramach swojej działalności dokonać oceny, czy kwota wypłaconego poszkodowanemu odszkodowania pokrywała w całości szkodę w pojeździe. Sąd Okręgowy w całości podziela pogląd wyrażony w uchwałach 7 sędziów Sądu Najwyższego z 29 maja 2019r. III CZP 68/19 i z 2 września 2019r., III CZP 99/18, że poszkodowanemu jak i nabywcy - w drodze przelewu - wierzytelności o odszkodowanie za szkodę komunikacyjną przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot uzasadnionych kosztów ekspertyzy zleconej osobie trzeciej tylko wtedy, gdy jej sporządzenie było w okolicznościach sprawy niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. W uzasadnieniu pierwszej z uchwał Sąd Najwyższy wyraził także trafne zapatrywanie, że ciężar określenia zakresu naprawy powypadkowej spoczywa zwykle na osobie podejmującej się naprawy i o ile łatwiej jest dowieść, że za celowością zlecenia przez poszkodowanego ekspertyzy o tak określonym przedmiocie przemawia w danym przypadku brak po stronie poszkodowanego odpowiedniej wiedzy, o tyle trudniej jest wykazać przedsiębiorcy, który nabył od poszkodowanego roszczenie wobec ubezpieczyciela, dlaczego, dysponując wykwalifikowaną kadrą i odpowiednim sprzętem nie był w stanie bez pomocy rzeczoznawcy ocenić zakresu uszkodzeń pojazdu i koniecznej jego naprawy. W ocenie Sądu Okręgowego, strona powodowa nie sprostała ciężarowi dowodowemu w powyższym zakresie, nie oferując na tą okoliczność żadnego dowodu, a ograniczając się w postępowaniu pierwszoinstancyjnym jedynie do twierdzenia zawartego w uzasadnieniu pozwu ((...)), że przed wystąpieniem z pozwem w niniejszej sprawie, koniecznym było zwrócenie się do osoby posiadającej wiedzę fachową o wydanie odpowiedniej ekspertyzy. Przy braku, jak już wskazano, jakichkolwiek dowodów na powyższe okoliczności, samo powyższe twierdzenie powódki budziło daleko idące wątpliwości w sytuacji gdy, jak wynika z uzupełniających ustaleń faktycznych poczynionych w postępowaniu odwoławczym, w firmie, która sporządziła kosztorys na zlecenie strony powodowej, tj. Biuro (...) Spółce z o.o. we W. (...) z (...) udziałów posiada (...) SA, które jest z kolei jedynym akcjonariuszem strony powodowej B. (...) we W.. Zatem w sytuacji gdy oba te podmioty mają w istocie jednego właściciela, to trudno było przyjąć, aby strona powodowa, nie przedstawiając jakichkolwiek dowodów przeciwnych, ani też skonkretyzowanych i rzeczowych twierdzeń co do potrzeby i niezbędności wykonania kalkulacji naprawy przez inny podmiot choć mający, jak już wskazano, tego samego właściciela, poniosła koszty tejże kalkulacji, które mogłyby zostać uznane za uzasadnione w okolicznościach sprawy i podlegające zwrotowi przez pozwanego ubezpieczyciela.
Z tej zatem już przyczyny, apelacja strony pozwanej była w całości uzasadniona i podlegała uwzględnieniu, a zatem jej pozostałe zarzuty są bezprzedmiotowe i prowadzenie rozważań ich zasadności jest zbędne.
Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 2622,80 zł obniżył do 2130,80 zł (pkt I) tj. o koszt prywatnej ekspertyzy zleconej przez powódkę w wysokości 492 zł, a o kosztach procesu orzekł na podstawie art. 100 kpc, rozdzielając je stosunkowo, tj. przy przyjęciu wygrania sprawy przez stronę powodową w 81%, a przez pozwaną w 19%. O kosztach postępowania apelacyjnego (na które składała się opłata od apelacji i wynagrodzenie pełnomocnika) Sąd orzekł zgodnie z 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 i art. 391 § 1 k.p.c.
Sygn. akt II Ca 58/22 Ś., (...)
1. (...)
2. (...)