Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 181/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 14 lutego 2022r.

w sprawie sygn. akt II K 727/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

---------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------------------

---------------------------------------------------------------

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść poprzez bezzasadne przyjęcie, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do uznania, że oskarżony urządzał i prowadził gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na automatach do gier, pozyskał miejsce (lokal do prowadzenia tej działalności), zatrudniał pracowników, umożliwił dostęp graczom, pomiędzy automatami a oskarżonym istniał związek faktyczny, podczas gdy prawidłowa i kompleksowa ocena materiału dowodowego, w szczególności w postaci zeznań świadków M. N. (1), M. K., M. N. (2), J. P., nie pozwala na przypisanie V. M. popełnienia czynu z art. 107§1 k.k.s. w zw. z art. 9§3 k.k.s.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

2. rażąca niewspółmierność orzeczonej w stosunku do oskarżonego kary, podczas gdy okoliczności przedmiotowej sprawy, okoliczności łagodzące oraz cele kary w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania uzasadniają wymierzenie kary znacznie łagodniejszej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1.

Obrońca oskarżonego adw. J. Ł. zasadnie podniósł, że zgromadzony w sprawie materiał dowody nie pozwalał na przypisanie oskarżonemu V. M. realizacji znamion ustawowych czynu z art. 107§1 k.k.s. w zw. z art. 9§3 k.k.s. Samo bowiem ustalenie, że w kontenerze umiejscowionym w B. przy ul. (...) w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 20 marca 2018r. urządzane i prowadzone były wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych na automatach gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, które zawierały elementy losowości, zaś umowa najmu tego kontenera została zawarta ze spółką (...) Sp. z o.o. w G., której prezesem był wówczas V. M., nie było wystarczające dla poczynienia ustaleń faktycznych, że to właśnie oskarżony był osobą urządzającą i prowadzącą te gry.

Dostrzec należało, że już na etapie postępowania przygotowawczego organ je prowadzący, a to (...) Urząd (...) we W. (...) w Z., powziął informację, że V. M. po raz ostatni przekroczył granicę państwową w dniu 29 maja 2017r. wyjeżdżając z Polski do Rosji przez przejście graniczne w G.. To zaś oznaczało, że w późniejszym czasie oskarżony nie wjeżdżał do Polski. Ten stan rzeczy znajdował swoją przyczynę w zawiadomieniu Sądu Rejonowego w Braniewie o wydaniu w stosunku do oskarżonego w sprawie sygn. akt II K 288/16 wyroku skazującego, przez co został on wpisany do wykazu osób, których pobyt na terytorium Polski jest niepożądany, a tenże wpis w oparciu o późniejsze zawiadomienia innych sądów obowiązuje do dnia 24 lipca 2022r. W związku z tym zawiadomieniem Komendant P. Straży Granicznej G. wydał dnia 5 lipca 2017r. decyzję o cofnięciu udzielonej V. M. wizy Schengen wielokrotnej nr (...), co skutkowało tym, że odmówiono mu wówczas wjazdu na terytorium Polski /k. 343, 364, 488/. Skoro cofnięcie wizy uniemożliwiało mu wjazd nie tylko do Polski, ale także do pozostałych krajów strefy Schengen, co wynikało jednoznacznie z treści art. 90 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach z dnia 12 grudnia 2013r., toteż nie można było przyjąć bez wyraźnego ku temu oparcia dowodowego, że począwszy od dnia 5 lipca 2017r. oskarżony przebywał w Polsce. Słuszność tego stanowiska doznawała dodatkowego wsparcia w spostrzeżeniu, że w związku z prowadzonymi przeciwko oskarżonemu licznymi postępowaniami karnoskarbowymi był on w Polsce poszukiwany listami gończymi czy do odbycia kar izolacyjnych /k. 580/. Uzasadnione było więc przypuszczenie, że nie podejmował on próby wjazdu po tej dacie na terytorium kraju.

Skarżący słusznie zatem zwrócił uwagę na uzasadnioną wątpliwość czy podpis złożony w imieniu V. M. na umowie najmu lokalu (kontenera) z dnia 12 marca 2018r. został rzeczywiście złożony przez oskarżonego, skoro – jak już wspomniano – po unieważnieniu jego wizy w dniu 5 lipca 2017r., nie miał on możliwości legalnego przekroczenia granic zewnętrznych krajów tworzących strefę Schengen, a więc w istocie przedostania się do Polski.

W tym okolicznościach jako oczywisty jawił się fakt, że Sąd Rejonowy nie dysponował materiałem dowodowym, na podstawie którego byłby w stanie stanowczo ustalić, że albo V. M. w dniu 12 marca 2018r. podpisał w B. tę umowę najmu kontenera, w którym znajdowały się automaty do gier hazardowych, ewentualnie dokument ten został mu przesłany na adres jego pobytu poza strefą Schengen, skąd po jego podpisaniu, odesłał go przedstawicielowi wynajmującej (...) Sp. z o.o. w B.. Nie można było zatem wykluczyć, że trafna była Isugestia skarżącego, iż podpis oskarżonego na tej umowie został sfałszowany, zaś on sam nie wiedział nawet o tym, że w kontenerze zlokalizowanym w B. przy ul. (...) w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 20 marca 2018r. były prowadzone na automatach gry hazardowe. Już te okoliczności, co oczywiste, miały kluczowe znaczenie dla możliwości przypisania oskarżonemu sprawstwa i zawinienia w zakresie przypisanego przestępstwa skarbowego. W toku prowadzonego postępowania nie podjęto nawet próby wyjaśnienia tych wątpliwości, w czym pomocne mogłoby być zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego. Jako materiał porównawczy można byłoby przecież wykorzystać dokumentację, którą oskarżony składał w Konsulacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w K. ubiegając się o udzielenie mu wizy. Rzecz jasna nie można apriorycznie wykluczyć, że oskarżony powinien ponieść odpowiedzialność karnoskarbową nawet, jeżeli jego podpis po tą umową został podrobiony. Taka możliwość wystąpiłaby, gdyby dowody pozwoliły stwierdzić, że nakłonił inną osobę do podpisania się w jego imieniu, ewentualnie jako działający prezes zarządu (...) Sp. z o.o. akceptował tę okoliczność. W oparciu o zgromadzone dotychczas dowody takie wnioskowanie miało jednak charakter czysto hipotetyczny.

Trafnie obrońca wskazał zatem, iż Sąd Rejonowy w sposób dowolny ustalił, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zeznania świadków, pozwoliły na ustalenie, iż to V. M. pozyskał miejsce (lokal do prowadzenia działalności), zatrudniał pracowników i umożliwił graczom dostęp do automatów. Z pisemnych motywów wydanego orzeczenia wynika, iż Sąd Rejonowy przyjął w sposób aprioryczny, iż skoro oskarżony był poszukiwany listem gończym i wcześniej zapadły w stosunku do jego osoby prawomocne wyroki skazujące za przestępstw z art. 107§1 k.k.s., to bez wątpienia dopuścił się zarzucanego mu w niniejszym postępowaniu czynu. Tymczasem poczynienie takich konstatacji bez oparcia ich na przekonywującym materiale dowodowym było niedopuszczalne. Nawet bowiem najgłębsze przekonanie sędziowskie o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego nie mogło zastąpić dowodów o tych okolicznościach zaświadczających.

Celowe będzie także zwrócenie się przed merytorycznym zakończeniem tego procesu o akta postępowania prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Toruniu VII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego o sygn. 1216/19/028, a dotyczące rozwiązania postanowieniem z dnia 3 grudnia 2019r. (...) Sp. z o.o. bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego i zarządzenia wykreślenia jej z Krajowego Rejestru Sądowego w trybie art. 25d ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997r. o Krajowym Rejestrze Sądowym. Być może dokumenty w tym postępowaniu zgromadzone pozwolą ustalić, jakiego rodzaju zaangażowanie w okresie objętym postępowaniem karnoskarbowym przejawiał w ramach działania tej spółki oskarżony.

Obrońca oskarżonego celnie wskazał także na sprzeczności oraz niekonsekwencje w zeznaniach świadków, na których Sąd Rejonowy oparł poczynione w sprawie ustalenia faktyczne co odpowiedzialności karnej V. M.. Rzecz bowiem w tym, że przesłuchiwany kilkukrotnie M. K. całkowicie niekonsekwentnie relacjonował okoliczności zawarcia datowanej na 12 marca 2018r. umowy najmu także w zakresie tego, kto złożył na tym dokumencie podpis w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. Raz bowiem twierdził, że umowa ta została podpisana w jego obecności, a konkretnie w wynajmowanym kontenerze, przez oskarżonego /k. 168, 231-232, 237/. Podczas składania kolejnych zeznań, odpowiadając na pytanie czy umowa najmu z dnia 12 marca 2018r. została podpisana w obecności prezesa zarządu (...) Sp. z o.o., zastrzegł zaś stanowczo „Nie. Nigdy nie widziałem tego człowieka, ani też żadnego pracownika tej spółki”. Gdy natomiast został zapytany o to, jak doszło do podpisania tej umowy wskazał „Najprawdopodobniej było to tak jak zazwyczaj, tzn. ja podpisałem umowę i zostawiłem ją w siedzibie spółki na S.. Nie pamiętam, ale mogło się zdarzyć, że dostałem egzemplarze tej umowy do podpisania, gdy już była podpisana przez prezesa spółki (...)”. Składając zeznania w późniejszym czasie M. K. niestanowczo opisywał okoliczności podpisania przez przedstawiciela najemcy tego dokumentu zastrzegając, że nie zapamiętał tego zdarzenia, przy czym hipotetyzując raz wskazał, że najprawdopodobniej został on podpisany na terenie (...) targowiska, chyba przez oskarżonego /k. 416/, aby na rozprawie podnieść, że nie weryfikował tożsamości tego mężczyzny /k. 655/. Nawet jednak w tych zeznaniach, w których stanowczo utrzymywał, że podpis w imieniu najemcy kontenera złożył oskarżony, nie był w stanie jednoznacznie go rozpoznać na zdjęciach sygnalitycznych, a jego wiek określił na około 50 lat, gdy tymczasem oskarżony jest zdecydowanie młodszy /k. 231 -232/.

Z uwagi na niestanowczość zeznań M. K. co do okoliczności podpisania w dniu 12 marca 2018r. umowy najmu kontenera i jego sugestii, że podpis przedstawiciela najemcy mógł uzyskać udziałowiec (...) Sp. z o.o. zajmujący się jej sprawami finansowymi, a to M. N. (2), również on został przesłuchany w celu ustalenia przebiegu tych zdarzeń. Świadek ten pomimo kilkukrotnego przesłuchania nie dostarczył jednak żadnych istotnych w odniesieniu do analizowanych kwestii informacji.

Pomimo tak istotnych braków postępowania przygotowawczego i to odnoszących się do zupełnie kluczowych aspektów związanych z odpowiedzialnością karną V. M., upoważniony przedstawiciel Naczelnika (...)Urzędu (...) we W. (...) w Z. wystąpił w dniu 26 czerwca 2020r. do prokurator Prokuratury Rejonowej w Bolesławcu z wnioskiem o zatwierdzenie postanowienia datowanego na 25 czerwca 2020r. o zastosowaniu wobec oskarżonego postępowania w stosunku do nieobecnych /k. 511a, 512/. Prokurator zatwierdziła zaś to postanowienie w dniu 3 lipca 2020r. /k. 511b/.

Tymczasem stosownie do brzmienia art. 173§1 i 2 pkt 2 k.k.s. przeciwko sprawcy przestępstwa skarbowego (...) przebywającemu stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, postępowanie toczyć się może podczas jego nieobecności; przepisu §1 nie stosuje się, jeżeli wina sprawcy lub okoliczności popełnienia czynu zabronionego budzą wątpliwości. Skoro ponadto przez wątpliwość należy rozumieć nie tylko taką o charakterze kwalifikowanym, ale każdą oddziałującą na toczące się postępowanie, toteż niedostatki dowodowe, które wystąpiły w niniejszej sprawie z pewnością uniemożliwiały procedowanie w tymże trybie – J. Skorupka, Komentarz do wybranych przepisów Kodeksu karnego skarbowego, LEX/el. 2020, teza 6 do art. 173. To zaś oznaczało, że skoro w okolicznościach niniejszej sprawy zarówno wina V. M., jak i okoliczności popełnienia przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu zabronionego budziły wątpliwości zasadniczej wręcz natury, to organ postępowania przygotowawczego nie mógł tego postępowania we wskazanym trybie przeprowadzić. Ta zasadnicza wada dochodzenia przeniknęła niestety do postępowania jurysdykcyjnego prowadzonego przez Sąd Rejonowy, który procedował na rozprawie głównej na podstawie przepisów działu VI Kodeksu karnego skarbowego i to pomimo tego, że obrońca oskarżonego jeszcze przed wszczęciem przewodu sądowego wnosił o odstąpienie od prowadzenia postępowania w stosunku dla nieobecnych wskazując na ujemną przesłankę tego trybu w postaci wątpliwości co do winy oskarżonego /k. 576/.

To zaś oznaczało, że rozpoznanie niniejszej w postępowaniu w stosunku do nieobecnych z naruszeniem art. 173§2 pkt 1 k.k.s., a więc gdy wina V. M. i okoliczności zarzuconego mu czynu budziły zasadnicze wątpliwości, spowodowało konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości przed Sądem meriti. Stanowiło zatem podstawę uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a to z uwagi na potrzebę pełnego merytorycznego rozpoznania sprawy – postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2019r., sygn. akt III KS 34/18, OSNKW 2019/3/17.

Ad. 2.

Sąd Odwoławczy uznał za uzasadniony zarzut podniesiony przez obrońcę oskarżonego w pkt 1 apelacji. Z uwagi na to, że zaskarżony wyrok został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu, to stosownie do brzmienia art. 436 k.p.k, zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec V. M. kary stał się bezprzedmiotowy.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o orzeczenie kary grzywny w mniejszym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze względu na wydane przez Sąd Odwoławczy rozstrzygnięcie o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji (ze wskazaniem na konieczność usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego), sformułowane przez obrońcę wnioski o uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie złagodzenie wymierzonej mu kary grzywny, uznać należało za przedwczesne.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

-----------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W ocenie Sądu Odwoławczego w poddanej analizie sprawie nie został spełniony obligatoryjny wymóg umożliwiający prowadzenie niniejszego postępowania w stosunku do nieobecnych, a wynikający z treści art. 173§2 pkt 1 k.p.k., zgodnie z którym wina sprawcy lub okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie mogą budzić wątpliwości. Jak już wspomniano, wydanie orzeczenia z naruszeniem powołanego przepisu rodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości. Stanowiło zatem podstawę uchylenia przez Sąd Odwoławczy zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania w oparciu o art. 437§2 zd. 2 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy powinien rozważyć przede wszystkim możliwość przekazania w oparciu o art. 344a k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. niniejszej sprawy Naczelnikowi (...)Urzędu (...) we W. w celu uzupełnienia istotnych braków postępowania przygotowawczego – R. Olszewski, Usuwanie istotnych braków postępowania przygotowawczego w postępowaniu karnym skarbowym, Prok.i Pr. 2005/2, s. 72-73. Przypomnieć wszakże należało, że skoro oskarżyciel nie mógł przeprowadzić dochodzenia w trybie przepisów statuujących postępowanie w stosunku do nieobecnych, a to dlatego, że wina V. M., jak i okoliczności popełnienia zarzuconego mu czynu zabronionego budziły wątpliwości, toteż konieczne okazało się już w na tym etapie procesu zgromadzenie dowodów świadczących o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego. Jeżeli natomiast tego rodzaju dowodów oskarżycielowi zgromadzić się nie uda, to dochodzenie nie będzie mogło być w tym trybie prowadzone, co spowoduje konieczność procedowania na zasadach ogólnych, w tym przesłuchania oskarżonego.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za zarzucane mu przestępstwo

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana