UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 05 października 2020 roku skierowanym przeciwko M. K. (2) prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą MASTER-CAR M. K. (2) powód M. K. (1) domagał się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach oraz zasądzenie od strony pozwanej zaległego wynagrodzenia za pracę w kwocie 1.950 zł wraz z odsetkami a nadto o zasądzenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz wydanie świadectwa pracy.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 11 września 2020 roku otrzymał od pracodawcy rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia. W przesłankach rozwiązania umowy o pracę pracodawca wskazał, iż przyczyną rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia jest ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych poprzez bezprawne zachowanie polegające na pominięcia procedury obowiązującej u pracodawcy przy wykonywaniu zlecenia przewozu przesyłek kurierskich w dniu 08.09.2020 na trasie L.-W. poprzez niepotwierdzenie w aplikacji A. R. zakończenia wykonania zlecenia i niezgłoszenie tego faktu pracodawcy; nadto bezzasadnym opóźnieniu w wykonaniu zlecenia transportowego przewozu przesyłek kurierskich w dniu 09.09.2020r. na trasie L.-W. pominięciu procedury obowiązującej u pracodawcy poprzez niezgłoszenie w aplikacji opóźnienia przed godziną ustalonego załadunku w L. oraz niepoinformowanie o planowanym opóźnieniu pracodawcy, czym powód działał na utratę wydajności w wykonywaniu zleceń dla głównego zleceniodawcy, co w konsekwencji działało na zmniejszenie możliwości zarobkowych. Powód podniósł, iż nie zgadza się z przedmiotowym wypowiedzeniem, bowiem w jego ocenie nie dopuścił się ciężkiego i zawinionego naruszenia obowiązków pracowniczych. Powód wskazał, iż okoliczności opisane w wypowiedzeniu umowy o pracę, nie stanowią podstawy do wypowiedzenia umowy w trybie art. 52k.p.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, iż przyczyną rozwiązania umowy o pracę były okoliczności szeroko opisane w wypowiedzeniu umowy o pracę. Pracodawca wskazał, iż wykonywanie zleceń transportowych wymaga pełnej terminowości i punktualności, z tego względu, że wożonym towarem często bywają przesyłki kurierskie wożone na lotnisko. Zgłaszanie wszystkich opóźnień czy jakichkolwiek trudności w systemie jest podstawowym wymogiem współpracy z kontrahentem. W firmie pracodawca jest dla pracownika dostępny przez 24 godziny, i pracownik w razie jakiegokolwiek problemu ma obowiązek natychmiastowego zgłaszania tego telefonicznie. W ocenie pracodawcy wszystkie te reguły były dla powoda dobrze znane, nadto pracodawca upominał powoda odnośnie niekorzystania z aplikacji, jednak powód dopuścił się kolejny raz uchybień w tym zakresie. W związku z czym , jak podkreślił pracodawca zachowania powoda narażały pracodawcę na utratę wydajności w wykonywaniu zleceń dla głównego kontrahenta. Strona pozwana wskazała, iż nieprawdą jest jakoby powód nie otrzymał wynagrodzenia za miesiąc czerwiec oraz ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Pracodawcy wypłacił oba te świadczenia, nadto wysłał świadectwo pracy powodowi pocztą.

Po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa na rozprawie w dniu 13 października 2021 roku powód modyfikując żądanie wniósł o zasadzenie odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia lub przywrócenie do pracy.

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

Powód zatrudniony był u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 20 września 2016 roku na stanowisku kierowca samochodu ciężarowego-mechanik, w pełnym wymiarze czasu pracy.

/Bezsporne/ a nadto wynikające z akt osobowych w załączeniu

Pracownicy pozwanej firmy wykonują usługi transportowe w zakresie przesyłek kurierskich. Do obowiązków powoda należało dostarczanie przesyłek kurierskich, głównego kontrahenta strony pozwanej firmy (...). Przesyłki mają charakter ekspresowy, bowiem często na dane przesyłki czeka samolot, na który muszą zdążyć kurierzy. Zgodnie z zaleceniami kontrahenta strony pozwanej- firmy (...), dla usprawnienia transportu została wprowadzona aplikacja A. R.. Z obsługi aplikacji przeszkoleni byli wszyscy pracownicy, a sama aplikacja była bardzo prosta w obsłudze. Podczas wjazdu na załadunek w aplikacji należy zaznaczyć wjazd, podczas wyjazdu wyjazd. Przy problemach związanych z opóźnieniem wynikających np. z utrudnień na drodze kierowcy zobowiązani byli do zgłoszenia incydentów w aplikacji, która jest kompatybilna z platformą A. , do której dostęp mają pracownicy firmy (...), aby na bieżąco widzieć co się dzieje z przesyłkami. O każdej porze, w razie problemów do dyspozycji był również pracodawca, do którego kierowcy zgłaszali problemy z opóźnieniami się transportu. Pracodawca w razie opóźnienia analizował czy paczka przekroczy czas dostawy, ewentualnie wysyłał innego kierowcę. Zasadność opóźnienia oceniał zespół (...).

Dowód:

-zeznania świadka M. R.-K. k. 77-78

-zeznania świadka M. N. k. 79

-zeznania świadka M. Ś. k. 79v-80

Powód od początku nie chciał korzystać z aplikacji, tłumacząc zarówno pracodawcy jak i innym pracownikom iż jest kierowcą, nie sekretarką. Pracodawca upominał powoda, bowiem zdarzało się, ż ten nie odnotowywał załadunku lub spóźnień w aplikacji. Pracodawca wielokrotnie informował powoda o konsekwencjach dla firmy w związku z nieużywaniem aplikacji. Początkowo było to ograniczenie zleceń od kontrahenta firmy (...), a w konsekwencji prowadziło to do zabrania kontraktów, przez co firma pracodawca była narażona na straty pieniężne.

Dowód:

-zeznania strony pozwanej k. 104v-105, e –protokół k. 106

-zeznania świadka M. R.-K. k. 77-78

-zeznania świadka M. N. k. 79

-zeznania świadka M. Ś. k. 79v-80

W dniu 8 września 2020 roku powód obsługiwał przesyłki na trasie L.-W., po załadowaniu samochodu, powód nie odznaczył żadnych informacji w aplikacji, nie zgłaszał również żadnych problemów, jakie napotkał na trasie. Około godz. 7:30 powód zjechał z trasy na „pauzę”, powiadamiając o tym pracodawcę. Do powoda przyjechał brat pracodawcy, który odwiózł powoda do domu, zaś sam dokończył zlecenie, które w systemie zostało odnotowane dopiero o godzinie 8:56.

W dniu 09 września 2020 powód obsługiwał trasę W.-L., w aplikacji zaznaczył godzinę załadunku we W., jednak na trasie w okolicy B. napotkał opóźnienie, o czym powiadomił pracodawcę. Pracodawca zlecił powodowi niezwłoczne zgłoszenie problemu w aplikacji, powód jednak dokonał zgłoszenia dopiero, gdy wjechał na teren Niemiec. Po pierwszym dokonanym załadunku, powód niezwłocznie udał się na drugi załadunek, jednak miał opóźnienie 13 minutowe, o czym nie powiadomił pracodawcy.

Dowód:

-zeznania strony pozwanej k. 104v-105, e –protokół k. 106

-zeznania powoda k. 103v-104, e –protokół k. 106

-wydruki doz aplikacji A. R. dot. odnotowywania załadunków/rozładunków k. 20-28, 63-66

Pismem z dnia 11 września 2020 roku rozwiązano z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia wskazując jako przyczynę ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych tj.:

- pominięcie zachowania procedury obowiązującej u pracodawcy przy wykonywaniu zlecenia transportowego przewozu przesyłek kurierskich w dniu 8.09.2020 na trasie L. –W. tj. niepotwierdzenie na aplikacji A. R. ( zainstalowanej w telefonie służbowym przynależnym do samochodu ciężarowego (...) o nr (...) zakończenia wykonania zlecenia i niezgłoszenie tego faktu pracodawcy (zgłoszenie na aplikacji wykonania zlecenia o godz. 2:53 wykonał osobiście pracodawca dopiero o godz. 8:56)

- bezzasadnym opóźnieniu w wykonaniu zlecenia transportowego przewozu przesyłek kurierskich w dniu 09.09.2020 na trasie L.-W. tj. podstawienia samochodu na załadunek o godz. 2:47 zamiast w godz. 2:00-2:30 i pominięciu zachowania procedury obowiązującej u pracodawcy przy wykonywaniu zlecenia transportowego przewozu przesyłek kurierskich tj. niezgłoszenia na w/w aplikacji A. R. opóźnienia przed godziną ustalonego załadunku w L. oraz niepoinformowanie o planowanym opóźnieniu u pracodawcy

Czym powód naraził pracodawcę na utratę wydajności w wykonywaniu zleceń dla głównego zleceniodawcy pracodawcy tj. A., co w konsekwencji wpływa na utratę dostępu pracodawcy do możliwej do podjęcia większej liczby frachtów i tym samym na zmniejszenie możliwości zarobkowych firmy pracodawcy.

Jednocześnie pracodawca w wypowiedzeniu wskazał, iż powód powyższego dopuścił się z lekceważeniem wszystkich uprzednich upomnień ustnych co do konieczności przestrzegania godzin załadunków i rozładunków, zgłaszania wszelkich opóźnień za pomocą aplikacji oraz informowania niezwłocznie pracodawcy o zaistniałych problemach.

Dowód:

-rozwiązanie umowy o pracę z dnia 11.09.2020k. 6

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zeznań świadków M. R.-K., M. N., M. Ś., pozwanego oraz częściowo o zeznania powoda. Sąd dał wiarę powyższym dowodom w takim zakresie w jakim każdy z nich stanowił podstawę dokonania ustaleń faktycznych w sprawie.

Podstawę ustaleń Sądu w zakresie przebiegu zatrudnienia powoda stanowiły również akta osobowe pracownika. Sąd dał im wiarę w całości, albowiem ich prawdziwość i autentyczność nie budziła wątpliwości, jak również nie zostały one w tym zakresie zakwestionowane przez strony postępowania.

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 zd. pierwsze kp pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Wskazać należy, iż powód żądał przywrócenia do pracy, jednak sam w piśmie z dnia 20.01.2022 roku złożonego do tutejszego Sądu przyznał, iż stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie przez niego pracy. W związku z tym powództwo w tym zakresie oddalono.

Rozstrzygając zasadność dochodzonego roszczenia należało zatem ustalić, czy strona pozwana dokonując rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na zasadzie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. uczyniła to w sposób prawidłowy, a więc spełniało ono wymogi formalne, a podana przyczyna wypowiedzenia była rzeczywista i prawdziwa. Zgodnie z §2 cytowanego przepisu rozwiązanie umowy o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy.

W myśl z art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Cytowany przepis nie zawiera katalogu określającego, choćby przykładowo, na czym polega ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych przez pracownika. Z jego treści oraz z wieloletniego doświadczenia orzeczniczego wynika jednak, że nie każde naruszenie przez pracownika obowiązków może stanowić podstawę rozwiązania z nim umowy w tym trybie – musi to być naruszenie podstawowego obowiązku, zaś powaga tego naruszenia rozumiana musi być jako znaczny stopień winy pracownika. Rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 k.p., jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy, powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie (por. wyrok SN z 2 czerwca 1997 r., I PKN 193/97, OSNAPiUS 1998/9/269).

W pierwszej kolejności należy ustalić czy rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło przed upływem 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy. Pracodawca wręczył powodowi wypowiedzenie umowy o pracę w dniu 11 września 2020 został więc zachowany miesięczny termin wynikający z art. 52 §2 kp. Zostały także zachowane pozostałe wymogi formalne – pisemna forma i uzasadnienie wypowiedzenia.

W piśmie z dnia 11 września 2020 roku rozwiązano z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia wskazując jako przyczynę ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych tj.:

- pominięcie zachowania procedury obowiązującej u pracodawcy przy wykonywaniu zlecenia transportowego przewozu przesyłek kurierskich w dniu 8.09.2020 na trasie L. –W. tj. niepotwierdzenie na aplikacji A. R. ( zainstalowanej w telefonie służbowym przynależnym do samochodu ciężarowego (...) o nr 504-015-322) zakończenia wykonania zlecenia i niezgłoszenie tego faktu pracodawcy (zgłoszenie na aplikacji wykonania zlecenia o godz. 2:53 wykonał osobiście pracodawca dopiero o godz. 8:56)

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż wszyscy świadkowi słuchani w przedmiotowej sprawie potwierdzili, iż powód wielokrotnie nie korzystał z aplikacji A. R. z której zobowiązany był korzystać. Nie można dać wiary twierdzeniom powoda, jakoby aplikacja ta zawieszała się, zacinała, bowiem zarówno świadek M. R.-K., M. N. oraz świadek M. Ś. zgodnie zeznali, iż tylko powód miał problemy z obsługa aplikacji, niejednokrotnie zdarzyło mu się zapominać o odnotowywaniu wjazdu czy opóźnienia, jednak aplikacja w żaden sposób nie sprawiał problemu innym pracownikom a także nie zdarzały się sytuacje, w których przedmiotowa aplikacja nie działa lub zawieszała się. W ocenie Sądu bezsprzecznym jest fakt, iż powód zarówno w dniu 8 września jak i 9 września 2020 nie dokonał odnotowania załadunku oraz problemów spowodowanych opóźnieniem w trasie.

Wskazać należy, iż wszyscy pracownicy jak wskazywała strona pozwana oraz świadkowie byli przeszkoleni przez pracodawcę z zakresu obsługi aplikacji, nikt też nie zgłaszał pracodawcy żadnego problemu technicznego lub logistycznego związanego z aplikacją.

Obie sytuacje wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę, są opisane w obszerny, wyczerpujący sposób, zrozumiały dla powoda. Rację przyznać należy stronie pozwanej, iż sytuacje , w których pracownicy nie obsługują aplikacji w sposób niekorzystny wpływają na relacje pracodawcy z jego głównym kontrahentem firmą (...) a w efekcie doprowadzają do uzyskiwania małej wydajności, a co za tym idzie zmniejszenia liczby kontraktów. Zadaniem Sądu takie zachowanie powoda narażało firmę na uszczuplenie dochodów, stanowiło więc ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych.

W ocenie Sądu strona pozwana rozwiązując stosunek pracy z powodem uczyniła to w sposób prawidłowy, a więc spełniało ono wymogi formalne, a podana przyczyna wypowiedzenia była rzeczywista i prawdziwa, bowiem przesłanki opisane w wypowiedzeniu umowy o pracę rażąco naruszały obowiązki pracownicze.

W związku z powyższy należało uznać, że strona pozwana prawidłowo rozwiązała umowę o pracę z powodem, co skutkowało oddaleniem powództwa o odszkodowanie.

Orzeczenie o kosztach znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem brak jest podstaw do różnicowania wynagrodzenia pełnomocnika w sprawach dotyczących nieprawidłowego rozwiązania umowy o pracę od tego czy powód żąda odszkodowania czy przywrócenia do pracy. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego (7 sędziów - zasada prawna) z dnia 24 lutego 2011 r. (I PZP 6/10, cyt. za LEX 707475) „Podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p., stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.)”. Pomimo zmiany przepisów określających stawki wynagrodzenia pełnomocników zasada ta oraz argumenty podane w jej uzasadnieniu nie straciły na aktualności.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE