Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 142/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy II Wydział Karny z dnia 10 listopada 2021 r., wydany w sprawie o sygn. akt II K 71/20, dotyczący B. K. w sprawie o czyny:

I.  z art. 62 ust. 2 w zw. art. 61 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

II.  z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

III.  z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

IV.  z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

V.  z art. 263 § 2 k.k.;

VI.  z art. 278 § 1 k.k.

VII.  z art. 278 § 1 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że oskarżony B. K. dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt. VI i VII części wstępnej zaskarżonego wyroku, mimo poważnych wątpliwości w tym względzie wynikających z zebranego w sprawie materiału.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie, a zaskarżony wyrok dotyczący czynów opisanych w pkt VI i VII części wstępnej wyroku, należało utrzymać w mocy. Przede wszystkim nie ma racji skarżący, jeżeli kwestionuje pierwszoinstancyjną rekonstrukcję zaistniałego stanu faktycznego co zaskarżonego zakresu wyroku.

Obrońca oskarżonego poza stwierdzeniem, że przekonanie Sądu o winie nie zostało poparte analizą, jest ogólnikowe wskazaniem dowodów, w konsekwencji nie pozwala na prześledzenie toku rozumowania Sądu, jest całkowicie bezzasadne. Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny powołał się na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, uznany za wiarygodny. Wbrew zapatrywaniom wyrażonym w środku odwoławczym, udowodnienie nie musi zawsze wynikać bezpośrednio z przyznania się sprawcy, ustalenie powyższych okoliczności na podstawie innych dowodów, w tym zeznań świadków, osób pokrzywdzonych przestępstwem, jest w niniejszej sprawie kluczowym dowodem, wskazującym na sprawstwo oskarżonego. W niniejszej sprawie pomimo tego, że oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów wymienionych w pkt VI i VIII części wstępnej wyroku, to Sąd Rejonowy dokonał ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonego na podstawie zeznań P. C. (1), który nakrył oskarżonego na kradzieży rzeczy ruchomych, ze znajdującej się w miejscowości B. stodole i zeznań J. P., który również nakrył oskarżonego na należącej do niego posesji w miejscowości G., z której zostały przez niego zabrane wymienione w zarzucie nr 7 przedmioty. Co zasługuje na uwagę zarówno P. C. (1), jak i J. P. spotkali oskarżonego, na należących do nich posesjach, P. C. (1) usiłował nawet ująć oskarżonego, goniąc go oraz oboje rozpoznali go, jako sprawcę kradzieży podczas okazania im wizerunku za pomocą tablic poglądowych. Ponadto obydwoje świadkowie podali, że oskarżony poruszał się samochodem marki V. (...) o nr rej. (...), a który jak prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy, na dzień dokonania czynów opisanych w pkt VI i VII części wstępnej wyroku, należał do oskarżonego, co wynika z zeznań świadka K. i przedłożonej przez niego umowy sprzedaży.

Obrońca postawił w przedmiotowej apelacji zarzut błędnych ustaleń faktycznych, dokonując odmiennej od Sądu oceny zgormadzonego materiału dowodowego, jednakże Sąd Okręgowy po analizie akt sprawy nie potwierdził zasadności złożonego zarzutu, nie podlega on więc uwzględnieniu. W tym miejscu należy wskazać, że zarzut ten byłby trafny, gdyby zostało wykazane, że „zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego” (wyrok SN z dnia 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84). Okoliczność zarzucona przez obronę, że pokrzywdzony J. P. nie udowodnił własności rzekomo ukradzionych mu przedmiotów, jest całkowicie bezzasadny. Jak wynika z zgromadzonego materiału, oskarżony przyznał, że przebywał na obok posesji pokrzywdzonego i zabrał dwa okna leżące na tejże posesji. W odniesieniu do zarzutu pkt 6, za brakiem uznania sprawstwa oskarżonego, nie może świadczyć to, że rzeczy ukradzionych, nie znaleziono, argumentacja obrońcy w tym zakresie jest również bezzasadna.

W oparciu o przedstawiony materiał dowodowy można więc ustalić, że oskarżony w dniu 6 stycznia 2019r. w miejscowości B. zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza stodoły 2 cięgna rolnicze, 4 bolce do cięgien rolniczych, 2 worki każdy po 50 kg nasion rzepaku oraz z wnętrza zbiornika, znajdującego się wewnątrz stodoły ciągnika rolniczego marki M. (...) o nr rej. (...), 80l oleju napędowego, powodując łączne straty w wysokości 930,00 zł na szkodę Z. C., natomiast w dniu 30 listopada 2018r. w G., oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia materiały budowlane, elektronarzędzia, artykuły hydrauliczne, spożywcze, odzieżowe oraz ogólnorodzajowe, w tym piłę spalinową marki S., piłę elektryczną marki S., dwa okna dachowe marki V., dwa okna piwniczne, wkrętarkę marki B., wkrętarkę marki M., dwa halogeny łopatę do śniegu marki F., rurę miedzianą, kompresor koloru pomarańczowego, wózek z czterema kółkami, linkę koloru żółtego, towotnice metalową, szpadel marki F., dwie sztuki karmy dla kota P. One, siekiery marki F., lampę koloru czarnego, prostownik koloru białego, a także imadło kowalskie duże, 22 sztuki puszek napojów energetycznych, palnik gazowy, myjkę ciśnieniową, lampy samochodowe, zestaw śrubokrętów, młot firmy (...), młotek firmy (...), dwa pistolety do malowania, 50 sztuk gniazdek i kontaktów, sześć sztuk baterii wannowych i umywalkowych, dwie lornetki zabytkowe, dużą walizkę, dwie torby skórzane, torbę z monetami kolekcjonerskimi, 15 butelek alkoholu, dwa kartony piwa, wiertarkę i nitownicę, śruby, zamki do drzwi, klamki, kobyłki warsztatowe, trzy sztuki lewarków hydraulicznych, klucze, kombinerki, kleszcze, ściągacze do opasek pierścieni, odzież i obuwie, małą sprężarkę stacjonarną, dwa piecyki elektryczne zabytkowe, dmuchawę elektryczną, gazowa, starą zapalniczkę, dwa srebrne krzyżyki z samochodu, kolekcjonerskie uchwyty do samochodu, zawiasy, grabie, sprzęt ogrodniczy, łopatę marki F., 40l oleju napędowego, powodując łączne straty w wysokości 30.000,00 zł na szkodę J. P.

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne zostały poddane szczegółowej i wnikliwej analizie, w tym przede wszystkim dowód zeznań świadków oraz pokrzywdzonych, w tym protokołu okazania, który jednoznacznie wskazuje, że oskarżony rzeczywiście dokonał zaboru przedmiotów wskazanych w pkt VI i VII na szkodę Z. C., jak i J. P..

Reasumując, w ocenie Sądu Odwoławczego apelacja obrońcy, która stronniczo i odmiennie interpretująca zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, sprowadza się jedynie do polemiki z prawidłową oceną dowodów dokonaną przez Sąd Orzekający i jako taką uznać należy ją za oczywiście bezzasadną. Konkludując, Sąd Odwoławczy uznał, iż ocena zebranych dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy jest zgodna z dyrektywami określonymi w art. 7 k.p.k., a ustalony stan faktyczny odpowiada rzeczywistemu przebiegowi przedmiotowego zdarzenia.

Wniosek

o:

zmianę wyroku w zaskarżonej części przez uniewinnienie oskarżonego B. K. od popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w pkt. VI i VII części wstępnej zaskarżonego wyroku;

a)  uchylenie zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej (pkt. VIII części dyspozytywnej wyroku);

b)  wymierzenie oskarżonemu nowej, łagodniejszej kary łączną na podstawie kar orzeczonych w stosunku do niego za czyny opisane w pkt. I, II, III, IV i V części wstępnej zaskarżonego wyroku;

ewentualnie:

uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

Obrońca zarzucił również obrazę przepisów postępowania, mianowicie:

c)  art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku, a wynikającą z: oparcia orzeczenia o winie oskarżonego tylko na dowodach obciążających i pominięcia okoliczności korzystnych dla niego wynikających z przeprowadzonych dowodów oraz przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów;

d)  art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku, polegającą na orzeczeniu wobec oskarżonego na mocy art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody (pkt. IX i X części dyspozytywnej wyroku), pomimo braku podstaw ku temu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut nie podlega uwzględnieniu, należy wskazać, że zarzut ten byłby trafny, gdyby zostało wykazane, że „zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego” (wyrok SN z dnia 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84).

Powyższe oznacza, że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji mogłyby być skutecznie zakwestionowane tylko wtedy, gdyby w procedurze dochodzenia do nich sąd przeprowadziłby w niepełnym zakresie postępowanie dowodowe, bądź też uchybiłby dyrektywom określonym w art.7 k.p.k. poprzez błąd w logicznym rozumowaniu, pominięcie istotnych w sprawie dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie niektórych twierdzeń dowodowych czy oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych.

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne zostały poczynione w zakresie czynu opisanego w pkt I części dyspozytywnej wyroku w oparciu o dowody z zeznań pokrzywdzonego Z. C., jego syna P. C. (2), który gonił oskarżonego, bezpośrednio po dokonaniu przez niego kradzieży, zeznań J. P., protokołów okazania i zeznań świadka W. K., który to materiał dowodowy został uznany, jako spójny i rzeczowy, z czym zgadza się Sąd Okręgowy.

W ocenie Organu odwoławczego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej uznając, że zarówno co do czynu opisanego w pkt VI, jak i VII części wstępnej zaskarżonego wyroku. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił wyjaśnienia oskarżonego, jako całkowicie sprzeczne z uznanym za wiarygodny materiale dowodowym, w tym zeznań pokrzywdzonych i pozostałych świadków, z którego jednoznacznie wynika sprawstwo oskarżonego do przypisanych mu przestępstw. Prawidłowo zatem Sąd Rejonowy uznał powyższe wyjaśnienia oskarżonego za całkowicie niewiarygodne, stanowiące wyłącznie nieudolną linią obrony, w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Ponadto Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Dodatkowo Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że kontrola odwoławcza nie dostrzegła błędów w logicznym rozumowaniu Sądu I instancji lub też ocen kłócących się z zasadami doświadczenia życiowego, czy wskazaniami wiedzy.

Nadto Sąd Rejonowy – wbrew zarzutowi naruszenia art. 410 k.p.k. - oparł ustalenia faktyczne niniejszej sprawy o całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, dokonując ich analizy zgodnie ze wskazaniami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Naruszenie art. 410 k.p.k. następuje poprzez oparcie wyroku na okolicznościach nieujawnionych w toku rozprawy głównej bądź też przez pominięcie przy wyrokowaniu ujawnionych w toku rozprawy głównej okoliczności tak korzystnych, jak i niekorzystnych dla oskarżonego. Natomiast nie stanowi naruszenia przepisu art. 410 k.p.k. dokonanie takiej czy innej oceny dowodu przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie. Dodatkowo należało przyjąć, że Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu czynił zadość wskazanym w art. 7 k.p.k. zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Nie należy się zgodzić z stanowiskiem obrońcy co do zarzutu naruszenia art. 424 § 1 k.p.k., albowiem swoista delegacja do sporządzenia uzasadnienia na formularzu nie wynika ze wskazanego w apelacji rozporządzenia, albowiem taki obowiązek wynika wprost z treści art. 99a § 1 k.p.k. Dlatego zastosowanie formularza, którego treść została ustalona w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 28.11.2019 r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania (Dz.U. z 2019 r., poz. 2349), jako dokumentu, w którym miałoby się wykazać zrealizowanie obowiązku wynikającego z art. 457 § 3 k.p.k., jest stosowaniem przez Sąd prawa powszechnie obowiązującego.

Wobec powyższego należało przyjąć, że Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu czynił zadość wskazanym w art. 7 k.p.k. zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Wniosek

o:

zmianę wyroku w zaskarżonej części przez uniewinnienie oskarżonego B. K. od popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w pkt. VI i VII części wstępnej zaskarżonego wyroku;

e)  uchylenie zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej (pkt. VIII części dyspozytywnej wyroku);

f)  wymierzenie oskarżonemu nowej, łagodniejszej kary łączną na podstawie kar orzeczonych w stosunku do niego za czyny opisane w pkt. I, II, III, IV i V części wstępnej zaskarżonego wyroku;

ewentualnie:

uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w zakresie zaskarżonym przez obrońcę oskarżonego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k., brak podstaw do stwierdzenia naruszenia art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy w pkt I części dyspozytywnej zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości korzyści majątkowych osiągniętych w wyniku popełnienia przestępstw opisanych w pkt II w wysokości 9.700 złotych, w pkt III - 110 złotych, w pkt IV – w wysokości 2340 złotych, łącznie 12.150 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Mając na uwadze treść art. 45 § 1 k.k., stanowiącego, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi. Wobec przypisania oskarżonemu przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, to należało przyjąć, że osiągnął on z tego tytułu korzyść majątkową w wysokości ustalonej na podstawie zeznań A. W., Ł. B. oraz D. Z..

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 624 § 1 k.p.k. w zakresie zwolnienia od obowiązku poniesienia kosztów sądowych za II instancję.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w części pkt VI i VII części wstępnej wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana