UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 marca 2022 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie sygn. akt X U 877/21 po rozpoznaniu sprawy H. R. (1) przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł. o zasiłek chorobowy na skutek odwołania H. R. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z dnia 15 września 2021 r., znak (...) - (...), nr (...) zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. R. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od 6 lipca 2021 r. do 31 lipca 2021 r.

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.

Wnioskodawczyni podlegała ubezpieczeniu obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia w Domu Pomocy Społecznej w Ł.. Za okres od 6 do 31 lipca 2021 r. wnioskodawczyni otrzymała zwolnienie lekarskie. W okresie zwolnienia lekarskiego przebywała u syna w A..

Adres zamieszkania wnioskodawczyni na potrzeby zwolnienia lekarskiego został zaciągnięty automatycznie z sytemu informatycznego przychodni. Podawany przez pacjenta adres jest zaciągany do systemu informatycznego i jest możliwa jego zmiana na prośbę pacjenta. W czasie wizyty lekarskiej lekarz R. L. nie informował wnioskodawczyni, że na zwolnieniu lekarskim może przebywać gdzie chce.

Pismem z dnia 23 lipca 2021 r. organ rentowy wezwał wnioskodawczynię na badanie lekarskie celem sprawdzenia prawidłowości zwolnienia lekarskiego na dzień 28 lipca 2021 r. Pismo zostało wysłane za pośrednictwem Poczty Polskiej w ramach usługi pocztex.

Pismem z dnia 8 września 2021 r. Poczta Polska S. A. powiadomiła organ rentowy, że w dniu 26 lipca 2021 r. podjęto próbę doręczenia przesyłki zawierająca wezwanie wnioskodawczyni na badanie lekarskie w ZUS, która okazała się bezskuteczna z uwagi na nieobecność adresata. Przesyłkę doręczono w dniu 27 lipca 2021 r.

Wezwanie na badanie lekarskie do ZUS wnioskodawczyni odebrała osobiście ze skrzynki pocztowej w dniu 30 lipca 2021 r.

Dokonując ustaleń w zakresie daty odebrania przez wnioskodawczynię wezwania na badanie lekarskie Sąd Rejonowy oparł się na zeznaniach wnioskodawczyni, uznając, je za wiarygodne w świetle podawanych przez Pocztę Polską okoliczności doręczenia spornej przesyłki. W piśmie złożonym do akt sprawy w dniu 18 lutego 2022 r., k. 26 Poczta Polska wskazała, że sporna przesyłka została doręczona wnioskodawczyni w dniu 27 lipca 2021 r., jednakże brak jest potwierdzenia odbioru przesyłki, bowiem nie zostało one pobrane z powodu niesprawności terminala. Takie okoliczności miał podać doręczyciel. W piśmie złożonym w organie rentowym w dniu 8 września 2021 r. takich okoliczności Poczta jednak nie podnosiła. Zgodnie z powoływanym przez Pocztę Polską § 13 ust. 1 i 3 Regulaminu świadczenia usługi (...) w obrocie krajowym (dostępnym na stronie internetowej Poczty) przesyłkę doręcza się bezpośrednio do rąk odbiorcy, według zasad wynikających z przepisów Prawa pocztowego. Przesyłkę doręcza się za pokwitowaniem odbioru po stwierdzeniu tożsamości osoby uprawnionej do jej odbioru. Jednocześnie Sąd pominął wniosek pełnomocnika ZUS o przesłuchanie w charakterze świadka listonosza na okoliczność doręczenia spornej przesyłki. Z uwagi na upływ czasu jaki upłynął pomiędzy doręczeniem przesyłki a terminem, w którym miał być przesłuchany świadek, biorąc pod uwagę wielość oraz powtarzalność czynności doręczyciela, dowód ten jest nieprzydatny dla rozpoznania sprawy. Odebranie wyjaśnień od doręczyciela mogło mieć walor dowodowy, gdyby zostało wykonane niezwłocznie po otrzymaniu przez organ rentowy dowodu doręczenia spornej przesyłki bez jej pokwitowania odbioru przez wnioskodawczynię. Gdyby wówczas organ rentowy reklamował przesyłkę w sposób skuteczny, tzn. domagając się potwierdzenia odbioru, wyjaśnienia doręczyciela mogłyby wnieść do sprawy nowe okoliczności.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 59 ust. 1, 2, 3 pkt. 1, 5, 5 a pkt. 1, 5 b, 5 d, 5 f, 6 i 10 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (teks jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 267 ze zm.) prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli. Kontrolę wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W celu kontroli lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może przeprowadzić badanie lekarskie ubezpieczonego w wyznaczonym miejscu. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadamia ubezpieczonego o terminie badania przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo przez lekarza konsultanta lub dostarczenia posiadanych wyników badań pomocniczych. Zawiadomienie zawiera informację o skutkach, o których mowa w ust. 6 i 10. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekazuje przez operatora pocztowego - w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188) Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5a pkt 1, przekazuje się w formie pisemnej. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5a pkt 2 i 3, przekazuje się telefonicznie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123). Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5a pkt 2 i 3, może być przekazane, jeżeli odpowiednio numer telefonu ubezpieczonego lub jego adres elektroniczny są znane podmiotowi dokonującemu doręczenia. Ubezpieczony jest zobowiązany podać wystawiającemu zaświadczenie lekarskie adres pobytu w okresie czasowej niezdolności do pracy, jeżeli adres udostępniony na profilu informacyjnym wystawiającego zaświadczenie lekarskie lub znajdujący się w dokumentacji medycznej ubezpieczonego różni się od adresu pobytu w okresie czasowej niezdolności do pracy. Ubezpieczony jest zobowiązany poinformować płatnika składek oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zmianie adresu pobytu, o którym mowa w ust. 5c, w trakcie niezdolności do pracy, nie później niż w ciągu 3 dni od wystąpienia tej okoliczności. W razie niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 5d i 5e, przyjmuje się, że zawiadomienie o terminie badania wysłane na adres pobytu, o którym mowa w ust. 5c, zostało doręczone skutecznie. W razie uniemożliwienia badania lub niedostarczenia posiadanych wyników badań w terminie, o którym mowa w ust. 5, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po tym terminie. W przypadkach, o których mowa w ust. 6 i 7, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku.

Jak wynika z dokonanych ustaleń w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wnioskodawczyni nie przybywała w miejscu zamieszkania, przy czym brak jest dowodu pouczenia wnioskodawczyni o obowiązku podania organowi rentowemu aktualnego miejsca pobytu. Organ rentowy pominął procedurę doręczenia pism za pomocą operatora pocztowego, o której mowa w art. 44 par. 1 – 4 KPA. Zgodnie z tymi przepisami w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez operatora pocztowego; pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Zastosowanie art. 59 powołanej „ustawy zasiłkowej” wymaga rozważenia całokształtu okoliczności sprawy w kontekście celu omawianej regulacji prawnej, jakim jest wyeliminowania nadużywania zwolnień lekarskich.

Okoliczności niniejszej sprawy nie pozwalają na postawienie H. R. zarzutu uniemożliwienia badania. Określenie „uniemożliwił badanie” zawiera element celowego oraz świadomego działania ubezpieczonego. Z dokonanych ustaleń wynika, że wezwanie na badanie lekarskie faktycznie nie zostało dostarczone do wnioskodawczyni, bowiem usługa pocztowa została wykonana niezgodnie z Regulaminem „P. – u”.

Wybrany przez organ rentowy sposób zawiadomienia wnioskodawczyni o terminie badania lekarskiego jest obarczony ryzykiem niewłaściwego wykonania usługi pocztowej. W tej sprawie brak jest dowodu doręczenia przesyłki zwierającej wezwanie na badanie do rąk wnioskodawczyni. Nie następuje zatem skutek w postaci skutecznego doręczenia wezwania.

W postanowieniu z dnia 7 marca 2018 r. w sprawie III UZP 1/18 Sąd Najwyższy wskazał, sądy meriti oceniają tylko to, że ubezpieczony uniemożliwił z przyczyn zawinionych (por. art. 66 ust. 2 ustawy) przeprowadzenie badań kontrolnych w wyznaczonym przez organ ubezpieczeń społecznych w sposób prowadzący do wydania decyzji o utracie ważności zaświadczenia lekarskiego (art. 59 ust. 6 ustawy zasiłkowej w związku z art. 80 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) (…).

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie można postawić zarzutu zawinionego uniemożliwienia badania.

Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 477(14) par. 2 KPC.

Od powyższego wyroku apelację złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. zaskarżając go w całości i wnosząc o jego zmianę oraz oddalenie odwołania od decyzji z dnia 15 września 2021 roku ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Rozstrzygnięciu zarzucono:

1.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 17 ust 1, art. 59, art. 66, art. 68n ust 1 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za sporny okres osobie, która uniemożliwiła kontrolę zaświadczenia lekarskiego.;

2.  naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. poprzez wydanie wyroku bez wyjaśnienia istotnych okoliczności w sprawie.

Na rozprawie w dniu 6 lipca 2022 roku pełnomocnik ZUS poparł apelację lub wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia w sądzie I instancji. Z kolei wnioskodawczyni wniosła o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe i znajduje oparcie zarówno w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i w obowiązujących przepisach prawa.

Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ustalenia faktyczne Sądu I instancji i przyjmuje je jako własne, jednocześnie uznając, że nie ma potrzeby powielania ich w tym miejscu (por. np. orzeczenie SN z 10.11.1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999/4/83). Ponadto Sąd II instancji w całości podziela też wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie znajdując żadnych podstaw do jego zmiany.

Zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd dokonuje oceny wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych dowodów, mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności (tak np. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 11.07.2002 r., IV CKN 1218/00, niepubl).

Przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona tylko wtedy, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub, gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych (por. postanowienie z 11.01.2001 r., I CKN 1072/99, Prok. i Pr. 2001 r. Nr 5, poz. 33, postanowienie z 17.05.2000 r., I CKN 1114/99, wyrok z 14.01.2000 r., I CKN 1169/99, OSNC 2000 r. Nr 7 - 8, poz. 139).

W ocenie tutejszego sądu argumentacja organu rentowego zaprezentowana w apelacji sprowadza się jedynie do odmiennej, od poczynionej przez Sąd Rejonowy, oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i wywiedzenia na tej podstawie innych, korzystnych dla siebie ustaleń faktycznych.

Zgodnie z art. 17 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2021.0.1133), ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

W myśl art. 59 ust. 1 – 5 ww. ustawy zasiłkowej, prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli. Kontrolę tę wykonują lekarze orzecznicy ZUS, którzy w tym celu mogą: przeprowadzić badanie lekarskie ubezpieczonego w wyznaczonym miejscu lub w miejscu jego pobytu; skierować ubezpieczonego na badanie specjalistyczne przez lekarza konsultanta ZUS; zażądać od wystawiającego zaświadczenie lekarskie udostępnienia dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonego stanowiącej podstawę wydania zaświadczenia lekarskiego lub udzielenia wyjaśnień i informacji w sprawie oraz zlecić wykonanie badań pomocniczych w wyznaczonym terminie. Ubezpieczony natomiast jest obowiązany udostępnić posiadaną dokumentację medyczną lekarzowi przeprowadzającemu badanie. W procedurze kontroli prawidłowości zwolnienia lekarskiego ZUS wysyła do ubezpieczonego, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, wezwanie, w którym określa termin badania przez lekarza orzecznika ZUS albo przez lekarza konsultanta lub dostarczenia posiadanych wyników badań pomocniczych. Wezwanie zawiera informację o skutkach, o których mowa w ust. 6 i 10. Zgodnie z ust. 6 cyt. przepisu, w razie uniemożliwienia badania lub niedostarczenia posiadanych wyników badań w terminie, o którym mowa wyżej, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po tym terminie. W takim przypadku ZUS wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku (ust. 10).

Ustawa zasiłkowa nie wymienia przesłanek określających pojęcie „uniemożliwienia badania”. W orzecznictwie jednak wskazuje się, iż powyższe oznacza sytuację, w której –pomimo prawidłowego wezwania na termin badania– ubezpieczony nie stawia się na to badanie. A zatem, dla skutecznego postawienia ubezpieczonemu zarzutu „uniemożliwienia badania” konieczne jest wykazanie, czy ubezpieczony nie odebrał korespondencji celowo. Okoliczność ta jednak nie może pozostawać w sferze domniemań, lecz zgodnie z obowiązującymi przepisami powinna zostać wskazana w ramach obowiązującego strony ciężaru przedstawienia Sądowi środków dowodowych.

O uniemożliwieniu przeprowadzenia badania można mówić zasadnie wówczas, gdy ubezpieczony z przyczyn od niego zależnych, świadomie czy celowo powoduje niemożność dokonania badania. Jego zachowanie musi zatem cechować zła wola i dążenie do uniknięcia przeprowadzenia kontroli zasadności wydanego zaświadczenia lekarskiego, a zatem zachowanie ukierunkowane na udaremnienie przeprowadzenia badania.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji prawidłowo przywołał przepisy prawa, a dokonując interpretacji przepisu art. 59 ustawy zasiłkowej, doszedł do uprawnionych wniosków, co ostatecznie skutkowało wydaniem rozstrzygnięcia w prawidłowym kształcie. Sąd Okręgowy w pełni podzielił argumentację przedstawioną przez Sąd I instancji, że zebrany w sprawie materiał dowodowy dawał podstawy do uznania, że nie można było przypisać ubezpieczonej przesłanki uniemożliwienia przeprowadzenia kontrolnego badania lekarskiego w dniu 28.07.2021 r..

Tutejszy sąd podziela zapatrywania sądu I instancji, iż ZUS nie udowodnił okoliczności tj. skutecznego doręczenia skarżącej wezwania na badanie lekarskie. Tutejszy sąd wprawdzie miał na względzie, jak ustalił Sąd Rejonowy, że adres zamieszkania wnioskodawczyni na potrzeby zwolnienia lekarskiego został zaciągnięty automatycznie z systemu informatycznego przychodni, co immanentnym jednak i zarazem decydującym w niniejszej sprawie - forma przyjęta przez organ rentowy i uznanie za doręczonej odwołującej spornej przesyłki nie mogło być rozpatrywane w kategoriach skutecznego z uwagi na nieprawidłowo wykonaną usługę pocztową (Regulamin P.). Skoro w sprawie brak jest dowodu doręczenia przesyłki zawierającej wezwanie na badanie do rąk wnioskodawczyni to nie można było uznać, że nastąpił skutek w postaci skutecznego jej doręczenia. W tym względzie nie sposób zatem przyznać racji organowi rentowemu, który podnosił, że sporna przesyłka w istocie została doręczona wnioskodawczyni, jednakże na skutek niesprawnego terminala pracownik poczty nie mógł uzyskać potwierdzenia odbioru przesyłki. Zdaniem sądu nie ulega wątpliwości, że doręczanie skarżącej przesyłki w w/w kształcie zawierającej wezwanie na termin badania odbyło się z naruszeniem zasad obowiązujących w tym zakresie na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego, o których mowa poniżej.

W myśl art. 43 k.p.a. - w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania.

Zgodnie z treścią art. 44 § 1 k.p.a., w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43: 1) operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pism przez operatora pocztowego; 2) pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 44 § 2 k.p.a.). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (art. 44 § 3 k.p.a.). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 44 § 4 k.p.a.).

W analizowanej sprawie nie sposób przerzucać na wnioskodawczynię winy za nieprawidłowe działania pracownika poczty, który dokonywał przedmiotowego doręczenia. W takiej sytuacji odpowiedzialność za postępowanie pracownika poczty w istocie obciąża organ rentowy.

Zgodzić się należy, że organ rentowy ma prawo kontrolować prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy i wystawianiu zwolnień lekarskich. We wcześniejszej części rozważań Sąd przytoczył jak w orzecznictwie interpretuje się pojęcie ,, uniemożliwienia przeprowadzenia badania”. Nie każda jednak sytuacja, w której osoba wezwana na termin badania przez lekarza orzecznika ZUS nie stawiła się, musi być kwalifikowana jako uniemożliwienie dokonania kontroli zasadności zwolnienia lekarskiego. Nie taki był bowiem cel ustawodawcy. Art. 59 ust. 6 ustawy, posługując się terminem „uniemożliwia” zdaje się wskazywać na rzeczywisty cel wprowadzenia zapisu o utracie ważności zaświadczenia lekarskiego, a zatem na zastosowanie go do takich przypadków, kiedy ubezpieczony swoim zachowaniem doprowadza do nie przeprowadzenia badania kontrolnego. Uniemożliwiać - oznacza bowiem udaremniać, stawać na przeszkodzie.

Faktem jest, że odwołująca nie stawiła się na badanie lekarskie w ZUS jednak ów nieobecność jak już wskazano powyżej nie była przez nią zawiniona. Zdaniem sądu w sytuacji w jakiej znalazła się wnioskodawczyni nie można powiedzieć, że świadomie i celowo zmierzała do „uniemożliwienia badania".

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację organu rentowego jako bezzasadną.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć ZUS zwracając akta rentowe.