UZASADNIENIE

Sąd odstąpił od sporządzenia uzasadnienia wyroku na urzędowym formularzu i sporządził uzasadnienie w tradycyjnej formie – jako bardziej czytelne i zrozumiałe dla stron.

W toku przeprowadzonego postępowania, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.10.2020r. oskarżony T. B. podpisał z wynajmującą M. L., umowę najmu mieszkania przy ul. (...) we W.. Z uwagi na to, że wymieniony nie regulował w terminie miesięcznego czynszu, w dniu 16.01.21r. strony zawarły aneks do umowy. Przewidywał on karę za zwłokę w regulowaniu płatności oraz możliwość wypowiedzenia przez wynajmującą umowy bez zachowania terminu wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym, w sytuacji, gdy najemca zalegał z opłatami przez okres dłuższy niż 30 dni. Mimo tego, płatności dalej nie były płacone przez niego regularnie, a kontakt z nim był niemożliwy. W dniu 16.08.21r. wynajmująca wysłała do oskarżonego kolejnego maila z wypowiedzeniem umowy najmu w trybie natychmiastowym. Wobec dalszego braku kontaktu z oskarżonym, M. L. postanowiła w dniu 17.08.21r. wejść do mieszkania, w obecności przedstawiciela biura (...). Pukała do drzwi, lecz nikt ich nie otworzył. Wobec tego otworzyła drzwi posiadanym kluczem. W mieszkaniu panował bałagan, do wnętrza nie wchodziła, ale będąc w przedpokoju zauważyła, że w pokoju oraz na balkonie znajdowały się duże ilości sadzonek z marihuaną. Zadzwoniła na policję i przekazała funkcjonariuszom klucze do mieszkania. Po wejściu, funkcjonariusze Policji zauważyli w toalecie T. B.. Na ich widok zaczął się nerwowo zachowywać, złamał telefon komórkowy trzymany w ręce. Nie reagował na polecenia, wobec czego użyto wobec niego chwytów obezwładniających oraz kajdanek. Na miejscu zabezpieczono ziele o masie 440, 2 grama w postaci wysuszonych liści oraz cienkich łodyg, ujawnionych na stole w pokoju (dowód nr 1), nasiona w opakowaniach (pudełka, woreczki strunowe) ujawnione w lodówce i zabezpieczone w papierowym worku(dowód nr 2), wilgotne, zielone części roślin (łodygi, liście) o całkowitej masie 86,0 grama netto, ujawnione w namiocie w pokoju(dowód nr 3), wilgotne, zielone części roślin(łodygi, liście) o całkowitej masie 129,5 grama netto, ujawnione na balkonie mieszkania(dowód nr 4), zdrewniałe łodygi pozbawione liści, o masie 820,1 grama, ujawnione w pokoju nr (...) i zabezpieczone w foliowym worku(dowód nr 7), zdrewniałe łodygi pozbawione liści o masie 1761 gramów, ujawnione w pokoju nr (...)(dowód nr 8). Zabezpieczono także komputer stacjonarny z brakującą przednia obudową – jednostka centralna, komputer stacjonarny z nazwą (...) – jednostka centralna, laptop marki L..

dowód:

- protokół zatrzymania podejrzanego, k.2

- protokół przeszukania podejrzanego, k.4-6,

- protokół oględzin, k. 9-11, 67,

- zeznania M. L., k13, 287-288,

- zeznania G. D., k.13-14, 288-288v,

- zeznania M. Z., k.186-187,320-320v,

- zeznania K. W., k.192-193, 303v,

- umowa najmu lokalu, k.15-18,

- aneks do umowy, k.19,

- wyjaśnienia podejrzanego/ oskarżonego, k.49-52,182-184, 286-287,

- protokół przeszukania, k.67 a-67e,

W komputerze stacjonarnym bez panelu przedniego ujawniono historyczne wskazania z 2015r. zainteresowania marihuaną oraz konopiami indyjskimi. Nie dały rezultatu próby odczytu danych z poszczególnych podzespołów telefonu komórkowego M..

Dowód:

- opinia biegłego z zakresu informatyki, k.73-130, 133-147,

Przekazane do badań, zabezpieczone ziele konopi innych niż włókniste o masie 494,3 grama jest środkiem odurzającym w myśl ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zdrewniałe łodygi krzewów konopi o masie 2581,1 grama oraz zapakowane nasiona nie stanowią środka odurzającego w myśl ustawy.

dowód:

- pisemna oraz ustna opinia biegłego sądowego z zakresu badań

fizykochemicznych, k.167-170, 303v-304, 308-309,

Pozostały, zabezpieczony do badań materiał przekazano do badań chemicznych Laboratorium Kryminalistycznemu Komendy Wojewódzkiej Policji we W.. Materiał roślinny o masie netto 435,49 g netto (dowód nr 1) stanowi ziele konopi innych niż włókniste, w którym sumaryczna zawartość delta-9-tetrahydrokannabinolu i kwasu tetrahydrokannabinolowego wynosi 0,63 % wagowych. Dowodowy materiał można podzielić na około 270 porcji do jednorazowej konsumpcji o masie jednej porcji około 1,59 g. Materiał roślinny koloru zielonego o masie 20,35 g netto (dowód nr 3) stanowi ziele konopi innych niż włókniste, w którym sumaryczna zawartość delta-9-tetrahydrokannabinolu i kwasu tetrahydrokannabinolowego wynosi 1,9 % wagowych. Tego rodzaju materiał nie stanowi typowego przedmiotu obrotu i konsumpcji produktów konopi, dlatego też określanie ilości porcji handlowych jest niezasadne. Dowodowy materiał można podzielić na około 38 porcji do jednorazowej konsumpcji, przy czym masę jednej porcji określono na 0,53 g. Materiał roślinny koloru zielonego o masie 32,62 g netto, (oznaczony do badań nr 4) stanowi ziele konopi innych niż włókniste, w którym sumaryczna zawartość delta-9-tetrahydrokannabinolu i kwasu tetrahydrokannabinolowego wynosi 2,2 % wagowych. Tego rodzaju materiał nie stanowi typowego przedmiotu obrotu i konsumpcji produktów konopi, dlatego tez określanie ilości porcji handlowych jest niezasadne. Dowodowy materiał można podzielić na około 71 porcji do jednorazowej konsumpcji, przy czym masę jednej porcji określono na 0,46 g. Nasiona konopi (dowód rzeczowy nr 2) nie są wymienione w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17.08.2018r w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych. Dowody rzeczowe nr 7 i 8 to łodygi konopi wraz z korzeniami i stanowią odpad pozostający po uprawie konopi, oraz nie stanowią środka odurzającego. Uwzględniając powyższe dane, należało przyjąć, że z materiału dowodowego o pierwotnej masie 440,2 grama, można otrzymać nie mniej niż 276 porcji do jednorazowej konsumpcji. Z materiału roślinnego o pierwotnej masie 20,8 grama, można otrzymać nie mniej niż 39 porcji do jednorazowej konsumpcji, zaś z 30,3 grama materiału dowodowego, można otrzymać nie mniej niż 72 porcje środka odurzającego do jednorazowej konsumpcji. W sumie z zabezpieczonego materiału dowodowego o łącznej masie 494,3 grama, można otrzymać nie mniej niż 387 porcji środka odurzającego do jednorazowej konsumpcji.

dowód:

- opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W.,

k.325-327

Oskarżony ma 31 lat, jest kawalerem, obywatelstwa polskiego, o wykształceniu średnim. Utrzymywał się z prac dorywczych w charakterze dekarza. W dniu 17.02.22r. zawarł umowę o pracę na okres próbny od dnia 17.02.22r. do 16.05.22r na stanowisku pomocnika montera, monter rusztowań w firmie (...) w O.. Nie był karany sądownie.

Dowód:

- dane osobopoznawcze, k. 50,

- wywiad środowiskowy, k. 200,

- karta karna, k. 285,

T. B. nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory w krytycznym czasie. Nie jest też upośledzony umysłowo. Nie jest uzależniony od środków psychoaktywnych. W krytycznym czasie nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodzą warunku określone w art. 31 § 1 i § 2 k.k.

Dowód:

- opinia sądowo-psychiatryczna, k.213-216,

Oskarżony T. B. przyznał się częściowo w śledztwie do stawianego mu zarzutu. Prowadził uprawę ziela konopi innych niż włókniste i z tych roślin wytworzył susz. Zaprzeczył, aby czynił przygotowania do wprowadzenia tego środka odurzającego do obrotu. Zamówił nasiona z Internetu po to by uprawiać je na własne potrzeby. Telefon zniszczył, gdyż był zestresowany. Słuchany po raz kolejny przyznał się w całości do przedstawionego mu zarzutu. Na rozprawie przyznał się do jego popełnienia i podtrzymał wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego. Uprawę rozpoczął w czerwcu 2021r., miał ją na własny użytek, ale wytworzony materiał był niskiej jakości. Ocenił jedną dawkę aktywną na około 2-3 gramy.

dowód ;

- wyjaśnienia oskarżonego k. 49-52, 182-184, 286v-287

Sąd zważył, co następuje:

Sąd rozstrzygnął w oparciu o poczynione przez siebie prawdziwe ustalenia faktyczne, a więc ustalenia, które zostały udowodnione.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego, dowodów z dokumentów w postaci protokołów oględzin, protokołów przeszukania, opinii biegłych z zakresu fizykochemii, chemii, a także dowodów osobowych w postaci zeznań świadków funkcjonariuszy Policji M. Z. i K. W., M. L., G. D.. W ocenie Sądu, opinie biegłych sporządzone na potrzeby niniejszego postępowania uznać należy za wiarygodne i przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy. Są one bowiem jasne, pełne i nie zawierają wewnętrznych sprzeczności, a zatem spełniają wszelkie wymagane kryteria wiarygodności. Ponadto wiedza, doświadczenie zawodowe oraz bezstronność biegłych nie nasuwały zastrzeżeń.

Sąd przychylił się do wniosku oskarżonego w zakresie precyzyjnego określenia wartości jednej dawki odurzającej lub porcji handlowej w zabezpieczonym materiale. Opinia w tym zakresie biegłego z zakresu badań fizykochemicznych wydawała się wątpliwa. W zakresie ustalenia zatem porcji do jednorazowej konsumpcji, Sad oparł się na precyzyjnej opinii z Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W.. Opiniujący stwierdził dalej, że przedstawiony do badań materiał się stanowi typowego przedmiotu obrotu i konsumpcji, dlatego określenie porcji handlowych jest niezasadne.

Za wiarygodne Sąd uznał również pozostałe dokumenty zebrane w aktach sprawy, albowiem ich treść i autentyczność nie budziły wątpliwości. Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy, uznać należy przedstawione dowody za obiektywne i brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, czy rzetelności. Dowody te jednoznacznie wskazują na sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu.

Wyjaśnienia oskarżonego są spójne wewnętrznie, jednolite, korespondują z zebranym materiałem dowodowym, przez co Sąd uznał, że zasługują na wiarę. Należy przy tym mieć na uwadze, że oskarżony został zatrzymany niemalże na „gorącym uczynku”, w miejscu przestępstwa. Niezwłocznie zabezpieczono jego uprawę oraz wytworzony susz. Sąd przyjął jego wyjaśnienia, że wytworzony materiał nie był wysokiej jakości i był przeznaczony wyłącznie na użytek własny. W zakresie niskiej jakości wytworzonego materiały wypowiedział się także biegły z Laboratorium Kryminalistycznego KW Policji we W.. Sąd ma natomiast wątpliwości, aby oskarżony chciał zajmować się wytworzeniem papieru z łodyg, co wydaje się irracjonalne.

Nie budzą wątpliwości zeznania świadków M. L. oraz G. D.. Z zeznań wynajmującej jawi się obraz oskarżonego nierzetelnego, zwlekającego z opłatą czynszu lub niepłacącego go w ogóle. Oskarżony lekceważył jej telefony, wezwania do zapłaty. Świadek przedstawiła okoliczności wejścia do mieszkania w dniu 17.08.21r., w obecności G. D.. Zdaniem Sądu zeznania zasługują na wiarę, mają odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym w szczególności oględzinami miejsca zdarzenia, wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami funkcjonariuszy Policji.

Nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności i wiarygodności dokumenty w postaci protokołów, opinii sądowych. Zostały one prawidłowo zebrane i poddane ocenie przez profesjonalne i wykwalifikowane podmioty. W zakresie ustalenia ilości porcji do jednorazowej konsumpcji, Sąd oparł się na opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W.. Sąd nie znalazł także podstaw do kwestionowania informacji z KRK. Budując stan faktyczny uwzględniono wszelkie dokumenty zebrane w toku postępowania przygotowawczego oraz ujawnione w toku rozprawy.

Jak Sąd wykazał wyżej, zebrany materiał dowodowy jest kompletny nie zawiera luk, które poddałyby w wątpliwość zasadność zarzutów wobec oskarżonego.

Kwalifikacja prawna czynu

Art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje zachowanie polegające na nielegalnej uprawie maku, konopi, z wyjątkiem konopi włóknistych lub krzew koki. Z kolei ust. 3 tego przepisu obejmuje uprawę mogącą dostarczyć znaczne ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste. Oskarżony uprawiał wbrew przepisom ustawy znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste, to jest w ilości nie mniejszej niż 53 krzaki. Ze ściętych 53 roślin uzyskano w sumie 54,1 g netto ziela konopi innych niż włókniste, które pozwoliły na wytworzenie nie mniej niż 111 porcji do jednorazowej konsumpcji.

Zgodnie z kolei z treścią art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zabronione jest wytwarzanie, przetwarzanie albo przerabianie wbrew przepisom ustawy środków odurzających lub substancji psychotropowych. W art. 53 ust. 2 ustawy określono typ kwalifikowany, którego znamionami są znaczna ilość wskazanych w ust. 1 środków lub substancji lub działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Znamię "wytwarza" definiuje art. 4 pkt 35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i jest to każda czynność za pomocą której mogą być otrzymywane między innymi środki odurzające, psychotropowe, ich oczyszczanie, ekstrakcja surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji.

W ocenie Sądu działanie oskarżonego w zakresie czynu z art. 53 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przypisanych w wyroku dotyczyło znacznej ilości środka odurzającego. Pojęcie „znacznej ilości środków odurzających” należy w myśl powszechnie akceptowanej w orzecznictwie koncepcji rozumować, jako taką ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby, co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (tak m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r., sygn. akt I KZP 10/09). Z pozostałej bowiem części zabezpieczonego materiału, wytworzonego w ilości 440, 2 grama można wytworzyć nie mniej niż 276 porcji do jednorazowej konsumpcji. Łącznie zatem z uprawy i wytworzonego ziela konopi innych niż włókniste można wytworzyć nie mniej niż 387 porcji do jednorazowej konsumpcji. Ustalona w toku postępowania ilość narkotyków, która mogła być uzyskana i która została uzyskana przez oskarżonego umożliwiała mu wytworzenie lub pozwoliła mu wytworzyć tyle porcji ziela konopi - marihuany, że mogły one jednorazowo zaspokoić potrzeby większej ilości niż tylko kilkudziesięciu osób, a więc niewątpliwie należy ją uznać za znaczną ilość w rozumieniu powyższego przepisu. Sąd miał także na uwadze kryterium jakościowe wytworzonego materiału.

art. 12 §1 k.k.

- zachowanie oskarżonego należało zakwalifikować jako działanie w warunkach czynu ciągłego, który charakteryzuje się jednym z góry powziętym zamiarem (tym samym, a nie takim samym) obejmującym wszystkie elementy składowe, działanie wieloczynowe popełnione w krótkich odstępach czasu. (vide wyrok SA w Lublinie LEX nr 2490115 – z dnia 27 marca 2018r.)

art. 11 § 2 k.k.
- przyjęcie tzw. kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy, gdy czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona czynów zabronionych określonych w kilku przepisach ustawy

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił ponad wszelką wątpliwość na przypisanie oskarżonemu zarzucanego czynu z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 63 ust. 2 cyt. ustawy. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k.

Zgodnie z art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Przestępstwo z art. 53 ust. 2 wyżej cyt. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zbrodnią zagrożoną karą grzywny i karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby była ona karą zindywidualizowaną, to jest taką, która w odniesieniu do konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będzie zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia, zwłaszcza nadużywanie alkoholu lub innych środków odurzających.

W orzecznictwie podnosi się (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. (II AKa 185/02, OSA 2003, z. 6, poz. 55), że naczelnym celem ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest ochrona społeczeństwa przed plagą narkomanii i jej zapobieganie, oczywistym więc jest, że dobrem chronionym tą ustawą jest zdrowie społeczne, rozumiane jako stan zdrowotny wszystkich członków, a zatem ogółu społeczeństwa, w takim zaś ujęciu dobra chronionego prawem nie ma podstaw do uznania, że jest to dobro osobiste. Z tych przyczyn Sąd uznał, że czyn, którego się dopuścił oskarżony, cechuje znaczna społeczna szkodliwość. Jako okoliczności obciążające Sąd miał na uwadze działanie z winy umyślnej, w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarze. Z kolei na poczet okoliczności łagodzących, uznał brak karalności sądowej oskarżonego, przyznanie się do popełnionego czynu, złożenie wyczerpujących wyjaśnień, okazanie skruchy, podjęcie pracy zarobkowej. Sąd miał także na uwadze, że wytwarzanie marihuany na własny użytek należy traktować łagodniej niż dla celów handlowych.

Wymierzając oskarżonemu kary grzywny i pozbawienia wolności, Sąd przyjął, że godził oni w szczególnie chronione dobro, jakim jest życie i zdrowie społeczeństwa jako całości (życie i zdrowie publiczne). Biorąc jednak pod uwagę wymienione okoliczności podmiotowe dotyczące oskarżonego, rodzaj i niską jakość wytworzonego środka odurzającego na własne potrzeby, Sąd uznał za zasadne zastosowanie wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary, bowiem nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby dla niego niewspółmiernie surowa. Z tych przyczyn, wymierzył oskarżonemu karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 150 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 20 zł.

Kara pozbawienia wolności w takiej wysokości ma skłonić oskarżonego do zmiany postępowania i przestrzegania porządku prawnego. W ramach prewencji ogólnej, wymierzona kara będzie w ocenie Sądu utwierdzać w świadomości społecznej przekonanie o obowiązywaniu normy prawnej i dawać gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości. Ponadto ma ona działać odstraszająco na potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw. Względy na społeczne oddziaływanie kary jako jeden z celów kary są podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa. Wymierzając grzywnę Sąd miał na uwadze przy ustalaniu stawek dziennych sytuację finansową oskarżonego.

Kary w tym wymiarze jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także w należyty sposób uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego. Na podstawie art. 63 §1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet kary pozbawienia wolności, okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 17 sierpnia 2021r., godz. 17:20 do 15 listopada 2021r., godz.17:20.

Kierując się treścią art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 5000 złotych na rzecz (...) we W..

Z kolei na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wyszczególnionych w wykazie dowodów pod numerem 1-5 w wykazie nr (...) (k.171), po numerem 1-3 w wykazie nr (...) (k.174.

Na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze w związku z art. 618 pkt 11 k.p.k. oraz § 1, § 2, § 4 ust. 3, § 17 ust. 1 pkt 5, § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz.U. 2019. poz.18), Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. K., kwotę 1 328,40 zł. brutto, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. Zasądzona kwota wynika z obrony oskarżonego przed Sądem Okręgowym, powiększona o należny podatek VAT.

Na mocy art. 627 k.p.k. obciążono oskarżonego kosztami sądowymi, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity z 1983 r., Dz. U. nr 49, poz. 223, z późn. zmianami) opłatą w kwocie 900 zł.

Sędzia Zbigniew Muszyński

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE