Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 424/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 21 grudnia 2021 roku, sygn. akt III K 183/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 366 k.p.k. i art. 410 k.p.k., polegająca na przekroczeniu przez Sąd Rejonowy granic swobodnej oceny dowodów oraz nieuwzględnieniu wszystkich okoliczności, które przemawiały na niekorzyść oskarżonego, co skutkowało jego uniewinnieniem, podczas gdy logiczna i zgodna z doświadczeniem życiowym analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym zwłaszcza wielokrotnej karalności oskarżonego za czyny z art. 286 § 1 k.k. prowadzi do wniosku, że posiada on wystarczającą wiedzę co do sposobu funkcjonowania banków, aby zorientować się, do czego będą służyć założone przez niego rachunki bankowe, a zatem miał on świadomość co do tego, iż założone przez niego konto zostanie wykorzystane do celów przestępnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia wskazanych przez skarżącego przepisów postępowania.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (por. np.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004, nr 1, poz. 53). W ocenie Sądu Okręgowego, warunek ten został w przedmiotowej sprawie spełniony. To, że apelujący nie akceptuje oceny zebranego materiału dowodowego i poczynionych w wyniku tej oceny ustaleń faktycznych, a w środku odwoławczym prezentuje własne oceny i krytykę ocen dokonanych przez sąd I instancji, nie upoważnia do automatycznego uznania, że zaskarżone orzeczenie jest wadliwe.

Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację zaprezentowaną przez Sąd Rejonowy, zgodnie z którą ze zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego nie wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, czy to w formie zjawiskowej współsprawstwa, jak to zostało ujęte w treści wniesionego aktu oskarżenia, czy też w formie pomocnictwa. Z prawidłowo ustalonego przez sąd I instancji stanu faktycznego wynika jedynie, że P. D., podając swoje dane osobowe, założył w banku (...) konto o numerze (...), do którego dostęp odpłatnie udostępnił nieustalonej osobie, po czym osoba ta, korzystając z ww. rachunku bankowego, dopuściła się przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k. na szkodę P. M..

Wskazać należy przede wszystkim, że czyn zabroniony z art. 286 § 1 k.k. w formie zjawiskowej sprawstwa bądź współsprawstwa popełniony może zostać jedynie w zamiarze bezpośrednim, wobec czego do przypisania podsądnemu sprawstwa przestępstwa oszustwa wymagane jest ustalenie, iż jego zachowanie ukierunkowane było na określony cel, którym jest osiągnięcie korzyści majątkowej, poprzez, między innymi, wprowadzenie innej osoby w błąd i doprowadzenie jej w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Innymi słowy, do przypisania realizacji znamion czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. konieczne jest wykazanie, że sprawca, podejmując działanie, posiadał wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, mającej stanowić rezultat jego zachowania, przy czym "zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu." (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 12 czerwca 2019 roku, sygn. akt II AKa 67/18). W ocenie Sądu Okręgowego, przedstawiony powyżej stan faktyczny przedmiotowej sprawy nie daje żadnych podstaw do uznania, że P. D., odpłatnie udostępniając nieustalonej osobie rachunek konta bankowego, obejmował swoją świadomością i chciał, aby osoba ta, korzystając z owego rachunku, doprowadziła inną osobą do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd, zwłaszcza, że oskarżonemu oferowano zapłatę za samą czynność założenia i udostępnienia konta bankowego, a nie jako część zysków z oszustwa.

Zdaniem sądu II instancji, w niniejszej sprawie nie było także możliwe przypisanie P. D. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w formie zjawiskowej pomocnictwa. Co prawda, orzecznictwo w pewnych przypadkach uznaje, że nie jest wykluczona realizacja znamion pomocnictwa do popełnienia ww. czynu zabronionego także w zamiarze ewentualnym (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2019 roku, sygn. akt II KK 406/18), jednakże okoliczności przedmiotowej sprawy nie wskazują w żaden sposób, aby w świadomości oskarżonego zaszła operacja myślowa polegająca na przewidywaniu i zgodzie na to, ażeby osoba, której udostępnił odpłatnie konto bankowe, użyła owego konta do popełnienia tego przestępstwa. Ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny niniejszej sprawy wskazuje wyłącznie na to, że P. D., osoba nieporadna życiowo, znajdująca się w trudnej sytuacji finansowej i potrzebująca szybkiego zarobku, umówił się z nieustalonym mężczyzną, iż założy i udostępni mu rachunek bankowy w zamian za 300 złotych, przy czym ów mężczyzna potrzebę nabycia takiego konta motywował prowadzoną wobec niego egzekucją komorniczą. Ani materiał dowodowy wskazany we wniesionym akcie oskarżenia, ani zgromadzony w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, nie pozwala na niebudzące wątpliwości stwierdzenie, że podsądny działał chociażby z zamiarem ewentualnym ułatwienia innej osobie popełnienia czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. P. D. w spójnych i logicznych wyjaśnieniach złożonych przed sądem stwierdził, że nie wiedział, iż założone przez niego konta bankowe będą wykorzystywane w celach przestępczych oraz, że zainteresowany był wyłącznie szybkim uzyskaniem środków finansowych za udostępnienie owych kont. Nie zostały jednocześnie wykazane jakiekolwiek okoliczności, które kwestionowałyby wiarygodność owych dyspozycji. Zauważyć trzeba także, że skarżący we wniesionej apelacji, zarzucając nieuwzględnienie przez Sąd Rejonowy wszystkich okoliczności sprawy, jako owe okoliczności, mające przemawiać na niekorzyść podsądnego, podaje jedynie jego uprzednią karalność, w tym za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., w połączeniu ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. W ocenie jednakże Sądu Okręgowego, liczne skazania za czyny z art. 286§1 kk P. D. to nie jest fakt tego rodzaju aby na jego podstawie stwierdzać, że w zakresie zdarzenia rozpatrywanego w przedmiotowej sprawie, ułatwiając innej osobie popełnienie przestępstwa oszustwa, działał on w zamiarze, aby osoba ta owe przestępstwo popełniła. O ile zgodzić się można, że okoliczności niniejszej sprawy powinny istotnie wzbudzić w przeciętnie rozeznanym człowieku pewne podejrzenia co do legalności sposobu, w jaki wykorzystywane miały być udostępniane rachunki bankowe, to powtórzyć trzeba, że art. 18 § 3 k.k. do przypisania popełniania przestępstwa w formie zjawiskowej pomocnictwa wymaga, ażeby pomocnik działał w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego. Przede wszystkim, ustawa nie przewiduje możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności karnej pomocnika, który, w wyniku niezachowania należytych reguł ostrożności, swoim zachowaniem ułatwia innej osobie popełnienie czynu zabronionego. Sąd Okręgowy zauważa, że sam apelujący, pisząc o stronie podmiotowej przedmiotowego przestępstwa, używa określeń sugerujących winę nieumyślną oskarżonego, jak na przykład w stwierdzeniu, iż "okoliczności sprawy powinny wzbudzić w nim wątpliwości, dzięki którym powinien on przewidywać". Nie sposób także zgodzić się z twierdzeniami skarżącego, jakoby przy przypisywaniu popełnienia przestępstwa w formie zjawiskowej pomocnictwa bez znaczenia było, jakiego konkretnie czynu zabronionego dopuścił się sprawca. Jak słusznie podnosi się w orzecznictwie, "dla prawidłowego przypisania odpowiedzialności za pomocnictwo konieczne jest określenie czynności wykonawczej oraz wskazanie konkretnego przestępstwa, którego popełnienie pomocnik miał ułatwić. Udzielający pomocy musi obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie części szczególnej lub w przepisie pozakodeksowym czynu zabronionego. Musi więc obejmować swoją świadomością zarówno prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, oraz mieć świadomość znaczenia swojego zachowania (działania lub zaniechania), w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia tego czynu zabronionego przez inną osobę." (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2020 roku, sygn. akt II AKa 5/20). Do przypisania P. D. pomocnictwa w zakresie przedmiotowego przestępstwa konieczne byłoby zatem przyjęcie, że założył on rachunek bankowy i udostępnił go innej osobie w zamiarze, aby osoba ta użyła owego rachunku w celu popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. Tego typu ustalenie w okolicznościach przedmiotowej sprawy uznać należy za zbyt daleko idące. Idąc tokiem rozumowania Prokuratora równie dobrze oskarżonemu można przypisywać działanie w zamiarze popełnienia każdego czynu z którym wiąże się przyjęcie środków pieniężnych np. paserstwo czy przestępstwa przeciwko wierzycielom i egzekucji. Materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania mógłby ewentualnie prowadzić do przyjęcia, że oskarżony działał w zamiarze ułatwienia innej osobie dokonania czynu zabronionego z art. 300 § 2 k.k., gdyby miał on w rzeczywistości miejsce.

Stwierdzić trzeba ponadto, że w ocenie Sądu Okręgowego podnoszony przez skarżącego fakt, iż oskarżony parokrotnie pomógł sprawcy przedmiotowego przestępstwa w wypłacaniu pieniędzy z założonych na dane podsądnego kont bankowych, także nie może przesądzać o przypisaniu mu popełnienia zarzucanego czynu w formie pomocnictwa. Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że P. D. założył nie jedno, a kilka kont bankowych dla nieustalonego co do tożsamości mężczyzny, który dopuścił się następnie szeregu przestępstw z art. 286 § 1 k.k. Apelujący w żaden sposób nie tłumaczy natomiast, na jakiej podstawie przyjął, że wypłacane przez podsądnego środki pochodziły konkretnie z czynu objętego zarzutem w przedmiotowej sprawie. Niemożność ustalenia dokładnego źródła środków wypłacanych przez P. D. wyklucza ponadto zakwalifikowanie jego zachowania jako paserstwa nieumyślnego, skoro nie wiadomo, czy wypłacane przez niego pieniądze uzyskane zostały akurat w wyniku popełnienia czynu zabronionego na szkodę P. M., opisanego w zarzucie postawionym podsądnemu w przedmiotowej sprawie. Wreszcie podkreślić należy, że to nie sąd ma wykazać, że wykluczone jest istnienie zamiaru przestępczego po stronie oskarżonego jak to podnosi prokurator w apelacji ale to oskarżyciel w oparciu o dostępne dowody winien udowodnić jego istnienie a co w sprawie niniejszej nie nastąpiło.

Za sądem I instancji przywołać należy również treść art. 5 § 2 k.p.k., zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. W ocenie Sądu Okręgowego, okoliczności przedmiotowej sprawy, pomimo że ustalone zostały przez Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób, rzetelnie i kompleksowo, to jednak nie pozwoliły na niebudzące wątpliwości uznanie, iż P. D. popełnił zarzucany mu czyn z art. 286 § 1 k.k., czy to w formie zjawiskowej pomocnictwa, czy tym bardziej współsprawstwa.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek prokuratora uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym ustaleniu, że brak jest dowodów pozwalających na przypisanie winy oskarżonemu, co skutkowało uniewinnieniem go od popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa, a nie dowolna i sprzeczna z zasadami prawidłowego rozumowania, ocena materiału dowodowego jednoznacznie wskazuje, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu co najmniej w formie stadialnej pomocnictwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zauważyć należy przede wszystkim, że "błąd w ustaleniach faktycznych (error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7)" (Wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2013 roku, sygn. akt IV Ka 713/13). Jak już zostało szczegółowo omówione w podpunkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia, brak jest podstaw do stwierdzenia, że sąd I instancji dopuścił się w przedmiotowej sprawie błędu w ustaleniach faktycznych, rozumianego w przytoczony powyżej sposób. W ocenie sądu II instancji, Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na pełnym, kompleksowo zgromadzonym i prawidłowo ocenionym materiale dowodowym oraz słusznie uznał, że w świetle owego materiału dowodowego nie sposób przypisać P. D. popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., czy to w formie zjawiskowej pomocnictwa, czy tym bardziej współsprawstwa.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek prokuratora uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 21 grudnia 2021 roku, sygn. akt III K 183/20

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona w apelacji argumentacja prokuratora nie mogła podważyć prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego, co zostało szczegółowo omówione we wcześniejszych częściach niniejszego uzasadnienia. Wobec tego, wniosek skarżącego o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji nie został uwzględniony, a wyrok utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa. Zgodnie bowiem z art. 636 § 1 k.p.k., w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, jeżeli środek ten pochodzi wyłącznie od oskarżyciela publicznego - koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy zasądził także od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie na rzecz adw. M. M. kwotę 516, 60 złotych, obejmującą wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT. Zgodnie bowiem z § 17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, opłata za obronę przed sądem okręgowym jako drugą instancją wynosi 420 złotych. Powyższą opłatę należało następnie, w myśl § 4 ust. 3 ww. Rozporządzenia, podwyższyć o kwotę podatku VAT.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana