Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 48/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

Z uwagi na wydanie wyroku w trybie art. 387 k.p.k. ograniczono uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania

Pkt I , II i III

C. P. (1) z d. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn z pkt I

P. C. (1) w dniu 24 września 2021 roku, w R., w powiecie (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, albowiem badanie przy pomocy urządzenia kontrolno- pomiarowego wykazało 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Czyn z pkt II

Ponadto kierując samochodem w stanie nietrzeźwości nie zachował należytej ostrożności, do czego był wtedy zobowiązany, nie opanował pojazdu na łuku jezdni, zjechał na prawe pobocze, gdzie uderzył w drzewo, następnie w ogrodzenie posesji nr (...), po czym w kolejne drzewo w wyniku czego przewożony przez niego pasażer K. J. doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu mostka, stłuczenia dolnej części grzbietu i miednicy, skutkujących rozstrojem zdrowia na okres przekraczający 7 dni. Czyn ten stanowi odrębne przestępstwo w stosunku do opisanego w art. 178a § 1 k.k. Nie zmieniając ustaleń faktycznych sąd poprawił błędną kwalifikację prawną poprzez dodanie art. 178 § 1 k.k. Popełnienie wypadku drogowego w stanie nietrzeźwości wyczerpuje znamiona z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

Pkt III

Umyślne przestępstwo z art. 178 § 1 k.k. pozostaje w odniesieniu do drugiego z przestępstw, które jest nieumyślne, w realnym zbiegu. Z tego względu koniecznym było orzeczenie kary łącznej na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 3 k.k.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe zawieszanie wykonania kary pozbawienia wolności

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

C. P. (2)

I.

II.

I.

II.

Stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny. Jak wynika z zeznań świadka M. K. oskarżony kierował samochodem przez krótki odcinek drogi, przekroczył przy tym poziom alkoholu w organizmie świadczący o stanie nietrzeźwości dwukrotnie.

Za okoliczności obciążające sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego oraz stworzenie zagrożenia wobec dwóch przewożonych pasażerów.

Za łagodzącą okoliczność natomiast przyjął przyznanie się do popełnienia zarzucanych czynów w toku rozprawy oraz wyrażenie woli dobrowolnego poddania się karze w trybie art. 387 k.p.k.

Sąd uznał, że kara 3 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym stanowi wystarczającą dolegliwość i zdoła uzmysłowić oskarżonemu wagę naruszonych norm prawnych. Dotąd oskarżony nie był skazany za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. W toku rozprawy swoja postawą utwierdził w przekonaniu, że zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności, jaką musi ponieść w związku z popełnionym czynem.

Stopień społecznej szkodliwości drugiego czynu sąd ocenił na znaczny z uwagi na stworzone zagrożenie wobec pasażerów oraz rodzaj naruszonych zasad ruchu drogowego ( brak panowania nad pojazdem, w sytuacji, gdy pasażer przed zjazdem na pobocze zwracał uwagę na zbyt dużą prędkość, brawura ). Mimo znacznego stopnia społecznej szkodliwości zdecydował się jednak sąd orzec wobec oskarżonego karę łagodniejszego rodzaju aniżeli przewidziana za tego rodzaju przestępstwo stosując art. 37a § 1 k.k. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów, dobrowolnie poddał się karze. Po zdarzeniu niezwłocznie udzielił pomocy poszkodowanemu K. J.. Sam odniósł obrażenia ciała. Zdaje sobie sprawę z zagrożenia, jakie stworzył. Karta karna nie ujawnia, by w okresie wcześniejszym naruszał zasady ruchu drogowego. Zgodził się na zapłatę zadośćuczynienia w żądanej przez pokrzywdzonego wysokości. Pokrzywdzony nie żywi do niego urazy.

Okolicznością obciążającą stanowi uprzednia karalność, łagodzącą natomiast przyznanie się do popełnienia czynu i wola dobrowolnego poddania karze. Kara roku i 10 miesięcy polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym jest adekwatna do stopnia winy, słuszna w odczuciu społecznym i wystarczająco dolegliwa.

III.

IV.

V.

VI.

VII.

I i II

I i II

I i II

I.

II.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 3 k.k. Sąd orzekł wobec P. C. (1) karę łączną w maksymalnym wymiarze 2 lat ograniczenia wolności. polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Wprawdzie przestępstwa popełnione zostały w ramach jednego zdarzenia, to uwzględnić należało, że P. C. (2) ponownie wszedł w konflikt z prawem.

Stosownie do treści art. 44 § 1 k.k. sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych poprzez ich zniszczenie. Są to elementy wyposażenia pojazdu.

Z uwagi na charakter czynów orzec należało wynikający z art. 42 § 2 k.k. obligatoryjny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Okres 3 lat orzeczonego środka karnego jest wystarczającą dolegliwością dla oskarżonego, który zdaje sobie sprawę z wagi naruszonych zasad ruchu drogowego.

Popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. nakładało na sąd także obowiązek orzeczenia od oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Określenie tego środka karnego na minimalną kwotę 5000 zł, wobec wyrażonej przez oskarżonego postawy względem popełnionego przestępstwa czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Sąd uwzględnił w całości, w pełni zaakceptowany przez obecne w toku rozprawy strony, wniosek o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę złożony przez pełnomocnika K. J. w oparciu o art. 46 § 1 k.k. Kwota 5000 zł rekompensuje zdaniem sądu cierpienie i dyskomfort, jakich doznał pokrzywdzonych wskutek wypadku drogowego.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Wyrok zawiera rozstrzygnięcia w pełni zaakceptowane przez obecne na rozprawie głównej strony.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt VIII

Pkt IX

Na podstawie art. 627 k.p.k., Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i na podstawie art. 2 ust 1 pkt. 4 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w kwocie 300 zł.

Zgodnie z zasadą procesową na podstawie art. 627 k.p.k. sąd zasądził także od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. J. kwotę 840 zł tytułem poniesionych przez niego wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika. Jest to kwota minimalna przewidziana za tego rodzaju reprezentację w procesie karnym.

8. PODPIS