UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 36.22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 25 września 2021 roku w sprawie II K 316/20.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5. Ustalenie faktów

1.1.3. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. D. (1)

Koszt jednego kilograma nasion trawy przekazanych nieodpłatnie J. K. (1) do wysiania na boisku wynosił 16 złotych. Firma (...) przekazała J. K. (1) 100 kilogramów nasion o wartości 1600 złotych

Uzupełniające wyjaśnienia A. D. (1)

k 489 odw.

1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6. Ocena dowodów

1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Uzupełniające wyjaśnienia A. D. (1)

Koszt nasion trawy wynika z uzupełniających wyjaśnień A. D. (1), która wskazała cenę za jaką jej firma je sprzedaje. Wielkość ta nie była przez strony kwestionowana.

1.1.6. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na wyrażeniu błędnego poglądu, że wina oskarżonej M. D. (1) oraz stopień społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu nie są znaczne, a właściwości i warunki osobiste oskarżonej uzasadniają pozytywną prognozę w kwestii przestrzegania porządku prawnego i w konsekwencji na niesłusznym warunkowym umorzeniu postępowania, podczas gdy w rzeczywistości prawidłowa ocena stopnia winy i społecznej szkodliwości tego czynu, prowadzą do wniosku, iż oznaczają się one znacznym lądunkiem szkodliwości społecznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustawodawca zastrzegł, że sąd wymierzając karę musi uwzględnić stopień winy sprawcy. Niedopuszczalne jest wymierzenie sprawcy kary, która przekraczałaby ten stopień.

Przy ocenie stopnia winy uwzględnia się przede wszystkich rodzaj zamiaru sprawcy. W tym przypadku Urząd Gminy D. uzyskał dotację celową w kwocie 5000 złotych z Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w Ł. na realizację w miejscowości L. placu do spędzania czasu na świeżym powietrzu, w tym boiska sportowego. Podstawą do rozliczania wydatków miały być faktury, rachunki, inne dokumenty księgowe, wystawione w terminie realizacji obiektu. Projekt miał angażować w realizacji mieszkańców poprzez wkład własny - mieli oni przygotować teren pod realizację przedsięwzięcia i uporządkować go. Prace w tym zakresie wykonał J. K. (1) ( z rodziną ), który także wydzielony teren rekreacyjny posiał trawą ( pobraną nieodpłatnie za wskazaniem M. D. (2) ) z firmy (...). Po przekroczeniu przez mieszkańców przewidzianego dla nich zakresu prac i dodatkowego obsiania trawą boiska, okazało się, że Urząd Gminy D. nie będzie dysponował fakturą na wykonania tych prac i to, jak również potrzeba zweryfikowania skuteczności przeprowadzenia tych prac przez mieszkańców – zdaniem sądu odwoławczego - skłoniły M. D. (1) do wystawienia zlecenia wykonania tej usługi firmie (...) ( po wysłaniu zapytań do firm ogrodniczych ). A. D. (1) nie dokonała dodatkowego wysiewu ( ale przekazała wcześniej nieodpłatnie na ten cel J. K. (1) 100 kilogramów nasion trawy - w cenie po 16 złotych za kilogram ). Poniesienie przez nią tych kosztów powoduje konieczność ograniczenia wysokości nienależnych środków wypłaconych przez gminę za przedmiotową usługę na rzecz firmy (...) do kwoty 4100 złotych, którą miała zrekompensować gminie w okresie późniejszym przez dostarczenie jej w późniejszym terminie krzewów do nasadzeń w innym miejscu. A. D. (1) nie działał więc w celu osiągniecia korzyści majątkowej, co łagodzi wymowę zamiaru przypisanego M. D. (1).

Przesłanki, zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe, w szczególności zaś tło i powody przedmiotowych zdarzeń, motywy działania sprawcy związane z zachowaniem dofinansowania inwestycji, osobowość i charakter sprawcy, jego dotychczasowy tryb życia, sposób działania, determinują, iż stopień zawinienia sprawcy był nieznaczny.

W ramach reakcji karnej, sąd jest zobowiązany również do obligatoryjnego uwzględnienia społecznej szkodliwości czynu. związanej z wagą naruszonego dobra prawnego . Zgodnie z przepisem art. 115 § 2 kk, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Inwestycja została rozliczona. Motywacją oskarżonej była troska do dobro gminy i zrealizowanie inwestycji przy minimalizacji kosztów. Szkoda nie jest wysoka i może być zrekompensowana przez obie oskarżone ( jej zastępczą spłatę z pewnością wstrzymało wszczęcie postępowania w niniejszej sprawie i przyjęta linia obrony). Boisko zostało wykonane i jest wykorzystywane przez mieszkańców. Czyn ten miał charakter sytuacyjny i incydentalny. Okoliczności te determinują, iż stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie jest znaczny.

Celem reakcji karnej jest zapobieganie przestępstwom. Cel ten konkretyzuje się w postaci prewencji generalnej i prewencji indywidualnej. W ten sposób kara wpływa na kształtowanie postaw moralnych nie tylko samego sprawcy, który został odpowiednio ukarany, ale również na inne osoby, które dzięki świadomości zagrożenia karą za określone zachowanie, będą przestrzegać porządku prawnego. Prewencja indywidualna wiąże się z odpowiednim oddziaływaniem na sprawcę przestępstwa. Sprowadza się ona do zapobiegnięcia ponownemu popełnieniu przestępstwa przez konkretnego sprawcę, poprzez dobranie i zastosowanie odpowiedniej reakcji karnej. Oskarżona nie była dotychczas karana. Niekaralność sprawcy stanowi zawsze okoliczność łagodzącą – świadczy bowiem pozytywnie o dotychczasowym życiu oskarżonego, zwłaszcza, iż w kontekście osoby starszej, która przez kilkadziesiąt lat dorosłego życia przestrzegała porządku prawnego. M. D. (1) ma 51 lat i dwoje dorastających dzieci. Posiada wyższe wykształcenie. Ma stałe miejsce zamieszkania. Po tym czynie przestrzegała porządku prawnego. Warunki i właściwości osobiste oskarżonej w kontekście możliwej reakcji karnej mają charakter zdecydowanie łagodzący. Względy prewencji indywidualnej i generalnej nie przemawiają za zaostrzeniem jej kary ( wręcz przeciwnie ). Czyn ten był uwarunkowany sytuacyjnie, a oskarżonej nie trzeba „odstraszać” karą, natomiast już przez sam przebieg postępowania wobec oskarżonej tworzy warunki, aby zrozumiała naganność swojego postępowania, co z pewnością przełoży się na przestrzeganie przez nią dalej prawa w przyszłości.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić, gdy reakcja karna, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Zmiana wysokości orzeczonej kary ( reakcji karnej ) mogłaby w wyniku postępowania odwoławczego nastąpiłaby jedynie wówczas, gdyby kara ta ( w tym przypadku zakaz prowadzenia pojazdów ) jawiła się jako „rażąco niewspółmierna”. Owa niewspółmierność w ustawie została poprzedzona określeniem „rażąca”, co wyraźnie zaostrza kryterium zmiany wyroku z powodu czwartej podstawy odwoławczej.

Sąd odwoławczy uznał, iż taka sytuacja na niekorzyść M. D. (1) w przedmiotowej sprawie zachodziła, zwłaszcza że dokonał korekt w ustaleniach faktycznych korzystnych dla obu oskarżonych.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonej M. D. (1) i przekazanie sprawy w tej części Sądowi Rejonowemu w Radomsku do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie można mówić o istnieniu jakiejkolwiek realnej potrzeby ponownego rozpoznania sprawy, w sytuacji możliwości wykorzystania przez sąd II instancji inicjatywy dowodowej nadanej mu przez treść art. 452 § 2 kpk. Jeśli zatem sąd okręgowy uznałby, że zachodzi potrzeba poszerzenia i weryfikacji materiału dowodowego, to samodzielnie winien ten materiał uzupełnić, a następnie dokonać jego stosownej oceny, zwłaszcza, że w sprawie niniejszej nie występowały ograniczenia z art. 454 kpk do wydania orzeczenia reformatoryjnego. Z uwagi na aktualne brzmienie art. 452 § 2 kpk oraz treść art. 167 kpk, regułą jest obecnie prowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego przed sądem drugiej instancji i orzekanie reformatoryjne, zaś uchylenie wyroku sądu meriti w oparciu o przesłankę z art. 437 § 2 kpk powinno mieć miejsce jedynie w sytuacjach wyjątkowych, kiedy bez ponowienia wszystkich dowodów nie jest możliwe wydanie trafnego rozstrzygnięcia. Artykuł 454 kpk dotyczy wydawania wyroków przez sąd odwoławczy i związany jest z uwzględnieniem apelacji wyłącznie na niekorzyść oskarżonego. Reguła ne peius nie ogranicza sądu odwoławczego w zakresie kontroli odwoławczej, natomiast zawęża pole orzekania na niekorzyść oskarżonego, gdyż wyłącza możliwość reformatoryjnego orzekania w wypadku uznania apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego za zasadną. W konsekwencji sąd odwoławczy może tylko uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Reguła ne peius nie wyłącza więc możliwości skazania oskarżonego, gdy został uniewinniony albo umorzono postępowanie, gdy została wniesiona apelacja na niekorzyść oskarżonego, lecz jedynie rozstrzygnięcie w tym przedmiocie przenosi ponownie do sądu pierwszej instancji (art. 437 § 2 zd. 2 kpk). Reguła ta nie obejmuje zakazu warunkowego umorzenia postępowania. Oznacza to, że w wypadku zaskarżenia wyroku na niekorzyść oskarżonego zawierającego tego rodzaju rozstrzygnięcie sąd odwoławczy może zmienić zaskarżony wyrok i skazać oskarżonego na jedną z kar przewidzianych w art. 32 kk.

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na niezasadnym uznaniu, że :

- J. K. (1) w lipcu poinformował M. D. (1), iż posiał ręcznie na terenie obejmującym około 1200 m² trawę, podczas gdy w rzeczywistości poinformował on, że uporządkował teren i nie przekazał informacji o posianiu trawy;

-M. D. (1) udzielając w miesiącu sierpniu 2018 roku zlecenia wykonania usługi polegającej na sianiu trawy posiadała wiedzę, że czynność ta została uprzednio wykonana przez J. K. (1), podczas gdy oskarżona posiadała wiedzę o tym , iż J. K. (1) wraz z członkami rodziny wykonał prace związane z porządkowaniem terenu;

-A. D. (1) nie posiała trawy w miejscu wykonywanego boiska w miejscowości L., bowiem trawę tę posiał J. K. (1), podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że trawa została posiana przez A. D. (1) oraz J. K. (1), a fakty te nie pozostają w stosunku wzajemnego wykluczenia.

Rażąca obraza przepisów postępowania karnego, art. 7 kpk i art. 410 kpk, która miała istotny wpływ na treść wyroku, polegającej na dowolnej, a nie swobodnej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności wyjaśnień A. D. (1) oraz zeznań świadków: Z. D., J. D., S. K., A. K. z naruszeniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, podczas gdy swobodna i wszechstronna ocena tych dowodów prowadzi do przyjęcia, iż A. D. (1) nie dopuściła się zarzucanego jej przestępstwa, gdyż wykonał prace zlecone jej firmie przez Wójta Gminy D., stanowiące podstawę do wystawienia faktury.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty te zostaną rozpoznane łącznie, co zarazem pozwoli sądowi odwoławczemu uniknąć powielania tych samych rozważań i ocen.

Analizując całokształt ujawnionych w sprawie dowodów należy uznać, że sąd rejonowy zebrał je w sposób wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia i nalżycie ocenił, co pozwoliło mu na wyprowadzenie prawidłowych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonej ( przy uwzględnieniu zmian dokonanych w instancji odwoławczej ). Sąd ten ustosunkował się do istotnych dowodów w sprawie, i stanowisku swemu dał wyraz w zasługującym na aprobatę uzasadnieniu. Dlatego też podzielając ocenę dowodów zaprezentowaną przez sąd merytoryczny, sąd okręgowy nie widzi zasadniczych powodów, aby powtarzać okoliczności wyprowadzone w motywach zaskarżonego wyroku i we wcześniejszej części tego uzasadnienia, co wiązałoby się z cytowaniem ich obszernych fragmentów. Aby wykazać błąd ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny i interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia. Konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie dokonano, choć z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynika, bądź wykazanie, że tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawami logiki czy z zasadami wiedzy. Apelacja takiej przekonującej argumentacji nie przedstawia. Wywody apelacji obrońcy nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonej, bowiem ocena kluczowych w sprawie dowodów nie zawiera sprzeczności, błędów logicznych, nie pozostając również w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. Na tle twierdzeń innych uczestników zajścia, negowanie czynności sprawczych przez oskarżoną jest odosobnione, i ma charakter obronny. Podniesione wyżej okoliczności, a także inne wskazane w motywach zaskarżonego wyroku dały jednak sądowi I instancji podstawę do ustalenia sprawstwa oskarżonej w ramach przypisanego jej czynu.

W tym kontekście – w związku z zarzutami apelacji - sąd odwoławczy musi podnieść, iż:

- ma rację sąd merytoryczny, że kardynalnym dowodem inicjującymi przedmiotową sprawę są zeznania J. K. (1), którym brak powodów, aby zarzucić nie obiektywizm i niekonsekwencje. W/w nie miał jakichkolwiek racjonalnych powodów, ażeby bezpodstawnie obciążać właśnie oskarżone. Przy ocenie zeznań J. K. (1) należy uwzględnić wewnętrzną spójność depozycji tego świadka z jednoczesnym rozważeniem, czy istnieją dowody potwierdzające, choćby pośrednio jego twierdzenia, a nadto czy jego depozycje są stanowcze i konsekwentne. Porównując poszczególne relacje J. K. (1) oraz zestawiając je z innymi dowodami i okolicznościami ( w szczególności zeznaniami S. K., A. K., G. Z., B. J. ), sąd rejonowy słusznie uznał, iż twierdzenia J. K. (1) zasługują na pełną wiarygodność. Przede wszystkim nie relacjonuje różnych wersji tego samego zdarzenia, jego twierdzenia wzajemnie się uzupełniają. Obciążające oskarżonych zeznania J. K. (1) pochodzą od osoby w stosunku do oskarżonych bezstronnej, nie zainteresowanej bezpodstawnym obciążeniem pomówionych. Z relacji J. K. (1) ( oraz korespondujących z nimi twierdzeń innych świadków ) wynikają istotne okoliczności. Według niego M. D. (1) poprosiła go o przygotowanie gleby pod wysiew trawy na terenie boiska w miejscowości L., w związku z posiadanym przez niego wykształceniem i doświadczeniem rolniczym. Zlecenie pobrania nasion trawy otrzymał od samej oskarżonej, która w bezpośredniej rozmowie poinformowała go, że wszystko jest uzgodnione w firmie ogrodniczej. W związku z tym miał udać się do siedziby firmy (...) i pobrać nieodpłatnie tyle nasion trawy, ile według jego oceny będzie mu potrzebne na wysianie boiska (według świadka pobrał 3 - 4 worki nasion po 25 kilogramów każdy; S. K. uściślił, iż worków było 4). A. D. (1) natomiast określiła, że cena takiej trawy w jej firmie wynosi 16 złotych za kilogram. Oznacza to, że A. D. (1) w ramach tego projektu poniosła koszt 1600 złotych. Oskarżone nie zaprzeczały, iż taki był sposób pozyskania nasion trawy przez J. K. (1), oraz że świadek rzeczywiście trawę na wcześniej przygotowanym boisku wysiał. Po zakwestionowaniu przedmiotowej faktury na posiedzeniu komisji „budżetowej” na początku grudnia 2018 roku M. D. (1) po dwóch dniach skontaktowała się z J. K. (1) i poinformowała go, że prace opisane na fakturze musiały być wykonane przez firmę specjalizującą się w tego typu pracach i konieczne ( dla uzyskania dotacji) było wystawienie faktury. Oświadczyła, że za prace, których nie wykonano zostanie udzielona przez tą firmę rekompensata w formie krzewów dla sołectwa R. na wiosnę. Na następnym posiedzeniu rady gminy, wójt na zapytanie radnego w tej kwestii, opowiedziała, iż trawa wysiana przez J. K. (1) nie wzeszła, w związku z tym dokonano jej ponownego wysiewu przez wyspecjalizowaną firmę (...). Gmina nie weryfikowała wykonania prac wykonanych społecznie, a z zeznań J. K. (1) i członków jego rodziny nie wynika, aby stan boiska wymagał ponownego zagospodarowania, jak wynikało to z faktury. Okoliczności te wskazują, iż M. D. (1) miała świadomość rodzaju i zakresu prac w miejscowości L., które zresztą sama inicjowała, lub je ułatwiała. O ile jednak wykonanie prac w ramach inicjatywy społecznej było atrakcyjne finansowo dla gminy, to jednak okazało się, że nie pozwalają one ostatecznie rozliczyć tej inwestycji u udzielającego dotację. Dlatego uwarunkowania te uwiarygadniają te jej postępowania, w ramach którego wyspecjalizowana firma (...) została „wynajęta” dla sfinalizowania tej fazy analizowanego projektu, a gdy okazało się, że wymagane prace zostały przeprowadzone przez miejscową społeczność, to właścicielka firmy zobowiązała się „niewypracowaną” nadwyżkę wynagrodzenia zwrócić gminie w ramach udzielenia jej dodatkowych nasadzeń na wiosnę. Obie oskarżone są dobrze funkcjonującymi osobami, które mają odpowiednio wysokie dochody, wartościowy dorobek życiowy, dobre opinie środowiskowe, i nie miały jakiegokolwiek interesu, aby to wszystko ryzykować dla kwoty 4100 złotych. Dlatego sąd odwoławczy uznał, iż zgodnie z oświadczeniem M. D. (1) nadpłata na fakturze miała być zrekompensowana gminie w postaci przekazania nieodpłatnie krzewów w nowym sezonie. Późniejsza zmiana wersji M. D. (1) ( iż nasiona wysiane przez J. K. (2) nie wzeszły ) miała charakter wybitnie obronny, gdy radnych nie usatysfakcjonowała możliwość zastępczej gratyfikacji za fakturę. Sąd odwoławczy musiał poprawić i uzupełnić niektóre ustalenia sądu I instancji w omawianych kwestiach, co nie podważało sprawstwa oskarżonych ( w przypadku A. D. (1) prowadziło to – poprzez eliminację działania w celu osiągniecia korzyści majątkowej - do przyjęcia typu podstawowego ( § 1 ), a nie kwalifikowanego ( § 3 ) art. 271 kk.

- nie można w niniejszej sprawie zarzucać, że niektóre dowody nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych, jeśli sąd je rozważył i ocenił na płaszczyźnie art. 7 kpk jako niewiarygodne. Odrzucenie przez sąd pewnych dowodów w końcowej ocenie, przy jednoczesnym uwzględnieniu innych dowodów, stanowi przecież uprawnienie sądu. Kontrola instancyjna oceny dowodów nie obejmuje sfery przekonania sędziowskiego, jaka wiąże się z bezpośredniością przesłuchania, sprowadza się natomiast do sprawdzenia, czy ocena ta nie wykazuje błędów natury faktycznej (niezgodności z treścią dowodu, pominięcia pewnych dowodów) lub logicznej (błędności rozumowania i wnioskowania) albo czy nie jest sprzeczna z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy, a takich błędów sąd merytoryczny uniknął. Słusznie sąd I instancji odmówił wiary zeznaniom Z. D. z postępowania sądowego, albowiem istotnie odbiegają od tych – złożonych w śledztwie, w których wskazał, iż pracował u synów i synowej na terenie szkółek i sporadycznie u klientów oraz podał miejsca, gdzie w tym okresie lub zbliżonym wykonywał prace poza terenem przedsiębiorstwa. Nie należała do nich miejscowość L.. W ocenie sądu odwoławczego okoliczności tej pracy w tym miejscu podniesione przed sądem są na tyle charakterystyczne ( świadek zaawansowany wiekiem był sam, przyjechał samochodem, ściągał i wciągał walec na pojazd, grabił i wysiewał duży teren, pracował od godziny 9.00 do 17.00 ), iż z pewnością okoliczności tego zdarzenia byłby w stanie odtworzyć już w postępowaniu przygotowawczym, zwłaszcza iż rzadko pracował poza szkółkami. W konsekwencji jego twierdzenia z postępowania sądowego mają charakter obronny dla A. D. (1). Ponadto J. K. (1) i jego rodzina nie dostrzegli efektów pracy Z. D.. Zagospodarowanie działki po ich działaniach nie zmieniło się, zwłaszcza że na boisku dalej widoczne były ślady jeżdżenia po nim ciągnikiem przez J. K. (1) i rozwijała się trawa wyrosłą w wyniku ich zasiewu. Wysiana przez nich trawa wprawdzie lepiej wschodziła w miejscach zacienionych, ale po ich pracach teren ten nie wyglądał „pustynnie”, jak przedstawił to przed sądem Z. D..

Dlatego sąd I instancji słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych, co do skali zaangażowania się A. D. (1) w gminne przedsięwzięcie, jak również braku świadomości M. D. (1) odnośnie zakresu prac wykonanych w tym miejscu przez J. K. (1) i jego rodzinę.

Obowiązkiem sądu w takiej sytuacji jest ustosunkowanie się do ich wersji, a decyzja co do wiarygodności wyjaśnień powinna być oparta na rozważeniu konkretnych okoliczności danej sprawy. Sąd I instancji sprostał tym wymaganiom. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych i niewiarygodności innych dowodów pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem na rozprawie głównej całokształtu istotnych okoliczności sprawy (art. 410 kpk) w sposób podyktowany obowiązkiem dociekania prawdy (art. 2 § 2 kpk) i stanowi wyraz rozważenia (art. 7 kpk, art. 4 kpk), zgodnie z regułami poprawnego rozumowania, doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy, wszystkich ważkich okoliczności przemawiających na korzyść i niekorzyść osoby oskarżonej. Do naruszenia art. 410 kpk dojść może wówczas gdy sąd przeprowadzi dowody, a następnie dokona ustaleń faktycznych, które nie będą rezultatem analizy całokształtu materiału dowodowego i w tym zakresie zarzut obrońcy nie jest zasadny. Sąd I instancji ocenił dowody osobowe w sposób wszechstronny i wnikliwy, zarówno w odniesieniu do całości istotnych okoliczności sprawy, jak i pod względem ich wewnętrznej spójności i we wzajemnym powiązaniu. Pominął jednak niektóre okoliczności, które mają dla oskarżonych znaczenie łagodzące.

Sąd odwoławczy po przeprowadzeniu weryfikacji tej oceny, dokonał korekt ustalonego stanu faktycznego na korzyść oskarżonych przez przyjęcie, iż:

- A. D. (1) nie działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

- A. D. (1) przekazała nieodpłatnie J. K. (1) 100 kilogramów nasion trawy z przeznaczeniem na posianie ich na placu gry w miejscowości L. o wartości 1600 złotych;

- doszło do nienależnej wypłaty z środków gminy w wysokości 4100 złotych ( wartość zlecenia – 5700 złotych pomniejszona o 1600 złotych obejmującą wartość przekazanych J. K. (1) przez firmę (...) nasion trawy).

Podniesione wyżej okoliczności, a także inne wskazane w motywach zaskarżonego wyroku ( mimo jego korekty ) dały jednak podstawę do poczynienia ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa przypisanego M. D. (1) czynu.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonej M. D. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na uznaniu, że A. D. (1) nie wykonała zlecenia polegającego na posianiu trawy na boisku do piłki nożnej, tytułem czego została wystawiona faktura VAT nr (...), podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci wyjaśnień A. D. (1) oraz zeznań świadków: Z. D., J. D., S. K., A. K. oraz pozostały nieosobowy materiał dowodowy nie prowadzi do zaprzeczenia faktu wykonania zleconej przez A. D. (1) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zachowują aktualność rozważania sądu odwoławczego dotyczące oceny dowodów i uzupełnienia stanu faktycznego dokonane przy rozpoznawaniu apelacji obrońcy M. D. (1). Sąd odwoławczy tym samym zaniechał ich powtarzania, poprzestając na tym odwołaniu.

Sąd I instancji nie pominął przy wyrokowaniu istotnych okoliczności, w tym wskazanych w apelacji obrońcy. Apelacja skarżącego podważa stanowisko sądu przede wszystkim z pozycji stanowiska oskarżonego negującego sprawstwo oraz własnych subiektywnych ocen wymowy przeprowadzonych na rozprawie dowodów, przy wybiórczym i subiektywnym ujęciu ich zakresu, charakteru i treści. Rolą instancji odwoławczej jest ocena czy zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu, a ustalony stan faktyczny znajduje oparcie w swobodnie ocenionych dowodach. Wywody apelacji obrońcy nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonej, bowiem ocena kluczowych w sprawie dowodów nie zawiera sprzeczności, błędów logicznych, nie pozostając również w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. Na tle twierdzeń innych uczestników zajścia, negowanie czynności sprawczych przez oskarżoną jest odosobnione, i ma charakter obronny. Słusznie sąd I instancji oparł się na zeznaniach J. K. (1), S. K., A. K., G. Z., B. J. ); zeznania tych świadków we wzajemnym powiązaniu podważają linię obrony A. D. (1). Sąd ten słusznie nie dal wiary również twierdzeniom Z. D.. Oceny te potwierdzają jednak, iż zaskarżony wyrok ustalający sprawstwo oskarżonej ( z art. 271 § 1 kk ) jest prawidłowy. Zaprezentowana w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku analiza tego materiału dowodowego w odniesieniu do takiego zakresu sprawstwa, zasługuje na uwzględnienie. Sąd odwoławczy w związku z rozpatrywanymi zarzutami musi jednak uzupełnić ustalenia faktyczne, ocenę dowodów i analizę prawną zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Sąd odwoławczy po przeprowadzeniu weryfikacji tej oceny, dokonał korekt ustalonego stanu faktycznego na korzyść oskarżonych przez przyjęcie, iż:

- A. D. (1) nie działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

- A. D. (1) przekazała nieodpłatnie J. K. (1) 100 kilogramów nasion trawy z przeznaczeniem na posianie ich na placu gry w miejscowości L. o wartości 1600 złotych;

Przestępstwo określone w art. 271 § 3 kk należy do tzw. przestępstw kierunkowych; tym samym inny niż określony w wymienionym przepisie zamiar towarzyszący popełnieniu przestępstwa, nawet jeżeli sprawca osiągnie korzyść majątkową (lub osobistą) w wyniku wystawienia fałszywego dokumentu, nie wystarcza do przyjęcia odpowiedzialności typu kwalifikowanego za poświadczenie nieprawdy w tym dokumencie. Korzyść majątkowa nie stanowi skutku zachowania sprawcy opisanego w znamionach strony przedmiotowej typu czynu zabronionego z art. 271 § 3 kk. Dla przyjęcia, że znamiona tego przestępstwa zostały przez sprawcę zrealizowane konieczne jest, aby osiągnięcie korzyści majątkowej lub osobistej było celem, a nie skutkiem zachowania sprawcy.

Sytuacja, w której sąd dysponuje dowodami wskazującymi na niedające się ze sobą pogodzić wersje zdarzenia, występuje w praktyce dość często. Rzeczą sądu jest wówczas dokonanie ustaleń wynikających z dowodów, które uznaje za wiarygodne i wzajemnie się uzupełniające, co musi prowadzić do odrzucenia dowodów niezgodnych z przyjętą wersją. Ocena dowodów odmienna od przyjętej przez sąd a quo i korzystna dla oskarżonego jest prawem obrońcy. Nie wynika jednak stąd samo przez się, że ocena dowodów dokonana przez sąd orzekający w sprawie jest dowolna (zob. wyr. SN z 3.09.2002 r., V KK 15/02). Bez wykazania, że ocena dowodów dokonana przez sąd orzekający w sprawie jest sprzeczna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, strona procesowa nie uzyskuje uprawnienia do podważenia stanowiska sądu (zob. wyr. SN z 18.06.1999 r., III KK 112/97; wyr. SN z 9.04.1997 r., IV KKN 103/96). Dopiero wtedy, gdy strona wykaże, że sąd nie spełnił wymienionych kryteriów swobodnej oceny dowodów, kwestionowanie rozstrzygnięcia powinno doprowadzić do zmiany albo do uchylenia orzeczenia i wydania orzeczenia następczego. Przedstawiona przez obrońcę argumentacja nie mogła prowadzić do uniewinnienia A. D. (1), aczkolwiek dala możliwość do korekty zakresu sprawstwa na jej korzyść.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonej A. D. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.4.

Naruszenie prawa materialnego poprzez nieprawidłowe zastosowania art. 271 § 3 kk polegające na przyjęciu, iż A. D. (1) zrealizowała znamiona tego czynu, podczas gdy w świetle okoliczności faktycznych sprawy, brak jest podstaw do przyjęcia realizacji jego znamion.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ten jest o tyle skuteczny, iż doprowadził do zmiany ustaleń sądu I instancji, poprzez wyeliminowanie, że A. D. (1) działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i ograniczenie jej sprawstwa do czynu wyczerpującego dyspozycję art. 271 § 1 kk. Obraza prawa materialnego może mieć miejsce wtedy, gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, nie zastosowano właściwego przepisu prawa materialnego, natomiast nie zachodzi taka obraza, kiedy wadliwość zaskarżonego orzeczenia jest wynikiem błędnych ustaleń przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów prawa procesowego. Zarzut obrazy prawa materialnego z części szczególnej Kodeksu karnego może być postawiony tylko wówczas, gdy skarżący akceptuje dokonane przez sąd ustalenia faktyczne. Sąd I instancji w pierwszej kolejności dokonuje ustaleń faktycznych sprawy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który w procesie analizy i oceny uzna za wiarygodny. Następnie zaś ustalony stan faktyczny składający się z elementów strony przedmiotowej i podmiotowej poddaje prawno – karnej analizie w aspekcie tego, czy ustalone przez zachowanie oskarżonego wyczerpuje, czy też nie znamiona określonego przepisu lub przepisów . Ze wskazanych powodów jednoczesne kwestionowanie dokonanych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych oraz przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej należy uznać za błędne, a zarzut obrazy prawa materialnego dodatkowo należy potraktować jako przedwczesny. Jest on bowiem aktualny dopiero wówczas gdy skarżący akceptuje w całości ustalenia faktyczne dokonane w zaskarżonym wyroku. Sposób sformułowania tego zarzutu wskazuje, że zdaniem odwołującego się wadliwość zaskarżonego orzeczenia jest wynikiem błędnych ustaleń przyjętych za jego podstawę oraz ewentualnego naruszenia przepisów prawa procesowego. Sąd okręgowy nie podziela zaś stanowiska, że przy zarzucie obrazy prawa materialnego za punkt wyjścia należy przyjmować nie to, co sąd ustalił, lecz to, co sąd powinien był ustalić. Tak bowiem ujmowany zarzut obrazy prawa materialnego jest bowiem w istocie zarzutem błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku.

Obrońca przywołując określone okoliczności ze sfery faktycznej w zakresie zarzucanego oskarżonej czynu, próbuje oprzeć apelację na błędzie w ustaleniach faktycznych. To właśnie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych ( a nie obrazy prawa materialnego ) służy bowiem do kwestionowania wszystkich lub też tylko poszczególnych elementów strony przedmiotowej i podmiotowej składających się na stan faktycznej sprawy. Sąd odwoławczy w zakresie ustaleń faktycznych skorygował, iż A. D. (1) nie działała w ramach zarzucanego jej czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonej A. D. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw prawnych do uwzględnienia wniosków w ramach podniesionych przez obrońcę zarzutów. Argumenty wywiedzione w apelacji obrońcy nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonej, bowiem nie pozwala na to ocena istotnych w sprawie dowodów. Natomiast sąd odwoławczy ograniczył sprawstwo A. D. (1) przez przyjęcie, iż wypełniła ona tylko dyspozycję art. 271 § 1 kk i po tej zmianie uwzględnił, że wobec tej oskarżonej zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania.

Podstawową przesłanką zastosowania warunkowego umorzenia postępowania jest stwierdzenie, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Oznacza to przede wszystkim, że sąd, rozważając stosowanie tego środka, musi najpierw ustalić wszystkie przesłanki odpowiedzialności karnej (zob. post. SN z 27.11.2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, Nr 1, poz. 9). Zwraca się także uwagę, że wymagany nieznaczny stopień winy powinien być w szczególności przyjmowany, gdy zachodzą kodeksowe okoliczności zmniejszające winę. Aktualne są tu rozważania dotyczące stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu podniesione przez sąd odwoławczy we wcześniejszych częściach uzasadnienia. Po przekroczeniu przez mieszkańców przewidzianego dla nich zakresu prac i dodatkowego obsiania trawą boiska, okazało się, że Urząd Gminy D. nie będzie dysponował fakturą na wykonania tych prac i to, jak również potrzeba zweryfikowania skuteczności przeprowadzenia tych zasiewów – zdaniem sądu odwoławczego skłoniło M. D. (1) ( po wysłaniu zapytań do firm ogrodniczych ) do wystawienia wykonania tej usługi firmie (...). A. D. (1) nie dokonała dodatkowego wysiewu ( ale przekazała wcześniej nieodpłatnie J. K. (1) 100 kilogramów nasion trawy w cenie po 16 złotych za kilogram. Powoduje to ograniczenie wypłaty nienależnych środków za przedmiotową usługę na rzecz firmy (...) do kwoty 4100 złotych, którą miała zrekompensować gminie w okresie późniejszym przez dostarczenie jej w późniejszym terminie krzewów do nasadzeń w innym miejscu. A. D. (1) nie działał więc w celu osiągniecia korzyści majątkowej.

Oskarżona po tym czynie przestrzegała porządku prawnego. Warunki i właściwości osobiste oskarżonej w kontekście możliwej reakcji karnej mają charakter zdecydowanie łagodzący. Względy prewencji indywidualnej i generalnej nie wymagają wymierzenia jej kary. Czyn ten był uwarunkowany sytuacyjnie, a oskarżonej nie trzeba „odstraszać” karą, natomiast już przez sam przebieg postępowania wobec oskarżonej tworzy warunki, aby zrozumiała naganność swojego postępowania, co z pewnością przełoży się na przestrzeganie przez nią prawa w przyszłości.

Okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. A. D. (1) nie była uprzednio karana. Okoliczność ta ma większe znaczenie wobec osoby dojrzałej i świadczy, iż w/w przez kilkadziesiąt lat dorosłego życia przestrzegała porządku prawnego.

Oskarżona ma wyższe wyksztalcenie, stałe miejsce zamieszkania, wykonuje działalność gospodarczą. Na utrzymaniu posiada dwoje dzieci. Z danych osobopoznawczych wynika jednoznacznie, iż prowadzi ona ustabilizowane życie, co wskazuje, że czyn ten był incydentem w jej dotychczasowym zachowaniu. Czyn ten był uwarunkowany sytuacyjnie i emocjonalnie oraz ma charakter incydentalny.

Na przyjęcie społecznej szkodliwości tego czynu i stopnia zawinienia - nieznacznego stopnia wskazują wyżej wymienione okoliczności.

Szczegółowe przesłanki dotyczące osoby sprawcy uzasadniają postawioną wobec niej dodatnią prognozę kryminologiczną. Postawy oskarżonej z punktu widzenia przyjętego przez porządek prawny systemu aksjologicznego – są pozytywne i nie ma potrzeby obecnie ich korygowania poprzez wymierzenie jej kary.

Ten epizodyczny czyn nie może zniszczyć dorobku życiowego i zawodowego oskarżonej i zaprzeczyć jej dotychczasowej drodze życiowej.

Sąd odwoławczy uznał ostatecznie, iż zaistniały przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec A. D. (2).

Dlatego w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonej na okres próby jednego roku ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ). Należy zaznaczyć, iż okres próby będzie służył weryfikacji postawionej wobec sprawcy prognozy kryminologicznej i jest dla niej wystarczający. Orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych przede wszystkim służyć będzie poprawczo-wychowawczym celom orzekanego środka probacyjnego. Ponadto nałożony na nią obowiązek częściowego naprawienia szkody w wysokości 2000 złotych będzie miał walor wychowawczy i zapobiegawczy. Z uwagi na dotychczasowe życie i okoliczności tego czynu, A. D. (2) nie wymaga dla utrwalenia postaw w kierunku przestrzegania społecznie akceptowanych norm postępowania, większej represyjności reakcji karnej, ale przede wszystkim oddziaływania wychowawczego.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

A. D. (1) nie działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Powody te zostały wskazane we wcześniejszych częściach uzasadnienia.

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W odniesieniu do M. D. (1):

-sprawstwo, stopień zawinienia;

- warunkowe umorzenie postępowania na okres próby jednego roku;

- obowiązek częściowego naprawienia szkody w wysokości 2000 złotych;

- oplata i wydatki za pierwszą instancję.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty zaskarżonego wyroku w wymienionych zakresach.

5.1.2.

Przedmiot utrzymania w mocy

W odniesieniu do A. D. (1):

-wina i sprawstwo w zakresie czynu wyczerpującego dyspozycję jedynie art. 271 § 1 kk;

- wydatki za pierwszą instancję.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty zaskarżonego wyroku w wymienionych zakresach.

1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

W odniesieniu do M. D. (1):

- w miejsce sformułowania: "doszło do wypłaty środków własnych gminy w kwocie 5700 zł.", przyjęcie, iż: "doszło do nienależnej wypłaty z środków gminy w wysokości 4100 złotych brutto";

- obniżenie wysokości orzeczonego w punkcie 2 świadczenia pieniężnego do kwoty 1000 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmian zostały wskazane we wcześniejszych częściach uzasadnienia.

5.2.2.

Przedmiot i zakres zmiany

W odniesieniu do A. D. (1):

- eliminacja z przypisanego jej czynu, iż działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

- ustalenie, że A. D. (1) przekazała J. K. (2) nieodpłatnie 100 kilogramów nasion trawy z przeznaczeniem na posianie ich na placu gry w piłkę w miejscowości L. o wartości 1600 złotych;

- w miejsce sformułowania: "uzyskała zapłatę ze środków publicznych gminy w kwocie 5700 zł brutto.", przyjęcie, iż: "uzyskała nienależną zapłatę z środków publicznych gminy w wysokości 4100 złotych brutto", którą miała zrekompensować gminie przez udzielenie krzewów do nasadzeń w innym miejscu;

- przyjęcie , że tak skorygowanym czynem oskarżona wyczerpała dyspozycję art. 271 § 1 kk i warunkowe umorzenie postępowania na okres próby jednego roku;

- orzeczenie ( w miejsce rozstrzygnięcia z punktu 3 ) obowiązku częściowego naprawienia szkody w wysokości 2000 złotych na rzecz pokrzywdzonej gminy płatanych w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku;

- orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz FPPoPP w wysokości 1000 złotych;

- zasądzenie opłaty za obie instancje.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmian zostały wskazane we wcześniejszych częściach uzasadnienia.

1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd odwoławczy zasądził od M. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa 100 złotych opłaty za drugą instancję i 10 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

II3

Sąd odwoławczy zasądził od A. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa 100 złotych opłaty za obie instancję i 10 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

7. PODPIS

1.11. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					1
Podmiot wnoszący apelację					Prokurator
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Wina i kara w odniesieniu do M. D. (1)
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☒	uchylenie			☐	zmiana

1.12. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					2
Podmiot wnoszący apelację					Obrońca M. D. (1)
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Wina
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒	zmiana

1.13. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					3
Podmiot wnoszący apelację					Obrońca A. D. (1)
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Wina
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☒	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒	zmiana