UZASADNIENIE

A. G. 25 lutego 2022 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z 21 stycznia 2022 r., nr: (...). Odwołujący wniósł o zmianę decyzji poprzez ustalenie, że podlega od 1 września 2021 r. obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu
z tytułu zatrudniania w ramach umowy o pracę zawartej na czas określony u płatnika składek Grupy (...) sp. z o.o. z siedzibą w S..

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że wykonywał pracę w ramach zawartej umowy w systemie zmianowym w godzinach 07:00-15:30 i 08:00-16:30. Stwierdził, że świadczył pracę osobiście w siedzibie firmy zajmującej się hodowlą pomidorów w szklarni. Odwołujący podkreślił, że sortował i pakował warzywa oraz układał skrzynki i kartony zgodnie z jego zakresem obowiązków. Odwołujący dodał, że podjął pracę w spółce
w wyniku uzyskania informacji od znajomego o poszukiwaniu przez płatnika składek pracowników produkcji. A. G. podniósł, że przepisy prawa nie nakazują formy
i sposobu poszukiwania pracy, co oznacza, że twierdzenie organu rentowego, jakoby na pozorność umowy wskazuje uzyskanie przez niego informacji o poszukiwaniu pracownika od znajomego - jest bezzasadne. Jego praca nie wiązała się ze sporządzaniem dokumentów, a tym samym pracodawca nie posiadał żadnych materialnych dowodów potwierdzających wykonywanie przez niego pracy. Odwołujący zaznaczył również, że otrzymywana przez niego wysokość wynagrodzenia była adekwatna do zakresu wykonywanych obowiązków. Dodał też, że co prawda był osobą bezrobotną bezpośrednio przed nawiązaniem stosunku pracy, co jednak nie może dowodzić pozorności zawartej umowy o pracę. Zachorował blisko dwa miesiące od podjęcia pracy, a zapalenie otrzewnej było zdarzeniem nagłym. Wskazane schorzenie nie zostało też zdiagnozowane przed nawiązaniem stosunku pracy ( odwołanie z 25 lutego 2022 r., k. 3-8 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. oraz o zasądzenie od odwołującego na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W jego ocenie brak jest wystarczających dowodów na wykonywanie przez odwołującego powierzonych mu obowiązków oraz potwierdzających wymierne korzyści dla płatnika składek z tytułu jego zatrudnienia. Nadto ZUS zaznaczył, że ubezpieczony stał się niezdolny do pracy 25 października 2021 r. w krótkim czasie od zatrudnienia. Z uwagi na powyższe, organ rentowy uznał, że przedstawione okoliczności dają podstawy do stwierdzenia, iż umowa o pracę została zawarta dla pozoru w rozumieniu art. 83 k.c. i z naruszeniem zasad współżycia społecznego zgodnie z art. 58 § 2 k.c. jedynie w celu ewentualnego uzyskania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( odpowiedź na odwołanie z 28 marca 2022 r., k. 10-12 a. s.).

Spółka 17 maja 2022 r. przychyliła się w całości do odwołania i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji zgodnie z przedstawionymi wnioskami przez ubezpieczonego oraz
o zasądzenie od organu rentowego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zainteresowana wskazała, że na potrzeby postępowania prowadzonego przez organ rentowy złożyła całość dokumentów, z których mogła wynikać okoliczność świadczenia pracy przez ubezpieczonego. Płatnik składek uznał, że poza zeznaniami świadków, nie jest w stanie udowodnić, aby odwołujący faktycznie wykonywał na jego rzecz obowiązki pracownicze, bowiem zapisany obraz na monitoringu zewnętrznym zostaje automatycznie wykasowany po 30 dniach. W jego ocenie, nie było możliwości zabezpieczenia monitoringu, ponieważ organ rentowy wszczął postępowanie dopiero
w listopadzie 2021 r. Spółka zaznaczyła, że wynagrodzenie było wypłacane odwołującemu
w gotówce, albowiem nie wyraził on zgody na płatność przelewem na rachunek bankowy. Ponadto wskazała, że nie ma interesu, aby w sposób fikcyjny zatrudniać swoich pracowników. W tym kontekście podniosła, że A. G. nie jest spokrewniony, jak również do dnia zgłoszenia do pracy nie był znany zarządowi spółki. Płatnik składek dodał, że przyjmuje każdego chętnego do pracy ze względu na braki pracowników na rynku, zaś ubezpieczony w sierpniu 2021 r. zgłosił się do biura spółki z chęcią podjęcia pracy. Trudno zarzucać, że zatrudnienie ubezpieczonego nastąpiło celem uzyskania przez niego jedynie świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, skoro jego problemy ze zdrowiem spowodowane były nagłym zdarzeniem ( pismo procesowe z 17 maja 2022 r., k. 24-25 a. s.).

Sąd ustalił, co następuje:

Grupa (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym 10 listopada 2019 r. Prezesem zarządu spółki jest S. R.. Przedmiotem przeważającej działalności spółki jest sprzedaż hurtowa owoców i warzyw ( wydruk z Krajowego Rejestru Sądowego, k. 28-31 a. s.).

Płatnik składek zatrudnia kilkadziesiąt osób, które zajmują się zbieraniem
i sortowaniem pomidorów oraz wykonywaniem prac porządkowych. Obywatele Ukrainy zatrudniani są w ramach umowy zlecenia, a pozostali - na podstawie umowy o pracę. Uprawa warzyw odbywa się na powierzchni 11,5 hektara ( zeznania świadka J. I. (1), k. 80-81 a. s.).

Spółka cały czas poszukiwała nowych pracowników do wykonywania obowiązków związanych z obsługą hurtowni owoców i warzyw ( zeznania przedstawiciela spółki (...), k. 81-82 a. s.).

Przed zatrudnieniem odwołujący zarejestrowany był w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. jako osoba bezrobotna ( oświadczenie z 1 września 2021 r., k. 51 verte a. s. oraz zeznania odwołującego, k. 81 a. s.).

A. G. dowiedział się od znajomego o możliwości podjęcia pracy
u płatnika składek. Wskutek powyższego ubezpieczony umówił się na rozmowę kwalifikacyjną z prezesem firmy, w wyniku której doszło do podjęcia przez niego zatrudnienia ( zeznania odwołującego, k. 81 a. s.).

Płatnik składek 1 września 2021 r. zawarł z ubezpieczonym umowę o pracę od 1 września 2021 r. na czas nieokreślony na stanowisku pracownika produkcji w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości 2800 zł brutto miesięcznie. Miejscowość S. została oznaczona jako miejsce wykonywania obowiązków pracowniczych przez odwołującego ( umowa o pracę z 1 września 2021 r., akta ZUS i k. 49 a. s.).

Płatnik składek przeprowadził z odwołującym szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa
i higieny pracy ( karta szkolenia wstępnego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy
z 1 września 2021 r., akta ZUS i k. 39 a. s.).

Odwołujący 1 września 2021 r. został uznany za zdolnego do pracy w spółce na stanowisku pracownika produkcji ( orzeczenie lekarskie nr 4/09/2021 z 1 września 2021 r.,
k. 33 a. s.).

Płatnik składek 15 września 2021 r. zgłosił odwołującego do ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego od 1 września 2021 r. ( dokument (...) P (...), akta ZUS i k. 47 verte a. s.).

Odwołujący widniał na listach płac płatnika składek za okres od września do listopada 2021 r. Pracodawca wypłacał ubezpieczonemu należne mu wynagrodzenie za pracę gotówką. A. G. nie wyraził zgody na dokonywanie przelewu na jego rachunek bankowy, ponieważ wówczas rozwodził się z żoną ( listy płac, akta ZUS oraz zeznania odwołującego,
k. 81 a. s.).

Do zakresu obowiązków odwołującego miało należeć sortowanie, pakowanie oraz ważenie warzyw i owoców, wykonywanie pracy przy maszynie flow pack i maszynie etykietującej zbiór oraz na pakowniach, sortowniach i magazynie, a także układanie skrzynek
i kartonów na paletach ( zakres czynności pracownika z 1 września 2021 r., akta ZUS i k. 49-50 a. s.).

Na terenie sortowni pracowało kilkanaście osób, w tym odwołujący, który m.in. odbierał pomidory o wadze około 200 kilogramów, które znajdowały się na palecie. Zdarzało się również, że A. G. przywoził na palecie towar ze szklarni. Ubezpieczony sortował
i pakował pomidory do specjalnie przygotowanych w tym celu opakowań ( zeznania świadka J. I. (1) oraz odwołującego i zainteresowanej, k. 80-81 a. s.).

Przełożonymi odwołującego byli S. R. i A. C. ( zeznania odwołującego, k. 81 a. s.).

24 października 2021 r. odwołujący zachorował na zapalenie otrzewnej, w wyniku której doszło do pęknięcia wrzodu na żołądku. W szpitalu przebywał 8 dni, a na zwolnieniu lekarskim do 25 stycznia 2022 r. ( zeznania odwołującego i zainteresowanej, k. 81-82 a. s.).

Po powrocie ze zwolnienia lekarskiego ubezpieczony w dalszym ciągu wykonywał obowiązki pracownicze na rzecz płatnika składek ( zeznania świadka J. I. (1) oraz przedstawiciela spółki (...) - k. 80-82 a. s.).

Płatnik składek poniósł stratę w wysokości 83 505,60 zł za 2020 r. oraz osiągnął zysk w wysokości 2328,66 zł za 2021 r. ( rachunek zysków i strat, k. 58 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. 23 listopada 2021 r. zawiadomił A. G. oraz Grupę (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. na podstawie art. 61 § 1 i 4 k.p.a. w związku z art. 123 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie ustalenia prawidłowości zgłoszenia odwołującego do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i podstaw wymiaru składek na te ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek ( zawiadomienia z 23 listopada 2021 r., akta ZUS).

Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję z 21 stycznia 2022 r., nr: (...) na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i art. 68 ust. 1 pkt 1a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 58 § 2 i art. 83 § 1 k.c. oraz art. 22 § 1 i art. 300 k.p. ZUS stwierdził, że A. G., jako pracownik u zainteresowanego, nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 września 2021 r. Organ rentowy wskazał, że brak dowodów na świadczenie pracy przez A. G. na rzecz płatnika składek, zgłoszenie do ubezpieczeń na krótko przed powstaniem niezdolności do pracy i wystąpienie z roszczeniem o wypłatę zasiłku chorobowego oraz złożenie dokumentu (...) po obowiązującym terminie wskazują, że dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych odwołującego miało na celu wyłącznie uzyskanie przez niego prawa do wypłaty świadczeń, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia ( decyzja z 21 stycznia 2022 r., akta ZUS).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów zawartych
w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych oraz w oparciu o przeprowadzony dowód
z zeznań świadka J. I. (1) oraz stron - odwołującego i zainteresowanej.

Dowody z dokumentów zostały ocenione jako wiarygodne, gdyż korespondowały ze sobą oraz z osobowymi źródłami dowodowymi i tworzyły spójny stan faktyczny. Wynika
z nich, że pracodawca stworzył formalne ramy stosunku pracy, gdyż zawarł z ubezpieczonym umowę o pracę, zlecił mu wykonywanie badań lekarskich w celu dopuszczenia do wykonywania obowiązków pracowniczych oraz przeprowadził instruktaż stanowiskowy. Jednocześnie zgłosił odwołującego do ubezpieczeń społecznych. Dodatkowo z listy płac wynika, że ubezpieczony otrzymywał należne mu wynagrodzenie, które było mu wypłacane gotówką.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. I. oraz stron, ponieważ ich zeznania były zbieżne i korelowały ze sobą. J. I. (1) poświadczył, że widywał odwołującego podczas wykonywania obowiązków pracowniczych związanych z sortowaniem i pakowaniem pomidorów zarówno przed, jak i po zwolnieniu lekarskim. Jego zeznania pozostają tożsame z zeznaniami stron, które dodatkowo logicznie wyjaśniły motywy, jakimi kierował się płatnik składek zatrudniając odwołującego. W związku z tym zeznania świadka i stron postępowania tworzą spójną całość, na podstawie której należało przyjąć, że odwołujący wykonywał obowiązki pracownicze na rzecz swojego pracodawcy.

Tak zgromadzony materiał dowodowy stanowił w ocenie sądu wystarczającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie było uzasadnione.

Przedmiot sporu w niniejszym postępowaniu dotyczył rozważenia czy odwołujący powinien podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu
i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek Grupy (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. od 1 września 2021 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2021 r., poz. 423 z późn. zm.) , zwanej dalej ,,ustawą” obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. W myśl art. 13 pkt 1 ustawy następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. O tym jednak, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy. W myśl definicji zawartej w art. 2 k.p. pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę.

Dla stwierdzenia, czy zaistniały podstawy do objęcia odwołującego ubezpieczeniem społecznym, w świetle powołanych przepisów, wymagane jest ustalenie, czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, czyli w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p.
W rozpoznawanej sprawie organ rentowy wskazywał, że brak jest dowodów potwierdzających faktyczne świadczenie pracy przez odwołującego, a umowa o pracę została zawarta dla pozoru. W myśl art. 83 § 1 k.c., nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. Pozorność umowy o pracę zachodzi tylko wówczas, gdy strony formalnie łączą się więzią pracowniczą, jednak od samego początku nie mają one zamiaru jej realizować albo gdy deklarują, że łączy je umowa o pracę,
a faktycznie realizują inny wzorzec umowny, np. umowę zlecenia. Reasumując, znaczenie ma faktyczne niewykonywanie pracy albo jej wykonywanie jednak w realiach nie korespondujących z właściwościami pracowniczymi. W rezultacie oczywiste jest, że realizowanie innej pracy niż umówiona oraz wypłacanie wynagrodzenia według umowy, a nie odpowiadające pracy wykonanej nie świadczą o pozorności umowy o pracę. Pozorność
w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. inaczej można określić jako maskaradę. Strony już na etapie umawiania się wiedzą i godzą się, że nie będą realizować umowy o pracę, a mimo to deklarują przez zawarcie stosunku pracy i głoszą na zewnątrz, że występują jako pracownik i pracodawca. W przypadku różnic między rodzajem pracy umówionej i realizowanej maskarada tego rodzaju nie występuje. Strony realizując model pracowniczy mogą zmieniać przedmiot postanowień umownych – również co do rodzaju pracy i wynagrodzenia, a zamiany te nie zmieniają oceny, że dochodzi do realizacji zobowiązania według wzorca z art. 22 § 1 k.p. ( postanowienie Sądu Najwyższego z 21 stycznia 2021 r., (...) 23/21).

Przenosząc zaprezentowane poglądy orzecznictwa na toczący się spór w rozpatrywanej sprawie sąd zważył, że nie zaszły okoliczności wskazujące na zawarcie umowy o pracę dla pozoru. W rozważanym przypadku wystąpiły wszystkie elementy konieczne dla zaistnienia pomiędzy stronami stosunku pracy. Wbrew stanowisku prezentowanego przez ZUS, zgromadzony materiał dowodowy potwierdził wykonywanie pracy przez ubezpieczonego. Dowodem wskazującym na ten fakt są zeznania świadka, odwołującego i zainteresowanej, na podstawie których należy uznać, że od dnia nawiązania stosunku pracy A. G. wykonywał zadania, jakie zostały przypisane do powierzonego mu stanowiska pracy. Uszło uwadze organowi rentowemu, że wykonywane przez odwołującego obowiązki nie mogły być dowiedzione wyłącznie na podstawie odpowiedniej dokumentacji. A. G. nie świadczył czynności biurowo-administracyjnych i nie podpisywał żadnych dokumentów. Wobec tego poza zawarciem przez strony umowy o pracę, jak również tym, że odwołujący przeszedł wstępne badania lekarskie, a także szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, instruktaż ogólny i instruktaż stanowiskowy oraz, że widniał na listach prac, nie było możliwe przeprowadzenie innych dowodów z dokumentów.

W ocenie sądu, dla objęcia pracownika ubezpieczeniami społecznymi niebagatelne znaczenie ma ustalenie czy faktycznie wykonywał on obowiązki pracownicze za wynagrodzeniem oraz pod nadzorem pracodawcy. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony świadczył czynności na rzecz swojego pracodawcy, co wynika z zeznań świadka, które korelowały w całości z przedstawionym przez strony stanowiskiem zarówno w pismach procesowych, jak i na rozprawie. W ramach wykonywania obowiązków głównym zadaniem odwołującego było sortowanie i pakowanie pomidorów. Zdarzało się też, że ubezpieczony przewoził ze szklarni warzywa za pomocą palety. W związku z tym należy uznać, że strony stosunku pracy udowodniły, że ubezpieczony faktycznie wykonywał obowiązki na rzecz swojego pracodawcy.

W zakresie wynagrodzenia pobieranego przez ubezpieczonego decydujące znaczenie miały dokumenty przedstawione przez płatnika składek. Wynika z nich bowiem, że odwołujący otrzymywał od spółki należne wynagrodzenie, co zostało potwierdzone dowodami w postaci listy płac. Ponadto strony wskazały, że wynagrodzenie płacone było gotówką, ponieważ odwołujący wówczas był w trakcie rozwodu. Jednocześnie płatnik składek opłacał w imieniu i na rzecz odwołującego składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy, czego organ rentowy nie zakwestionował w toku postępowania sądowego. Również z zeznań stron wynika, że nad efektami pracy wykonywanej przez odwołującego pełniła nadzór upoważniona do tego przez spółkę osoba. Organ rentowy w treści zaskarżonej decyzji nie wniósł w tym zakresie żadnych zarzutów, tym niemniej
z ustalonych faktów wynika, że płatnik składek posiadał instrumenty do kontroli pracownika poprzez nadzorowanie czynności, które wykonywał ubezpieczony w siedzibie firmy.

Organ rentowy wskazywał, jakoby płatnik składek nie udowodnił, aby posiadł wymierne korzyści z tytułu zatrudnienia odwołującego. Zdaniem sądu, jest to jednak okoliczność niezwiązana z przedmiotem sporu. W toku postępowania sądowego strony stosunku pracy powinny były wykazać, że odwołujący świadczył czynności na rzecz pracodawcy pod jego nadzorem i za umówionym wynagrodzeniem. Płatnik składek nie miał obowiązku wykazywać i uzasadniać przyczyn, dla których zatrudnił do pracy właśnie ubezpieczonego. Jak wynika z przedstawionej przez niego relacji spółka, z powodu deficytu na rynku, systematycznie poszukiwała nowych osób do pracy. Natomiast ubezpieczony zatrudniony był do pracy fizycznej tak, jak wszyscy pozostali pracownicy. W związku z tym nie świadczył żadnych czynności, od których kondycja finansowa firmy byłaby szczególnie uzależniona.

O pozorności umowy o pracę również nie decyduje fakt powstania niezdolności do pracy na krótko po nawiązaniu stosunku pracy. W wyniku zaognienia nieujawnionej choroby
u ubezpieczonego rozpoznano zapalenie otrzewnej, co też było wydarzeniem nagłym. Odwołujący nie leczył choroby wrzodowej i w dniu nawiązania stosunku pracy nie zdawał sobie sprawy ze złego stanu zdrowia. Wobec powyższego nie można przyjąć, że umowa o pracę została zawarta dla pozoru. Jednocześnie sąd zważył, że zasadność tego stanowiska wpływa również kontynuowanie przez ubezpieczonego stosunku pracy po leczeniu – również w chwili wyrokowania w sprawie. Ubezpieczony nadal pracuje w spółce w pełnym wymiarze czasu pracy i w dalszym ciągu wykonuje taki sam rodzaj czynności.

ZUS w treści zaskarżonej decyzji podnosił również, że płatnik składek zgłosił odwołującego z tytułu nawiązanego stosunku pracy do ubezpieczeń społecznych z naruszeniem 7-dniowego terminu. Fakt zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń społecznych
z przekroczeniem terminu jest naruszeniem obowiązków płatnika składek stanowiącym wykroczenie przeciwko przepisom ustawy. W konsekwencji płatnik ponosi z tego tytułu odpowiedzialność. Natomiast fakt ten w żadnej mierze nie wpływa negatywnie na podleganie z mocy prawa ubezpieczeniom społecznym przez pracownika przy ustaleniu, że podjął on
i wykonywał pracę na rzecz swojego pracodawcy ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 10 maja 2016 r., III AUa 1467/15). Podobnie należy ocenić kwestię związaną z ustaleniem czy sytuacja finansowa płatnika składek w 2021 r. pozwalała na zatrudnienie pracownika. Po pierwsze, jak wynika z zeznań przedstawiciela płatnika składek, jego kadra pracownicza obejmowała kilkadziesiąt zatrudnionych osób zarówno na podstawie umowy o pracę, jak i umowę zlecenia. W związku z tym zatrudnienie jednego dodatkowego pracownika za niewygórowanym wynagrodzeniem nie wpływało zasadniczo na kondycję finansową płatnika składek. Ponadto należy podkreślić, że majątek firmy mógłby mieć ewentualnie znaczenie przy ustaleniu wysokości podstawy wymiaru składek z jaką odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych. W sprawach o podleganie ubezpieczeniom społecznym sytuacja finansowa płatnika nie ma pierwszorzędnego znaczenia, gdyż fundamentalne znaczenie ma czy pracownik faktycznie wykonywał pracę na rzecz i pod nadzorem swojego pracodawcy oraz za wynagrodzeniem, co zostało wykazane w sprawie.

Mając na uwadze powyższe, sąd orzekł na podstawie art. 477¹⁴§ 2 k.p.c., jak w punkcie 1 wyroku. O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. mając na uwadze odpowiedzialność organu rentowego za wynik sprawy. Sąd zasądził od ZUS na rzecz płatnika składek 900 zł na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE