Sygn. akt IX Ka 453/13
Dnia 22 października 2013 roku
Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Andrzej Walenta
Sędziowie SO Barbara Plewińska
SO Marzena Polak (spr.)
Protokolant st.sekr.sądowy Magdalena Maćkiewicz
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Marzenny Mikołajczak
po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 roku
sprawy A. R.
oskarżonego o przestępstwo z art. 279 § 1 kk, 278 § 1 kk , art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 288 § 1 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie
z dnia 9 maja 2013 roku sygn. akt II K 583/12
I. zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:
1. jako podstawę prawną skazania za czyn opisany w punkcie 6. zarzutu aktu oskarżenia przyjmuje art. 278 § 1kk w zw. z art. 278 § 5kk w zw. z art. 11 § 2kk;
2. jako podstawę prawną wymiaru kary łącznej orzeczonej w punkcie V przyjmuje art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk;
II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Chełmnie) na rzecz adw. M. G. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem nieopłaconego wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
IV. zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję, a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt IX Ka 453/13
Sąd Rejonowy w Chełmnie wyrokiem z dn. 9 maja 2013 roku wydanym w sprawie II K 583/12 A. R. został uznany:
I. winnym popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 1, 2, 3, 4 i 5 aktu oskarżenia, tj. występków z art. 279 § 1 kk i za to po zastosowaniu art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 279 § 1 kk, wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;
II. winnym popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 6 aktu oskarżenia, tj. występku z art. 278 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i wymierzył mu za to, w myśl art. 11 § 3 kk, a na podstawie art. 278 § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
III. winnym popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 7 aktu oskarżenia, tj. występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
IV. winnym popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 8 aktu oskarżenia, tj. występku z art. 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd Rejonowy, na mocy art. 85 kk, art. 86 § 1 kk, wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 46 § 1 kk, Sąd I instancji zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkód wyrządzonych popełnionymi przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:
- L. S. kwoty 650 złotych,
- Przedsiębiorstwa (...)z siedzibą w K. kwoty 1.400 złotych,
- E. Z. kwoty 100 złotych,
- R. G. kwoty 300 złotych,
- J. B. kwoty 400 złotych,
- (...)z siedzibą w C. kwoty 224 złotych,
- K. K. kwoty 500 złotych,
- A. S. kwoty 1.000 złotych,
- W. S. kwoty 600 złotych.
Nadto Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś poniesionymi w sprawie wydatkami obciążył w całości Skarb Państwa.
Apelację od tego orzeczenia wniósł prokurator. Zarzucił temu orzeczeniu:
- obrazę przepisów prawa materialnego – art. 278 § 5 kk poprzez jego niezastosowanie podczas gdy z opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 6 aktu oskarżenia wynika, iż dokonał zaboru kart bankomatowych (...) Bank i (...),
- obrazę przepisów prawa materialnego – art. 91 § 2 kk, poprzez wskazanie w podstawie wymiaru kary łącznej orzeczonej za ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 kk i inne przestępstwo – art. 85 kk i niewskazanie w podstawie wymiaru kary łącznej orzeczonej za ciąg przestępstw określony w art. 91 1 kk i inne przestępstwo – art. 91 § 2 kk.
Stawiając ów zarzut, w oparciu o art. 437 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:
1. zmianę punktu II wyroku poprzez wyeliminowanie z przyjętej kwalifikacji prawnej art. 275 § 1 kk i wskazanie, zgodnie z opisem czynu, iż wypełnił on znamiona występku z art. 278 § 1 kk i art. 278 § 5 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;
2. zmianę punktu V wyroku i wskazanie w podstawie wymiaru kary łącznej orzeczonej wobec A. R. art. 91 § 2 kk obok art. 86 § 1 kk i wyeliminowanie art. 85 kk;
3. utrzymanie wyroku w mocy w pozostałym zakresie.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja Prokuratora zasługuje na uwzględnienie.
Nie ma potrzeby powielania argumentacji zawartej w uzasadnieniu apelacji, a wystarczy odesłać do lektury jej treści.
Jednakże, na samym wstępie stwierdzić należy, iż zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji przeprowadził postępowanie przed Sądem I instancji w sposób właściwy, dokonując niezbędnych czynności dowodowych, koniecznych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Ocena zgromadzonego materiału dowodowego mieściła się przy tym w granicach sędziowskiej swobody, należycie uwzględniając zasady logiki i prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Pozostawała ona wobec powyższego pod ochroną dyspozycji art. 7 kpk, spotykając się w związku z tym, z akceptacją Sądu Okręgowego.
W związku z tym, iż Sąd Odwoławczy, co do zasady, aprobuje stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie ustalonego stanu faktycznego, oceny materiału dowodowego, jak i w przedmiocie winy oskarżonego. Nie ma więc potrzeby, aby w tym miejscu szerzej przytaczać argumentację zawartą w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, a za wystarczające uznać należy odwołanie się do niej.
Jednakże faktycznie, Sąd Rejonowy w kwestii kwalifikacji jednego z czynów błędnie przyjął przepis art. 275 par.1 kk, zamiast przepisu art. 278 par.5 kk. Ponadto, faktycznie podstawą prawną orzeczenia kary łącznej winny być przepisy art. 91 par.2 kk i art. 86 par. 1 kk. W tym zakresie, należy w pełni zgodzić się z argumentacją zawartą w uzasadnieniu apelacji Prokuratora. Nie ma potrzeby powielania tej argumentacji, a wystarczy odesłać do jej lektury.
W związku z powyższym, Sąd Okręgowy dokonał korekty zaskarżonego wyroku, tak jak w sentencji wyroku odwoławczego.
Z uwagi na sytuację majątkową i finansową oskarżonego Sąd Okręgowy zwolnił go od uiszczenia kosztów sądowych za drugą instancję.