Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 61/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 30 października 2020 r., sygnatura akt V K 237/19

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego. Załączono do akt sprawy płytę z monitoringu z dnia 23 lipca 2019 r. ponieważ ta, która znajdowała się w aktach sprawy została uszkodzona.

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

-----------------------------------------------------------

--------------------------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

------------------------------------------------------------

-------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

------------------------------------

---------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

----------------------------------

----------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut apelacji obrońcy oskarżonego Ł. W.

Rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności orzeczonej niezgodnie z dyrektywami art. 53 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut wymierzenia oskarżonemu Ł. W. rażąco niewspółmiernie surowej kary jest chybiony i nie zasługuje na uwzględnienie. Niewspółmierność o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzić może tylko wówczas gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo. Chodzi bowiem nie o zwykłą nieproporcjonalność orzeczonej kary, ale o dysproporcję rażącą. O taką karę, której nie da się akceptować z powodu różnicy pomiędzy nią a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej. Tymczasem oskarżonemu Ł. W. wymierzona została za popełnione przestępstwo kara 3 lat pozbawienia wolności, gdy górna granica jaką sąd mógł wymierzyć wynosiła lat 12, a oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, zdemoralizowaną i działał w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 2 k.k. W tym stanie rzeczy orzeczona kara nie może być uznana za rażąco, niewspółmiernie surową, bo pozostaje adekwatna do wysokiego stopnia winy oraz społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Sąd Okręgowy wyczerpująco w pisemnym uzasadnieniu przedstawił argumentację przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu kary pozbawienia wolności we wskazanej wysokości. Prawidłowo zastosował dyrektywy wymiaru kary przewidziane w art. 53 k.k., a wskazana argumentacja w pełni zasługuje na aprobatę sądu odwoławczego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie Ł. W. łagodniejszej kary pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec braku potwierdzenia zarzutów apelacji wniosek jest niezasadny.

Lp.

Zarzuty apelacji pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych

1.  obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, a to art. 7 k.p.k., polegającej na dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego w postaci zeznań świadka O. Y.,, wyjaśnień K. S., wyjaśnień oskarżonego Ł. W., zeznań świadka O. I., zeznań świadków N. R., S. Ś. i M. G. oraz nagrań z monitoringu z dnia 23 lipca 2019 r.;

2.  obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, a to art. 410 k.p.k.

☒ zarzuty naruszenia art. 7 k.p.k. zasadne

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

W zakresie punktu II wyroku, którym uniewinniono oskarżonego K. S. od popełnienia przestępstwa rozboju w dniu 1 września 2019 r. zarzuty pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych są zasadne i finalnie doprowadziły do uchylenia zaskarżonego w tej części wyroku oraz umorzenia postępowania z uwagi na zgon oskarżonego. Słusznie zwrócił uwagę skarżący, że całokształt materiału dowodowego, w tym w szczególności zeznania świadka O. Y. prowadzą do niezaprzeczalnej konstatacji, że rozboju w dniu 1 września 2019 r. dokonali działając wspólnie i w porozumieniu Ł. W. i K. S.. Odmienna ocena dokonana przez Sąd I instancji jest niewątpliwie pochodną niewłaściwej, sprzecznej z zasadami wskazanymi w art. 7 k.p.k. oceny tegoż materiału dowodowego, w tym wyjaśnień obu oskarżonych, materiału poglądowego i zeznań wskazanego wyżej pokrzywdzonego. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że świadek O. Y., bezpośrednio po zdarzeniu złożył pełne, szczegółowe i przekonywujące zeznania, w których opisał sposób działania oraz udział zarówno oskarżonego W. jak i oskarżonego S.. Z opisu tego bezsprzecznie wynika, że działania przestępcze obu oskarżonych objęte były porozumieniem, w ramach którego każdy z nich odegrał swoją rolę. Istotny jest w tym kontekście również przebieg zdarzeń przed popełnieniem rozboju jak i bezpośrednio po nim, wzmacnia bowiem wersję, że dokonanie rozboju objęte było wspólnym porozumieniem oskarżonych. Zwrócić należy uwagę, że oskarżeni wspólnie przybyli do lokalu i grali na automatach tam się znajdujących, w trakcie ataku Ł. W. na pokrzywdzonego K. S. znajdował się niedaleko i nie mógł nie słyszeć krzyków pokrzywdzonego. Był widziany przez pokrzywdzonego, gdy Ł. W. wchodził do pomieszczenia, w którym się znajdował. Po dokonaniu pobicia i zaboru rzeczy K. S. podszedł do oskarżonego W. i w obecności pobitego pokrzywdzonego, któryś z mężczyzn zapytał „czy można” i wspólnie opuścili lokal. Fakt, że takie pytanie padło został prawidłowo zrekonstruowany przez Sąd meriti, ale z faktu tego, po przesłuchaniu pokrzywdzonego na rozprawie sąd wyciągnął błędne wnioski. Nie ma bowiem znaczenia czy to K. S. zapytał kolegę „czy już można” czy też z pytaniem tym zwrócił się do S. W.. W każdym przypadku wskazuje to na wspólne ich działanie i porozumienie. Co więcej pokrzywdzony prosił jeszcze obu oskarżonych aby pozostawili mu chociaż portfel, a potem wybiegł za nimi na zewnątrz, krzyczał i oddał w ich kierunku strzały z broni kulkowej. Trudno przy takiej sekwencji zdarzeń obronić tezę, że K. S. był wyłącznie nieświadomym niczego obywatelem, który po zakończonej grze na automatach odjechał skuterem wspólnie z towarzyszem tej zabawy. W tym kontekście wyjaśnienia obu oskarżonych w tej części należało uznać wyłącznie za linię obrony i potwierdzenie linii obrony K. S., czemu Sąd I instancji nie sprostał.

Również w zakresie rozstrzygnięcia z punktu III wyroku, którym uniewinniono od popełnienia przestępstwa rozboju w dniu 23 lipca 2019 r. Ł. W. zarzuty apelacji pełnomocnika są w pełni zasadne. Skutkiem tego zaistniała konieczność uchylenia wyroku w tym zakresie i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie.

W pierwszym rzędzie zwrócić należy uwagę na wątpliwości Sądu meriti w zakresie faktu, że na monitoringu z dnia zdarzenia, zabezpieczonym w przedmiotowej sprawie znajduje się wizerunek oskarżonego W.. Wątpliwości te są pochodną między innymi błędnej oceny zeznań świadków N. R., S. Ś. oraz M. G., którzy przecież stanowczo zeznali, że w toku postępowania przygotowawczego, po zapoznaniu się z monitoringiem, bez żadnych wątpliwości rozpoznali na nim wizerunek, znanego im z wielu wcześniejszych interwencji Ł. W.. Co więcej, dysponując nagraniem również sąd I instancji miał sposobność na rozprawie, jeśli jeszcze miał jakieś wątpliwości dokonać stosownej weryfikacji.

Błędnie również w zakresie rozpoznania oskarżonego ocenił sąd zeznania pokrzywdzonego O. I. złożone w toku postępowania przygotowawczego i na rozprawie. Zwrócić należy bowiem uwagę, że 4 dnia po zdarzeniu, uczestnicząc w czynności okazania świadek rozpoznał wizerunek Ł. W. jako osoby, która wraz z innymi zamaskowanymi sprawcami uczestniczyła w rozboju na jego osobie. Odmówienie wiary zeznaniom świadka z postępowania przygotowawczego nie zostało przy tym w sposób prawidłowy uzasadnione. Ocena zeznań świadka dokonana przez sąd jest nielogiczna i niezgodna z doświadczeniem życiowym. W ogóle nie uwzględnia faktu, że postura oskarżonego mogła z czasem ulec zmianie, zaś naturalnym procesem u ludzi jest proces zanikania śladów pamięciowym proporcjonalnie do upływu czasu.

Jednocześnie świadek na rozprawie potwierdził swoje zeznania, złożone w postępowaniu przygotowawczym, a dotyczące przebiegu zdarzenia. Wynika z nich bez żadnych wątpliwości, że oskarżony W. współdziałał z zamaskowanymi sprawcami, którzy dzięki niemu dostali się do lokalu. Świadek wprost zeznał, że mężczyzna, którego wpuścił do lokalu przytrzymał drzwi nogą, tak aby pozostali mogli wbiec do środka i dokonać napadu. Zeznania pokrzywdzonego, wbrew twierdzeniom Sądu meriti nie stoją w sprzeczności z nagraniem z monitoringu. Rację ma skarżący pełnomocnik, że z zapisu monitoringu ocenianego zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wynika, że Ł. W. popchnięty na ścianę przez wpadających z impetem mężczyzn, następnie założył kaptur, kryjąc twarz i stanął w drzwiach do lokalu, blokując ich zamknięcie. Umknął bowiem sądowi I instancji fakt, na co słusznie zwrócił uwagę pełnomocnik, że znajdujący się w lokalu pokrzywdzony nigdy nie wpuściłby do środka zamaskowanych mężczyzn i stąd kluczową była rola oskarżonego W., który najpierw umożliwił im wejście do lokalu, potem blokował drzwi, które zamykały się na magnes, a następnie wraz z nimi lokal ten opuścił.

Sąd odwoławczy nie stwierdził natomiast naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 410 k.p.k. Sąd wyrokując opierał się na okolicznościach ujawnionych w toku rozprawy i nie pominął przy ocenie żadnych dowodów. Uchybienia sądu sprowadziły się zatem do błędnej i sprzecznej z treścią art. 7 k.p.k. oceny części dowodów.

Wniosek

1.  o zmianę pkt II sentencji wyroku i skazanie K. S. za zarzucone mu przestępstwo;

2.  o zmianę pkt III sentencji wyroku i skazanie Ł. W. za zarzucone mu przestępstwo

3.  o nałożenie na K. S. solidarnie z Ł. W. obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej na rzecz (...) sp. z o.o.

4.  o nałożenie na oskarżonego Ł. W. obowiązku naprawienia szkód wyrządzonych na rzecz O. I. oraz (...) sp. z o.o.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ wszystkie wnioski niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Ad 1. wniosek nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na śmierć oskarżonego K. S.;

Ad 2. wniosek nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na zasadę ne peius statuowaną w art. 454 k.p.k.;

Ad. 3. . wniosek nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na śmierć oskarżonego K. S.;

Ad 4. wniosek nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na zasadę ne peius statuowaną w art. 454 k.p.k.;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Śmierć oskarżonego K. S. w toku postępowania międzyinstancyjnego w dniu 2.02.2021 r.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

Okoliczność uwzględniono wobec załączenia do akt sprawy odpisu skróconego aktu zgonu oskarżonego (k. 834).

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego w części z jego punktu I. z zastrzeżeniem jak w sekcji 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Podniesiony w apelacji obrońcy zarzut dotyczący wymiaru kary nie został potwierdzony w postępowaniu apelacyjnym, a nadto sąd odwoławczy nie stwierdził także okoliczności prowadzących do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego orzeczenia poza granicami środków odwoławczych, z zastrzeżeniem jak niżej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Uznanie, że przypisanego w punkcie I. wyroku czynu oskarżony Ł. W. dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z inną, ustaloną osobą.

Zwięźle o powodach zmiany.

Zmiany dokonano wobec uwzględnienia słusznych zarzutów pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

Wyrok w części dotyczącej K. S. należało uchylić a postępowanie karne umorzyć z uwagi na jego śmierć (art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.)

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Wobec braku możliwości skazania oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji, wyrok w jego punkcie III. w stosunku do Ł. W. należało uchylić i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Ponownie rozpoznając sprawę w granicach w jakich nastąpiło przekazanie, sąd okręgowy rozważy konieczność ponownego przesłuchania pokrzywdzonego O. I. i odtworzenia na rozprawie zapisu z monitoringu z dnia 23 lipca 2019 r., z jego udziałem. W zakresie pozostałych dowodów może poprzestać na ich ujawnieniu. Następnie dokona swobodnej oceny materiału dowodowego, uwzględniając przy ocenie zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego.

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

--------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

V, VI, VII, VIII, IX

1.  zasądzono na rzecz adwokatów E. Z. i F. B. wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonych Ł. W. i K. S., uwzględniające udział w dwóch rozprawach apelacyjnych;

2.  zasądzono od Ł. W. kwoty po 1440 zł. dla każdego z oskarżycieli posiłkowych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  zwolniono oskarżonego Ł. W. od ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na sytuację materialną, konieczność odbycia kary izolacyjnej oraz aktualny pobyt w areszcie w Niemczech;

4.  kosztami w części umarzającej w stosunku do K. S. obciążono Skarb Państwa

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Izabela Szumniak Katarzyna Capałowska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Ł. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W części co do punktu I. wyroku

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w punktach II. i III.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana