Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 70/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. B.

Punkt I części wstępnej wyroku

w dniu 13 maja 2020 r. we W., wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) w ilości 33,64 grama, z których można wydzielić 33 porcje handlowe o wartości rynkowej 1320 zł oraz osobno 0,45 grama tej substancji; środków psychotropowych w postaci (...) w ilości 114,33 grama z których można wydzielić 114 porcji handlowych o wartości rynkowej 2850 zł oraz osobno 0,84 grama tej substancji

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tj 2012 poz. 124 ze zm.)

Punkt II części wstępnej wyroku

w dniu 11 sierpnia 2020r. we W., wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) w ilości 135,33 grama, z których można wydzielić 135 porcji handlowych o wartości rynkowej 5400 zł; środków psychotropowych w postaci (...) w ilości 64,04 grama, z których można wydzielić 64 porcje handlowe o wartości rynkowej 1600 zł

tj. przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku (Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tj 2012 poz. 124 ze zm.)

Punkt III części wstępnej wyroku

w sierpniu 2020 r. we W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił małoletniemu dwukrotnie środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 0,5 grama za łączną kwotę 40 złoty i jednokrotnie środka psychotropowego w postaci (...) w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych, przy czym przyjmuje, że udzielił opisanych środków odurzających i substancji psychotropowej małoletniemu M. L. (1)

tj. przestępstwo z art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku (Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tj 2012 poz. 124 ze zm.)

Punkt IV części wstępnej wyroku

w nocy 02 sierpnia 2020r. we W., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, brał udział w pobiciu S. O., J. S., M. S., B. G., T. L., z użyciem noża i podobnie niebezpiecznego przedmiotu w postaci pałki teleskopowej, w ten sposób, że kopał i uderzał pokrzywdzonych po całym ciele, a zwłaszcza po twarzy, przez co narażono ich na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia ciężkich obrażeń ciała, oraz spowodował u S. O. liczne obrażenia ciała w zakresie twarzoczaszki, powodując u niego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni,

tj. przestępstwo z art. 159 k.k. w zw. z art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Punkt V części wstępnej wyroku

w bliżej nie ustalonym dniu maja, nie później niż 13 maja 2020 r. we W. w rejonie ul. (...) nabył od H. A. laptop marki H. (...) model H. (...) o wartości 268,38 zł za kwotę 100 zł stanowiącego własność szkoły (...) przy ul. (...) we W. a użytkowanego przez nieletniego S. A. ucznia Szkoły Podstawowej Nr (...) przy ul. (...) we W. przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że nabyta rzecz została uzyskana za pomocą czynu zabronionego,

tj. czyn z art.122§2 k.w.

1.1.2

M. P. (1)

Punkt VI części wstępnej wyroku

w nocy 02 sierpnia 2020 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, brał udział w pobiciu S. O., J. S., M. S., B. G., T. L., z użyciem noża i podobnie niebezpiecznego przedmiotu w postaci pałki teleskopowej, w ten sposób, że kopał i uderzał pokrzywdzonych po całym ciele, a zwłaszcza po twarzy, przez co narażono ich na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia ciężkich obrażeń ciała, oraz spowodował u S. O. liczne obrażenia ciała w zakresie twarzoczaszki, powodując u niego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni,

tj. czyn z art. 159 k.k. w zw. z art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Punkt VII części wstępnej wyroku

w nocy 02 sierpnia 2020r. we W. przywłaszczył sobie cudzą rzecz ruchomą w postaci telefonu komórkowego marki S. (...), nr (...) z kartą SIM w sieci P., o wartości 2500 zł, stanowiący własność J. S., na jego szkodę po znalezieniu zagubionej rzeczy na miejscu pobicia wymienionego pokrzywdzonego

tj. czyn z art.284§3 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.

W dniu 13 maja 2020 r. we W. przy ul. (...), funkcjonariusze policji dokonali legitymowania T. B..

W wyniku przeszukania osoby T. B. ujawniono woreczek strunowy z zawartością białego proszku który zważono z wynikiem 1,00 grama oraz woreczek strunowy z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego który zważono z wynikiem 0,46 grama.

Następnie w wyniku przeszukania mieszkania przy ul. (...) zamieszkiwanego przez T. B. funkcjonariusze policji ujawnili woreczek strunowy z zawartością białego proszku który zważono z wynikiem 128,30 grama, woreczek strunowy z zawartością suszu koloru zielonego który zważono z wynikiem 34,60 grama, pieniądze w łącznej kwocie 1600 zł (które następnie zwrócono T. B. k.31), wagę, woreczki strunowe o wymiarach ok.4x6 cm w ilości 3300 szt., telefon I., kartę płatnicza na nazwisko K. N. (1), tabletki Z. 20 mg w ilości 24 szt., tabletki B. 200 mg w ilości 59 szt. Tabletki S. 100 mg w ilości 20 szt. oraz laptop m-ki H. o nr (...)

Łącznie w dniu 13 maja 2020r. T. B. posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) w ilości 33,64 grama, z których można wydzielić 33 porcje handlowe o wartości rynkowej 1320 zł oraz osobno 0,45 grama tej substancji; środków psychotropowych w postaci (...) w ilości 114,33 grama z których można wydzielić 114 porcji handlowych o wartości rynkowej 2850 zł oraz osobno 0,84 grama tej substancji.

Tabletki z napisami Z. zawierają w swoim składzie chemicznym olanzapinę, tabletki o nazwie B. – kwatiapinę, zaś S. sertalinę. Substancje te są stosowane w leczeniu chorób psychicznych.

T. B. został zatrzymany w dniu 13 maja 2010r. o godz. 03:35, a następnie zwolniony w dniu 14 maja 2020r. o godz. 14:13.

Protokół przeszukania osoby T. B.

k.4-6

Protokół użycia wagi

k.7-8, 15

Protokół użycia testera narkotykowego

k.9-10, 16-17

Protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

k. 12-14

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych

k.69,485,487

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań chemicznych

k. 316-334

Protokół zatrzymania T. B.

k.2

Wyjaśnienia oskarżonego T. B.

k. 581-586, k.29-30, k.47-49, k.126-128, 133-134, k.362-364

2.

Następnie w dniu 11 sierpnia 2020 r. we W. funkcjonariusze policji dokonali przeszukania osoby T. B., w czasie którego ujawniono pieniądze w kwocie łącznej 320 zł oraz jego mieszkania przy ul. (...) w wyniku którego ujawniono worek strunowy o rozmiarach 20x20 cm wypełniony w całości suszem roślinnym koloru zielonego, worek strunowy o wymiarach ok.15x15 cm wypełniony w 1/3 proszkiem koloru białego, wagę oraz woreczki strunowe o rozm. ok.3x3,5 cm w ilości 100 szt.

Łącznie w dniu 11 sierpnia 2020r. T. B. posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) w ilości 135,33 grama, z których można wydzielić 135 porcji handlowych o wartości rynkowej 5400 zł; środków psychotropowych w postaci (...) w ilości 64,04 grama, z których można wydzielić 64 porcje handlowe o wartości rynkowej 1600 zł.

T. B. został zatrzymany w dniu 11 sierpnia 2020 r. o godz.16:00, a następnie tymczasowo aresztowany postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieście z dnia 13 sierpnia 2020r. w sprawie II 2 Kp 262/20.

protokół przeszukania osoby T. B.

k.75-77

protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

k.78-80

protokół użycia wagi

k.80

protokół użycia testera narkotykowego

k.82-83

wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych

k.497

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań chemicznych

k. 316-334

Protokół zatrzymania osoby - T. B.

k.73-74

Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu w postepowaniu przygotowawczym

k.182-183

Wyjaśnienia oskarżonego T. B.

k. 581-586, k.29-30, k.47-49, k.126-128, 133-134, k.362-364

3.

Przebywający w tamtym czasie w ośrodku w O. małoletni M. L. (2) (urodz. (...)) w sierpniu 2020r. udał się do W. do mieszkania przy ul. (...) gdzie nabył od T. B. dwukrotnie środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 0,5 grama za łączną kwotę 40 złotych i jednokrotnie środek psychotropowy w postaci (...) w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych.

częściowo zeznania świadka M. L. (2)

k.85-87,

k.751-755, 771-774

zeznania świadka M. W. (1)

k.808-810

Zeznania świadka M. G.

k.855-859

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

k. 581-586, k.126-128, 133-134, k.362-364

4.

W dniu 01 sierpnia 2020r. J. S. wraz z grupa swoich znajomych przebywał w klubie (...) we W. przy ul. (...). W dni 02 sierpnia 2020r. o godzinie 01:20 J. S. wspólnie ze S. O., T. L.. M. S., J. R., B. G. opuścili lokal kierując się w stronę (...).

Po przejściu około 100m za grupą J. S. pojawiła się grupa młodych mężczyzn i kobiet, udających sięw tym samym kierunku. W tej drugiej grupie znajdował się T. B., wraz ze znajomymi wśród których byli M. P. (1), A. W., K. R., E. J. (1).

Grupa ta słownie prowokowała grupę w której znajdował się J. S. wraz ze znajomymi, rzucając w ich kierunku butelkę oraz zbliżając się do pierwszej grupy .

Następnie osoby idące w drugiej grupie zaczęły kopać po nogach od tyłu idących w pierwszej grupie, a nadto T. B., M. P. (1) i A. W. zadawali ciosy pięściami, używali pałek teleskopowych i noża.

W wyniku użycia pałki teleskopowej S. O. został uderzony w głowę, przewrócił się na podłoże i utracił na chwilę świadomość. T. B. w czasie zdarzenia używał noża, wymachując nim w kierunku napadniętych osób i nie pozwalając im podejść do leżącego na ziemi S. O..

Następnie gdy napastnicy zorientowali się, że osoby przez nich zaatakowane telefonicznie wzywają policję, odstąpiły od zaatakowanej grupy oddalając się z miejsca zdarzenia przy skrzyżowaniu ulic (...).

S. O. pomocy udzielał wezwany na miejsce zdarzenia zespół pogotowia ratunkowego. Natomiast M. S. wezwał na miejsce zdarzenia policję.

W wyniku zdarzenia S. O. doznał licznych obrażeń ciała w zakresie twarzoczaszki, w tym: złamana ściany dolnej prawego oczodołu, złamania ściany bocznej z rozejściem się szwów klinowo- jarzmowego o czołowo – jarzmowego z towarzyszącym wstrząśnieniem siatkówki oka prawego, przedarciem siatkówki oka prawego bez odwarstwienia, krwiakiem oczodołu prawego, obrzękiem górnej i dolnej powieki oka prawego, nieznacznie zwężającym szparę powiekową, krwiakiem okularowym oka prawego, obrzękiem policzka prawego, zaburzeniem czucia w zakresie gałęzi II nerwu twarzowego po stronie prawej oraz wieloodłamowego złamania ściany przedniej i tylnej prawej zatoki szczękowej z przemieszczeniem odłamów i złamaniem obu kości nosowych. Ponadto podejrzewano złamanie przednio – dolnej części prawej blaszki oczodołowej kości sitowej.

Powyższe obrażenia spowodowały u niego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni.

Zeznania świadka S. O.

k.587-589v., k.117-118

Zeznania świadka B. G.

k.589v-590, k. 388-389

Zeznania świadka M. S.

k. 667-668, k.291-292

Zeznania świadka T. L.

k.705v.-707v., k.403-404, k.405-406

Zeznania świadka J. S.

k.632v.-645, k.90-91v.

Zeznania świadka E. J. (1)

k. 645-647

k.176v.

zeznania świadka M. G.

k. 108-110

Zeznania świadka A. W.

k.592v.-593, k.392-395

Protokół okazania wizerunku - J. S.

k.97-105

Protokół okazania wizerunku T. L.

k.405-411

Protokół zatrzymania rzeczy

k. 112-114

Dokumentacja medyczna S. O.

k. 120- (...)

Opinia sądowo - lekarska S. O.

k.251-254

Wyjaśnienia oskarżonego T. B.

k. 582v.-586, k.126-128, 133-134, k.362-364

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1)

k.585-586v., k.162-165, k.422-424, k.435-438

5.

W czasie powyższego zdarzenia J. S. zgubił swój telefon marki S. (...), nr (...) z kartą SIM w sieci P., o wartości 2500 zł.

Szukając swojego telefonu J. S. znalazł inny telefon komórkowy marki S. który jak później podała M. G. należał do T. B.. Telefon został przekazany policjantom.

Telefon należący do J. S. w nocy 02 sierpnia 2020r. znalazł i przywłaszczył M. P. (1), czym następnie chwalił się na Wyspie S., gdzie udał po zdarzeniu i wraz z pozostałymi napastnikami spożywał alkohol.

Zeznania świadka J. S.

k. 632v.-645

Zeznania świadka A. W.

k. 592v-593

k. 392-396

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr II/269/21/P

k.487

Zeznania świadka M. G.

k.855v.-859, k.108v.

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1)

k. 581-586

k.162-165, 422-424,435-438, 489

6.

M. P. (1) został zatrzymany w dniu 19 sierpnia 2020r. o godz. 15:20 a następnie zwolniony w dniu 20 sierpnia 2020r. o godz. 13:05

Protokół zatrzymania oskarżonego M. P. (1)

k.141

7.

Ponadto T. B. w bliżej nie ustalonym dniu maja, nie później niż 13 maja 2020 r. we W. w rejonie ul. (...) nabył od H. A. laptop marki H. (...) model H. (...) o wartości 268,38 zł za kwotę 100 zł przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że nabyta rzecz została uzyskana za pomocą czynu zabronionego.

Powyższy laptop, ujawniony w toku przeszukania mieszkania T. B. w dniu 13 maja 2020r., stanowił własność szkoły (...) przy ul. (...) we W. i został wydany do użytkowania przez nieletniego S. A. ucznia Szkoły Podstawowej Nr (...) przy ul. (...) we W. na potrzeby nauki zdalnej.

zeznania świadka H. A.

k. 58-59

zeznania świadka A. S.

k.590-592, k.36-40

Protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

k.12-14

Protokół zatrzymania rzeczy

k. 890-892

Opinia biegłego sądowego M. D. (1)

k. 790-801

Opinia uzupełniająca biegłego sądowego

k.906-917

Ustna opinia uzupełniająca biegłego M. D. (1)

k. 838-840

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

k.581-586 k. 29-30,361-364

8.

T. B. nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest upośledzony umysłowo. Nie stwierdzono u opiniowanego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w niniejszej sprawie. U badanego stwierdzono zespół uzależnienia spowodowany używaniem środków psychostymulujących ((...)) oraz pochodnych kanabinnoli, odurzanie się ciągami z utratą kontroli, wzrostem tolerancji i objawami abstynencyjnymi po odstawieniu, bez cech psychodegradacji.

W dniu 02.08.2020r. T. B. był w stanie upojenia alkoholowego typowego dla siebie. Nie ma danych by upicie miało charakter atypowy bądź patologiczny. Z karty konsultacyjnej z leczenia psychiatrycznego wynika, że T. B. zgłosił się dwukrotnie do (...) Sp. z o.o., lekarz nie postawił rozpoznania, zalecił leki przeciw depresyjne (S.). W Poradni (...) , (...) dla (...) we W. Monar odbył trzynaście spotkań indywidualnych oraz dwumiesięczną terapię indywidualną. Stwierdzane powyżej zaburzenia nie mają wpływu na ocenę poczytalności wobec zarzucanego czynu, biorąc pod uwagę rodzaj zarzucanego czynu. T. B. zna i rozumie podstawowe zasady współżycia społecznego, prawidłowo ocenia proste sytuacje społeczne i potrafi przewidzieć skutki prawne zarzucanego mu czynu.

W krytycznym czasie T. B. nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem –nie zachodzą warunki określone w art. 31§ 1 i § 2 k.k.

Nie stwierdzono przeciwwskazań do uczestniczenia w toczącym się postępowaniu.

Historia zdrowia i choroby (...) Sp. z o.o.

k. 238

Opinia S. - Psychiatryczna

k. 243-246

Zaświadczenie i historia zdrowia i choroby Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W.

k. 261-267

Kwestionariusz z Wywiadu ze Specjalistą (...)

k.367-371

Protokół przesłuchania biegłego

k. 475-477

Uzupełniająca Opinia Sądowo - Psychiatryczna

k. 478-480

9.

T. B. urodził się (...) we W.. Jest kawalerem, nie ma dzieci. Żył w nieformalnym związku z konkubiną i jej córką. Ma wykształcenie podstawowe, nie ma zawodu wyuczonego, zawód wykonywany - prace budowlane, dekarskie, utrzymującym się z prac dorywczych.

T. B. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia -Śródmieścia z dnia 09 maja 2018 r. w sprawie sygn. akt II K 975/17 został skazany za czyny z art.62 ust.1 i art.63 ust.1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył od dnia 21 grudnia 2020 r. do dnia 20 grudnia 2021 r. Aktualnie (od dnia 20 grudnia 2021 r. do 20 grudnia 2022 r.) odbywa karę 1 roku pozbawiania wolności za czyn z art. 286 § 1 k.k. orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku, sygn. akt II K 1512/20.

Dane o osobie oskarżonego T. B.

k.582, k.29-30

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

k. 19-23, 65-67, 184-185, 505-506, 573

Wywiad środowiskowy

k. 276-278

odpis Wyroku SR dla Wrocławia - Śródmieście sygn. akt II K 975/17

k. 398

Zawiadomienie o wykonywaniu kary

k. 412, 649

10.

M. P. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest upośledzony umysłowo. Nie stwierdzamy u opiniowanego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w niniejszej sprawie. Nie jest uzależniony od środków psychoaktywnych (alkohol, narkotyki). W krytycznym czasie badany był w stanie upojenia alkoholowego typowego dla siebie Nie ma danych by upicie miało charakter atypowy bądź patologiczny Zna swój sposób reagowania na spożyty alkohol, zna i rozumie obowiązujące normy społeczno- prawne. Alkohol modyfikował zachowania, ułatwiał wyzwolenie zachowań społecznie nieakceptowanych. Badany zna i rozumie podstawowe zasady współżycia społecznego , prawidłowo ocenia proste sytuacje społeczne i potrafi przewidzieć skutki prawne zarzucanego mu czynu. Reasumując powyższe stwierdzamy, że w krytycznym czasie podejrzany M. P. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem-nie zachodzą warunki określone w art. 31§ 1 i § 2 k.k.

Nie stwierdzono przeciwwskazań do uczestniczenia w toczącym się postępowaniu.

Opinia sądowo - psychiatryczna

k. 247-250

Protokół przesłuchania biegłego

k. 475-477

Uzupełniająca opinia sądowo - psychiatryczna

k.481-482

11.

M. P. (1) urodził się (...) we W., jest bezdzietnym kawalerem. Ma wykształcenie podstawowe, bez zawodu, utrzymuje się z prac dorywczych.

M. P. (1) nie był uprzednio karany.

Dane o osobie oskarżonego M. P. (1)

k. 582, k.162-165

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

k. 143-145

Wydruk z bazy (...)

k. 153-155

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Protokół przeszukania osoby T. B.

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego T. B. w których przyznał się do posiadania w dniu 13 maja 2020r. znacznej ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancji psychotropowych w postaci (...) korespondowały ze zgromadzonymi dokumentami w postaci protokołów przeszukania zarówno jego osoby jak i zajmowanego przez niego mieszkania przy ul. (...), ważenia zabezpieczonych substancji, użycia testera narkotykowego. Ilość i charakter ujawnionych oraz zabezpieczonych substancji Sąd ustalił na podstawie rzetelnej i nie kwestionowanej przez strony opinii z zakresu badań fizykochemicznych. Nie budził wątpliwości Sądu również protokół zatrzymania oskarżonego pozwalający na ustalenie w jakim okresie T. B. pozostawał zatrzymany. W toku postępowania oskarżony konsekwentnie nie zaprzeczał posiadaniu opisanych zarzutem substancji, jak i okoliczności w jakich wszedł w ich posiadanie, jak również wskazywał na pochodzenie pozostałych zabezpieczonych w toku przeszukania rzeczy w tym laptopa, tabletek (wskazał że przechowywał je dla swojego znajomego), jak i karty bankomatowej na nazwisko K. N. (2) – znajomego który mieszkał u niego uprzednio.

Protokół użycia wagi

Protokół użycia testera narkotykowego

Protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań chemicznych

Protokół zatrzymania T. B.

Wyjaśnienia oskarżonego T. B.

2

protokół przeszukania osoby T. B.

Podobnie jak wyżej wskazano wyjaśnienia złożone przez oskarżonego T. B. w których przyznał się do posiadania w dniu 11 sierpnia 2020r. znacznej ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancji psychotropowych w postaci (...) korespondowały ze zgromadzonymi dokumentami w postaci protokołów przeszukania zarówno jego osoby jak i zajmowanego przez niego mieszkania przy ul. (...), ważenia zabezpieczonych substancji, użycia testera narkotykowego. Ilość i charakter ujawnionych oraz zabezpieczonych substancji Sąd ustalił na podstawie rzetelnej i nie kwestionowanej przez strony opinii z zakresu badań fizykochemicznych. Nie budził wątpliwości Sądu również protokół zatrzymania oskarżonego jak i postanowienie o jego tymczasowym aresztowaniu pozwalające na ustalenie w jakim okresie T. B. pozostawał zatrzymany a następnie tymczasowo aresztowany. W wyjaśnieniach składanych w dniu 13.08.2020r. (k.126-128) wskazał, że narkotyki, które ujawniono u niego 11.08.2020r. kupił na własny użytek wskazując, że zażywa amfetaminę i (...) (dziennie po 1 gramie), jak również zabezpieczone waga i woreczki też są na jego użytek a po poprzednim zatrzymaniu kupił nowe. Oskarżony podtrzymał swoje stanowisko, że nie handluje tymi substancjami, przy czym w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego w kontekście ustalenia przez Sąd że doszło do odpłatnego udzielenia narkotyków małoletniemu M. L. (1) Sąd uznał za przyjętą przez oskarżonego linię obrony.

protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

protokół użycia wagi

protokół użycia testera narkotykowego

wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań chemicznych

Protokół zatrzymania osoby - T. B.

Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu w postepowaniu przygotowawczym

Wyjaśnienia oskarżonego T. B.

3

częściowo zeznania świadka M. L. (2)

W odniesieniu do trzeciego z zarzutów Sąd miał na uwadze, że zarówno wyjaśnienia oskarżonego T. B., jak i zeznania świadka M. L. (2) składane na etapie postępowania sądowego były odmienne od składanych w postępowaniu przygotowawczym.

T. B. w wyjaśnieniach składanych po raz pierwszy po przedstawieniu mu uzupełnionego zarzutu (k.126-128) przyznał się do popełnienia tego czynu (choć jak wyżej wskazano podtrzymał, że nie handluje narkotykami) i stanowisko takie prezentował również przed sądem Rejonowym dla Wrocławia – Śródmieścia podczas posiedzenia aresztowego (k.133-134).

W kolejno składanych wyjaśnieniach (k.362-364) T. B. wyjaśnił, że M. L. (2) nie zna bliżej i nie wie ile on miął lat, widział go ze dwa razy „na dzielnicy” po wyglądzie ocenił, że mógł mieć (...). T. B. wyjaśnił również, że nie udzielał innym małoletnim takich środków i nie wie dlaczego M. L. (2) twierdził, że widział u niego naćpanych młodych 13 letnich chłopców. Przyznał natomiast, że sprzedał M. L. (1) te ilości środków jednak jednorazowo, bo za drugim razem gdy M. L. (2) był u niego i chciał kupić T. B. nie sprzedał mu narkotyków.

W toku postępowania sądowego T. B. podał, że nie przyznaje się do tego zarzutu a wcześniej co prawda przyznał się do wszystkich zarzutów ale zmienił zdanie (k.583) jak również, że nie zna M. L. (2), którego nie było w jego mieszkaniu i nie sprzedawał mu środków odurzających (k.584), po czym w kolejnym zdaniu przyznał że sprzedał w mieszkaniu (k.584v.)

Również zeznania składane przez M. L. (2) ewoluowały w zależności od etapu postępowania na którym były składane. W postępowaniu przygotowawczym M. L. (2) przyznał, że kupował narkotyki od oskarżonego opisując gdzie doszło do transakcji, co konkretnie kupił i w jakiej ilości oraz za jaką kwotę. Natomiast słuchany dwukrotnie na rozprawie przeczył aby miał być w miejscu zamieszkania oskarżonego i kupować od niego narkotyki, nie podtrzymując uprzednio składanych zeznań i wskazując, że był wówczas otumaniony a we W. przebywał wówczas chwilowi i nie zna T. B..

Podawane przez świadka M. L. (2) okoliczności dotyczące sposobu jego przesłuchania wymagały ich zweryfikowania z relacją przesłuchującej go funkcjonariuszki policji M. W. (1). Świadek zaprzeczyła jednak okolicznościom podawanym przez M. L. (2) a jej zeznania w ocenie Sądu stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy.

Odnosząc się do wieku świadka M. L. (2) w dacie czynu tj. sierpnia 2020r. oraz świadomości oskarżonego co do tej okoliczności Sąd miał możliwość bezpośredniego zapoznania się z relacją świadka na rozprawie kilkanaście miesięcy później, jak również sam świadek na pytanie sądu wskazał, że zdarza się, że sprzedawcy kwestionują jego pełnoletniość ponieważ młodo wygląda.

Należało również zauważyć, że twierdzenia świadka M. L. (2) o tym, że nie zna T. B. i nie był u niego w miejscu zamieszkania stały w sprzeczności z relacją przedstawioną przez świadka M. G. która opisywała, że M. L. (2) wielokrotnie nachodził ja już po zatrzymaniu T. B., twierdząc że wie dlaczego oskarżony siedzi i przez kogo. Sam M. L. (2) wskazał, ze jego brat mieszka przy ul. (...) we W., a należy zauważyć, że lokalizacja ta znajduje się w niedużej odległości od ul. (...) gdzie zamieszkiwał T. B..

zeznania świadka M. W. (1)

Zeznania świadka M. G.

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

4

Zeznania świadka S. O.

Ustalenia w zakresie przebiegu zdarzenia Sąd oparł na zeznaniach świadków S. O., B. G., M. S., T. L., J. S., częściowo na zeznaniach E. J. (2), A. W. oraz M. G. której T. B. zrelacjonował zdarzenie a także częściowo na wyjaśnieniach składanych przez oskarżonych.

Zeznania złożone przez S. O., B. G., J. S., M. S. oraz T. L. były w ocenie Sądu spójne i wzajemnie się uzupełniały. Nie deprecjonują wartości dowodowej zeznań świadków drobne rozbieżności w zeznaniach złożonych przed Sądem, bowiem w naturalny sposób są one efektem upływu czasu od opisywanych wydarzeń, przez co stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy.

Świadkowie mianowicie w sposób konsekwentny wskazywali na to, że to grupa w której znajdowali się oskarżeni była agresywna wobec nich, ze strony tej grupy została w nich rzucona butelka, jednak nie trafiła w nikogo. Następnie doszło do szarpaniny, w czasie której jeden z napastników próbował kopać S. O. w brzuch, a następnie pokrzywdzony został uderzony pałką teleskopową w głowę przez innego napastnika. S. O. jako mężczyznę, który próbował go kopnąć rozpoznał na tablicy poglądowej (k.102) T. B..

Również świadek B. G. wskazywał na to, że atakujący ich mężczyźni mieli pałki teleskopowe, którymi bez powodu uderzali T. L. i S. O., który został powalony na ziemię i gdy leżał był nadal okładany po ciele. B. G. wskazał również, że w tym czasie on z J. S. wycofywali się, a wówczas napastnicy nacierali na nich, przy czym jeden miał pałkę a drugi trzymał nóż, uniemożliwiając zajęcie się leżącym S. O.. Jak wskazał napastników buło około pięciu mężczyzn i dwie dziewczyny, którzy w pewnym momencie „odpuścili” i rozeszli się w różne strony.

Należało zauważyć, że pokrzywdzony S. O. wskazywał na to, że po uderzeniu pałką teleskopową w głowę straci przytomność i obudził się dopiero po jakimś czasie czekając z kolegami na karetkę pogotowia.

Również J. S. podobnie zrelacjonowała przebieg zajścia wskazując, że to mężczyźni z tamtej grupy zaczęli iść za nimi i zaczepiać ich wyzwiskami. Następnie jak podał trzech młodych mężczyzn z tej grupy podeszło do nich od tyłu i zaczęło kopać po nogach, a gdy J. S. z kolegami odwrócili się, napastnicy zaczęli ich uderzać pięściami a oni w samoobronie zaczęli oddawać ciosy. Gdy jeden z napastników został przez niego uderzony i przewrócił się, wówczas dwóch innych wyciągnęło pałki teleskopowe o zaczęło nimi wymachiwać, w tym jeden uderzył pałką w głowę S. O., którym upadł i stracił przytomność, ktoś z napastników rozpylał gaz, którym J. S. dostał w twarz. Po chwili jeden z napastników wyciągnął otwierany nóż i zaczął nim wymachiwać. Atakowana grupa zaczęła się wycofywać, J. S. został uderzony w twarz i przewrócił się. Następnie gdy udało mu się wstać podeszła do niego jedna z dziewczyn i strąciła mu okulary powodując ich uszkodzenie. J. S. wskazał, że w wyniku zdarzenia utracił również zegarek marki T. o wartości 500 zł oraz telefon komórkowy marki S. (...), nr (...) z kartą SIM w sieci P., o wartości 2500 zł. J. S. szukając swoich rzeczy znalazł inny telefon oraz okulary przeciwsłoneczne.

O użyciu gazu przez napastników prawdopodobnie jedną z dziewczyn wobec J. S. oraz znalezieniu na miejscu telefonu stanowiącego prawdopodobnie mienie jednego z napastników zeznawał również świadek M. S., który wskazał, że napastnicy mieli pałki teleskopowe oraz nóź, przy czym najbardziej w pamięć zapadł mu właśnie mężczyzna posiadający nóż (następnie rozpoznał wizerunek T. B. jako posługującego się nożem). Świadek opisał również, że S. O. został przez napastników pobity tak, że stracił przytomność a został zaatakowany prawdopodobnie przez tego, który miał pałkę teleskopową. Świadek wskazał, że żaden z napastników nie zdołał go uderzyć i nie musiał się z nikim bić ani też bronić, a jego uwaga była skupiona na napastniku z nożem.

Świadek E. J. (1) słuchana w postępowaniu przygotowawczym wskazała, ze zdarzenie miało szybki przebieg jednak widziała jak M. P. (2) (czyli oskarżony M. P. (1)) miał w ręku pałkę teleskopową i kogoś nią uderzył, jednakże świadek nie pamiętała kogo uderzył o czy ta osoba doznała jakiś obrażeń. Jak zeznała, było tam dużo osób i nie wszystkie zna z imienia i nazwiska a ponieważ wystraszyła się sytuacja szybko oddaliła się z tego miejsca. Zeznania te odbiegały od złożonych na rozprawie, jednak świadek w sposób logiczny wskazując na to, że wówczas po raz pierwszy w życiu składała zeznania na policji oraz powołując się na niepamięć wyjaśniła te rozbieżności.

Świadek A. W. przyznał, że wraz z grupą znajomych w tym K. B., jej koleżanką, M. P. (1) oraz mężczyzną o pseudonimie (...) szli ul. (...) w kierunku ul. (...). A. W. wskazał, że był wówczas pod wpływem alkoholu i (...) i przez to ma „dziury w pamięci”, niemniej zauważył, że przed nim doszło do jakiejś awantury, że jakiś chłopak upadł na ziemię i że M. P. (1) oraz B. się z kimś biją, a wówczas on podbiegł i „komuś przywalił z pięści” jednak nie wie kogo uderzył o ile raz, jak również nie wie od czego zaczęło się zajście. Po zdarzeniu gdy wszyscy się rozeszli ponownie spotkał się ze znajomymi na Wyspie S., gdzie M. P. (1) pytał go czy nie chce „doli” za telefon, który wziął z miejsca zdarzenia, mówiąc że idzie go sprzedać, jednak A. W. nie skorzystał z tej propozycji po czym poszedł do domu.

Słuchana na okoliczności zdarzenia M. G. zeznała, że z T. B. jej ówczesnym chłopakiem nie widziała się tej nocy, dopiero w poniedziałek powiedział jej, ze „coś dojebali” i może mieś problemy z tego tytułu. Gdy zaczęła go wypytywać mówił że koło Wyspy S. była jakaś zadyma i bili się z kimś, jednak nie chciał mówić z kim był tego dnia. Mówił też że pałka która miał ze sobą na kimś się połamała, ale całe szczęście że mu się krew sprała z koszulki, którą miał na sobie tego dnia. Wspominał też że nie ma telefonu. W trakcie czynności funkcjonariusze policji okazali jej telefon, który rozpoznała jako telefon T. B..

W odniesieniu do tego zarzutu oskarżony T. B. wyjaśniając w postępowaniu przygotowawczym w dniu 13.08.2020r. (k.126-128) przyznał się do jego popełnienia i podał, że był wówczas z M. P. (1) oraz kolegami ps. (...), K., B. M.. Zdarzenie zaczęło się od tego, że gdy szli i rozmawiali grupa mężczyzn wtrąciła się w rozmowę. T. B. wyjaśnił, że miał wówczas nóż, którym wymachiwał, natomiast M. P. (1) miał pałkę teleskopową. T. B. zaprzeczył jednak aby miał kogokolwiek uderzyć wyjaśniając, że bili ich M. P. (1) oraz B. M.. W. również, że nie próbował odciągać kolegów od tej grupy, nie pomógł pokrzywdzonym, a następnie poszedł z kolegami pić alkohol na wyspę słodową. W czasie zdarzenia jak podał utracił swój telefon komórkowy marki S.. Następnie o zdarzeniu opowiedział swojej ówczesnej dziewczynie (M. G.). DO czynu tego przyznał się również w toku posiedzenia aresztowego. Przesłuchany po raz kolejny (k.362-364) nie przyznał się do udziału „w pobiciu pana O. i innych osób”. W. wówczas, że był wtedy pijany i pokłócony z dziewczyną M. W. (2), że był w grupie z M. P. (1) i innymi osobami, wśród których było więcej niż 10 mężczyzn oraz dziewczyny, jednak nie wie jaki był udział dziewczyn w zdarzeniu. Jak opisał przed ich grupą szła grupa osób, która wtrąciła się do ich rozmowy, co zdenerwowało M. P. (1) który rzucił się na t grupę z pałką teleskopową i zaczął nią uderzać chłopaków z tamtej grupy. T. B. wyjaśnił, ze też podszedł do tamtej grupy, wyciągnął nóż składany i rozłożył jego ostrze, a następnie wymachiwał nim tak aby nikt o niego nie podszedł. Zaprzeczył jednak aby miał kogokolwiek uderzać lub kopać, czy ugodzić nożem, natomiast wskazał, że również B. M. używał pałki teleskopowej i bił nią uczestników tamtej grupy. Przyznał, że posiadał pałkę teleskopową, jednak wówczas nie zabrał jej z domu (istotnie pałkę teleskopową zatrzymano podczas czynności z udziałem M. G. por. k.112-114).

Na rozprawie w dniu 7 maja 2021r. T. B. nie przyznał się natomiast do popełnienia tego czynu, wskazał, że był tam, wymachiwał nożem, ale nie dotknął nikogo z poszkodowanych, jak również nie wie kto używał pałki teleskopowej Jak wyjaśnił to on wziął telefon pokrzywdzonego, co do którego zarzut postawiono M. P. (1) wskazując, że wcześniej tego nie podał, bo „może się przestraszył” (k.583v.) która to wersja w ocenie Sądu nie znajdowała odzwierciedlenia w pozostałych dowodach.

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1) co do przebiegu zdarzenia były co do zasady konsekwentne, choć ich treść odbiegała od wersji wydarzeń przedstawionej przez pokrzywdzonych oraz świadków będących w ich grupie dlatego tez jedynie w zakresie w jakim były z nimi spójne (podobnie jak wyjaśnienia oskarżonego T. B.) mogły stanowić podstawę ustaleń. Oskarżony ten słuchany w postępowaniu przygotowawczym po raz pierwszy (k.162-165) przyznał się do popełnienia tego czynu i szczegółowo opisał jego przebieg. W., że około 1 w nocy 02 sierpnia 2020r. był w towarzystwie (...) ps. (...) (w złożonych wyjaśnieniach T. B. przyznał, że był tak nazywany por. k.127), A. W., ps. (...) M. lub G., chłopaka o imieniu K., którego tego dnia poznał oraz dziewczyn K. R. E. J. (1). Zajście rozpoczął obraźliwy okrzyk pod adresem Bojlera ze strony grupy nieznanych mu mężczyzn. Oskarżony wskazał, że właściwie nie słyszał tych słów a wie o nich z przekazu koleżanki – K. która szła wówczas z nimi. W. również, że wówczas T. B. rzucił w tą grupę butelką, która jednak nikogo nie uderzyła, rozbiła się na ścianie budynku. Wówczas grupa w której się znajdował z T. B. zaatakował tą druga grupę. M. P. (1) wyjaśnił, że miał ze sobą pałkę teleskopową, którą dostał od K., a którą po rozłożeniu uderzył jednego chłopaka w podudzie, natomiast nikogo nie uderzył ręką ani nie kopal. Jak wskazał koleżanki które były wówczas z nimi nie brały udziału w bijatyce i stały z boku i gdy go zawołały wycofał się i nie brał dalej udziału w bójce, a koledzy jeszcze zostali. Następnie jak wyjaśnił poszedł z koleżankami do sklepu gdzie kupił wódkę i stamtąd poszli na ul. (...) do parku gdzie wypili alkohol, a następnie na przystanek na ul. (...) skąd dziewczyny odjechały autobusem a M. P. (1) poszedł do sklepu gdzie kupił alkohol i poszedł na Wyspę S. gdzie byli K., A. i B., wypili alkohol po czym M. P. (1) poszedł sam do domu.

W kolejnych wyjaśnieniach M. P. (1) również przyznał się do popełnienia tego czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień, podobnie w wyjaśnieniach z dnia 15 stycznia 2021r. przyznał się do jego popełnienia opisując, że w czasie zdarzenia używał pałki teleskopowej, choć opisał inne okoliczności wejścia w jej posiadanie niż uprzednio a mianowicie, że pożyczył ją od brata P. bowiem kiedyś został pobity w (...) i chciał się uchronić przed takim zdarzeniem. W. również że uderzył tą pałką kogoś z tamtej grupy tj. chłopaka który upadł, A. W. uderzył z pięści jakiegoś chłopaka oddając cios który otrzymał wcześniej. Według jego relacji T. B. wymachiwał nożem, chcąc nim chyba odstraszać. Oskarżony zaprzeczył jednak, aby miał znaleźć jakiś telefon i go przywłaszczyć, jak również proponować A. W. podzielenia się zyskiem ze sprzedaży tego telefonu, jak i chwalenia się T. B., że taki telefon znalazł.

Na rozprawie M. P. (1) podał, że w czasie zdarzenia wyciągnął pałkę teleskopową, dwa razy uderzył nią po czym uciekł jak również wskazał, że był tam T. B., jednak nie pamięta co robił. Jednocześnie M. P. (1) zaprzeczył aby miał przywłaszczyć telefon pokrzywdzonego (k.585 -586v.).

Ustalenia w zakresie skutków zdarzenia dla pokrzywdzonego Sąd oparł na nie kwestionowanej przez strony opinii sądowo – lekarskiej, która korespondowała z dokumentacją medyczną pokrzywdzonego.

Zeznania świadka B. G.

Zeznania świadka M. S.

Zeznania świadka T. L.

Zeznania świadka J. S.

Zeznania świadka E. J. (1)

zeznania świadka M. G.

Zeznania świadka A. W.

Protokół okazania wizerunku - J. S.

Protokół okazania wizerunku T. L.

Protokół zatrzymania rzeczy

Dokumentacja medyczna S. O.

Opinia sądowo - lekarska S. O.

Wyjaśnienia oskarżonego T. B.

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1)

5

Zeznania świadka J. S.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka J. S. co do faktu utraty telefonu komórkowego oraz jego wartości, jak również potwierdzonego zeznaniami świadka M. G. odnalezienia na miejscu darzenia telefonu T. B. pisanego w wykazie dowodów rzeczowych. Ustalenia co do przywłaszczenia tego przedmiotu po jego znalezieniu na miejscu bójki Sad poczynił w oparciu o zeznania świadka A. W., które ocenił jako przekonujące. Jak wyżej wskazano zarówno relacja oskarżonego M. P. (1), który nie przyznawał się do tego czynu jak i T. B., który na rozprawie próbował przekonywać, że to on przywłaszczył telefon nie znajdowały oparcia w innych dowodach i zmierzały do uniknięcia odpowiedzialności przez oskarżonego M. P. (1).

Zeznania świadka A. W.

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr II/269/21/P

Zeznania świadka M. G.

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1)

6

Protokół zatrzymania oskarżonego M. P. (1)

Dokument nie kwestionowany przez strony pozwalający na ustalenie okresu w jakim oskarżony pozostawał zatrzymany.

7

zeznania świadka H. A.

Sąd co do zasady nie kwestionował zeznań złożonych przez świadka A. S. dotyczących udostępnienia laptopa stanowiącego własność szkoły (...) we W. jednemu z uczniów szkoły podstawowej nr (...) S. A. na potrzeby nauki zdalnej. Wątpliwości jakie się pojawiły dotyczyły realnej wartości laptopa nabytego przez oskarżonego od brata S. – H. A. którego to T. B. nie kwestionował. Ostatecznie wartość ta została ustalona przez biegłego, który na ostatnim etapie postępowania dysponował rzeczonym laptopem uzyskanym od szkoły (...) a tym samym brak podstaw do twierdzenia aby opinia była niepełna lub niejasna. Biegły wycenił wartość laptopa na kwotę 268,38 zł i wniosku tego Sąd nie kwestionował.

Oskarżony natomiast zmierzał do ustalenia, że kwota za jaką nabył laptop tj. 100 zł była ceną odpowiadająca jego rzeczywistej wartości.

Okoliczności opisane zarówno w wyjaśnieniach oskarżonego, które w tym zakresie Sąd ocenił jako wiarygodne jak i w zeznaniach H. A. wskazywały na to, że laptop ujawniony u oskarżonego w czasie przeszukania w dniu 13 maja 2020r. został przez niego nabyty od świadka a transakcja miała miejsce na podwórku ul. (...). Świadek zeznał, że zaproponował oskarżonemu zakup laptopa za kwotę 100 zł i oskarżony na to się zgodził, choć jak wynikało z relacji oskarżonego według niego cena nie była żadną okazją bo zasilacz do laptopa nie działał jak wynikało z informacji sprzedawcy.

zeznania świadka A. S.

Protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

Protokół zatrzymania rzeczy

Opinia biegłego sądowego M. D. (1)

Opinia uzupełniająca biegłego sądowego

Ustna opinia uzupełniająca biegłego M. D. (1)

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

8

Historia zdrowia i choroby (...) Sp. z o.o.

Dokumentacja nie kwestionowana przez strony. Opinie i kwestionariusz jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinia S. - Psychiatryczna

Zaświadczenie i historia zdrowia i choroby Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W.

Kwestionariusz z Wywiadu ze Specjalistą (...)

Protokół przesłuchania biegłego

Uzupełniająca Opinia Sądowo - Psychiatryczna

9

Dane o osobie oskarżonego T. B.

Dowody nie kwestionowane przez strony.

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

Wywiad środowiskowy

odpis Wyroku SR dla Wrocławia - Śródmieście sygn. akt II K 975/17

Zawiadomienie o wykonywaniu kary

10

Opinia sądowo - psychiatryczna

Opinia jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Protokół przesłuchania biegłego

Uzupełniająca opinia sądowo - psychiatryczna

11

Dane o osobie oskarżonego M. P. (1)

Dowody nie kwestionowane przez strony.

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

Wydruk z bazy (...)

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia T. B.

Wyjaśnienia T. B. w znacznej większości nie zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności. W ocenie Sądu stanowią one jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Wyjaśnienia oskarżonego stoją w sprzeczności z całością zgromadzonego materiału dowodowego. Za przypisaniem T. B. posiadania znacznej ilości środków odurzających przemawiają dowody zabezpieczone w wyniku przeszukań i zatrzymania rzeczy oraz opinia z badań fizykochemicznych. Posiadana ilość narkotyków nadto znacznie przekracza dzienną dawkę konieczną do zniwelowania objawów abstynencyjnych, co stoi w sprzeczności z twierdzeniem, iż były one tylko na użytek własny. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom T. B., w których wskazywał on na brak świadomości co do małoletności M. L. (2). Co więcej, wygląd świadka– z którymi Sąd zetknął się bezpośrednio na rozprawie – nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż w dacie czynu był osobą małoletnią. O udziale oskarżonego T. B. w pobiciu S. O. i innych z użyciem niebezpiecznych przedmiotów świadczą zeznania pokrzywdzonych J. S., M. S., B. G., T. L., S. O., wyniki okazania wizerunków, zeznania świadków A. W., M. G., E. J. (1) oraz wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1). Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, który zaprzeczył, by kogokolwiek uderzył lub kopnął, nóż miał służyć jedynie do obrony własnej, a to druga strona doprowadziła do zainicjowania konfliktowej sytuacji. W ocenie Sądu oskarżony swymi wyjaśnieniami w tym zakresie zmierzał jedynie do uwiarygodnienia prezentowanej wersji, doprowadzając w ten sposób do umniejszenia swojej odpowiedzialności karnej za zarzucane mu czyny.

Wyjaśnienia M. P. (1)

Sąd nie dał wiary twierdzeniom M. P. (1), który zaprzeczył by miał znaleźć na miejscu zdarzenia telefon komórkowy i przywłaszczyć go sobie. Zeznania nie zasługują na wiarę, gdyż stoją w sprzeczności z całością zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zeznaniami świadka A. W..

Zeznania M. L. (2)

Sąd nie dał wiary twierdzeniom M. L. (2), które stoją w sprzeczności z protokołem przesłuchania. Nie przekonały również Sądu przyczyny zmiany zeznań M. L. (2) złożonych w toku postępowania sądowego w zakresie w jakim twierdził, że podczas ich składania znajdował się pod wpływem leków. Sąd miał bezpośredni kontakt ze świadkiem i w oparciu o bezpośrednie spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt I części dyspozytywnej

T. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ujawnienie w trakcie zatrzymania i przeszukania mieszkania oskarżonego T. B. substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) oraz (...) daje podstawę do przypisania mu odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej u.p.n.). Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją. Kierując się ilością ujawnionych środków uznać należało, że stanowią one znaczną ilość w rozumieniu ust. 2 art. 62 u.p.n. Kwalifikacja prawna przypisanego czynu nie mogła nie odnieść się bowiem do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 62 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13). Poczynione ustalenia faktyczne prowadzą zaś do wniosku, iż T. B. posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) w ilości 33,64 grama, z których można wydzielić 33 porcje handlowe o wartości rynkowej 1320 zł oraz osobno 0,45 grama tej substancji; środków psychotropowych w postaci (...) w ilości 114,33 grama z których można wydzielić 114 porcji handlowych o wartości rynkowej 2850 zł oraz osobno 0,84 grama tej substancji. Sąd uznał bowiem, kierując się doświadczeniem orzeczniczym i poglądami judykatury, że jedną porcją handlową (...) jest 0,1 gram, zaś konopi innych niż włókniste 0,5 grama. Ilość narkotyku była zatem „znaczna” i pozwalała na zaspokojenie potrzeb przynajmniej kilkudziesięciu osób. Powyższe prowadzi do konkluzji, że T. B. w dniu 13 maja 2020 r. swym zachowaniem wypełnił, mając na uwadze ilość środków odurzających i substancji psychotropowych, znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 2 u.p.n.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt II części dyspozytywnej

T. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ujawnienie w trakcie dokonanego w dniu 11 sierpnia 2020r. przeszukania mieszkania oskarżonego T. B. substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) oraz (...) daje podstawę do przypisania mu odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 2 z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej u.p.n.). Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją. Kierując się ilością ujawnionych środków uznać należało, że stanowią one znaczną ilość w rozumieniu ust. 2 art. 62 u.p.n. Kwalifikacja prawna przypisanego czynu nie mogła nie odnieść się bowiem do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 62 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13). Poczynione ustalenia faktyczne prowadzą zaś do wniosku, iż T. B. posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste ((...)) w ilości 135,33 grama, z których można wydzielić 135 porcji handlowe o wartości rynkowej 5400 zł, środków psychotropowych w postaci (...) w ilości 64,04 grama z których można wydzielić 64 porcji handlowych o wartości rynkowej 1600 zł. Sąd uznał bowiem, kierując się doświadczeniem orzeczniczym i poglądami judykatury, że jedną porcją handlową (...) jest 0,1 gram, zaś konopi innych niż włókniste 0,5 grama. Ilość narkotyku była zatem „znaczna” i pozwalała na zaspokojenie potrzeb przynajmniej kilkudziesięciu osób. Powyższe prowadzi do konkluzji, że T. B. w dniu 11 sierpnia 2020 r. swym zachowaniem wypełnił, mając na uwadze ilość środków odurzających i substancji psychotropowych, znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 2 u.p.n.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt III części dyspozytywnej

T. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 59 ust. 1 z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej u.p.n.) karze podlega ten kto to, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji. Termin „udzielać” należy rozumieć jako: dać, dostarczyć, częstować, dawać, wręczać, udostępnić, użyczyć. Na gruncie art. 59 ustawy sprawca udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Art. 59 ust. 2 u.p.n. statuuje zbrodnię, która może polegać na udzielaniu małoletniemu środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej. W tym wypadku celem działania sprawcy jest osiągnięcie korzyści majątkowej lub osobistej. Przepis art. 59 ust. 2 u.p.n. penalizuje zatem zachowanie o znamionach określonych identycznie jak w art. 59 ust. 1 ustawy z tą jedynie różnicą, iż działanie sprawcy skierowane jest wyłącznie na małoletniego, czyli na osobę, która w chwili czynu nie ukończyła (...). Nie jest przy tym wymagana jednoznaczna i konkretna wiedza o tym, iż osoby, którym sprzedaje się narkotyk, nie mają ukończone lat osiemnastu. Świadomość sprawcy co do tego faktu winna kształtować się na podstawie wszystkich okoliczności sprawy i wystarczy, że sprawca będzie godził się na taką ewentualność.

T. B. udzielając odpłatnie narkotyków małoletniemu M. L. (1) wyczerpał znamiona zbrodni z art. 59 ust. 2 u.p.n. Jego działanie wypełniło znamiona strony przedmiotowej (w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środków odurzających i substancji psychotropowych) i strony podmiotowej (udzielenie narkotyków miało miejsce w odniesieniu do osoby małoletniej, na co oskarżony co najmniej się godził).

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt IV części dyspozytywnej

T. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej, przewidzianej w art. 159 k.k., podlega ten, kto biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu. Określony w tym przepisie sposób działania sprawcy stanowi znamię kwalifikujące udział w bójce lub pobiciu z tego względu, że właśnie z uwagi na takie zachowanie bójka lub pobicie nabiera „szczególnie niebezpiecznego charakteru”, staje się zajściem, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub, co najmniej, naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż 7 dni. Przestępstwo udziału w bójce lub pobiciu zostało zdefiniowane w celu ochrony przed zagrożeniem dla życia lub zdrowia. W wyniku przestępstwa z użyciem przemocy pokrzywdzony doznaje obrażeń ciała, które według przepisów kodeksu karnego można podzielić na ciężki uszczerbek na zdrowiu (art. 156 k.k.), średni uszczerbek na zdrowiu (art. 157 § 1 k.k.) oraz na lekki uszczerbek na zdrowiu (art. 157 § 2 k.k.). Określenie stopnia uszczerbku u pokrzywdzonego będzie w związku z tym kwalifikowało odpowiedzialność karną sprawcy przestępstwa, a także tryb ścigania przestępstwa. Podstawowym dowodem w sprawie będzie opinia biegłego lekarza, który to określi czy obrażenia jakie otrzymał pokrzywdzony będą się mieścić w zakresie art. 157 § 2 k.k., art. 157 § 1 k.k. czy art. 156 k.k. Realizacja znamion typu czynu zabronionego opisanego w art. 159 k.k., łączyć się będzie zawsze z realizacją znamion któregoś z typów określonych w art. 158 k.k. Konstrukcja odpowiedzialności za przestępstwo z art. 159 k.k. jest jednak odmienna niż w wypadku przestępstw określonych w art. 158 k.k. Podstawą skazania uczestnika bójki lub pobicia za przestępstwo z art. 159 k.k. jest ustalenie, że dany sprawca używał broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego narzędzia. Do skazania na podstawie tego przepisu nie wystarcza ustalenie, że tylko jeden z uczestników bójki lub pobicia używa niebezpiecznego narzędzia. Tylko ten jeden uczestnik odpowiadać będzie na podstawie art. 159 k.k. (ewentualnie w zbiegu z art. 158 § 2 lub 3 k.k.), pozostali uczestnicy bójki lub pobicia odpowiadać będą na podstawie odpowiedniego przepisu zawartego w art. 158 k.k. Stanowisko w tym zakresie jest jednolite, utrwalone od lat i niezmienne [por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2009 r., IV KK 27/09, LEX nr 515556 oraz A. Z. (w:), Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, W. 2013, Tom II, s. 407 - 408]. W realiach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości to, iż T. B. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, brał udział w pobiciu S. O., J. S., M. S., B. G., T. L.. Przez branie udziału w pobiciu należy rozumieć nie tylko zadawanie ciosów, lecz także wszelkie inne formy zachowania, które w zbiorowym działaniu przyczyniają się do niebezpiecznego charakteru zajścia, jak np. przytrzymywanie ofiary, blokowanie drogi ucieczki itp. Jest też każdą formą kierowanego wolą udziału w grupie napastniczej, bowiem obecność każdego jej uczestnika zwiększa przewagę napastników i przez to ułatwia im dokonanie pobicia, zadawanie ciosów i wzmaga niebezpieczeństwo nastąpienia skutków w zdrowiu ofiar. Sprawca pobicia nie musi zachowywać się aktywnie poprzez np. zadawanie ciosów, wystarczające jest, że przyłączy się do działania innej osoby, która czynnie atakuje, w ten sposób, że będzie zagrzewał do walki, otoczy broniącego się tworząc element przewagi fizycznej. Różnorodność, a nawet odmienność form zachowania i aktywność uczestników pobicia, choć będzie stanowiła realizację tego samego przestępstwa, znajdzie oczywiście odbicie w wymiarze kary orzekanej wobec poszczególnych uczestników pobicia. Poczynione ustalenia faktyczne potwierdziły również fakt posłużenia się przez T. B. w trakcie bójki nożem. W tym miejscu należy zaznaczyć, że w orzecznictwie wskazywano, iż samo trzymanie przez biorącego udział w bójce noża może wystarczyć do zastosowania względem niego art. 159 k.k., jeżeli sprawca miał zamiar (choćby ewentualny) posługiwania się nim w bójce (tak wypowiedział się SN na gruncie art. 241 KK32 w wyroku z 18.02.1937 r., II K 1615/36, OSN(K) 1937/9/249 oraz w wyroku z 14.01.1960 r., V K 1312/59, OSNPG 1960/3/45). Kumulatywna kwalifikacja przewidziana w art. 11 § 2 k.k. ma miejsce wtedy, gdy zachodzi rzeczywisty zbieg przepisów ustawy, polegający na tym, że sprawca zachowaniem swoim narusza dwa lub więcej przepisów ustawy zaś żaden z nich nie wyczerpuje kryminalnej treści czynu i tym samym nie odzwierciedla jego stopnia społecznego niebezpieczeństwa. Pełną jego charakterystykę ze względu na krzyżowanie się znamion przestępstwa określają dopiero wszystkie naruszone przepisy ustawy karnej. Powyższe prowadzi do konkluzji, iż T. B. w dniu 02 sierpnia 2020 r. swym zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 159 k.k. w zw. z art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt V części dyspozytywnej

T. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 291 k.k. paserstwo to obrót rzeczami pochodzącymi z nielegalnych źródeł. Przestępstwo paserstwa można popełnić na cztery sposoby: nabywając rzecz, pomagając w zbyciu rzeczy, przyjmując rzecz, pomagając w ukryciu rzeczy. Warunkiem koniecznym do uznania, że jedna z wyżej wymienionych czynności stanowiła przestępstwo paserstwa jest aby rzecz, która jest jej przedmiotem pochodziła z czynu zabronionego. Przy czym nie musi to być czynność dokonywana z bezpośrednim sprawcą czynu, możliwe jest popełnienie przestępstwa paserstwa poprzez nabycie rzeczy od osób, która nabyła ją od sprawcy lub nawet od pasera. W tym miejscu niejako uzupełniając paserstwo z art. 291 k.k. pojawia się przestępstwo nieumyślnego paserstwa opisane w art. 292 k.k.

Z przestępstwem paserstwa nieumyślnego mamy do czynienia, jeżeli dana osoba na podstawie okoliczności w jakich nabywa rzecz powinna i może przypuszczać, że pochodzi ona z czynu zabronionego. Chodzi tu o sytuacje, w których osoba, uwzględniając jej wiek, inteligencję czy doświadczenie życiowe powinna powziąć przynajmniej wątpliwości co do legalności pochodzenia rzeczy. Inaczej mówiąc, jeżeli oceniając rozsądnie rzecz nie wydaje się „podejrzana”, wówczas nie mamy do czynienia z paserstwem nieumyślnym. Wśród okoliczności, które powszechnie uznaje się za takie, które powinny wywołać wątpliwości są wyjątkowo niska cena, czy też tajemnicze zachowanie zbywającego, który np. nie chce okazać się dowodem tożsamości.

Odpowiednikiem przestępstwa paserstwa nieumyślnego z uwagi na wartość mienia nie przekraczająca 500 zł jest wykroczenie penalizowane w art.122§2 k.w.

W realiach rozpoznawanej sprawy wartość objętego zarzutem laptopa była przedmiotem dwukrotnego opiniowania przez biegłego w tym w oparciu o badanie urządzenia uzyskanego od właściciela. Sąd w oparciu o rzetelną opinię ustalił, że wartość przedmiotu objętego zarzutem wynosiła 268,38 zł.

Jak ustalono T. B. nabył od H. A. laptop marki H. (...) model H. (...) za kwotę 100 zł w podwórku przy ulicy (...) w okolicznościach, w których zazwyczaj tego rodzaju transakcje nie są przeprowadzane. Jak wskazywała relacja H. A. zapytał swojego kolegi M. D. (2) z którym przebywał na podwórku czy zna kogoś kto chce kupić laptop. Zaoferował jego kupno T. B., który akurat przechodził nieopodal a T. B. zaproponował za laptopa kwotę 100 zł na co H. A. się zgodził.

Sąd nie miał wątpliwości, iż na podstawie towarzyszących okoliczności T. B. powinien i mógł przypuszczać, że nabyta rzecz została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, a tym samym wypełnił znamiona wykroczenia z art.122§2 k.w.

W odniesieniu do wszystkich przypisanych czynów mając na uwadze treść opinii sądowo- psychiatrycznej Sąd uznał zachowania oskarżonego za zawinione.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt VI części dyspozytywnej

M. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 159 k.k. odpowiedzialności karnej podlega ten, kto biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu. Określony w tym przepisie sposób działania sprawcy stanowi znamię kwalifikujące udział w bójce lub pobiciu z tego względu, że właśnie z uwagi na takie zachowanie bójka lub pobicie nabiera „szczególnie niebezpiecznego charakteru”, staje się zajściem, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, uszczerbku na zdrowiu lub co najmniej naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia (art.156 -157 k.k.). W realiach niniejszej sprawy M. P. (1) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, brał udział w pobiciu S. O., J. S., M. S., B. G., T. L.. Przez branie udziału w pobiciu należy rozumieć nie tylko zadawanie ciosów, lecz także wszelkie inne formy zachowania, które w zbiorowym działaniu przyczyniają się do niebezpiecznego charakteru zajścia, jak np. przytrzymywanie ofiary, blokowanie drogi ucieczki itp. Jest też każdą formą kierowanego wolą udziału w grupie napastniczej, bowiem obecność każdego jej uczestnika zwiększa przewagę napastników i przez to ułatwia im dokonanie pobicia, zadawanie ciosów i wzmaga niebezpieczeństwo nastąpienia skutków w zdrowiu ofiar. Sprawca pobicia nie musi zachowywać się aktywnie poprzez np. zadawanie ciosów, wystarczające jest, że przyłączy się do działania innej osoby, która czynnie atakuje, w ten sposób, że będzie zagrzewał do walki, otoczy broniącego się tworząc element przewagi fizycznej. Różnorodność, a nawet odmienność form zachowania i aktywność uczestników pobicia, choć będzie stanowiła realizację tego samego przestępstwa, znajdzie oczywiście odbicie w wymiarze kary orzekanej wobec poszczególnych uczestników pobicia. Poczynione ustalenia faktyczne potwierdziły również fakt posłużenia się przez M. P. (1) w trakcie bójki pałką teleskopową. Nie ulega również wątpliwości, że uderzenie pałką teleskopową w głowę, może skutkować – w zależności od użytej siły − złamaniem lub urazem twarzoczaszki z obrzękiem tkanek miękkich. Sprawca takiego zdarzenia musi liczyć się z takim skutkiem. Podobnie popychanie czy też szarpanie powodujące upadek ofiary, może skutkować poważnymi obrażeniami, jak na przykład złamaniem kości czy uderzeniem głową o twarde podłoże. Podkreślić przy tym trzeba, że jeśli dwóch sprawców atakuje jednego człowieka, przy czym najpierw jeden zadaje ciosy a następnie gdy pokrzywdzony znajduje się już na ziemi kolejni go biją i kopią uznać należy, że sprawcy godzą się na uszkodzenie ciała przeciwnika i muszą przewidywać w swojej świadomości możliwość naruszenia narządów jego ciała.

W świetle sformułowania art. 159 k.k. za niebezpieczny można uznać przedmiot, który przy użyciu zgodnym z jego fizycznymi cechami lub konstrukcją może spowodować skutki podobne do użycia broni palnej lub noża. Będą to więc z pewnością przedmioty tnące (siekiera, tasak, stłuczona butelka itp.), a także przedmioty o fizycznych właściwościach zdatnych do spowodowania uszczerbku na zdrowiu przy "zwykłym" ich użyciu (zwłaszcza zadaniu ciosu), np. łom, kastet, kolczasty drut, łańcuch, ale i również pałka teleskopowa. Powyższe prowadzi do konkluzji, iż M. P. (1) w dniu 02 sierpnia 2020 r. swym zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 159 k.k. w zw. z art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt VII części dyspozytywnej

M. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo stypizowane w art. 284 k.k. polega na przywłaszczeniu przez sprawcę cudzej rzeczy ruchomej lub prawa majątkowego. Sprawca postępuje więc z cudzą rzeczą lub prawem tak jakby sam był jej właścicielem, bądź uprawnionym. Zgodnie z orzecznictwem przywłaszczeniem w rozumieniu przepisu art. 284 § 1 k.k. jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej rozporządzanie rzeczą ruchomą albo prawem majątkowym znajdującym się posiadaniu sprawcy włączenie jej do swojego majątku i powiększenie w ten sposób swego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywania w inny sposób w stosunku do nich uprawnień właścicielskich, bądź też ich przeznaczenie na cel inny niż przekazanie właścicielowi (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 25 listopada 2015r. II AKa 132/15). Przestępstwo przywłaszczenia jest przestępstwem umyślnym, kierunkowym – to znaczy, że można je popełnić jedynie w zamiarze bezpośrednim. Sprawca musi zatem obejmować świadomością, że rzecz bądź prawo nie należą do niego, a mimo to pragnie on zatrzymania cudzego mienia ruchomego dla siebie lub dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu. W zamiarze tym nie mieści się więc jedynie czasowe uniemożliwienie dysponowania rzeczą przez jej właściciela. Skutek przywłaszczenia, objęty zamiarem bezpośrednim stanowi utrata rzeczy przez osobę uprawnioną wobec czego szkoda powstała w majątku tej osoby ma w zamierzeniu przywłaszczającego nieodwracalny charakter. Swój zamiar sprawca manifestuje na zewnątrz, pokazując, że traktuje on rzecz lub prawo majątkowego tak jakby był właścicielem. Art. 284 § 3 k.k. przewiduje niższą karę, w wypadku mniejszej wagi. Jeśli przywłaszczenie zostanie uznane przez sąd za łagodną postać przestępstwa , wtedy grozi kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy stopień społecznej szkodliwości czynu jest wyższy niż znikomy, bowiem odnosi się do czynu, który stanowi przestępstwo. Nie wchodzi jednak w grę, gdy czyn jest w znacznym stopniu społecznie niebezpieczny, wówczas taki stopień społecznej szkodliwości najlepiej oddaje typ podstawowy. O ocenie czynu jako wypadku mniejszej wagi decydują okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, nie sposób nie wymienić tych okoliczności, gdyż są ściśle związane z konkretną sprawą, a w szczególności z rodzajem przestępstwa. Niewątpliwie są one zbieżne z tymi, które charakteryzują stopień społecznej szkodliwości czynu (art. 115 § 2 k.k.), ale obejmują także jeszcze inne. Na podstawie zgromadzonego w toku postępowania przygotowawczego materiału dowodowego, w tym zeznania świadka A. W., Sąd nie miał wątpliwości, iż M. P. (1) przywłaszczył sobie cudzą rzecz ruchomą w postaci telefonu komórkowego marki S. (...), nr (...) z kartą SIM w sieci P., stanowiący własność J. S., swym zachowaniem wypełniając znamiona przestępstwa z art. 284 § 3 k.k.

W odniesieniu do wszystkich przypisanych czynów mając na uwadze treść opinii sądowo- psychiatrycznej Sąd uznał zachowania oskarżonego za zawinione.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. B.

Punkty I, II, III części dyspozytywnej

Punkty I, II, III części wstępnej

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia. Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.). Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii opisanych w art. 62 ust. 2 u.p.n., stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego, a szczególnie zdrowia małoletnich w przypadku przestępstwa z art. 59 ust. 2 u.p.n.

Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu T. B. surowych kar pozbawienia wolności przemawiała przede wszystkim ilość środków odurzających będących przedmiotem przestępstwa w odniesieniu do czynów z art.62 ust.1 u.p.n., jak i wiek osoby, która nabyła od oskarżonego narkotyki tj. małoletniego M. L. (2). Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Przy wymiarze kar za czyn z art. 62 ust. 2 u.p.n. Sąd miał w polu widzenia dyrektywy art. 53 k.k. Przedmiotem ochrony tego przepisu jest życie i zdrowie publiczne, jak również - w przypadku posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych - życie i zdrowie konkretnej osoby. Kierując się zatem postawą oskarżonego oraz ilością posiadanych narkotyków Sąd uznał za zasadne wymierzenie kary pozbawienia wolności w określonej wysokości. W zakresie przestępstwa z art. 59 ust. 2 u.p.n. T. B. działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Okolicznością wpływającą obciążająco na wymiar kar była również uprzednia karalność T. B. za czyny o podobnym charakterze (vide odpis wyroku k.398) jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął złożenie wyjaśnień w których przyznał się do winy. O. wpłynęły zaś na wymiar kar dotychczasowy tryb życia (vide: wywiad środowiskowy k. 276-278).

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

T. B.

Punkt IV części dyspozytywnej

Punkt III części wstępnej

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonego z przestępstwa w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych. W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał.

T. B.

Punkt V części dyspozytywnej

Punkt IV części wstępnej

Wymierzając oskarżonemu karę za czyn kumulatywnie kwalifikowany z art.159 k.k. i art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. Zastosowanie w niniejszej sprawie instytucji kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu (art. 11 § 2 k.k.) ma znaczenie na płaszczyźnie wymiaru kary. W doktrynie i orzecznictwie dominuje, bowiem pogląd, że w wypadku kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu fakt ten z reguły wpływa na wyższy stopień społecznej szkodliwości czynu, przekładając się na wyższy stopień winy i możliwość wymierzenia surowszej sankcji karnej. Niemniej jednak zauważa się, że w wypadku skazania za przestępstwo na podstawie dwóch lub więcej zbiegających się przepisów, okoliczności stanowiące znamiona przestępstw określonych w tych przepisach mogą być uznane za obciążające, z wyłączeniem tych, które mieszczą się w przepisie, na którego podstawie wymierzono karę. Uzasadnieniem zastosowania art. 11 § 2 k.k. jest zasada, że ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. Konsekwencją tego jest konieczność w wypadku, gdy czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, wydanie przez Sąd wyroku skazującego za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

W takim wypadku sąd wymierza wówczas karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą spośród tych, których czyn znamiona wyczerpuje. Zasada, że jeden czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo, ma fundamentalne znaczenie w prawie karnym. Ponadto taka kumulatywna kwalifikacja prawna, polegająca na powołaniu wszystkich wyczerpanych przez czyny oskarżonych, przepisów najlepiej oddaje kryminalną zawartość popełnionego przez nich przestępstwa.

Przepisem przewidującym surowszą odpowiedzialność w omawianej sytuacji był art.159 k.k. przewidujący karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzył każdemu z oskarżonych karę pozbawienia wolności, przy czym zróżnicował ich wymiar mając na uwadze zarówno rolę każdego w przypisanym im czynie. Sąd baczył przy tym, by dolegliwość tak orzeczonej kar nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił Sąd także stopień społecznej szkodliwości czynu oraz wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonych, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Tak orzeczone kary są słuszne i sprawiedliwe, stanowiąc równocześnie stosowne zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Wymierzając kary uwzględniono, jako okoliczności zaostrzające jej wymiar motywy i sposób działania sprawców, okazane lekceważenie dla porządku prawnego, dotkliwe skutki zdrowotne zdarzenia dla pokrzywdzonego.

Trzeba mieć na uwadze, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie Sądu, kara wymierzona za dokonane przestępstwo na zasadach powyżej wymienionych jest współmierna zarówno do stopnia społecznej szkodliwości, jak i uwzględnia dyrektywy prewencji zarówno indywidualnej jak i ogólnej, związanej z zapobieganiem tego typu zjawiskom. Sankcja zastosowana wobec oskarżonych stanowić będzie, zdaniem Sądu, odpowiednią represję i wpłynie na powstrzymanie się przez nich od popełniania podobnych przestępstw w przyszłości.

T. B.

Punkty VI części dyspozytywnej

Punkt V części wstępnej

Wymierzając karę za przypisane oskarżonemu T. B. wykroczenie z ar.122§2 k.w. Sąd miał na uwadze wskazania art33§1 -4 k.w. a tym samym w pierwszej kolejności race zagrożenia ustawowego karą grzywny lub nagany. Sad miał na uwadze również znaczną społeczną szkodliwość czynu, rozmiar szkody, pobudki oskarżonego oraz sposób jego działania. Wymierzając karę Sąd miał również na uwadze, że laptop, który miał służyć S. A. nauce zdalnej w czasie pandemii został odzyskany i zwrócony właścicielowi choć było to wynikiem czynności policji nie zaś działań oskarżonego.

Wymierzając karę grzywny sąd miał również na uwadze, że oskarżony działał z niskich pobudek ekonomicznych. Ponadto nie bez znaczenia była uprzednia karalność oskarżonego choć za czyn o innym charakterze. Ustalając wysokość grzywny Sąd miał na uwadze wskazania art.24§1 i 3 k.w. tj. granicę jej wymiaru jak również dochody oskarżonego oraz jego warunki osobiste, majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu wymierzona w kwocie 500 zł grzywna nie jest nadmierna i leży w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych oskarżonego mimo jego aktualnego pobytu w izolacji więziennej.

T. B.

Punkty I, II, III ,IV, V części dyspozytywnej

VII

Wymierzając karę łączną Sąd zastosował w stosunku do oskarżonego zasadę asperacji i wymierzył kary pozbawienia wolności w wysokości wyższej od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd miał na względzie, iż dyrektywa asperacji z jednej strony pozwala unikać nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, z drugiej pozwala uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasady racjonalności wymiaru kary i zasady humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych oraz poszanowania godności człowieka, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji (P. Kardas [w:] G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz Tom I, Zakamycze 2004). Za takim ukształtowaniem orzeczonej kary łącznej przemawia również zbieżność czasowa i podmiotowa oraz wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kara, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. W ocenie Sądu wystarczająca w tym względzie będzie kary łączne w orzeczonym wymiarze. Kara ta będzie oddziaływała wychowawczo na oskarżonego, jak również kształtowała będzie w społeczeństwie przeświadczenie o nieopłacalności przestępstwa. Wymierzając karę łączną za czyny popełnione przed i po 24 czerwca 2020r. Sąd uznał za zasadne zastosowanie przepisów obowiązujących do dnia 24 czerwca 2020r. jako względniejszych wobec sprawcy.

M. P. (1)

Punkty IX części dyspozytywnej

Punkt VI części wstępnej

Wymierzając oskarżonemu karę za czyn kumulatywnie kwalifikowany z art.159 k.k. i art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. Zastosowanie w niniejszej sprawie instytucji kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu (art. 11 § 2 k.k.) ma znaczenie na płaszczyźnie wymiaru kary. W doktrynie i orzecznictwie dominuje, bowiem pogląd, że w wypadku kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu fakt ten z reguły wpływa na wyższy stopień społecznej szkodliwości czynu, przekładając się na wyższy stopień winy i możliwość wymierzenia surowszej sankcji karnej. Niemniej jednak zauważa się, że w wypadku skazania za przestępstwo na podstawie dwóch lub więcej zbiegających się przepisów, okoliczności stanowiące znamiona przestępstw określonych w tych przepisach mogą być uznane za obciążające, z wyłączeniem tych, które mieszczą się w przepisie, na którego podstawie wymierzono karę. Uzasadnieniem zastosowania art. 11 § 2 k.k. jest zasada, że ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. Konsekwencją tego jest konieczność w wypadku, gdy czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, wydanie przez Sąd wyroku skazującego za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

W takim wypadku sąd wymierza wówczas karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą spośród tych, których czyn znamiona wyczerpuje. Zasada, że jeden czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo, ma fundamentalne znaczenie w prawie karnym. Ponadto taka kumulatywna kwalifikacja prawna, polegająca na powołaniu wszystkich wyczerpanych przez czyny oskarżonych, przepisów najlepiej oddaje kryminalną zawartość popełnionego przez nich przestępstwa.

Przepisem przewidującym surowszą odpowiedzialność w omawianej sytuacji był art.159 k.k. przewidujący karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzył każdemu z oskarżonych karę pozbawienia wolności, przy czym zróżnicował ich wymiar mając na uwadze zarówno rolę każdego w przypisanym im czynie. Sąd baczył przy tym, by dolegliwość tak orzeczonej kar nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił Sąd także stopień społecznej szkodliwości czynu oraz wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonych, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Tak orzeczone kary są słuszne i sprawiedliwe, stanowiąc równocześnie stosowne zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Wymierzając kary uwzględniono, jako okoliczności zaostrzające jej wymiar motywy i sposób działania sprawców, okazane lekceważenie dla porządku prawnego, dotkliwe skutki zdrowotne zdarzenia dla pokrzywdzonego.

Trzeba mieć na uwadze, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie Sądu, kara wymierzona za dokonane przestępstwo na zasadach powyżej wymienionych jest współmierna zarówno do stopnia społecznej szkodliwości, jak i uwzględnia dyrektywy prewencji zarówno indywidualnej jak i ogólnej, związanej z zapobieganiem tego typu zjawiskom. Sankcja zastosowana wobec oskarżonych stanowić będzie, zdaniem Sądu, odpowiednią represję i wpłynie na powstrzymanie się przez nich od popełniania podobnych przestępstw w przyszłości.

M. P. (1)

Punkty X części dyspozytywnej

Punkt VII części wstępnej

Wymierzając karę za przypisany oskarżonemu czyn Sąd miał na względzie wskazania zawarte w art.53§1 i 2 k.k. - zatem w pierwszej kolejności granice ustawowego zagrożenia czynu kwalifikowanego z art.284§3 k.k. Sąd miał również na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu z uwagi na rodzaj naruszonego dobra, jakim jest prawo własności. Sąd wziął pod uwagę również rozmiar szkody, a także sposób dokonania czynu. Sąd nie kwestionował wysokości szkody wycenionej przez pokrzywdzonego jak również wartości telefonu opisanego zrzutem pierwszym mieści się ona bowiem w granicach wartości rzeczywistej i w świetle zasad doświadczenia życiowego nie jest wygórowana.

Mając na uwadze, aby wymierzona kara był współmierna do wskazanych wyżej wskaźników, Sąd miał również na względzie, aby nie przekroczyła ona stopnia winy oskarżonego, a także to by jej celem było wychowanie oskarżonego.

M. P. (1)

Punkty XI części dyspozytywne

Punkt VII części wstępnej

Wobec faktu, że pokrzywdzony J. S. nie odzyskał telefonu przywłaszczonego przez oskarżonego, Sąd na podstawie art.46§1 k.k. orzekł wobec oskarżonego M. P. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłacenie pokrzywdzonemu J. S. kwoty 2500 zł stanowiącej równowartość telefonu.

M. P. (1)

Punkt XII części dyspozytywnej

Punkt VI I VII części wstępnej

Wymierzając karę łączną Sąd zastosował w stosunku do oskarżonego zasadę absorpcji i wymierzył karę pozbawienia wolności w wysokości najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych.

Wymierzając karę łączną Sąd miał na uwadze bliskość czasową i łączność obu czynów.

W ocenie Sądu wystarczającą będzie kara łączna w orzeczonym wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta będzie oddziaływała wychowawczo na oskarżonego, jak również kształtowała będzie w społeczeństwie przeświadczenie o nieopłacalności przestępstwa.

M. P. (1)

Punkty XII części dyspozytywnej

Punkt VI I VII części wstępnej

Jako okoliczności łagodzące wobec M. P. (1) uwzględniono, jego dotychczasową niekaralność oraz fakt, ze dotychczas prawidłowo funkcjonował w społeczeństwie.

Okoliczności te zadecydowały też o tym, że Sąd orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec niego łącznej kary pozbawienia wolności.

W przekonaniu Sądu kara orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania osiągnie wobec oskarżonego pożądane skutki, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Zaś określony wyrokiem okres próby, będzie wystarczający dla podjęcia przez oskarżonych refleksji nad popełnionym przez niego czynem oraz pracy nad kształtowaniem swojej postawy wobec konieczności przestrzegania norm prawnych. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. P. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

M. P. (1)

Punkty XIV części dyspozytywne

Punkt VI I VII części wstępnej

Na podstawie art. 73 § 2 k.k. Sąd oddał oskarżonego M. P. (1) w okresie próby pod obligatoryjny wobec sprawcy młodocianego dozór kuratora.

T. B.

Punkty XVI części dyspozytywnej

Punkt I i II części wstępnej

Na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził zniszczenie zabezpieczonych przedmiotów stanowiących przedmiot przestępstwa tj. dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr I/3259/20/N, poz. 1-9, k. 69 akt; Nr II/269/21/P poz.1-5 k.487 akt, Nr III/971/21/N poz.10-11 k.497 akt.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. B.

Punkt VIII części dyspozytywnej

Punkty I, II, III ,IV, V

części wstępnej

Na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu T. B. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 13.05.2020r. godz.03:35 do 14.05.2020r. godz.14:13 oraz od 11.08.2020r. godz. 16:00 do 20.12.2021r. godz.16:00.

Sąd miał bowiem na uwadze fakt, że w czasie wykonywania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego wprowadzono do wykonania kare pozbawienia wolności orzeczona w innej sprawie a zgodnie z art.80b§5 k.k.w. ten sam okres czasu nie może być zaliczony na poczet różnych kar.

M. P. (1)

Punkt XV części dyspozytywne

Punkty VI i VII części wstępnej

Na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu M. P. (1) okres zatrzymania w dniach od 19.08.2020r. godz.15:20 do 20.08.2020r. godz. 13:05, zatem wynikający z protokołu zatrzymania.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

--

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XVII

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Z. kwotę 6568,20 zł z tytułu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu T. B., w tym 1228,20 zł podatku od towarów i usług, mając na uwadze ilość terminów rozpraw, w których obrońca uczestniczył oraz wysokość stawek za obronę określonych rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

XVIII

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. O. kwotę 6568,20 zł z tytułu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu M. P. (1), w tym 1228,20 zł podatku od towarów i usług mając na uwadze ilość terminów rozpraw, w których obrońca uczestniczył oraz wysokość stawek za obronę określonych rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

XIX

Mając na uwadze względy słuszności, w tym osiągane przez oskarżonych dochody, które nie pozwalają na uiszczenie kosztów postępowania, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił obu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych oraz na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych od opłat, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

1.Podpis

Sędzia Agnieszka Marchwicka