Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 338/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim wydany w dniu 22 lutego 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 872/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. Z.

Oskarżona w dniu 27 listopada 2021 roku prowadziła samochód osobowy po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości i jechała w sposób niebezpieczny ( całą szerokością jezdni ) - czyn z punktu I i II

zeznania świadka P. J.

128v

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania świadka P. J.

Zeznania świadka są logiczne, spójne konsekwentne i zasługują na wiarę. P. J. jechał w dniu zdarzenia za samochodem, którym kierowała oskarżona i właśnie widząc tor jazdy tego samochodu ( ,,od jednej krawędzi drogi do drugiej krawędzi") powiadomił funkcjonariuszy Policji , gdyż był zaniepokojony sposobem jazdy poprzedzającego go pojazdu oraz był przekonany, że osoba kierująca może być pod wpływem alkoholu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej K. Z. dotyczył obrazy przepisów prawa procesowego, a to art. 41§1 kpk poprzez powzięcie, iż skład orzekający w niniejszym postępowaniu posiadał walor bezstronności, pomimo, iż skład ten był tożsamy ze składem orzekającym w innej prowadzonej przeciwko oskarżonej , sygn. akt II K 480/21, w której to sprawie Sąd pomimo braku przyznania się K. Z. do zarzuconego jej czynu wydał wyrok skazujący ją na karę pozbawienia wolności warunkowo zawieszając jej wykonanie na okres próby wynoszący 2 lata - wyrok ten jest nieprawomocny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie podnieść należy, że z uzasadnienia ( a nie z treści zarzutu) do wniesionej apelacji pisemnej przez obrońcę oskarżonej K. Z. wynika, że zarzut pierwszy podniesiony w złożonym środku odwoławczym dotyczył obrazy przepisów prawa procesowego, to jest art. 41§1 kpk poprzez powzięcie przez oskarżoną uzasadnionych wątpliwości co do bezstronności składu orzekającego w niniejszej sprawie, gdyż w sprawie o sygn. akt II K 480/21 ten sam skład orzekający skazał oskarżoną za zarzucony jej czyn pomimo iż, nie przyznała się do jego dokonania. Tego rodzaju zarzut nie jest zasadny, gdyż czyn, za który K. Z. została skazana ( prawomocnym od dnia 22 kwietnia 2022 roku) wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim wydanym w dniu 19 listopada 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 480/21 dotyczył popełnienia przez nią przestępstwa z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i orzekanie w ww. sprawie przez ten sam skład sądzący dotyczyło oceny innego materiału dowodowego, niż podlegający ocenie w sprawie sygn. akt II K 872/21, w której wydany wyrok został zaskarżony przedmiotową apelacją. W tym miejscu podnieść należy, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego twierdzenie o bezstronności sędziego w danej sprawie musi być wykazane i racjonalnie uzasadnione. Uzasadniona wątpliwość, o której mowa w art. 41§1 KPK musi zatem istnieć obiektywnie, a nie tylko w subiektywnym odczuciu strony składającej wniosek o wyłączenie. Chodzi wszakże o wątpliwość, która w oparciu o zaistniałą okoliczność mogłaby powziąć każda inna, rozsądnie oceniająca sytuację i nie zaangażowana w spór osoba. Nie stanowi zarazem przyczyny wyłączenia sędziego sama podejrzliwość strony, czy też utrata wiary w bezstronność sędziego na sali rozpraw oraz poza nią, z którego mogłoby wynikać, że sędzia jest w określony sposób nastawiony do uczestników postępowania lub do sprawy. Chodzi tu o zachowanie sędziego odnoszące się zarówno do oceny rozpoznawanej sprawy przed wydaniem rozstrzygnięcia, jak i o wyrażenie pewnych opinii oceniających uczestników postępowania, które może świadczyć o określonym nastawieniu sędziego do sprawy lub osób w niej uczestniczących ( postanowienie SN - Izba karna z dnia 2 marca 2021 r., V KK 39/21).

W realiach przedmiotowej sprawy sędzia referent nie miała żadnego racjonalnego powodu, aby z urzędu złożyć wniosek o wyłączenie jej od rozpoznania tej sprawy, a zarzut pierwszy podniesiony w apelacji przez obrońcę oskarżonej K. Z. nie jest zasadny, co wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro podnoszony w punkcie pierwszym apelacji zarzut naruszenia art. 41§1 kpk nie zasługiwał na uwzględnienie, to jednocześnie stwierdzić należy, że brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.2.

Zarzut drugi apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej K. Z. dotyczył rażącej niewspółmierności orzeczonej kary i wymierzenie oskarżonej kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem, podczas gdy dla osiągniecia indywidualno i ogólnie prewencyjnych celów kary wystarczające byłoby orzeczenie łągodniejszej kary przy ewentualnym zastosowaniu art. 37a kk.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi apelacji obrońcy oskarżonej K. Z. nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd okręgowy w tym składzie podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary, istnieje wyraźna, istotna, „bijąca wręcz po oczach” różnica. Oznacza to, że zarzut określony w art. 438 pkt 4 KPK zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to wskazana wyżej, wyraźna, istotna różnica pomiędzy karą orzeczoną a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, a drugi to stwierdzenie naruszenia przez sąd meriti dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 KK, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności o charakterze obciążającym lub łagodzącym lub też nie nadanie tym okolicznościom właściwego znaczenia przy określaniu rodzaju i wymiaru kary wobec osoby oskarżonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21.09.2021 r., II AKa 252/20). W realiach przedmiotowej sprawy sąd I instancji w uzasadnieniu do zaskarżonego wyroku wyczerpująco uzasadnił wymiar i rodzaj orzeczonej kary łącznej ( i jednostkowych kar orzeczonych za poszczególne czyny) w stosunku do oskarżonej. Sąd meriti rozważył zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące przy wymiarze kary za przypisane oskarżonej czyny. Podnieść należy, że już sam fakt kierowania przez oskarżoną samochodem osobowym po drodze publicznej w stanie upojenia alkoholowego (1,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) odznacza się znacznym stopniem społecznej szkodliwości czynu wypełniającego dyspozycję art. 178a §1 kk. K. Z. będąc w stanie upojenia alkoholowego opiekowała się małoletnim synem N. i właśnie między innymi jego przewoziła kierowanym przez siebie samochodem, jadąc całą szerokością jezdni (tzw. wężykiem). Tego rodzaju rażąco nieodpowiedzialne zachowanie oskarżonej wypełniające dyspozycję dwóch czynów z art. 178a§1 kk i art. 160§2 kk przypisanych K. Z. w zaskarżonym wyroku, wymaga właściwej reakcji karnej. Sąd okręgowy nie znalazł podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie wobec oskarżonej art. 37a kk i orzeczenie kary łagodniejszej. Stwierdzić należy, że orzeczonych wobec oskarżonej kar za przypisane jej czyny, jak i kary łącznej w żadnym wypadku nie można uznać jako kary rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu przepisu art. 438 pkt 4 kpk. Analiza przytoczonych przez sąd I instancji okoliczności obciążających i łagodzących w kontekście zarówno materiału dowodowego ujawnionego w przedmiotowej sprawie, jak i argumentacji przytoczonej w pisemnej apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej prowadzi do wniosku, że okolicznościom tym sąd I instancji nadał właściwego znaczenia , uwzględniając przy tym dyrektywy wymiaru kary.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie art. 37a kk i orzec zenie wobec oskarżonej kary grzywny lub ograniczenia wolności ewentualnie obu tych kar łącznie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro podnoszony w punkcie drugim apelacji zarzut orzeczenia rażąco niewspółmiernie surowej kary wobec oskarżonej nie zasługiwał na uwzględnienie, to jednocześnie stwierdzić należy, że brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonej K. Z. w pisemnej apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok sądu meriti, który został zaskarżony na korzyść przez obrońcę oskarżonej K. Z..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podnoszone w apelacji przez obrońcę oskarżonej K. Z. nie zasługiwały na uwzględnienie, a także brak było podstaw zmiany lub uchylenia wyroku sądu I instancji z urzędu, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 wyroku sądu okręgowego.

Sąd okręgowy zasądził na rzecz adwokata P. B. kwotę 336 złotych z tytułu wynagrodzenia za wykonywanie uprawnień procesowych jako kurator małoletniego N. Z. w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 45,13 złotych z tytułu zwrotu kosztów podróży do sądu. Podstawą prawną zasądzenia ww. kwot jest §1 ust 1 i§2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej ( Dz. U .poz.536) w zw. z §11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. poz. 1800 ze zm.).

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego. .

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżoną K. Z. od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, uznając że ich uiszczenie byłoby dla niej zbyt uciążliwe ( art. 624§1 kpk).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej K. Z..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rażąca niewspółmierność orzeczonej kary oraz niewłaściwy skład sądu z uwagi na brak bezstronności.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana