UZASADNIENIE

Powódka J. S. w pozwie z dnia 29 listopada 2021r. domaga się ustalenia, że z pozwanym pracodawcą w okresie od 3 kwietnia 2018r. do 10 września 2021r. łączył ją stosunek pracy w pełnym wymiarze czasu pracy oraz zasądzenia na jej rzecz kwoty 11181, 18 zł tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, wynagrodzenia za czas choroby i za czas 3- miesięcznego okresu wypowiedzenia.

W uzasadnieniu wskazała, iż mimo zapisu w umowie o pracę o niepełnym wymiarze czasu pracy tj. 1/8 pracowała w rzeczywistości w pełnym wymiarze czasu pracy. Podała nadto, iż do rozwiązania umowy o pracę doszło na skutek ustnego oświadczenia pracodawcy, który nie zachował trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia umowy.

Pozwany pracodawca – K. M. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) – k K. M.”– w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie w całości. Wniósł też o zasądzenie od powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował prezentowane przez powódkę w pozwie stanowisko. Zaprzeczył aby powódka pracowała u pozwanego nieprzerwanie we wskazanym przez nią okresie. Podał nadto, że charakter relacji prawnych między stronami i wymiar czasu pracy powódki obrazują zawierane przez strony umowy.

Pozwany szczegółowo opisał przebieg relacji stron, wykonywane przez powódkę czynności wynikające z zawieranych umów, czas w jakim powódka je wykonywała a podane przez pozwanego fakty – zdaniem pracodawcy – zaprzeczają słuszności żądania powódki zawartego w pozwie.

Postępowanie w sprawie trwa a na kolejnych posiedzeniach sądu przeprowadzane są dowody mające być podstawą ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2022r. (k. 255) Sąd oddalił wniosek dowodowy powódki o wezwanie na rozprawę i przesłuchanie w charakterze świadka I. D.. Odpis orzeczenia w tym zakresie doręczony został powódce do wiadomości w dniu 7 września 2022r.

W dniu 9 września 2022r. wpłynęło do Sądu zażalenie powódki na to postanowienie (k. 272). Podała w nim powódka, że zaskarża postanowienie jako, że jest poszkodowana przez byłego pracodawcę a Sąd ogranicza obronę powódki. Odnosi wrażenie, że nie jest traktowana przez Sąd na równi z pozwanym.

Postanowieniem z dnia 16 września 2022r. zażalenie powódki zostało odrzucone (280). Powodem wydania tej decyzji był fakt, iż wydane w dniu 30 sierpnia 2022r. postanowienie jest orzeczeniem, na które nie przysługuje środek zaskarżenia.

Wskazać w tym miejscu należy, iż możliwość złożenia przez stronę środka zaskarżenia, w tym zażalenia, uregulowana jest w kodeksie postępowania cywilnego, który to wskazuje w jakich sytuacjach i komu przysługuje możliwość złożenia zażalenia.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 394 §1 kpc zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiotem jest:

- zwrot pisma wniesionego jako pozew, z którego nie wynika żądanie rozpoznania sprawy;

- zwrot pozwu;

- odmowa odrzucenia pozwu;

- przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie;

- zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania;

- zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, zwrot opłaty lub obciążenie kosztami sądowymi - jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy.

Z kolei w myśl art. 394 ^1a § 1 kpc zażalenie do innego składu sądu pierwszej instancji przysługuje na postanowienia tego sądu, których przedmiotem jest:

- odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie;

- oddalenie opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego oraz niedopuszczenie interwenienta do udziału w sprawie wskutek uwzględnienia opozycji;

- rygor natychmiastowej wykonalności;

- wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania;

- stwierdzenie prawomocności orzeczenia;

- skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia;

- odmowa uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia;

- sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;

- zwrot zaliczki, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka, a także koszty przyznane w nakazie zapłaty, jeżeli nie wniesiono środka zaskarżenia od nakazu;

- oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;

- zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem;

- odrzucenie zażalenia;

- odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego;

- zatwierdzenie ugody w sprawie odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów;

- wstrzymanie wykonania decyzji, w przypadku zawieszenia postępowania, na zgodny wniosek stron zamierzających zawrzeć ugodę w sprawie odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów.

Jedynie w przypadkach wymienionych wyżej dopuszczalne jest złożenie zażalenia co umożliwia ocenę zasadności zaskarżonego postanowienia. Decyzje procesowe dotyczące dowodów, zarówno pozytywne jak i negatywne, jako nie wymienione w tych przepisach, nie mogą być zaskarżone zażaleniem. Decyzje Sądu w tym zakresie podlegają kontroli instancyjnej podczas oceny wydanego orzeczenia końcowego w sprawie.

Wobec powyższego, w oparciu o art. 373 kpc w zw. z art. 397§3 kpc, orzec należało jak w postanowieniu.

Bożena Makowczenko

POSTANOWIENIE

ZARZĄDZENIE

UZASADNIENIE